Oud 19-03-2003, 21:42
Isa
Avatar van Isa
Isa is offline
Ik plaats hier ff alle verhalen uit die serie, is wel interresant.
dit was een serie om de zoveel dagen in de gelderlander, met verhalen die te maken hadden met drugs en drank, vandaag is het afgesloten met een soort drugs-spelletje in de krant.
1.
"Uit. Je drinkt wat. Je rookt wat. Je slikt wat. Wat? Uit in twee uitgaanstempels, beide goed voor duizenden gasten tegelijk, maar totaal, verschillend. "Ik drink water, verder niks."

Trendy stappen in de Matrixx in Nijmegen: geen rumoerige massa maar op beats bewegende mensen. - Foto: Gerard Verschooten

Je kunt het tempels noemen. Feesttempels. De een is bijna een klein dorp. Veel hout, opgezette beesten, een friettent. De ander heet hip te zijn, grote zaal, modern gebouw, dito inrichting. Allebei goed voor duizenden gasten tegelijk, allebei gericht op een jong publiek, maar andere openingstijden. De een gooit de deuren al weer dicht als de ander ze nog maar net open heeft. Heelweg en Nijmegen.

"Met een middagslaapje is het goed vol te houden."

De Radstake aan de Twenteroute in Heelweg, zaterdagavond.

Houten balken sieren het plafond. Vanaf de til kijkt een opgezette vos over de 3300 man uit die in deze ver- en aangebouwde voormalige herberg en boerderij kunnen. Trefwoorden: Ramstein, hardrockers, witte bloesjes, ruitjeshemden, karaoke.

Niels drinkt appelsap. "De hele avond. Ben met de auto. Ik drink wel veel hoor, af en toe. Maar nu niet. En steeds minder."

En dat is wel eens anders geweest. "Een half jaar lang heb ik zo ongeveer alles gebruikt wat je je maar in kunt denken."

Het is meer een mededeling dan een bekentenis. "Ik heb er van geleerd."

Zijn verhaal lijkt een cliché. "Ik kwam bij de verkeerde vrienden terecht."

Samengevat: Niels trok op met de jongeren die hij dagelijks op een hangplek tegenkwam. "Dan zie je een jongen blowen en vind je dat stoer." En ga je ook blowen. "Dan krijg je een energizer." En denk je dat dat gewoon een pilletje is waar je energie van krijgt. "Dan blijkt dat xtc te zijn en voelt dat eigenlijk best prettig. Ik werd heel praterig en kreeg allemaal tintels door mijn lichaam. Heel fijn, eigenlijk."

En zo raakte Niels aan de xtc, en zo raakte Niels aan de speed. "Tot ik ontdekt werd. Ik lag in mijn bed, midden in de nacht. Mijn vader kwam binnen. En daar lag ik, met mijn ogen wijd open. Ik kreeg ze gewoon niet dicht." Redbull, dat drankje met lading cafeïne, daar had Niels te veel van op, probeerde hij zijn vader wijs te maken. "Maar die keek in mijn portemonnee en daar zat nog halve gram speed in." Huisarrest deed wonderen. Hangen op de hangplek was er niet meer bij, Niels kreeg andere vrienden, kreeg verkering: "Mijn hele leven is veranderd. Ik heb niks meer nodig, vind het goed zo."


Appelsap. Is dit De Radstake?

Dit is De Radstake. Hier wordt appelsap gedronken.

En bier. Veel bier. Liters bier en apfelkorn.

Twintig glazen, dertig glazen. "Elk kalf moet leren drinken, zeggen ze hier", lacht eigenaar Robert Venderbosch. "Eén keer drinken ze te veel." En heeft Venderbosch er last mee. "Maar eigenlijk hebben we haast nooit problemen hier. Als het drinken al eens een probleem is, dan heb je het over incidenten." Nee, dan 25 jaar geleden. "Als ik de verhalen van mijn vader moet geloven. Dan was het vroeger veel erger, qua drank. Vergis je niet: vroeger moest het op de zaterdagavond gebeuren. Nu is er gewoon veel meer te doen. Je hebt ook minder groepsvorming, en meer bewustzijn over hoe je met elkaar omgaat." Fatsoen.

Hij neemt het woord niet in de mond, maar bedoelt het wel. De Radstake lijkt de wereld op zijn kop. Als de mooiste momenten in het danspaleis langzaamaan verleden tijd aan het worden zijn, stroomt het ernaast gelegen café vol. Feestvierders schuiven aan de keukentafel aan voor een uitsmijter of een karbonade. De trap naar het bovenhuis, waar Venderbosch woont; overal strijken de stappers neer. "Ze kunnen zo mijn huis binnenlopen. Maar ik heb er nog nooit een uit mijn bed hoeven halen", zo illustreert Venderbosch het fatsoen van de jongere van nu.

Gedronken wordt er, in De Radstake. Met sloten tegelijk. Aangeschoten jongens en meisjes, jonge mannen en vrouwen. "Mensen laten zich hier vollopen", weet de 18-jarige Jeroen. Hij ook. Bier, wodka, als het maar vochtig was en alcohol bevatte. Zeventig euro op een avond joeg hij er doorheen. Jeroen drinkt nu water. De hele avond water. En nee, hij slikt geen xtc, verzekert hij. "Ik was na die zeventig euro vaak nog niet dronken. En dacht toen: dit heeft ook geen zin. Nu voel ik me de volgende ochtend tenminste prettig. En ik kan om half drie ‘s nacht nog een fatsoenlijk gesprek voeren." Met bijvoorbeeld zijn vrienden. "Die drinken zoveel, dat je ze elke zaterdagavond naar huis moet praten."

Drank en vermaak, daar draait het toch om in De Radstake. Alcohol, geen drugs, bezweert Venderbosch. "We hebben een nulbeleid. Drugs komen de zaak niet in, mensen die het gebruikt hebben ook niet." Althans, dat is het principe. Ook bij De Radstake worden er binnen xtc-pillen geslikt. Maar laat Venderbosch het niet merken. "Want dan ga je er uit en kom je er voorlopig niet meer in."

En merken doe je het. Uitpuilende ogen, starende blikken. "Ze proberen zo onopvallend mogelijk te lopen. ‘Geestverruimend lopen’, noemen wij dat. Als wij dat soort gasten niet de deur weigeren, graven we ons eigen graf. Je hebt hier nu een soort gemoedelijkheid. En je moet vasthouden aan je eigen imago. Ik heb zelden, nee, nog nooit zaken gezien waar het beter mee gaat omdat ze drugs in hun zaak toelaten."

Het contrast is enorm bij het binnenstappen van The Matrixx in Nijmegen. Geen rumoerige massa, maar op beats bewegende mensen, eenlingen vaak. Geen rockende life band, maar een deejay op een verhoogd podium, achter hem een enorm videoscherm. Geen liters bier, maar flesjes spa blauw, redbull en wodka ice. Geen simpele spijkerbroeken met een shirt, maar trendy kleding. Rokjes, hippe blouses, piercings door neus en wenkbrauwen, haar stijf van de gel. Dit is trendy stappen, hier is wat te zién. Praten is bijna onmogelijk in de fraaie grote ruimte van The Matrixx. Stappers, iets ouder dan het publiek in De Radstake, komen hier om te dansen, te kijken en bekeken te worden. Onder het genot van een pilletje?

Nulbeleid. Dat voert men ook hier, zegt een medewerkster. Wie drugs bij zich heeft, komt er niet in. Daarom wordt er streng gecontroleerd bij de deur. Wie verdacht wordt van het -ruim- in het bezit hebben van drugs, speciaal voor handel, wordt gefouilleerd in een aparte ruimte. Dat niet iedereen gefouilleerd kan worden, is duidelijk. De medewerkster geeft dan ook toe dat het best mogelijk is wat xtc-pillen binnen te krijgen. Je stopt ze gewoon in je ondergoed.

Dat er ghb, een middel waar je rustig en seksueel opgewonden van wordt, gebruikt wordt, weet ze maar al te goed. "Dat middel is vreselijk populair op dit moment. We vegen de lege buisjes na afloop op." Een jongen wordt vanuit de EHBO-post beneden bij de toiletten afgevoerd naar buiten. Er zit niet veel beweging meer in deze gast. Verkeerd ghb-gebruik? De EHBO-medewerker kruist zijn armen voor zijn borst en steekt zijn bebaarde kin vooruit. "Gewoon te veel gedronken", meent hij. Matrixx-gangers komen volgens hem voornamelijk bij de eerste hulp terecht als ze te veel gedronken hebben of oververhit zijn. Student Daan (22) kruipt op een van de lounge-banken op het podium, waar je alleen met een speciaal vipbandje om je pols mag komen. Hij lurkt af en toe aan zijn flesje breezer en steekt een sigaret op. Hij geeft grif toe één, of misschien wel twee, pilletjes te hebben geslikt. "Dat doet 93 procent van de mensen die hier komen." Hij is er stellig in. "Luister naar deze muziek. Zonder drugs kan deze muziek niet bestaan. Geen enkele house-party kan bestaan zonder drugs."

Het is volgens hem niet moeilijk om aan xtc te komen. Vijftien euro zou hij betaald hebben voor zijn pilletjes en drank.

In The Matrixx zijn mensen makkelijk aan te spreken over gebruik van drank en drugs. Een onderwerp waar men open over is. Hoe iemand eruit ziet die ‘geslikt’ heeft, kunnen twee meiden uit Brabant zo vertellen. Ze wijzen direct een van de jongens aan. "Dat typische kauwen", is volgens hen een duidelijk kenmerk. Zelf gebruiken ze niets, zeggen ze. Ze drinken ook niet. Ze komen ‘gewoon voor de gezelligheid’ naar de Nijmeegse tent. "Je kent steeds meer mensen hier."

Om het gefeest vol te houden -een beetje Matrixx-ganger blijft wakker tot het weer allang licht is- hebben ze een middagslaapje gehouden. Af en toe een redbull, en vooral geen alcohol, is hun recept. Het werkt, kennelijk: ze ogen fris. "Maar kijk eens naar d'n dieje doar", lachen ze. "Die is ver hen." Ze heet Sandra, is 22 jaar en student geneeskunde. Acht glazen Malibu heeft ze achter de kiezen, vertelt haar vriend Arno. Zelf drinkt hij bier, en de hoeveelheid is niet meer te tellen. "En we hebben elk tweeënhalve pil op."

Die heeft hij bij een vast contact gekocht. Nee, getest zijn de pilletjes niet. "Maar dat zit wel goed", knikt hij.

Het effect? Arno lacht. "Ik vind mijn vriendin twee keer zo leuk als normaal." En dan, serieus: "We gaan denk ik om een uur of zes hier weg en dan nog door tot een uur of zes ’s avonds."

In de Achterhoek dendert de kater van de dag later dan allang door het hoofd van menig Radstakeganger. Arno, met een veelbetekenende blik: "Ik ben maandag vrij. En dat is nodig."




2.
Zonder vijf joints per dag kan Tinus niet slapen
Door RIEKE VEURINK


NIJMEGEN - Toen Nick drie uur buiten westen in de badkamer had gelegen wist hij dat hij een probleem had: drugs. En hij is niet de enige. Ruim dertigduizend jongeren gebruiken excessief.



Nick (15) uit Tiel is bang. Hij heeft zijn eigen lichaam niet meer onder controle. Hij zegt dingen die hij niet wil zeggen en doet dingen die hij niet wil doen.

"Dat komt allemaal door het blowen. Ik ben er nu een jaar mee gestopt en ik heb nog het idee dat ik er niet helemaal bij ben."

Wakker worden, noemt Nick het. "Echt een heel vervelend gevoel. En ik weet niet hoe ik ervan af moet komen."

In Nederland zijn een heleboel jongeren iedere dag stoned. Ze menen dat het allemaal geen kwaad kan. Maar daar denken ze bij De Grift, Gelders centrum voor verlavingszorg, heel anders over. Annette Lambers van de afdeling preventie: "Iedereen denkt bij het eerste jointje: ik kan er wel mee stoppen. Dat idee blijft bestaan, ook als jongeren geleidelijk aan steeds meer gaan blowen."

Volgens Lambers ben je niet van de ene op de andere dag verslaafd. "Het besef dat je niet meer zonder hasj of wiet kunt, komt vaak te laat. Veel jongeren kunnen het blowen wel in de hand houden, maar met een deel gaat het 'mis'. De kans dat het uit de hand loopt, wordt groter als je aan het hasj- of wietgebruik een functie geeft anders dan gezelligheid. Bijvoorbeeld wanneer je gaat blowen om je even niet ellendig te voelen of om problemen tijdelijk te vergeten. Ook als je een psychiatrische aandoening hebt, is de kans groter dat het blowen uit de hand loopt. Wij hebben het vermoeden dat juist de jongeren met psychische en aanleg voor psychiatrische problemen, eerder naar cannabis grijpen."

Tinus rookt elke dag vijf joints. Anders kan hij niet slapen. Tinus: "Ik wil er heel graag mee stoppen, maar het lukt gewoon niet. Dan word ik helemaal onrustig." Tinus (21) was twaalf toen hij zijn eerste joint rookte. "Ik kom uit Velp-Zuid, dat is echt geen goede buurt. Wat ik allemaal gezien heb. Dat satanistische echtpaar dat hun baby in de toiletpot verbrandde, ken je die? Dat waren mijn overburen."

Tinus behoort niet tot de meest kansrijken in de samenleving. Hij zat op een internaat en maakte zijn opleiding niet af. Omdat hij een huis in brand gestoken had, belandde hij drie maanden in de gevangenis "Maar zelfs daar blowde ik gewoon door. Een kwestie van een beetje van een chloortablet onder je nagels doen, daar over heen plassen, en dan kom je clean door de urinetest."

Het zijn niet alleen 'probleemjongeren' die veel te veel blowen. Nick uit Tiel zit op de mavo. Hij heeft een keurig zaterdagbaantje en houdt van skaten. "Het begon zoals het bij iedereen begint: een keer gezellig met vrienden blowen. Thuis ja, want een koffieshop kwamen we niet in. We gingen steeds vaker roken. Totdat we op een gegeven moment elke dag stoned waren. Ik ben gestopt nadat ik op een feestje drie uur bewusteloos op de badkamervloer had gelegen. Ik vond het ook heel moeilijk tegenover mijn ouders. 's Avonds aan tafel zag ik mijn ouders kijken: 'dat is onze zoon'. Ze zijn heel trots en blij dat ik er ben.

Een wietverslaving loopt aardig in de papieren. Tinus: "Ik heb geen werk, maar ik woon nog bij mijn ouders, dus ik heb verder niet zo veel kosten. Mijn moeder zegt wel eens dat ik heel veel geld bespaard had, als ik niet was gaan blowen. Mijn ouders weten ervan, ja. Ze vinden het niet leuk, maar ze snappen ook wel dat ik er niet zonder kan. Ik draai mijn jointjes gewoon in de kamer. Roken doe ik buiten. Mijn laatste joint van de dag rook ik in bed. Dan leg ik een deken voor de deur, zodat mijn ouders er geen last van hebben."

Gelukkig word je niet van intensief blowen. Tinus en Nick hebben allebei al een zelfmoordpoging gedaan. Tinus: "Soms vraag ik me echt af wat de zin van mijn leven is, ik kan toch niet eeuwig zo door gaan?"

3.Boy is dood, maar het feest gaat door
Door Eelco van den Heuvel


De negentienjarige Boy Rettka staat te boek als de eerste Nederlander die stierf aan de partydrug ghb. Zijn ouders en vrienden richtten na zijn dood de Boy 4-ever Stichting op. Niet om een kruistocht tegen drugs te voeren, wel om jongeren bewust te maken van de gevaren van drugs. "Het pilleke in het weekeinde hoort erbij."



Joyce Schell (in de deuropening), Wil Rettka (achter het raam), Cindy Rettka en René Hovens. - Foto: Do Visser



Als de vrienden van Boy Rettka uit Blerick een Golfje hadden, had hij een ‘tweeliter-zestienklepper’. Zo was hij, zegt moeder Wil. "Altijd haantje de voorste. Boy experimenteerde graag." Dus is het niet zo gek dat Boy er als de kippen bij was om ghb te proberen. In die tijd, we spreken over medio 2001, is ghb al bekend in het randstedelijke partycircuit, maar betrekkelijk nieuw in Midden-Limburg.

"Hij was de enige van onze groep die gebruikte", zegt René Hovens (21). "De rest hield het bij speed." Op 26 augustus 2001 stierf Boy, nadat hij op een party speed en ghb had ingenomen. Daarmee was Boy de eerste officiële ghb-dode van Nederland.

"Ghb wordt verkocht als vloeibare xtc, maar dat is het niet. Ghb is een downer en xtc is een upper. Die wisselwerking kan fataal zijn", zegt Wil Rettka als volleerd drugsdeskundige. Dat was ze voor 26 augustus 2001 niet en af en toe verwijt ze zichzelf dat ze zich niet meer in de drugslexicon heeft verdiept. "Ik wist er niks van. Achteraf zeg je: hadden we niet zelf meer informatie moeten hebben? Wij zeiden alleen maar: pas op, het is gevaarlijk. Maar als we er zelf meer over hadden geweten, hadden we er meer over kunnen praten. Boy zei: ‘Ik pas wel op’. En dan geloof je dat, omdat je er geen klap van af weet. Ik wist niet hoeveel hij gebruikte. Dat zei hij ook niet, maar hij gebruikte gegarandeerd meer dan anderen."

De laatste weken voor zijn dood had Boy de pillen afgezworen, zegt zijn moeder. "Hij had een keer een pil gebruikt en die was hem slecht bekomen. Dus geen pillen meer, maar hij gebruikte af en toe wel speed."

Na Boys dood begonnen Wil Rettka en haar man zich af te vragen wie er nu schuld had aan Boys dood. Hijzelf? Zij? De school? De overheid? Allemaal, was hun conclusie. "De jongeren zijn verantwoordelijk voor hun eigen lichaam, maar het is aan de ouders, de scholen en de overheid om informatie te geven over drugs. Een paar weken na zijn dood ben ik naar de politie gestapt om te vragen wat ghb nu eigenlijk is. ‘O, dat is een nieuwe drug’, zeiden ze, ‘die komt hier niet voor’. Daarop ging ik naar het Consultatiebureau voor Alcohol en Drugs. ‘Kom binnen’, zei Bert Vinken van het CAD, ‘ik ben net bezig om een voorlichtingsverhaal over ghb op papier te zetten’. Daarop besloten wij Boys verhaal in de media te brengen om anderen te waarschuwen."

Iets meer dan een jaar geleden werd de Boy 4-ever Stichting opgericht. Vooralsnog is ze gevestigd in de krappe eengezinswoning van de familie Rettka aan de Klingerbergsingel in Blerick. Boys vader en moeder, zijn zus Cindy, broer Joey, vriendin Yvette en enkele vrienden, onder wie René Hovens en Joyce Schell, zijn de medewerkers. In samenwerking met het CAD werd een voorlichtingsfilm over drugs geproduceerd die op scholen en in jongerencentra wordt vertoond.

De woning fungeert als inloophuis. Wie vragen heeft over drugs, kan altijd aanbellen. Dat staat op een groot pamflet op het raam. Inmiddels is er heel wat expertise aanwezig in huize Rettka. En als zij het niet weten, weten ze wel een instantie die het wel weet.

Wil Rettka: "Maar hier praat het makkelijker. De jongeren zijn net zo oud, ze komen in dezelfde circuits. Dat is prettiger dan wanneer je in een mooi nieuw gebouw naar binnen gaat en aan een bureau met een volwassen ambtenaar moet praten. Wij zijn geen profs, maar we weten wel waar ze terechtkunnen als ze in de problemen zitten. We vonden dat Boys dood niet voor niks mocht zijn geweest. Nu blijkt dat het goed is wat we doen. Er is veel te weinig informatie over drugs. Hulpverleners hebben het zo druk met het oplossen van problemen dat ze geen tijd hebben voor voorlichting."

De stichting bleef niet onopgemerkt. De provincie Limburg gaf tienduizend euro subsidie. Premier Balkenende stuurde een e-mail. Hij noemde het inloophuis ‘een goed voorbeeld’. De stichting ijvert nu voor een eigen pand in Blerick, maar dat zit er vooralsnog niet in. De gemeente Venlo, waaronder Blerick valt, wil vooralsnog niet meewerken omdat een dergelijk inloophuis professioneel begeleid zou moeten worden.

Hoewel drugs haar zoon fataal werden, is Wil Rettka opmerkelijk mild over het gebruik ervan. Natuurlijk, toen ze begon met de stichting had ze heel even de ijdele hoop dat jongeren het wel uit hun hoofd zouden laten als Boys verhaal hen ter ore kwam.

"Maar het is onzin om dat te denken. Het hoort – en daar zijn we het allemaal over eens - bij de ontwikkeling van jongeren dat ze alles uitproberen. De een zegt na één jointje al: ‘da’s niks voor mij’, de ander gaat verder. Het pilleke in het weekeinde hoort er nu eenmaal bij. Persoonlijk keur ik dat niet goed, maar dat baat niet. We moeten jongeren bewaren voor fouten. Ze moeten weten wat drugs doen. Wij zeggen: jongens, het is gevaarlijk spul, dus ga er ook zo mee om."

Onder de ‘E3-brug’ – dé hangplek voor Boy en zijn vrienden - wordt Boy herdacht. ‘Boy het feest gaat door’ staat er in grote letters op het talud gekalkt. Het drugsgebruik in de vriendengroep van Boy is na diens dood echter aanmerkelijk gedaald. Sommigen stopten helemaal, anderen zijn na een aanvankelijke stop, weer begonnen. Maar het is zeker niet meer op niveau van voor 26 augustus 2001, weet René zeker. "Ghb is voor de meesten taboe geworden. Er worden nog pillen, xtc en speed gebruikt. Daar kun je de risico’s van inschatten."

Daar komt bij dat speed goedkoop is; zeven euro per gram, de prijs van een breezer. Cocaïne, weliswaar een luxe drug, maar ook populair in het uitgaanscircuit, komt al gauw op vijftig euro per gram. "Drugs horen er gewoon bij. Als je niet wilt meedoen, ga je niet naar zo’n feest. Zolang het geen heroïne is, zijn alle drugs bespreekbaar. Heroïne, daar blijft iedereen ver van. Dat is iets voor junks." René zelf is na de dood van Boy definitief gestopt met drugs. "Ik gebruikte alleen op feesten. Het was wel moeilijk om tot zeven uur ’s ochtends door te gaan zonder iets te nemen. Als ik nu moe ben, ga ik gewoon in de auto zitten. Ik ben nu anderhalf jaar gestopt. Als ik bij gebruikers ben en zeg dat ik niks wil, kijken ze me met grote ogen aan en zeggen ze: ‘ik heb écht respect voor jou’. Ze zitten in een groep die slikt en zuipt, dus hebben ze respect voor mij als niet-gebruiker. Als je zestien bent en je gebruikt niet, ben je een watje, ben je de twintig gepasseerd dan krijgen ze respect."

Ook Joyce (23) heeft geëxperimenteerd met drugs, maar dat is al weer een jaar of drie geleden. Oké, zo nu en dan nog een jointje, maar speed en xtc en cocaïne heeft ze afgezworen. "Ik ging met mensen om die het allemaal deden. Ik was nieuwsgierig. Een beetje meedoen. Ik werd er twee zo druk van als normaal. Ik kon niet stil blijven zitten. Ik was heel happy, maar dat was echt nep. Daarna voelde ik me verrot. Ik zag er niet uit. Van cocaïne heb ik de hele tijd lopen spugen. Maar ja, ik was verliefd, dus ik liep mijn vriend achterna."

Na driekwart jaar had ze er genoeg van. Ze vertelde alles aan haar moeder, die het al lang in de gaten had, en daarmee was de kous af. "Ik had er erge spijt van. Ik schaamde me zo dat ik iedereen voor de gek hield." René had de drugs niet willen missen. "Ik ben blij dat ik het heb ervaren, maar ik kende dan ook mijn grenzen."


4.Smartdrugs als alternatief voor xtc en alcohol
Door BETTINE WINTERS


ARNHEM - Smartshops rezen een jaar of acht geleden als paddestoelen uit de grond. Sinds het verbod op droge paddo's verdwijnt een deel van de winkels. Toch worden meer natuurlijke drugs verkocht. Ze worden gebruikt als een alternatief voor alcohol en xtc.



Paddestoelen zijn de populairste smartdrugs. Foto: Hans Broekhuizen.



Smartproducten, natuurlijke drugs of ecodrugs, worden gebruikt als alternatief voor andere drugs als alcohol en xtc, zegt Ananda Schouten, eigenaar van smartshops in Arhem en Nijmegen en groothandel De Sjamaan.

"Als je steeds de volgende dag kapot bent, leer je daarvan. Smartproducten geven geen kater. Ik zie een sterke stijging in gebruik van smartproducten. Sinds 1998 hebben we een jaarlijkse omzetstijging van 10 procent." De politie in Arnhem bevestigt de toename in gebruik van deze producten en noemt het een 'trend'.

Gewild zijn paddestoelen, ook wel paddo's genoemd. Ze hebben namen als Psilosybe Mexicana en Stropharia Cubensis en bevatten de stoffen psiliocine en psilocybine, die op de opiumlijst staan.

Bij gebruik van deze paddestoelen worden waarnemingen versterkt. "Je beleeft kleuren en geluiden intenser. Zowel positief als negatief. Mensen gebruiken ze vaak thuis of gaan naar een bos, om een rustige ervaring te krijgen." Energie-opwekkende en seksueel stimulerende middeltjes worden ook veel verkocht. De energie-opwekkers worden gemaakt met ephedra. "Het werkt als cafeïne, maar is sterker." Verder behoren voedingssupplementen, kruiden en vitaminepreparaten tot het assortiment.

De smartshops kwamen acht jaar geleden snel op, in navolging van Conscious Dreams in Amsterdam.

"We begonnen in '93 met de verkoop van drankjes uit Amerika. Die zijn uitgevonden om mensen beter te laten functioneren", vertelt Iris Freie, bestuurslid van Vereniging Landelijk Overleg Smartshops en productontwikkelaar bij Conscious Dreams. "Een kweker vroeg of we ook paddestoelen wilden verkopen. Dat hebben we geprobeerd."

Ze werden een rage en binnen een paar jaar verrezen steeds meer smartshops. Inmiddels zijn in Amsterdam 56 winkels en in heel Nederland ongeveer 240.

"Het aantal neemt af, sinds de stap van droge naar verse paddestoelen", zegt Schouten.

Vorig jaar bepaalde de Hoge Raad dat droge paddestoelen bewerkt zijn en niet mogen worden verkocht. Verse wel. "Die verrotten snel en dan kun je ze weggooien. Dat kost veel geld." Het gevolg is dat sommige winkels sluiten. Schouten verwacht niet dat verse paddestoelen verboden worden. "Uit onderzoek van het Ministerie van Volksgezondheid blijkt dat gebruik van paddestoelen geen gevaar vormt voor de volksgezondheid of openbare orde."

Smartshops zijn legale ondernemingen. Schouten wil dat zoveel mogelijk uitstralen met zijn winkels. "Ze moeten niet het imago van een koffieshop hebben. En medewerkers moeten een goed advies aan de klanten kunnen geven."

Freie en Schouten merken allebei dat de klanten divers zijn. "Van student tot huisvrouw", omschrijft Freie de klantenkring.

Rijst de vraag: zijn paddo's drugs? Schouten: "Ik begrijp dat mensen ze in die hoek scharen, vanwege de werking. Maar ze hebben geen negatieve bijeffecten en zijn niet verslavend."

Freie legt uit: "Als je ze vaker gebruikt, werken ze niet. Je lichaam bouwt een tolerantie op. Het duurt minstens een week voor de gevoeligheid weer terug is. Wij raden aan om paddo's niet vaker dan een keer per maand te gebruiken."

De Grift, Gelders centrum voor verslavingszorg noemt paddo's wel drugs, omdat ze het bewustzijn veranderen en daarvoor gebruikt worden. Ze zijn niet helemaal vrij in gebruik. Deelnemen aan het verkeer onder invloed is verboden. En niet iedereen reageert hetzelfde. Schouten: "Je moet er verstandig mee om gaan, daarom heten ze ook smartproducten."

5.Experimenteren hoort bij de puberteit
Door BETTINE WINTERS


ARNHEM - Puberende zonen en dochters die een joint roken. Voor sommige ouders is het een schrikbeeld, voor andere een logisch gevolg van de puberteit. Hoe gaan ouders met het drugs- en alcoholgebruik van hun kind om?



Een grote groep jongeren experimenteert met softdrugs. -Foto: GPD



Het gebruik van alcohol en drugs door hun kind komt voor ouders altijd te vroeg. En als ze mogen kiezen, hebben ze het liefst dat hun kind er nooit aan begint. Maar experimenteren hoort bij de puberteit.

"Op een gegeven moment moet je erover na gaan denken", merkt Sjoerd (38) uit Renkum op. "Mijn zoon van dertien was laatst naar een feestje geweest. Er werd gedronken. En er was geblowd." Over de alcohol vertelde zijn zoon dezelfde avond nog. Dat er joints gerookt waren, kwam de volgende dag ter sprake. "Ik vond het goed van hem dat hij het vertelde. Hield er een aardig gevoel aan over. Ik had alleen gedacht dat dit soort dingen later zou komen." De 15-jarige zoon van Nicole (44) heeft voor zover ze weet geen softdrugs gebruikt. "Ik weet dat mijn zoon dingen wil uitproberen. En ik moet hem de ruimte geven", zegt de Wageningse moeder. "Maar ik vind het niet prettig om me dat te moeten voorstelen. Ik krijg er een vreemd gevoel bij."

Maar verbieden heeft geen zin, vinden beide ouders. "Anders gaat hij het toch doen en praat hij er niet over. Dan is er helemaal geen sturing", vreest Nicole.

Zowel Nicole als Sjoerd volgden een cursus bij De Grift, Gelders centrum voor verslavingszorg. "Het sloot naadloos op dat feest aan. Ik wilde kennis hebben van drugs en me een beeld vormen van de huidige cultuur: het was voor mij gissen hoe het toeging op school en feestjes. Ik heb er veel aan gehad. Van xtc bijvoorbeeld dacht ik dat het toegestaan was, dat het een soort Redbull (een legaal energiedrankje - red.) was." Ook Nicole wist niet dat xtc een harddrug was. "Het enge aan xtc en paddestoelen is dat ze moeilijk te doseren zijn. En er zit zoveel troep tussen."

Toch heeft ze geen duidelijke grens voor haar kind getrokken. "Als hij een keer xtc wil proberen, mag dat van mij. Eén keer. Een tweede keer zou ik me zorgen gaan maken en denken dat er iets aan de hand is." Sjoerd ziet niet veel beren op de weg. "Je kan niet alles voorspellen, maar ik denk dat ik kan inschatten hoe mijn kind in elkaar steekt. Hij heeft zoveel bagage, dat ik de kans heel klein acht dat het mis gaat met hem." Dat is precies wat De Grift ouders voorhoudt. "De intuïtie van ouders is heel belangrijk", zegt Saskia Kliphuis, projectleider Jongeren. "Ze kennen hun kinderen en laten het ene kind vrijer dan het andere. Terecht vaak." Ook het goede voorbeeld geven en contact houden is belangrijk.

"Ik drink in het weekend een glas wijn. Mijn zoon wilde wel een biertje. Maar dat vond hij niet zo lekker. De volgende keer wilde hij een breezer. Daar heb ik meer moeite mee, omdat dat makkelijker wegdrinkt. Bier heeft toch een drempel", vindt Nicole. Ook Sjoerd begon thuis met alcohol. "Bij uitzondering mag mijn zoon alcohol drinken. Dat is na dat feestje niet veranderd. Ik heb een aardige relatie met mijn kind. Door hem serieus te nemen, kunnen we over zaken onderhandelen." Dat heeft Nicole ook gedaan. Met haar zoon en 13-jarige dochter sprak ze enige tijd geleden af dat als een van drieën begint met roken, hij of zij de ander vijfhonderd gulden moet betalen.

Kliphuis merkt dat veel ouders hun ogen sluiten voor drugs. "De meerderheid vindt blowen niet acceptabel. Het idee bestaat nog dat wie begint met een joint, eindigt met een heroïneverslaving."

Terwijl dat niet klopt. Een grote groep jongeren experimenteert met softdrugs. Slechts een klein percentage raakt verslaafd aan harddrugs, vaak mensen die gebruiken om problemen te vergeten. "Bovendien hebben ouders meer in de melk te brokkelen dan ze zelf denken."

Dit is het derde verhaal in de serie Drank en Drugs, wat weet jij ervan? Bij deze serie hoort een onderzoek. De Gelderlander heeft samen met De Grift, Gelders centrum voor verslavingszorg, een vragenlijst gemaakt die te vinden is op www.gelderlander.nl. Je kunt meedoen aan het onderzoek door de vragenlijst (anoniem) in te vullen. Dit kan tot 10 maart. Eerder verschenen in de serie Drank en Drugs, wat weet jij ervan? Boy is dood, maar het feest gaat door (08/02) en Smartdrugs als alternatief voor xtc en alcohol (14/02) Deze verhalen staan op www.gelderlander.nl.

6.Zelfs de koffie is er van goede kwaliteit
Door STEEF ARTS


NIJMEGEN - Twintig jaar geleden heeft hij zijn laatste joint uitgemaakt. Voor de serie reisverhalen uit de wereld van de softdrugs stapte onze verslaggever binnen bij koffieshop Dakota in Nijmegen.



Koffieshop Dakota aan de Lange Hezelstraat in Nijmegen. -Foto: Jeroen Jansen



Het lijkt tegenwoordig wel of iedereen blowt. Je loopt over de winkelpromenade omgeven door gezinnen die zich hebben volgehangen met plastic tassen. En plotseling dringt die onmiskenbare weeë, bijna kruidige geur in je neusgaten. Onmiddellijk kijk je om je heen om te zien wie er zo open en bloot op straat aan een wietsigaret loopt te lurken. Je ziet alleen brave huisvaders, mensen van jouw leeftijd.

Meng je in het voetbalstadion eens tussen de harde kern en merk hoe de kwalijke dampen van verschraald bier en vette worst een ongelijke strijd aangaan met de hasjdampen die als een dichte mist boven het rellenvak hangen.

In een beetje volksbuurt kun je het je als bewoner nauwelijks permitteren om de was op zolder te laten drogen. Je buren hebben bijna zeker een complete per vlizotrap bereikbare wietkwekerij op hun bovenetage ingericht.

Hoe anders was dat 25 jaar geleden, toen het draaien van een stickie nog iets had van avontuur, van illegaliteit, van verzet. Daar zaten we in de donkere kelder van een obscure disco, waar het mos in dikke plakken op de muren groeide. Het was een mannengemeenschap, daar beneden, en de enkele blanke probeerde nadrukkelijk niet te Hollands te doen en ook een blik op te zetten van: kom mij niet te na.

Naarmate er meer werd gerookt, kreeg de converstatie steeds minder om het lijf. Tijdens het uitblazen van de rook, mompelde je eens: 'Zo hé, da's goeie shit', met de intonatie van iemand die weet waar Abraham de mosterd haalt. Zo'n opmerking kon vaak al rekenen op een hinnikend gelach. Een gevoel van er- en herkenning van je blowgenoot. Na vijf minuten kon je zo'n opmerking gerust nog eens maken; gegarandeerd succes.

Hoe ik precies de middelbare school heb afgemaakt, kan ik niet exact reconstrueren. Je kunt het je bijna niet meer voorstellen, maar ik zat op een school waar je de leraar bij de voornaam mocht noemen en roken in de klas was toegestaan. Een fijne habitat voor de roezige types onder ons.

Maar vooral het nihilistische cultuurtje, waarin alles 'te geeeeeek' was, of juist 'fuuuuuuck', ging op den duur tegenstaan. Je ontgroeit het. Twintig jaar geleden drukte ik m'n laatste joint uit.

Maar sinds mijn abstinentie is de sector geestverruimende middelen allerminst in een crisis terechtgekomen. Ga maar naar zo'n grootschalig dancefeest: muziek met '400 beats per minute', duizenden schaars geklede dames en voor wie dat nog niet genoeg is een pilletje xtc ter verhoging van de feestvreugde.

"En die pilletjes worden door de bevoegde instanties ook nog eens ter plekke gratis voor je getest. Als je dat vergelijkt met hoe streng de koffieshops worden aangepakt, dan kun je wel spreken van een hypocriet beleid", bromt Dick, eigenaar van de Nijmeegse koffieshop Dakota, de oudste van de in totaal negentien die de studentenstad telt. Zelf heeft hij zijn zilveren blowjubileum al enige tijd achter de rug. "Ik voel me er prima bij. Het ongezondste ervan is, dat ik nog niet ben gestopt met roken."

In Dakota is niets obscuurs. Een collega heeft jaren gedacht dat het een reisbureau was. Dick gniffelt erom.

Een lichte ruimte met een bar, via een doorgangetje kom je bij een kleine counter waar de softdrugs verkrijgbaar zijn, en achterin is een een fraaie ruimte waar je gratis kunt internetten of kunt darten. "We hebben er ook wel schaaktoernooien georganiseerd." Zelfs de koffie is er van goede kwaliteit.

Op schooldagen geldt tot 17.15 uur een verbod voor jongeren onder de 21 jaar. "Die zul je hier dan ook niet aantreffen." Met enige regelmaat komen veertigers bij hem een blow halen. "Hoeveel mensen stoppen zich niet vol met valiumpillen? Ik ken ook mensen die het hebben gezocht in de alcohol. Dat zijn nu menselijke wrakken. Dan kun je toch beter een stickie roken", vindt Dick. Wie na jaren de joint weer eens oppakt, kan wel wat raad en daad gebruiken. De politieke wereldkaart is de afgelopen decennia danig veranderd en dat geldt daarom ook voor de menukaart van de koffieshop. 'Rooie Lieb' is nauwelijks aan te komen, 'Zwarte Afghaan' mondjesmaat. Andere landen zijn ervoor in de plaats gekomen, Nepal bijvoorbeeld, maar het meest komt gewoon uit eigen land.

Vooruit dan. Voor een paar euro krijg ik een voorgedraaid exemplaar met skunk. "Dat is binnengeteelde wiet. Die is veredeld en van een veel betere kwaliteit dan je 25 jaar geleden rookte. Wiet wordt toch het meeste verkocht." De wietexpert heeft niet overdreven. Thuis nestel ik me in een gemakkelijke stoel en zet een rustig muziekje op.

Echt, dance-muziek werkt niet. En ook de Brandenburger Konzerte dienen vermeden te worden, herinner ik me.

Na drie flinke halen begint het spul al te werken. Er treedt een vertraging op, in elk geval van mijn bewegingen. "Ik merk niets, hoor", roept iets in mij en ik moet erom grinniken. Want ik ervaar dan al meer g-krachten dan een F16-piloot. Ik word in mijn stoel gedrukt en ben niet meer tot bewegen in staat.

Golven van misselijkheid slaan plotseling door mijn lichaam. "Waarom doe ik dit?", mompel ik vertwijfeld. Ik besef dat het een kwestie is van overgeven aan... of overgeven. Na een uurtje (het kunnen ook vijf minuten zijn, wat is tijd?) komt mijn lichaam tot rust, de geest zoemt echter aangenaam door. Ik las laatst over de Amerikaan Mark Epstein die een goeroe lsd liet innemen. Tot tweemaal toe gebeurde er niets. Zo los stond zijn geest van de ervaring.

Mijn ego galoppeert echter nog steeds over grazige weiden.

Giddyupgo: goeie shit, zeg.

Dit is het derde verhaal in de serie Drank en Drugs, wat weet jij ervan? Bij deze serie hoort een onderzoek. De Gelderlander heeft samen met De Grift, Gelders centrum voor verslavingszorg, een vragenlijst gemaakt die te vinden is op www.gelderlander.nl. Je kunt meedoen aan het onderzoek door de vragenlijst (anoniem) in te vullen. Dit kan tot 10 maart. Eerder verschenen in de serie Drank en Drugs, wat weet jij ervan? 'Boy is dood, maar het feest gaat door' (08/02), 'Smartdrugs als alternatief voor xtc en alcohol' (14/02) en 'Experimenteren hoort bij de puberteit' (18/02). Deze verhalen staan op www.gelderlander.nl.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 20-03-2003, 22:03
khornyhorny
khornyhorny is offline
tjsa,
moeilijk moeilijk moeilijk
wat zou ik hier eens op zeggen?
er zijn dingen die je niet tegen houdt,
en tsja, je ken er nou een maal niets tege doen!!
mzzl
xxxxxxx khornyhorny
__________________
xxx Khornyhorny :rolleyes:
Met citaat reageren
Oud 20-03-2003, 22:09
very drunk driver
Avatar van very drunk driver
very drunk driver is offline
c'est la vie c'est la va
__________________
haast je niet, we komen toch allemaal tegelijk aan bij nieuwjaar
Met citaat reageren
Oud 20-03-2003, 22:20
psilo
Avatar van psilo
psilo is offline
leuk om te lezen
__________________
rustig aan
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 22:22.