Herkennen van Beïnvloeding door Volwassenen

[Waterput]

Beste allemaal,

Ik ben zelf een volwassene die zich al een poos afvraagt hoe het toch kan komen dat er allerlei jongeren/volwassenen psychisch in de knoop raken. Afgelopen week heb ik een stukje geschreven vooral voor jongeren omdat ik denk dat zij nog in staat zijn om bepaalde ideeën die hun ouders/volwassenen willen overdragen zelf NIET over te nemen. Bij veel volwassenen kun je in mijn ogen niet aankloppen omdat die vaak al te 'diep' in de gewoontes zitten en over het algemeen 'te druk zijn' met van alles en nog wat.

In dat stukje tekst op Pubers voor een ander Nederland: Leer de beïnvloedingen door Volwassenen te herkennen noem ik een aantal van dit soort 'gedachtegewoontes' die te maken met zaken als 'bezig-moeten-zijn', 'het geloof in relaties', 'het geloof in werken', 'het geloof in sexualiteit en voortplanting', 'het geloof in extern vermaak' en meer van dat soort diep ingesleten zaken.

Het lijkt me mooi als er onder jongeren een soort van bewustzijnsgolf zou ontstaan waarbij ze niet langer al die gewoontes van hun overigens vaak goedbedoelende ouders/volwassenen overnemen zonder er erg in te hebben. Niet alleen omdat het heel wat psychisch leed zou kunnen voorkomen, maar ook omdat ik denk dat de tijd er rijp voor is om eens wat anders te gaan verzinnen!

Groeten,
Waterput

[coopergirl]

Ik ben het niet met je artikel eens. Wanneer ik wat nuchterder ben, kan ik mogelijk een begrijpelijk antwoord leveren.

al je tekst bedoeld is voor kinderen vanaf een jaar of tien mag je daar ook wel wat rekening mee houden in zinslengte en manier van formuleren

[Ursa]

Goed initiatief! Als ik het mag zeggen: als volwassene spreek je je eigen stelling tegen.

De verschillende 'geloven' die je schetst zijn volkomen herkenbaar. Men zou het kunnen omschrijven als sociale druk: de pressie de een gemeenschap/samenleving uitvoert op individuen om zich 'normaal' (volgens de norm) te gedragen. Zelf heb ik een hekel aan dat woord. Toch ben ik wel vatbaar voor alles waar 'normaal' voor staat. Deels vind ik dat negatief. Ieder mens moet namelijk vrij zijn keuzes moeten kunnen maken, en daarin gerespecteerd worden. Het eerste hebben we in NL al wel bereikt, het tweede niet. Het is zelfs de vraag of dat wel kan: het afschaffen van sociale waardeoordelen. Elke 'community' (groep) heeft immers zijn eigen mores.

Zelf kom ik uit een kerkelijke gemeenschap, waar 'normaal' gedrag erg belangrijk kan zijn. Dat komt ook omdat je als gemeenschap continu bij elkaar op de neus zit. Juist in zo'n gemeenschap zit de tegenstelling tussen sociale druk (laten wij doen als onze voorvaderen) en de vrijheid binnen de religie. Ik probeer die dingen altijd te scheiden, en ik geloof ook zeker dat dat onderscheid er is. Maar binnen zo'n gemeenschap worden religie en sociale druk soms ten onrechte aan elkaar verbonden. Dat is moeilijk om tegen te strijden, omdat mensen dan een religieuze claim doen terwijl ze enkel hun eigen stokpaardjes berijden.


Over het respecteren van keuzes: mensen lijken het soms meer te waarderen om wat je doet dan wat je bent. Als je maar de goede dingen doet, mag je er zijn. En dat is fout, heel erg fout! Het maakt mensen kapot. Waardering hoort gestoeld te zijn op de persoon die de keuzes maakt. Als je dan misschien de keuzes niet kunt waarderen, accepteer wel het individu dat de keuzes maakt.

[Inanis]

materialisten.. consumptisten.. fundamentalisten.. nationalisten.. monotheisten..
stuk voor stuk t soort mensen die vaak al te 'diep' in de gewoontes zitten en over het algemeen 'te druk zijn' met van alles en nog wat.

je kunt beter een doelgroep vinden tussen de 10-16, die zijn vaak nog niet zo geindoctrineerd door de maatschappij.

Waterput schreef:

... hoe het toch kan komen dat er allerlei jongeren/volwassenen psychisch in de knoop raken.

Dat is een intressant vraagstuk, maar ik denk niet dat het antwoord alleen bij de beïnvloeding van volwassen ligt. Vaak wordt de herkomst van problemen niet op één vlak gezocht, maar is het een combinatie van factoren. De bio-psyco-socio benadering zeg maar.
Het zou er best aan kunnen bijdragen, maar slechts één factor benaderen zal denk ik niet lukken.

[Waterput]

Ja, sukkelgirl12, je hebt helemaal gelijk: het is niet echt een heel toegankelijk stukje tekst voor jongeren. Ik zit misschien wel zó vast in mijn eigen denkgewoontes dat ik nauwelijks op een andere manier kan schrijven...misschien is deze aanpak ook wel helemaal niet handig, ik probeer ook maar eens wat. Ik dacht net ook van, wat doe ik hier in hemelsnaam op scholieren.com, maar goed.

Ursa, bedankt voor je paradoxale compliment (shit, gebruik ik weer zo'n jongerenonvriendelijk woord. Zou er echt een soort gapende taalkloof zijn tussen jongeren en volwassenen?)

Inanis, inderdaad dat was mijn insteek ook, maarja, misschien zijn er ook wel heel wat jongeren tussen 10-16 ook veel bezig met het bezig-zijn en hebben ze ook niet allemaal trek om bepaalde gewoontes om te buigen tot iets anders en is de verleiding om gewoon mee te doen ook wel erg groot. Toch ben ik geneigd om te denken dat er aardig wat revolutionair vuur kan branden tijdens die puberjaren.


Het moet toch mogelijk zijn om dat vuur langer te laten branden dan alleen tijdens die school/studieperiode voordat de 'grote aanpassingen' beginnen vaak door vaste relaties en volle werkweken?

Enne, Nala, ik ben het helemaal met je eens dat er natuurlijk allerlei redenen kunnen zijn waardoor je het (even) niet meer ziet zitten. Ik heb het hier vooral over de socio-factoren zullen we maar zeggen. Ik ben eigenlijk gewoon heel nieuwsgierig naar wat er zou kunnen gebeuren als grote groepen jongeren met zijn allen besluiten een andere koers in te slaan en dan niet een 'ik heb schijt aan alles'-koers, maar een koers waarin de idealen van de oude maatschappij niet meer worden geaccepteerd, maar nieuwe worden ontwikkeld.

Als iemand nog andere ideeën heeft dan hoor ik die graag! Het voelt ook een beetje aan alsof ik vanuit een andere wereld roep: pas op! verander er iets aan want het is een rare toestand hier in volwassenenland (ook al ben ik een gelukkige vader enzo)

[Inanis]

nee, je denkt gewoon helder na. logisch.
maar neem een algemeen bekend fenomeen, het jezusverhaal. de jezus in het verhaal is als het ware een echte revolutionair.. maar de woorden die uit zijn mond komen zijn even echt.. de mensheid is niet klaar.
wat er vervolgens gebeurt weet je. hij offert zichzelf op.. hoewel ik het meer zie als neerleggen bij zijn falen, ipv te vechten.

de 'verlichting' in de 17/18e eeuw was leuk en aardig.. t heeft heel wat mensen wakker geschud, zo te zeggen. uiteindelijk heeft t echter enkel de kerk aan macht laten verliezen en een nieuwe elite doen opkomen. die van de kapitalisten..
belangrijk is wel om te weten dat die mannetjes van de geldstroom niet ontastbaar zijn of echt een absolute macht hebben. je hebt het criminele circuit, de kerk, china (hoewel je niet kan weten in hoeverre die ook al is beinvloed) en zoals je zelf al goed bedacht vele jongeren (maar ook ouderen) met genoeg passie in zich welke gebruikt kan worden als brandstof voor de vlam van revolutie.
er is alleen een goede, gecontroleerde vuurbron nodig, waarmee de passie aangestoken kan worden.

die vuurbron.. je hebt er kans van dat we de opkomst ervan niet meemaken. komen zal het sowieso.. maar wanneer?
daarom denk ik maar bij mezelf, maak gewoon een stukje new-age op kleine schaal, voor de mensen die net als wij revolutie willen.
uiteindelijk is het grotere geheel toch totaal niet relevant, maar enkel het welzijn van jezelf en de mensen om je heen.

[Vogelvrij]

Ik vind het eigenlijk maar een raar artikel

Het is toch logisch dat er waarde wordt gehecht aan relaties en werk? Natuurlijk vinden ouders het belangrijk dat hun kind later een baan zal vinden, want dan kan het zelf zijn geld verdienen en zelfstandig worden. Een goede baan ís toch ook belangrijk? Natuurlijk vinden ouders het fijn als hun kind een relatie krijgt, omdat ze dan misschien opa en oma gaan worden en omdat ze hun kind liefde gunnen. Dat heeft er niets mee te maken dat je in je eentje niet goed genoeg kan zijn, het heeft met de waarde van een relatie te maken. Het is toch ook niet zo dat ouders zeggen: nou hè, met een relatie zouden we je pas echt accepteren, nee, ze zeggen: we hopen dat je ooit een gelukkige relatie krijgt, voor jou.
Wat betreft je derde punt denk ik dat het daar meer de jeugd is die zo denkt dan de ouders, volgens mij moedigen ouders hun kinderen niet echt aan om dure kleding en telefoons te kopen, toch? Ook zijn ouders meestal tegen het veelvuldig gebruik van internet, televisie enzovoorts, maar ik kan me voorstellen dat de samenleving dat wel propageert, omdat je bijvoorbeeld geacht wordt om mee te kunnen praten over bepaalde televisieprogramma's.

Ben ik nu al een vastgeroeste volwassene?

[Inanis]

ik heb net je stukje gelezen, bekijk snel even de conclusie en verbeter de eerste zin.
btw.. als je bereid bent en het lukt om deze wijsheden in de media door te krijgen.. dan ben ik bang dat je ook voorbereid moet zijn op eventuele dreigingen vanuit bepaalde bevolkingsgroepen.
er zijn mensen die totaal niet zitten te wachten op dit soort verlichte ideeen.

daarom denk ik dat je ruime voorzorgsmaatregelen zou moeten nemen voor je bescherming.
en beter nog.. een zekere anonimiteit.. (waarbij de eerste stap het weghalen van je email bij je artikel is)
maak vervolgens een nieuwe anonieme mail speciaal voor mensen die contact met je willen opnemen ivb met je ideeen.

woon je trouwens echt in Cuba.. Havana..?

[Makaveli]

Het is een stuk wat me aan het denken zet! Hiermee bedoel ik niet dat het onderwerp voor mij nieuw was, maar het stuk heeft mij wel aanleiding gegeven na te denken over de maatschappij, de opvoeding en de rol van de overheid.

De auteur van het stuk vindt dat de Nederlandse jeugd, niet het voorbeeld van de ouders moet inslaan, maar zich moet verzetten en een andere richting inslaan.
Volgens mij is het al zo dat de jeugd een andere richting inslaat, maar niet de richting waar de auteur op doelt. Deze veranderingen zijn mijn inziens als sinds het ontstaan van de mens bezig. De ouders duwen hun kinderen een richting in die zij het beste vinden, de kinderen op hun beurt nemen een aantal gebruiken/ideeën over van hun ouders, maar ontwikkelen ook nieuwe gebruiken en ideeën. Er onstaat een nieuwe richting, gebaseerd op zowel oude als nieuwe gebruiken/ideeën. Deze cyclus herhaalt zich steeds.

Verder zet het artikel zich af tegen de huidige maatschappij, als oorzaak van het huidige falen van de maatschappij wordt het maatschappelijke 'geloof' in werken, bezig zijn, relaties, seks en voortplanting genoemd. Dit geloof zou door de ouders op hun kinderen worden overgedragen.
Deze benoeming komt mij best zwart-wit over, net alsof dit 'geloof' per definitie slecht is.

Ik verwacht dat de huidige maatschappij veelal gebaseerd op en gedreven door materialisme slechts een tijdelijk verschijnsel is en dat we later een maatschappij krijgen die op andere waarden gebaseerd en gedreven wordt.
De komende wereldwijde recessie (met de VS voorop) zal de aanleiding zijn en een grote stap terug in welvaart gaat komen, mede waardoor de maatschappij weer veranderd.

[Inanis]

tijdelijk verschijnsel.. de menselijke beschaving is altijd al gedreven door materialisme hoho.
wat vooral anders is met vroeger, is dat de elite zich meer gedistantieerd heeft van het gewone volk.
alleen al de politiek staat best ver van de gewone burger. hoewel t een goed iets is dat ze in ieder geval proberen om er wat meer bij te horen

Ik prefereer mijn papamama hoe dan ook boven alle andere ouders. En ik heb je artikel niet gelezen want ik vind het te lang & ik ben lui.

Oh en ik ben Roosje onder Zao's account!

[Kou Shibasaki]

Vogelvrij schreef:

Ik vind het eigenlijk maar een raar artikel

Het is toch logisch dat er waarde wordt gehecht aan relaties en werk? Natuurlijk vinden ouders het belangrijk dat hun kind later een baan zal vinden, want dan kan het zelf zijn geld verdienen en zelfstandig worden. Een goede baan ís toch ook belangrijk? Natuurlijk vinden ouders het fijn als hun kind een relatie krijgt, omdat ze dan misschien opa en oma gaan worden en omdat ze hun kind liefde gunnen. Dat heeft er niets mee te maken dat je in je eentje niet goed genoeg kan zijn, het heeft met de waarde van een relatie te maken. Het is toch ook niet zo dat ouders zeggen: nou hè, met een relatie zouden we je pas echt accepteren, nee, ze zeggen: we hopen dat je ooit een gelukkige relatie krijgt, voor jou.

Sommige ouders hebben de neiging om te veel verwachtingen van hun kind te hebben. Ze gaan ook vaak vanuit dat hun kroost gaat studeren, trouwen, huisje kopen een kindjes krijgen. Maar niet elk kind zit hier op te wachten en wanneer het kind andere toekomstplannen heeft, zullen de ouders sneller teleurgesteld raken.

[Waterput]

Bedankt voor de reacties. Ik heb een nieuw stukje geschreven op basis van jullie opmerkingen. Je kunt het ook lezen op Beinvloeding door Volwassenen, deel 2

RELATIES, WERK EN GELUK
Vogelvrij wijst erop dat het toch helemaal niet zo gek is dat er waarde wordt gehecht aan zaken als gelukkige relaties en een goede baan. Het is immers fijn voor ouders als hun kinderen leren zelfstandig te zijn en daarbij horen nu eenmaal ook eigen inkomsten. Ouders gunnen hun kinderen natuurlijk een liefdevolle relatie en het is ook leuk als ze kinderen krijgen.

Makaveli voegt daar aan toe dat het best zwart-wit overkomt als ik lijk te suggereren dat het huidige falen van de maatschappij het gevolg is van het geloof in 'werken', 'bezig zijn', 'relaties' en 'seks en voortplanting'.

Ik kan me voorstellen dat er misschien de indruk is ontstaan dat ik al die zaken per definitie koppel aan allerlei problemen in onze huidige samenleving. Dat was echter niet de bedoeling. Het lijkt me onmogelijk om een samenleving voor te stellen waarbij er niet wordt gewerkt, waarbij er geen relaties zijn, waarin mensen niet vaak 'bezig zijn' met van alles en nog wat of tijd investeren in allerlei 'extern vermaak'.

Wat ik vooral probeerde te zeggen was dat het in mijn ogen belangrijk kan zijn om te weten dat het misschien onverstandig kan zijn om je gevoel van geluk te koppelen aan deze zaken. Ik denk dat veel kinderen zonder dat ze het weten wordt aangepraat (ook niet met slechte bedoelingen overigens, Papa en Mama zijn niet slecht (zie Roosje)) dat het echte gevoel van geluk of je goed-voelen te vinden is door een goede baan, een mooi huis , een goede vriend/vriendin te hebben. Of dat je stukjes plezier en geluk kunt halen door computerspelletjes te spelen, televisie te kijken, te chatten of wat je niet nog meer allemaal kunt doen.

Eigenlijk wordt een soort stilzwijgende boodschap verkondigd die jongeren/kinderen vertelt wat het leven te bieden heeft en waar het allemaal om draait. Als je dat scenario accepteert ben je - voordat je er erg in hebt - heel je leven bezig met het najagen van die 'pijlers' als een relatie, gezinnetje, fijne baan, wereldreis maken, terwijl het misschien helemaal niet nodig is om je geluk van dat soort dingen te laten afhangen.

INNERNET
Toen ik het had over het 'innernet' dat wel eens veel fascinerender zou kunnen zijn dan het internet doelde ik op de mogelijkheid dat je je gevoel van geluk misschien beter niet zou kunnen laten afhangen van al die dingen buiten jezelf, maar dat je beter zou kunnen werken aan hoe je blij kunt zijn met jezelf, onafhankelijk van wat je omgeving ook belangrijk en waardevol vindt. Dit zou inhouden dat je best voor een fijne relatie kunt gaan of een boeiende baan kunt gaan, maar niet om gelukkig te worden. Dat gevoel van gelukkig zijn zou beter afhankelijk kunnen zijn van hoe goed je jezelf kent.

En daar komt een zwak punt van onze samenleving naar voren: er wordt niet al te veel aandacht geschonken op scholen en universiteiten aan het vermogen om te leren luisteren naar jezelf. Onze samenleving lijkt er vooral op gericht om zoveel mogelijk van onze aandacht naar buiten te richten waardoor je bijna zou vergeten dat er onmetelijke werelden in jezelf te verkennen zijn die je een gevoel van geluk kunnen geven waardoor je niets of niemand buiten jezelf nodig hebt om je lekker te voelen.

KINDEREN TEGEN OUDERS?
Makaveli schrijft ook dat ik voorsta dat de jeugd een andere kant op slaat dan hun ouders, en dat dat ook al regelmatig gebeurt, maar dan niet op de manier zoals ik zou bedoelen. Ook Vogelvrij noemt de 'strijd' tussen ouders en hun kinderen op het gebied van bijvoorbeeld dure kleding, mobiel bellen, internetten en televisie kijken.

Ik denk dat kinderen vaak toch een spiegel zijn voor de ouderen, in de zin dat kinderen geneigd zijn volwassenen te imiteren. Veel volwassenen bellen, internetten veel en kijken ook vaak televisie, dus is het ook niet echt raar dat kinderen dat ook geneigd zijn te doen. Hetzelfde geldt voor de rijkelijke consumptie van bier en dergelijke. Het is dan ook een rare toestand: veel ouders weten dat het eigenlijk niet goed is, maar doen het zelf vaak wel.

Ik zou niet willen pleiten voor een grootschalige opstand van kinderen tegen hun ouders waarbij kinderen dan hetzelfde gaan doen als hun ouders of andere volwassenen, alleen dan op een erg jonge leeftijd. Het is misschien handiger als bepaalde jongeren zouden gaan inzien dat ouders vaak het beste met hen voor hebben, maar zelf ook vaak grootgebracht zijn met het idee dat het ware geluk en de lol ergens buiten jezelf te vinden is: bij vrienden, televisie, internet, verre reizen, seks, fijne baan etc.

Een 'geweldloze' en bijna boeddhistische opstand van de jeugd tegen al deze externe gelukzoekerij zou pas echt een revolutie ontketenen in ons land! (stel je toch eens voor, haha)

DE VLAM VAN DE REVOLUTIE
Inanis stelt dat we het waarschijnlijk in ons leven niet gaan meemaken dat er een soort revolutionaire vlam zou gaan ontbranden en dat het al heel wat is als je het vuur in jezelf weet te laten branden en in je directe omgeving. Ook voorspelt Inanis dat ik de nodige weerstand zou kunnen verwachten als ik dit soort ideeën onder de media-aandacht zou willen brengen.

Als ik het woord 'revolutie' gebruik doe ik dat vooral met een glimlach. Ik heb dan ook niet echt het verlangen om een grootse beweging op gang te zetten. Ik heb het verder ook niet zo op media-aandacht. Ik geloof er wel in dat als bepaalde gedachten gedacht worden de kans groter wordt dat deze gedachten of ideeën ook door andere mensen kunnen worden opgepikt. Daar heb je bij wijze van spreken geen internet voor nodig.

Als ik het heb over onafhankelijkheid van externe zaken dan hoort ook dit erbij. Ook al leest verder helemaal niemand dit verhaal dan vind ik het ook OK. Het is natuurlijk wel leuk dat er wat mensen reageren, maar ik probeer er niet afhankelijk van te zijn voor mijn gevoel van levenslol.

Groeten uit La Paz,

Waterput

[Inanis]

elk mens wil graag gezien en gehoord worden. we zijn nu eenmaal groepsdieren en hebben anderen nodig.
alleen t feit al dat je deze betogen schrijft spreekt boekdelen.

ik snap zeker je streven.. en het is een mooi streven, maar opt moment dat je onafhankelijk bent van de mening van anderen kun je nauwelijks meer goed meedoen in deze maatschappij.
95% van de mensen in deze samenleving (als het al niet meer is) stelt nu eenmaal veel verwachtingen en bepaalde normeisen bij anderen.
als echt individualist zul je dat niet kunnen tegemoetkomen. ze zullen je niet accepteren, hoogstens gedogen.
dat is niet de manier om je participatie in deze maatschappij goed te benutten, tsja wellicht als het je lukt om de mensen in je omgeving zodanig te beinvloeden dat ze in je denk -en handelwijze mee gaan.

maar eerlijk.. k denk dat de meeste mensen levende in deze samenleving al teveel geproefd hebben van materiele en wat je noemt externe zaken om nog echt te kunnen veranderen.
daarbij zijn mensen vaak gewoon koppig.

[Waterput]

Hoi Inanis,

Ik wilde nog wat zeggen over de mogelijke link tussen onafhankelijk en individualist zijn. Ik heb er wel vertrouwen in dat als mensen in staat zijn om in te 'tunen' op de wijsheid die ze in zichzelf dragen, dat 'innernet' waar ik het over had, dat ze dan contact leggen met een soort grondtoon die veel mensen gemeenschappelijk hebben.

In andere woorden als je zou leren beter in te loggen op jezelf is volgens mij de kans groot dat je juist een betere verbinding met de mensen en de wereld om je heen kan krijgen. Je spreekt dan vanuit een eigen waarheid en je bent niet bezig met het half bewust/onbewust kopiëren van wat allerlei andere mensen om je heen allemaal zeggen of gezegd hebben. Je ontwikkelt dan een soevereiniteit, een zelfstandigheid, een kracht die mensen eerder aantrekkelijk vinden dan onaantrekkelijk.

[Inanis]

dat ze je aantrekkelijk of interessant vinden wil niet zeggen dat je in de groep opgenomen wordt.
maar okay stel dat je het precies goed aanpakt, je gewoon overkomt als een normaal iemand met sterke persoonlijkheid.. dan zullen veel mensen interesse in je tonen.
veel mensen is veel verschillende personen om aandacht te geven. dan zullen er komen die zich tekortgedaan voelen en jaloers worden.

maarja als je denkt dat je 'de' manier hebt gevonden, dan wil ik het graag van je horen.

[Waterput]

Het enige dat ik kan zeggen, Inanis, is dat als je probeert te leven op een manier waarbij je niet zomaar bereid bent om de 'realiteit' van de anderen ook als je eigen realiteit te accepteren, er een rust kan ontstaan die je in staat stelt om veel en vaak plezier in het leven te hebben. Een prettig gevoel dat gebaseerd is op een goed contact met je zelf en je eigen gedachten, gevoelens, intuities. Een gevoel dat bijna geheel los staat van al de dingen die om je heen gebeuren.

Ik zal niet zeggen dat het 'de' manier is, trouwens, ieder zijn ding. Ikzelf ben er natuurlijk wel erg blij mee!

[Inanis]

das wel fijn voor je.
als je het niet erg vind, zou je dan wat meer willen vertellen over je verleden?
wat voor type was je in je jeugd, hoorde je er wel of niet bij? dat soort dingen?

[Vogelvrij]

Beste Waterput, het is nu eenmaal 'menseneigen' om de realiteit van de anderen als de jouwe te accepteren. Mensen willen geaccepteerd worden, de meeste althans. Ik snap jouw probleem wel en op zich is het goed dat je er aandacht aan besteedt, maar het is veel gecompliceerder en waarschijnlijk niet op te lossen.

[Waterput]

Vogelvrij, ik vermoed dat het bij veel mensen juist wél zo werkt dat ze de realiteit van anderen overnemen. Ik heb geen probleem overigens, maar wel merk ik dat je op jongere leeftijd makkelijker in staat bent om te kiezen om bepaalde dingen te accepteren of niet. Ik wilde dat eens proberen via dit forum, als klein experimentje.

Ik suggereer ook niet dat het de oplossing zou zijn voor alles, alleen denk ik wel dat het bewustworden dat de zaken die je worden aangereikt door de volwassenen om je heen niet echt feiten hoeven te zijn. Dat je de keuze hebt om te denken dat je pas waardevol bent als je een baan hebt, een gezin met kinderen, of dat het goed is om zoveel mogelijk bezig te zijn met van alles en nog wat. Dat het prettig is om vooral te zoeken naar extern vermaak.

Maar goed, als we niet oppassen begin ik in herhalingen te vallen. Wie de schoen past, trekt hem aan.

Enne, Inanis, op school was ik vroeger half-populair, maar ik voelde al van jongs af aan dat er iets helemaal niet klopte in de wereld waarin ik terechtgekomen was.

[Vogelvrij]

Waterput schreef:

Vogelvrij, ik vermoed dat het bij veel mensen juist wél zo werkt dat ze de realiteit van anderen overnemen. Ik heb geen probleem overigens, maar wel merk ik dat je op jongere leeftijd makkelijker in staat bent om te kiezen om bepaalde dingen te accepteren of niet. Ik wilde dat eens proberen via dit forum, als klein experimentje.

Bwuh, sorry, ik had mijn zin verkeerd geformuleerd waardoor ik precies het tegenovergestelde beweerde van wat ik bedoelde Ik ben het dus op zich wel met je eens (met het probleem, ik bedoel niet een persoonlijk probleem van jou, maar gewoon dat waar je het over hebt), maar ik denk dat het niet zo gemakkelijk op te lossen is, dat het gewoon in de mensen zelf zit en dat je er vrij weinig aan kan doen. Ik denk dat je de wereld moet veranderen, niet de houding van de mensen.

[Inanis]

Waterput schreef:

Vogelvrij, ik vermoed dat het bij veel mensen juist wél zo werkt dat ze de realiteit van anderen overnemen. Ik heb geen probleem overigens, maar wel merk ik dat je op jongere leeftijd makkelijker in staat bent om te kiezen om bepaalde dingen te accepteren of niet. Ik wilde dat eens proberen via dit forum, als klein experimentje.

Ik suggereer ook niet dat het de oplossing zou zijn voor alles, alleen denk ik wel dat het bewustworden dat de zaken die je worden aangereikt door de volwassenen om je heen niet echt feiten hoeven te zijn. Dat je de keuze hebt om te denken dat je pas waardevol bent als je een baan hebt, een gezin met kinderen, of dat het goed is om zoveel mogelijk bezig te zijn met van alles en nog wat. Dat het prettig is om vooral te zoeken naar extern vermaak.

Maar goed, als we niet oppassen begin ik in herhalingen te vallen. Wie de schoen past, trekt hem aan.

Enne, Inanis, op school was ik vroeger half-populair, maar ik voelde al van jongs af aan dat er iets helemaal niet klopte in de wereld waarin ik terechtgekomen was.

so do I.. so do I..
weetje dat niet afhankelijk zijn van extern vermaak.. niet maar bezig moeten zijn.. er zijn dieren waar je die eigenschappen zo in terug kan vinden.
apen bijvoorbeeld. die hangen vaak gewoon maar wat.. hoeven niet voortdurend aandacht of bezig te zijn met iets.
wss zijn de middelen van vermaak die de mensheid ontwikkeld heeft gewoon veels te complex.. en is t maar een onrustig zooitje geworden.
zouden we de echte belangrijke dingen.. sociaal in een groep hangen.. connectie met anderen aan de lange tafel hebben geschoven?
en daarvoor in de plaats een drang om maar bezig te zijn met vooral extern vermaak..

[martijn1985]

Ik heb eigenlijk nog nergens een daadwerkelijk probleem gedefinieerd gezien. Het zal wel iets zijn als: kinderen lijken op hun ouders en nemen hun (burgerlijke) gedrag over. Ik zie het punt eigenlijk niet.

Verder: je wil dat kinderen in opstand komen tegen hun ouders. Hoe dan? En wie zou dat moeten regelen?

Ik zie vooral een hoop vaag gebazel over dat de wereld niet goed is en nog meer gepraat. Ik zie geen probleem en al helemaal geen oplossing..

martijn1985 schreef:

Ik heb eigenlijk nog nergens een daadwerkelijk probleem gedefinieerd gezien. Het zal wel iets zijn als: kinderen lijken op hun ouders en nemen hun (burgerlijke) gedrag over. Ik zie het punt eigenlijk niet.

Verder: je wil dat kinderen in opstand komen tegen hun ouders. Hoe dan? En wie zou dat moeten regelen?

Ik zie vooral een hoop vaag gebazel over dat de wereld niet goed is en nog meer gepraat. Ik zie geen probleem en al helemaal geen oplossing..

Dat is precies wat ik ook denk; ik zie het probleem gewoon niet.

[Inanis]

martijn1985 schreef:

Ik heb eigenlijk nog nergens een daadwerkelijk probleem gedefinieerd gezien. Het zal wel iets zijn als: kinderen lijken op hun ouders en nemen hun (burgerlijke) gedrag over. Ik zie het punt eigenlijk niet.

Verder: je wil dat kinderen in opstand komen tegen hun ouders. Hoe dan? En wie zou dat moeten regelen?

Ik zie vooral een hoop vaag gebazel over dat de wereld niet goed is en nog meer gepraat. Ik zie geen probleem en al helemaal geen oplossing..

er zijn zat problemen,
misschien ben je er nog niet achter, maar als je lang genoeg leeft komt dat vanzelf wel.

verder wilt hij gewoon graag een soort nieuwe verlichting.. een manier van leven waarbij mensen niet zo absurt veel hoeven te twijfelen aan zichzelf en geen noodzaak in zich hebben om zich steeds te bewijzen.

Inanis schreef:

er zijn zat problemen,
misschien ben je er nog niet achter, maar als je lang genoeg leeft komt dat vanzelf wel.

verder wilt hij gewoon graag een soort nieuwe verlichting.. een manier van leven waarbij mensen niet zo absurt veel hoeven te twijfelen aan zichzelf en geen noodzaak in zich hebben om zich steeds te bewijzen.

Ik snap dat sommige mensen gejaagd zijn enzo, maar ik snap niet hoe je dan bij de stap komt dat het probleem is dat kinderen voor volwassenen worden beinvloed. Dat lijkt me nogal logisch en ook helemaal niet slecht. Het is mensen eigen om twijfelen en zich te willen bewijzen.

[Rerisen Phoenix]

De titel van het verhaal sprak me aan, de inhoud niet.

Wat wel een probleem is om de beïnvloeding van je ouders te kunnen weerstaan als je dat wilt. Invloed van vrienden en zelfs onbekenden weerstaan is al moeilijk genoeg, maar ouders hebben een nog veel sterkere grip op je. Je beschrijft de mechanieken ervoor zoals "Wat wil je later worden?" en "Vaak wordt aan kinderen gevraagd of ze al een vriend of vriendin hebben.", en je snapt duidelijk hoe het werkt.

Dat gedeelte heeft goede intenties maar een te slechte uitvoering. - Zelfs als je niet mijn doel neemt, je geeft te weinig uitleg voor pubers om daadwerkelijk aan deze invloed te ontkomen.

Maar de rest. Je betoogt dat een hoop dingen die ouders aan kinderen leren slecht zijn terwijl ze erg goede ingredienten zijn voor een gemiddeld of beter leven. Het zijn van die dingen die door een soort darwiniaanse selectie van sociale kenmerken geselecteerd zijn. Als jij dit leert aan je kinderen en zo door, dan zullen zij meer kans hebben op werkeloosheid en minder obsessief naar partners zoeken dan de rest, waardoor de dingen die jij leert minder talrijk worden in de cultuur. Ze zijn wel rustiger, niet druk bezig met al die dingen, maar druk bezig zijn is goed voor de overdracht van jouw ideeën en goed voor het land - en in mijn mening ook goed voor jezelf.
Maar behalve dat doe je ook geen poging aan te tonen waarom die dingen slecht zijn - je zegt dat het slecht is maar onderbouwd het eigenlijk alleen door je mening erover te herhalen. Een saai slecht betalend baantje is niet leuk, maar als je daarmee met je vrienden wat plezier hebt in plaats van in de goot leeft...

Het klopt wel dat ouders vaak ingebakken zitten in hun ideeën, maar dat is soms gelukkig ook schijn. Na 30 jaar heb je elke discussie wel een keer gevoerd, en als iemand dan met oude argumenten komt dan ben je nogal geneigd hem gewoon te negeren in plaats van wéér die hele discussie doorlopen waarvan je weet dat jij wint en hij het toch niet toe geeft.
Dat merk ik ook bij mijn ouders, nu zijn bij mijn moeder 80% van de ideeën ingebakken en bij mijn vader 30%, maar de rest... ik ontdek gewoon dat nu ik de juiste basisgegevens heb kan zien hoe ze tot de conclusie blijven komen (alhoewel ik wel vind dat ze een redenatie fout maken), en soms zelfs ze gelijk er in geef.


Verder is je formaat en benadering ook gewoon verkeerd.
Als je pubers wilt benaderen zou ik een 'snelle' pagina maken waar bekende problemen van ze genoemd worden in een enkele zin of een paar woorden en ze vanaf daar met links naar alinea's leidt waar je dit betoog in delen neer zet.
Ik zou eerder de ouders benaderen, ze zullen niet te porren zijn hun ideeën niet meer te leren aan de kinderen. Maar ze zijn mogelijk wel te porren om hun kinderen te leren kritisch te denken en invloed te weerstaan, ik heb me voorgenomen om als ik kinderen heb ze te leren af en toe kritisch na te denken over wat er allemaal gebeurd is en ook over wat ik probeer te leren. Nog beter dan iemand die naar je luistert is iemand die tot dezelfde conclusie komt.

[Yab-Yum]

Ik ben het er wel mee eens. Leuk om te lezen.

Ik wil er wat betreft 'het goede leven' (huis, auto, baan) wat aan toevoegen.
Afgelopen vakantie heb ik voor het eerst (fulltime) vakantiewerk gedaan bij de afwas. Er zijn daar mensen die hun dagelijks inkomen daarmee verdienen. Ik ben ook bij iemand thuis geweest die in de 30 is en in feite 'op kamers' woont zoals een 20-jarige dat zou doen.

Het heeft me heel erg veranderd want ik dacht altijd dat je niet kon leven van zo'n soort baan. Dat wordt altijd gezegd, je kunt niet leven van een schoonmaakbaantje/baantje achter de kassa e.d, dat is geen leven, geen droog brood mee te verdienen, je moet wel een goede opleiding hebben e.d en een goede baan, enz.

Maar ik heb ontdekt dat dit helemaal niet waar is, je kunt prima leven van zo'n baantje en je kunt wel geld verdienen zonder opleiding alleen moet je genoegen nemen met minder en niet het standaard huis met auto voor de deur willen. Ik realiseer me dat ik niet zo'n carrièremaker ben. Ik denk dat ik ook gelukkig kan zijn als ik op mijn 30ste nog op kamers zou wonen.

Opvallend hoe men toch lijkt te geloven dat je een goede opleiding moet hebben om te kunnen leven. Nederland biedt genoeg kansen...Ik zie het ook bij mijn vader. Die wordt bijna nergens aangenomen omdat zijn achtergrond/opleiding en leeftijd het niet toelaat, maar als ze hem dan ergens willen hebben voor ja 'slechts' 7 euro per uur wil hij er niet werken want dat gaat boven zijn eer. Maar ja, dan verdien je 0 euro per uur.
Dus het kan wel. En ik zou er gelukkig mee kunnen zijn. Weet niet of dat de rest van mijn leven zou zijn maar ik vind dat huis e.d toch wel erg relatief qua bijdrage aan geluk.

Yab-Yum schreef:

Ik ben het er wel mee eens. Leuk om te lezen.

Ik wil er wat betreft 'het goede leven' (huis, auto, baan) wat aan toevoegen.
Afgelopen vakantie heb ik voor het eerst (fulltime) vakantiewerk gedaan bij de afwas. Er zijn daar mensen die hun dagelijks inkomen daarmee verdienen. Ik ben ook bij iemand thuis geweest die in de 30 is en in feite 'op kamers' woont zoals een 20-jarige dat zou doen.

Het heeft me heel erg veranderd want ik dacht altijd dat je niet kon leven van zo'n soort baan. Dat wordt altijd gezegd, je kunt niet leven van een schoonmaakbaantje/baantje achter de kassa e.d, dat is geen leven, geen droog brood mee te verdienen, je moet wel een goede opleiding hebben e.d en een goede baan, enz.

Maar ik heb ontdekt dat dit helemaal niet waar is, je kunt prima leven van zo'n baantje en je kunt wel geld verdienen zonder opleiding alleen moet je genoegen nemen met minder en niet het standaard huis met auto voor de deur willen. Ik realiseer me dat ik niet zo'n carrièremaker ben. Ik denk dat ik ook gelukkig kan zijn als ik op mijn 30ste nog op kamers zou wonen.

Opvallend hoe men toch lijkt te geloven dat je een goede opleiding moet hebben om te kunnen leven. Nederland biedt genoeg kansen...Ik zie het ook bij mijn vader. Die wordt bijna nergens aangenomen omdat zijn achtergrond/opleiding en leeftijd het niet toelaat, maar als ze hem dan ergens willen hebben voor ja 'slechts' 7 euro per uur wil hij er niet werken want dat gaat boven zijn eer. Maar ja, dan verdien je 0 euro per uur.
Dus het kan wel. En ik zou er gelukkig mee kunnen zijn. Weet niet of dat de rest van mijn leven zou zijn maar ik vind dat huis e.d toch wel erg relatief qua bijdrage aan geluk.

Ik zou niet gelukkig zijn wanneer ik iedere dag in een keuken zou staan af te wassen, omdat ik weet dat ik meer kan dan dat, dat ik dingen kan doen die ik leuk vind. En daar zijn diploma's wel heel handig voor. Het grootste gedeelte van de mensen zonder diploma gaat werk doen waar ze niet gelukkig van worden, daarom zeggen mensen dat je niet kan leven van dat soort werk, ouders willen het beste voor je, en dat leven is gewoon niet het beste leven.
Ik hoef ook geen villa met dure auto's enzo, maar ik wil wél fijn kunnen wonen en fijn kunnen leven, daar hoort fijn kunnen werken ook bij. Dat is niet iets dat is opgelegd door mijn ouders ofzo, natuurlijk zie ik hoe mijn ouders leven en daaraan kan ik weer beslissen of ik datzelfde wil of iets anders.

[Waterput]

Vogelvrij schreef:

... maar ik denk dat het niet zo gemakkelijk op te lossen is, dat het gewoon in de mensen zelf zit en dat je er vrij weinig aan kan doen. Ik denk dat je de wereld moet veranderen, niet de houding van de mensen.

Hoi Vogelvrij, ik was even buiten deze forumdraad gevallen, maar ik pak hem voorzichtig weer op. Ik ben zo'n type die gelooft dat de wereld het gevolg is van hoe mensen er naar kijken. In de trant van: een vinger kun je ook pas bewegen als je bewustzijn daar opdracht toe geeft. Als jij iets als waar aanneemt dan wordt het ook waar. Als jij iets niet als waarheid accepteert dan valt het ook uit je realiteit.

Je zou het gebazel kunnen noemen en ook niet echt makkelijk verwoord, dus probeer ik het nog eens anders. Laten we dat 'bezig-zijn' er weer eens bijpakken. Ik hoorde laatst iemand die zei dat er in allerlei niet-westerse culturen mensen zijn die gewoon een hele dag onder een boom kunnen liggen en wat kunnen kijken naar de mensen of naar de vogels of vlinders die voorbij komen.

Als je kijkt naar dit beeld met de gedachtegewoonte die wij met de paplepel ingegoten krijgen dan is de kans groot dat je het ziet als een werkloze nietsnut die profiteert van de maatschappij, een mislukte loser om het zomaar te zeggen, waarschijnlijk ook met een psychiatrisch verleden.

Als je echter die gedachtegewoonte 'als je bezig-bent ben je goed bezig' van een afstandje zou bekijken en leren herkennen ontstaat de mogelijkheid om er al dan niet voor te kiezen. Als je weigert die gedachtegewoonte te accepteren in je eigen realiteit of wereldbeeld ontstaat er de mogelijkheid om ook gelukkig te zijn zonder de noodzaak om 'bezig te moeten zijn', waardoor je anderen ook niet meer hoeft te beoordelen op hun 'bezigheidsgraad'. Je zou die persoon dan wellicht zelfs kunnen gaan waarderen omdat hij in staat is blij en tevreden te zijn zonder die 'bezigheidsdrang'.

Zo simpel is het volgens mij: it's all in your mind. Helaas worden wij op scholen niet zo getraind om (zelf)-bewustzijn te ontwikkelen, maar neigen we er eerder naar om externe kennis op te nemen en de afstand met onze eigen 'bron' te vergroten en vooral naar buiten te kijken.

Groeten,
Waterput

[Inanis]

het onderwijs is dan ook bedoeld om ons voor te bereiden op het werken voor de economie van onze samenleving. niet om ons uber intelligent te maken (daar hebben zij geen meerwaarde aan.)

besides als we in onze vrije tijd voortaan bijvoorbeeld onder bomen gaan liggen.. het heeft geen meerwaarde voor onze hersenen (die worden nauwelijks gebruikt) terwijl we als we ons bezighouden met van alles de hersenen wel trainen.
stil zitten/liggen ofwel niets doen gooit de hersenen in sluimerstand en zorgt ervoor dat we enkel langzamer worden.
al die bezigheid zorgt ervoor dat de hersenen goed in vorm zijn. (mits je goed slaapt natuurlijk)
en das belangrijk natuurlijk, snelle hersenen zorgen voor meer efficiente op het werk.

vergelijk het met cigaretten: de overheid wil de accijns met 40% verhogen in de loop van de komende jaren. ze doen dit volgens hen voor het welzijn van de burger, ze stellen dat het een geweldig iets is om gezond te zijn en dat het ziektewording tegengaat.
maar ik ben het niet met dat beleid eens, ik rook graag, als ik niet rook voel ik me zo simpel. tis naast het feit dat ik het lekker vind een soort extra invulling van mijn leven. eigenlijk voel ik me er meer als een individu door. maarja het is beter voor de maatschappij als mensen niet roken, omdat men dan gezonder en actiever is; wat de efficientie van mensen op het werk verbetert. (zo komt het uiteindelijk weer neer op de economie)

afijn, punt is dus dat 'het bezig zijn' zorgt voor actievere hersenen, wat bevoorderlijk is voor de economie van de maatschappij.
een sterke reden waarom het alternatief 'niet bezig zijn', of althans 'meer van binnen bezig zijn' (genieten van rust, vredigheid etc.) eigenlijk geen reele optie is.
besides als dus veel mensen voortaan maar rustig onder bomen gaan zitten of weet ik het wat, dan gebruiken ze die tijd niet om spullen te kopen om bezig te zijn of spullen met de functie om henzelf bezig te houden.. wat zorgt voor een tekort aan vraag naar bepaalde producten. wat zorgt voor problemen op bepaalde gebieden van de arbeidsmarkt, producten die overbodig worden en daarmee banen die overbodig worden.

op grote schaal is dit gewoon niet haalbaar. jammerlijk, onze maatschappij is gewoon hopeloos.

[Vogelvrij]

Waterput schreef:

Hoi Vogelvrij, ik was even buiten deze forumdraad gevallen, maar ik pak hem voorzichtig weer op. Ik ben zo'n type die gelooft dat de wereld het gevolg is van hoe mensen er naar kijken. In de trant van: een vinger kun je ook pas bewegen als je bewustzijn daar opdracht toe geeft. Als jij iets als waar aanneemt dan wordt het ook waar. Als jij iets niet als waarheid accepteert dan valt het ook uit je realiteit.
Groeten,
Waterput

Op zich ben ik het wel eens met wat je zegt over bezigheid, dat wij daar in het westen een andere (verkeerde wellicht) invulling aan geven dan in het oosten.

Ik ben het echter pertinent oneens met je als je zegt dat iets waar wordt als je het voor waar aanneemt. Dat is gewoon niet zo. Je kan nog zo hard tegen jezelf zeggen dat je gelukkig bent, als dat niet zo is dan word je heus niet gelukkig. Integendeel. De wereld bestáát en natuurlijk is perspectivisme van belang, maar sommige dingen zijn niet te veranderen. Dat negeer je de werkelijkheid.

[Lua]

Niets doen en onder een boom zitten is denk ik meer gericht op het "uiterlijke" niks doen(?)
De associatie die ik er mee legde was om tot rust te komen / (filosofisch) na te denken / jezelf leren kennen.
Als je dan ogenschijnlijk niets aan het doen bent wordt daar al snel over geoordeeld, zelfs als men helemaal niets doet.

Is het belangrijk dat we sociaal (populair?) zijn, succesvol, onze hersenen en capaciteiten optimaal gebruiken, een sterke economie hebben?
Is geluk afhankelijk van deze factoren of iets dat je in jezelf kan vinden?

Waterput:
Ken je het boek "Het Geheim van de Kaarten" van Jostein Gaarder? Ik moest meteen aan dat boek denken toen ik deze "draad" las.

[Waterput]

Lua schreef:

Waterput:
Ken je het boek "Het Geheim van de Kaarten" van Jostein Gaarder? Ik moest meteen aan dat boek denken toen ik deze "draad" las.

Nee, Lua, dat boek ken ik niet. Ik heb ooit eens de kaft gezien van de Wereld van Sofie, maar dat schiet ook niet op.

Over het 'liggen onder de boom' bedoelde ik inderdaad dat je vanuit twee 'realiteiten' onder een boom kunt liggen. Vanuit een wereld waarin je gelooft dat je eigenlijk alleen maar onder een boom ligt als je niks te doen hebt en dus eigenlijk niet bezig bent met iets zinvols en daardoor eigenlijk maar als een soort 'verveelde loser' ligt te liggen.

Als je onder diezelfde boom ligt badend in een andere 'realiteit' zou je heel actief bezig kunnen zijn met het exploren van je binnenwereld die in mijn beleving ongekende diepten kan hebben. Hierdoor benut je wellicht een veel groter deel van je hersencapaciteit dan als je bezig bent met de gebruikelijke gewoontes zoals bijvoorbeeld een boek lezen, een film kijken, een game gamen of tijdens het doen van je huiswerk (ik probeer me wat in te leven in de schoolcultuur )

In die zin bepaalt je eigen realiteit sterk hoe je iets beleeft: hoe de ander een lig-onder-de-boom-gedrag beleeft hangt weer af of die persoon geleerd heeft in die eerste of tweede variant te geloven.

Lekker toch, he, al die realiteiten?! Ik kan er niet genoeg van krijgen! Heb jij nog een realiteitje in de aanbieding? Drie halen, twee betalen.

Groeten allemaal!

[Yab-Yum]

Andijvie schreef:

Ik zou niet gelukkig zijn wanneer ik iedere dag in een keuken zou staan af te wassen, omdat ik weet dat ik meer kan dan dat, dat ik dingen kan doen die ik leuk vind. En daar zijn diploma's wel heel handig voor. Het grootste gedeelte van de mensen zonder diploma gaat werk doen waar ze niet gelukkig van worden, daarom zeggen mensen dat je niet kan leven van dat soort werk, ouders willen het beste voor je, en dat leven is gewoon niet het beste leven.
Ik hoef ook geen villa met dure auto's enzo, maar ik wil wél fijn kunnen wonen en fijn kunnen leven, daar hoort fijn kunnen werken ook bij. Dat is niet iets dat is opgelegd door mijn ouders ofzo, natuurlijk zie ik hoe mijn ouders leven en daaraan kan ik weer beslissen of ik datzelfde wil of iets anders.

Nou ja goed dat bedoel ik. Je hebt een hogere standaard van wat fijn leven voor jou betekent. Zoals de meeste mensen...en ik denk toch dat dat iets te maken heeft met bepaalde idealen en heersende ideeën over wat een goed of fijn leven inhoudt. Zoveel dingen worden als vanzelfsprekend gezien. En als je veel dingen als vanzelfsprekend ziet, los van of ze dat zijn of niet, krijg je 'hogere' verwachtingen en wensen.
Zo is het heel vanzelfsprekend om te denken dat je na je studie gaat werken en geld spaart voor een eigen huis(je).
Voor mij niet. Op kamers en met 1000 eurootjes in de maand zou ik een meer dan fijn leven hebben. Ik ben al innig tevreden met het feit dat ik zelf kan bepalen hoe laat ik naar bed ga. En dat al vijf jaar, elke dag weer.

Maar ik snap je punt wel.

[Yab-Yum]

Vogelvrij schreef:

Op zich ben ik het wel eens met wat je zegt over bezigheid, dat wij daar in het westen een andere (verkeerde wellicht) invulling aan geven dan in het oosten.

Ik ben het echter pertinent oneens met je als je zegt dat iets waar wordt als je het voor waar aanneemt. Dat is gewoon niet zo. Je kan nog zo hard tegen jezelf zeggen dat je gelukkig bent, als dat niet zo is dan word je heus niet gelukkig. Integendeel. De wereld bestáát en natuurlijk is perspectivisme van belang, maar sommige dingen zijn niet te veranderen. Dat negeer je de werkelijkheid.

Tegen jezelf zeggen dat je gelukking bent is niet hetzelfde als het aannemen. Punt is juist dat je het niet gelooft op het moment dat je het zegt en dus is het niet waar.

[MartinV]

Waterput schreef:

• Denk je dat jouw geluk gekoppeld is aan het hebben van allerlei dingen?

Mooie vraag, leuk geformuleerd! Als ik hem in mijn hoofd opzeg besef ik eigenlijk hoe nutteloos heel veel dingen zijn.

[Daboman]

Ik ben het er deels mee eens, deels mee oneens. Natuurlijk is het zo dat je door de geïndoctrineerde waardes als seks en bezig-zijn je onzeker kan worden als je het allemaal niet hebt. Maar je je vraagt je niet af waarom die ouders zo druk bezig zijn, veel werken en graag seks hebben en whatever ze allemaal nog meer doen. Die doen vaak allerlei leuke dingen. Hebben hobbies. Hebben werk waar ze meestal gelukkig van worden. En je zult het toch met me eens zijn dat seks in 99% van de gevallen ook gewoon lekker is. Natuurlijk is een deel ontevreden, maar de tevreden meerderheid hoor je niet.

Zo doe ik het trouwens ook. Ik heb het niet druk omdat het MOET, ik heb het druk omdat ik zoveel mogelijk leuke dingen wil doen. Geld verdienen is leuk. Een baan is (mits je het goed aanpakt) leuk. Ik denk eigenlijk dat de meeste ouders dat ook op hun kinderen willen overbrengen. Want meestal wil je gewoon het beste voor je kind. Het is jammer dat dat vaak verloren gaat op de kinderen/pubers en ik denk dat dat de reden is dat ze onzeker worden.