Advertentie | |
|
20-06-2010, 19:39 | |
Gedicht 50
- Je denkt aan de sepia momenten. De ontbijtkoek en thee: schaterlachen en mensen nadoen. Ze zijn sinds kleurencamera's zwart-wit geworden. Verlangen is een ziekte. Het zit in de platgelopen stukjes kauwgom en platgereden muntstukken op treinsporen: vooral de bruine handen. Net als alles waar je dood van gaat. Die je ziet al in de haren van mensen. Als ziekenhuiswit zich ermee bemoeit, is de rest uitstel van executie. Je mist het. Zoals je de kopjes van een kat mist, al weet je niet wat die in godsnaam betekenden.
__________________
Zeg maar Jan.
Laatst gewijzigd op 11-10-2010 om 22:29. |
20-06-2010, 19:49 | |
Ik vind het in het algemeen leuk geschreven, maar qua ritme kan ik er echt niet in komen. Hoe je begint, vind ik erg leuk (Is sephia, niet gewoon sepia? En ik zou "foto" weglaten bij "fotomomenten". Dat sepia zegt voor mijn gevoel al genoeg. Maar das mijn mening.), maar ik kan het verband niet zo goed vinden tussen de eerste en tweede strofe.
"De dood zie je al in de haren van mensen" doet me erg veel, maar voor mij wordt het weer een beetje verpest omdat je het "uitlegt". Een beetje hetzelfde heb ik met die kopjes van een kat (wel leuk gevonden trouwens). Laatst gewijzigd op 20-06-2010 om 20:28. |
20-06-2010, 20:25 | ||
Ik snap wat je bedoeld!
Persoonlijk denk dat ik door het te beperken tot "De dood zie je al in de haren van mensen" en het bij de kopjes van de kat te houden, heel veel mensen het weer niet gaan snappen. Tenminste, misschien: Citaat:
__________________
Zeg maar Jan.
|
20-06-2010, 20:30 | |
Ik vind de beelden die je beschrijft en oproept erg mooi. Sepia momenten zou ik ook mooier vinden, en ik zou van theemomenten alleen thee maken, daar vind ik de herhaling van momenten niet geweldig.
Ik vind de tweede strofe heel mooi, hoe je dingen beschrijft. Maar wat ik echter jammer vind is dat het voor mij nietszeggend is. Verlangen is een ziekte. Het zit in de platgelopen stukjes kauwgom en platgereden muntstukken op treinsporen: vooral (waarom zit verlangen in platgelopen stukjes kaugom etc? Ik zie geen link.) de bruine handen. Net als alles waar je dood van gaat. (Bedoel je hiermee, dat je van verlangen doodgaat en van vele andere dingen ook dood gaat en dat al die dingen in platgelopen stukjes kauwgom zitten? Bruine handen komen voor mij ook een beetje uit het niets) De samenhang zie ik opzich in de zin van, iemand wordt ouder, is aan het doodgaan en denkt terug aan vroeger en wat hij mist. Zo vat ik het op tenminste. "Het komt op mij over, en ik bedoel dit minder bot dan dat het klinkt, dat je grootse verhalen probeert te vertellen terwijl je nog niets hebt meegemaakt" Dit vind ik wel een interessante discussie, mag je alleen over dingen schrijven die je zelf hebt meegemaakt? Is het vermogen je in een bepaalde situaties te kunnen verplaatsen niet voldoende?
__________________
En we droomden in gedachten, maar we kwamen altijd thuis.
|
20-06-2010, 20:39 | |||||
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
__________________
Zeg maar Jan.
|
22-06-2010, 21:35 | |
Gedicht 51
- Ik teken met mijn vinger pyramides op je rug, het samen hand in hand lopen brengt in mij Turkse hammam terug. Ik zou een wereldreis beginnen maar vond in jou al mijn bestemming. Spaanse zon rust in jouw ogen, leidt me naar kleine zandtekeningen- vind mezelf in Parijs als je me kust.
__________________
Zeg maar Jan.
Laatst gewijzigd op 10-08-2010 om 22:40. |
22-06-2010, 21:42 | |
Verwijderd
|
Niet nav nr 50 maar meer in het algemeen ben ik het wel met Halogeen eens. De laatste tijd komen je gedichten meer en meer over als puberpoëzie, terwijl ik wel wéét dat er juist meer achter zit. Naar mijn smaak benoem je te weinig en wek je daardoor een wat weige toon. Het gaat in je gedichten dan weliswaar niet over het grootste liefdesverdriet dat een twaalfjarige kan hebben of over dat je ouders je zo slecht begrijpen, maar ergens ligt er wel een zweem van te grote woorden en te weinig inhoud over veel van je gedichten heen. Je kunt goed dichten, begrijp me niet verkeerd, maar je haalt absoluut niet het onderste uit de kan. Wat dacht je van een -geforceerde- stijlbreuk, bij wijze van experiment?
|
22-06-2010, 22:03 | |
Verwijderd
|
Die laatste las ik alleen vluchtig, dit commentaar had ik al bedacht voordat ik het las en daarom heb ik er nr 50 niet in betrokken.
Precies? Ehm, jezelf meer uitdagen door in heel andere ''formats'' te gaan schrijven. Meer op vorm letten, bijvoorbeeld, andere sferen creëren (je hangt nu vaak tussen dromerig, romantisch, weïg en melancholisch in, waarom niet eens heel bombastisch, boos of grappig bijvoorbeeld?), werken met ideeën die niet van jezelf komen maar juist heel erg buiten je liggen? |
22-06-2010, 22:07 | |
Goed idee! Ik denk dat ik in de zomervakantie wat meer op die manier naar dichten ga kijken. Ik wil hierbij zeggen dat ik dus tegenwoordig bijna geen tijd heb door theateruitvoeringen en de meeste gedichten zijn dus combinaties van verschillende vlagen inspiratie die ik in mijn mobiel heb opgeslagen. Dit kan dus samenhangen met mijn stijl van tegenwoordig
__________________
Zeg maar Jan.
|
29-06-2010, 21:39 | |
Gedicht 52
- Het was na lang wachten tussen met bloed besmeurde muren. De pijn met pleisters nog verzachten - je was een brandweerman: vlammen - het blussen van vage vuren. Er zit nog ruimte tussen: Dat wat dood is en nog altijd leeft. Mijn laatste wens: Dat mijn heengaan je verdriet doet; dat mijn zwanenzang jou nog één keer kippenvel geeft.
__________________
Zeg maar Jan.
Laatst gewijzigd op 07-01-2011 om 12:17. |
30-06-2010, 16:49 | |
Hoeveel gedicht 50-gedichten ga je nog schrijven? Ik neem aan dat je 51 bedoelt
Ik snap het tweede gedicht 50 niet precies, wat die brandweerman daar doet dan hé. Het leest wel fijn, je bent gewoon goed met woorden. Ik ben het eens met Medeia, ik heb nu veel van je gelezen, maar veel dezelfde stijl. Ik zou wel eens wat anders van je willen lezen |
30-06-2010, 20:28 | ||
Citaat:
|
14-07-2010, 22:34 | |
Gedicht 54
- Je was een kunstenaar, juist omdat je er een rommeltje van maakte. Kunstenaars doen dat. Ik was je Mona Lisa. Ik was je schone maagd, en God weet hoeveel verf je hebt vergoten. Wiens oren je amputeerde. En hoewel ik, tot propje gedegradeerd, naast de prullenbak belandde, was ik het blijste kunstwerk van de wereld. (Ik denk overigens dat buitenaardse wezens 'kunst' niet kennen, dus misschien was ik het blijste werkje van het hele universum?)
__________________
Zeg maar Jan.
Laatst gewijzigd op 05-01-2011 om 22:10. |
14-07-2010, 22:43 | |||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
|
14-07-2010, 22:55 | |
Gedicht 58
nog ontevreden - Ik weet dat sterren vallen, en ik ben er heus van op de hoogte dat bloemen (zoals tulpen en margrietjes) vergaan. Ik snap het! Ik snap dat mooi weer overwaait. (of eigenlijk: dat wolken aanwaaien en het mooie weer verpesten) en dat een kampvuur lang niet altijd eeuwig brandt. Ahoewel, de dag na het kampvuur is het er lekker warm. Maar een regen van vonken is geen vuur te noemen. Jij toch wel? En betekend dat, ik bedoel.. Ben je morgen ook nog warm?
__________________
Zeg maar Jan.
Laatst gewijzigd op 10-08-2010 om 22:41. |
15-07-2010, 13:32 | |
Je bent weer druk beziggeweest zie ik!
Gedicht 54 & 55 (wtf, dat je al zoveel gedichten heb geschreven en gepost! ) vind ik een beetje... ik weet niet... het heeft iets van ik-wou-dat-jij-weer-terug-was-want-ik-mis-je. Dat is helemaal niet negatief bedoeld, maar het is wel het gevoel dat ik bij die gedichten krijg. Gedicht 53 vind ik overigens in het begin nogal cliché met dat kunstenaar-mona lisa. In strofe twee en drie wordt het beter, die vind ik namelijk erg schattig! Gedicht 54 is ondanks het gevoel dat ik erbij heb erg leuk, tot aan de laatste zin, ik vind dat die zin het eerdergenoemde gevoel heel erg versterkt. Misschien dat je die zin kunt aanpassen? Misschien klinkt het stom, maar bij gedicht 56 moest ik hardop lachen Het gedicht is eigenlijk heel erg flauw en voorspelbaar maar toch erg leuk! Gedicht 57 vind ik een leuk beginnetje, maar het zou, zoals jij al zegt, wat meer uitwerking mogen hebben. Het begin vind ik leuk al maakt de zin 'om vast te stellen hoe oud ze zijn' het gedicht wel wat minder origneel. Misschien dat je ipv daarvan iets anders kunt bedenken, iets wat maar heel vaagjes met de stippen van een lieveheersbeestje te maken heeft? Gedicht 58, gaat die over seks? Want dat is wat ik er van maak Technisch gezien vind ik het een heel leuk gedichtje! Gedicht 59 is een beetje iieeuw, zoals Medeia zegt, maar ook wel ergens best wel leuk. Goed gevonden in ieder geval!
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
Laatst gewijzigd op 10-08-2010 om 22:42. |
Advertentie |
|
|
|