Dichten van Bright Blue

[Bright Blue]

Scheldpartij

We gooien met woorden over de rooie
donker zwart, diep grijs getint.
Stille ruzie aan het maken over
wie met het schelden begint.

Zonder elkaar te horen
praten we geërgerd door.
Nu ben jij aan het woord want
ik sta alweer 1-0 voor.

Maar ik laat me niet meer kisten
als jij zelfs jouw punt niet maakt.
Nu onze o zo zoete liefde naar
geronnen bloed heeft gesmaakt.


Quis, wat vind je hier van? Heb hem wat veranderd.

[Dingaantouwtje]

Zou je niet alweer doen in plaats van al weer?

[Bright Blue]

Ja.. Was even een foutje

[Bright Blue]

Wow, ik heb mijn gedichten topic al 46 dagen verwaarloost
Hij word zelfs "oud" genoemd!
Daar ga ik natuurlijk wat aan doen!


Gedicht 22

Lief,
Waar moet ik je vinden dan.
Als ik zoveel aan je denk dat ik je ogen
al bijna niet meer voorstellen kan.

Ik was al bijna vergeten,
hoe je zachte lippen proeven.
Hoe het bij jou zijn is. Zonder verplicht-
tingen, zonder moeten en hoeven.

Je komt zelfs in mijn dromen voor,
ik voel je armen om me heen.
Maar uit dromen word je wakker,
en toen was ik weer alleen.

Gelukkig bestaan er foto's,
en ik pak snel mijn mobiel:
"ik mis je zo ontzettend lief"
en ik keek naar onze foto,
tot ik met een lach in slaap viel.


Ik vind zelf de 2e strofe niet zo mooi. Iemand tips?

[Bright Blue]

Ik heb gedicht op (piano)muziek, en rechtstreeks mijn gevoel op papier gezetten. Dit is er van geworden:

Gedicht 23

Plus min ons

Vandaag was als een begin.
Ik droomde en ik beleefde,
de zoete nasmaak van liefde,
die nog aan me kleefde.

Ik woog de gewichten tegen elkaar op.
Ik waste ze, voelde ze en liet ze vallen.
De plusjes en de minnetjes bleven gelijk.

Mijn dromen mogen nog altijd uitkomen,
zo zoet en zo zacht als ik zelf wil.
Maar als mijn droom de jouwe niet wordt,
maken de plusjes geen verschil..

Abzg, wat een mooie!
Alleen kun je 'niet de jouwe word' (met dt trouwens ) niet beter veranderen in 'de jouwe niet wordt'?

[Geel]

Bij gedicht 22 haal je de tijden door elkaar in de laatste strofe (of heb je dit expres(s?) gedaan?). Een erg schattig gedicht!

Gedicht 23 is heel erg mooi en goed. Een hele fijne (nou ja, niet echt 'fijn' maar je snapt vast wel wat ik bedoel) gedachte zit erachter!

[Bright Blue]

Dankje etmakas, zo loopt wat beter inderdaad

ggcy8, volgensmij heb ik dat onbewust gedaan.. Hmm, ik zal er nog maar eens naar kijken

[Bright Blue]

Gedicht 24

Onze hartjes die zó perfect waren geweest,
maken nu alleen maar vlekken. Je hebt ze
lek gestoken.

[Rivka]

Je schrijft helemaal niet zo slecht! Veel beter dan ik had verwacht. #23 vind ik erg mooi.

[Bright Blue]

Oh dankje Rivka

[Bright Blue]

Gedicht 25

Om het van me af te schrijven.

Ik ben een vlinder maar mijn bloem is weg gevlogen.
Hij heeft me leeg gezogen, mijn vleugels gestolen.

Van alle kanten word me hulp aangeboden,
er worden zelfs nieuwe vleugels gemaakt.

Vast geplakt op mijn rug.
Maar mijn oude vleugels,
krijg ik er niet mee terug.

[Bright Blue]

Gedicht 26

Onzichtbaar

Ik ben op zoek naar het gevoel,
dat mijn hart kloppen laat, dat niet
in het woordenboek geschreven staat.

Ik ben op zoek naar de blauwe lucht.
Maar ze wil niet gevonden worden.
Verstopt zich achter woede en verdriet.
In die storm, ziet ze mijn tranen niet.

[Bright Blue]

Gedicht 27

Achter het behang.

Waar de bloedspetters op de muur zitten,
en geheimen op geschreven staan.

Waar op gespuugd is,
met hoofden tegen aan is gestompt,
en vliegen op dood geslagen zijn.

Ik werp er mijn laatste blik op,
en ik behang de oneindige muur opnieuw.

[ZitriN]

Ik vind het laatste gedicht erg mooi!
De mooiste tot nu toe, als ik het zo even snel doorlees.
Vooral het idee, dat er zoveel dingen een eigen verhaal hebben en hoe je deze letterlijk achter het behang plakt. Mooie metafoor! Het mooist zou ik alleen vinden als je geen twee keer muur gebruikte, maar de eerste verving door "wand" bijvoorbeeld.

[Bright Blue]

Oh dankje ZitriN! Dat gedicht heb ik echt in 2 minuutjes geschreven..

Maar denk je niet dat wanneer ik de eerste keer muur gebruik, en de tweede keer wand, dat het dan te verwarrend word? Want daar zit ik over te twijfelen.

[Bright Blue]

Gedicht 28

Sputteren en struikelen

Op dwangmatige volgorde,
schreef en las ik mijn gedachten.
Ik pakte ze in en stuurde ze op,
Maar voordat ze aankwamen,
zat jij er alweer bovenop.

Je kon niet wachten.

Je liet me sputteren en struikelen,
zodat ik in je warme armen viel.
Je armen waren zacht, te zacht.
Je straalde precies uit wat ik op dat
moment dacht.

Maar je bent het laten vallen niet ontleert.
Je ving me niet meer op.

Je hebt het niet eens geprobeert.

[Daanaap]

Over gedicht 28:

Ik vind het "op dwangmatige volgorde" erg mooi, en hoe je de rest van het gedicht hebt geformuleerd vind ik ook wel geslaagd. (Ik zou trouwens "hij" in regel 4 veranderen in "het".(mijn mening))
Al is mijn enige kritiek wel dat het "persoonlijke"/"unieke" niet echt overtuigd er in is verwerkt. Ik bedoel; waarom gaat dit gedicht nu echt over "jou"? Tenzij dat natuurlijk helemaal niet de bedoeling is. Dat kan natuurlijk ook en dan heb ik niets gezegd.

[Bright Blue]

Hmm, ik zelf vind 'het' er toch niet helemaal lekker tussen staan.. Dus ik laat het zo. Maar toch bedankt voor de tip.

Ik snap niet helemaal wat je bedoeld met het persoonlijke/unieke.
Het gedicht gaat over mezelf, het was eigenlijk een uiting van mijn gevoel.

Ik zie nu wel dat ik er heel vaak "je" en "jou" in heb staan, is dat soms wat je bedoeld?

[Daanaap]

Nee, dat heeft er niet heel veel mee te maken.

Natuurlijk snap ik wel dat het een uiting is van je gevoelens, maar mijn opmerking ging meer over het feit dat het wat algemeen is. Niets in het gedicht duidt erop dat het ècht over jou gaat, in principe zou het ook kunnen gaan over de buurvrouw ofzo. Sorry dat ik het niet duidelijk uit kan leggen! En het is misschien een beetje muggenzifterij...

[Bright Blue]

Dus eigenlijk zeg je dat ik er juist meer gevoel in moet leggen?

[Daanaap]

Of meer details, unieke dingen van/over jou/die specifieke situatie! Maar dit is echt heel erg mijn persoonlijke mening hè! Misschien dat anderen het totaal niet met mij eens zijn!

[Em.]

Ik vind dat je leuk schrijft! Het heeft iets fris, vooral die korte/grappige rijmpjes vind ik iets hebben. (Zoals je allereerste gedicht! )

De laatste is misschien inderdaad wat 'algemeen' zoals Daanaap ook al zegt. Het heeft niets unieks van jóú. Zo ken ik iemand die gedichtjes schrijft met details als de scheuren in het rode broekje, de twingo aan de overkant van de straat, de sproet bij het randje van je oorlel. Dat soort dingen. Die niet over iedereen kunnen gaan en niet door iedereen geschreven kunnen zijn. Die héél dicht bij je staan waardoor je het gevoel hebt dat je een intiem kijkje in iemands hoofd kunt nemen, zelf al is dat eigenlijk een hoofd van een niet-bestaand gefantaseerd persoon.

Je eerste strofe vind ik trouwens heel leuk geschreven, hoewel ik die 'hij' ook vreemd vind. Je verwijst immers (toch?) naar 'mijn gedachten'. "Ik pakte ze in en stuurde ze op, maar voordat hij aankwam"? Apart.

Ook snap ik niet helemaal wat je ermee bedoeld, ik kom er alsware niet helemaal ín. Want wat heeft het voor gevolgen dat hij er weer bovenop zat? Wat maakt dat uit? Waarop kon hij niet wachten? Waarom? En waarom val je dan ineens in zijn armen? En ook zeg je 'je ving me op' maar in de volgende strofe laat hij je alweer vallen, terwijl ik geen 'overgang' zie. Niet zo van 'vroeger ving je me op, maar nú laat je me vallen'. Dat soort dingen vind ik een beetje jammer, want daardoor begrijp ik het gedicht niet, of vind ik het onlogisch - en het zorgt dat het 'verder van me afstaat', ik kan me er daardoor niet inleven in wat er gebeurd. Omdat ik dat, simpelweg, dus niet begrijp.

Maar verder vind ik het wel goed geschreven, en er zitten zéker goede/leuke dingen tussen! Zoals 'dwangmatige volgorde' en 'sputteren en struikelen'. Ook rijm je (voor zover ik ze nu gelezen heb) beter dan de meeste mensen die ik ken. Ik kan het zelf ook nooit zo, haha. ;d

[Bright Blue]

Em. schreef:

Ik vind dat je leuk schrijft! Het heeft iets fris, vooral die korte/grappige rijmpjes vind ik iets hebben. (Zoals je allereerste gedicht! )

De laatste is misschien inderdaad wat 'algemeen' zoals Daanaap ook al zegt. Het heeft niets unieks van jóú. Zo ken ik iemand die gedichtjes schrijft met details als de scheuren in het rode broekje, de twingo aan de overkant van de straat, de sproet bij het randje van je oorlel. Dat soort dingen. Die niet over iedereen kunnen gaan en niet door iedereen geschreven kunnen zijn. Die héél dicht bij je staan waardoor je het gevoel hebt dat je een intiem kijkje in iemands hoofd kunt nemen, zelf al is dat eigenlijk een hoofd van een niet-bestaand gefantaseerd persoon.

Je eerste strofe vind ik trouwens heel leuk geschreven, hoewel ik die 'hij' ook vreemd vind. Je verwijst immers (toch?) naar 'mijn gedachten'. "Ik pakte ze in en stuurde ze op, maar voordat hij aankwam"? Apart.

Ook snap ik niet helemaal wat je ermee bedoeld, ik kom er alsware niet helemaal ín. Want wat heeft het voor gevolgen dat hij er weer bovenop zat? Wat maakt dat uit? Waarop kon hij niet wachten? Waarom? En waarom val je dan ineens in zijn armen? En ook zeg je 'je ving me op' maar in de volgende strofe laat hij je alweer vallen, terwijl ik geen 'overgang' zie. Niet zo van 'vroeger ving je me op, maar nú laat je me vallen'. Dat soort dingen vind ik een beetje jammer, want daardoor begrijp ik het gedicht niet, of vind ik het onlogisch - en het zorgt dat het 'verder van me afstaat', ik kan me er daardoor niet inleven in wat er gebeurd. Omdat ik dat, simpelweg, dus niet begrijp.

Maar verder vind ik het wel goed geschreven, en er zitten zéker goede/leuke dingen tussen! Zoals 'dwangmatige volgorde' en 'sputteren en struikelen'. Ook rijm je (voor zover ik ze nu gelezen heb) beter dan de meeste mensen die ik ken. Ik kan het zelf ook nooit zo, haha. ;d

Ik denk dat ik wel snap wat je bedoeld, dat het niet echt iets unieks heeft. Eigenlijk zit er best een groot verschil tussen gedichten die ik schrijf voor de leuk, en gedichten die ik schrijf om mijn gevoel te uiten. En eigenlijk hoeft niemand die ook echt te begrijpen vind ik.. Ik snap dat ze wat vaag over komen, maar mijn bedoelling is op dat moment niet dat iemand míj snapt. Het is een soort van me af praten.

Ik vind het zelf soms ook wel moeilijk om het te laten rijmen hoor. Meestal gaat het vanzelf, maar soms komt het ook veels te dwangerig over..

En dat over "hij" en "ze" heb je wel gelijk in, dat was gewoon even een foutje van mezelf
Ik ga het even veranderen!

[ZitriN]

geprobeert = geprobeerd.
Voor de rest is denk ik alle feedback wel gegeven, waar ik me bij aansluit .

[Bright Blue]

Gedicht 28

De wortel van één bloem.

Je hebt de bloemen uit de grond gerukt,
met een grijns die ik het liefst,
van je gezicht af zou willen slaan.

In plaats daarvan, hou ik me gedeisd.
de bloemen overleven het wel en
geduld is bij iemand zoals jij vereist.

Zelfs wanneer je me met elke bloem,
meer en meer kapot maakt.

[Bright Blue]

Gedicht 29

Witte wolken

Witte wolken over
drijven naar de zon
Bedekt in stralen
In alle figuren die
ik maar verzinnen kon.

[Ratatouille]

De wortel van één bloem.

Je hebt de bloemen uit de grond gerukt,
met een grijns die ik het liefst,
van je gezicht af zou willen slaan.

In plaats daarvan, hou ik me gedeisd.
de bloemen overleven het wel en
geduld is bij iemand zoals jij vereist.

Zelfs wanneer je me met elke bloem,
meer en meer kapot maakt.

Eerst deze maar. Het idee vind ik wel leuk, iemand die bloemen uit de grond trekt, waarop jij heel boos wordt, maar dit niet wilt uiten. Toch blijft het een beetje vaag en de rijm in de tweede strofe is een beetje geforceerd. Ook stond er een spellingsfoutje in. De laatste strofe loopt naar mijn idee niet zo lekker, maar dat ligt misschien aan mijn interpretatie

Witte wolken

Witte wolken over
drijven naar de zon
Bedenkt in stralen
In alle figuren die
ik maar verzonnen kon

De rijm vind ik hier leuk, die loopt lekker. Ik mis punten aan het einde, want je gebruikt wel hoofdletters (en niet eens overal), dus ik mis de punten. De eerste zin loopt raar, maar ik vind hem wel goed gevonden (overdrijven?). 'Bedenkt in stralen' vind ik een beetje raar, wat betekent het? Bedoel je 'Bedacht in stralen' of 'Bedekt met stralen' of 'Bedenk ik stralen'. Ik weet het niet

[Dingaantouwtje]

Abzg schreef:

Gedicht 29

Witte wolken

Witte wolken over
drijven naar de zon
Bedenkt in stralen
In alle figuren die
ik maar verzonnen kon

Volgens mij kan "verzonnen kon" niet. In Nederlands toch altijd één werkwoord in het verleden tijd ofzo? verzinnen kon dus.

[Bright Blue]

Ratatouille schreef:

Eerst deze maar. Het idee vind ik wel leuk, iemand die bloemen uit de grond trekt, waarop jij heel boos wordt, maar dit niet wilt uiten. Toch blijft het een beetje vaag en de rijm in de tweede strofe is een beetje geforceerd. Ook stond er een spellingsfoutje in. De laatste strofe loopt naar mijn idee niet zo lekker, maar dat ligt misschien aan mijn interpretatie



De rijm vind ik hier leuk, die loopt lekker. Ik mis punten aan het einde, want je gebruikt wel hoofdletters (en niet eens overal), dus ik mis de punten. De eerste zin loopt raar, maar ik vind hem wel goed gevonden (overdrijven?). 'Bedenkt in stralen' vind ik een beetje raar, wat betekent het? Bedoel je 'Bedacht in stralen' of 'Bedekt met stralen' of 'Bedenk ik stralen'. Ik weet het niet

Oh, ja ik bedoelde "Bedekt met stralen". Typfoutje.
Ik zal morgen even op de rest reageren

[Bright Blue]

Ja, de bedoelling was idd dat je overdrijven las. Hm, ik dacht ik schrijf eens een gedichtje zonder punten of komma's. Maar waar vind je dan dat de punten moeten? Alleen een op het eind?

[Bright Blue]

Gedicht 30

Het verschil
is dat ik het teminste heb geprobeert.
Ik heb de gok gewaagt, het risico genomen.
Ver gesprongen, hard gevallen en geleerd,
dat jij mijn wonderlijke buien niet waard bent.
Ik wil ze niet meer delen als je er niet van geniet.
Je deed me er pijn mee, je hebt me nooit geholpen.
En het jammere vind ik, is dat je zelfs dat niet ziet.

[Bright Blue]

Oke, ik heb eens wat anders geprobeerd. Graag jullie mening over het volgende 'gedicht'!

Gedicht 31

Vroeger, toen alles beter was.

Het zou een lange busreis gaan worden toen
de oude man met de 'hup holland' pet naast me zitten ging.
Hij praten over alles wat niet interessant kon zijn en
ik werd misselijk van de geur die om hem heen hing.

Ik knikte braaf en hij deed me denken aan mijn opa.
Me af vragend of hij nou een vraag had gesteld,
of dat het slechts een bevestiging op zichzelf was.
In zijn ogen was niet te bespuren of hij door had
dat ik niet luisterde naar wat hij net had verteld.

De ogen van de man, die me door een enorme bril aankeken,
riepen een golf van medelijden bij me op. Zwijgend keek ik voor me uit.
Mijn gedachten werden verstoort door het open gaan van de deuren,
de oude man stond op om uit te stappen.
Samen met zijn fragiele gestalte nam hij ook zijn geur met zich mee,
maar ik merkte het niet eens. Ik was er aan gewent geraakt.

Mijn opa is dood, en het gesprek met de oude man voelde als vroeger.
De man heeft me doen beseffen dat mijn opa nog niet weg is uit mijn hart.
Ik mis hem nog steeds.

[Dingaantouwtje]

Ik vind het meer een verhaaltje/een blog en de regelopbrekingen vind ik eigenlijk alleen maar storend. Niks mis met de inhoud verder trouwens, maar als ik moet kiezen tussen oud en nieuw, kies ik voor oud in dit geval.

[Bright Blue]

Dingaantouwtje schreef:

Ik vind het meer een verhaaltje/een blog en de regelopbrekingen vind ik eigenlijk alleen maar storend. Niks mis met de inhoud verder trouwens, maar als ik moet kiezen tussen oud en nieuw, kies ik voor oud in dit geval.

Ik ben bang dat als ik er één 'verhaaltje' van maak het mensen niet echt meer aantrekt om het te gaan lezen. Omdat het dan zo 'lang' is zegmaar.

Kan je uitleggen wat je bedoeld met oud en nieuw?

[Dingaantouwtje]

Oke, ik heb eens wat anders geprobeerd.

= dus oud en nieuw. Je had iets (oud) en nu iets anders (nieuw)

[Bright Blue]

Oh, ik snap het. Dus je vind het niet zo geslaagd.

[Dingaantouwtje]

Ik vind de vorm inderdaad niet geslaagd in vergelijking met je vorige dingen.

[Megan Cleo]

vond je eerste gedichten nogal standaard + beetje saai maar
je laatste gedichten zijn harstikke leuk. en tja, er is hier en daar
nog wel wat aan te merken maar ik ben harstikke lui. en de rest heeft
al zoveel gezegd, dus ik vertel je alleen even dat je jezelf goed verbetert
en goed op het commentaar/kritiek van de andere leden luistert!

[Bright Blue]

@ Megan Cleo, fijn om te horen dat er toch een soort van vooruitgang in zit dan.

[Bright Blue]

Dit is een beetje een probeerseltje.

Gedicht 32

Ik heb je mee
gemaakt door wolken.
Met dolken gestoken wonden,
gevonden en gezorgd
dat de wespen je niet
steken konden.

[Bright Blue]

Gedicht 33

Ik verdwaal in je bossen van
een boel wanhoop en troep.
Help je met vegen tegen de takken,
en zet de rest op de stoep.

Ik zoek mijn weg in jouw bloemen
van vlinders en bijen die zoemen.
Ik kan je niet horen door

Maar ik weet toch al wat er gaat gebeuren.

[Ratatouille]

Ik vind 32 vele malen mooier dan 33. 33 vind ik (wederom) een beetje te geforceerd.
In 32 zou ik van 'gezorgt' gezorgd maken, in verband met de juiste spelling
Je probeerseltje vind ik goed uitgepakt

[Bright Blue]

Gedicht 34

Vanmorgen ben ik begonnen
met het tellen van de wieken
in de wei. Ik lag maar
ze lachten niet terug naar mij.

[Geel]

Wat een fijn gedichtje (34) Abzg!

[Bright Blue]

Oh dankje. Ik werd vanochtend wakker met dit gedichtje, misschien gemaakt in een droom.. Ofzo.

[Em.]

Het begint leuk, je 33e gedicht, maar
dat
einde
nee.
Alsjeblieft. Eindig een gedicht niet zo, het doet zo afbreuk aan je hele gedicht, het is zo cliché, het is zo... zo jammer. Ineens plots pats boem wordt je gedichtje onderbroken afgebroken neergeslagen verkracht en door de modder gesleurd met 'je maakt het uit'. Het is zo. Nee. Je maakt het uit is van het niveau dat gelukkig heel veel niveaus onder jouw poëzie ligt, en ik maak er een drama van alsof ik in de verkeerde maandelijkse periode zit, maar ik vind het zo jammer! Want verder is het niet een slecht gedicht, is het zelfs gewoon leuk, ondanks dat zoemen-bloemen wat een beetje voorspelbaar is. En normaal rijm je zo goed (en zoveel beter dan ik ).

En jouW bloemen, niet jou bloemen! Alleen het einde, jeetjemineetje. (Volgens mijn spellingscontrole moet ik dat woord - jeetjemineetje - spellen als 'ex temporeetje', hoe verzint ie het! Maar goed, daar ging het niet over.)


Ik verdwaal in je bossen van
een boel wanhoop en troep.
Help je met vegen tegen de takken,
en zet de rest op de stoep.

Ik zoek mijn weg in jouw bloemen
van vlinders en bijen die zoemen.
Ik kan je niet horen door
het geluid en de geuren.

Maar ik weet toch al wat er gaat
gebeuren.


Kijk, fixed! Of nou ja, het is een suggestie. Het zou je gedicht zoveel goed doen (in mijn ogen) door enkel die laatste regel weg te halen. Hoewel het dan weer erg mysterieus wordt, want je weet niet wát er gaat gebeuren, maar dat maakt minder uit dan zo'n... regel. Vind ik, vind ik, vind ik, want het is natuurlijk een mening van een niet-poëzie kenner als ik.

En 34... die is gewoon weer heel leuk.

'Ik lag maar
ze lachten niet terug naar mij.'

Hoe verzin je dat toch!

[Bright Blue]

Haha! Em, ik moest toch lachen om je post.

je hebt helemaal gelijk over die laatste zin! Heb hem gelijk weggehaald Soms dan weet ik ook wel gewoon dat een gedicht niet goed is, dat de rijm niet helemaal lekker loopt. In gedicht 33 vind ik de 'middelste' strofe ook helemaal niet zo mooi. Maar dan weet ik simpelweg gewoon niet hoe ik het moet oplossen, en dan hoop ik dat niemand het opmerkt.. Maar meestal is dat toch wel zo

Hoe ik het verzin? Ik heb werkelijk geen idee. Ik kan op de een of andere manier heel goed gedichtjes verzinnen die nérgens over gaan, waarbij de rijm wel lekker loopt, maar als ik dan ook werkelijk ergens over wil gaan dichten, dan maak ik heel snel gedwongen rijm. Gek is dat.

Maar bedankt voor je commentaar! Ik heb er veel aan.

[Em.]

Ik weet eigenlijk nooit zeker of iets goed is. Ik weet het hooguit als het slecht is, en dan vergis ik me nog vaak genoeg. Eigenlijk kun je over die dingen pas echt oordelen (ik tenminste!) of een jaar of 5, als je er niet meer zo middenin zit en je niet meer leest wat in je hoofd zat en wat je voelde toen je het schreef, maar gewoon wat er staat. Alleen het is zoveel gedoe om met elk gedicht een paar jaar te wachten, dus meestal val ik er gewoon andere mensen lastig mee.

En ik heb ook wel 'foutjes' en dingen in gedichten zitten waarvan ik denk 'oei', maar dan hoop ik ook maar dat niemand het ziet! Maar vaak ook zie ik het zelfs niet. Gewoon omdat je er nog zo 'in' zit. Zo heb ik een keer 'vleugelen' geschreven in plaats van 'vogelen' en het heeft drie maanden geduurd voor ik het zag.

Misschien is het een idee om bij 33 wat meer tussen bloemen en zoemen te proppen? Want het valt extra op als het zo dicht bij elkaar staat. Of niet natuurlijk, maar dan heb ik fout gegokt dat het extra opvalt. Zo vaak rijm ik nu ook weer niet /bijna nooit.

Mis je nu trouwens niet waardoor je het niet meer kunt horen?

Nou ja, ik kom zelf ook niet op 'n beter idee, voor dat bloemen/zoemen.

Maar de laatste regel is in ieder geval weg!

[Bright Blue]

Zo! Ik ben terug van vakantie, dus ik zal eens wat vakantie gedichten plaatsen!