Bang in het donker

[Poepenis]

Hallo, normaal zit ik nooit op psychologie kweet ook niet of t hier wel hoort.
Maar ik ben voor zover ik weet altijd bang geweest in het donker, als ik ga slapen moet ik licht hebben en het werd steeds erger. Elke beetje donkere ruimte ben ik bang van.
Ben ik nu wel helemaal normaal?
Zijn/is hier medicijnen/terapie tegen?
Hebben meer mensen hier soms ervaring mee?

Groetjes

[Fade of Light]

Een mogelijkheid die je zou kunnen proberen is een lamp met dimmer nemen en dan steeds iets meer dimmen, uitgespreid over een maand...of 2 ofzoiets.

[Ghost]

Poepenis schreef op 05-08-2004 @ 01:03 :
Ben ik nu wel helemaal normaal?

Hmm, dat betwijfel ik, maarja... wie is er wel "helemaal normaal?" Volgens mij niemand hoor.

[Nijn*]

Idd wat Fade of Light zegt, langzaam afbouwen met een demper. Maar ik denk niet dat je hier therapie voor nodig hebt hoor ..Er zijn zoveel mensen die bang zijn in het donker..
En ach, wat is normaal?

[BarbapapaX]

Soms heb ik dat ook in het donker, maar dan realiseer ik me gewoon dat me nix ergs kan gebeuren en dat ik me niets moet in beelden wat er niet is

[Marcade]

't behoort zeker niet tot de opties een lieve trouwe hond te nemen en die mee te nemen naar donkere ruimtes.

[Nona]

Marcade schreef op 05-08-2004 @ 19:46 :
't behoort zeker niet tot de opties een lieve trouwe hond te nemen en die mee te nemen naar donkere ruimtes.

Verhaaltje dat ik hoorde toen ik met een aantal mensen verdwaald was in een donker bos:

Er was eens een vrouw, die was enorm bang. Bang in het donker, bang om alleen te zijn en bang om in haar eigen huis te gaan slapen. Doodsbang dat er een moordenaar haar huis in zou slapen en haar in haar slaap te grazen zou nemen. Of een inbreker, die haar om zou brengen als zij hem betrapte. Dit was een enorm probleem voor haar, want ze durfde bijna niets meer. Daarom besloot ze een hond te kopen. Een Duitse herder die erop getraind was onraad te bemerken en haar zou laten weten wanneer ze in gevaar was. De hond zou onder haar bed zitten en telkens als zij haar hand onder het bed stak zou hij aan haar hand likken. Als hij éénmaal likte zou dat betekenen dat er niets aan de hand was. Als hij tweemaal zou likken zou dit onraad betekenen.
Na een aantal dagen voelde zij zich al een stuk veiliger. De hond zat onder haar bed en likte haar hand, telkens één maal. Er was dus niets aan de hand. Die avond besloot zij naar bed te gaan en voor het slapengaan stak zij haar hand eens onder het bed. Eén likje, niets aan de hand. Ze las nog een paar bladzijden uit een boek en zakte neer op haar kussen. Nadat ze genoeg had van haar boek stak ze haar hand nog eens onder het bed. Eén likje, alles goed. Na een tijdje viel ze in een diepe slaap.
Die nacht werd ze wakker van gekraak in haar huis. Haar huis kraakte nooit, dus ze stak haar hand nog maar eens onder het bed. Eén likje. Nu goed, dan moest ze nog maar eens naar het toilet.
Ze deed haar slaapkamerdeur open, niets aan de hand. Liep naar de badkamer en opende de deur. Daar lag hij... Haar hond, helemaal aan stukken gereten. Zijn ingewanden de hele badkamer door. En met bloed op de muur geschreven: OOK MOORDENAARS LIKKEN AAN HANDEN!

In een donker bos is dat best eng.

Ontopic: Bang zijn in het donker is zo gek nog niet volgens mij. Ik ben ook weleens bang als ik alleen ben, en al helemaal als mijn ouders op vakantie zijn. Dan hoor ik gekraak (en ja, ons huis kraakt normaal gesproken wel ) en kan ik het niet verklaren door te denken dat het mijn ouders zijn. Nu goed, gewoon gaan slapen, desnoods licht aanlaten, maar je niet in de war laten brengen.

[Marcade]

Ik las dat verhaal ook ja op mystiek. Maar het is natuurlijk een broodje aap verhaal.

Maar ja, dankzij jou is de optie een hond te nemen, dus nu ook teniet gedaan.

Hopelijk is Poepenis trouwens nu ook niet extra bang geworden voor het donker en voor inbrekers door dat verhaal hier te plaatsen.

[lennega]

ik was ook een tijd bang in t donker, tot ik met muziek ging slapen, dan denk ik niet meer aan andere dingen, maar dat komt ook voral omdat muziek gwoon mijn leven is, als ik muziek hoor word ik helemaal relax...
misschien moet je dat ook eens proberen, helpt echt hoor!

[Bloedpropje]

Poepenis schreef op 05-08-2004 @ 01:03 :
Ben ik nu wel helemaal normaal?

Nee, veel mensen zijn bang in het donker maar in deze mate komt het bij jou leeftijd niet vaak voor.

Poepenis schreef op 05-08-2004 @ 01:03 :
Zijn/is hier medicijnen/terapie tegen?

Ja, je weet dat het een ongegronde angst is in jouw situatie. Je kan er vanaf komen door jezelf gewoon te dwingen om het donker op te zoeken. Loop bijvoorbeeld 's nachts een rondje door je huiskamer zonder een licht aan te doen of langzaam de trap op en af.

Poepenis schreef op 05-08-2004 @ 01:03 :
Hebben meer mensen hier soms ervaring mee?

Welk probleem je ook hebt, er zijn altijd mensen met hetzelfde probleem. Ik was als klein kind wel een tijd bang in het donker maar nu juist niet.

[ILUsion]

Gewoon jezelf overtuigen dat er niets kan gebeuren.
Zelf heb ik soms ook nog wel eens schrik, maar eerder in half-donker wanneer schaduwen zowel magere hein als een broek die op een stoel hangt is (echt gebeurd, of dat dacht ik toch). Probeer jezelf gewoon te kalmeren, dat helpt. Soms heb je dan nog eens een aanval, maar bij mij valt ermee te leven (ik ben ook nogal laat geweest met het in het donker slapen, trouwens, dus ik weet wat er misgaat).
Nu geniet ik eerder van donker, zeker thuis in mijn bed; op onvertrouwde plaatsen heb ik soms nog wel eens last en dus kijk ik op voorhand soms eens of er niet te veel licht binnen kan).

[Dreamerfly]

Kruimel schreef op 05-08-2004 @ 19:57 :
Verhaaltje dat ik hoorde toen ik met een aantal mensen verdwaald was in een donker bos:

Er was eens een vrouw, die was enorm bang. Bang in het donker, bang om alleen te zijn en bang om in haar eigen huis te gaan slapen. Doodsbang dat er een moordenaar haar huis in zou slapen en haar in haar slaap te grazen zou nemen. Of een inbreker, die haar om zou brengen als zij hem betrapte. Dit was een enorm probleem voor haar, want ze durfde bijna niets meer. Daarom besloot ze een hond te kopen. Een Duitse herder die erop getraind was onraad te bemerken en haar zou laten weten wanneer ze in gevaar was. De hond zou onder haar bed zitten en telkens als zij haar hand onder het bed stak zou hij aan haar hand likken. Als hij éénmaal likte zou dat betekenen dat er niets aan de hand was. Als hij tweemaal zou likken zou dit onraad betekenen.
Na een aantal dagen voelde zij zich al een stuk veiliger. De hond zat onder haar bed en likte haar hand, telkens één maal. Er was dus niets aan de hand. Die avond besloot zij naar bed te gaan en voor het slapengaan stak zij haar hand eens onder het bed. Eén likje, niets aan de hand. Ze las nog een paar bladzijden uit een boek en zakte neer op haar kussen. Nadat ze genoeg had van haar boek stak ze haar hand nog eens onder het bed. Eén likje, alles goed. Na een tijdje viel ze in een diepe slaap.
Die nacht werd ze wakker van gekraak in haar huis. Haar huis kraakte nooit, dus ze stak haar hand nog maar eens onder het bed. Eén likje. Nu goed, dan moest ze nog maar eens naar het toilet.
Ze deed haar slaapkamerdeur open, niets aan de hand. Liep naar de badkamer en opende de deur. Daar lag hij... Haar hond, helemaal aan stukken gereten. Zijn ingewanden de hele badkamer door. En met bloed op de muur geschreven: OOK MOORDENAARS LIKKEN AAN HANDEN!

In een donker bos is dat best eng.

Ontopic: Bang zijn in het donker is zo gek nog niet volgens mij. Ik ben ook weleens bang als ik alleen ben, en al helemaal als mijn ouders op vakantie zijn. Dan hoor ik gekraak (en ja, ons huis kraakt normaal gesproken wel ) en kan ik het niet verklaren door te denken dat het mijn ouders zijn. Nu goed, gewoon gaan slapen, desnoods licht aanlaten, maar je niet in de war laten brengen.

Aaaah, wat grappig, dat verhaal heb ik gehoord van 1 van de jongeren op 't kamp/vakantieweek

Ontopic: Ik kan het mij heel goed voorstellen, omdat ik er zelf erg last van heb gehad. Ik weet eerlijk gezegd niet goed waarom het de laatste tijd zo goed gaat, maar ik denk omdat ik mij nu veilig voel ofzo?(soms nog een beetje last van>>geluiden etc)...Mij hielp het te gaan slapen als er nog mensen op waren. En aan leuke dingen denken met het slapen-gaan.

[dead person]

Ik heb dat ook heel erg, ik slaap altijd met een lampje aan of de grote lamp op de overloop moet aanstaan.

Het heeft bij mij een tijdje geholpen door met de tv aan in slaap te vallen en dan wel het licht uit en als mn ma dan naar bed ging deed zij mn tv uit, muziek heeft ook wel geholpen, alleen nu niet meer ofzo of als mensen boven zijn die nog op zijn helpt bij mij ook wel

Ik denk dat therapie of medicatie niet hier bij helpt, misschien wel van die homeopatische slaaptabletten met kruiden enzo.

mjah aan mij zul je vast ook niet veel hebben
iig succes

[Poepenis]

Ik blijk niet bang te zijn in het donker, maar volgens mijn huisarts kon ik door stress gewoon niet goed slapen

Maar toch bedankt

[flappie2003]

ik ben ook altijd wel bang int donker.. als ik dan naar boven loop, denk ik altijd dat er iets achter me aankomt en me bijv vast pakt..
bij ons brandt t licht op de overloop altijd.. dus dan ben ik wel gerust.. ik zet ook altijd muziek aan als t donker is.. ik slaap meestal niet al te vroeg, en dan zit ik alleen beneden en ist altijd donker.. maar nu ben ik er al iets meer aan gewend dan eerder.. je moet gewoon telkens juist naar t donker toegaan, en er niet voor weglopen.. dat helpt echt.. das eigenlijk met alles zo.. loop voor problemen nooit weg.. want dan worden ze meestal niet opgelost..

[snoopy]

of je dr wat aan hebt weet ik niet, maar ik ben ook als de dood in t donker. Soms helpt het wel om je af te vragen waar je nou precies bang voor bent. Het is nl. het irreele wat het zo eng maakt. En verder... tsja. M´n vriend doet altijd een waxinelichtje in een bakje water. Dat geeft niet zoveel licht als een lamp, maar net genoeg om de kamer te overzien...

[BluebirdsFly]

ik heb ut een jaartje geleden ook gehad, en idd door gewoon het donker optezoeken is het weg gegaan, bij mij iets te ver door gegaan want ik voel me nu eigelijk veel ontspannender in hetr donker dan in licht.
omdat jer dan gewoon niks is, geen spanningen, dingen of andere mensen gewoon zwart en stilte.

[pluizeb33stje]

Ik ben ook altijd bang geweest in het donker.. nu slaap ik zonder een nachtlampje, maar het kan wel gebeuren dat ik dan nachtmerries heb, waar ik echt nooit goed van ben. Als dit gebeurt steek ik men licht nog wel aan.. maar dit gebeurt niet vaak.

Wat mijn ouders vroeger deden om me een beetje van men angst af te helpen: ze hadden op men bed een knopje geïnstalleerd, verbonden met een lampje. Er zat een soort timer op. Dus als ik ging slapen stak ik het aan, en dan brandde het een 5tal minuten. Als ik nog niet sliep stak ik het weer aan.. maar na een tijdje viel ik dan in slaap en dan ging men licht uit zonder ik het zelf besefte. Ik wist perfect waar dit knopje stond, dus als ik wakker werd en ik was in paniek, kon ik onmiddellijk drukken en had ik weer licht.. misschien een tip.. of idd, stap voor stap je angst overwinnnen. Desnoods eerst met een paar vrienden in een donkere kamer rondhangen. Daarna nog met één vriendin. Dan alleen met iemand aan de deur en vervolgens helemaal alleen.

Dit is een therapie die bij vele fobieën wordt gebruikt (ik studeer psychologie, dus het is wel degelijk waar )