23-05-2005, 10:39
|
|
|
De tranen sprongen in haar ogen, haar lippen vertoonden een krampachtige glimlach en haar handen reken naar mijn lichaam. Ze genoot, ik wist dat ze genoot.
Heftig zoende ik haar in haar nek, langzaam gleed ik naar beneden. Haar lichaam trilde van opwinding, haar stem haperde van geilheid. Ze wilde me, ik wist dat ze me wilde. Ik kwam in haar, ik stootte. Zij begon te kreunen, te kreunen van bevrediging. Haar ogen waren stijf dichtgeknepen en haar lippen fluisterden onverstaanbare woordjes. Nu moest ook mijn lichaam zich overgeven. Mijn armen begonnen te trillen, zodra het wereldse gevoel op kwam borrelen. Zij keek me aan, met spanning in haar ogen, bijtend op haar lip, nog steeds fluisterend. Toen gooide ze haar hoofd in haar nek en gaf een schreeuw. Ik glimlachte zelfvoldaan, terwijl ik naast haar neerviel. Ze ademde zwaar en haar ogen waren gesloten. Ik besloot haar voorbeeld op te volgen. Ik draaide me op mijn buik, deed mijn ogen dicht en viel in slaap. Ik zag hem boven mij bewegen, een grijns van geilheid. Al zijn spieren in zijn bovenlichaam waren aangespannen en langzaam daalde hij. Waarom deed hij dit? Zag hij het dan niet? Tranen sprongen in mijn ogen, ik had dit niet verdiend. Hij keek naar me en ik forceerde een kleine glimlach, om hem niet teleur te stellen. Maar toch probeerde ik hem onbewust opzij te duwen. Ik kon dit niet aan, het moest stoppen! Ik voelde de warmte van zijn hijgende adem op mijn huid, zijn handen die zachtjes knepen. Met zijn lippen zoende hij me, beet hij zachtjes in mijn nek. Waarom moest hij weer zo ver gaan, kon hij dan niet één keer naar mij luisteren? Van angst begon mijn lijf te trillen. Ik wilde hem laten stoppen, maar hoe zeer ik ook probeerde, de woorden kregen geen klank. Een gruwelijke pijn schoot door mijn lichaam, onwillige geluiden gleden over mijn lippen. Het deed pijn, zo veel pijn. Zoals gewoonlijk, als een automatisme, sloot ik mijn ogen en dacht aan iets anders. Zachtjes smeekte ik God om het te laten eindigen. Hij begon zwaar te ademen, zijn lichaam schokte. Ik wist dat het nu zou gebeuren. Het brandende gevoel overvloog me en ik schrok. Mijn ogen schoten open en ik zag hem voor me. Zijn blik stond ijzig, wat mij steeds angstiger maakte. Ik beet op mijn lip en bad tot God. Hij was mijn hoop, mijn hoop op betere tijden. Hij zou me moeten horen, dat moest. Plotseling voelde ik een steek van pijn, die door merg en been ging. Ik schreeuwde het uit. Waarom moest hij doorgaan? Waarom kon hij geen begrip opbrengen voor mijn gevoelens? Na een paar seconden, die voor mij eeuwig leken te duren, liet hij me los. Roerloos lag hij naast me. Hij ademde zwaar, dat hoorde ik. Maar ik durfde niet naar hem te kijken. Na enkele minuten draaide hij zich om, waarna hij hoogstwaarschijnlijk in slaap viel. Ook ik draaide me om, maar voor mij zou dit wederom één van de zoveel slapeloze nachten zijn. -x-
__________________
Schrijven is georganiseerde spontaniteit!
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
23-05-2005, 10:53
|
|
Verwijderd
|
Is het niet gewoon '(zijn handen) reikten'?
edit: of ben ik nu in een vlaag van verstandsverbijstering... zal door de examens komen 
|
|
23-05-2005, 12:55
|
||
|
Citaat:
 Wat beide punten betreft Hm.. Ik vind het niet zo. Het idee is wel aardig, maar.. Het spreekt me niet echt aan en/of ik vind het niet zo leuk uitgewerkt.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
|
|
23-05-2005, 15:55
|
|
|
|
Ik doe met jullie mee...examens maken sucks!
Bedankt voor het commentaar
__________________
Schrijven is georganiseerde spontaniteit!
|
|
23-05-2005, 18:14
|
|
|
|
ik vind het goed geschreven hoor..en wel grasppig om te lezen dat 2 mensen zo verschillend denken over 1 situatie
|
|
23-05-2005, 19:18
|
|
|
Ik vind de beschrijving van de man heel goed, de beschrijving van de vrouw/ het meisje niet zo geweldig.
Ik moet zeggen dat je me compleet op het verkeerde been hebt gezet met het beschrijven van hoe die man alles ziet. Dat vind ik wel goed gedaan. Toch ben ik van mening dat dit idee veel beter uitgewerkt zou kunnen worden.
|
|
23-05-2005, 19:24
|
||
|
|
Citaat:
Bedankt voor je verdere commentaar! Kus Soapsie xxx
__________________
Schrijven is georganiseerde spontaniteit!
|
|
|
23-05-2005, 19:32
|
|
|
In het begin dacht ik even dat het zou uitlopen op een redelijk slap verhaaltje, maar doordat je in je tweede alinea hele andere emoties beschrijft van iemand bij dezelfde situatie, maak je het interessant om te lezen. Ik sluit me voor de rest aan bij Silla, je kan dit beter uitwerken en beschrijven, ik heb niet echt het gevoel dat het meisje nou echt zo verdrietig is. Probeer het nog wat beeldender te maken. Voor de rest, leuk idee, niet onorigineel
__________________
Zo. En dat is weer een genot voor het oog.
|
|
23-05-2005, 19:43
|
|
|
Weet ik als jongen ook hoe ik het niet moet doen
 .Vergt nogal wat inlevingsvermogen om zo te schrijven! Mooi gedaan!
__________________
Of gewoon niet.
|
|
23-05-2005, 19:56
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Schrijven is georganiseerde spontaniteit!
|
|
|
23-05-2005, 21:34
|
|
|
|
Te plastisch. Wel gewaagd.
|
|
23-05-2005, 21:48
|
|
|
Plastisch? Ik vind juist dat het idee al wel vaker is gebruikt (ik wist tijdens het stukje van de man al dat er iets mis zou moeten zijn met de vrouw
), maar dat hoe je het beschrijft inderdaad wel wat inlevingsvermogen vraagt. 
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
|
|
24-05-2005, 08:56
|
|
|
|
Ik vind het ook niet geweldig, het is behoorlijk standaard, ook al laat je twee verschillende standpunten zien. Ik werd er niet door geraakt in ieder geval.
__________________
L'art pour L'art. Gaat heen en schrijf!
|
|
24-05-2005, 11:50
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Schrijven is georganiseerde spontaniteit!
|
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Huiswerkvragen: Klassieke & Moderne talen |
oud nederlands...vraagje Toet0r | 13 | 18-02-2003 13:57 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 23:07.
Adverteren