van leven naar overleven

[thug life]

1 november een dag die ik nooit zal vergeten,
ik was zoals gewoon op school en liep met een schoolgenoot naar een ander gebouw, halverwewge zakte ik door m'n linkerbeen en kon niet meer op staan de jongen die bij me was heeft de ambulance gebeld en ik ben naar t ziekenhuis gebr8!

In het ziekenhuis kwamen ze al snel tot de conclusie dat ik een hersenbloeding had gehad en linkszijdig verlamd ben...

pas later toen ik m'n vriend zag (toen nog scharrel waar ik net 2 weken mee ging) drong het tot me door dat het nooit meer zo zou worden als 'vroeger'

in het begin was ik verdrietig en wou niet meer maar vooral ook boos en kon het niet begrijpen; 16 jaar ik stond midden in m'n leven ik had zoveel toekomst plannen.
nu inmiddels dik twee maanden verder

ik zit nu in een revalidatiecentrum en moet alles weer op nieuw leren wat af en toe zwaar is mijn belangrijkste doel is om weer een beetje te lopen

mijn scharrel van toen de ware van nu is nog steeds bij me en ik hou ontzettend veel van um, hij was de reden dat ik door heb gevochten voor m'n leven

toch heb ik nog heel veel vragen ; waarom waarom ik?als j 16 bent kun je dit toch niet krijgen? zo zie j in dat het leven heel oneerlijk is verdeeld!!

zijn er meer jongeren die zoiets mee hebben gemaakt of dat je leven in 1 klap is veranderd?

[Kazanka]

ik heb ook wel grote verandering gehad.
Op middelbare kreeg ik last van een ernstig agressieve vorm van psoriases. Is eigenlijk geen psoriases, maar dokters zeggen dat het daar het meest op lijkt.
Door ziekte ben ik zeg maar grotendeels kaal geworden. Het haar zal ook nooit meer op die plaatsen aangroeien.
nu heb ik ut maar helemaal kaal, niet echt tof, maar beter dan voor een deel kaal :\

en no way da'k een pruik ga nemen, ben pas 17...

....... Lijkt me idd heel moeilijk...wel fijn dat je je vriend hebt als steun, dat zal idd een groot verschil maken. Mijn leven is niet in 1 klap veranderd, ik ben er aan gewend dat bij mij alles wat anders in mekaar zit dan bij de meeste anderen, en ik geloof ook dat dat de enige manier is om er mee om te gaan: accepteren en ermee proberen te leven. Heel veel sterkte en ik hoop dat het ondansk alles allemaal een beetje gaat zoals je zou willen (lopen enz). Als je keer behoefte hebt om met iemand te 'praten' (chatten/mailen oid) mijn icq en m'n emailadres staan in m'n profiel en m'n msn (gebruik ik veel meer dan icq) is lejony@hotmail.com . En niet opgeven, hè, blijven vechten!

Kazanka schreef:
en no way da'k een pruik ga nemen, ben pas 17...

Zou ook juist een reden kunnen zijn om het juist wèl te doen.

Jongen bij mij op de basisschool had ook zo iets, hij had ook weinig haar en hij had z'n eigen tanden niet meer, maar een kunstgebit en dat soort dingen (was twee jaar jonger dan ik).

[Dit bericht is aangepast door Leonoor (11-01-2002).]

een vriend van mij was 11 toen hij zijn eerste hersenbloeding kreeg (toen kende ik hem nog niet), inmiddels heeft hij er 3 achter de rug.
hij krijgt medecijnen en heeft om zijn hand een spalkje (anders kan hij die niet gebruiken) en om zijn been ook (anders valt hij om omdat dat been nogal slap is).
Het is echt verschrikkelijk en ik vind het zo zielig...Ik heb zoveel respect voor hem, hij blijft gewoon altijd positief en doorzetten.

Ik wens je heel veel sterkte toe,

xx

Naomi

[kizzy]

bij de kleine dingen merk je het al. met ziektes als pfeiffer staat je leven al op de kop.... je kan weinig en vooral dat je je vrienden niet ziet en je je sociale leven mist is heel erg maar wat jij hjebt gehad.. jeetje heej.. das echt moeilijk voor je..

me oom heeft 2e kerstdag er 1 gehad... en is er 2 januari aan overleden... het leven van zijn kinderne is ineens anderz.. ze zijn nu wees, ja en 't is gewoon heel rot allemaal maar heel veel succes ermee, en vooral sterkte!

Toen m'n vader ziek werd begon m'n leven al wat te veranderen en toen hij overleed veranderde m'n leven echt totaal. Ik heb nog wat up's gehad, maar de laatste tijd gaat het weer minder.
Dat het oneerlijk verdeeld is in de wereld wist ik allang.
Ik hoop echt voor je dat je snel revalideerd (sorry als er spelfouten in staan) en dat het helemaal goed komt, het is natuurlijk ook erg fijn dat je vriend je zo steunt!

Veeeeeeeeeeel succes!