Advertentie | |
|
30-06-2013, 18:44 | ||
Citaat:
__________________
"Haar linker borst is groter, evenals haar rechter"
|
30-06-2013, 21:39 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
*knuffel* |
01-07-2013, 14:04 | |
Waarom kan ik mijn hoofd gewoon niet eens op pauze zetten en moet ik me altijd over vanalles en nog wat druk maken? Ik wordt er zelf gewoon compleet gestoord van maar ik kan het niet stoppen. Echt het liefst zou ik soms gewoon mezelf een klap voor mijn kop geven dat dat eens stopt!
En nu hebben ze ook nog bedacht dat het wel ''leuk'''is om met de hele familie een barbeque te houden, nou thanks, ook nog het weekend voordat mijn ouders en ik op vakantie gaan, yippie! Ik begin me steeds meer af te vragen waarom ik eigenlijk al 16 jaar beleefd tegen ze doe en mijn mond houd terwijl zij al 16 jaar zonder schaamte de meest rare dingen zeggen tegen me. Slechter dan dit kan het volgens mij toch niet worden en hoe langer ik mijn mond houdt hoe bozer ik wordt dat ik er niets aan doe. En mijn ouders zeggen alleen maar dat het vanzelf wel beter gaat, maar ik ben nu 16 en er is nog steeds niets veranderd, hoe kan dat ook als ze niet weten wat me dwars zit? En eigenlijk begin ik me ook steeds meer af te vragen over mama's kant van de familie. Omdat ik het met papa's kant totaal niet kan vinden(op 1 oom en 1 tante na dan) begin ik me steeds meer af te vragen wat voor mensen die ex-stiefbroers en zussen van mama dan eigenlijk zijn, en of ik het met hun wel zou kunnen vinden enzo, maarja volgens mij heeft mam daar ook nauwelijks nog contact mee dus dat is ook zo vreemd. En ikzelf zou ze niet eens herkennen als ik ze tegen zou komen. |
03-07-2013, 17:33 | ||
Citaat:
Maar ik geloof dat je me niet helemaal begrijpt, want ik heb helemaal geen heimwee. Even heel plat gezegd kom ik uit een kutgezin; mijn ouders hebben allebei al hun hele leven psychische problemen en ze hebben een waardeloos huwelijk; mijn vader is een volledig in zichzelf gekeerde man die zich voor niemand interesseert en mijn moeder is een supernerveuze zwaarmoedige vrouw en meer mijn kind dan ik het hare. Ik hou wel van mijn ouders hoor, maar ik heb een rotjeugd gehad waarin ik veel liefde en warmte tekort gekomen ben en het is eigenlijk juist fijn dat ik nu, doordat ik niet meer bij hen woon, dat voor een deel achter me kan laten. Wat ik met mijn vorige post bedoelde te zeggen was eigenlijk dat dingen die je gewend bent heel moeilijk zijn om op te geven, zelfs al ben je beroerde dingen gewend waar je voor je welzijn beter maar vanaf kunt zien. |
03-07-2013, 20:56 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
03-07-2013, 21:15 | |
*sorry vor het verlepte typwerk, mobiel forum*
Vandaag schooljaar afgesloten met poldersport. Ondanks dat het niet altijd even lekker ggaat, was het erg gezellig, veel lol gehad en 7x gevallen. Daarna kwam mijn vriendin op bezoek, leuk gehad. Toen met vrienden wezen chillen in t dorp en lekker gevoetbald. En toen en blij telefoontje van vriendin... Komt volgende jaar naar vwo, bij elkaar in de klas! En nu ben k helemaal kapot en down
__________________
Too hot to be true
|
03-07-2013, 22:00 | |
Verwijderd
|
Dankjewel MMollie
Vandaag echt een rot dag gehad, ik voel me zo rot gewoon en ik heb/had nergens zin in, zelfs niet in mijn werk en in het oppassen waar ik normaal echt wel zin in heb. Gisternacht echt weinig slaap gehad, hopelijk slaap ik nu zo wat beter, maar ik verwacht er niet veel van. |
03-07-2013, 22:20 | ||
Citaat:
|
03-07-2013, 22:20 | ||
Citaat:
__________________
There is no elevator to success.
You have to take the stairs. |
03-07-2013, 22:36 | |
Ik zou zo graag weer een stukje willen skeeleren. Gister mijn kamer opgeruimd en toen kwam ik ze tegen.. Misschien ga ik het binnenkort wel een keer doen. Zoveel van die kleine dingetjes die ik gewoon nog even zou willen doen.. Maar ik begin een beetje bang te worden voor de pijn die erna komt.. Elke x als ik bijvoorbeeld op stap ben weest, moet ik de volgende dag verplicht in bed blijven... En ik weet dat er mensen zijn die er nog veel slechter aan toe zijn dan ik, maar ik word er zo gek van soms. Niemand kan er wat aan doen, maar ik zou zo graag eventjes vrij willen leven, Maar dat zou wel bij dromen blijven. En eigenlijk zou ik zo graag begrepen willen worden, maar dat zal ook wel bij een wens blijven, Ik spreek het niet eens meer uit, want mensen snappen er toch geen fuck van, hoe kan een mens elke dag pijn hebben, maar het ene moment wel kunnen springen van een muurtje af, terwijl die een half uur daarvoor amper kon lopen? Het is ook gek, maar de conclusie van hun is altijd, ze stelt zich dan vast aan. Als ik nu een keer aan de kant zit oid zeg ik altijd maar gewoon ik ben moe, dan is het tenminste goed dat ik daarna weer verder ga. Pijn verbijten ben ik ook nog erg goed in tegenwoordig, maar ik wil af en toe zo graag even over die grens heen, maar als ik dan s avonds weer lig te creperen van de pijn, weet ik weer waarom ik het niet moet doen.. Come on, ik ben 17. Het hoort niet zo te zijn dat ik eerst nadenk of ik dagen erna iets moet, voordat ik een keuze maak.. Maar ja, er hoort wel meer niet en ik zeur ook wel, Ik ga ook maar es een poging tot slapen doen,ook al heb ik al de hele dag in bed gelegen omdat ik gister slotfeestje op school had.. Sorry voor mijn gezeur..
Melove, hoop dat je een beetje slaapt vannacht!
__________________
There is no elevator to success.
You have to take the stairs. |
04-07-2013, 11:27 | ||
Citaat:
__________________
"Haar linker borst is groter, evenals haar rechter"
|
04-07-2013, 11:51 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Hoe bot het misschien ook klinkt: alleen jij kan voor begrip bij andere mensen zorgen. Als jij alleen zegt dat je moe bent zullen andere mensen denken 'ik ben ook wel eens moe, doe gewoon mee'. Als jij uitlegt wat er aan de hand is zullen mensen al een stuk meer begrip opbrengen voor je. Hoe zou jij over iemand denken als degene alleen maar zegt dat hij/zij moe is en vervolgens nergens aan mee doet? Waarschijnlijk zal je ook denken dat degene zich aanstelt. De enige die het kan veranderen ben jij en daar zal je helaas je best voor moeten doen. |
04-07-2013, 12:03 | |
Een aandoening aan mijn bindweefsel, maar men vergelijkt de klachten met reuma. En ja, je hebt helemaal gelijk maar dat vind ik ook weer lastig, sws op een feestje of tijdens stappen ga ik niet een half uur uitleggen wat er is haha... maar gelijk heb je zeker. Alleen ben ik al zovaak na uitleg ook tegen onbegrip aangestuit dat ik nu niet altijd de energie en zin ervoor heb om het opnieuw uit te leggen. Maar dit ligt ook zeker aan mezelf.
__________________
There is no elevator to success.
You have to take the stairs. |
04-07-2013, 12:09 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Gewoon open zijn en dan komt het goed. En natuurlijk maak je rare dingen mee soms. Ik was pas ergens in een discotheek waar er aan me gevraagd werd, toen ik even zat, of ik zin had om te dansen. Die kracht had ik even niet meer en die jongen vroeg waarom niet. Ik het een beetje uitleggen en schijnbaar had hij er toen geen zin meer in en ging hij weg. Zodra hij het woord reuma hoorde ging hij weg. Prima toch? Ik vind het eigenlijk alleen maar grappig als mensen op zo een manier reageren. Ze doen maar lekker. Die reactie zei meer over die jongen dan over mijzelf. |
04-07-2013, 15:47 | ||
Citaat:
|
04-07-2013, 20:26 | |
@ Nonny: ken je het programma It gets better op NL1? Er was laatst een aflevering over reuma en die aflevering doet me zo aan jouw verhaal denken. Je kan de aflevering hier kijken Zelf heb ik ook een chronische ziekte en ik kan me heel goed vinden in wat Kikaa zegt. Je hoeft niet altijd álles uit te leggen maar als je telkens kort verteld wat er aan de hand is, zal je zien dat je op den duur heel veel mensen in je omgeving al gehad hebt en dat die mensen soms ook wel weer tegen anderen zeggen wat er aan de hand is. Zo weten al mijn collega's waar ze bij mij rekening mee moeten houden en onze stagiaire wist dus ook niet beter omdat ze dat van al mijn collega's hoorde.
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
|
05-07-2013, 01:17 | |
Het gaat steeds beter, maar nu even niet. Ik baal ontzettend van alles, ben geďrriteerd om de kleinste dingen van mijn huisgenoot. En ik vind dat stom van mezelf. Ik weet dat ze het lastig heeft, dat ze hulp heeft en het niet sneller gaat, maar het egocentrische stuk maakt het wel heel moeilijk. Dat geldt overigens ook over de onvoorspelbaarheid. Zeg ik niets over iets, is het niet goed. Zeg ik het, komt er ook ruzie van. En een goede vriendin van mij die haar ook kent geeft ook aan dat het lastig is en een rotsituatie voor mij. Maar daar kan ik verder weinig mee.
Nu negeer ik het, ontloop het of trek me terug op mijn kamer oid. En dat is ook niet fijn. En het is ook niet dat het over huge dingen gaat. Ik ruim bijvoorbeeld dinsdag de woonkamer op, krijg alleen gezeik dat iets niet goed staat maar dat het ook schoongemaakt is hoor ik niets van. Zeg dan helemaal niets.. ook is het blijkbaar heel normaal dat als je samen tv kijkt, je alleen voor jezelf drinken pakt. Ik weet ook dat het zo heel kinderachtig en klein klinkt, maar momenten volgen zich nu wel heel snel op...
__________________
Speel zonneschijn, ook als het regent!
|
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Psychologie |
Het Grote Lucht Je Hart Topic 171 dejob14 | 2 | 14-01-2013 20:35 | |
De Kantine |
Ctrl + V Topic #66 Retro*Love | 500 | 19-04-2007 10:19 |