~~~weet nog steeds niet waarom k dit post~~~

[skate-angel]

Ik weet echt niet waarom ik dit post, maar k denk dat k mn gedachten gewoon ff van me af moest schrijven...
het is niet echt een gedicht ofzoow, maar geeft wel mn gevoel weer...

Waarom kan k je niet gewoon haten,
het zou zo veel makkelijker zijn als ik gewoon niks meer voor je zou voelen
maar op een of andere manier lukt me dat niet.
k kan niet meer zeggen dat ik echt van je hou,
maar als k je in je ogen kijk krijg k toch weer een vreemd gevoel van binnen,
dan denk k terug aan de tijd dat wij nog samen waren
dan voel k weer even die liefde voor jou,
die ooit zo sterk was.
maar dan bedenk k me dat t over is tussen ons
en voel k weer die leegte en pijn
k voel me gebruikt en waardeloos,
en zou ik je willen haten, maar het lukt me niet
steeds als k aan jou denk komen die goede herinneringen weer boven,
voor het eerst in mn leven had ik echt het gevoel dat ik van iemand hield.
ik weet niet wat het voor jou betekende
en misschien wil ik dat ook niet eens weten,
ik ben in de war, elke keer als je me recht in mn ogen kijkt
(waarom je die achterlijke neiging hebt om dat steeds weer te doen weet ik nog steeds niet )
denk ik terug...
aan ons, aan die tijd samen, hoe goed we het haden in het begin en hoe jij opeens veranderde in een kil en harteloos persoon,
iets wat ik dus juist niet wil...
ik vraag me nog steeds af of je altijd zo bent geweest, maar ik het niet heb willen zien uit verliefdheid of hoe je het wilt noemen of dat het echt pas met de tijd kwam...
ik wil niet meer aan die tijd herinnerd worden, misschien uit angst om heimwee te krijgen of juist uit angst om me rot en verlaten te voelen.
ik weet op dit moment alleen dat zal ik je nooit vergeten...
hoe graag ik dat misschien ook zou willen,
het lukt me niet... daarvoor was jij me teveel waard.

[dystopia]

Dit hoort op Psychologie.

Dansen op Papier -> Psychologie.