[verhaal] Van een mug een olifant maken

[Tjallin]

Van een mug een olifant maken


Het is 22:30 uur en ik kom mijn kamer binnen gelopen om deze dag af te sluiten met een welverdiende nachtrust. Ik doe de ramen dicht en eenmaal omgedraaid, zie ik de zwarte puntjes op de muur. Ik kom dichterbij en wat ik zie, bevestigd mijn ergste gedachten. Muggen! De zwarte beesten tekenen een mooi contrast af tegen de sprakelende witte muur.

Ik moet ze verdelgen, of ‘ruimen’ zoals dat tegenwoordig genoemd wordt. Ik kan natuurlijk met een mepper elke mug platslaan, maar dat zou betekenen dat de zwarte vlekjes op de muur vereeuwigd worden. Daar komt nog bij dat ik was heb goed te maken van Dierendag. Ik besluit naar beneden te lopen en daar een glas uit de keuken te pakken. Bewapend met een glas en een A4-tje loop ik weer naar boven. De opruiming kan beginnen!

Staande op mijn soepel draaiende bureaustoel, met glas en A4-tje, probeer ik mij in evenwicht te houden. De diertjes rijken tot ooghoogte en een aantal kruipen naar hoger gelegen gedeelten. De muggen lijken in aantal toe te nemen, maar ik zet vastbesloten het glas op de mug voor mij. De mug vliegt nog was rond in het glas, terwijl ik het blaadje ertussen schuif. Mijn bureaustoel draait langzaam weg, maar ik weet nog net op tijd op de grond te springen. Ik kijk in het glaasje, de mug staart mij verwonderd aan. Ik loop naar het raam om deze te openen en schudt de mug uit het glas. Snel doe ik het raam dicht in de hoop dat de mug nog buiten is. En dat is één, mompel ik in mijzelf.

Dit ritueel herhaalt zich keer op keer. Buiten voor het raam vliegen de muggen langs, die hun zinnen op een nachtje-Tjallin-steken hebben gezet.

Na de 5de mug gebeurde er iets dat ik nu nog betreur. God weet dat ik het niet met opzet deed. Ik ging weer op mijn bureaustoel staan en zag het volgende slachtoffer. Deze bevond zich een halve meter boven mij. Ik strek mijn armen om met het glas de mug te omsluiten, maar de stoel draait weer weg. Ik zet, niet expres, het glas op de mug en draai weg van de muur. De hersentjes zitten nu nog uitgesmeerd, op drie meter hoogte boven de grond, tegen mijn witte muur. Horrible!

Elke keer als ik het raam open, zie ik de groep muggen die langs mijn raam vliegen, slinken. Ik vrees het ergste! Om een lang verhaal kort te maken, na elf muggen en drie kwartier en zonder op de muur achter mij gekeken te hebben, doe ik het licht uit. Ik ga op bed liggen en ik hoor het gezoem naderen. WELTERUSTEN!

[DarkCat]

Bzzzzzzzt!

[marla]

whaha leuk wel!

[Signy]

De laatste alinea snap ik niet. Zal wel aan mij liggen.

[Tjallin]

Bedankt voor de reacties!

Ik kan begrijpen dat de laatste alinea niet echt duidelijk is, maar ik bedoel ermee dat de muggen die buiten vliegen telkens naar binnen komen als ik het raam open doe om een mug naar buiten te laten.