Advertentie | |
|
28-07-2003, 18:11 | |
Het eerste deel vind ik idd niet echt goed.
Je gebruik van komma's is niet ok. De eerste twee zinnen bijvoorbeeld moeten één zin zijn. Je gaat idd ook te snel in het eerste deel. Volgende delen zijn beter.
__________________
Beminde Christen 't is beter of gistn| Under the sea, I'm not the only one who wonders what life would mean if we hadn't been disappointed in the sun.
|
28-07-2003, 18:30 | ||
Citaat:
__________________
never send spam. that's bad. very bad
|
29-07-2003, 15:35 | |
Ze trok Tommy mee.
Alex slofte naar boven, naar haar kamer. Ze gaapte even en keek toen op haar horloge. Kwart voor 2. Ze was net terug van het feest. Er was niet veel aan geweest, ook omdat ze zo vroeg wegmoest, maar er waren ook maar weinig bekenden geweest, zodat ze het niet echt geweldig gevonden had, maar Tommy blijkbaar wel, want toen Alex naar huis gegaan was, was Tommy gebleven. Dat moest hij zelf maar weten. Ze was naar huis gegaan. Ze had geen zin in een woede-uitbarsting van haar moeder, als ze te laat thuis was. Alex liep naar haar kamer en ze lag net in haar bed en sliep bijna, toen ze een geluid hoorde. Verbaasd ging ze rechtop zitten. Haar computer stond aan en ze zag dat er iets op het beeldscherm knipperde, wat betekende dat ze een e-mail had. Alex liep versuft naar haar computer. Ze had hem toch uitgedaan? Nou, ja, blijkbaar niet. Ze opende haar mailbox en ze had wel een heel raar mailtje gekregen. Hij was het! Ik heb hem gezien met een ander! Geloof me! Ik lieg niet! Alex staarde, nog steeds een beetje versuft, naar het beeldscherm .Van wie was dit mailtje en wie had degene gezien met een ander? Alex wist niet wat ze ermee aan moest, dus zette ze haar pc uit en kroop weer in haar bed om vervolgens de rest van de nacht over het mailtje te piekeren.
__________________
never send spam. that's bad. very bad
|
30-07-2003, 14:32 | |
“ Dus je weet niet van wie die mail kwam?”
Anouk keek Alex vragend aan. “ Nee, er stond geen E-mailadres of zo bij, geen afzender. Niks. Zelfs niet wie Hij was.” “ Tommy, misschien?” Anouk keek haar vriendin vragend aan. “ Denk je?” “ Het zou kunnen. Maar dan blijft het een raadsel van wie dat mailtje kwam. En wie was die ander met wie die Hij is gezien?” Anouk wou wat zeggen, maar Alex maande haar tot stilte. Emily, een klasgenote van Alex en Anouk en vriendin van Alex kwam aanlopen. Alex siste tegen Anouk: “ Zeg maar niks tegen haar, ze hoeft het niet te weten.” Anouk knikte. “ Hallo.” Emily kwam vrolijk bij hun staan. “ Hoi.” “ Hoe was het feest gisteren, Alex? Leuk? Ik vond het echt flauw dat ik niet mocht, maar ik heb het overleefd, dus zo erg was het niet.” Emily grinnikte even en haalde een hand door haar lange haar. Anouk zuchtte geërgerd en Alex zag wat ze dacht: Wat een aanstelster . Anouk en Emily hadden een vreselijke hekel aan elkaar. Waarom wist Alex niet. Ze hadden dezelfde interesses. Alex kende Emily vanaf groep 3 en Anouk vanaf groep 6, maar toch was Anouk meer een echte vriendin als Emily, misschien omdat ze niet zo bazig en druk was als Emily, maar juist heel rustig. Om eerlijk te zijn, mocht ze Emily eigenlijk helemaal niet meer zo,omdat ze te aanstellerig was en te egoïstisch. Ze gunde niemand iets leuks als ze het zelf niet had. “ Vertel nou hoe het feest was en wat ik allemaal heb gemist.” Alex wilde haar schouders ophalen en zeggen dat er niets, maar dan ook helemaal niets aan was, maar dan zou Emily niet langer balen dat ze niet mocht, dus zette Alex een enthousiast gezicht op en zei met de grootste nepglimlach: “ Het was geweldig, echt geweldig. Ik ben blij dat ik gegaan ben.” “ O, ja?” Emily’s gezicht droop van teleurstelling en Alex zag Anouk glunderend naar Emily kijken. “ Ja. In een woord geweldig.” “Dus ik heb een supergaaf feest gemist.” “Dat kun je wel zeggen,” Zei Anouk lachend. Emily draaide zich om naar Anouk en zei, met een stem die van jaloezie vervuld was: “Was jij er ook dan? Mocht jij wel?” Zonder een woord te zeggen, draaide Emily zich om en stampte weg. Anouk stak achter Emily’s rug haar middelvinger op. “ ik snap niet dat je haar vriendin wil zijn. Echt, ze gunt je niets, als zij het niet heeft.” “ Ze is ook heel aardig.” “Tegen mij in ieder geval niet. Zeg, ga je mee naar binnen? Ik moet nog even naar de bibliotheek.”
__________________
never send spam. that's bad. very bad
|
30-07-2003, 21:20 | |
“ Nee, er stond geen E-mailadres of zo bij, geen afzender. Niks. Zelfs niet wie Hij was.”
Ik vind het hier een klein beetje onduidelijk wie/wat bedoeld wordt met die 'Hij'. Zet het tussen (enkele) aanhalingstekens, ofzo... Emily kwam vrolijk bij hun staan. hen Anouk zuchtte geërgerd en Alex zag wat ze dacht: Wat een aanstelster . Ik vind dit geen mooie zin. Je kunt beter iets zeggen van: Anouk zuchtte geërgerd. Alex wist dat haar vriendin op dit soort momenten vond dat Emily zich aanstelde. Anouk en Emily hadden een vreselijke hekel aan elkaar. Waarom wist Alex niet. Ze hadden dezelfde interesses. Het is hier niet belangrijk om te weten dat Anouk en Emily dezelfde interesses hebben, dat voegt niets toe. Alex kende Emily vanaf groep 3 en Anouk vanaf groep 6, maar toch was Anouk meer een echte vriendin als Emily, (...) als = dan Verder vind ik het niet mooi om te zeggen dat de één 'meer een echte vriendin' is dan de ander. “Dat kun je wel zeggen,” Zei Anouk lachend. "Dat kun je wel zeggen," zei Anouk lachend. “ Ze is ook heel aardig.” Hier ontging me de logica even. Het is net alsof Anouk en Alex postieve punten van Emily opnoemen en dat dan één van hen zegt: "Ja, ze is ook heel aardig." Ik zou hier bijvoorbeeld zoiets van maken: "Ze kan ook heel aardig zijn, hoor!" Verder is het mooier om nadat je de aanhalingstekens hebt geopend, geen spatie te doen. Dus niet: " Dat vindt Nieni lekkerder lezen." maar zonder die spatie aan het begin. Dit zijn even die dingen die ik uit je laatst geposte stuk heb gehaald, maar dit zijn (waarschijnlijk) niet de enige dingetjes. (ik ben dol op het be-mierenneuken van verhalen, is een ticje van mij) Verder: lekker verder schrijven, het wordt steeds weer een stuk beter! (begin was een beetje wazig, imho)
__________________
You may say I'm a dreamer, but I'm not the only one...
|
03-08-2003, 18:25 | |
Voor Alex iets kon zeggen of reageren, stond ze al binnen in de schoolbieb naast Anouk.
Het was tijdens biologie dat Anouk Alex zo hard aanstootte dat ze haar vulpen liet vallen en een halve meter verder rolde, voor de voeten van meneer Kuipers, leraar biologie, die hem aan Alex, die zo rood als een rijpe tomaat zag, en de vulpen teruggaf. “Wat is er nou? Vroeg Alex nijdig en vervolgde haar zin, moest je me zo hard stompen? Heb je weer iets zinloos te zeggen?” Ze keek even boos naar Anouk en begon daarna haar vulpen te maken, die door de val in stukjes lag. Alex voelde dat ze een blauwe plek zou krijgen, dankzij Anouk. “ ik weet het!” “ Wat weet je?” Alex trok haar wenkbrauwen op en keek haar vriendin aan. “Over dat mailtje! Ik weet wie het gedaan heeft!” “ Nou, wie dan? En bovendien, hoe weet je dat zo zeker? Heb jij het soms gedaan?” “Natuurlijk niet. Ik zou het nooit doen. Emily heeft het gedaan! Ze gunt een ander niks en is egoïstisch, dat weet jij ook. Nou, dit is het resultaat.” Anouk had haar fantasie weer eens de vrije loop gelaten en een rare theorie bedacht. Anouk altijd met haar rare theorieën. Ze had altijd wel ergens een theorie over. “ Wat? Waarom zou Emily zoiets doen?” “ Gewoon. Waarom kwam dat mailtje toevallig net na het feest? Precies, omdat Emily niet mocht en jij wel. Daarom is ze jaloers en stuurde dat mailtje.” “ Natuurlijk, Anouk. Emily is niet zo gemeen.” “Dat weet je niet. Ook al denk je mensen te kennen, je kent ze nooit helemaal.” Anouk draaide zich met deze woorden om en Alex bleef over deze woorden de rest van de dag piekeren. Ze duwde haar sleutel in het slot en duwde hard tegen de oude houten voordeur van het grachtenpand aan, omdat hij klemde. De deur vloog open en Alex stapte naar binnen, de donkere smalle gang in. Ze struikelde bijna over de post die op de mat lag. Ze smeet haar tas onder de stokoude kapstok die eruitzag alsof hij het gewicht van een jas al niet aankon, maar Alex wist wel beter. Alles was oud in het huis. Alles. Het huis zelf ook, trouwens, maar Alex stoorde zich er niet aan. Ze vond het niet erg dat ze niet in een modern huis woonde. Het was wel vervelend dat het oude hout vreselijk kraakte, vooral s’nachts. Dat was het enige nadeel. Ze raapte de post op en bladerde snel het stapeltje door. Rekeningen, rekeningen, een brief voor Max en nog wat ansichtkaarten met vage plaatsen op de voorkant. Er was niks voor haar. Natuurlijk niet, er kwam nooit post voor haar. Niet dat ze iets verwachte, maar toch was het niet leuk dat ze nooit post kreeg. Ze kon er vandaag alleen echter niet over piekeren, ze had wel wat anders aan haar hoofd dan om aan de post te denken.
__________________
never send spam. that's bad. very bad
|
08-08-2003, 11:43 | |
“ Dus je weet niet van wie die mail kwam?”
Anouk keek Alex vragend aan. “ Nee, er stond geen E-mailadres of zo bij, geen afzender. Niks. Zelfs niet wie Hij was.” “ Tommy, misschien?” Anouk keek haar vriendin vragend aan. “ Denk je?” “ Het zou kunnen. Maar dan blijft het een raadsel van wie dat mailtje kwam. En wie was die ander met wie die Hij is gezien?” Anouk wou wat zeggen, maar Alex maande haar tot stilte. Emily, een klasgenote van Alex en Anouk en vriendin van Alex kwam aanlopen. Alex siste tegen Anouk: “ Zeg maar niks tegen haar, ze hoeft het niet te weten.” Anouk knikte. “ Hallo.” Emily kwam vrolijk bij hen staan. “ Hoi.” “ Hoe was het feest gisteren, Alex? Leuk? Ik vond het echt flauw dat ik niet mocht, maar ik heb het overleefd, dus zo erg was het niet.” Emily grinnikte even en haalde een hand door haar lange haar. Anouk zuchtte geërgerd en Alex zag dat Anouk duidelijk vond dat Emily zich aanstelde. Dat zag Alex meestal, niet dat dat zo moeilijk was bij Anouk, haar gezicht was een open boek. Wat een aanstelster . Anouk en Emily hadden een vreselijke hekel aan elkaar. Waarom wist Alex niet. Ze hadden dezelfde interesses. Alex kende Emily vanaf groep 3 en Anouk vanaf groep 6, maar toch was Anouk meer een echte vriendin als Emily, misschien omdat ze niet zo bazig en druk was als Emily, maar juist heel rustig. Om eerlijk te zijn, mocht ze Emily eigenlijk helemaal niet meer zo,omdat ze te aanstellerig was en te egoïstisch. Ze gunde niemand iets leuks als ze het zelf niet had. “ Vertel nou hoe het feest was en wat ik allemaal heb gemist.” Alex wilde haar schouders ophalen en zeggen dat er niets, maar dan ook helemaal niets aan was, maar dan zou Emily niet langer balen dat ze niet mocht, dus zette Alex een enthousiast gezicht op en zei met de grootste nepglimlach: “ Het was geweldig, echt geweldig. Ik ben blij dat ik gegaan ben.” “ O, ja?” Emily’s gezicht droop van teleurstelling en Alex zag Anouk glunderend naar Emily kijken. “ Ja. In een woord geweldig.” “Dus ik heb een supergaaf feest gemist.” “Dat kun je wel zeggen,” Zei Anouk lachend. Emily draaide zich om naar Anouk en zei, met een stem die van jaloezie vervuld was: “Was jij er ook dan? Mocht jij wel?” Zonder een woord te zeggen, draaide Emily zich om en stampte weg. Anouk stak achter Emily’s rug haar middelvinger op. “ ik snap niet dat je haar vriendin wil zijn. Echt, ze gunt je niets, als zij het niet heeft.” “ Ze is ook heel aardig.” “Tegen mij in ieder geval niet. Zeg, ga je mee naar binnen? Ik moet nog even naar de bibliotheek.” Voor Alex iets kon zeggen of reageren, stond ze al binnen in de schoolbieb naast Anouk. Het was tijdens biologie dat Anouk Alex zo hard aanstootte dat ze haar vulpen liet vallen en een halve meter verder rolde, voor de voeten van meneer Kuipers, leraar biologie, die hem aan Alex, die zo rood als een rijpe tomaat zag, en de vulpen teruggaf. “Wat is er nou? Vroeg Alex nijdig en vervolgde haar zin, moest je me zo hard stompen? Heb je weer iets zinloos te zeggen?” Ze keek even boos naar Anouk en begon daarna haar vulpen te maken, die door de val in stukjes lag. Alex voelde dat ze een blauwe plek zou krijgen, dankzij Anouk. “ ik weet het!” “ Wat weet je?” Alex trok haar wenkbrauwen op en keek haar vriendin aan. “Over dat mailtje! Ik weet wie het gedaan heeft!” “ Nou, wie dan? En bovendien, hoe weet je dat zo zeker? Heb jij het soms gedaan?” “Natuurlijk niet. Ik zou het nooit doen. Emily heeft het gedaan! Ze gunt een ander niks en is egoïstisch, dat weet jij ook. Nou, dit is het resultaat.” Anouk had haar fantasie weer eens de vrije loop gelaten en een rare theorie bedacht. Anouk altijd met haar rare theorieën. Ze had altijd wel ergens een theorie over. “ Wat? Waarom zou Emily zoiets doen?” “ Gewoon. Waarom kwam dat mailtje toevallig net na het feest? Precies, omdat Emily niet mocht en jij wel. Daarom is ze jaloers en stuurde dat mailtje.” “ Natuurlijk, Anouk. Emily is niet zo gemeen.” “Dat weet je niet. Ook al denk je mensen te kennen, je kent ze nooit helemaal.” Anouk draaide zich met deze woorden om en Alex bleef over deze woorden de rest van de dag piekeren. Ze duwde haar sleutel in het slot en duwde hard tegen de oude houten voordeur van het grachtenpand aan, omdat hij klemde. De deur vloog open en Alex stapte naar binnen, de donkere smalle gang in. Ze struikelde bijna over de post die op de mat lag. Ze smeet haar tas onder de stokoude kapstok die eruitzag alsof hij het gewicht van een jas al niet aankon, maar Alex wist wel beter. Alles was oud in het huis. Alles. Het huis zelf ook, trouwens, maar Alex stoorde zich er niet aan. Ze vond het niet erg dat ze niet in een modern huis woonde. Het was wel vervelend dat het oude hout vreselijk kraakte, vooral s’nachts. Dat was het enige nadeel. Ze raapte de post op en bladerde snel het stapeltje door. Rekeningen, rekeningen, een brief voor Max en nog wat ansichtkaarten met vage plaatsen op de voorkant. Er was niks voor haar. Natuurlijk niet, er kwam nooit post voor haar. Niet dat ze iets verwachte, maar toch was het niet leuk dat ze nooit post kreeg. Ze kon er vandaag alleen echter niet over piekeren, ze had wel wat anders aan haar hoofd dan om aan de post te denken. Bijvoorbeeld wie die mail gestuurd had. De kwestie bleef haar maar bezig houden. Emily zou het vast niet gedaan hebben. Zo gemeen zo ze niet zijn. Of wel? Zou Anouk gelijk hebben?
__________________
never send spam. that's bad. very bad
|
09-08-2003, 19:18 | ||
Citaat:
Verder vind ik het wel ok ja
__________________
ik stel naaktslapers boven pyjamamensen en ik geloof heilig dat alleen naaktslapers een evenwichtig leven kunnen leiden
|
14-08-2003, 14:01 | |
Alex zuchtte en haalde drinken uit de keuken. Het viel haar op dat het verdacht stil was in huis. Dat duidde erop dat er niemand was. Ze ging naar boven en zette haar computer aan. Haar mailbox zat voor de verandering eens niet helemaal vol. 4 nieuwe
mailtjes. 1 van haar moeder, die vroeg of ze iets wou halen bij de supermarkt, een reclamemail en een van Anouk, die vroeg of ze vanavond nog naar de bios gingen, iets wat ze al twee weken geleden afgesproken hadden. 1 onbekende mail. Alex opende de mail. De letters rolden ineens over haar scherm heen en weer. Ze kon na een aantal keer de letters die over het scherm rolden, in woorden onderscheiden. JE WEET HET! MAAR JE ZAL ER NIET ACHTERKOMEN WIE HET IS! MAAR HIJ BEDRIEGT JE WEL! Alex staarde verbijsterd naar het scherm. Wie deed dit? Wie stuurde haar die rare mails? Het was net zo’n vaag mailtje als gisteravond. Zou het een stalker zijn? Iemand die haar bang wou maken? Of zou het iemand zijn die een hekel aan haar had en wou stoken. Ze moest het weten, ze moest het weten. Ze moest weten of hij met een ander was geweest op het feest nadat ze was weggegaan en vandaag, want ze had hem vandaag nog niet gezien. Zou hij haar echt bedriegen? Ze moest het weten en pakte haar mobieltje. Niet dat Tommy het zou toegeven als hij haar zou bedriegen, maar ze kon het proberen. Of zou ze Tommy toch niet bellen. Misschien wou de verstuurder van de mails dit juist. Ruzie, zodat het uit zou gaan. Ze legde aarzelend haar mobieltje weg. Ze belde hem niet, anders zou het net lijken alsof ze hem niet vertrouwde en dat deed ze wel. Toch? Alex begon te twijfelen. Nee,ze vertrouwde hem niet. Ze twijfelde teveel. Als ze hem zou vertrouwen, zou ze niet twijfelen. Ze pakte resoluut haar mobieltje en Tikte het nummer van Tommy in, zodat ze niet meer terug kon, als ze weer begon te twijfelen. “ hé, Alex,” riep Tommy enthousiast, zodra hij opgenomen had. “ Hoi.” “Waarom bel je? Meestal kom je langs als er iets is.” “ Hmm. Waar was je vandaag?” “Ik moest nog wat dingen regelen en was om 1 uur vrij. Maar dat wist je toch al?” “ Heb je een ander?” Alex hapte naar adem. Het was eruit. Het was eruit, wat ze wel dacht, maar niet wou zeggen. Ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan, maar dat zou alleen niks helpen, ze had haar vermoedens toch al uitgesproken. Tommy hapte aan de andere kant van de lijn ook naar adem. “ ALEX!” Ze hoorde hoe verontwaardigd en boos Tommy was en eigenlijk vond ze dat heel logisch. Als Tommy aan haar zou vragen of ze een ander had, zou ze ook boos worden en beledigd zijn. “Sorry, fluisterde ze, ik had het niet moeten vragen.” “ Nee, inderdaad niet.Het lijkt wel alsof je me niet vertrouwd, Alex. Vertrouw je me eigenlijk wel? Als je dat deed, zou je nu niet vragen of ik een ander had. Ik ben teleurgesteld in je. Heel erg.” “ Sorry,” fluisterde ze nog een keer. “ Aan sorry heb ik niks, Alex.” “ Wat moet ik dan doen?” “ me vertrouwen. Ik moet weg,” Zei Tommy stug. “ ik spreek je wel weer. Doei.” Tuut…tuut. De verbinding was verbroken. Alex staarde even naar haar mobieltje in haar hand. Meestal hing Tommy niet zo snel op. Misschien had ze wel gelijk en had hij een ander. Daar ging ze weer. Tommy had geen ander en daarmee uit. Wie zou trouwens een vriendje met blauw haar willen hebben en eentje die zo maf als een deur was? Het was gewoon toeval dat hij zo snel ophing. Hij zou nooit tegen haar liegen als hij een ander had. Dat zou hij niet doen. Alex legde haar mobieltje weg, maar toch had ze geen goed gevoel. Had ze maar niet naar Tommy gebeld. Nu twijfelde ze alleen nog maar meer. Ze stond op. Ze ging de boodschap voor haar moeder halen, dan kon ze haar gedachten ergens anders op richten en dan zou ze het voorval zo vergeten zijn. En dan had ze meteen weer een tevreden moeder. Dan was ze daar ook weer vanaf. Alex liep de supermarkt uit, terwijl ze het wisselgeld in haar portemonnee stopte. Ze zag Max aan de overkant lopen. Verbaasd keek ze naar haar broer. Hij was toch naar het Stedelijk museum met zijn schoolklas?of had ze weer eens met een half oor geluisterd? “ Max!” Riep ze zo hard als ze kon. Een paar mensen keken haar geërgerd aan. Max reageerde niet. Verbaasd keek Alex naar haar broer. Waarom reageerde hij nou niet? Was hij doof geworden of zo? Alex keek naar de overkant, waar haar broer nog steeds met zijn vrienden stond. Zou ze naar hem toe gaan of niet? Ze wist het niet. Misschien zou hij haar voor gek zetten bij zijn vrienden. Zou hij zich schamen voor haar, zijn zusje? Waarom anders zou hij haar negeren en doen alsof ze er niet was. “ Max,” riep ze nog een keer, maar toen hij nog steeds niet reageerde, gaf ze het op en liep ze terug naar haar fiets. Vanavond zou ze haar broer wel eens aan de tand voelen, het liefst als haar ouders er ook bij waren, want dat zouden ze niet leuk vinden en Max een uitbrander geven. Eigen schuld, had hij haar niet moeten negeren. Hij had toch alleen kunnen zwaaien? Nijdig trapte ze op haar pendalen en reed nijdig naar huis.
__________________
never send spam. that's bad. very bad
|
04-09-2003, 14:48 | |
3
“ Alex! Max! Eten!” Alex’s moeder riep van beneden onderaan de trap. Alex sprong snel op, terwijl ze haar Applecomputer afsloot. Even staarde ze naar haar pc. Die had ze vlak na het ongeluk gekregen. Alsof een computer de pijn en het gemis van Jamie zou kunnen verzachten of wegnemen. Alex snoof even en liep toen naar beneden. Haar ouders zaten al aan tafel en Max kwam tegelijkertijd met Alex aanlopen. “ Wat duurde dat weer lang,” Snauwde hun moeder nijdig. “Nou, ga zitten.” “Sorry, mam,” fluisterde Alex. “Wie heeft er gekookt?” informeerde Max achterdochtig. Alex’moeder kookte nog net zo slecht als een paar jaar geleden. “Ik ,” Zei haar vader, terwijl hij wat eten opschepte. “ Mooi.” Max leunde tevreden achterover. Alex keek nijdig naar Max. Wat had ze af en toe een hekel aan hem. Ze had altijd veel beter met Jamie op kunnen schieten. Het was raar, haar tweelingbroers die elkaars even beeld waren geweest, hadden een totaal ander karakter. Jamie was meer de rustige en Max meer de stoere en de drukke. Daarom had iedereen het ook zo raar gevonden dat Jamie zo’n ongeluk had gehad en niet Max. Iedereen had het van Max verwacht, maar niet van Jamie. Ze zuchtte even diep, terwijl iemand haar naam riep. Het leek alsof ze die stem vanuit de verte hoorde, alsof er mist om haar hoofd heen hing. “ Alex?” “Huh?” “Of je wat andijvie wil?” Vroeg haar vader, terwijl hij de lepel boven de pan hield. Alex knikte. “Mam, ik zag Max vanmiddag in de stad,” Zei Alex ineens, terwijl ze een schuin oog op haar broer wierp. “O, ik dacht dat je weg was met je klas naar het stedelijk museum?” Vroeg haar moeder verbaasd. “ Dat was ik ook! We zijn naar het stedelijk museum geweest!” riep Max verbaasd uit. “ Waarom zag ik je dan aan de overkant van de Albert Heijn lopen?” “ Dat was ik niet. Echt niet.” Max schudde beslist zijn hoofd. “ Misschien was het mijn dubbelganger.” “ Dat kan niet. Die heb je niet. Niet meer,in ieder geval. Dat was Jamie, weet je nog wel.” Ze keek even nijdig naar Max en vervolgde haar zin: “Flauw van je, om me vanmiddag te negeren.” Alex’ ouders keken beiden nijdig naar Max. “Waarom negeer je je zusje?” “ Dat doe ik niet! Ik heb toch al gezegd, DAT WAS IK NIET! ECHT NIET!” “Wel.” “Niet! Alex, ik lieg echt niet. Ik was het niet.” “Ophouden! Als Max zegt, dat hij het niet was, dan geloven we hem. Het was gewoon iemand die op hem leek.” “ Waarom liep hij dan precies hetzelfde als Max? Waarom droeg hij dan dezelfde kleren? Zelfs zijn haar zat hetzelfde! Jij was het gewoon! Geen twijfel over mogelijk!” “Alex, haar vader begon zich ermee te bemoeien, hij zegt dat hij het niet was, dus hou erover op, ja? Dank je.” Alex klapte nijdig haar kaken op elkaar en begon aan een brandplek in het tafelkleed te pulken. “laat dat! Ruïneer dat tafelkleed niet! Het hoeft niet stuk!” Zei haar moeder nijdig en gaf Alex een zachte tik op haar hand. Ze was er niet van onder de indruk. Haar moeder deelde wel meer tikken uit. Geen harde tikken, maar zachte corrigerende tikken. Alex had geen honger en staarde de rest van de maaltijd naar het kleed en at nauwelijks iets. Ze zou straks wel honger krijgen. Natuurlijk net onder de film. Dat was altijd zo. Dan zou ze naar de film met Anouk de MC Donalds of de Burger King induiken voor een hamburger. Na het eten stond ze als eerste op. Ze wou net de keuken uitlopen, maar voor ze het kon doen, zei haar moeder nijdig: “ Zou je niet eens helpen?” “ Sorry, mam, maar ik heb met Anouk afgesproken om naar de film te gaan. Dat weet je toch?” “Ga je nou alweer weg?” bemoeide haar vader zich ermee. Hij keek nijdig naar Alex. “Mag ik misschien? Dit had ik al twee weken geleden afgesproken.” Alex keek naar haar ouders. “ Jullie doen zo krampachtig sinds Jamie verongelukt is! Ik ben verdomme echt niet zo dom als Jamie, hoor!Om zonder rijbewijs te gaan rijden!” Schreeuwde Alex woest. Ze werd niet rustiger, nee, ze werd alleen maar kwader.Haar ouders en Max zwegen. Het leek zelfs of de vogels zwegen, want het was doodstil. Maar bij Alex in haar lijf was het allesbehalve rustig en stormde het “Het lijkt wel alsof jullie me op willen sluiten of zo! Waarom doen jullie het dan niet! Waarom sluiten jullie me niet op in mijn kamer?”Schreeuwde Alex nog steeds woest tegen haar zwijgende familieleden. “ik ga naar Anouk!” Zei Alex, iets rustiger. Ze liep de keuken uit, griste haar bruine ribkort jas van de kapstok en smeet de voordeur zo hard dicht als ze kon. Ze hoefde haar ouders voorlopig even niet te zien en Max, die leugenaar ook niet. Het was koud buiten. Een gure wind waaide om Alex’oren, toen ze buiten stond. Haar mobieltje ging en Alex zocht in haar zakken naar haar mobiel. Door al het gedoe met haar ouders was ze de ruzie met Tommy een beetje vergeten. Het was naar de achtergrond gegaan. Ze had het een beetje uit haar gedachten verbannen, maar nu kwam de herinnering aan de ruzie weer terug, doordat ze in het display van haar mobieltje ‘ Tommy’ zag staan. Zou ze opnemen en hem laten stikken? “Met Alex. Hallo Tommy.” “Hey, schatje. Alles oké?” “ Ja, het gaat prima, hoor,” Zei Alex stug. “Ik hoor dat er wat er is. Ik hoor het aan je stem.” “Als je het dan per Se wilt weten, ik had ruzie met mijn ouders.” “O?” Klonk het verbaasd aan de andere kant van lijn. “Ging over mijn broer. Was niks belangrijks.” “Als er wat is, moet je het zeggen.” Alex murmelde wat, wat Tommy blijkbaar als een ja opvatte, want hij ratelde verder. “ Heb je zin in een spannende date met mij?” Het klonk verleidelijk. Of met Anouk naar de bioscoop of een spannende date met haar vriendje? Ze zou Anouk kunnen laten staan voor de bioscoop in haar eentje en naar Tommy gaan? “ Sorry, Tommy, ik kan niet. Ik heb beloofd om Anouk naar de bios te gaan.” “laat je haar toch zitten.” “Bij Emily had ik het wel gedaan, maar bij Anouk kan ik dat niet. Sorry.” “Waarom niet?” ‘Gewoon niet.” Alex wou er nog aan toevoegen dat ze niet altijd kon komen als Tommy haar wou zien, maar ze deed het niet en hield verder haar mond. “Nou, dan niet.” Tommy klonk duidelijk gepikeerd dat hij zijn zin niet kreeg. “Ik kan niet altijd je zin doen, dus je hoeft niet boos te zijn, hoor,” Zei Alex een beetje pissig. “Oke, oké, ik snap het wel.” Of hij het echt snapte, betwijfelde Alex, maar ze zei niks, want ze had geen zin in ook nog ruzie te krijgen met Tommy, dus ze reageerde er verder niet op. “ ik moet ophangen. Doei.” Ze verbrak de verbinding, deed haar mobiel weer uit en stopte hem weer terug in de zak van haar jas. Vanuit de verte zag ze de lichten van de bioscoop al. Dat was ook niet zo moeilijk, de lichten schenen heel ver. Anouk zou vast niet voor de bioscoop wachten, aangezien het ijskoud was, ongeveer 2 graden onder nul en Anouk had aan alles wat met de winter te maken had een gruwelijke hekel. Alex was er juist dol op, ze hield van de winter en van de kou. Ze begon sneller te lopen, omdat ze het nu wel erg koud begon te krijgen en haar tenen begonnen te bevriezen. In iets minder dan 5 minuten stond ze voor de bioscoop. Anouk zag ze niet, die stond dus binnen, wat ze al dacht. Ze duwde de loodzware deur van de bioscoop open die toegang gaf tot de foyer voorin de bioscoop en waar de kaartjes verkocht werden. Het was druk. De kassa werd verborgen door de grote mensenmassa die allemaal stond te dringen om een kaartje te kunnen bemachtigen. Er waren blijkbaar meer mensen op het idee gekomen om naar de bioscoop te gaan. Alleen Anouk was nergens te bekennen. Was ze een keer op tijd, was Anouk er niet. Ze wurmde zich door de mensenmassa heen en ging ergens achteraf staan bij de vitrine waarin de filmaankondigingen hingen. Ze leunde tegen de vitrine aan. Naast haar stond een jongen van haar leeftijd, misschien was hij iets jonger of iets ouder, dat wist ze niet precies. Hij had zwart haar dat in grote punten omhoog stond, een zwart T-shirt en broek en zwarte schoenen. Die houdt vast van zwart, dacht Alex bij zichzelf. Ze vond hem er nogal vaag uitzien. De jongen staarde naar de mensenmassa, maar had nogal een glazige blik in zijn ogen, dus of hij ze echt zag, was maar de vraag. Alex nam hem nog een keer op en keek toen nog een keer foyer rond, op zoek naar Anouk. Misschien had ze haar wel over het hoofd gezien. Op dat ogenblik kwam Anouk binnen. Ze keek rond. Alex liep naar haar vriendin toe. “ Hoi!” “Hallo.” “ je bent laat,” Zei Alex verwijtend. “ Sorry, was niet mijn bedoeling, maar ik moest Colin nog even helpen.” Na het ongeluk had Colin een maand of 3 in coma gelegen en was toen wakker geworden, alleen zijn hersenen waren flink beschadigd, zodat hij niet veel meer kon en in een rolstoel was beland. Anouk moest hem nogal eens helpen met dingen, omdat heel veel dingen te moeilijk voor hem waren. “ Ga je mee de kaartjes kopen? Anders zijn ze zo op, als we niet opschieten.” Ze trok Alex mee naar de kortste rij en sloten achteraan. Alex gaapte even, terwijl ze samen met Anouk en de rest van hun rij de zaal uitschuifelde. De film was afgelopen. Alex gaapte even. “Leuke film.” “ja, hij was inderdaad heel cool. Zeg, ga je mee naar de Burger King?” Alex knikte gretig.Net na de pauze, tijdens de tweede helft van de film, had Alex’s maag zo hard gerommeld dat ze dacht dat de hele zaal het zou kon horen. Natuurlijk was dit niet het geval geweest, maar het had wel zo geleken. Ze liepen de bioscoop uit, naar de overkant waar de Burger King zat. Alex zag de jongen met de zwarte kleren weer. Ze staarde even gefascineerd naar hem. Anouk gaf haar een trap tegen haar been. “ Auw!ANOUK! Waarom geef je me een trap?” “ Je staart.” “Waarnaar?” Alex keek haar vriendin even raar aan. Wat kletste Anouk toch weer vreemd. “Naar die jongen in het zwart. Vind je hem leuk of zo?” “ Nee, joh.Ik kom hem al de hele tijd tegen, hier in de bioscoop.” “ O,ja?” Anouk hield haar hoofd even schuin en keek naar Alex. “ Ja. Het lijkt wel alsof hij me achtervolgd.” “nou je het zegt, hij zat tijdens de film een rij achter ons.” “En ik kwam hem al tegen toen ik op jou stond te wachten,” vulde Alex haar aan. “ Het zal wel toeval zijn. Wil je een hamburger?” “ Ja, ik heb niet echt veel meer gegeten sinds de lunch.” Anouk draaide haar om en staarde heel raar naar Alex. “ je denkt toch niet dat je te dik bent en dat je moet afvallen, door niet meer eten? Dat moet je echt niet doen. Je bent niet te dik, ” Zei Anouk en ze keek bezorgd. Alex moest even lachen. “ nee, joh. Ik vind mezelf niet te dik.” “Mooi. Ik was al bang dat je je in was gaan beelden dat je te dik bent of zo. Maar waarom heb je dan sinds vanmiddag niet meer gegeten?” “O, ik had ruzie met mijn ouders en Max tijdens het avondeten en daardoor had ik niet zoveel honger meer. Vandaar dat ik nu super trek heb in een hamburger.” “ Waarom had je dan ruzie? Jij hebt nooit ruzie met je ouders! Je hebt tenminste leuke ouders. Beter dan die zeur ouders van mij.” “ Nouk, je loopt achter. Sinds Jamie’s ongeluk zijn ze echt niet meer zo gemakkelijk. Ze zijn veel bezorgder.” “logisch, ze willen niet nog een kind verliezen.” “Irritant is het anders wel. Mijn vader zat te zeuren waarom ik weer wegging.” Alex zuchtte even geërgerd. “Dat moet ik toch zeker zelf weten.” Ze gingen in de rij staan en waren vrij snel aan de beurt, ondanks dat het redelijk druk was. Er was vooral veel jeugd. Ze gingen aan het gebruikelijke tafeltje aan het raam zitten. Alles was hier van kunststof en Alex snapte waarom ze hier zo vaak kwamen. Misschien vanwege het feit dat ze en Anouk dol op hamburgers waren. Alex staarde naar buiten, terwijl Anouk druk zat te vertellen. Weer zag ze de jongen in het zwart. Hij stond buiten en keek hun richting op. Het leek wel alsof hij overal opdook waar ze ook was.Dit kon bijna geen toeval zijn. “ Interessant buiten?Je hebt namelijk je hamburger nog niet aangeraakt, terwijl je normaal verzot bent op hamburgers.” Anouk wierp een vluchtige blik naar buiten. “Nee, niet echt.” Alex richtte haar aandacht weer op haar hamburger. Anouk zat druk te praten over allerlei dingen, maar Alex hoorde er geen woord van. Ze deed wel of ze luisterde, anders zou Anouk denken dat er iets met haar aan de hand was en dat mocht ze niet denken. Er was tenslotte niks met haar aan de hand. Als ze zou zeggen dat ze dacht dat die jongen in het zwart haar volgde, zou Anouk vast weer zeggen dat het toeval was.Dat had ze eerst ook gedacht, maar er klopte iets niet. Ze keek weer naar buiten, maar nu was hij verdwenen. Er was iets met hem aan de hand. Maar wat? Zou hij die rare mailtjes sturen?
__________________
never send spam. that's bad. very bad
|
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Levensbeschouwing & Filosofie |
Hoe zagen Adam en Eva eruit? Gatara | 44 | 17-09-2005 16:27 |