Kettingreactie II

[xineof]

Het vorige topic.

Aangezien ik de meeste posts had in het vorige topic ben ik gewoon zo brutaal om deze te openen ^-^.


Kettingreactie: de spelregels

De bedoeling van 'kettingreactie' is dat je een gedicht schrijft dat begint met de laatste regel van het vorige gedicht. Als er 2 mensen zijn die op de zelfde regel verder gaan, mag de volgende weer kiezen waar hij verder mee wil gaan.


En zal de batterij zich ontladen,
dan is de wereld niet meer en
ontstaat een tweede keer.

De herhaling van Big Bang, hoe zou dat klinken?
Een nieuwe dimensie,
- laat het rustig maar bezinken -.

Ik ontkom er niet aan en weet,
mijn herschepping komt mij nader.
Een nieuw begin, misschien
- geluk en hoop ook, bovendien -.

Helpt mij, opdat ik herzie.

[Not for Sale]

Jeej, deel twee.
Nou had ik 'oerknal' wel mooier gevonden dan 'Big Bang', xineof

Helpt mij, opdat ik herzie wat 'k heb gedaan,
Zodat ik begrijp waaróm het pijn doet.
Redt mij, zeg me waar ik heen zal gaan
Zeg me wat te zeggen, zeg mij wie ik zijn moet.

Het is elf uur laat, ik loop op straat,
en verdriet daalt als koude druppels op mij neer.
In avondlijke nevelflarden
zie ik mijn eigen voeten niet meer

[Lalala1111]

In avondlijke nevelflarden
zie ik mijn eigen voeten niet meer,

Maar zelfs mooie woorden
kunnen niet beschrijven wat ik zie.

(Beetje jammer, maar wou ook eens meedoen..)

[xineof]

...kunnen niet beschrijven wat ik zie.'
Hij eindigde zijn monoloog met een heffend gebaar.

De toeschouwer stond ik grote getale op,
boog en herhaalde het ritueel.
Ik legde mijn hoofd tegen de tegels, en stop.

'Naar buiten, ik wil naar buiten!'
'Maar heer, de dictator wacht op uw bloed.'
Een rasperige stem viel de laatste bewering bij.

De stad der doven: 'Ik wil ruimte, en zo gaan wij.'


Ik heb nog niet zo lang geleden de film 'The Last Emperor' gezien, vandaar. Not For Sale: sorry .

[scrooping~paper]

Ik wil ruimte, en zo gaan wij
van 't een naar 't and're huis
de doodskwelling nabij
speelt de radio enkel ruis

want 't liefst trap ik dat stomme ding meteen uit.

[=zwart wit=]

scrooping~paper schreef op 25-01-2005 @ 16:57 :
Ik wil ruimte, en zo gaan wij
van 't een naar 't and're huis
de doodskwelling nabij
speelt de radio enkel ruis

want 't liefst trap ik dat stomme ding meteen uit.

was het mss toch de bedoeling op je laatste regel te beantwoorden? *zag niet zitten*



speelt de radio enkel ruis
daar waar witte boorden schuiv'len
bleke handen altijd wuiven
en de tanden zijn ontbloot

daar waar rozenperken wand'len
fonteinen sproeien heden dag
en waar het heden blijft de nacht
bange klokken blijven luiden

bulderende mannenstemmen
ook de wijn weer rijkelijk vloeit
geesten blijven daar nooit moede
waar de nacht is blijft het morgen

daar achter eeuwige vrede
daar blijft het leven nooit meer staan
maar wie heeft het opgemerkt
dat het stromen is vergaan?

maar daar achter de keukenkast
gaan gecompliceerde levens samen
want wanneer de nacht voorbij gegaan
zal de vrede pas ontwaken



ik heb speciaal de v's gekopieerd

[scrooping~paper]

uitslover.. hihi

Zal de vrede pas ontwaken
als de aarde haar wreed wakkerschudt?
wordt dit het eind van grof geschut,
of moet eerst de aarde haar woede braken?

Misselijk is ze, van heel de mensheid.
Het liefst wordt ze van ons bevrijdt,
maar ze is te zachtaardig,
voor de mens menswaardig.

Die het niet heeft verdiend
te genieten van haar schoonheid.
Die het niet heeft verdiend
zich te verspreiden wereldwijd.

[=zwart wit=]

die het niet heeft verdiend
zich te verspreiden wereldwijd
zij die altijd haar leven
aan filosoferen heeft gewijd
zij die dagen en nachten
dromend door het leven ging
zij die nooit en te nimmer
al het goede werk aanhing
zij die altijd en overal
ter wereld werd gehaat
omdat zij in haar eentje
gewoon de wereld draaien laat

zij die zuchtend en kreunend
het lot van deze aard' beweent
zij die huilend en wenend
haar haar eigen lot verleent

want zij bekommert zich niet
om de mensen om haar heen
en juist daarom is zij
zo ontiegelijk alleen


hier moet je niveau wel sterk door omlaag gaan, door dit kettingen hier

zo ontiegelijk alleen
want zij ademt niet meer
gebroken als een geknakt eendje
dwarrelende veertjes op de grond
vermengd met bloedrood en
stof in haar oogjes.

Ze was mijn liefste
mijn enige gestorven,
aan een overdosis keelpastilles






eh yeah right

[Anne]

Gestorven aan een
overdosis keelpastilles
want hij kon alleen maar
naar me schreeuwen.

Zijn toespelingen,
mijn angsten,
zijn beschuldigen,
braken mijn hart.

Ik probeerde alleen
maar te luisteren
naar de zachte muziek
van zijn adem.

[Sjoerd]

De zachte muziek van zijn adem,
Vies, stinkend, Vreselijk.
Maarja, Zij vinden het lekker.

Hij is mooi, knap en dun,
sexy, heerlijk en een schatje,
Hij is Hét.

Eigenlijk is hij niet meer dan een wezen,
niks leuks of knaps.
Niks unieks.

[Bird-one]

Niks unieks
Het uitzicht is zo vlekkeloos
Maar uitzichtloos als altijd
Met de zon aan het water
Alsof hij bijna verdrinkt
Hoop ik dat ik langzaam stik
In mijn eigen zee

[Lalala1111]

In mijn eigen zee
dreven de woorden van een wijze
zo had hij eens gezegd,
dat ik met niets de spot mocht drijven.

En toen sprak ik met mijn eigen woorden
- immers, ieder dreef met mij de spot -
"Stop met spotten of verdrink je in mijn zee."

[Sjoerd]

Stop met spotten of verdrink je in mijn zee.
In mijn wereld, de wereld vol water,
vissen, bellen en koraal,

Zwem met mij mee in het oneindige water,
Gewoon alleen, Aleen met zijn twee,
Kom, dan zoeken wij het einde van deze waterige horizon.

Beetje vaag

Kom, dan zoeken wij het einde
van deze waterige horizon,
maar 't was geen water
waarmee het wazige ooit begon,
nee nat noch tranen
brachten het einde in zicht,
't is het bloed uit mijn hart
waarvoor ik uiteind'lijk zwicht"

Juist..

[Not for Sale]

't is het bloed uit mijn hart
waarvoor ik uiteind'lijk zwicht.
't Maakt me blind
-het wordt zwart-
ik verlies het gezicht
op mijn eigen, bleke handen.

't Is de waan van de dag,
die me onredelijk vergruizelt,
waardoor mijn wereldbeeld duizelt,
ik val zacht-
jes op de grond
daar naast waar jouw schaduw stond


Niet steeds van die ontkrachtingen onder jullie schrijfsels zetten, dat siert jullie niet.
Niet wazig/vaag, surrealistisch

Wat vinden jullie van deze trouwens? Ik vond hem wel prettig lopen..

En voor Thoughtful..: Nou heb ik toch een woord geknipt

Daar naast waar jouw schaduw stond
vind ik nu alleen gesmolten sneeuw,
je bent weg, voorgoed verdwenen
uit m'n hoofd, uit m'n hart,
uit dit lief'lijk winterwezen.

Wij allemaal verlaten, 't is zo koud
wat mij nog rest, slechts dagen tellen
tot de narcissusen komen,
niet langer ijzigheid enzo.
En dan is 't zo vreemd nog te bedenken,
met slechts jouw neus nog in mijn hand:

"De dag begon zo mooi."

[Sjoerd]

"De dag begon zo mooi"
Vogeltjes floten, het zonnetje scheen,
Je werd wakker naast hem,
En schrok.

wat is er gebeurt,
wat gaat er gebeuren,
en wat gebeurt er nu,
het bleef maar spoken, in jouw hoofd.

er gebeurt helemaal niets,
het was gewoon, naast hem.
Jij, naast hem.
Niks aan de hand, Toch?

[Tsasil]

Niks aan de hand, toch?
Of aan een voet, of aan het oog?
Kijk niet naar beneden, nog niet.
Ga maar langzaam eten nog.

Verzaaid, vrolijk... Raar?
Ja, het is raar. Dacht je niet dan?
Geen vrolijkheid in de lucht is gek.
Ik kijk echt niet, nooit naar!

Maar die kist kijkt, lokt ons.
Het blijft onze God en gegons,
de lucht is zo leeg, zo langzaam.

EN het doet zo'n pijn, om zonder.
Geen schepper meer, geen licht.
Nooit meer te zien, ons aangezicht.

[Not for Sale]

Nooit meer te zien, ons aangezicht.
Doordat je voor zijn charmes bent gezwicht,
mij denkt te totaal te devesteren,
heb je me eigenlijk van een last verlicht.
Schat, er valt nog veel te leren

Nooit meer te horen, ons geschater.
't Is niet dat ik het zwaar zal ontberen.
't Was van laatst slechts investeren.
Schat, dom wicht, tot nooit of later,
Werkelijk, het kan verkeren.

[Tsasil]

Werkelijk, het kan verkeren.
We leven in een droomwereld.
Geld, liefde en geluk spelen hier geen rol

Zeldzaam, zal nooit onteren.
Die speciale band, die slaap.
Gaap niet liefste, wordt nooit wakker nu.

Waarheid zal nooit beweren
dat we nooit hebben bestaan.
Gaan we nu al? Ik zie mijn steen in't gras.

Gezien de laatste regel in zijn geheel misschien wat lang is, maar 't mag natuurlijk altijd

[=zwart wit=]

ik zie mijn steen in het gras
en weet een baksteen in mijn hart

mijn ogen waren al bezweken
de roesten van mijn handen al vergaan
het gorgelen van mijn keel was gestagneerd
en mijn bescheiden hoesten werd niet meer verstaan

het stapelde zich op
richting het wolkendek
alleen het zand
was mij vergeten

--

lol
kijk maar wat je met de laatste zin doet en hoe je 'm laat scheiden.

[Sjoerd]

was mij vergeten
Verdween,
en kwam nooit meer terug.

Vloog weg,
weg, naar hét,
Hét oneindige.

Zoeken zal je,
vinden zal je het niet,
ooit zal je terugkomen.

-Als mijn tijd geweest is-

[Bird-one]

Als mijn tijd geweest is
Zal jij de ruimte hebben
Om te voelen, te doen en te denken
Wat je in mijn bijzijn niet kon
Waar je eeuwenlang op wachtte
Maar ik telkens jouw kansen verslond

Als mijn hoofd naast mijn lichaam ligt
Mijn bloed heeft gevloeid
Mag jij alles met mijn lichaam doen
Wat je in mijn bijzijn niet kon
Daar waar je zolang over zeurde
Maar ik telkens jouw woorden niet verstond

[pourlesyeux_]

Maar ik telkens jouw woorden niet verstond
Waar we ook waren

Al gingen we samen tot in andere dimensies
Al struikelden we varend over wilde baren
Al was het slechts dat liefde met een knipoog bestond

Het was de gedachte die haar verslond

[Sjoerd]

Het was de gedachte die haar verslond
Bleef ze daar beweegloos staan
zonder enig bereikbaarheid
Ging ze, liet ze achter, Verliet.

Geen vaarwel voor iemand
ze ging weg, naar het niets
in diepe rust, werd zij meegenomen
Vloog weg, en kwam niet meer.

herinneringen waren gewist,
overal wat haar noemde was gewist,
Ze verloor,
Van het mooie, maar doch vreselijke.

Wauw, best goed van mezelf.

[pourlesyeux_]

Van het mooie, maar doch vreselijke
kwam uiteindelijk niets terecht
we hebben gezwicht
we hebben gevochten
trotseerden gedrochten, bukten voor het slecht

maar uiteindelijk, rest slechts een vraag
als schamele rest

wanneer
een volgend zielenofferend gevecht

Sjoerd schreef op 13-02-2005 @ 21:45 :


Wauw, best goed van mezelf.

Inderdaad!

[pourlesyeux_]

en ik dan?!

[pourlesyeux_]

up up up

[Lalala1111]

Een volgend zielenofferend gevecht
is de manier waarop jij
de dekens van je afslaat
en het sinaasappelsap perst

Zondagochtend is een hel
sinds die keer dat jij hier voor het eerst
de dekens van je af kwam slaan
en sinaasappelsap kwam persen.

Jep, volgens mij is dit een van m'n gedichten met het beste ritme..

[pourlesyeux_]

haha wat wil je als je dezelfde zinnen gebruikt ;-)

en sinaasappelsap kwam persen
of nee
frustratie kwam persen

dat je met al je kracht
-dacht-
een cocon weefde
en wikkelde
om me heen

mijn bloed drinkend
tot ik me ontpopte

[Not for Sale]

Tot ik me ontpopte
als een weetjesmaniak
was er niemand die me stopte
als ik las in d' almanak.

Doch later toen 'k elkeen
uit 't jaarboek confronteerde
met wat ik daaruit leerde,
werd ik al gauw verme'en

Men maakt' mij lam voor 't gemak
Opdat ik strak'
aartsmak ten aard' smak

[xineof]

Opdat ik strak'
aartsmak ten aard' smak
kruip ik onwetend, rustig,
uit de geslagen krater.

Ik liet hem achter na de val.

Plompverloren - dat is 't woord -
de wereld in,
als een makke
maar strakgevormde stakker.

'Hé, hoe is het, ben je dan niet wakker?'
Het was een stakker, nét als ik.

'Smak ten aard', want gij zijt
een omhoog gevallen knakker.'
- En ik zwéér, ik zei het echt! -

Fluitend draait de man zich om,
en valt prompt pardoes t'rug in 't gat,
als een makke,
maar lompverploren slakker.

[tornedorush]

Ik ontkom er niet aan en weet,
mijn herschepping komt mij nader.
Een nieuw begin, misschien
- geluk en hoop ook, bovendien -.

Helpt mij, opdat ik herzie.


Hmmm, dit stuk spreek me erg aan
Verder ook heel mooi,maar idd oerknal had beter gepast denk ik(maar dat is aan jezelf uiteraard ).

[yapo]

Fluitend draait de man zich om,
en valt prompt pardoes t'rug in 't gat,
als een makke,
maar lompverploren slakker.
Onwetend van wat komen gaat.

Hij wil opstaan maar vergeet te leven.
Wordt zelfs nooit meer wakker.

[Not for Sale]

Wordt zelfs nooit meer wakker,
mijn ogen haken zich
de wereld die oogt vlakker.

En 't oogje van 't gordijn
verdoet het zicht op zicht
met het haakje op 't kozijn
wordt het hier lichtdicht.

Want lieve, zie,
de hoofdkamer van de droom
is gisteren gesticht.

[Anne]

De hoofdkamer van de droom is gisteren gesticht.
Toen ik een jaar geleden ontwaakte uit mijn hoofd
dat zei dat leven eigenlijk alleen maar dromen is,
had ik nog geen idee van wat je nu hebt aangericht.

Vorig jaar heb ik mij leeggemaakt van al mijn dromen,
dromen was fijn, maar met jou nog veel fijner.
Ik dacht: we kunnen samen dromen als het leven toch
alleen maar dromen is, mijn allerliefste is al uitgekomen.

Nu hebben harde pijlen de dromen doorboord.
Ik zou liever slapen en dromen dan leven.
Weet je wel hoeveel vertrouwen ik heb gegeven?
Keer droom eens om, je hebt me vermoord.



Eh... ja...

[=zwart wit=]

je hebt me vermoord.
als ogen konden doden
en je doodde me
als gedachten konden verstikken
je hebt me verstikt
als verkoolde handen verteren konden
en je hebt me verkracht
als jouw liefde eindeloos zou zijn gebleken

maar ik ben nog gans niet dood
want jij hebt je niet gerealiseerd
dat doden de stem van de levenden
nooit meer zullen horen

en je hebt niet geweten
dat je enkel mijn vluchten hebt doorboord
en nooit iets bereiken kunt
voor mijn vleugels te doorgronden

en mijn kwiekslagen
van de beginne te verstikken

want vergeef me
en jij wist niet wat ik deed

[scrooping~paper]

En jij wist niet wat ik deed,
want je was te arrogant
om naar me te luisteren.
Ik zeg je te fluisteren;
te varen naar de kant,
maar jij gedroeg je
weer als een sekreet.

Dus ik zeg enkel dit:
Luister dan maar naar
je eigen persoontje;
jij met dat kroontje,
met jou ben ik klaar.
Ik hoef niet te zien,
hoe jij op je troon zit.

[bij]

Hoe jij op je troon zit,
zo kniel ik op de grond,
maar dan anders, toch?

Het valt allemaal best mee,
op de koude vloer voor je
geworpen,
omdat jij dat zo wilde.

[Anno 1986]

Omdat jij dat zo wilde
belangrijker vond dan dít
Dan dit, wat wij al jaren hadden
zonder dat het waarde had

Werkelijk; ben ik zo stom
zo stom voor woorden,
en zo onbegrijpelijk
Dat ik geloofde, in de waan?

De waan van samenzijn
arm in arm, jij en ik
Ik bij jou, maar jij bij haar
Omdat jij dat zo wilde

En geloof me; zij zal nooit
geven wat ik je zou willen geven
Plannen maken, zoals ik ze heb
Geloof me, en verafschuw..

[Not for Sale]

Geloof me, en verafschuw
de waaiende wil van een wijze ondeugd,
die verlangt al verheugd
naar daden onschuw.

Ken me en leer
van de zwakke zwaaien, die vederlicht
vliegen, liegen, dan zwicht
jij ook voor het ledige neer.

Dan stort jij ook over,
dan niks je te meer

[Sjoerd]

Dan stort jij ook over,
dan niks je te meer
Het zal je verbazen,
Maar mij niet.

Zoals je nu doet,
dat hou je nooit vol,
neem rust, rust,
Je hebt nog jaren!

volhouden heeft geen zin,
je moet stoppen,
rusten, liggen, slapen, zitten.
STOP!

[Lalala1111]

rusten, liggen, slapen, zitten.
STOP! De wereld heeft geen zin.
En gauw voer ik het vogeltje een wormpje.
Zodat zijn eeuwige gefluit eens stopt.

[Flip!]

Zodat zijn eeuwige gefluit eens stopt.
Zodat ik eindelijk eens naar mijzelf kan luisteren
Iets wat ik niet eens heb durven dromen
Tijd voor mezelf, niet omkijken en van die ladder af vallen
De weg ligt voor me open, ik ga alsmaar hoger

[Sjoerd]

De weg ligt voor me open, ik ga alsmaar hoger
Hoger de duisternis in, Ver van de wereld weg.
Vragen spoken door mijn hoofd,
Wat moet ik hier, wat doe ik hier?

Hoger het slechte pad op,
Naar het slechte,
het heeft geen zin,
het maakt niet uit.

Toch stap ik om, Loop weg,
Ga naar de wolkjes,
Vlieg mee,
en verdwijn.

[=zwart wit=]

vlieg mee,
en verdwijn
laat de leden
vallen ogen
laat de hangmat
rusten tussen
vliegen mede
ver ongein

en zijn de slapers uit je ogen
zijn de handen gekrakeeld
de laatste resten dweinen weide
keere terug tot heus verdwijn

want de winter is vergangen
de sterren stralen weer
en de ogen van mij matte
brengt de vliegen tot inkeer

[Not for Sale]

Brengt de vliegen tot inkeer mijn ridder,
Verzengt hun huis en haard!
Laat ze maar goed voelen, ridder,
Velt hen met uw zwaard!

De schobbejakken jakken schob
-en onbeschaamd-
Al dagen door mijn hof.
Doet er rap iets aan,
liefst voordat ik ontplof!

Een kruisvaart tegen 'n insect,
was curieus, zelfs in die tijd.
Maar de reden was perfect:
In gezoem gedijt geen Majesteit

[Tsasil]

In gezoem gedijt geen Majesteit
In de geestesgronden groeit geen graan
De waanzin vleidt zich de ganze tijd
En doordringt mijn geest van zon en maan

De waanzin zingt, lacht, fronst en zacht
danst hij, danst, danst zich nu dood en dood
zal hij zijn, zal hij altijd zijn. Zijn macht,
de realiteit zijn leger, mijn dromen zijn vloot

In gezoem dans ik in mijn kamer
In de geestesgronden heb ik geen baan
De witte muren lijken langzamer
En de dokter kijkt mij wat vreemd aan



He Not For Sale, was jij nou Coolkast vroeger?