Titelloos

[4621473155]

Een grote pijn. Die van haar ogen. Haar hart werd verscheurt. Een stroompje bloed sijpelde langzaam langs haar nek. Het voelde koud aan. Het was alsof ze al dood was. Het zou niet meer zo lang duren totdat haar vriendje terugkwam. De chocolaatjes mocht hij in zijn eentje opeten. Wat zou hij meenemen, merci, after eight of mischien zeebanket? De kroon gleed langzaam van haar hoofd. Ze hield ervan om nog steeds prinsesje te spelen, ook al was ze daar eigenlijk al te oud voor. Het gaf haar even het gevoel dat ze rijk was en alles kon kopen wat ze wilde. Een paard, dat wilde ze graag. Een mooie bruine, met lange manen, mooie benen. Het liefst had ze een hele ranch ergens in Amerika, maar daarw as ze nog te jong voor. De telefoon ging. Als ze het had gewild had ze misschien nog kunnen opnemen. Wie zou haar
echter nu nog van dienst kunnen zijn. Misschien hadden ze een pleeggezin voor haar gevonden. Daar zou ze nu toch niet meer naartoe kunnen gaan, maar haar zusje had het nodig. Zij mocht niet alleen bij die lul blijven. Als er iets met haar zou gebeuren zou ze het ziclzelf nooit vergeten. Na haar moeder had zij het moeten ontgelden. Haar zusje zou hetzelfde lot volgen als er niet snel iets gebeurde.
De liftdeuren gingen open. Haar vader liep naar haar bed. Aan de andere kant liep haar zeusje. Ze zag haar angst, maar probeerde het te negeren. Ze keek haar vader zonder angst aan. Ze was niet bang voor het donker. Ze wilde iets zeggen. Er kwam geen geluid uit haar mond. De broeders duwden haar bed snel door de gangen. Ze wisten niet wat ze overkwamen. Ze verstond niet veel van wat ze zeiden, maar dat ze het niet ging redden was zo goed als zeker. Toen ze in de operatie kamer begon ze zich eindelijk rustig te voelen. De drug deed zijn werk en ze viel langzaam in de diepte. Ze tolde rond in een draaikolk van miljoenen intense kleuren. De diepte leek maar niet ten einde te komen en ze begon zich misselijk te voelen. Een flits verblinde haar even. Haar rok werd omhoog geduwd en hij trok haar slipje uit. Met zijn volle gewicht kwam hij op haar liggen. Ze kreeg haast geen adem meer. Pijnlijk kwam hij in haar. Ze gilde, maar wie kon iets doen. Haar zusje lag in haar kamer en was te jong. Verder was er niemand thuis. Na een tijdje kwam hij uit haar een duwde haar op de grond. De rende weg en sloot zich op in de badkamer. Haar vader klopte woest op de deur. Tranen vloeiden over haar gezicht. Seconden verstreken alsof het uren waren. Ze verloor het besef van tijd. Uiteindelijk verzamelde ze alle moed en opende de deur. Hij was weg. Zachtjes liep ze naar haar kamer. Uit haar zusjes slaapkamer kwam gesnik. Voorzichtig opende ze de deur. Ze ging naast haar op het bed liggen. Langzaam vielen ze in slaap.
Haar zusje zat aan haar bed. Haar ogen waren betraant. Waar was haar vader? Haar zusje pakte haar hand beet. Ze glimlachte flauw naar haar.
‘Kom uit je bed Alice.” Ze schrok van haar woorden, maar stapte gehoorzaam uit haar bed. Hoewel ze nog zwak was bleef ze overeind door op de bedrand te steunen. Haar zusje nam haar mee naar het raam. Ze hadden een mooi uitzicht over de stad. Haar zusje opende het raam en ze snoven de frisse lucht op.
“Niet bang zijn Alice. Het komt allemaal goed” Mijn god, ze had het al die tijd geweten. Hij had het ook met haar gedaan en zij had het niet gezien. Tranen stroomden uit haar ogen. Ze was niet meer haar kleine zusje. Ze was groot geworden en die zak had het ook met haar gedaan. Haar zusje gaf een kneepje in haar hand. Ze keken elkaar aan en sprongen toen samen.

[metzondernix]

Ah! .

Mooi! Ik snik met kippenvel....

[stroopwafel]

hoe doen jullie het toch, ik ben echt heel jaloers