Oud 06-02-2005, 15:11
Souris
Avatar van Souris
Souris is offline
Citaat:
Eend schreef op 06-02-2005 @ 15:04 :
Dank jullie

Femke komt nu meer in de fase dat ze alles zelf weer wilt gaan oppakken en dat ze zich tegen de socio's e.d. af gaat zetten
__________________
Wat voelt een vlinder in zn buik als hij verliefd is?
Advertentie
Oud 06-02-2005, 15:17
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Hahahaha
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 06-02-2005, 15:25
dark*dizzie*
Avatar van dark*dizzie*
dark*dizzie* is offline
hey ik volg het vehaal al een tijdje en ik vind um super
__________________
Foras exire Jippus ac Jannica non possunt
Oud 06-02-2005, 16:04
light fighter
light fighter is offline
dus we kunnen nog lekker wat ruzie's en kut-opmerkingen verwachtingen
Oud 06-02-2005, 16:14
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Jap Ik moet mijn tweede puberteit toch ergens in verbergen

“Zet de muziek eens harder? De socio’s zijn toch in de overdracht!” zei Jeffrey tegen Femke. Femke twijfelde er niet aan en zette de muziek een slag harder.
“Hé! Zet eens wat zachter, ik probeer mijn huiswerk te maken.” Riep Remco boven de muziek uit. “Dat kun je ook op je kamer doen.” Mompelde ze. “Moet ik naar de socio’s gaan of zo?” riep Remco. “Ja, gezellig, doe eens!”riep Femke terug. Net toen Remco naar de deur toe liep, zette ze de muziek zachter. Geïrriteerd ging Remco weer op z’n plek zitten en zette Femke de muziek weer harder. Remco stond weer op en liep kwaad naar de deur, waarna zij de muziek weer zachter zette. “O, wee als je de muziek nu weer harder zet, hoer!” riep Remco kwaad en ging weer op zijn plek zitten. Femke zag de lol er niet meer van in en stond op om wat drinken te pakken. Jeffrey vond dat Remco wel erg grappig reageerde en dit keer zette hij de muziek weer harder. “Femke!!!” gilde Remco kwaad, maar keek haar verbaasd aan toen hij zag dat ze naast hem stond. In de zithoek rolde Jeffrey om van het lachen. “Klootzakken!” gilde Remco en liep kwaad de deur uit.
“Zet zachter, oen!” zei Femke snel tegen Jeffrey. “Hij haalt nu echt de socio’s!”
“Haha, zag je zijn hoofd?” vroeg Jeffrey, terwijl hij de muziek zachter zette.
“Ik zag zijn kop ja, maar ik denk wel dat we nu goed de lul zijn, Jeff.”

Zal het half uur al voorbij zijn? Verveeld lag ze op bed en keek ze naar de tijd op haar telefoon. Nee dus, nog een kwartier vervelen. Ze zette haar cd-speler aan en ging op haar bureau zitten. Buiten begonnen de bomen weer blaadjes te krijgen en was de ergste winter voorbij. Misschien was ze over een half jaar wel klaar hier, maar dan? Waar moest ze dan heen? Kreeg ze pleegouders of zo? Eigenlijk wilde ze hier helemaal niet meer weg, al die sociotherapeuten waar ze zo aan gehecht was. Een week zonder gesprek met Felix? Nee, dat kon helemaal niet! Ze was daar zo enorm aan gehecht geraakt. Gezellig met z’n allen drie keer per dag een maaltijd eten en die regels die ze hier zo goed kende, die zouden dan ook anders worden. Aan de andere kant kon ze dan wel weer uitgaan en gezellig met vriendinnen de stad in. En wat dacht je van een sport? Ze keek naar de foto van Masrino. Zou ze Theresa gaan opbellen? Een vreugde gevoel was voelbaar in haar buik. Ze pakte haar mobiel en belde Theresa op.
“Met Theresa.”
“Hé, met mij, Femke.”
“Hé, Fem, hoe gaat het?”
“Ja, wel goed. Mijn Rechterlijke Machtiging is afgelopen!” voor het eerst was ze erg trots op zichzelf. Ze was vrij…
“Wat goed, Femke! Ik kreeg van Eva te horen dat je morgenmiddag met verlof mocht, hè? Zie je het zitten om dan hier een middag te komen?”
“Dat zou gaaf zijn!”
“Haha, vergeet je rijspullen niet! En eh, meis? Zet ‘m op, hè? We zien elkaar weer snel!”
“Ja, zeker. Mas zijn foto hangt nog steeds boven mijn bed. Als ik ‘m dan bekijk, dan voel ik me gewoon een beetje beter.”
“Wat dieren wel niet kunnen. Hé, maar Fem? Ik moet gaan lesgeven, dus ik zie je morgen, oké? Ik kom je om twee uur wel ophalen.”
“Nee, joh, ik kom wel op de fiets. Dat heb ik al zo lang niet meer gedaan!”
“Oké, is goed. Ik zie je dan wel verschijnen!”
“Oké, doei!”
“Doei, Femke! Doe je best.” Zei Theresa en hing op. Femke was zo enorm blij, dat ze morgen weer een middag er uit mocht, dat ze haast vergat dat het half uurtje al voorbij was. Ze werd er aan herinnerd toen Jeffrey op de deur klopte.
“Femke, we mogen weer naar beneden!” riep hij en verdween weer. Femke stond op en liep naar beneden. Remco was ondertussen al klaar met zijn huiswerk en Eefje was ook weer op de afdeling. Remco, Eefje en Felix zaten in de kleinere zithoek met z’n drieën lol te maken.
“Willen er nog meer mensen thee?” vroeg ze, terwijl ze de keuken in liep. Toen ze achterom keek, zag ze alleen een boze blik van Remco. “Zo, het hoeft niet hoor, Remco. Dan kun je me nog wel zo aankijken, maar dat interesseert me echt niks hoor.” katte ze hem af. Felix wierp haar een blik toe. “Wat?! Hij keek mij toch boos aan?” verdedigde ze zichzelf.
“Daar hoef jij niet altijd op te reageren, Femke.”
“Nou, ik vind van wel.” zei ze en wilde hem de rug toekeren. “Femke, ik hoop dat je me begrepen hebt.” zei Felix. “Jup.” zei ze en zette een kopje thee voor zichzelf.
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 06-02-2005, 16:18
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Toevoeging van mijn cavia: v m0=c\

Ze liep tijdens het volgende deel over mijn toetsenbord heen Denk; post het er ff alvast
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 06-02-2005, 17:30
Redhair
Redhair is offline
Goed weer, al begint het langzamerhand een beetje eentonig te worden. Het leest heerlijk en verheug me elke keer weer op een nieuw stukje, maar toch lijkt het allemaal een beetje op elkaar. Misschien komt er nu verandering omdat ze nu in andere omstandigheden daarzit. De bijdrage van je cavia was ook erg leuk, bedank haar daarvoor!
__________________
Digital ash in a digital urn.
Oud 06-02-2005, 17:43
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Citaat:
Redhair schreef op 06-02-2005 @ 17:30 :
Goed weer, al begint het langzamerhand een beetje eentonig te worden. Het leest heerlijk en verheug me elke keer weer op een nieuw stukje, maar toch lijkt het allemaal een beetje op elkaar. Misschien komt er nu verandering omdat ze nu in andere omstandigheden daarzit. De bijdrage van je cavia was ook erg leuk, bedank haar daarvoor!
Haha, ja, goed he? Dat stukje van die cavia?

En ik begin het ook eentonig te vinden. Ik ben ook al druk bezig met een omslag. Alleen ik wil niet van de hak op de tak opeens iets laten gebeuren
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 06-02-2005, 17:55
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
“Krijg jij bezoek?” vroeg Felix aan Femke. “Hoezo? Ben je jaloers?” antwoordde ze doodleuk. “Femke, ik heb vandaag nog geen normaal gesprek met je kunnen voeren en ik vind dat erg vervelend worden.”
“Je meent het?”
Felix zuchtte en kwam tegenover haar zitten. “Is er iets?” vroeg hij. “Wat zou er moeten zijn? En oké, nee, ik krijg geen bezoek.”
“Heeft het met je verlof van gister te maken?”
“Wat?”
“Doe niet als of je dom bent. Je weet het best wat ik bedoel.”
“Nee?”
“Dus jij wilt mij wijsmaken, dat er niets is?”
“Oké, ik vind het gewoon gemeen, dat ik maar drie uurtjes met verlof mocht, terwijl de rest gewoon van twee tot acht of zelfs tot vanochtend weg mochten!”
“Daar hebben we afspraken over gemaakt, weet je nog?”
“Omdat ik het nog niet aan zou kunnen…”
“Inderdaad.”
“Maar ik kan het wel aan!”
“Misschien wel, misschien nog niet. Het is gewoon beter als we het allemaal de tijd geven.”
“Ja, jij hebt makkelijk praten. Jij gaat straks naar huis en gaat met je cavia’s op schoot voetbal kijken, maar ik? Ik moet eerst overleggen wat we gaan kijken en ik mag niet eens cavia’s!” zei ze en liep de spreekkamer uit. Nijdig ging ze in de woonkamer zitten en zapte ze met opzet het programma weg, waar iedereen naar zat te kijken. “Femke!” riepen een aantal geïrriteerd. “Ja, wat is er? Ik wilde dat niet zien. Ik wil dit zien.” zei ze kalm. “Hmm, een documentaire over wormen en ander ongedierte?” vroeg Jeffrey triomfantelijk. “Ach, wie weet is het wel erg interessant!” zei ze en bleef naar de tv staren. “Femke, mag alsjeblieft dat andere programma weer op?” vroeg Eefje. “Hoezo, dit is toch ook leuk?”
“Sjongejonge, trut!” riep Eefje en liep naar haar kamer. “Dat is één!” riep Femke haar na.
“Ik ga het wel weer melden!” zei Remco geïrriteerd. “Dat is twee!” zei ze en keek hem kalm aan. “Wat ben jij een pokke wijf aan het worden zeg.” riep Mirthe en keek haar kwaad aan.
“Heb je er problemen mee?” vroeg ze en liep weg. “Dat is drie!” riep Mirthe haar na.
Terwijl ze wist dat het niet mocht, liep ze toch naar buiten. Ze wilde gewoon wat vrijer zijn, zeker nu haar rechterlijke machtiging afgelopen was. Het verlof gister was erg kort geweest, omdat ze om vijf uur alweer hier moest zijn. Ze had amper met wat mensen kunnen praten en ze moest alweer terug. Het was gewoon zo oneerlijk. Had ze eindelijk vrijheden, waren het maar van die korte.
Ze liep een helling af en ging aan het water zitten. Met haar hand gleed ze door het gras en met haar voet bengelde ze wat boven het water. Nutteloos…

“Femke? Kom je naar binnen?” riep Thomas vanuit de deuropening. Verward keek ze om. Binnen? Waarom? Het was haar huis helemaal niet! Thomas bleef staan. Het leek wel alsof hij wachtte, totdat hij zeker wist dat ze kwam. Ze schudde haar hoofd en zette het op een rennen. De frisse wind, de snelheid…alles wat ze had gevoeld toen ze gister op de rug van Masrino zat. Plotseling voelde ze haar lichaam gegrepen worden door twee stevige armen. Nadat ze was gestopt, lieten ze los. Thomas stond voor haar neus en keek haar verontrustend aan. “Wat is er aan de hand?” vroeg hij. “Ik weet het niet. Ik voel me alleen zo verward.” Antwoordde Femke. Even keek hij haar aan. “Kom je mee naar binnen? Buiten is het zo koud joh!” zei hij toen. Ze knikte en liep samen met Thomas terug naar de afdeling. Waarom was ze in hemelsnaam weggelopen?

“Wie doet er mee met pictionairy?” vroeg Remco, terwijl hij samen met Thomas de doos bekeek. Tot zijn grote verbazing stond iedereen geïnteresseerd op. “Eefje en ik zijn samen een team!” riep Mirthe direct. Samen met Eefje ging ze aan een zijde van de tafel zitten. “En ik ga met Thomas!” zei Remco vastbesloten. “Helaas, dan zal ik met jou moeten.” pestte Felix Femke. “Hmm, jammer.” zei ze en ging aan tafel zitten. “Ik wilde wel even over een half uurtje met je apart gaan zitten. Ik heb nogal belangrijk nieuws voor je meegekregen in de overdracht.” begon Felix. “Waar gaat het om?” vroeg ze nieuwsgierig. “Over je pleegouders.”
“Die heb ik helemaal niet.”
“Nee, maar die krijg je wel.”
“Ik wil helemaal geen pleegouders.”
“Zullen we anders nu alvast apart gaan zitten?”
“Ja, is misschien wel goed.” Zei ze en liep achter Felix aan richting de spreekkamer. Nadat ze waren gaan zitten keek Felix haar even moeilijk aan. “De kinderbescherming heeft pleegouders voor je gevonden, waar je na deze opname terecht kunt.”
“Wie zijn het dan? Ken ik ze? Ik wil helemaal geen pleegouders!”
“Je kent ze nog niet en daarom zullen we je wat versneld af gaan bouwen, zodat je daar wat makkelijker zult kunnen gaan wennen.”
“Je bedoelt afbouwen van de kliniek?”
Felix knikte.
“Maar waarom dan?! Ik bedoel, ik wil die mensen helemaal niet leren kennen! Ik wil naar mijn eigen ouders toe kunnen!”
“Femke, iedereen weet dat je eigen ouders geen optie meer zijn. Het is voor jou ook niet goed om hier nog voor lange tijd te blijven. Jij moet ook je leven weer op gaan bouwen. Je moet naar school gaan kijken en misschien kun je wel vanaf huis uit hier de therapie af gaan maken.”
“Nee, dat wil ik niet!”
“Ik ben bang dat je weinig te willen hebt. Ik snap jou positie ook wel, het is ook logisch dat je het niet wilt, maar we kunnen niet echt anders.”
“Kan ik niet gewoon bij familie gaan wonen, of bij Eva?”
“Geloof me, Fem, alles is al geprobeerd.”
“Eva ook?”
Felix knikte.
Er ontstond een grote brok in Femke d’r keel. Ooit was haar nog gezegd, dat ze bij Eva mocht komen wonen, maar waarom is dat plan opeens zo veranderd? Waarom komt ze dadelijk bij wildvreemde mensen in huis? “Er is echt niets anders, hè?” vroeg ze met tranen in haar ogen. Ze zag aan Felix dat hij moeite had met de situatie. Het deed haar zoveel pijn. Haar toekomst was nu wel duidelijk, maar ze was het er helemaal niet mee eens. Ze wilde niet naar die toekomst uitleven. Was dit nu de toekomst die ze als klein meisje had gezien?
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 06-02-2005, 18:07
adri1200
adri1200 is offline
t is weer top
Oud 06-02-2005, 18:12
I C U
Avatar van I C U
I C U is offline
De combinatie van femke als eenzaam klein meisje en als stoere 'bitch' vind ik heel mooi... weergegeven Nice story weer!
__________________
Ik ben ook maar een product van mijn opvoeding.
Oud 06-02-2005, 18:29
Souris
Avatar van Souris
Souris is offline
Citaat:
Eend schreef op 06-02-2005 @ 16:18 :
Toevoeging van mijn cavia: v m0=c\

Ze liep tijdens het volgende deel over mijn toetsenbord heen Denk; post het er ff alvast
ook erg intressant nmaar jij schrijf beter
ga zo door,het is echt elke keer weer erg indrukwekkend
__________________
Wat voelt een vlinder in zn buik als hij verliefd is?
Oud 06-02-2005, 23:30
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Citaat:
I C U schreef op 06-02-2005 @ 18:12 :
De combinatie van femke als eenzaam klein meisje en als stoere 'bitch' vind ik heel mooi... weergegeven Nice story weer!
Dank je
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 07-02-2005, 14:54
Roosje
Avatar van Roosje
Roosje is offline


Sorry, ik ben te moe om meer commentaar te kunnen geven... Ik had toneelweekend, maar zeven uur geslapen ofzo.
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
Oud 08-02-2005, 15:47
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Verandering!

“Goedemorgen, Femke.” Groette Felix haar toen ze de woonkamer binnen kwam lopen. Ze droeg een trainingsbroek en een slobbertrui en aan haar blote voeten droeg ze teenslippers. Haar blonde haren zaten ongeborsteld in een staart. Ze keek Felix verwijtend aan en ging daarna aan de andere tafel zitten. Vandaag had ze voor het eerst een gesprek met haar nieuwe pleegouders. Er zou voor de zekerheid een sociotherapeut bij betrokken zijn, maar van Femke hoefde het allemaal niet. Ze hoefde helemaal geen pleegouders.
“Oké, dan nu graag een momentje stilte.” vroeg Felix. Iedereen zweeg een paar tellen en daarna vielen de meeste aan op het ontbijt, maar Femke bleef stil zitten. Ze pakte rustig een boterham en smeerde die. Zonder te vragen stond ze op en liep ze naar haar kamer, niemand die er wat van zei. Ergens baalde ze ervan. Ze had best ruzie willen hebben met iemand, gewoon om een beetje zorg te krijgen. Zagen ze het dan echt niet dat ze niet naar die pleegouders wilde? Wat moest ze gaan doen om het duidelijk te maken? Naakt door het gebouw rennen? Op haar kop gaan staan tijdens de groepsbespreking? Alle regels negeren? Bij dat laatste zou haar rechterlijke machtiging weer in gaan, maar dan hoefde ze tenminste niet naar de vreselijke mensen…
Terwijl ze met tegenzin de boterham naar binnen werkte, zat ze plannetjes te malen. Waarom noemde ze het eigenlijk pleegouders? Het waren toch helemaal geen ouders? Ze zuchtte, vanaf vandaag zou ze gewoon alle regels gaan negeren, want dat was de enige oplossing om hier onderuit te komen. Eigenlijk had ze eerst nog therapie, maar daar had ze geen zin in, dus besloot ze gewoon ergens anders heen te gaan.

Ze zag hoe Frederique haar maar raar aan keek toen ze haar fiets van het slot af haalde. Femke had nu al medelijden met de mensen die op de gesloten afdeling zaten. Je zou er maar mee getrouwd zijn, bedacht ze zich.
Frederique sprak tegen Felix en knikte in haar richting. Daarna zag ze Felix ook naar haar kijken en direct naar de deur grijpen. Snel, wegwezen hier! Ze sprong op haar fiets en trapte zo hard als ze kon. “Femke! Femke, waar ga je heen?” riep Felix haar na, maar ze reageerde niet. Dit keer kwam hij haar niet achterna, maar dat kwam waarschijnlijk, omdat haar rechterlijke machtiging afgelopen was.
Ze stak de drukke weg over en sloeg af richting het park. Ondanks dat het voorjaarszonnetje in haar gezicht scheen, voelde ze zich er niet gelukkiger door. Ze was eerder angstig en onrustig.
Even later klonk er luid getoeter en kon ze nog maar net een auto ontwijken. Vlak daar achter reed een politie auto en die haalde haar in en stopte. Ze raakte in paniek, ze herkende haar, ze kwamen haar halen! Ze wilde wegfietsen, maar ze kon geen kant op. “Hé, meid, stop eens even!” zei één van de agenten en ging voor haar staan. Geschrokken stapte ze af. Met een onrustige blik keek ze de twee agenten aan. “Kijk voortaan een beetje uit als je hier fietst. Ben je op weg naar school?” vroeg dezelfde agent. Femke schudde haar hoofd. “Waar woon je?” vroeg de agent. “Nergens.” Antwoordde ze en wilde opstaan. “Nee, meid, zo makkelijk kom je niet van ons af. En nep ons niet, waar woon je?”
“Ik woon nergens, ik verblijf in een kliniek en ben bezig met een ochtendritje.”
“Kliniek de Drijfveer?”
“Nee, die hier achter het park.”
“O, die jeugdkliniek?”
Femke knikte. “Mag ik nu verder gaan? Ik moet zo terug zijn.”
“Is goed, maar pas de volgende keer wel een beetje op.” zei de agent wat vriendelijker en stapte met zijn collega de auto weer in en reed er vandoor.
Opgelucht haalde ze adem, maar ze moest nou wel een totaal andere richting in gaan fietsen, voordat ze terug kwamen om haar op te pikken en terug naar de kliniek te brengen.

Na een half uur fietste ze het erf van de manege op. Via een heleboel omwegen had ze de rustige plek eindelijk bereikt. In de grote buitenbak reed een vrouw haar appelschimmel en bij de buitenstal was iemand bezig met het uitmesten.
Ze zette haar fiets verschuilt weg en liep de grote binnenstal in. De paarden aten hun stro of lagen te slapen, op een paar na. Toen ze bij de box van Masrino aangekomen was, bleek die leeg te zijn. Ze liep naar de binnenmanege en daar zag ze Theresa op Masrino rijden.
“Hé! Wat doe jij nou hier? Mocht je extra met verlof?” vroeg Theresa toen ze Femke had opgemerkt. “Zoiets. Ik ben er even tussenuit gegaan.”
“Je bent toch niet weggelopen, hè?”
“Nee, ik mocht even een uurtje weg.” loog ze.
“Dan is het goed.” Zei Theresa en verdiepte zich weer in het rijden van Masrino.
Na een half uurtje kijken, ging Femke er zelf ook weer vandoor. Ze wist niet waar ze heen moest fietsen, dus fietste ze de totaal andere kant op.
Na een kwartiertje fietsen kwam ze bij een picknick bankje aan en gooide ze haar fiets neer. Officieel zou ze al vijf minuten in het gesprek moeten zitten. Als ze nu terug zou gaan fietsen, kwam ze veel te laat terug en zou het gesprek al zeker voorbij zijn. Het gesprek zou namelijk een kwartiertje duren en eer dat ze terug was, was ze alweer twintig minuten verder. Ze was dan ook op tijd voor het middag eten.
Plotseling ging haar mobiel af. Het bleek Theresa te zijn, die vroeg of ze nog even langs kon komen. Ze had namelijk iets laten liggen. Ze zou alleen niet weten wat, maar ze sprong op haar fiets en fietste terug.
Ze fietste over de grote parkeerplaats en zette nietsvermoedend haar fiets op slot en liep de stal binnen om te kijken of Theresa daar was. “Hé!” zei Theresa toen ze Femke opmerkte. “Je was deze man vergeten.” Theresa knikte in de richting van Felix. Femke slikte. “Die ben ik bewust vergeten. Ik heb niks aan ‘m. Ik dacht; misschien heb jij er wat aan.” Femke wilde weglopen, maar werd tegen gehouden door Felix. “Femke, je komt er zo heus niet onderuit.” zei Felix. “Je kunt dus nu gewoon vrijwillig meekomen of anders wordt de politie gebeld.”
“Ik wil helemaal niet terug. Ik wil die pleegouders helemaal niet!”
“Je hebt ze nog niet eens gezien, Fem.”
“Nou en, ik wil mijn eigen ouders terug!”
“Kom je vrijwillig mee of moet de politie gebeld worden?”
“Klootzak.” zei ze en liep toch maar vrijwillig mee. Met het busje van Felix reden ze terug naar de kliniek.

Een man en een vrouw zaten in de spreekkamer op haar te wachten. Ze lachten vriendelijk naar Femke toen ze binnenkwam. Ze negeerde hun blik en ging met een plof op een stoel zitten. “Nou, Femke, dit zijn je pleegouders.” zei Felix. De vrouw stak haar hand uit, maar Femke week haar hoofd af. “Laat één ding duidelijk zijn; ik moet jullie niet. Ik zal nooit jullie pleegkind worden. Ik ga gewoon terug naar mijn ouders. Je gaat maar een ander tweedehands kind zoeken of je doet iets aan je onvruchtbaarheid!” zei ze bot. “Dit zijn Ad en Ria de Groot. Ze willen voor je gaan zorgen zoals je ouders niet konden.” Drong Felix voorzichtig op haar aan. “Mijn ouders zorgden prima voor mij!” reageerde Femke fel. “Je zult gewoon naar je oude school terug mogen en al je vriendinnen blijven zien. Ook zal je gewoon uit mogen gaan en krijg je wekelijks zakgeld.” Ging Felix verder.
Femke voelde zich klemgezet. Bij haar eigen ouders kreeg ze nooit zakgeld. Haar moeder kon haar nooit echt wat schelen. Nee, die had nog net geen losse handjes, maar toch…het was haar moeder! “Wat willen jullie nou?! Dat ik jullie gewoon accepteer als ouders? Dat jullie wat over me te zeggen krijgen? Dacht het niet! Ik heb jullie niet eens gewild.”
“We hebben het beste met je voor, Femke. Je komt in een soort leefgroep terecht. Er zitten nog drie meisjes en twee jongens bij ons thuis. Ooit waren die ook zo als jij nu bent, ze moesten niks van ons weten, maar nu hebben ze het zo naar hun zin bij ons. We hebben twee paarden en een flat met cavia’s en jouw twee katten zijn van harte welkom.” Legde Ria de Groot uit. “We wonen op een boerderij net buiten de stad.” Voegde Ad de Groot toe.
Femke keek de twee wildvreemde mensen aandachtig aan. Twee paarden en haar katten mochten mee? Een boerderij? Het leek als een soort droom. Ze moest ook wel toegeven, dat Ad en Ria er niet vreselijk uit zagen. Ze waren nog aardig jong en waren een leuk stel.
“We willen je uitnodigen om woensdag overdag langs te komen. We hebben vernomen dat je tussen twee en acht op verlof mocht, dus we zouden het leuk vinden als je dan langs kwam. Dan kun je de rest ontmoeten en je mag uiteraard je paardenspullen meenemen. De drie meiden die er nu zitten, zijn niet zo weg van paarden en de jongens al helemaal niet. Zelf ben ik geblesseerd, dus Ria kan wel wat versterking gebruiken woensdag.” zei Ad. “Het moet maar, hè?” antwoordde ze bot. Ze wilde niet toegeven dat het allemaal wel leuk klonk. Haar katten mochten mee! Femke barstte in tranen uit. “Mag ik gaan? Ik weet het even niet meer…” vroeg ze. Felix knikte. “Meid, je hebt goed je best gedaan.” zei hij vriendelijk en deed de deur voor haar open.
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 08-02-2005, 16:29
Verwijderd
ik ben gestopt met lezen na de eerste paar stukjes, vind het nogal kinderlijk geschreven.
het leest zeker makkelijk weg, maar het boeit me niet, ik vind Femke grafirritant, nergens een uitzonderlijk mooie zin, het daagt niet uit, enkel maar de meest gebruikelijke woorden en zinsbouw, leuk voor als je 12 bent denk ik dan.
Oud 08-02-2005, 16:35
dark*dizzie*
Avatar van dark*dizzie*
dark*dizzie* is offline
weer toppie!!!
__________________
Foras exire Jippus ac Jannica non possunt
Oud 08-02-2005, 17:05
Loveflowertje
Avatar van Loveflowertje
Loveflowertje is offline
Citaat:
loos schreef op 08-02-2005 @ 16:29 :
ik ben gestopt met lezen na de eerste paar stukjes, vind het nogal kinderlijk geschreven.
het leest zeker makkelijk weg, maar het boeit me niet, ik vind Femke grafirritant, nergens een uitzonderlijk mooie zin, het daagt niet uit, enkel maar de meest gebruikelijke woorden en zinsbouw, leuk voor als je 12 bent denk ik dan.
hmm ik ben het hier totaal niet mee eens! ik vind het een sterk verhaal met goede woordkeus! je kunt je goed inleven in de personen (natuurlijk niet helemaal want ik heb het nog nooit meegemaakt) ik vind dit verhaal echt super!!! hoop snel een vervolg te lezen!
__________________
♥ Jij bent zo slank als een ree, of hoe heet zo'n grijs dier met een slurf ook alweer?
Oud 08-02-2005, 17:07
I C U
Avatar van I C U
I C U is offline
Hm, beetje jammer dat femke zo snel bakzeil haalde, naar mijn gevoel. Haar 'vlucht' wordt heel uitgebreid beschreven, en dat gesprek heel kort, en dat steek best wel tegen elkaar af. Maar al met al weer een goed stukje!
__________________
Ik ben ook maar een product van mijn opvoeding.
Oud 08-02-2005, 20:29
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Citaat:
I C U schreef op 08-02-2005 @ 17:07 :
Hm, beetje jammer dat femke zo snel bakzeil haalde, naar mijn gevoel. Haar 'vlucht' wordt heel uitgebreid beschreven, en dat gesprek heel kort, en dat steek best wel tegen elkaar af. Maar al met al weer een goed stukje!
Het gesprek duurde ook maar heel kort
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 08-02-2005, 20:31
I C U
Avatar van I C U
I C U is offline
Citaat:
Eend schreef op 08-02-2005 @ 20:29 :
Het gesprek duurde ook maar heel kort
Ja dat snap ik, maar toch... Ach ja, misschien is het gewoon mierenneukerij
__________________
Ik ben ook maar een product van mijn opvoeding.
Oud 08-02-2005, 20:49
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Citaat:
I C U schreef op 08-02-2005 @ 20:31 :
Ja dat snap ik, maar toch... Ach ja, misschien is het gewoon mierenneukerij
Och, er komt nog genoeg vervolg van
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 08-02-2005, 23:22
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Na een half uurtje werd er op haar deur geklopt en stak Felix zijn hoofd om de hoek. “Hoe gaat het nu?” vroeg hij. Ze glimlachte flauw. “Het gaat wel. Het had beter gekund, maar het gaat wel.”
“Je vond het moeilijk hè?”
Femke knikte.
“Toch vind ik het dapper van je. Ook dat je toch vrijwillig mee bent gekomen. Ik ben echt trots op je. We hadden ons hier al op het ergste voorbereid. Je vond het duidelijk eng, maar dat is logisch. Trouwens, ik kreeg deze foto’s nog van Ria.” zei hij en gaf haar de foto’s van de paarden.
“Wat een mooie beesten!” zei ze vol bewondering. “Ik geef eerlijk toe, ik had het slechter kunnen treffen.”
“Ik ben blij dat je het zo opvat, meis. Sta je een beetje open voor woensdag?”
“Ja, ik ben best wel nieuwsgierig, eerlijk gezegd. Ik vind het alleen zo eng af en toe. Hoe het allemaal loopt.”
“Dat begrijpen wij ook heel goed, maar vergeet niet dat jij je af en toe behoorlijk af kunt zetten tegen ons. Zo maak je jezelf ook niet echt bereikbaar voor anderen en dan kunnen wij je ook niet echt goed helpen.”

Straks werd Femke opgehaald om een dagje bij Ria en Ad door te brengen. Ze had er eigenlijk helemaal geen zin meer in. Het was zo veilig op de afdeling en nu werd alles zo serieus. Straks moest ze toch echt weg hier en dan zal ze de mensen die ze nu dagelijks sprak eigenlijk nooit meer spreken. Ze vond het maar een raar idee.
Terwijl ze nog bezig waren om te bespreken wat ze volgende week donderdag als activiteit gingen doen ’s avonds, zag Femke Ria en Ad al aan komen lopen. Ze waren uit een zilverkleurige auto gestapt en liepen nu richting de voordeur. Het was nu pas echt menens. Ze merkte dat haar lijf begon te beven en dat ze met de seconde zenuwachtiger werd. Wel had ze haar rijbroek al aangetrokken en haar stalschoenen aan gedaan.

“Zullen we het verlof nog even voorbespreken of zijn de afspraken allemaal wel duidelijk voor je en bespreek je het verlof liever vanavond met Thomas of Felix.” vroeg Esmé, terwijl ze Femke haar medicijnen gaf.
“Ik bespreek het vanavond wel na met de avonddienst. De afspraken zijn wel duidelijk.” Antwoordde ze. “Nou, Femke, dan wens ik je veel succes!” zei Esmé en hield de deur open, zodat Femke met haar pleegouders naar buiten kon.
Omdat ze alle stoplichten tegen hadden, duurde het even, voordat ze bij de boerderij aankwamen. Femke keek gelijk haar ogen uit. Ze had echt zo’n ouderwetse, stoffige boerderij verwacht, maar wat hier stond was simpelweg een villa! Een luxe buitenmanege met een dak er op stond simpelweg in de achtertuin en het huis was enorm.
Toen ze binnenkwam zag ze een grote ruime woonkamer waar een jongen bezig was om de caviaflat te verschonen. Hij stelde zich direct voor als Mitchel en Femke schatte hem een jaar of vijftien. Toen ze de leefkuil inliepen, zag ze nog een jongen en een meisje thee drinken op de bank. De jongen was een jaar of negentien en stelde zich voor als Rick, het meisje bleek eenentwintig te zijn en had zich voorgesteld als Alice.
“Het is hier echt mooi!” zei Femke bewonderend, terwijl ze uit het raam keek. Voor haar waren allemaal weilanden en in de verte zag je pas een andere boerderij. “Ja, hè? Ik kan er altijd heerlijk van genieten.” zei Alice. “Alice, weet jij waar Valerie is?” vroeg Ria. “Ja, die is op haar kamer. Ze had nogal veel huiswerk.” antwoordde Alice.
“Oké, dan gaan we even langs haar kamer. Dan kunnen we ook gelijk jouw kamer laten zien.” zei Ria tegen Femke. Voorzichtig liep ze achter Ria aan de trap op, nog steeds onder de indruk van het huis. Ze kwamen op een soort balkon terecht met uitzicht over de hal. Ria klopte op één van de kamerdeuren en er kwam een iel meisje tevoorschijn. Het meisje stelde zich voor als Valerie.
De één na laatste kamer moest van Femke worden. Het was een leuke, ruime kamer met uitzicht op de buitenmanege en de weilanden. “Hoe vind je het?” vroeg Ria. “De muren zijn zo wit. De gele vloerbedekking is wel leuk, maar ik heb gewoon iets tegen witte muren. Het uitzicht is hier wel geweldig zeg.” antwoordde ze. “Och, aan die witte muren kunnen we altijd iets gaan doen.” zei Ria en wees naar de bordeauxrode lamellen. “Vind je die wel leuk?” vroeg ze. Femke knikte.

Nadat ze het hele huis langs waren gegaan, gingen ze met z’n allen theedrinken in de leefkuil in de woonkamer. De leefkuil was een soort verlaging in de woonruimte, waar drie grote banken stonden en een groot dressoir met een tv en stereo installatie. De woonruimte was gezellig warm ingekleed en aan de andere kant van de kamer bevond zich zelfs een openhaard met nog een apart zithoekje met een aantal zitmeubels.
“Zie je het een beetje zitten om hier te komen wonen?” vroeg Alice, terwijl ze een kop thee voor haar inschonk. “Hmm…het is een beetje dubbel.” antwoordde ze.
“Kan ik wel begrijpen. Dat had ik ook toen ik hier kwam wonen. Mijn ouders waren omgekomen bij een auto ongeluk en daarna ben ik van de weg af geraakt. Ik heb een halfjaar in een kliniek gezeten, voordat ik hier naartoe mocht. Ik was toen een jaar of zeventien. Ondertussen heb ik me hier heerlijk vermaakt, haha!” vertelde Alice. “Ik zit nu ook in een kliniek.” Vertelde Femke voorzichtig. “Ach, gut, dat meen je niet? Hoe lang al?” vroeg Alice. Ze leek nu echt op een overbezorgde zus. “Dik anderhalf jaar, geloof ik.” Antwoordde ze.
“Jeetje, zo lang al? Ik moet er niet aan denken! Koekje?”
Verlegen kwam Mitchel bij de anderen zitten. “Ben je klaar met het verschonen van de cavia’s?” vroeg Ria aan hem. Hij knikte en vulde zijn beker voorzichtig met thee.
“Waar is Ad eigenlijk?” vroeg Rick. “Die is Max aan het berijden. Tenminste, dat zei hij.” antwoordde Valerie. “Wil je kijken?” vroeg Ria aan Femke. Femke knikte en liep met Ria naar de buitenmanege. Ad zat op een grote donkerbruine ruin. “Hij rijdt momenteel Z. Echt mooi hoe je die twee samen ziet, vind je niet?” vertelde Ria. “Ja, Max ziet er echt uit als een wild paard.” Antwoordde Femke. “Nou, dan ken je Max nog niet, want die is zo mak als een lammetje anders had Ad er echt niet opgestapt met zijn rugblessure. Indy is trouwens ook zo lekker mak. Heb je zin om te rijden?”

Twintig minuten later zat Femke op een mooie appelschimmel. Indy was nog niet zo ver gevorderd als Max, maar kon wel al behoorlijk goed lopen. Femke genoot van het grote paard, dat haar bij elke pas verder liet komen. De snelheid die Indy maakte tijdens de galop. Haar wapperende manen en Femke’s haar dat alle kanten op ging. Eventjes voelde ze zich weer even gelukkig.
Ondertussen was Ad van Max af gestapt en was Ria er op gestapt. “Zin om even lekker buiten te gaan rijden?” vroeg ze, terwijl ze Max de bak uit reed. “Is goed.” Antwoordde Femke en reed haar achterna.
Met z’n tweetjes reden ze nu over een boerenweggetje. “Zie je dat gebouw daar? Dat is de manege.” Zei Ria. Ze keek eens goed en zag inderdaad dat de manege daar stond. Misschien kon ze wel eens een buitenrit met Theresa gaan maken?! Of misschien ook niet. Ze vond het moeilijk om daar over na te denken. Aan de ene kant vond ze het hier geweldig, maar aan de andere kant vond ze het vreselijk. Voor één zo’n dagje was het geweldig, maar ze moest er nog niet aan denken om daar te gaan wonen.
“Ik hoop dat we het je een beetje makkelijk kunnen maken in de komende periode, Femke, dat hoop ik echt. We lijken nu misschien wel de kwade mensen, die jou uit je huidige leventje willen trekken, maar we hebben echt het beste met je voort. Ik meen dat, Femke, en ik hoop ook dat je me daarop durft te vertrouwen. Wij zijn geen therapeuten, wij zijn mensen die jou een nieuw leven willen bieden met zo’n min mogelijk gerotzooi. We willen een schone lei voor je zijn en ik hoop dat je onze hulp ooit aan wilt nemen. We verwachten niks van je, je mag lekker je gang gaan. Desnoods ga je elke dag lekker rijden op Indy of Max, als jij je hier maar op je gemak gaat voelen. En als er iets is, je kunt altijd naar mij of Ad toekomen en we zullen je ermee helpen.”
Femke wist even niet wat ze moest zeggen. Aan de ene kant wilde ze haar paard direct omdraaien en er in de volle galop vandoor gaan, maar aan de andere kant vertrouwde ze Ria wel. Niet dat ze al helemaal vertrouwen in haar had, maar het was zeker geen vrouw, die enorme onzin liep te vertellen. Alleen het idee om daar te komen wonen was alleen zo eng en groot. “Dank je.” zei ze zachtjes. “Ik zal mijn best doen.”
“Dat is goed van je, meisje.”
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 09-02-2005, 05:18
adri1200
adri1200 is offline
weer toppie
Oud 09-02-2005, 09:41
light fighter
light fighter is offline
Heerlijk wakker worden bij een kop thee een fantastisch vervolg van jouw verhaal , m´n ochtend humeur is opslag verdwenen
Oud 09-02-2005, 10:11
Souris
Avatar van Souris
Souris is offline
Citaat:
light fighter schreef op 09-02-2005 @ 09:41 :
Heerlijk wakker worden bij een kop thee een fantastisch vervolg van jouw verhaal , m´n ochtend humeur is opslag verdwenen
idd
maar der zal nu binnenkort wel een einde aan het verhaal komen
__________________
Wat voelt een vlinder in zn buik als hij verliefd is?
Oud 09-02-2005, 11:38
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Citaat:
Souris schreef op 09-02-2005 @ 10:11 :
idd
maar der zal nu binnenkort wel een einde aan het verhaal komen
Hahaha, het is ook nooit goed bij jullie! Dan wordt het weer te langdradig en daarna is het weer tekort

Ik wil in ieder geval minstens 100 bladzijdes halen en zit nu op bladzijde 87
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 09-02-2005, 11:39
zus
Avatar van zus
zus is offline
Heel leuk weer ! Effe gemierenneuk (weet niet meer waar het precies in de tekst stond, want kopieerde het meteen):
Citaat:
Eventjes voelde ze zich weer even gelukkig.
Jammer dat er een eind aan zit te komen!
__________________
Dare to fly!
Oud 09-02-2005, 11:40
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Citaat:
zus schreef op 09-02-2005 @ 11:39 :
Heel leuk weer ! Effe gemierenneuk (weet niet meer waar het precies in de tekst stond, want kopieerde het meteen):


Jammer dat er een eind aan zit te komen!
Dank u
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 09-02-2005, 12:10
Souris
Avatar van Souris
Souris is offline
Citaat:
Eend schreef op 09-02-2005 @ 11:38 :
Hahaha, het is ook nooit goed bij jullie! Dan wordt het weer te langdradig en daarna is het weer tekort

Ik wil in ieder geval minstens 100 bladzijdes halen en zit nu op bladzijde 87
ok dan
voor mij mag je nog lang doorgaan.
elke keer boeit het verhaal mij weer.
kan mij goed inleven al heb ik wat femke heeft mee gemaakt zelf niet mee gemaakt
__________________
Wat voelt een vlinder in zn buik als hij verliefd is?
Oud 09-02-2005, 12:23
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Citaat:
Souris schreef op 09-02-2005 @ 12:10 :
ok dan
voor mij mag je nog lang doorgaan.
elke keer boeit het verhaal mij weer.
kan mij goed inleven al heb ik wat femke heeft mee gemaakt zelf niet mee gemaakt
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 11-02-2005, 17:14
Hamkaastostie
Avatar van Hamkaastostie
Hamkaastostie is offline
__________________
Het is niet af maar er komt geen vervolg.
Oud 11-02-2005, 17:15
Hamkaastostie
Avatar van Hamkaastostie
Hamkaastostie is offline
ik begrijp alleen neit hoe ze nou die verkrachting heeft verwerkt? heb ik iets gemist ofzo?
__________________
Het is niet af maar er komt geen vervolg.
Oud 11-02-2005, 17:32
Roosje
Avatar van Roosje
Roosje is offline
Ik vind het heel goed, maar er stonden ergens twee zinnen vlak na elkaar, met in allebei "simpelweg"... leest niet lekker.
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
Oud 11-02-2005, 17:43
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Citaat:
Hamkaastostie schreef op 11-02-2005 @ 17:15 :
ik begrijp alleen neit hoe ze nou die verkrachting heeft verwerkt? heb ik iets gemist ofzo?
die heeft ze ook nog niet verwerkt. De therapie is net begonnen
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 11-02-2005, 21:36
shadorea
shadorea is offline
Heb je al een vervolg eendje??
Oud 11-02-2005, 22:58
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
nee, ben nog bezig
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 17-02-2005, 15:07
Arriva
Avatar van Arriva
Arriva is offline
vervolllluuuuug! !!!
__________________
why am I Fighting to live if i'm just living to fight
Oud 18-02-2005, 20:38
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
haha, ben d'r even helemaal uit. Maar heb vakantie, dus zal snel weer doorschrijven
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 18-02-2005, 20:40
Souris
Avatar van Souris
Souris is offline
doe dat
__________________
Wat voelt een vlinder in zn buik als hij verliefd is?
Oud 19-02-2005, 00:19
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
ok
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 20-02-2005, 21:39
kroot
kroot is offline
En lukt het schrijven?
Ik vind het echt een geweldig goed verhaal!! Ik hoop dat het nooit een einde zal hebben.
Oud 21-02-2005, 16:59
Nijn*
Avatar van Nijn*
Nijn* is offline
Na lange afwezigheid heb ik met veel plezier het vervolg gelezen, en ik heb dit echt gemist. Ik zal zeker uitkijken naar het vervolg, blijf doen waar je goed in bent eendje: schrijven van dit verhaal!
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
Oud 28-02-2005, 19:02
suusch
Avatar van suusch
suusch is offline
vervolg vervolg vervolg.
__________________
.
Oud 02-03-2005, 11:52
dark*dizzie*
Avatar van dark*dizzie*
dark*dizzie* is offline
Ik wil vervolg!!!!
__________________
Foras exire Jippus ac Jannica non possunt
Oud 04-03-2005, 15:46
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Ja, ik moet weer ff op gang komen
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
Oud 06-03-2005, 22:06
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Zwijgend zat ze met Felix in de spreekkamer. Net toen haar pleegouders erbij hadden gezeten, had ze geen woord uit kunnen brengen. Ze vond het moeilijk om te zeggen hoe ze het nou gevonden had. Ze had het wel leuk gevonden, maar toch ook weer niet. Het was verwarrend. Felix zat licht onderuitgezakt met zijn armen over elkaar en hij staarde Femke aan. Door zijn houding ontstonden er plooien in zijn net iets te wijde broek. Op zijn spijkerbroek droeg hij een rode sweater. Zijn benen lagen over elkaar geslagen voor zijn lichaam uit en hij wiebelde wat met zijn voeten, die verborgen zaten in zijn zwarte gympen.
“Was het te moeilijk voor je?” vroeg hij tenslotte. Femke reageerde niet. In haar hoofd ontstond een grote chaos en ze wist niet wat ze er mee aan moest. Ze gaf hem een verwarde blik. “Ik weet het niet meer.” zei ze licht paniekerig en keek onrustig om zich heen. “Ik weet precies wat er gebeurd is, maar ik kan er niet meer bij.”
“Goed van je, dat je het aangeeft. Zou het helpen als ik dingen vraag?”
Ze schudde haar hoofd. “Ik kan het niet.”
“Kunnen wij iets voor je betekenen?”
“Mag ik mijn medicijnen?”
“Ja, is goed. Loop je dan even mee?”
Beide stonden ze op en liepen naar de medicijnkamer. Daar kreeg ze haar zonodige medicatie. “Dank je.” zei ze en liep de trap op. “Zal ik zo nog even bij je komen kijken?” vroeg Felix. “Als je dat wilt.”
“Nee, jij moet het willen.”
“Oké, kom dan maar.”

De volgende dag stond ze vermoeid op. De gedachtes aan gisteren maakte haar bang. Ze was er nog helemaal niet klaar voor om hier weg te kunnen! Hoe laat zou het zijn? Zal de wekdienst al geweest zijn? Ze hoorde niemand op de gang of beneden en ze vertrouwde het niet. Ze liep de gang op. “Waar zijn jullie?” vroeg ze angstig. “Zijn jullie weg? Ben ik hier alleen?” Het leek wel een nachtmerrie om daar zo rond te lopen. “Remco?” riep ze zachtjes met een trillende stem. Het bleef stil. “Eefje? Waar zijn jullie? Mirthe?” Ze merkte hoe zwak haar benen waren en zocht steun bij de muur. De gang werd even wazig en daarna weer scherp. Vlak daarna leek de gang even rond te draaien en daarna was de gang weer normaal. Eén van de lampen aan het plafond begon te knipperen. Ze schrok en deinsde achteruit. “Help!” riep ze zacht. Door haar angst kon ze niet schreeuwen. “Niet te hard, Femke, dadelijk horen ze je.” zei ze zachtjes tegen zichzelf. Aan het einde van de gang was een aparte kamer, waar ze haar nooit zullen vinden, maar die moest ze nog wel kunnen bereiken. Voorzichtig schuifelde ze vooruit. Nog 8 meter…nog 7 meter… Langzaam kwam ze dichterbij. De angst stapelde zich op, nadat ze steeds dichter bij de deur van de kamer kwam. Plotseling klonk er gebonk op de trap. Ze wist niet meer wat ze moest doen en probeerde zichzelf in de muur te duwen, hopend dat ze niet opgemerkt zou worden. Stilletjes keek ze toe hoe een man eerst naar de andere kant van de gang wilde gaan, maar plotseling haar opmerkte. Angstig zakte ze in elkaar en begon stilletjes te huilen. Wat zou die man met haar gaan doen? Ze kneep haar ogen dicht en sloeg haar armen over haar hoofd heen, al zou dat nooit helpen als de man haar zou willen vermoorden.
“Femke?” vroeg de man. Zijn stem echode in haar hoofd. “Kun je niet slapen?” vroeg de man weer. Ze verroerde zich niet, nee, ze moest net alsof doen dat ze dood was, dan ging die man misschien weg. “Femke? Ga je zo naar je kamer?” Nee, dat deed ze niet, want dan zat ze precies waar hij haar wilde hebben. “Femke? Ik ga nu een collega halen, mocht je zo nog niet op je kamer zijn dan zullen we je er even mee helpen.” zei de man en liep weg. Femke wachtte tot de stappen op de trap vermindert waren en vluchtte daarna met een angstgil de kamer in.
Op de kamer stonden allemaal meubels, die misschien vroeger gebruikt zijn geweest. Een zwarte, leren tweezitsbank en een vierkant tafeltje met de hoogte van een eettafel. Aan de andere kant van de kamer stond een bed op z’n zijkant en hing er een wasbak aan de muur. Midden in de kamer stond een drooghek met allemaal lakens er overheen, een mooie verstopplaats.
Net toen ze haar angstige ogen wilde sluiten, hoorde ze stemmen op de gang. “Heb je de wc’s al nagekeken?” hoorde ze een vrouwenstem. “Ja, maar die zijn allemaal open en leeg, ze moet hier toch ergens zijn?” antwoordde een mannenstem. Femke herkende de stem van het voorval daarnet op de gang. Ze probeerde zo zacht mogelijk adem te halen, ook al klonk er uit haar mond af en toe een angstig geluid. Haar lichaam trilde en was klam van het zweet.
“Ik hoorde haar gillen, ze ging die kamer in.” Zei een derde stem. Dit keer herkende ze de stem van Remco. Remco zat dus ook in het complot!
Voorzichtig ging de deur open en stond Esmé in de deuropening. “Femke, ben je hier?”
Opgelucht dat ze een vertrouwd iemand zag, kroop ze onder het droogrek vandaan. “Ik ben zo bang.” Huilde ze. “Kom maar, meisje…” zei Esmé en sloeg haar armen om het tengere lichaam van Femke heen.

“En Femke, heb jij gister nog iets interessants of leuks meegemaakt?” vroeg Jordi. Hun eigen groepsleidster was weg, dus hadden ze Jordi als vervanging. “Het was allemaal zo zwaar.” Antwoordde ze. Jordi knikte ingrijpend. “Ik heb het gehoord, ja. Wil je het de groep even vertellen? Dan weten zij ook waar we het over hebben.”
Femke knikte en vertelde over haar pleeggroep. Hoe aardig de jongeren daar waren en dat er twee paarden stonden. Hoe ze samen met haar pleegmoeder een heerlijke buitenrit had gemaakt en van haar psychose-achtige gebeurtenis van vannacht.
“Zijn er nog dingen die je van de groep verwacht vandaag?” vroeg Jordi toen ze uitgepraat was. “Ik ben heel erg moe, dus weet niet of ik alles vol hou.”
“Ik zal er rekening mee houden, Femke.” Antwoordde Ester en de anderen waren het daarmee eens.”
Femke was blij dat ze het allemaal zo goed opgevat hadden. Door die aanval van vannacht was ze helemaal van slag geraakt. Wat nou als ze na het weekendbezoek aan haar pleegezin weer zo’n aanval kreeg? Misschien was die plek toch niet voor haar bestemd. Maar ja, hoe kreeg je de rest zo ver, dat ze dat ook gingen geloven?
“Mag ik even naar de afdeling?” vroeg Femke, nadat iedereen over zijn dag had verteld. “Nou, eigenlijk niet, dat weet je. Waarom zou je naar de afdeling willen?” antwoordde Jordi. “Ik voel me zo gespannen…”
“Weet je hoe het komt waardoor je gespannen bent?”
“Ja.” zei ze zacht.
“Kun je het ons vertellen?”
“Gewoon, ik zit vast.”
“Je zit vast? Qua emoties of weet je gewoon even niet wat je doen moet?”
“Allebei wel. Ik weet het gewoon niet meer. Ik ben gewoon zo bang... Ik kan niet naar het gezin en ik kan hier niet voor altijd blijven. Ik kan gewoon niks meer. Ja, ik kan nog wel iets, maar…”
“Wat kan je wel dan?”
Femke keek hem aan, bang, onzeker, vermoeid. “Mag ik mijn medicijnen halen? Ik kom daarna wel terug.”
“Oké, ga maar even en doe maar rustig aan. Je hebt zo een kwartier pauze en daarna PMT, dus ik zie je daar wel.”

Met PMT kregen ze allemaal een kaartje met een rol daarop. De ene had de rol, dat hij de leiding moest nemen en de ander had de rol om kritiek te geven. Zo had iedereen een andere rol. Femke baalde, want zij moest de leiding gaan geven, dus ook het spel gaan verzinnen. Om het simpel te houden, koos ze trefbal als spel en koos ze iemand anders als spelleider en zat ze zelf buiten werking op de bank. Of de anderen et er nou mee eens waren of niet, ze moesten wel, want zij was de baas.
Na een half uurtje PMT deden ze samen met Jordi de dagafsluiting. Ook hier kreeg Femke weer veel kritiek op haar gedrag tijdens het trefballen, maar Femke kon het niet zoveel schelen. Ook haalde ze moedeloos haar armen op toen Jordi aan haar vroeg wat ze die middag ging doen. Ze wist dat ze met het afdelingsprogramma mee moest doen, maar daar had ze absoluut geen zin in. Na de dagafsluiting slofte ze naar de afdeling terug. Normaal ging ze lekker lui binnendoor, maar dit keer liep ze buiten om. De paar minuten frisse lucht kon ze even prima gebruiken. Helaas liep het bij de voordeur alweer mis. Er was een nieuw jongetje op de afdeling gekomen, die haar aan zag komen en die draaide voor de lol net de deur op slot toen zij er aan kwam. Woedend trapte ze tegen de deur op, waardoor ze op haar lazer kreeg van Frederique. Ze werd gek van dat mens, waarom waren er in hemelsnaam zoveel zieken momenteel?!
Binnen liet ze zich uitgeput op een bank ploffen. Het nieuwe jongetje ging opzettelijk voor haar zitten en zette de tv aan. “Die mag nog niet aan.” Zei ze direct, waarop de jongen het geluid juist harder zetten. “Hé, ben je doof of zo?!” vroeg Femke geïrriteerd en stond op en drukte de tv uit. Opzettelijk bleef ze voor de tv staan en zette een cd op. Daarna liep ze naar de tafels en ging zitten. De nieuwe jongen zette de tv weer aan en de muziek uit. “Klootzak, zet dat ding uit!” riep ze kwaad. “Femke, dat taalgebruik tolereren we niet hier!” zei Frederique streng. “Jou ook niet.” Mompelde ze.
“Wat zei je daar?”
“Dat we jou hier ook niet tolereren.” antwoordde ze glashard. “Femke, ik waarschuw je en hoop niet nog een keer die discussie met jou te moeten beginnen.”
“Nee, moet je vooral hopen. En trouwens, dat jong zit nog steeds tv te kijken, terwijl dat pas na vieren mag, dus wat ben jij nou voor socio, heks.”
“Femke, ik heb je gewaarschuwd.”
“Frederique, ik jou ook, dus flikker alsjeblieft even op.” antwoordde ze pissig, maar van binnen was ze echt woedend. Ze wist niet waarom, maar ze wist wel dat ze het niet helemaal meer in de hand had.
“Nu is de maat vol, ga maar naar je kamer!” riep Frederique streng.
“Nee, ik blijf zitten waar ik zit.”
“Weiger je?”
“Moet ik het nog duidelijker maken?”
“Moet ik je helpen om naar je kamer te gaan?”
“Nee, hoor, ik kan het zonder jou hulp.”
“Dan heb je nog één kans om naar je kamer te gaan en anders komen er maatregelen.”
“Ik heb toch recht om te eten!” riep Femke kwaad.
“Nee, Femke, je gaat nú naar je kamer.”
“Nee!”
“Dan druk ik nu het alarm in.”
“Je doet je best maar, pokke wijf!” zei ze en zonder dat ze het ook maar even besefte, pakte ze een bord en smeet het in de richting van Frederique, die vluchtig moest bukken om het bord te kunnen ontwijken. Femke kookte van woede, dat was het enige wat ze zich nog besefte. Ze had geen controle meer op de dingen die ze deed, nee, ze was alleen nog maar woedend. Toen er drie sociotherapeuten aan kwamen rennen om haar naar de Time-Out kamer te brengen, trapte ze in het rond. Ondertussen vloog er nog een bord richting de nieuwe jongen. “Laat me los!” schreeuwde ze en zakte door haar knieën, waardoor haar handen op haar rug gehouden werden. “Als je niet doorloopt, zul je alleen nog maar meer pijn krijgen.” zei Thomas streng. “Fijn! Daar geil ik op!” schreeuwde ze kwaad. Op dat moment werd ze door Frederique en nog een socio die ze niet kende bij haar benen beetgepakt. “Rotwijf!” Schreeuwde ze tegen Frederique, terwijl ze in haar buik probeerde te trappen.
Femke had het verloren. Ze lag nu alleen in de Time-Out in de zitzak en had verder niets in deze ruimte. Woedend begon ze tegen de deur te trappen. “Prop me maar weer weg!” schreeuwde ze.
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine

Laatst gewijzigd op 07-03-2005 om 14:00.
Oud 07-03-2005, 09:30
suusch
Avatar van suusch
suusch is offline
Aangrijpend.
__________________
.
Oud 07-03-2005, 09:37
Souris
Avatar van Souris
Souris is offline
weer erg goed en aangrijpend
__________________
Wat voelt een vlinder in zn buik als hij verliefd is?
Oud 07-03-2005, 13:49
Eend
Avatar van Eend
Eend is offline
Mag ik vragen waarom het aangrijpend was?

[edit] even de ergste spellingsfouten verwijderd [/edit]
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine

Laatst gewijzigd op 07-03-2005 om 16:28.
Advertentie
Topic gesloten

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Verhalen & Gedichten Anouk en Danny #2
Little Phoebe
264 23-07-2006 15:40
ARTistiek T begin hebbik hier wel es neergezet
Eend
48 18-05-2002 19:12


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 10:03.