Advertentie | |
|
08-01-2006, 19:16 | ||
Citaat:
1e zin: woord vergeten. 2e zin: foutje Ik vond dat zelf wel iets hebben, van hem naar haar naar hem naar haar, enz. Maar als meer mensen het wat minder vinden..? |
08-01-2006, 19:33 | |
Ik vind het hem/haar-systeem niet storend, eerlijk wel prettig. Een verschillend perspectief, variatie. Verder vind ik het een origineel iets, ook de manier waarop je het leven na de dood neerzet. Sommige aspecten niet, zoals de leeftijd van de mensen na hun dood. Hoewel, nu ik zo es nadenk, is het water ook niet echt origineel, kijk maar naar de Grieken Anyway, het leest fijn en makkelijk. Het taalgebruik vind ik niet bijzonder, maar ach, dat hoeft ook niet.
Prettig verhaaltje verder, kon weinig rare dingen ontdekken!
__________________
Ik ben ook maar een product van mijn opvoeding.
|
18-01-2006, 18:03 | ||
Citaat:
Vervolg komt hieronder, ook al weet ik niet of ik tevreden ben over het verhaal in het algemeen... |
18-01-2006, 18:04 | |
Met een zachte dreun stootte de boot tegen de kant. Een touw werd overboord gegooid, richting het ondier op de kade die de schuit later stevig vastknoopte. Uit het niets leek er een loopplank te ontstaan waardoor ze richting het paradijs konden lopen en het gras onder hun blote voeten konden voelen. Als vee vormden ze een kudde, stonden ze dicht tegen elkaar aan. Handen werden vastgegrepen, tranen begonnen te vloeien. In de verte kwamen vage schepsels steeds dichterbij. Zwartgeblakerde figuren met een menselijk lichaam, maar met een kop die leek op die van de duivel. In hun handen hielden zij een groot, ijzeren drietand en uit hun achterwerk stak een lange, bewegelijke staart. Zij waren demonen, duivelse mensen, die dienden voor Satan, de Heer van het duister. Hun ogen stonden fel en waren bloeddoorlopen. Met grommende geluiden slopen ze richting het bruine wezen en hielden ze uiteindelijk stand aan zijn linkerkant.
“O nee, we zijn overgeleverd aan de duivel! Wat heb ik misdaan; ben ik een zonde begaan in mijn leven die zo erg was dat ik hier moet branden?” gilde een vrouw midden in de groep. Ze trok aan haar haren en begon hysterisch heen en weer te lopen. Sommigen probeerden haar te kalmeren, maar er was geen beginnen aan. Steeds meer kregen paniekaanvallen en schreeuwden om vergeving van de Almachtige. “Haal mij hier weg, het spijt me zo!” Door hun angst en vrees zagen ze niet dat uit de lucht langzaam oogverblindend witte engelen naar beneden kwamen. Met een grote vleugels stuwden ze de wind vooruit en woeien bladeren naar de groep mensen. Ze waren adembenemend mooi met hun lichte haren en hun gave gezichten. Uit hun mond klonken hemelse, onbekende klanken, die er gaandeweg voor zorgden dat de groep opkeek en met stralende ogen de engelen boven hen volgden. “Dit is de Dag des oordeels, zover ik het kan zien. Zondaars zullen worden overgeleverd de buitenste duisternis en goedgelovigen kunnen voor eeuwig in Gods aangezicht leven op de wolken van de hemel. Je hoeft nergens bang voor te zijn schone vrouw, want iemand als jij wil God graag hebben. Misschien mag je wel een engeltje worden,” zei hij met een knipoog. Hij sloeg zijn arm haar schouder en leidde haar in de rij die men trachtte te maken. Allemaal keken ze naar de witte bodes van God die rechts van hen stonden. Tranen werden gedroogd, maar bangheid bleef. Hadden ze wel goed genoeg geloofd, of hadden ze gezondigd? Het bruine, grote figuur in het midden keek iedereen aandachtig aan. Zijn armen hingen slap langs zijn lijf. Pas toen hij zijn hoofd naar achter wierp en hij een oergebrul liet horen bewogen ze. Een arm die naar links wees betekende hel, rechts was het koninkrijk der hemelen. Voorzichtig schuifelde de rij meer en meer naar voren, hij slonk. De hulpjes van de duivel joelden en sprongen enthousiast heen en weer om elke dode die naar hen werd verbannen. Touwen die leken op slangen werden om hun lichamen gebonden zodat ze niet konden ontsnappen. Sommige mensen leken blij op een plek in het eeuwige vuur, om te branden in een pan vol kokend water. Er werd geschreeuwd: “Stuur hen naar de hemel! De hel is slechts een beloning voor hen, want zij zullen het er naar hun plezier hebben. Dat is toch niet de bedoeling? Zij hebben gewacht op een plek in de hel, maar zij moeten boeten. Breng hen naar de engelen, laat ze gestraft worden door God!” Maar er werd niet geluisterd. De gevallen engelen duwden hun drietanden in de lichamen en streelden ongerepte huiden met hun verbrandde vingers. Ze genoten en kreunden om de heerlijkheid van verse, dode lichamen. De engelen waren echter een stuk aardiger en omsloten christen en gerechtvaardigden in hun armen. Elk nam een gestorvene mee naar boven en gaf hem of haar een plek in de hemel. Hun vieze gewaden werden uitgetrokken en ze kregen er brandschone voor in de plaats. Voeten werden gewassen en ingesmeerd met heerlijk geurende zalf, om te mogen lopen op Gods hemel en aarde. “Jouw beurt, koningin.” De vrouw kneep in de hand van de man en richtte zich daarna tot het wezen. Hij leek door haar heen te kijken, te kijken of er kwaad in haar verborgen zat. Maar plotseling gooide hij zijn arm omhoog, rechts. Een engel liep op haar af en knuffelde haar. “Kom maar met mij mee, hier ben je veilig.” Ze werd vastgepakt en hoog mee de lucht in genomen. De wereld onder haar werd kleiner, het groepje overgebleven mensen onzichtbaar. Voor de ingang van het inferno was de steen weggerold en een groot, gapend, rood gat verwelkomde de stoet vastgebonden doden. Vaag hoorde ze het schele gelach van de engelen van het duister die hun uitverkorenen naar binnen gooiden. Ze slaakte een zucht en keek vooruit waar ze de eerste donzige wolken van de hemel al zag. Een reeks halfbolvormige wolkjes leken gezamenlijk op de vacht van een schaap. De vrouw herkende anderen die ook bij haar in de boot zaten en vrolijk met elkaar praatten. Iedereen stond te stralen van geluk en blijdschap. Een paar zwaaiden en openden hun armen voor haar. Ze voelde zich welkom in het paradijs van God. “Zoek maar een fijn plekje uit, Hij komt zo. Ik kan je verzekeren dat je het hier prachtig zult vinden. Veel mooier dan de weide hier beneden. Het is slechts een overgangsgebied tussen het lelijke en het wonderschone.” De engel verdween weer uit het ziet, een volgende kwam alweer aan. Daar was hij, met vochtige ogen van vreugde. Hij rende over de wolken, wat niet snel ging, naar haar toe en trok haar tegen zich aan. Zij in haar schone kleding, hij nog vies en onrein. Oogvocht schrobde zijn gezicht. “Een volwassen man die moet huilen van geluk... Maar ik ben zo blij je hier te kunnen zien. Ik hoop dat wij hier samen kunnen leven, als een soort Adem en Eva onder het gezag van onze almachtige God. Dat wij het leven na de dood als een paradijs laten zijn en ons het gevoel te geven dat we niets voor niets onze dierbaren achter ons hebben gelaten.” De vrouw haalde het vuile gewaad van zijn lichaam en wikkelde een schone weer om. Ze pakte hem bij de hand en leidde hem verder de wolken in. Daar waar zij onzichtbaar waren voor de nog levenden en waar zij voor eeuwig kon blijven. De verrassing van God. |
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Levensbeschouwing & Filosofie |
Wat gebeurt er met je na de dood? Volk | 272 | 04-01-2010 13:32 | |
Levensbeschouwing & Filosofie |
Leven na de dood ** | 74 | 16-03-2009 09:27 | |
De Kantine |
Verdomme waar blijft dat saaitopic #303 Verwijderd | 500 | 05-08-2008 21:38 | |
Verhalen & Gedichten |
Verhaal: Leven na de dood Verwijderd | 8 | 13-03-2004 14:52 | |
Levensbeschouwing & Filosofie |
Leven na de dood ?? Barink | 36 | 07-02-2004 17:38 | |
Levensbeschouwing & Filosofie |
Bijna-dood-ervaringen (noorderlicht) Isa | 19 | 21-04-2002 14:08 |