medicijn tegen liefdesverdriet

[scarman1]

Naar mijn idee bestaat het niet.
Men zegt er zijn vrouwen als kerken, en ja het blijft nog wel leuk om naar al dat schoon te kijken.
Nietaltemin heb ik altijd gewacht om zowel lichaam alsmede ziel met 1 en dezelfde te willen delen.
Zo gezegd zo gedaan, na 4 jaar elkaar leren kennen in het huwelijksbootje gestapt met uiteraard hier en daar wel een lek, maar toch hebben we het daarna nog 6 jaar volgehouden.
Tijdens een vakantie werd zij verliefd op een jongen die wij al een paar maanden in huis hadden. Ik moest het niet zo zien, maar ze sprak er steeds over dat ze gewoon alleen maar met hem wilde knuffelen. Na thuiskomst in Nederland ontstond hier weer ruzie over en zij ging toen maar een weekeind weg met haar ouders. Welnu ze is nooit meer terug gekomen. heb een maand niet mogen weten waar ze was en of ik nou brieven schreef of het gewoon maar liet varen, er kwam geen enkele reactie meer. Behalve dan de scheidingspapieren en de verhalen en bedreigingen van anderen waaraan ze de meest walgelijke leugens over mij vertelde. De jongen die wij in huis hadden heeft mij nog vele maanden bedreigd en lastig gevallen. (ben er nog niet van af, overigens) Vanwege deze manier van afscheid en de daarbij toebehorende toestanden heb ik dit gebeuren in het geheel niet kunnen verwerken.Zij zegt dat ze een ander pad is ingeslagen en daar gelukkig mee is, maar voor mij is alles waar ik ooit iets om gegeven heb compleet in duigen gevallen en het voelt als of de andere helft van mijn leven ontbreekt. Alles waar ik nog om vroeg was een gesprek, maar kreeg er enkel stekende opmerkingen voor terug. Verloor steeds iets meer het vermogen om hier op een vriendelijke manier mee om te gaan. De wil om mijn rug recht te houden en verder te gaan was ook ver te zoeken. Uiteraard ben ik ook niet heilig en heb ook mijn fouten gemaakt. Dit uit zich trouwens nog steeds in zelfdestructief gedrag, mijn eigen familie heeft er inmidddels ook genoeg van.
Denk dat ik er beter een punt achter kan zetten als er nog een kans was om op een ietwat rustiger manier ook mijn kant van het verhaal aan dit meisje te kunnen laten horen. Natuurlijk kunnen gevoelens veranderen daarbij is er nu te veel gebeurd om er over na te denken dat de tijden die we ooit gedeeld hebben nog op een andere manier zouden terug keren. Wat kan je doen als er niets meer te zeggen valt? Mag dan geen superted zijn, maar heb er op de een of andere manier nog eer in dat ik bijna een symbool van verdriet over een vrouw ben geworden. Vind dat dat ook nog moet bestaan in plaats van dat nonchelante gedoe en gepraat over trouw, sex, liefde en al dat soort grappen op t.v.
Voor een ieder die zich ook zo voelt be proud. And offcourse zijn alle andere vrije meningen ook van harte welkom, wie heeft het medicijn voor zulks een koppigheid die al twee jaar mij haar iedere minuut van de dag laat missen?

[ThePinkFlamingo]

Een vrouw die het tegendeel bewijst?

[pyres]

het moeilijke hiervan is, is te geloven dat je weer gelukkig kan worden. ik had hetzelfde zo'n 3 jaar terug. ik kreeg een relatie met een jongen waarvan ik helemaal gek was. na 3 maanden ging het uit; hij was niet meer verliefd op me. veel pijn en verdriet heb ik gehad om die jongen. toen ben ik heel boos op hem geworden. niemand kan zomaar het recht nemen om je pijn te doen.

kort daarna ben ik mijn huidige vriend tegen gekomen en hoewel wij ook onze problemen hebben (gehad), kan ik oprecht zeggen dat in deze huidige situatie ik geen ander zou willen.

ik ben ook zeker van mening dat wanneer ik mijn vriend niet was tegengekomen in die tijd van mijn liefdesverdriet van mijn ex, dat het waarschijnlijk veel langer had geduurd voordat ik over mijn ex heen was.

ik ben van mening dat jij als persoon het lot de mogelijkheid moet gunnen om andere vrouwen in je leven toe te laten. hoe moeilijk dat ook is. alleen doe dat wel als je er volledig achterstaat. wat betreft de nieuwe vriend van je ex; geef hem desnoods aan voor bedreiging. laat zien dat je deze leugens niet pikt. als je exvriendin duidelijk heeft laten zien dat zij niet meer met je verder wil en dus ook de nodige papieren daarvoor heeft geregeld, dan zou ik het daarbij laten rusten. geef haar niet de kans om nog meer leugens en verdriet te verspreiden.

mensen die dat soort dingen doen (en dan heb ik het over je exvriendin) die zijn jouw aandacht niet waard.

[scarman1]

pardon voor het verkeerd plaatsen van deze topic, hoop dat je er wel iets aan hebt..
groetjes the dude

[DEChengst]

Prozac

[Shitonya]

gewoon geen liefdesverdriet oplopen
beter voorkomen dan genezen

[scarman1]

Denk dat er weinig vrije vogeltjes zijn die erg geinteresseerd zijn in een dergelijk verhaal, tja zowel zij als ik trappen er niet in.
Evengoed mis ik wel die lieve glimlach in de morgen.

[LoeLoe]

Een tijdje geleden heb ik ongeveer hetzelfde gehad. Was helemaal gek van een jongen.. in eerste instantie leek het goed te gaan en kreeg ik wat met hem. Later haakte hij af omdat we te weinig tijd voor elkaar zouden hebben. Smoorverliefd was ik en het deed me ontzettend pijn. Ik heb echt weken gehuild en getreurd. Van niets zag ik de lol nog in.

Mjah en op een gegeven moment moet je de draaid toch weer een beetje op zien te pakken..gewoon eruit gaan.. wat met vrienden doen. Niet blijven kniezen! Het is zo ontzettend moeilijk want je denkt dat je nooit meer verliefd kan worden ofzo.. maar dat gevoel verminderd op den duur.

En op den duur laat je weer andere mannen (of jah in jouw geval vrouwen) toe..en voor je het weet ben je er overheen.

Overigens moet ik erbij zeggen dat ik minstens 3 maanden nodig had om er overheen te komen

sterkte gast.....

je storten op je werk, hobbies en vrienden wil wel wat afleiding bezorgen, de rest slijt wel, met de ( helaas ) jaren.

zoek weer wat lichtpuntjes in je bestaan, die er ongetwijffeld zijn, maar die je nu niet kan zien, ga er bewust naar op zoek.
Dat uurtje sporten dat je doet, dat uurtje muziek die je maakt, weet ik veel....Ga daar de waarde meer van inzien. Zoek weer naar de dingen die jij goed kan, wees daar trots op, en laat dat je allemaal niet uit de handen slaan. Daar zijn ze echt te belangrijk voor.

[Sade]

Hee, jij moet De Asielzoeker van Arnon Grunberg eens lezen. Je vertoond wel wat overeenkomsten met de hoofdpersoon, geloof ik.

In ieder geval... probeer die droom om de ware te vinden en daar huisje, boompje en beestje mee te hebben even on hold te zetten, en ga eerst even aan jezelf, je familiebanden en je zelfdestructieve gedrag werken. Good luck.

Als je een jaar (oid) een relatie hebt en het gaat uir, is het natuurlijk wat anders dan als je al getrouwd bent en al 10 jaar bij elkaar bent. Dan kun je er soms gewoon niet meer overheen komen. :/ Tsja er zijn ook mensen die al 30 jaar bij elkaar zijn, kinderen hebben en alles en die dan ineens door hun partner verlaten worden (al dan niet voor een ander) en dat hun partner totaal niet meer was zoals vroeger, ontzettend bot gaat doen, enz. Het komt zo vaak voor.. En daardoor is het idd moeilijk om nog in de liefde te geloven. Ik word altijd verdrietig als ik hoor over een lange relatie die uitgaat.. dan denk ik "shit.. al ben je nog zo lang bij elkaar, je kunt er nooit echt op vertrouwen dat iemand bij je blijft." Dat denk ik nu ook weer.

Ik heb zelf een relatie gehad met een jongen die ineens erg veranderde. Dat was een relatie van 5 maanden, dus ik kwam er relatief gemakkelijk overheen. De ene week was alles nog goed, de andere week begon hij raar te doen.. hij had ineens andere vrienden gekregen, dus misschien daardoor.. ik weet het niet. Hij heeft het nooit uitgemaakt. Hij liet gewoon niks meer van zich horen. Als ik belde deed hij bot en had hij geen tijd, maar hij zou met me afspreken. Steeds kwam hij op zo'n afspraak gewoon niet opdagen. Na een maand ben ik gekapt met contact zoeken en was het voor mij over.
Als iemand zo raar doet is dat nog het moeilijkste.. je denkt "hij is gek geworden, dit is niet echt.. ik droom.. wanneer doet ie nou weer normaal?" Ik wilde ook gewoon nog een laatste gesprek met hem hebben, een beetje duidelijkheid krijgen over dingen.. vooral wilde ik van hem horen dat hij niet meer van me hield, want dan kon ik de hoop tenminste opgeven. Maar dat heeft hij nooit gezegd.

Sommige mensen met langere relaties (en die getrouwd zijn, kinderen hebben..) blijven in dat verdriet hangen. Anderen niet, die gaan door met hun leven, krijgen weer een andere relatie, enz.

Natuurlijk ben je er kapot van en mis je haar (iig de relatie zoals het ooit was, iemand met wie je alles kon delen).. en het is ook verschrikkelijk hoe ze de relatie heeft verbroken. Waarom leugens vertellen, waarom zo raar? Ik vind dat erg laf van haar. Ze durfde je waarschijnlijk amper onder ogen te komen en samen te huilen om de relatie enzo. Dan verschuilde ze zich liever achter ruzie. Een goed gesprek waarin ze je duidelijk en eerlijk dingen vertelde en jullie op een beetje een nette manier uit elkaar konden gaan was bllijkbaar teveel voor haar. Misschien vond ze het raar om uit te leggen aan haar familie dat ze gewoon geen gevoelens meer voor je had en daarom wilde scheiden.. en verzon ze daarom rare dingen. Er zijn zoveel mogelijkheden, maarja die heb je zelf vast ook al bedacht. Het is zwak, het is oneerlijk, het is erg wat jou is aangedaan..

Maar: nu moet je toch verder met je leven. Je verschuilt je achter je liefdesverdriet, kwijnt erin weg.. omdat dat makkelijk is. Je hoeft niet te leven want je bent zielig en gekwetst.. je kwijnt weg in zelfmedelijden.. de makkelijkste weg. Steeds maar dromen van hoe het ooit was..
Tsja, het is moeilijk om je leven weer op te pakken, dat begrijp ik. Maar idd krijgt je familie er genoeg van en andere mensen ook. Je moet jezelf onder handen nemen, ookal geloof je niet meer in de liefde en denk je dat je nooit meer zult trouwen enz. Ik denk dat je zelf ook wel weet wat je te doen staan, maar je zit al zo lang in dat foute patroon dat het iedere dag moeilijker wordt om er weer uit te komen. Dus blijf je er maar in zitten.

Maar waarom post je dit verhaal op een forum als dit? Verwacht je echt adviezen over hoe je hier uit kunt komen? (Ik ben er gewoon nieuwsgierig naar ). Ik bedoel deze reply ook niet als aanval, ik kan me voorstellen hoe moeilijk het is. Maar je bent niet als enige een symbool van liefdesverdriet. Er zijn zoveel mensen die ook zoiets als jij meemaken, die precies weten hoe jij je voelt. "For every love letter written, there's another one burned" . En sommige van die mensen geven op en anderen gaan door.. het is een keuze die je voor jezelf maakt. Misschien hing je teveel aan haar.. maar probeer niet bang te zijn om weer te leven. Om zelf iemand te zijn, zonder haar. Dat is wat je moet doen, zélf weer iemand zijn. Zoek je eigen waarheden, trek je eigen conclusies. Blijf je niet afvragen wat zij bedoeld zou hebben of gedacht zou hebben, maar bedenkt het zelf.
En verder zoals trumpetlover zegt: zie de waarde van andere dingen weer.. er is zoveel meer in het leven dan liefdesverdriet.

Waarom zouden mensen het op tv nou over trouw en liefde hebben, waarom van die romantische happy endings? Heus niet omdat mensen niet weten hoe het leven echt in elkaar zit. Maar omdat iedereen op zoek is naar zoiets, naar echte liefde, naar een happy ending. Mensen vinden het toch heerlijk om even hun gedachten uit de realiteit te halen en helemaal in zo'n film op te gaan.. Als je alleen maar negatieve dingen zou zien en niemand zou meer in het goede geloven en in de liefde geloven dan zouden mensen zwaar depressief worden. Je wilt toch leven en hoop blijven hebben. Een symbool van (liefdes)verdriet ziet iedereen wel om zich heen.

[scarman1]

bedankt voor jullie reacties.
tja het overkomt iedereen wel eens zo te zien.
by the way die gozer is niet haar nieuwe vriend hoor, zij is er al zeer snel achter gekomen waarom ik haar voor hem waarschuwde toenertijd. hij was vroeger een vriend van mij en komt af en toe eigenlijk langs omdat hij zich schuldig voelt dat hij zich heeft laten beinvloeden door die verhalen (terrecht maar ik zie hem liever niet it is a killer i am not) heeft mij inderdaad ook 3 maanden gekost om de draad weer een beetje op te pakken en toen kwam hij op de proppen.
is trouwens niet zo dat ik alleen maar binnen zit te sobben, heb heus wel wat bezigheden en moet zowiezo verplicht 3 maal daags met de hond naar buiten.
is nu dan twee jaar zo dat ik bij alles wat ik doe mijn gedachten aan haar evengoed niet kan laten gaan.
komt ook omdat er geen kans meer was om te praten of desnoods ruzie te maken, ze was opeens weg en het leek wel of ze ontvoerd of overleden was.
ga er af en toe nog een beetje van trippen zeg maar, kan haar niets aandoen en doe dan wel eens dingen die ik bij mezelf ook beter achterwege kan laten.
zo zit ik nu voor een week of 8 even in een rolstoel na onze laatste ontmoeting.
stomme skaters ook, het is in ieder geval niet aan te raden om door glazen deuren te trappen.
mijn ook gescheiden broer is hem maar naar ma gekluund, wel weer mijn huis alleen nu dus als iemand nog een feestruimte nodig heeft?
kee even praten lucht al aardig op, bedankt voor het begrip en ook voor jullie verhaal.

[scarman1]

u guys/ girls are on to me!
zit net even te lezen en vooral alicia slaat de spijkers op de kop.
en om dan gelijk op je vraag te antwoorden, hou erg van schrijven en het leek mij zinvoller om dit ergens te doen waar mensen er wel interesse in hebben om te lezen.
by another way voel me volstrekt niet aangevallen want je hebt een zeer goed idee waar het over gaat.
heb van jongs af aan op straat geleefd en huisje boompje is leuk als je met zijn tweeen bent, zo in je uppie ga je je maar vervelen en dan is het wel prettig om zelf wat rampen in stand te houden.
bullshit, maar wel je eigen bullshit die je maakt en die voor je gevoel vertrouwd is.
aldus een goede vraag, waarom om hulp vragen wanneer je zo koppig bent, goed er is toch wel weer een leuk gesprek ontstaan en er zijn nog geen eens onserieuze mensen op ingegaan.
ikke blijf ikke en kom gewoon bigger and better wel weer eens terug en inderdaad ligt dat moment in de eigen hand.
i am pretty happy beeing a weird one

Het is ook dom om te trouwen.

Oh, en het medicijn is natuurlijk alcohol.

Mephostophilis schreef op 09-08-2004 @ 16:20 :
Het is ook dom om te trouwen.

Oh, en het medicijn is natuurlijk alcohol.

ja en als je er echt helemaal van af wil kun TS zijn ex ook nog wel naar de andere wereld helpen

trumpetlover schreef op 09-08-2004 @ 17:52 :
ja en als je er echt helemaal van af wil kun TS zijn ex ook nog wel naar de andere wereld helpen

Is wellicht tijdelijk leuk, maar de lange termijn-gevolgen zijn minder prettig.

[elledc]

Mephostophilis schreef op 09-08-2004 @ 16:20 :
Het is ook dom om te trouwen.

Oh, en het medicijn is natuurlijk alcohol.

Ja en jij weet er alvast alles van ?


De tijd lijkt me een beter medicijn tegen liefdesverdriet. De tijd heelt de wonden zoals ze zeggen?

[Destrøyer]

Mephostophilis schreef op 09-08-2004 @ 16:20 :
Het is ook dom om te trouwen.

Oh, en het medicijn is natuurlijk alcohol.

Liefde maakt meer kapot dan drank goed kan maken

[scarman1]

Wanneer je iemand hebt die het waard is kan trouwen het mooiste zijn dat er is.
tja alcohol weet inderdaad niet of dat wel een aanrader is.
je hebt er namelijk nogal veel van nodig om je gevoelens echt uit te schakelen.
als het al werkt ben je na een paar maanden een hoopje ellende met alleen maar meer problemen.
een bete wijn is goed voor het hart.
scarman neemt er maar een glaasje op
wel bedankt voor de tips.
p.s het zou wel makkelijker zijn als ze bijvoorbeeld onder een vrachtwagen was gekomen dan is het duidelijk.
nog mensen met een groot rijbewijs?