Advertentie | |
|
10-09-2003, 15:07 | |
Damn, wat ben jij sterk zeg...
Het lijkt er wel op alsof jij alles op je eigen schouders draagt, alle verantwoordelijkheden die je moeder en je zusje niet kunnen dragen. Ik zit zelf ook vaak thuis en rij ook paard, die overeenkomsten zie ik dus tussen ons, maar jij moet ook nog eens rekening houden met vanalles. Logisch dat je zo emotioneel wordt! geen enkele 17-jarige zou zoiets horen te doen. Een 17-jarige hoort te kunnen genieten van het stappen met vrienden ed en dat kan jij helemaal niet. Ik vind het knap van wat je doet, maar doe je niet te veel? Je mag best es kwaad worden op je zusje hoor, dat zij al het geld uit geeft aan nieuwe kleren. Laat niet te veel over je heen lopen he! Als je iemand nodig hebt: caafiej2002@hotmail.com Liefs Eendje
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
10-09-2003, 15:12 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik heb in de loop der jaren geleerd om veel te dragen. Draag dan ook veel met mij mee. Er is al heel wat gebeurd in mijn leventje en dat maakt je sterk, maar ik geniet ook intens van de heerlijke dingen zoals gewoon bij mn vriend zijn en in zn armen liggen en ze onverdeelde aandacht krijgen. Ik groei, maar soms wordt t me te veel. En dan komt er wat uit. En dus als er stomme dingen gebeuren. Dat vind ik alleen t kutte. |
11-09-2003, 19:27 | |
tja, ik overleef het wel. Maar ik heb geen vader of moeder verloren en ook geen andere dierbare. En ik denk dat dat een van de ergste dingen zij die je mee kunt maken(ik heb er weleens nachmerries over:/)
Gelukkig heb je een vriend die je steunt en waar je jezelf kunt zijn!
__________________
liep een man in de woestijn en vond een kameel, de kameel vond van niet.
|
12-09-2003, 07:46 | |
In grote lijnen komt jou verhaal over met die van mij. Ik ben mijn moeder verloren aan een ziekte die maanden geduurd heeft, kanker. Het was verschrikkelijk, mn moeder werd elke dag iets zieker... Er speelden nog veel meer dingen mee die t nog moeilijker maakten, maar daar wil ik t verder niet over hebben. Toen mijn moeder overleden was, deed ik alsof er nix aan de hand was. Ik wilde het verdriet niet voelen, net zo min als ik aan al die andere dingen wilde denken. Ik hield dat alleen niet vol. Mijn moeder was zo ongeveer alles voor me, onze band was ontzettend hecht. Ik had t maanden opgekropt en kon uiteindelijk niet meer om al mijn verdriet heen. Op een gegeven moment kon ik alleen maar huilen, om alles en iedereen. Op dat moment zag ik in dat ik de dood van mijn moeder en die andere dingen moest gaan verwerken, anders zou ik in een soort van cirkel blijven hangen. Dat ik dat in zag, was een hele grote stap voor mij. Ik ben t proberen te gaan verwerken, heb geprobeerd weer een beetje plezier te hebben. Dat lukt nu steeds meer, natuurlijk heb ik t af en toe nog moeilijk, en kan ik huilen om van alles en nog wat, maar t lukt me wel. Als ik me nu rot voel, probeer ik dat voor me te houden. Ik wil mn vader en de rest geen verdriet doen, en huil liever alleen.
Ik weet verder ook niet wat je kunt doen, maar ik herken t iig wel. Dat wilde ik alleen ffies zeggen Sterkte, liefs Heleen.
__________________
We'll meet again... Love you
|
12-09-2003, 09:32 | |
Verwijderd
|
hojjij
ik herken bijna alles in je verhaal. mijn vader is 10 dagen na die van jou overleden. de eerste dagen zijn als een roes voorbij gegaan, daarna werd alles een stuk duidelijker. zo van: hij is Echt dood. Echt. dat soort dingen. toen ging het een tijdje goed. vakantie kwam, alles rustig en ontspannen. toen ik terugkwam ging het meteen weer minder. ik sliep (en slaap) slecht, heb geen fatsoenlijk eetpatroon omdat ik er gewoon niet aan denk, ben vaak afwezig, etc. ook ik ga vaak zomaar ineens huilen. wat jij zegt; als mijn broertje of zusje zomaar ineens kleding koopt, gaat zeuren over een nieuwe stereotoren of naar de bioscoop wil kan ik ook gaan huilen.. als in: let nou vrdmm een beetje op wat je uitgeeft! op school ook. huilen als er iets misgaat, huilen als het over je gezin gaat, etc. ik heb geen idee wat je hieraan kunt doen. ikzelf ga dan gewoon huilen, jammer dan. fijn is het zeker niet, maar daarna voel ik me in ieder geval wel een beetje opgeluchter. ik denk dat je dat het beste kunt doen. sterkte in ieder geval. karlijn. |
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Psychologie |
Niet kunnen huilen in het bijzijn van anderen Verwijderd | 16 | 25-09-2005 13:30 | |
Psychologie |
Huilen Verwijderd | 83 | 25-05-2005 23:29 | |
Liefde & Relatie |
je vriendje voort eerst zien huilen Verwijderd | 92 | 01-12-2004 07:38 | |
Psychologie |
niet kunnen huilen, kwaad, opgeven gothicje | 27 | 17-01-2003 13:58 | |
Psychologie |
Huilen 20marianne12 | 30 | 12-11-2002 19:03 | |
Verhalen & Gedichten |
Als ik huil... Secreet | 5 | 25-08-2001 09:57 |