Ik wil een kindje.

[)Vampje(]

(Waar plaats je zo'n topic..?)

Nu weet ik het zeker. Misschien niet meteen, maar wel zo snel ik de mogelijkheid heb, hopelijk over een jaar of zo. Ik krijg de laatste tijd sowieso al erg de kriebels wanneer ik schattige kinderkleertjes en -schoentjes zie, maar sinds ik er vannacht over heb gedroomd...
Ik droomde dus dat ik zwanger was, en zelfs over de bevalling; met behulp van een keizersnede. Ik kreeg zo'n mooi klein jochje, ik was dolgelukkig. En toen werd ik wakker en voelde ik me echt heel rot dat het niet zo was. Klinkt misschien heel erg kinderachtig, maar ik vond het zo prachtig om een zoontje te hebben!

Ik snap heel goed dat het momenteel een erg domme actie zou zijn, en bovenal niet goed voor het kind. Ik bedoel, ik woon thuis, ga studeren, heb geen geld, geen vaste relatie en ik zit nog altijd een beetje met mezelf in de knoop. Daar mag mijn kind nooit de dupe van worden.
Ik weet wel al wie ik als vader zou willen, maar hij wil dat nooit. Hoewel ik het kindje toch gewoon alleen wil opvoeden; ik wil hem alleen als verwekker, omdat ik van hem hou en per se wil dat hij de vader wordt. Je kunt wel zeggen: dat kind heeft een vader nodig in zijn/haar leven, maar wie geeft je de garantie dat, ook al komt een kind voort uit een vaste relatie, je later niet van elkaar gaat scheiden? Juist. Daarom wil ik het gewoon alleen doen, met wat steun van buitenaf. Ik wil ook niet dat het kind een moeder krijgt die continu vriendjes heeft, zodat ik zijn/haar leven verpest en hem/haar in de war breng. Ik wil het goed doen.

Maar zoals gezegd: ik moet eerst een eigen appartement hebben en een inkomen. Ik kan natuurlijk niet zomaar even een kind op de wereld zetten en dan denken 'oh shit, ik heb geen geld!'.
Wat mijn jeugd betreft, en met name het uitgaan: dat hoop ik gewoon te blijven doen, maar dan heb ik wel de hulp nodig van mijn moeder en/of vader. Niet dat ik mijn kind steeds opnieuw bij hen aflever, maar als ik eens per maand naar een fuif wil, moet dat toch te regelen zijn? Ik wil alles perfect hebben, zowel voor mezelf als voor mijn kind. Dat houdt in dat ik eigenlijk ook een studie wil blijven volgen, misschien via de LOI of gewoon deeltijd aan de uni. Eerst een jaar ertussenuit om voor het kindje te zorgen, en dan zo goed als het kan proberen werk, studie en opvoeding te combineren. Dat zal wel zwaar worden...

Ik wil gewoon onvoorwaardelijke liefde geven en krijgen. Iemand hebben die echt altijd van je zal blijven houden. Het lijkt me zo mooi om een kind op te voeden!

Jullie advies? Zijn er misschien meer jonge moeders/wannabe-moeders?

Ludo, je schrikt vast heel erg als je dit leest, maar we hebben het er nog over. Zonder ruzie!!!!!!!!

Edit: Ik wil dus niet zeggen dat ik Ludo niet als fulltime vader wil!! Niks liever!! Ik zeg dit alleen omdat hij zelf geen kinderen wil opvoeden, en dus heb ik dat te respecteren. Ik wil hem absoluut niet gebruiken, op wat voor manier dan ook!!!! En als hij het kind niet wil verwekken, dan is dat zo. Ook heel begrijpelijk.

Voor het geval er mensen zijn die dit denken: ik zal ook niet op een stiekeme manier zwanger proberen te worden, zoals je wel eens bij Ricki Lake ziet. ('Haha, ik stop lekker stiekem met de pil en dan heeft hij het maar te accepteren!') Nooit dus he. Ik ga een mens dat leed niet aandoen als hij er zelf niet voor 100% achter staat. Begrijp dat goed.

[Fantôme]

na... ik ben nog wel een paar jaartjes jonger dan jij en heb deze gevoelens niet. Een vriendin van mij wel die overigens net als ik 16 is. Ze zegt, als ik nu een vriend had en ik raakte zwanger zou ik er stiekem heel erg blij mee zijn. Hier heb je waarschijnlijk nix aan maar goed...

Ik vind wel, wat ik tot nu toe uit je verhaal kan opmaken dat je er (goed) over hebt nagedacht.

over een oppasadres vinden zou ik me geen zorgen maken. ik bedoel... al kunnen je ouders niet, dan heb je vast wel een vriendin die eens een avond voor de baby wil zorgen.

Op zich is het alleen niet echt praktisch omdat je nog aan je studie gaat beginnen en dat op die manier wel belemmerd word. Okayy, je wilt nu dan nog geen baby, maar over een jaar wel. En ook dan zit je nog in die studie. Bedenk dan of het wel slim is om die studie te beginnen of dat je niet beter gelijk een LOI-thuisstudie kan beginnen (omdat je de studie waar je in de eerste instantie aan begint niet afmaakt...) Maar dat is natuurlijk helemaal aan jou. vooral ook omdat je, als je gewoon een studie volgt, je contact hebt met andere mensen, die je met een thuisstudie veel minder hebt.

Oja nog iets... Aan een kind opvoeden zitten niet alleen makkelijke/leuke dingen en ook de zwangerschap kan heel zwaar zijn, net als de bevalling. Je zal denk ik, als je het met school blijft combineren, erg onder spanning staan... houd daar dus rekening mee. en bedenk of je het echt niet nog een paar jaartjes, tot na je studie kan uitstellen.

Nogmaals, ik heb geen ervaring... dus hier heb je misschien helemaal niks aan... jammer dan!

kus! en succes wendy

[rampenstamper]

Hoe jij het zou willen doen en dat je het graag wil klinkt fantasties natuurlijk! Maar ik denk dat je toch te veel wilt tegelijkertijd. Het kind heeft 's nachts aandacht nodig, eigenlijk altijd, 24 uur lang. Als je daarbij nog gaat werken en studeren... dan word het voor jou én je kind heel erg vermoeiend. Je zou misschien eerst kunnen werken, en daarna, als alles goed gaat en je kind wordt wat ouder, nog es een studie kunnen volgen? Mja, verder heb ik d'r geen verstand van, maar als ik zie hoe m'n moeder kijkt als we een film met een druk gezin o.i.d. zien, zegt dat genoeg....
Dit alleen hoe ik er zelf over denk hoor.
Veel succes nog met het nadenken en het beste!

Ik wil ook al jaren een kind. Maar ik wil het kind graag wat te bieden hebben en ik wil ook dat het kind een vader heeft. Een kind verzorgen en opvoeden is zwaarder dan je in eerste instantie denkt. Als je nog maar net op jezelf woont en daar dus ook veel dingen nog van moet leren (ook dat is toch zwaarder dan je in eerste instantie denkt) en als je dan ook nog studeert...ik zou nog een paar jaar wachten. Dan heb je meer tijd en energie voor je kind, maar ook voor jezelf. Ik heb voor mezelf iig besloten dat ik eerst een studie afgerond wil hebben, ergens wil wonen waar ik een kind op wil voeden en er voldoende geld voor wil hebben (niet zo van 'dat zien we dan wel weer' ofzo).

[~~dolce~~]

hmm, jah k herken je verhaal wel een beetje.. k zou het iig niet erg ofzo vinden als k nu zwanger zou raken en een kindje krijg..
maar echt een kinderwens nu heb k ook weer niet(jah, lekker vaag) k houd gewoon ontzettend veel van (kleine) kinderen, en k wil dr later me werk van maken, en nu heb k een oppasbaantje,en gelukkig kan k nu vaak oppassen, en dat vind k echt leuk, en dat kan ook me hele dag weer goed maken..maar jah, hier heb je niet veel aan..
naja, wat hierboven al door andere is gezegd, een kindje hebben nu is ook lastig, maar dat weet je zelf ook wel, want k vind dat je dr wel al goed over na hebt gedacht.
verder weet k het ook niet..

kuzzies mir

[)Vampje(]

Fijn dat ik hier toch lieve, serieuze reacties op krijg.

Het zal inderdaad heel erg zwaar worden als ik tegelijkertijd wil studeren, werken én opvoeden. Dat moet ik me toch nog eens uitkienen. Ik wil noch mijn eigen toekomst, noch die van mijn (eventuele) kind verpesten. We moeten het allebei goed hebben, en de kans krijgen om ons leven te leiden zoals we zelf willen.

Vampiria schreef op 18-07-2003 @ 10:37:
Ik snap heel goed dat het momenteel een erg domme actie zou zijn, en bovenal niet goed voor het kind. Ik bedoel, ik woon thuis, ga studeren, heb geen geld, geen vaste relatie en ik zit nog altijd een beetje met mezelf in de knoop. Daar mag mijn kind nooit de dupe van worden.
Ik weet wel al wie ik als vader zou willen, maar hij wil dat nooit. Hoewel ik het kindje toch gewoon alleen wil opvoeden; ik wil hem alleen als verwekker, omdat ik van hem hou en per se wil dat hij de vader wordt. Je kunt wel zeggen: dat kind heeft een vader nodig in zijn/haar leven, maar wie geeft je de garantie dat, ook al komt een kind voort uit een vaste relatie, je later niet van elkaar gaat scheiden? Juist. Daarom wil ik het gewoon alleen doen, met wat steun van buitenaf. Ik wil ook niet dat het kind een moeder krijgt die continu vriendjes heeft, zodat ik zijn/haar leven verpest en hem/haar in de war breng. Ik wil het goed doen.

Ik had het net maar half-half gelezen, iig niet tot in de details...sorry.
Een aanvulling op mijn vorige post dus:

Sorry, dat ik het zeg...maar het zou dan op dit moment idd een nogal domme actie zijn, denk ik. Zorg eerst dat je je eigen leven op orde hebt, dat je woonruimte hebt en voor jezelf en je omgeving (huis ed) kunt zorgen, zorg dat je voldoende geld hebt om jezelf en een kind te onderhouden, enz. En dat je je kind zelf op kunt voeden, je kunt niet altijd van anderen op aan. Als je als excuus voor geen tweede ouder eventueel scheiden geeft, je kunt ook ruzie krijgen met je ouders of ze kunnen ziek worden of nog erger. Zorg er dus voor dat je zelf voor je kind kunt zorgen.

En zou je het een kind aan willen doen geen tweede ouder te hebben? Sorry, maar dat vind ik behoorlijk 'gemeen'. Tuurlijk kun je scheiden, maar ik vind dat als je daar al van uit gaat, je eigenlijk geen kind zou moeten nemen. Ik vind dat een kind recht heeft op twee ouders (mogen van mij ook gerust twee moeders of twee vaders zijn ofzo, dat doet er niet toe, maar iig twee), als er dan iets met de één gebeurt en/of hij kan niet zo goed met de één opschieten of wat dan ook, dan heeft hij (of zij) iig nog een tweede ouder waar hij (of zij) naar toe kan. Plus dat opvoeden in je eentje ZWAAR is, zeker in de eerste jaren (en de puberteit ), ook daarbij is het handiger om met z'n tweeën te zijn (kun je ook omstebeurt 's nachts d'r uit ed).

Ik herken je gevoel wel een beetje. Het is een heel vertederend gezicht, zo'n klein babytje. Maar jij zegt zelf al dat je denkt dat je er niet klaar voor bent. Wacht dan alsjeblieft nog even. Totdat je zeker weet dat jij er klaar voor bent en je vriend ook. Een kind is niet zomaar wat, het veranderd je leven totaal.
Mocht je het uiteindelijk toch doen, wens ik je niets anders dan geluk

[poesiefox]

Mooi, die gevoelens. Gelukkig, je hebt ze dus.

Bewaar ze netjes, en leef ze uit over een jaar of tien. Echt, dan kun je een veel leukere moeder zijn voor het schaap in kwestie.

Ik had ze ook hoor, toen ik 20 was. Overtijd geweest, zelfs verdrietig dat het niet zo was. Maar ja, ik had de partner gevonden met wie ik het zou willen, en zo geeft je onderbewuste je een seintje.

Ik zorgde toen ook voor de baby van een vriendin, en eerlijk gezegd was de praktijk een stuk minder leuk. Hij was best lief, maar zo lastig! En zo eh, saai...

Maar dat wil niet zeggen dat je ook al klaar bent voor het moederschap, want dat is echt zwaarder dan je denkt. Het vreet aandacht, inderdaad 24 uur per dag. Totale toewijding. En net als jij je op zit te tutten voor een feestje, hoor je opeens braakgeluiden en hard gehuil. Niks feestje. Bovendien ben jij zo moe van het iedere ochtend bij het krieken van de dag wakker geblerd te worden, dat je om tien uur 's avonds alleen maar wilt slapen.

Als je iets zoekt wat liefde geeft, kan ik je een paar poezen van harte aanraden. Net zo lief en knuffelig, maar je kunt ze wat makkelijker een paar uur overdag of een avondje alleen laten. Geniet eerst een paar jaar van het samen zijn met je partner, en ga dan eens aan meer denken. Als je eenmaal een gezin bent, kom je niet of nauwelijks nog aan elkaar toe. En je mag je moeder niet het moederschap plaatsvervangend nog een tweede ronde aandoen. Daar is ze nu te oud voor.

[)Vampje(]

poesiefox schreef op 18-07-2003 @ 11:16:
Mooi, die gevoelens. Gelukkig, je hebt ze dus.

Bewaar ze netjes, en leef ze uit over een jaar of tien. Echt, dan kun je een veel leukere moeder zijn voor het schaap in kwestie.

Ik had ze ook hoor, toen ik 20 was. Overtijd geweest, zelfs verdrietig dat het niet zo was. Maar ja, ik had de partner gevonden met wie ik het zou willen, en zo geeft je onderbewuste je een seintje.

Ik zorgde toen ook voor de baby van een vriendin, en eerlijk gezegd was de praktijk een stuk minder leuk. Hij was best lief, maar zo lastig! En zo eh, saai...

Maar dat wil niet zeggen dat je ook al klaar bent voor het moederschap, want dat is echt zwaarder dan je denkt. Het vreet aandacht, inderdaad 24 uur per dag. Totale toewijding. En net als jij je op zit te tutten voor een feestje, hoor je opeens braakgeluiden en hard gehuil. Niks feestje. Bovendien ben jij zo moe van het iedere ochtend bij het krieken van de dag wakker geblerd te worden, dat je om tien uur 's avonds alleen maar wilt slapen.

Als je iets zoekt wat liefde geeft, kan ik je een paar poezen van harte aanraden. Net zo lief en knuffelig, maar je kunt ze wat makkelijker een paar uur overdag of een avondje alleen laten. Geniet eerst een paar jaar van het samen zijn met je partner, en ga dan eens aan meer denken. Als je eenmaal een gezin bent, kom je niet of nauwelijks nog aan elkaar toe. En je mag je moeder niet het moederschap plaatsvervangend nog een tweede ronde aandoen. Daar is ze nu te oud voor.

Nou, mijn moeder is pas 43, dus dat valt nogal mee...

Maar goed, je hebt gelijk in wat je zegt. Of ik daadwerkelijk nog 10 jaar ga wachten betwijfel ik ten zeerste. Ik bedoel: het liefst ging ik nu naar Ludo toe en zei: 'bevrucht me', maar zo gaat het nu eenmaal niet. Ik zal alles 100% op orde moeten hebben, en ik ben bereid daar heel hard voor te gaan werken. Voordat ik het me écht kan permitteren om aan kinderen te beginnen, zal ik het ook niet doen. Maar ik hoop wel dat die dag snel komt.

Vampiria schreef op 18-07-2003 @ 11:22:
Nou, mijn moeder is pas 43, dus dat valt nogal mee...

Je moeder heeft al kinderen opgevoed. Als jij voor een kind kiest, dan moet je dat (=het opvoeden) zelf doen en niet voor een deel aan je moeder overlaten, daar is ze niet voor. (Als ze dat wel wil, zou ze zelf wel voor een kind kiezen (als ze nog kan dan). En dat doet ze niet, toch?)

Maar goed, je hebt gelijk in wat je zegt. Of ik daadwerkelijk nog 10 jaar ga wachten betwijfel ik ten zeerste. Ik bedoel: het liefst ging ik nu naar Ludo toe en zei: 'bevrucht me', maar zo gaat het nu eenmaal niet. Ik zal alles 100% op orde moeten hebben, en ik ben bereid daar heel hard voor te gaan werken. Voordat ik het me écht kan permitteren om aan kinderen te beginnen, zal ik het ook niet doen. Maar ik hoop wel dat die dag snel komt.

Gelukkig denk je iig verstandig na. Das een goed teken.

[poesiefox]

Wat vind je nu belangrijker: Ludo of een kind?

[)Vampje(]

Leonoor schreef op 18-07-2003 @ 11:24:
Je moeder heeft al kinderen opgevoed. Als jij voor een kind kiest, dan moet je dat (=het opvoeden) zelf doen en niet voor een deel aan je moeder overlaten, daar is ze niet voor. (Als ze dat wel wil, zou ze zelf wel voor een kind kiezen (als ze nog kan dan). En dat doet ze niet, toch?)

Snap ik hoor, en daar ga ik ook niet van uit.
Maar ik weet zeker dat, als mijn moeder oma wordt, ze het leuk zal vinden om dichtbij het kindje te komen. Dat houdt idd niet in dat ze hem/haar parttime gaat opvoeden.

[)Vampje(]

poesiefox schreef op 18-07-2003 @ 11:26:
Wat vind je nu belangrijker: Ludo of een kind?

Ludo.

[poesiefox]

Vampiria schreef op 18-07-2003 @ 11:28:
Ludo.

Dan zul je je er ernstig rekening mee moeten houden dat jullie geen kinderen zullen gaan hebben, omdat hij daar nu eenmaal een veto recht over heeft. En als jij je zin doordrijft, maak je hem er niet gelukkig mee. En zijn ongewenste kind ook niet.

Ik bedoel, natuurlijk kan hij van mening veranderen, heel veel mannen doen dat. Maar sommigen ook niet. Die hebben een angst voor het vaderschap die zo diep zit, die zijn zelf zo ongelukkig geweest als kind, dat ze het een eigen kind niet willen aandoen om te moeten leven. Die hebben thuis niet het goede voorbeeld gekregen en eten echt niet hoe het moet: een goede ouder zijn.

Dat is een verantwoordelijkheid die ze ze bewust niet aandurven, omdat ze beseffen dat het geen speelgoedje is. Als zij het verkeerd doen, is het kind daar de dupe van, en dat willen ze niet. Dat risico nemen ze niet. En nog een keer plaatsvervangend een ongelukkig kind te moeten zijn, is nog erger dan je eigen ongelukkige jeugd. Want jouw jeugd was jouw schuld niet, die is je aangedaan, maar zelf een kind op de wereld zetten en het ongelukkig te zien zijn, dat is jouw schuld.

Wat zijn Ludo's beweegredenen om geen kinderen te willen?

[)Vampje(]

poesiefox schreef op 18-07-2003 @ 11:35:
Dan zul je je er ernstig rekening mee moeten houden dat jullie geen kinderen zullen gaan hebben, omdat hij daar nu eenmaal een veto recht over heeft. En als jij je zin doordrijft, maak je hem er niet gelukkig mee. En zijn ongewenste kind ook niet.

Ik bedoel, natuurlijk kan hij van mening veranderen, heel veel mannen doen dat. Maar sommigen ook niet. Die hebben een angst voor het vaderschap die zo diep zit, die zijn zelf zo ongelukkig geweest als kind, dat ze het een eigen kind niet willen aandoen om te moeten leven. Die hebben thuis niet het goede voorbeeld gekregen en eten echt niet hoe het moet: een goede ouder zijn.

Dat is een verantwoordelijkheid die ze ze bewust niet aandurven, omdat ze beseffen dat het geen speelgoedje is. Als zij het verkeerd doen, is het kind daar de dupe van, en dat willen ze niet. Dat risico nemen ze niet. En nog een keer plaatsvervangend een ongelukkig kind te moeten zijn, is nog erger dan je eigen ongelukkige jeugd. Want jouw jeugd was jouw schuld niet, die is je aangedaan, maar zelf een kind op de wereld zetten en het ongelukkig te zien zijn, dat is jouw schuld.

Snap ik, en ik zal mijn zin ook absoluut niet doordrijven. Je kunt iemand niet dwingen aan kinderen te beginnen als diegene dat niet wilt. Dat zou zowat mensonwaardig zijn!

Wat zijn Ludo's beweegredenen om geen kinderen te willen?

Hij houdt niet van kinderen. Maar als ik hem dan met het dochtertje van zijn zus zie spelen.. OK, dat is zijn eigen kind niet, maar het is dus wel een teken dat hij het kan. Maar goed, als hij het niet wil is het jammer. Dan ben ik genoodzaakt te wachten.

[elledc]

Wacht tot je zekerheid hebt. Zekerheid dat je vriend of man ook samen een kind wil met jou. Een kind dient een vader èn een moeder te hebben, dat vind ik.
Je bent 18, je hebt nog zoveel tijd een kind te baren. Geniet eerst van je jonge jaren voordat je er spijt van hebt.

Het lijkt allemaal zo mooi om zwanger te zijn en een kind te krijgen maar onderschat dit vooral niet.

Ik herken het tot op bepaalde hoogte wel, hoe ouder ik word hoe mooier het me lijkt een kind op te voeden. Een jaar geleden wist ik nog 100% zeker dat ik abortus zou laten plegen, mocht ik per ongeluk zwanger worden. Nu kan ik dat niet meer met zulke zekerheid zeggen.

Gelukkig heb je zelf wel veel inzicht in het hele idee. Je hebt je kind een hoop meer te bieden wanneer je ouder bent en je leven helemaal op orde hebt.

Ik zou eerst maar eens proberen hoe het is om werk en studie te combineren, en daarin al een beetje kijken hoeveel tijd je dan over hebt en hoe dat verder zou gaan.

Er is echter natuurlijk het probleem van Ludo. Hij wil geen kinderen (is er een mogelijkheid dat dat in de toekomst nog gaat veranderen?) en jij wil hem persé als vader. Voorlopig zit het er dan waarschijnlijk hoe dan ook nog niet in, dan valt er weinig om over na te denken

[)Vampje(]

Ik zei tot voor kort ook altijd dat ik nooooooooit kinderen zou willen. En nu.....

Ik wacht eerst maar eens af hoe serieus ik deze gedachte over een tijdje nog neem. Misschien is het een bevlieging, heb ik wel vaker. Maar misschien blijf ik er ook mee rondlopen, en dan moet ik er echt eens goed over gaan denken, en, idd, zoals Dusjcrib zegt: kijken hoe (en of) werk en studie te combineren zijn, en ook hoeveel ik dan te besteden heb per maand.

Vampiria schreef op 18-07-2003 @ 12:01:
Ik zei tot voor kort ook altijd dat ik nooooooooit kinderen zou willen. En nu.....

Ik wacht eerst maar eens af hoe serieus ik deze gedachte over een tijdje nog neem. Misschien is het een bevlieging, heb ik wel vaker. Maar misschien blijf ik er ook mee rondlopen, en dan moet ik er echt eens goed over gaan denken, en, idd, zoals Dusjcrib zegt: kijken hoe (en of) werk en studie te combineren zijn, en ook hoeveel ik dan te besteden heb per maand.

Haast is er hoe dan ook niet

Gewoon eens rustig alles uit gaan zoeken inderdaad, kijken hoe het zit met geld, eerst maar eens daadwerkelijk op jezelf gaan wonen. Wie weet heb je dan wel zoiets van jeetje, een kind kan er nu echt niet bij. Zoals Leonoor zei, op jezelf wonen moet je ook aan wennen.

Je zal denk ik vanzelf wel voelen wanneer er écht ruimte is voor een kind

[Fade of Light]

Je vraagt om advies. Terwijl je daarvoor al aangeeft dat het niet slim is. Dan valt er niet veel meer over te reppen hu

[Sleepingsun]

Dus na 1 droom en n man waar je verliefd op bent,
wil je plots een kind.. Weet je hoelang je daar de tijd wel niet voor hebt..

[)Vampje(]

Frummel schreef op 18-07-2003 @ 17:14:
Dus na 1 droom en n man waar je verliefd op bent,
wil je plots een kind.. Weet je hoelang je daar de tijd wel niet voor hebt..

Nee, dat weet ik niet, want misschien ben ik wel overleden voor m'n dertigste.
Lees liever het hele topic eens door.

[poesiefox]

Vampiria schreef op 18-07-2003 @ 17:38:
Nee, dat weet ik niet, want misschien ben ik wel overleden voor m'n dertigste.
Lees liever het hele topic eens door.

duh, dan heb je een weeskindje als je volgend jaar een koter neemt.

een baby is natuurlijk heel lief maar ze worden ook ouder he...

ik kan me best voorstellen dat je het graag wilt alhoewel ik er niets in herken, kinderen mij niet gezien

toch zou ik er nog heel goed over nadenken, je bent nog jong (opzich maakt dat niet uit maar toch) en het kan altijd nog toch? leuke droom voor later

[)Vampje(]

bugge schreef op 18-07-2003 @ 18:53:
een baby is natuurlijk heel lief maar ze worden ook ouder he...

Ja, maar ook dat lijkt me leuk! Lekker tutten met dat kind en zo..

Vampiria schreef op 18-07-2003 @ 19:30:
Ja, maar ook dat lijkt me leuk! Lekker tutten met dat kind en zo..

Als het een 'tut-kind' is, ja. Maar stel dat je een gehandicapt kindje krijgt of een huilbaby of een kind met een gedragsstoornis. Vind je het dan net zo leuk?

[)Vampje(]

Leonoor schreef op 18-07-2003 @ 20:07:
Als het een 'tut-kind' is, ja. Maar stel dat je een gehandicapt kindje krijgt of een huilbaby of een kind met een gedragsstoornis. Vind je het dan net zo leuk?

Dat is altijd erg, of je nou 20 of 30 bent.

[Riconoscente]

Als je nog een donor zoekt...PM me!

[Fade of Light]

Riconoscente schreef op 18-07-2003 @ 21:09:
Als je nog een donor zoekt...PM me!

ahum

[Girl87]

Oej, herkenbaar! (en dan ben ik pas 15...)

Allereerst moet je goed beseffen dat je 24/7 voor je kind moet zorgen. 18 jaar lang. En ook als je niet letterlijk voor je kind aan het zorgen bent, denk je aan je kind. Want JIJ draagt de verantwoordelijkheid (als je het kind alleen zou opvoeden) en als je kindje pijn heeft wil jij die pijn overnemen.

Het is goed als je er serieus over nadenkt!

Ik heb zelf een zusje van 2 en een broertje van 11 weken. (wel dezelfde vader, niet dezelfde moeder) En dat is heel goed om mijn kinderwens te 'stillen'! Want ik zorg veel voor ze, zeker meer dan mijn vader....Maar als je dan na een feestje om 3 uur in bed ligt, en dan om 7 uur weer wakker wordt door babygehuil ben je toch blij dat ze niet van jou zijn! Begrijp me niet verkeerd, ik houd zielsveel van ze en zou ze echt niet meer kwijt willen! Maar makkelijk is het niet..

Ik zit heel veel op een forum over kindjes (www.tienerenzwanger.nl/forum) Niet alleen om over mijn broertje en zusje te praten, maar ook over mijn kinderwens.

Als je in het belang van je toekomstige kindje(s) zou denken, maak je eerst je studie af. Als je je diploma op zak hebt, kun je volledig voor je kindje gaan! En hoe je het ook wendt of keert, een moeder EN een vader is toch het beste voor een kind...

En ook belangrijk: (het is al gezegd) Wat als dat lieve schattige baby'tje gehandicapt is....of een huilbaby? Dan wordt het allemaal een stuk zwaarder!

Bovendien ben ik van mening dat je je kinderen ZELF op moet voeden. Je wilt toch niet dat ze jouw ouders als papa en mama gaan zien en jou als zien?

Dus meid, wacht tot je je studie af hebt gerond, je een vaste relatie hebt (met iemand die ook kinderen wil...) en je een huisje hebt. Hoe moeilijk het ook is!

Succes!

[Riconoscente]

Fade of Light schreef op 18-07-2003 @ 21:21:
ahum

[Fade of Light]

Riconoscente schreef op 18-07-2003 @ 21:36:

ben ij die Ludo? Zo ja: oops, nisk gezegd

Zo nee: ga "tjikkies scoren op spaans strand"

[Riconoscente]

Fade of Light schreef op 18-07-2003 @ 21:38:
ben ij die Ludo? Zo ja: oops, nisk gezegd

Zo nee: ga "tjikkies scoren op spaans strand"

Nee. Houd je mond gewoon, ik bedoelde het serieus!

[Fade of Light]

Riconoscente schreef op 18-07-2003 @ 21:41:
Nee. Houd je mond gewoon, ik bedoelde het serieus!

toch behoorlijk kansloze opmerking mwuhaha

[Girl87]

Kunnen jullie ook even serieus doen?

Vampiria schreef op 18-07-2003 @ 20:42:
Dat is altijd erg, of je nou 20 of 30 bent.

Daar had ik het niet over. Jij zei 'Ja, maar ook dat lijkt me leuk! Lekker tutten met dat kind en zo.. ' en ik wilde duidelijk maken dat er in sommige gevallen niks met een kind te tuttelen valt.

Als je ouder bent heb je iig wat meer levenservaring, je leven misschien op orde, waarschijnlijk een baan en een huis en eventueel een partner. Dat maakt het allemaal toch iets 'makkelijker' (<- staat niet voor niks tussen haakjes). Jij wilt nu een eventueel kind al zo nu en dan bij je moeder stallen, hoe zal dat dan wel niet zijn als je kind niet gezond of wat dan ook is?

[pessimistje]

Ik zou ook graag een kindje willen, nu nog een vriendin die hetzelfde wilt!

[Fade of Light]

Girl87 schreef op 18-07-2003 @ 21:58:
Kunnen jullie ook even serieus doen?

sorry mevrouw

note to self: humor niet toegestaan

[Girl87]

Fade of Light schreef op 18-07-2003 @ 22:45:
sorry mevrouw

note to self: humor niet toegestaan

Het is je al vergeven, hoor

Iedereen weer terug ontopic ajb.

[Ace*Dusty]

Ik herken een heleboel in het verhaal.
Ik heb er voor gekozen alles aan school en werk tijdelijk op te geven.

Ik ga volgend jaar september weer beginnen met een studie.

Ik zou *als ik jou was* wachten met je kinderwens.
Een vaste relatie vind ik erg belangrijk.
Je hebt echt de steun van je vriend/man nodig.

Het is soms best zwaar met z'n 2en om voor Ashley te zorgen, en dat is toch echt een makkelijk kind. Om te denken dat je het allemaal alleen moet doen. 24/7 voor je kind zorgen, naar school gaan en je huis netjes houden, etc etc

Het kost ook allemaal een flinke smak geld, hoe moet je dat bolwerken van een studiefinanciering, en kinderbijslag is ook geen vetpot.

Bianca

[)Vampje(]

Ace*Dusty schreef op 19-07-2003 @ 17:22:
Ik herken een heleboel in het verhaal.
Ik heb er voor gekozen alles aan school en werk tijdelijk op te geven.

Ik ga volgend jaar september weer beginnen met een studie.

Ik zou *als ik jou was* wachten met je kinderwens.
Een vaste relatie vind ik erg belangrijk.
Je hebt echt de steun van je vriend/man nodig.

Het is soms best zwaar met z'n 2en om voor Ashley te zorgen, en dat is toch echt een makkelijk kind. Om te denken dat je het allemaal alleen moet doen. 24/7 voor je kind zorgen, naar school gaan en je huis netjes houden, etc etc

Het kost ook allemaal een flinke smak geld, hoe moet je dat bolwerken van een studiefinanciering, en kinderbijslag is ook geen vetpot.

Bianca

Oh wat prachtig, dat je een kindje hebt! Zou je me meer over de zwangerschap en/of bevalling willen vertellen? PM me maar als je wilt.

[kastdeur]

Mijn advies: Denk er goed over na en wees realistisch.

Kinderen zijn hartstikke leuk, maar je moet er 24 uur per dag voor zorgen en het is niet alleen rozengeur en maneschijn.

Mijn vriendin is per ongeluk op haar 20e zwanger geraakt en ze heeft nu een prachtig zoontje van 6 maanden. Maar ze kan niks meer, altijd afhankelijk van mensen die willen oppassen. Ze moet er `s nachts altijd 2 keer uit om te voeden. Ze wil proberen haar studie af te maken, maar het kindje moet wel naar de kinderopvang. Het kindje wordt door haar opgevoed zonder papa. Die komt 1 keer per maand dure cadeautjes brengen.

Echt, denk er goed over na, jouw tijd komt nog wel over een paar jaar.

Ik begrijp je heel goed (heb alleen je eerste post hier gelezen) en zou ook heel graag kinderen willen maar besef me ook terdege dat dat nu ´niet uitkomt´ maar ik zou er niet echt veel moeite mee hebben.

Misschien een beetje loos dit, maar gewoon om te laten zien dat mannen ook zo kunnen zijn. Vader gevoelens....

Hou ons op de hoogte in de loop vd tijd (worden schijnlijk jaren, maar toch )

Maarten

Het enige advies wat ik je kan geven en wat je zelf natuurlijk ook allang bedacht had, is dat je geen kinderen moet krijgen in je studententijd.

[)Vampje(]

azaziël schreef op 19-07-2003 @ 20:23:
Ik begrijp je heel goed (heb alleen je eerste post hier gelezen) en zou ook heel graag kinderen willen maar besef me ook terdege dat dat nu ´niet uitkomt´ maar ik zou er niet echt veel moeite mee hebben.

Misschien een beetje loos dit, maar gewoon om te laten zien dat mannen ook zo kunnen zijn. Vader gevoelens....

Hou ons op de hoogte in de loop vd tijd (worden schijnlijk jaren, maar toch )

Maarten

Nou, de drang wordt écht met de dag groter, en vooral nu mijn vriend gezegd heeft dat hij wel eerst een eigen huisje en een vast inkomen wil hebben (dat is nu wisselend) en aangezien dat al over 1 a 2 jaar is.. Hij wil het dus wel. En dat scheelt. Bovendien is hij 26, en die leeftijd komt toch al meer in de buurt he

[poesiefox]

Hij is al wel 26, maar jij bent pas 18.

De gezondste babies worden trouwens geboren bij moeders die op dat moment 23 zijn. Dan ben je lichamelijk gezien op je top, en lever je de beste kiddo's af. Dat is gelet op geboortegewicht, aangeboren afwijkingen en bevallingscomplicaties.

[)Vampje(]

poesiefox schreef op 20-07-2003 @ 10:46:
Hij is al wel 26, maar jij bent pas 18.

De gezondste babies worden trouwens geboren bij moeders die op dat moment 23 zijn. Dan ben je lichamelijk gezien op je top, en lever je de beste kiddo's af. Dat is gelet op geboortegewicht, aangeboren afwijkingen en bevallingscomplicaties.

Oh, wist ik niet! Nou, ik denk dat ik ten tijde van de bevalling 20 ben. Valt eigenlijk nog wel mee. Zo'n baby zit ook nog 9 maanden in je, dus stel dat ik op mijn 19e zwanger raak.. Ja, lijkt mij een goed vooruitzicht. Ik kan écht niet meer wachten.

[MissBi@tch]

2 vampiria:

waarom neem je niet een keer een kijkje op het tienerenzwanger forum?? kzie dat bianca en marike van dat forum ook hier zijn (nooit eerder opgevallen meiden)
en je word daar in elk geval een stuk wijzer over zwanger zijn ed... ik zit er ook (Anka) en vin dhet ook leuk om er vast mee bezig te zijn ook al duurt t waarschijnlijk nog een jaartje voor ik zwanger zal zijn..

misschien tot daar..

xxx
Anka