Verliefd en tegelijk verdrietig

[mrcl95]

Hoi ik ben 16 jaar en heb me net hier aangemeld voor "hulp".
Ik ben verliefd op een meisje van 14.
Ik leerde haar kennen en was eigenlijk meteen verliefd en had dat dezelfde week nog verteld, ze zei dat ze mij ook leuk vond en toen was ik echt helemaal blij omdat ik nog nooit iemand had gehad die mij ook leuk vond.
Dat is nu 2 maanden geleden, maar ik ben soms super verdrietig om hele stommen dingen.
Soms sms ik goeiemorgem ofzo in het weekend en dan krijg ik pas heel laat iets terug en soms ook een dag niet, en dan ben ik daar heel erg verdrietig om.
Ik weet dat ze een druk leven heeft enzo want ze rijd paard en dat doet ze ook veel.
Ze is wel bereid om wel is het af te zeggen om is gezellig af te spreken.
Ik zie haar wel elke dag in de school taxi (zit allebei op speciaal onderwijs vanwegen autisme (niet erge autisme) ), dus heel erg missen kan ik haar niet. Al doe ik dat natuurlijk wel .
Soms denk ik ook dat ze me niet meer leuk vind, niet dat ze het laat merken ofzo, maar dan lig ik in bed en ga ik denken enzo en dan ga ik twijfelen...
Ze heeft hiervoor nooit iemand gehad, dus misschien is het heel erg nieuw voor haar ofzo.
We hebben nog niet gezoend en ook geen knuffel (ze vind aanrakingen heel lastig vanwege autisme) maar we vinden elkaar dus wel leuk.

Heeft iemand zelf ook dat verdriet? Bedankt voor het lezen.
Ps: moet ik haar eigenlijk vragen (voor relatie) of is dat op een geven moment gewoon zo?

[Lovedrunk]

Als je echt verliefd op iemand bent, sms je niet pas een dag later terug. Dan heb je je gsm ongeveer constant in je broekzak om meteen terug te kunnen smsen als je geliefde smst. Als ze natuurlijk aan het paardrijden is, kan ze niet smsen, maar om dan gewoon een hele dag niet te smsen, dat vind ik nogal raar. Je zou het haar ook eens kunnen vragen, of zeecht verliefd op je is. En meestal weet je wel of je verkering hebt, maar voor de zekerheid zou je het kunnen vragen. NOT DONE: Wil je verkering met me?? Dat is veeeel te kinderachtig

[Diamera]

Verdriet zou ik het niet willen noemen, maar je soms gewoon eventjes timide voelen omdat je van die ene speciale persoon eventjes niets hoort, heb ik ook wel. Dat is het vervelende aan communicatie via mail of sms, dat het zo oppervlakkig is en je géén antwoord, maar ook wél een antwoord op zo veel manieren kan interpreteren. Maar mensen hebben het ook druk, niet iedereen hangt echt 24/7 aan hun mobiel en misschien zij ook niet.

Misschien helpt eens opbellen in plaats van sms'en. En dat je haar elke dag op school en in de taxi ziet is helemaal super, dan kun je ook even bijkletsen! Er groeit vanzelf wel wat als jullie elkaar al leuk vinden en je misschien eens vaker wat samen gaat doen.

En dat eindeloos in bed piekeren doe ik ook ja, over van alles maar zeker over degene die je leuk vindt. Maar ook al is het soms lastig om je geen zorgen te maken en lijkt iets soms zo'n duidelijk signaal, dat hoeft helemaal niet zo bedoeld te zijn of iets te betekenen. Elkaar wat vaker horen of in het echt zien is echt geruststellend.

[mrcl95]

Diamera schreef:

Verdriet zou ik het niet willen noemen, maar je soms gewoon eventjes timide voelen omdat je van die ene speciale persoon eventjes niets hoort, heb ik ook wel. Dat is het vervelende aan communicatie via mail of sms, dat het zo oppervlakkig is en je géén antwoord, maar ook wél een antwoord op zo veel manieren kan interpreteren. Maar mensen hebben het ook druk, niet iedereen hangt echt 24/7 aan hun mobiel en misschien zij ook niet.

Misschien helpt eens opbellen in plaats van sms'en. En dat je haar elke dag op school en in de taxi ziet is helemaal super, dan kun je ook even bijkletsen! Er groeit vanzelf wel wat als jullie elkaar al leuk vinden en je misschien eens vaker wat samen gaat doen.

En dat eindeloos in bed piekeren doe ik ook ja, over van alles maar zeker over degene die je leuk vindt. Maar ook al is het soms lastig om je geen zorgen te maken en lijkt iets soms zo'n duidelijk signaal, dat hoeft helemaal niet zo bedoeld te zijn of iets te betekenen. Elkaar wat vaker horen of in het echt zien is echt geruststellend.

Dankje diamera ik ben zelf heel erg van mijn mobiel 24/7 bij me houden en zijn wat minder. Misschien zelfs een positieve eigenschap

[Diamera]

Zeker, dan krijg je ook niet de neiging steeds te kijken. Het leidt ook wel af namelijk, helemaal als ze er wel is want dan kun je uren doorgaan

[mrcl95]

Haha ja, en als je DAN niet even antwoord heb je oorlog

[Schrödinger]

Allereerst bedankt voor de slappe lach die je me onbedoeld hebt gegeven door om "hulp" (sic) te vragen.

Bij dezen de "hulp": autisme of niet, ze ziet je waarschijnlijk meer als gewone vriend.

Het is jullie eerste verkering én jullie hebben beide een vorm van autisme. Kans is groot dat jullie beide echt geen idee hebben wat te doen. Wellicht vindt zij het niet zo vanzelfsprekend dat je per direct iets laat horen.

Verliefdheid maakt dat je erom geeft maakt je onzeker maakt dat het niet altijd fijn is. Daarom hebben sommige mensen ook echt een hekel aan verliefd zijn, je geluk van een ander laten afhangen. Toch zou ik bij jullie twee zeggen: Doe wat meer direct met elkaar (bellen ipv smsen, maar ook gewoon af en toe een uitstapje) en begint het dan niet te lopen, dan klikken jullie toch minder dan gehoopt.

Als je graag wil dat ze sneller terug smst, kun je dat natuurlijk ook gewoon aan haar vragen. Je kunt bijvoorbeeld zeggen 'ik vind het moeilijk als ik je sms en je reageert een hele dag niet, ik zou het fijner vinden als je minstens twee keer per dag terug smst'. Dan weet ze dat en dan kan ze daar rekening mee houden.

[Guinie]

Toen mijn vriend en ik net wat met elkaar hadden, smsten we elkaar ook nauwelijks. Vooral omdat hij nauwelijks terugsmste. Maar hoe langer we elkaar kennen en hoe hechter onze relatie wordt, hoe meer contact we hebben en hoe meer we smsen. Dus misschien moet jullie band gewoon nog wat groeien?
En wat Sarah hierboven zegt is ook een goede oplossing ja, zeggen wat je voelt en denkt.

[mrcl95]

Heel erg top van jullie reacties

Ik heb vandaag met haar afgesproken, en we gingen naar haar paardje. Ik ga wel vaker met haar mee.
En dat was heel erg leuk, ze heeft ook erg vriendelijke ouders dus dats altijd fijn meegenomen.
Haar moeder begon onder het eten wel over haar smsjes, dat ze te veel smste xD
En ik keek naar mijn sms geschiedenis en we zaten aan de 600 per maand, dus misschien stel ik me een beetje aan..
Maar soms kan ik daardoor juist verdrietig zijn als ze is niet smst.
En van dat bellen heb ik meteen gedaan
En dat voelde ook beter, omdat je toch wat closer met iemand bent dan en je iemand reactie ook meteen goed opneemt en dat je niet moet gaan nadenken van: hoe bedoelt die persoon dit nou xD
Maar inderdaad vaker afspreken als ze kan.

Nogmaals bedankt voor de goede reacties!

Jullie doen dus genoeg en smsen oko genoeg, het is vooral dat je d'r mist op momentjes tussendoor terwijl je echt niet continu aan elkaar kunt plakken of aan elkaar verslag uit kunt brengen. Leren je eigen zaken op te pakken als je teveel op haar focust dus! Je gedachten verzetten.

[Swaziland]

Het is meer dat je haar mist dan dat je echt verdriet hebt, Je bent gewoon zo verliefd dat je altijd wel bij haar wil zijn. Dat betekent dus dat wanneer je niet bij haar bent niet meteen verdriet hebt. Echt verdriet is veel erger. Je geeft aan dat jullie allebei last hebben van autisme, dan is het natuurlijk anders dan bij andere relaties. Sowieso is elke relatie een relatie apart en is er niet een lijn die je kan doorvoeren. Ik begrijp dat je een goed gesprek met haar wilt zodat je te weten kan komen wat er nu werkelijk tussen jullie is. Het makkelijkst kun je dit doen door gewoon eens een stuk met haar te gaan wandelen of ergens af te spreken in een parkje. Je kunt er beter niet over beginnen als je met haar naar de film gaat of aan het shoppen slaat. Dan overval je haar namelijk veel meer. Je moet proberen gewoon rustig tegen haar te praten en dus niet heel opgewonden te doen. Ik zie dat je al stappen hebt gezet dus ga zo door!

[mrcl95]

Ja inderdaad, ik denk dat het ook niet echt verdriet is maar meer gemis.
We hebben ook wel gesprekken met elkaar enzo, alleen we zijn niet zo vaak echt alleen dus dat is wel jammer, maar we gaan nu proberen om af en te met de trein naar school te gaan, (want geloof me, zo'n taxi klinkt dan wel chill, maar je wordt door iedereen aangekeken alsof je een mongooltje bent. En soms krijg je ook middelvingers...) en zodra het kan proberen we afrespreken. Maar van mij hoeft het allemaal niet zo snel te gaan, want als we elkaar leuk vinden zit dat wel goed.
Ik ga me zo even lekker focussen op gitaar spelen ;P