niet thuis voelen

[something..]

ik weet niet of jullie er last van hebben, maar heb de laatste tuis almaar een leeg gevoel. en das geen honger of trek.
als ik op school zit tijdens de les voel ik dit en verlang ik naar huis (heel normaal).
maar als ik thuis voel ik me weer leeg, heel vreemd gevoel eenzaam voelt dat een beetje. ik heb goede maten maar als ik met die gasten weg ga en we zijn bij een gezellig feestje voel ik dit ook.
ik vind dit echt een rot gevoel gewoon zn gevoel van hier hoor ik niet, of van eenzaamheid. (klinkt erg depri) ben niet depresief ofzo want ik heb echt zin in het leven ga binnekort naar mbo, en heb er echt zin in geen problemen met familie. en vrienden die ik heb zijn tof.
ik vraag me echt af wat dit is, en hoe f wat ik eraan moet doen.

[JustADreamer]

Ja, ik herken dit wel. Bij mij is het een behoefte aan diepgang ofzo, niet zomaar 'gezellig' maar dat het écht ergens over gaat. Ik heb ondertussen vrienden die voor de gewone gezelligheid zorgen en vrienden waarmee ik de diepte in ga. Daarnaast trek ik me regelmatig terug, mediteer, of ik ga tekenen, wandelen in de natuur, íets om me verbonden te voelen met alles om me heen. Ja, klinkt heel zweverig misschien, maar daar kan ik dan ook niks aan doen Gezond eten en voldoende slaap helpt trouwens ook al voor een deel, hoewel de behoefte aan dieper contact dan wel blijft kan ik daar uitgerust beter mee omgaan.

Ik heb dr ook wel ns last van, dat je gewoon nergens zoiets hebt van ''ja hier hoor ik thuis!! hier voel ik me echt goed''
Maar dan moet je eigenlijk gewoon opzoek gaan naar plekken waar dat wel is, zo kwam ik erachter dat ik het heerlijk vind door de stad te lopen of in de bus/trein te zitten.
en het is ook belangrijk dat je 100% jezelf bent en niet over je heen laat lopen, dat deed ik vroeger namelijk wel en daardoor krijg je echt een rotgevoel.
Dus toen kreeg ik op een gegeven moment door dat het heerlijk is om de muziek lekker hard te zetten lekker vals meezingen en ondertussen schilderen. Wat let me? Niets!!
Ik had op een gegeven moment zoiets van ''mijn mond zit er niet voor niets dus ben ik ook gewoon overal tegenin gegaan waar ik het niet mee eens was, en deed ik gewoon waar ik zelf zin in had. Niet in de zin van alles kapotrammen maar gewoon als ik zin had om iets mafs te doen met mn haar deed ik dat, en als mn familie er dan weer over ging zeiken ging ik er gewoon tegenin. Dat is echt een rotproces geloof me, maar als je eenmaal jezelf durft te zijn neemt niemand je dat nog af!!

[something..]

JustADreamer schreef:

Ja, ik herken dit wel. Bij mij is het een behoefte aan diepgang ofzo, niet zomaar 'gezellig' maar dat het écht ergens over gaat. Ik heb ondertussen vrienden die voor de gewone gezelligheid zorgen en vrienden waarmee ik de diepte in ga. Daarnaast trek ik me regelmatig terug, mediteer, of ik ga tekenen, wandelen in de natuur, íets om me verbonden te voelen met alles om me heen. Ja, klinkt heel zweverig misschien, maar daar kan ik dan ook niks aan doen Gezond eten en voldoende slaap helpt trouwens ook al voor een deel, hoewel de behoefte aan dieper contact dan wel blijft kan ik daar uitgerust beter mee omgaan.

ja idd als ik bijv. de honden uitlaat en ik loop in het bos of in duin voel ik me wel prettig

Duckdoggy schreef:

Ik heb dr ook wel ns last van, dat je gewoon nergens zoiets hebt van ''ja hier hoor ik thuis!! hier voel ik me echt goed''
Maar dan moet je eigenlijk gewoon opzoek gaan naar plekken waar dat wel is, zo kwam ik erachter dat ik het heerlijk vind door de stad te lopen of in de bus/trein te zitten.
en het is ook belangrijk dat je 100% jezelf bent en niet over je heen laat lopen, dat deed ik vroeger namelijk wel en daardoor krijg je echt een rotgevoel.
Dus toen kreeg ik op een gegeven moment door dat het heerlijk is om de muziek lekker hard te zetten lekker vals meezingen en ondertussen schilderen. Wat let me? Niets!!
Ik had op een gegeven moment zoiets van ''mijn mond zit er niet voor niets dus ben ik ook gewoon overal tegenin gegaan waar ik het niet mee eens was, en deed ik gewoon waar ik zelf zin in had. Niet in de zin van alles kapotrammen maar gewoon als ik zin had om iets mafs te doen met mn haar deed ik dat, en als mn familie er dan weer over ging zeiken ging ik er gewoon tegenin. Dat is echt een rotproces geloof me, maar als je eenmaal jezelf durft te zijn neemt niemand je dat nog af!!

dit doe ik ook al een tijdje in de leeftijds periode van 12 tot 14 werd er over me heen gelopen tot ik een mentor kreeg die dat door had en dvan hem moest ik mijn mondje roeren sindsdien de ik dat ook aangezien dit me prima bevalt.
ik ga binnekort op vakantie naar de veluwe dan voel ik me denk wel beter.
alleen eht is erg vervelend.
tekenen zal miss ook helpen ik zal het proberen dankje