Het zit zo;
Mijn ex-vriendin en ik zijn nu zo'n 6 weken uit elkaar.
We zien elkaar elke dag op school. [KLASGENOOT]
Ik probeer het contact met haar te negeren, en doe mijn eigen ding.
Ik ga uit met (nieuwe) vrienden en heb mijn hobby's weer opgepakt.
Zij doet dit - naar mijn weten - ook. Maar op school doet ze alles behalve het contact
compleet negeren.
Het is niet zo dat ze ineens hele gesprekken met me voert, maar op de een of andere
manier is ze ALTIJD aanwezig in mijn comfort-zone/gezichtsveld.
Ze is altijd in mijn buurt.
Verder houdt ze mij ontzettend veel in de gaten.
*af en toe voel ik (letterlijk) de ogen in mijn rug branden*
Ze kan er dus blijkbaar niet tegen dat ik 'zonder haar' mijn leven weer oppak.
Verder stuurt ze via WhatsApp, zo af en toe, berichten naar haar moeder over mij,
en over de dingen die ik doe.
Op geilen is ze ook een kei in. Vorige week was het zelfs zo erg dat;
Ik sprak haar in privé, en zei dat ze een leuke broek aan had (hij was nieuw).
Er zaten van die oh-zo hippe scheuren in, dus ik zei als grapje;
'Er zit een scheur in je broek...'
Waarop zij, mij een knipoog gaf en zei; 'Zal ik hem dan maar uitdoen?'
Ik schrok hier eigenlijk best wel van, aangezien ik dit ontzettend raar (en tegendraads) gedrag vindt.
Verder heb ik het gevoel dat ze 'dit' wil, en 'dat' doet/zegt.
Ze doet in de klas bijv.; heel arrogant en bitchy, en maakt ze snerende opmerkingen naar me ('hou je bek eens'/'doe eens niet zo kinderachtig'). En in privé - als ik haar bijvoorbeeld tegenkom in de stad, of we moeten samen een opdracht doen, is ze super zenuwachtig en verlegen.
Ik weet nu niet goed wat ze wil, en al helemaal niet hoe ik met haar om moet gaan.
Ik wil graag gewoon netjes blijven doen ('gentleman ik'), maar zo als ze me nu
'manipuleert' kan ik dat natuurlijk niet.
Verder zijn we samen tot het beëindigen van de relatie gekomen.
Zonder ruzie (of wat dan ook). Ik weet zelf gewoon ook niet goed wat ik wil.
Het verschilt van dag tot dag...
De meerderheid in me zegt NEE,
maar ik heb gewoon zo'n zwak voor haar, dat ik - met mijn botte kop - TOCH altijd
wel iets vind waar ik voor val.
Ik heb vorige week een berichtje naar haar gestuurd met de vraag of ze ALS VRIENDEN ff bij wilde kletsen.
Hier reageerde ze super snel op met ''Wanneer
''
Na wat heen en weer ge-app, leek het ineens alsof ze bang was om de confrontatie aan te gaan, en zei ze;
''Ik heb er toch geen behoefte aan. Ik snap ook niet waarom jij dit wil. De situatie veranderd er niks door.''
Dit is natuurlijk een belachelijke reactie, aangezien ik haar NIETS heb verteld over de zogenaamde 'situatie' veranderen.
Ik wilde haar gewoon duidelijk maken dat ze moet kappen met dat flirty gedoe (niet alleen omdat IK er gek van wordt, maar
klasgenoten komen naar mij toe met de vraag of ik 'mijn ex een beetje binnen de lijntjes wil houden').
Daarentegen weet ik nu wel een BEETJE waar ik aan toe ben.
Maar weet dus niet of ze dit doet om een reactie uit te lokken, OF om gewoon met mijn gevoelens te spelen...
Ze is gewoon bang om de confrontatie in privé met me aan te gaan, aangezien ik vorige week ook nog van een vriendin van ons beide de vraag kreeg 'hoe het met me ging, want dat wilde *mijn ex* weten'...
Nu is het wel zo dat ze - sinds deze week - 'normaler' tegen me doet. Ze vroeg dinsdag op school zelfs of ik tegen haar aan kwam liggen! Ik heb haar hierna apart genomen, en haar ernaar gevraagd wat ze nou precies wil. Ik heb haar gevraagd of ze me terug wilde, ja of nee, en haar antwoord hierop was 'nee'. *Dit geloof ik trouwens niet 100%, want haar gedrag wijst volledig op iets anders*