Ouder meisje in een zich langzaam ontwikkelende (liefdes)relatie

[TOMMYHILFIGERRR]

Hallo iedereen!

Ik ben een meisje van 19 jaar en ik zit in een vervelende situatie.
Mijn liefdesleven bevindt zich al enkele jaren op een zeer laag pitje (ik had wel eens een relatie van 16 maanden en eentje van 4 maanden) en lange tijd heb ik dit niet erg gevonden, maar net zoals je als koppel in een sleur kan terechtkomen, kan je dit als single ook. Ik zal even kort mijn situatie schetsen.
Ik zit sinds september op de universiteit. Daar heb ik een leuke jongen ontmoet, met wie ik één vak volg (hij volgt een andere opleiding maar heeft dat ene vak met mij). We hebben al een paar keer uitermate leuke gesprekken gehad, die vrij lang hadden geduurd (voor zover dat mogelijk is tussen twee lessen door) en het klikte. Ook een beetje geflirt konden we niet laten. Een gemeenschappelijke vriendin heeft me tevens verteld dat hij me leuk vindt (had hij aan haar verteld), wat ik best kan geloven, aangezien we tijdens de les vaak oogcontact hebben. Dat hadden we by the way ook voordat we voor het eerst aan de praat raakten.
Oké, allemaal goed en wel, maar het probleem is het volgende: het schiet maar niet op. En hiermee bedoel ik: ons 'spelletje' is toch al sinds begin oktober aan de gang en nog steeds gaat het niet verder dan verlegen praten, flirten, kijken, af en toe een voorzichte aanraking, etc. Heel frustrerend.
Nu moeten jullie wel weten dat ik een (half)jaar ouder ben dan hij en dat dat gegeven wel indruk op hem heeft gemaakt. Een meisje van 19 dat flirt met een jongen van 18 komt nu eenmaal minder voor dan omgekeerd of dan wanneer beide personen ouder dan 25 of zo zijn.
Maar mijn hele punt is dus dat ik graag 'verder' met hem wil gaan, maar door de één of andere reden lukt dat niet. Van mijn kant komt het niet omdat ik enerzijds vind dat de jongen het initiatief moet nemen (ik weet het: erg ouderwets, ik heb er al vaak met vriendinnen over gehad en zij vinden dat ik gewoon een move moet maken en 'ervoor moet gaan') en anderzijds maakt het feit dat hij geen initiatief neemt, me onzeker, waardoor ik zeker niet zal vragen of hij wat met me wil gaan drinken of zo. Als ik wel initiatief zou nemen en als ik dan word afgewezen, zou ik dat heel erg vinden. Van zijn kant komt het (denk ik) niet omdat hij enerzijds in het verleden al erg gekwetst is door een meisje en anderzijds omdat ik ouder ben en dat dat hem onzeker maakt en de kans op afwijzing groter dan is of zo (dit weet ik dus niet zeker, maar speculeer ik).
Ik vind het gewoon jammer dat de tijd voorbijgaat zonder dat ik hem vaak spreek. We komen (minstens) heel goed overeen, we hebben ook vele gemeenschappelijke interesses. Er is nog zoveel dat ik van hem wil weten of aan hem wil vertellen. Ik denk ook vaak aan hem. Het is gewoon frustrerend.

Wat denken jullie? Is het heel raar om als ouder zijnde meisje initiatief te nemen? Indien dit niet het geval is, hoe doe je dat precies? (Ik heb nog nooit initiatief genomen: in het verleden nam de jongen steeds initiatief of zette ik pas de eerste stap wanneer ik 100% zeker wist dat dat de interesse wederzijds was) Ook verloopt het contact vaak snel-snel (door de colleges) en zie ik hem maar één keer per week (wanneer we dus dat ene vak hebben).

O ja, hij heeft geen Facebook, dus dat maakt het er these days ook niet makkelijker op.

Alvast bedankt om dit te lezen.

[Willie98]

Hoi,
Ik denk dat jij gewoon moet doen wat je het liefste wilt. En ik denk dat dat contact zoeken is. Waarom zou het raar zijn als jij het initiatief neemt? En wat dan nog, waarom zou je je daaraan houden
En je zegt zelf dat jij je ook leuk vind, dus ik denk niet dat hij het vervelend vindt om eens wat met je te gaan drinken.
Dus ik zou zeggen, volg je hart!
Succes

"Geef anders je nummer, dan praten we via Whatsapp verder."

Het is niet moeilijk.

[bierkoning]

Toch initiatief nemen. He zullen we anders vrijdagavond even de stad in wat drinken?

[WolterB]

Stel voor om wat te drinken of als je dat te eng vindt, vraag om WhatsApp oid als hij dat wel heeft. Zorg in ieder geval dat je initiatief neemt, want anders gebeurt er niets zo te lezen.

[Little Phoebe]

Zo te lezen is hij ook geïnteresseerd, maar durven jullie allebei gewoon niet die stap te zetten ivm eventuele afwijzing. Ik heb in jouw schoenen gestaan en helaas gewacht tot de ander het initiatief nam (ook ivm eerdere hartbreuken) en ik ben nu zo blij dat de ander die stap heeft gezet.
De tips die hierboven staan, zijn prima

Dat leeftijdsding kun je trouwens loslaten, een (half) jaar is niks.

[TOMMYHILFIGERRR]

Bedankt om te reageren!

Wel, nu jullie in eenvoudige woorden vertellen wat ik moet doen, vraag ik me af hoe het in godsnaam komt dat ik zo onzeker ben in zijn bijzijn. Hoe jullie het formuleren, lijkt het helemaal niet moeilijk om het initiatief te nemen. Maar ik weet dat wanneer ik bij hem ben (en ik dus de natuurlijke drang voel om voor te stellen om iets te gaan drinken oid), dat het niet zo simpel is als het lijkt (dan had ik het al lang gedaan of überhaupt dit topic nooit geopend).

Nog een klein (niet onbelangrijk) detail: ik woon in België en hier is het fenomeen van het 'Whatsappen' niet zo populair als bij jullie. Sterker nog, niemand uit mijn (familiale of vrienden)kring gebruikt het. Dus dat is ook geen optie. (Ik weet niet eens wat het is)

Ja, inderdaad: ik wil heel graag zijn nummer. Die gemeenschappelijke vriendin heeft zijn nummer natuurlijk en heeft al van het begin voorgesteld om het aan me te geven, maar dat vind ik ook zo dwaas. Ik kan hem toch moeilijk een berichtje sturen met: 'Oh hoi, het is "naam". Ik heb je nummer van "naam vriendin". Hoe gaat het?' Of nog erger: 'Wil je wat met me gaan drinken?' Dat lijkt me helemaal niks. Dan wil ik het liever in real life voorstellen (of het leukste: dat hij het gvd voorstelt) nadat we bijvoorbeeld al een tijdje hebben gesms't naar elkaar. Als ik dat zou vragen via sms, zou dat betekenen dat ik het niet in het echt zou durven vragen (oké, dat is ook zo, maar dat mag hij niet weten).

Bovendien weet ik niet eens hoe ik zijn nummer moet vragen. (Bij uitgaan is dat veel makkelijker, maar we zitten nu allebei in de blokperiode tot eind januari, dus de kans dat we elkaar in de nabije toekomst tegenkomen bij het uitgaan is zo goed als nihil) Wanneer ik nieuwe mensen leer kennen (wat ik dit schooljaar veel heb gedaan) is het nummer van iemand vragen totaal geen probleem. In de situatie met die jongen is het anders. We weten allebei dat er 'meer' in de lucht hangt, waardoor het (erg paradoxaal) net moeilijker is om te vragen.

[Elin3]

Gewoon wanneer je hem spreekt zeggen dat het jou wel leuk lijkt om hem buiten school een keer te spreken. Stel voor om iets te gaan drinken, zo moeilijk is het niet Je kunt best een beetje toegeven hem leuk vinden. In principe heb je niets te verliezen toch?

[TOMMYHILFIGERRR]

Elin3 schreef:

Gewoon wanneer je hem spreekt zeggen dat het jou wel leuk lijkt om hem buiten school een keer te spreken. Stel voor om iets te gaan drinken, zo moeilijk is het niet Je kunt best een beetje toegeven hem leuk vinden. In principe heb je niets te verliezen toch?

Je hebt helemaal gelijk.
Maar toch... I couldn't help but wonder: Waarom doet hij dat niet?

[Elin3]

TOMMYHILFIGERRR schreef:

Je hebt helemaal gelijk.
Maar toch... I couldn't help but wonder: Waarom doet hij dat niet?

Sommige jongens nemen nu eenmaal minder snel het initiatief. Misschien is hij ook wel bang om afgewezen te worden? Jij stapt toch ook niet zomaar zonder aarzelen op hem af. Neem de eerste stap en kijk hoe hij reageert. Als alles van jouw kant moet komen is het snel genoeg einde verhaal, toch?

[feniks]

Kom op zeg... Jullie zijn 18 en 19. Das een beetje te oud om via via te lopen klooien.
Gewoon op je doel af.

[TOMMYHILFIGERRR]

feniks schreef:

Kom op zeg... Jullie zijn 18 en 19. Das een beetje te oud om via via te lopen klooien.
Gewoon op je doel af.

Tuurlijk. Zoals ik al eerder heb aangegeven: in het verleden, toen ik dus nog jonger was, verliep alles op wieltjes. Maar nu is alles gewoon anders.
Overigens geen bijster constructieve reactie.

[feniks]

"Maar nu is alles anders"....
Heb je de jongen nu al benaderd? Gaat er iets veranderen?
Het constructieve moet je niet bij een forumpje zoeken, maar bij jezelf. Schiet op! Pak jezelf en daarna die jongen bij zijn lurven, en leef een gelukkig leven verder. Maar wacht niet zo lang!

[Heer Wil]

Een ouder meisje kan juist makkelijker aan een jongen vragen (wat je dan ook wil vragen), dan een jonger meisje. Je doet dat net als een jongen dat bij jou zou doen, je gaat er naartoe, of je bent al in gesprek met degene, en stelt gewoon: Het lijkt me leuk om een keer samen een film te kijken / zullen we een keer (...) kijken / zullen we naar de kantine van de universiteit koffie halen / zullen we na het college de stad in naar een terras / zullen we na het college in de universiteitskantine gaan eten.

Misschien heb je hem al eens gevraagd of hij mee koffie ging halen tussen de colleges door. OP diezelfde manier kun je ook vragen of hij een keer mee naar het terras gaat om wat te drinken of een keer bij jouw kamer komt om een film te kijken of wat je ook wil doen.

[TOMMYHILFIGERRR]

feniks schreef:

"Maar nu is alles anders"....
Heb je de jongen nu al benaderd? Gaat er iets veranderen?
Het constructieve moet je niet bij een forumpje zoeken, maar bij jezelf. Schiet op! Pak jezelf en daarna die jongen bij zijn lurven, en leef een gelukkig leven verder. Maar wacht niet zo lang!

Nee. We zitten momenteel midden in een examenperiode, dus de eerstvolgende keer dat we elkaar zullen zien, is over exact een maand (op de dag van dat examen dus). Vandaar dat ik nu al, ruim op voorhand, om wat tips of steun of whatever vraag bij - inderdaad - een forumpje. Je hebt natuurlijk gelijk dat ik het constructieve bij mezelf moet zoeken en ik denk dat dat niet zo ver verscholen zit, maar de reden dat ik dit topicje gestart heb, is juist om het bij mezelf te vinden. En jouw laatste reactie (meer specifiek: jouw laatste zin), beste feniks, heeft me moed gegeven. Wat ik dus juist nodig had. (de rest van de reacties van de andere forummers is ook erg handig btw )
Maar goed, nu heb ik nog 30 dagen om me mentaal voor te bereiden. Ik zal het heft in eigen handen nemen en het vragen. Waarschijnlijk is die kleine man toch net zo verlegen als ik. Best wel spannend!