Even iets

[4621473155]

Even iets

Een zweetdruppel sijpelde langzaam van zijn voorhoofd naar beneden. Zijn hoofd bonsde. Totale angst beviel hem. Het was donker. Natuurlijk was het donker, het was nacht. Hij knipperde met zijn ogen en keek om zich heen. Het was benauwd in de kamer. Met zijn linkerhand wreef hij over zijn gezicht. Zijn vochtig geworden hand droogde hij aan zijn deken af. Vanuit zijn bed kon hij de maand door het raam zien schijnen. Eerstekwartier. Hij had zijn raam open moeten doen, dan had hij deze hoofpijn nu niet gehad. Hij stond op, misschien was het nog niet te laat. Een frisse nachtlucht kwam hem tegemoet toen hij het raam opende. Een auto reed voorbij. Waarschijnlijk was het de buurman, die naar zijn nachtdienst ging. Twee uur. Op de tast zocht hij zijn jas, stootte tegen een tafel op, maar toverde dan toch uiteindelijk een pakje sigaretten tevoorschijn. De peuk bracht hem weer helemaal in deze wereld. Zijn gedachten verlieten eindelijk de droom, waar ze nog in waren blijven hangen. Het was geen fijne droom geweest. Het was iets met een weerwolf geweest, maar meer kon hij zich niet meer herinneren. Al sinds de basisschool las hij geen griezelboeken meer, veel te voorpslebaar, maar vanacht was hij echt bang geweest. Hij begon kringetjes te blazen, die de maan en sterren even lieten verdwijnen. Sommige mensen zeiden dat de sterren dode mensen waren, die alles zagen wat je deed. Dan zag zijn opa hem nu deze sigaret roken, waar hij zeker niet blij mee zou zijn. Een gevoel van schaamte bekroop hem. Hij drukte de peuk uit. Dit was het goede moment om te stoppen met roken. Het pakje was nu toch leeg, bovdendien had hij nu een motivatie. Dan kon hij net zo goed eens wat gaan doen voor school. Het felle licht van zijn bureaulamp verblinde hem. Voor het eerst sinds weken opende hij zijn schoolboeken en begon met werken.
Katja begon hem op zijn zenuwen te werken. Als ze iets bedacht had kon je het niet meer uit haar krijgen. Nu had ze besloten dat ze voor vandaag wel genoeg lessen hadden gevolgd. Ze had geen zin om in haar eentje ergens iets te gaan drinken, dus hij moest mee. Zijn voornemen van de vorige nacht om hard te gaan werken hielde niet lang stand, want na een kwartier gezeur begaf hij het toch en melde zich ziek. Katja zou een briefje voor hem schrijven en hij voor haar. Het Postcafé zou voor de komende paar uur hun thuis worden, maar eerts moest Katja nog even naar een supermarkt. Ze lachtte hem uit toen ze hoorde dat hij niet meer rookte. De oude man die voor hen in de rij stond had problemen met zijn spaarzegeltjes. Ze moesten vijf minuten wachten. Kon niemand anders hun helpen? Het werden uiteindelijk tien minuten. Als ze dat vantevoren hadden geweten hadden ze naar een andere super kunnen gaan. Hij had het ineens helemaal gehad. Zijn Opa aan de hemel kon de pot op. Ze kochten twee pakjes peuken, gingen naar het postcafé en namen beide een biertje. Ze waren er vroeg bij. Nog geen elf uur. De barvrouw kende hun goed en maakte nog een grapje over spijbelen, waar ze gedrieeën vrolijk om lachten. Het ene biertje werde het andere. Vier biertjes, twee kroketten en een pattatje oorloge later verlieten ze het café en gingen beide hun eigen weg. Morgen zouden ze proberen hun record van vorige week te verbeteren, tot een uur naar school. Erg veel vertrouwen had hij er niet in, want morgenochtende begon om tien uur de kaartverkoop van zijn favoriete band.
Het station liet hem de keuze. Een kaartje of een heerlijke maaltijd uit de muur. De muur won natuurlijk, om precies te zijn het vierde laadje van onder in de derde rij van links. De trein kwam nog lang niet, dus besloot hij om een blaadje te gaan lezen. De kiosk was slecht voorzien van een medewerker. Hij stopte het blaadje onder zijn jas en verliet de winkel. Buiten kwam hij er pas achter dat hij de Bravo in plaats van de Braek Out had meegenomen. Zin om terug te gaan had hij niet en zin om zijn Duits te oefen ook niet, dus werd de Bravo prullenbakkenvoer.
De maan was iets groter dan gister. Hij genoot van de nacht. De zweetdruppels waren inmiddels opgedroogt. Hij zou zo weer kunnen slapen, maar zijn sigaret moest eerst nog op. Het maakte hem niet meer uit of zijn opa hem nou wel of niet zag. Hij wist dat het zo niet door kon gaan. Waarschijnlijk zou hij blijven zitten als hij zo doorging. Daar kon de nacht van gisteren niets aan veranderen. Misschien wel als hij vannacht weer zou werken en morgen en de rest van het jaar ook. Hij doofde zijn peuk en deed de lamp aan. Hij zou stoppen met roken, niet meer spijbelen en niet meer met Katja omgaan. Nu was hij zo vastberaden, maar morgen zou dat over zijn. Hij wist dat hij het niet zou volhouden, maar het voelde zo goed om even iets te zijn.

[hommeltje]

op zich wel een goed verhaal, breng alleen even alinea's aan als het kan?

[stroopwafel]

lijkt wel op een ander verhaal van een hele tijd geleden..

[4621473155]

hommeltje schreef:
op zich wel een goed verhaal, breng alleen even alinea's aan als het kan?

Had ik gedaan in mijn word-bestand, alleen toen ik het gekopieerd had zijn ze weggeaan en dat had in niet meer gecontroleerd. Vandaar.