Jong bloed

[Hydraul!C FunK]

JONG BLOED (Aceh)

Time Asia, juni 2003 / Jaargang 161 nr. 21

Zelfs kinderen zijn het doelwit geworden van kogels van het Indonesische leger nu een brutale oorlog tegen de rebellen van de afscheidingsbeweging op Atjeh is begonnen

DOOR ANDREW MARSHALL, PEUSANGAN

Khairurrazi Ismail was voorbestemd om jong te sterven. Zei hij tegen zichzelf. Toen zijn vader overleed had de 18-jarige het lichaam van de oude man in een witte katoenen lijkwade gewikkeld, en daarna het overgebleven materiaal naar zijn moeder gebracht. Bewaar dit voor mij op een veilige plaats , zei hij tegen haar, Ik zal het spoedig nodig hebben . En inderdaad, 27 dagen daarna werd Khairurrazi s lichaam neergelaten in een modderige geul op een dorpskerkhof in Peusangan, een gebied in de buurt van Bireuen in Noord-Atjeh, dat is geteisterd door geweld sinds het Indonesische leger vorige week haar grootschalige campagne startte om de Beweging voor een Vrij Atjeh (GAM) de kop in te drukken. Terwijl de grafdelvers Khairurrazi s lichaam verplaatsten om het met het hoofd in de richting van Mekka te leggen, sijpelde er bloed door de lijkwade. Khairurrazi, die altijd mager en ziekelijk was geweest, had gedacht aan een ziekte te zullen sterven. In plaats daarvan was hij geslagen en met een bajonet doorstoken, en vervolgens in het hoofd geschoten. Zijn halve schedel was weggeschoten , huilde zijn moeder, Ramla, terwijl ze een islamitisch gebedenboek vasthield. Ik moest de hersenen van mijn arme jongen oppakken en in zijn hoofd terugstoppen .

Khairurrazi stierf door een daad van kenmerkende brutaliteit begaan door soldaten van het Indonesische Leger (T.N.I.). Hij stierf jong, maar bij lange na niet zo jong als sommigen van de anderen die tegelijk met hem werden afgeslacht. TIME heeft bevestigd dat acht mannelijke dorpsgenoten die dag zijn geexecuteerd, ieder van hen van dichtbij door het hoofd geschoten. Behalve Khairurrazi was er een van 20 jaar oud, twee waren 18, een was 17, een 14 en een nog maar 11. Het T.N.I. claimde dat de doden GAM-leden waren, die waren gedood tijdens een vuurgevecht. De angstige dorpelingen vertelden me een heel ander verhaal. Ik was net aangekomen in de buurt toen een compagnie opgewekte soldaten vertrok. Je had eerder moeten komen , grinnikte een stoere soldaat die het insigne droeg van de Indonesische speciale troepen (Kopassus), die algemeen bekend staan om hun wreedheid. Je hebt alles gemist .

Op dezelfde grimmige wijze was de afgelopen week er een die bol stond van gebeurtenissen voor de 4,3 miljoen inwoners van deze provincie die rijk is aan olie en gas. Het oorlogsrecht werd ingesteld, waarmee de laatste illusie verdween dat Atjeh ooit een functionerende burgerregering heeft gehad. Hernieuwde gevechten braken uit in de hele provincie, tientallen kwamen om. Straaljagers en Bronco OV-10 bommenwerpers van Amerikaanse makelij scheerden laag over de palmbomen terwijl tanks en gepantserde transportwagens over het platteland rolden. Binnen 36 uur brandden meer dan 200 scholen tot de grond af, een moedwillige vernietiging van eigendom die in het verleden aan het GAM werd toegeschreven, maar die deze keer zo goed was gearrangeerd dat een onafhankelijke toeschouwer suggereerde dat het leger er wellicht achter zat. De avondklok, hetzij opgelegd door het leger, hetzij vrijwillig ingesteld, was van kracht in vrijwel elke stad op Atjeh. Ondertussen patrouilleerde in Lhokseumawe, op Noord-Atjeh, het hoofdkwartier van het leger voor de grootste campagne sinds de invasie van 1975 op Oost Timor, met geweren bewapende politie met skibrillen op terreinfietsen door de straten. Op het platteland verschansten zich pas aangekomen mariniers in de ruines van huizen die in brand waren gestoken bij eerdere, mislukte campagnes tot uitroeiing van de rebellen. Indonesische vlaggen, die waren uitgestoken bij ieder huishouden op Atjeh, op bevel van het leger, wapperden over verlaten wegen.

Afgezien van een paar hoogmoedige generaals en politici, is er nauwelijks iemand in Jakarta die iets anders verwacht dan een lange en bloedige campagne op Atjeh. En dat is omdat alle partijen willen, en er zelfs belang bij hebben, dat het conflict voortduurt, volgens de waarneming van een vooraanstaande Westerse diplomaat in de hoofdstad. Iedereen, dat wil zeggen uitgezonderd de in het nauw gebrachte bevolking, waarvan er 12000 zijn omgekomen in de 27 jaar durende strijd tussen Indonesische soldaten en guerrilla s van het GAM, die streven naar onafhankelijkheid van het bestuur in Jakarta.

Voor de dorpelingen in het Peusangan-gebied kwam de dood met de dageraad. Indonesische soldaten rukten op van alle kanten, hun komst aankondigend met semi-automatisch geweervuur. De meeste dorpelingen kropen weg in hun huizen. Maar zeven jonge mannen en jongens werden in open terrein verrast. Een vrouw van 55 die de slachting zag, vertelde dat ze ongeveer 15 soldaten had gezien die de zeven dorpelingen dwongen op een rij te gaan staan. De soldaten, zei ze, schoten vier van de mannen van een afstand van ongeveer vijf meter neer; de overigen begonnen te rennen en werden neergemaaid door kogels.

De vrouw snelde naar de plaats des onheils, en passeerde onderweg de soldaten. Ze droegen Indonesische vlaggen om hun hoofd als tulbanden, herinnerde ze zich, en ze zagen er opgewekt uit . Hun door kogels verminkte slachtoffers waren vrijwel onherkenbaar. De vrouw hield de handen voor haar gezicht bij de gedachte eraan. Het was vreselijk , klaagde ze. Zoveel bloed . Twee van de doden, zei ze, waren nog maar schoolkinderen - Annas Nazir, 11 jaar, en Dedi Daud, 13. Haar verslag van de slachting werd bevestigd door een man van 49 die had staan kijken vanuit een schuilplaats tussen nabijgelegen palmbomen. Toen ik hem vroeg of hij familie was van een van de slachtoffers, betrok zijn gezicht. Ja , antwoordde hij met hese stem, vijf van hen waren neven . Toen begon de grote man te snikken.

De dolgedraaide soldaten zouden nog meer mensen doden alvorens terug te trekken. Niet ver daarvandaan werd een jongen van 14, die Dasran Dahran heette, een veld ingesleept, vastgebonden aan een vogelverschrikker en door zijn hoofd geschoten. Twee andere mannen raakten op hetzelfde moment vermist en de dorpelingen nemen aan dat ze dood zijn. En nog was de terreur niet voorbij. Volgens de dorpelingen gingen de soldaten van huis tot huis, bonkten met hun geweerkolven op de deuren, en sloegen mannen van alle leeftijden met de kolf van hun pistolen. Een van hen was Zul Karnaini, een slanke man van 28 jaar met een verband om zijn hoofd. Een soldaat schreeuwde dat ik een hond was, een varken, een communist. Hij zei: Als je ons niet vertelt waar de GAM zit, steken we je huis in brand . Zonder enig gevoel snoefde hij: We hebben hier al 10 ratten gedood .

Het is moeilijk je in te denken hoe het executeren van schooljongens past in de totale campagnestrategie in Atjeh. Toen hem werd gevraagd of het in orde was dat zijn soldaten kinderen doden die er van worden verdacht lid te zijn van het GAM, vertelde opperbevelhebber Ryamizard Ryacudu aan TIME: Als ze gewapend zijn en vuren, worden ze neergeschoten . (Volgens de dorpelingen waren ze geen GAM-leden en waren ze niet gewapend). Het nietsontziende gebruik van overdadig geweld is slechts een deel van het geheel. Het leger heeft ook haar doelstelling toegegeven om de GAM-leden te scheiden van haar burgersympathisanten door 200.000 burgers bijeen te drijven in interneringskampen, een strategie die door de Engelsen werd gebruikt tijdens de boerenoorlog aan het begin van de vorige eeuw, maar nu alleen nog toegepast door militaire dictaturen zoals in Birma. Het dorp wordt omsingeld en krijgt een waarschuwing zodat vrouwen, kinderen en ouderen het eerst kunnen vertrekken , legt generaal Sudi Silalhi uit, die hoofdadviseur is van Indonesie s eerste minister van veiligheid, Susilo Bambang Yudhoyono. Dan geven ze nog een waarschuwing aan iedereen die een wapen heeft om de wapens neer te leggen en naar buiten te komen. Dan, als er nog enkelen in het dorp zijn achtergebleven, gaan we de huizen binnen en vegen we alles schoon . Dat houdt in dat iedereen die in de dorpen is achtergebleven de kans loopt om neergeschoten te worden als vermeende rebel, zodra hij in het vizier komt.

Tot dusver heb ik weinig voorbereidingen kunnen zien voor deze massale verplaatsing van mensen, geen onderkomens die gebouwd worden of voorraden die aangelegd worden. Wanneer de kampen worden opgebouwd, is hun eerste doel: de veiligheid en het welzijn van de burgers te garanderen , vertelde de woordvoerder van de minister van buitenlandse zaken Marty Natalegawa aan journalisten. Ik sprak met dorpelingen buiten Lhokseumawe die er van overtuigd waren dat zij spoedig zouden worden verplaatst naar een kamp dichtbij de militaire basis, waar ze vreesden te worden gebruikt als menselijk schild tegen aanvallen van de GAM of te worden mishandeld door Indonesische troepen.

De geïntegreerde campagne omvat naar het schijnt humanitaire hulp aan degenen die door de oorlog zijn ontheemd, maar de T.N.I. geeft zelf toe dat er gebrek is aan voedsel, en het Kinderfonds van de VN waarschuwt dat de basisgezondheidszorg dreigt in te storten. De militaire analist Kusnanto Anggoro is niet onder de indruk van Jakarta s poging om de harten van de inwoners van Atjeh voor zich te winnen. Ik denk helemaal niet dat (het leger) een nieuwe strategie heeft , zegt hij. Ze grijpen altijd terug op geweld, geweld en meer geweld . Dus wat zal het T.N.I. als bewijs beschouwen van de overwinning in Atjeh . De uitroeiing van GAM. Helemaal niet, vindt Generaal Sudi. Als de GAM-rebellen accepteren dat Atjeh een deel van Indonesië is, dan zullen we ze niet allemaal doden , zegt hij. En als de overwinning niet wordt behaald voordat de termijn van het oorlogsrecht over zes maanden afloopt Dan, zegt Sudi, zullen we die gewoon hernieuwen, zovaak als nodig is.

Jammer genoeg voor de inwoners van Atjeh, zal de belangrijkste strategie van het GAM zijn om het leger te verleiden tot het begaan van brutale excessen zoals die in Oost Timor hebben plaatsgevonden. Ze weten dat ze niet kunnen winnen, dus zullen ze doorgaan met te proberen Jakarta en het leger te vernederen , zegt Neta Pane, auteur van het in 2001 gepubliceerde boek GAM: Haar Geschiedenis en Kracht . Hij voegt er aan toe: Een hoge GAM-vertegenwoordiger vertelde mij dat ze Viet Cong-tactieken gaan gebruiken, door hun uniformen uit te trekken en zich onder de gewone dorpsbevolking te mengen. En dat maakt natuurlijk het leger alleen maar wantrouwender, ze worden kwaad en gaan iedere dorpeling als tegenstander zien. Dat zal veel leed veroorzaken voor de gewone mensen als er wraak genomen wordt.

De rest van Indonesie weet weinig, en schijnt totaal ongeïnteresseerd, wat de angst in Atjeh betreft. In de massamedia gaat de aandacht veel meer uit naar de capriolen van dangdut-danser Inul Daratista, de verkiezingen van 2004 en de zich herstellende economie, dan naar nieuws over Atjeh tot op de dag dat de campagne daadwerkelijk begon. In het begin zagen televisiekijkers indringende verslagen van Indonesische reporters die waren ingelijfd bij het T.N.I., en beide kanten van het conflict lieten zien. Maar op de tweede dag van de campagne vertelde Atjeh s militaire commandant Generaal-Majoor Endang Suwarya de ingelijfde reporters eenvoudigweg dat hen werd verboden het GAM te citeren. Ik wil dat alle nieuws dat wordt gepubliceerd bijdraagt aan het instandhouden van de geest van het nationalisme , zei hij. Stel de belangen van de eenheidsstaat Indonesie voorop.

De meeste Indonesiers, steunen in elk geval de militaire campagne waartoe President Megawati Sukarnoputri in een zeldzame vlaag van daadkracht, persoonlijk het bevel gaf. Een campagne die haar zal karakteriseren als een moedig verdedigster van eenheid, precies op tijd voor de presidentsverkiezingen van volgend jaar. Als je luistert naar de radio of met mensen spreekt in bussen en treinen, in Jakarta of zelfs in de provincies, is de mate van venijnigheid echt schokkend, zegt Sidney Jones van de Internationale Crisisgroep in Jakarta. De mensen zeggen dat de GAM niet alleen moet worden verslagen maar totaal vernietigd. Washington heeft zware druk uitgeoefend achter de schermen om de twee partijen aan de onderhandelingstafel te houden, maar ze hebben de wreedheden in Atjeh nog steeds niet veroordeeld nu de gevechten zijn opgelaaid, misschien met het oog op de essentiele bijdrage van Indonesie aan de Oorlog tegen de Terreur.

Hetgeen Indonesie s ooit zo machtige Generaals zeer verheugt. Het leger voelt zich belaagd en verdacht gemaakt sinds de val van de vele jaren regerende dictator Suharto in 1998, iets dat de huidige legertop vastbesloten is te veranderen. Het leger ziet Atjeh als een kans haar legitimiteit en invloed terug te krijgen , zegt de vooraanstaande mensenrechtenactivist Munir. Atjeh is een manier om te tonen dat het de enige macht is die het land bijeen kan houden. En het is een win-win situatie voor hen: als ze winnen en het GAM vernietigen, zijn ze helden. Als ze er niet in slagen de kwestie Atjeh binnen zes maanden of een jaar op te lossen, dan zullen zij de schuld bij de politici leggen omdat die hen niet de nodige middelen of tijd geven om het karwei af te maken .

Deze onheilspellende wederopstanding van militaire kracht brengt de inwoners van Atjeh tot een steeds pessimistischer toekomstverwachting. Terwijl internationale controleurs zijn weggegaan en mensenrechtenactivisten te bang zijn om veldwerk te verrichten, zullen nieuwe wreedheden waarschijnlijk niet worden gerapporteerd. Ik vroeg een oudere rijstboer in de buurt van Lhokseumawe naar zijn mening over de militaire strategie van Indonesië in deze provincie. Alle inwoners van Atjeh uitroeien , was zijn eenvoudige antwoord. Intussen ontwikkelen zwaar getroffen dorpelingen in Peusangan eigen strategieen om met de terreur om te gaan. Terwijl ze haar gebedenboek stevig vast houdt, legt Ramla, de rouwende moeder van de 18-jarige Kharurrazi, uit: We bidden, samen met de hele familie. We bidden tot we beginnen te huilen .

Vertaling: Secr. Gerakan Maluku m.m.v. Dhr. H. Oudman, Groningen.

[Another Way]

Dit gebeurt al jaaaaaaaaaaaaren lang in Indonesie. Je wil de krantenkoppen daar niet eens zien, gruwelverhalen inclusief plaatjes van onthoofde kinnderen/vrouwen

*gelezen*

Damn, het is echt zo erg! Dat mensen zooo wreed kunnen zijn. Jongetjes van 11 en 13 neerschieten. Get a life...
Waarom zijn die mensen zo ziek in hun hoofd.

[LinkinFre@k]

idd

[little nemo]

WanderingStar schreef op 24-07-2003 @ 14:56:
*gelezen*

Damn, het is echt zo erg! Dat mensen zooo wreed kunnen zijn. Jongetjes van 11 en 13 neerschieten. Get a life...
Waarom zijn die mensen zo ziek in hun hoofd.

ga dr heen en doe onderzoek...en kom tot een verrassende conclusie!!

In Congo gebeuren/gebeurden soortgelijke gruwelijkheden, en niemand grijpt in. Hoe wreder het conflict, hoe minder snel men zich er mee wil bemoeien lijkt het wel. Of er zijn onvoldoende belangen te beschermen om een duur leger te sturen...

little nemo schreef op 24-07-2003 @ 18:49:
ga dr heen en doe onderzoek...en kom tot een verrassende conclusie!!

later ga ik ontwikkelingshulp doen in het buitenland...

[little nemo]

mooi zeg wat ga je zoal ontwikkelen??

[$@nd€r $@l@m@nd€r]

Niet plezierig. Ik vraag me eigenlijk af waarom het leger dan onschuldige burgers zinloos vermoord?

little nemo schreef op 25-07-2003 @ 18:30:
mooi zeg wat ga je zoal ontwikkelen??

Fotorolletjes

[naam onbekend]

Che Guevara schreef op 25-07-2003 @ 21:32:
Fotorolletjes

Doe dat dan wel beter dan Dutchbat 8 jaar geleden m.b.t. Srebrenica

$@nd€r $@l@m@nd€r schreef op 25-07-2003 @ 20:52:
Niet plezierig. Ik vraag me eigenlijk af waarom het leger dan onschuldige burgers zinloos vermoord?

Om zowel burgers als rebellen af te schrikken.