Oud 29-08-2004, 10:33
Verwijderd
Citaat:
Charlottetje schreef op 29-08-2004 @ 01:43 :
Dat gebruik van 'chick' vind ik ook niet zo geweldig hier, eigenlijk.
Dat hij zo snel doorheeft waar haar 'geheime documenten' liggen a la, dat dat allemaal zo opzichtig verpakt is ook, maar dat hij over zoiets heen leest, dat hij dat echt denkt, kom op! dat kan echt niet! Zo onnozel kan hij echt niet zijn, door welke factoren dan ook, maar dit vind ik gewoon net iets te ongeloofwaardig.
De schrijfstijl blijf ik wel waarderen natuurlijk.

Charlotte
Haha, ja tis wel een beetje opzichtig, of in ieder geval ik zat erover te denken om het iets minder duidelijk te laten zijn, dat eroverheen lezen. Verder denk ik trouwens wel dat dat niet echt ongeloofwaardig is, of ja die kenmerken die bij die stoornis horen zijn zelf al vrij "ongeloofwaardig". Daarom denk ik best dat hij dat zou kunnen denken, maar ik snap je punt, ik snap je punt.

Een aantal kenmerken van narcisme zijn:

Een diepgaand patroon van grootheidsgevoelens (in fantasie of gedrag), behoefte aan bewondering en gebrek aan empathie, beginnend in vroege volwassenheid en tot uiting komend in diverse situaties zoals blijkt uit vijf (of meer) van de volgende:

1. heeft een opgeblazen gevoel van eigen belangrijkheid (bijvoorbeeld overdrijft eigen prestaties en talenten, verwacht als superieur erkend te worden zonder de erbij horende prestaties
2. is gepreoccupeerd met fantasieën over onbeperkte successen, macht, genialiteit, schoonheid, of ideale liefde
3. gelooft dat hij of zij "heel speciaal" en uniek is alleen begrepen kan worden door, of hoort om te gaan, met andere heel speciale mensen of mensen (of instellingen) een hoge status
4. verlangt buitensporige bewondering
5. heeft een gevoel bijzondere rechten te hebben, dat wil zeggen onredelijke verwachting van een uitzonderlijk welwillende behandeling of een automatisch meegaan met zijn of haar verwachtingen
6. exploiteert anderen, dat wil zeggen maakt misbruik van anderen om zijn of haar eigen doeleinden te bereiken
7. heeft gebrek aan empathie (invoelend vermogen): is niet bereid de gevoelens en behoeften van anderen te of zich ermee te vereenzelvigen
8. is vaak afgunstig of meent dat anderen op hem of haar afgunstig zijn
9. is arrogant of toont hooghartig gedrag of houdingen

Vind je dat dat goed terugkomt in het verhaal?
Advertentie
Oud 29-08-2004, 10:34
Verwijderd
Citaat:
Nijn* schreef op 29-08-2004 @ 00:44 :
WAUW! Ik heb alle stukken in één keer achter elkaar gelezen, en ik vind het fantastisch! Nu begrijp ik ineens waar het niveau van Letteren is gebleven; in dit topic. Ik vind dat je een prachtige schrijfstijl hebt, mooie woordkeuze. Die Robbert is volgens mij zo gek als een deur, echt heel erg goed beschreven. Ik hoop dat er snel weer een vervolg komt!!

Nijn* - helemaal in de ban van je talent..
Dank je, dank je
Oud 29-08-2004, 13:53
Charlottetje
Avatar van Charlottetje
Charlottetje is offline
Ja, komt redelijk goed tot uiting. Goed genoeg in elk geval.
Al denk ik dat je zelfs veel meer zou kunnen doen met het gebruik maken van andere mensen en sterker tot uiting zou kunnen laten komen dat ze zich zonder prestatie te leveren toch net zo goed voelen zeg maar (punten 1 en 6 voor de duidelijkheid) Verder zie ik 3 geloof ik niet helemaal goed terug. Wel dat andere mensen hem niet zullen begrijpen, maar niet dat alleen mensen die ook hetzelfde zijn als hij hem zullen begrijpen, zeg maar (hetzelfde: ook anders).

Zijn hele gedragspatroon is al ongeloofwaardig natuurlijk.
Prima dat dat door dat narcisme komt, maar zijn gedragspatroon is nog een soort van te harden, te lezen zonder vermoeid te raken, maar dat stukje over dat dagboek gaat gewoon net iets te ver, is net te ongeloofwaardig om het nog leuk te vinden

Charlotte
vooral doorgaan
__________________
ja, maar...
Oud 31-08-2004, 10:35
Verwijderd
Me niet druk makend over diepe gevoelens of oppervlakkige gevoelens of de honger in de derdewereld landen fiets ik alsof ik voortgestuwd word door een horde wilde paarden. Ik doe alsof mijn fiets een woest paard is dat ik moet temmen. Met flair geef ik een ruk aan de denkbeeldige teugels en zie de witte manen meewapperen in de allesverzengende aprilwind. Met mijn hiel spoor ik mijn witte Batavus-paard aan harder te gaan. Ik jakker het dier af tot op het bot, neem een haarscherpe bocht en beland met paard en al in de berm. Ik kukel van mijn paard en probeer mijn val nog om te zetten in een ferme koprol. Mijn paardje is ineens weer een witte Batavus fiets. “Je blijft mijn trouwe ros, ook al ben je een fiets” fluister ik zachtjes terwijl ik het zadel liefkozend streel. Ik stel de schade vast. Niet veel, een schaafwondje op mijn hand, en niemand die het zag. Ik klauter weer op mijn fiets en zet de weg naar huis voort.

Thuisgekomen is het alsof elke dag dezelfde film afgedraaid wordt, met ons gezin in de hoofdrol. Alles gaat hetzelfde. We eten, er wordt informatie uitgewisseld, we wassen af en ik ga naar mijn kamer. Daar blijf ik voor de rest van de avond. Mijn moeder klopt deze avond op mijn deur. Dit doet ze normaal nooit dus er zal wel iets aan de hand zijn. Ik zet mijn schuldige, berouwvolle blik alvast op voor het geval dat ik iets misprutst mocht hebben. Snel graai ik een schoolboek van de grond voor ik “Treed binnen mijn allerliefste moesje!” roep. Als ze binnenkomt zie ik al aan haar gezicht dat ze me gaat knuffelen. Ik wil niet aangeraakt worden door familieleden. Waar is het idee binnengeslopen dat je familie ongelimiteerd mag knuffelen en betasten? Dat doe je bij vreemden toch ook niet? Voor mij is dat precies hetzelfde als een roggelende zwerver in je armen wiegen.

Ik gruwel als mensen me vasthouden en me gevangen houden in hun knijpende armen waardoor mijn tere gestel aan alle kanten gepijnigd wordt. Meisjes als Jasmijn daarentegen mogen alles bij me doen. Ik heb er totaal geen moeite mee als een mooi meisje mij wil knuffelen. Je moet zo’n meisje toch ook iets moois gunnen, en ik wil haar het privé-recht op mijn lichaam niet ontzeggen. Jasmijn is one lucky girl! Mijn moeder gaat naast me zitten op mijn bed en zegt op zo’n typisch liefhebbende moederachtige manier; “Kom eens hier Robbie, kom eens bij je mama. Je voelt je toch niet te groot hè?” “Nee mama” zeg ik schaapachtig en ik laat me gedwee knuffelen. Waarom is ze hier? Nog voor ik het kan vragen zegt ze; “Ik wou eens met je praten over school, je hebt over twee weken al examen. Lukt het toch allemaal? Of wil je dat ik je overhoor?” Ik doe mijn best om niet in lachen uit te barsten. Overhoren! Zelfs op de basisschool liet ik me niet overhoren. Overhoren is voor onzelfstandige mietjes. “Toe nou ma, doe even normaal” zeg ik geërgerd. Ik was aan het leren toen je binnenkwam en nou ben ik helemaal uit mijn concentratie.” Ha! Ze schrikt! “Ooooo sorry jongen!Leer maar lekker verder hè. ”. Ze drukt nog een toffee in mijn handen "Hier, smikkel maar lekker op, dan gaat het leren sneller" en ze knipoogt. Ik heb zin om iets hatelijks te zeggen maar ik doe het niet. Ze gaat weg en ik blader maar even door het boek dat ik op mijn schoot had liggen. Het blijkt Latijn te zijn. Ik lees een paar zinnen en klap het boek weer dicht. Het lot zal beslissen of ik mijn examen haal. Ik stop de toffee in mijn mond en fantaseer hoe Jasmijn mij zoent als ze net toffee heeft gegeten, en ze naar caramel smaakt.

De twee weken voor het examen gaan vliegensvlug voorbij. Ik heb Jasmijn nog wat bijlessen gegeven, maar er is niks gebeurd tussen ons. Hoewel ze me begeert natuurlijk. Ik kreeg nog één keer de kans om in haar dagboek te spieken waar ik het volgende las; “Vandaag zie ik hem weer. Ik val het meest op zijn groene ogen. Hij is zo gespierd en hij knipoogde vorige les zelfs! Ik ga nu door naar tennisles.” De kleine schat. Gespierd ben ik zeker. Ook lief dat ze het echt “les” noemt, die bijlessen. Meester Robbert, that’s me! Morgen heb ik mijn eerste examen. Mijn moeder is zenuwachtiger dan ik ben, en ik krijg een paar keer per dag een bijna jankende Snok aan de telefoon. Hij wil dan ineens iets weten over scheikundige formules, of begint te jammeren dat hij het toch niet haalt en dat de druk zo hoog is. Als hij de derde keer belt vandaag schiet ik uit mijn slof. Met een paniekerige ondertoon in zijn stem wil hij weten of we “ons eigen potlood mee moeten nemen, of een puntenslijper, of een potlood én een puntenslijper en een reservepotlood. Oh ja en een gum, of we die ook mee moeten nemen, want je weet maar nooit hè Rob en..” Verder dan dit laat ik het niet komen. Ik val hem bruut in de rede. “Ja Snok zo is het wel genoeg. Waarom bel je me de hele dag? Verveel jij je soms? Wie geeft er een snars om of je een potlood mee moet nemen? Denk nou eens na. Denk jij wel eens na? Natuurlijk hebben ze potloden. Je bent toch niet achterlijk? Doe niet zo paniekerig man.” Ik hoor niks meer aan de andere kant. Ik kook ineens van woede. “Ga je nou zitten janken? Noem jij jezelf nou een vent? Maak je verdomme niet zo druk om dat klote examen.” Ik schreeuw bijna. Dan roept Snok met overslaande stem; “Je bent een stomme klootzak Robbert, ik pik altijd alles van jou, domme zeikerd! Jij domme lul! Je bekijkt het maar okee? Je doet zo stom tegen me omdat jij er niks voor doet. Jij geeft niks om school. Je gaat zakken, iedereen heeft het erover, JE HAALT HET NIET” en na een dramatisch “Ik dacht dat we vrienden waren, maar het enige wat je kan is zeiken met je stomme kop” hangt hij op. Dat was een rake opmerking. Ik bedoel dus die opmerking dat ik het niet ga halen. Wat denkt hij wel niet? Dat we volgens hem geen vrienden meer zijn doet me minder.

Een ding is zeker. Snok zal me niet meer lastigvallen met stomme telefoontjes en ik ben ook niet van plan om nog met hem te praten tijdens de examenperiode.
Schiet me trouwens te binnen dat áls ik het haal ik me nog in moet schrijven voor een vervolgopleiding. Ik ga achter mijn pc zitten om informatie te zoeken over universiteiten hier ver vandaan.

Welke universiteit had ook alweer Snok zijn voorkeur? Volgens mij was dat Leiden. Leiden valt dus al af. Typisch Snok dat hij voor Leiden kiest. Hij kan het natuurlijk niet maken in de grote stad. Hij is gewoon bang. Hij is een vies, vuil mietje! Wie denkt hij wel niet dat hij is? “Robbert, je haalt het niet, iedereen praat erover!“ hoont hij met zijn lispelige stemmetje in mijn hoofd. Ze denken allemaal dat ze slimmer zijn dan mij. Dat ik het niet ga redden. Ze zullen nog op hun neus kijken als ik de Nobelprijs win. Dat ze over me praten kan ik nog verdragen. Dat ze over me praten alsof ik een van hun ben maakt me misselijk. Het is ronduit hooghartig dat ze zich durven vergelijken met mij. Snokje gaat naar Leiden, Snokje gaat naar Leiden. We zullen nog wel zien wie het niet “gaat redden”. Ik kan het makkelijk redden. Wat nou redden? Ik ga het maken! Ik hoef me niet te verschuilen in een achterstadje. Net of iets of iemand mij kan tegenhouden!

Ik krijg het steeds warmer, voel de spieren in mijn gezicht weer verstrakken en mijn ogen weer bloed doorlopen. Als een dolle zoek ik het internet af, terwijl het zweet van mijn voorhoofd druipt. Utrecht, Nijmegen, Tilburg, Erasmus, Uva, Vu. Ver van huis. Groter dan Snok. Als ik tien minuten later met mijn ogen knipper zie ik dat ik op mijn beeldscherm een aanvraag voor informatie over de Vrije Universiteit in Amsterdam heb ingezonden. Ik heb geen zin om op te staan en probeer met mijn toffeepapiertje het zweet van mijn gezicht af te deppen. Okee, Amsterdam dan, niets mis mee. Afgepeigerd hang ik in mijn stoel. Niet meer achter die computer, me niet meer opwinden. Ik kan mezelf er niet eens toe brengen om iets normaals te denken. Als ik om drie uur ’s nachts nog net zo afgepeigerd wakker word in diezelfde stoel sleep ik me naar de badkamer om een slokje water te nemen. In de spiegel zie ik een lijkbleke jongen met witte verschrompelde lippen een verwrongen gezicht en rode lege ogen. Ik neem een grote slok water. Ik kijk nogmaals naar mezelf in de spiegel, klik het badkamerlampje uit en loop grinnikend om mezelf naar mijn bed. Ik val in slaap met diezelfde glimlach op mijn gezicht gebrand, terwijl ik nadenk over hoe raar mensen eruit kunnen zien als ze net wakker zijn.
Oud 31-08-2004, 18:31
Charlottetje
Avatar van Charlottetje
Charlottetje is offline
Citaat:
pandarve schreef op 31-08-2004 @ 10:35 :
Waar is het idee binnengeslopen dat je familie ongelimiteerd mag knuffelen en betasten? Dat doe je bij vreemden toch ook niet?
egenlijk een inkoppertje, maar geweldig!
Citaat:
Ze denken allemaal dat ze slimmer zijn dan mij.
dan ik.... ookal zou hij het expres zeggen, dan nog vind ik dat je het zou moeten veranderen. dat is gewoon rampzalig en al zou het een robbert iets zijn, dan nog doet dat er in dit verhaal te weing toe.

en bij dat examendeel ik op een gegeven moment maar denken dat hij als een bezetene een half uur voor zijn examen nog zou gaan leren

maar waarom vraagt hij maar van 1 universiteit informatie aan en waarom niet van een aantal opleidingen maar alleen een algemeen iets? Niet dat je dat perse zou moeten veranderen ofzo, maar het was gewoon iets wat ik me afvroeg!

Charlotte
__________________
ja, maar...
Oud 31-08-2004, 18:56
Nijn*
Avatar van Nijn*
Nijn* is offline
Hihi, dat joch is echt gestoord! Wat een ego zeg, hij doet me wel aan iemand denken hoor.. Trouwens, ik lag helemaal in de scheur bij dat stukje van die toffee van zijn moeder, wat een lieve vrouw Ik wacht op je vervolg

Nijn*
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
Oud 31-08-2004, 20:52
Verwijderd
Heerlijk

Grim
Oud 31-08-2004, 20:56
Charlottetje
Avatar van Charlottetje
Charlottetje is offline
ik voel me nu wel heel erg zeikerig

Charlotte
__________________
ja, maar...
Oud 31-08-2004, 20:58
Verwijderd
Citaat:
Charlottetje schreef op 31-08-2004 @ 20:56 :
ik voel me nu wel heel erg zeikerig

Charlotte
Ik vind van niet hoor Lotte

Grim
Oud 31-08-2004, 21:48
Charlottetje
Avatar van Charlottetje
Charlottetje is offline
Gelukkig maar dan

Charlotte
__________________
ja, maar...
Oud 31-08-2004, 21:49
Verwijderd
het zal de leeftijd zijn En ja, ik ben echt 20, tligt misschien aan de foto (??)
Oud 31-08-2004, 22:27
Charlottetje
Avatar van Charlottetje
Charlottetje is offline
op welke manier bedoel je dat?
ik vraag me af of ik je wel helemaal begrijp... hmm

Charlotte
__________________
ja, maar...
Oud 31-08-2004, 22:52
Flærynn
Avatar van Flærynn
Flærynn is offline
Ik haat de wereld waar ik in leef, ik haat de mensen om me heen, ik haat gelukkige naïeve mensen, en tegelijkertijd aanbid ik dat soort mensen omdat ik zo nooit kan worden. Ik weet soms niet wat ik met mezelf aanmoet.
............

God, how I recognise that..

Geweldig verhaal
__________________
-vul zelf maar in-
Oud 01-09-2004, 21:41
Verwijderd
Ik bedoel, misschien word je kritischer met de jaren? Volgens mij ben jij ook wel iets ouder dan de gemiddelde leeftijd hier, of heb ik het helemaal mis? Anyway, twas eigenlijk meer een grapje
Oud 01-09-2004, 22:21
Charlottetje
Avatar van Charlottetje
Charlottetje is offline
ook, ook, kritischer wordt je ook wel een beetje met de jaren, denk ik, maar dat voornamelijk omdat het samengaat met opleiding.
Ik was altijd al kritisch, dus ik weet niet of het in mijn geval ook door mijn leeftijd komt
en de meeste mensen zijn inderdaad hier een jaartje of ehhh 15? (Een grim en duivelaartje etc.)

Charlotte
zolang je nog maar wat aan mijn reacties hebt, nietwaar?
__________________
ja, maar...
Oud 10-09-2004, 19:47
Irresistible
Avatar van Irresistible
Irresistible is offline
Ik weet niet of je nog van plan bent om een vervolg te plaatsen, maar van wat ik tot nu toe heb gelezen vond ik erg goed.
__________________
.
Oud 26-09-2004, 19:49
Verwijderd
Als ik wakker word is het nog maar half zes ’s ochtends en omdat ik klaarwakker ben en me verveel blader ik wat door mijn schoolboeken. Vandaag examen. Ik herhaal het een paar keer hardop om te zien of het me schrik aanjaagt. “Vandaag examen!” Nee, het doet me niks. Ik zoek in mijn agenda naar het rooster met de examenindeling erop. Shit, waar heb ik dat papier gelaten? Ik heb om negen uur scheikunde maar voor de rest heb ik geen flauw idee. Naar Snok bellen is geen optie. Dat is het! Toen Snok gisteren belde en ik lichtelijk geïrriteerd raakte heb ik dat papier ernstig mishandeld en weggezwierd. Ik graai onder mijn bed en vind een prop papier. Dit moet het zijn. Als ik het opengevouwen heb na veel moeite wordt mijn inspanning beloond. Scheikunde is gelukkig mijn enigste examen vandaag. Ik ga naar Kris zijn kamer en kijk hoe het ventje slaapt. Met zijn beer Meneer Paco stevig in zijn armen geklemd maakt hij een onbezorgde indruk. Zachtjes ga ik de trap af naar beneden en dek de tafel. Terwijl ik bezig ben heb ik er alweer genoeg van. Ik heb soms neigingen om de lieve zoon te spelen maar als ik dat plan uitwerk heb ik er meestal snel genoeg van. Het is nu zes uur. Ik ga weer naar boven en besluit een douche te nemen nu het nog kan. Ik doe mijn pyama uit en stap onder de warme straal. Terwijl ik mijn haar was krijg ik de lumineuze ingeving om de shampoo in mijn ogen te laten lopen. Definieer mij gek. Soms is iedereen wel eens gek. Ik vind mensen met een blauw oog mooi. Dat heeft iets mysterieus. Mensen met rode bloeddoorlopen ogen verdienen ook mijn respect. Men vraagt zich af hoe het komt, en je ziet er kwetsbaar en dus sexy uit. Die shampoo prikt meer dan ik dacht. Als ik de pijn na een kwartier uit mijn ogen gewassen heb mag het resultaat er zijn. Mijn ogen zijn rood opgezet en glazig. Ik lijk wel een junk of een psychopaat. Wie mij nu aan durft spreken op school moet lef hebben. Als ik me afgedroogd heb besluit ik vandaag in het zwart gekleed te gaan. Intussen is mijn familie ook al wakker en bestormen ze de badkamer nadat ik naar buiten schrijd.
Vandaag zal ik schrijden als een edelman. Nee, als een koene ridder die na zijn gevecht de jonkvrouwe zal schaken. Dat gevecht is het examen en de jonkvrouwe is Jasmijn. Maar eerst wil deze ridder een paar boterhammen met kipfilet om op kracht te komen.

Ik blijf aan tafel wachten tot mijn moeder naar beneden komt. Denk maar niet dat ik mijn eigen boterhammen smeer. Als mijn moeder de keuken binnenkomt probeer ik een nerveuze indruk te maken, wat me natuurlijk voortreffelijk lukt. “Ach jongen, je bent zenuwachtig is het niet? Probeer het maar niet weg te stoppen voor je mama! Ik zal eens een paar lekkere boterhammen met kipfilet voor je maken.” Terwijl ze haar best voor me doet slurp ik mijn melk alvast op en schrok daarna de boterhammen snel naar binnen. Ik kijk op mijn klok; half acht. Ik heb geen zin om nog een half uur met mijn familie door te brengen, laat ik op de fiets gaan vandaag. Mijn moeder neemt mijn gezicht in haar handen en wenst me succes uit het diepste van haar hart. Zelfs Kris en mijn zus komen naar beneden om me succes te wensen. “Nou nou, straks raak ik nog ontroerd” grap ik. Ik maak snel dat ik wegkom uit de bedrukte familiesfeer en spring op mijn fiets. Als ik de straat op wil rijden rent Kris me achterna. “Rob! Robbert wacht!” hijgt hij van de inspanning. “Ik weet dat je het niet nodig hebt maar ik wil je dit toch meegeven” zegt hij en drukt een banaan in mijn handen. “Je wordt er rustig en geconcentreerd van” zegt hij trots. Snel geeft hij me een kus op mijn wang en rent terug naar binnen op zijn geruite sloffen. Een golf van emotie overmant me. Dat er nog mensen als Kris bestaan is een wonder. Ik besluit heel traag te fietsen zodat ik net iets te laat binnenkom, om contact te vermijden met paniekerige klasgenoten. Als ik om vijf voor negen aankom loopt er bijna niemand meer op het schoolplein. Op een paar brugklassers na die het stilteverbod iets te serieus nemen en lopen te fluisteren. Ik haal de banaan uit mijn tas en schiet er zogenaamd de brugklassers mee neer. Ze lopen hoofdschuddend en giechelend weg maar in mijn gedachten bloeden ze dood op de harde, met kauwgom besmeurde tegels. Zoals in films blaas ik even over de loop van mijn pistool voor ik hem open pel en opeet.
Ik wandel rustig naar de gymzaal, waar het examen wordt gehouden en open de deur. De examens worden net uitgedeeld en geïrriteerd vraagt een leraar die ik niet ken mijn naam en wijst me mijn plaats. Ik kijk naar het afgekloven doch scherpgeslepen potlood dat voor me ligt en hoop vurig dat Snok’s potlood een afgebroken punt heeft.

Als we het startsein krijgen om te beginnen vallen de andere leerlingen op het papier aan als hongerige wolven op een weerloos konijntje. Ik lees de eerste vraag en grinnik in mezelf. Is dit examen door een brugklasser gemaakt ofzo? Terwijl ik de vragen maak schieten beelden door mijn hoofd van Jasmijn die geduldig naar mijn uitleg luistert. Alles wat ik haar uitgelegd heb lijkt in dit examen voor te komen. Ik hoef niet te herhalen dat het lot bestaat, maar ik doe het toch. Bij elke vraag denk ik aan de bijlessen, en voor ik het weet verzink ik in gedachten. De gymzaal ruikt naar rubber en af en toe komt de geur van sportschoenen in mijn neus. De zon schijnt op de rechterhelft van mijn gezicht door de hoge ramen. Door mijn gebrek aan slaap droom ik een beetje weg.

De ramen staan open en een zachte wind streelt mijn gezicht. De rand van mijn tafel wordt de rand van een balkon. Terwijl ik op het hoge balkon gezeten neerkijk op de broeierige straat vol mensen onder mij, en de staalblauwe lucht boven ons allen, denk ik na. Licht wordt één met lucht en ik voel me als een nietsbetekenend decorstuk in een té echt geschilderde omgeving. Palmbomen vangen mijn blik en met hun vele groene handen lijken ze me toe te wuiven, dan weer weg te jagen, aan te trekken. Alles is zo mooi en des te nuttelozer voel ik me. Mocht ik maar deel uitmaken van deze permanente schoonheid. Was ik maar de berg die zo scherp tegen de helblauwe lucht aftekende. Nooit oud worden zoals de zachte wind die met mijn haren speelt. Geen lastige situaties meer, geen vrouwen. Ik herhaal, geen vrouwen meer.

Ik houd van nostalgie. Ze grijpt me op de meest onverwachte momenten bij de keel en ik verblijf dan in een branderige roes die mijn ogen doet prikken en mijn botten op een aangename manier doet sidderen. Ook mysterie blijft me fascineren. Zonder mysterie is mijn leven een langgerekte aaneenschakeling van gebeurtenissen. Als ik lang over mezelf nadenk kom ik tot de conclusie dat ik een kameleon zou moeten zijn. Tegen mijn wil in pas ik me natuurgetrouw aan, en hoe harder ik mezelf probeer af te zetten tegen het normale, hoe minder er van me terechtkomt. In elke rots zie ik gezichten. Monsterlijke dieren in de gedaanten van wolken kijken grijnzend toe hoe ik mezelf de vernieling in help.

Ik waan me op een warm wit strand bij de Middellandse Zee. Ik laat het zand door mijn vingers glijden terwijl de verzengende hitte van de zon mijn wimpers lijken te verschroeien. Het ruikt er naar rubber en iedereen loopt op sportschoenen.
Plotseling valt er een reusachtige banaan uit de hemel, precies op mij neer. Verwonderd en verbaasd voel ik tegelijkertijd de pijn op mijn lichaam drukken. Ik ruik de zoete lucht van de banaan maar zijn gewicht belemmert mijn ademhaling. Ik roep maar niemand lijkt iets op te merken van mijn situatie. Ik roep, ik schreeuw en iedereen loopt door. Tegen zoveel onbegrip kan ik niet, en ik begraaf mijn gezicht in het zand. Dieper en dieper graaf ik mezelf in tot het zand koel en vochtig aanvoelt. Ik kan tot in het diepste van de aarde kijken. Vanuit de donkere aarde komen ogen op mij af. De ogen worden gezichten met grote monden die geluidloos schreeuwen. Jasmijn komt naar me toegekropen met holle ingevallen wangen en ze wijst naar me. Ik wil mijn hoofd terugtrekken maar het gaat niet. Ik wil terug naar de bewoonde wereld. Boven me drukt de gigantische banaan nog steeds op mijn lichaam en Jasmijn begint te krijsen. Haar mond staat vol rotte tanden en ze krabt met haar nagels mijn gezicht open. Ze schudt me door elkaar en ik zie alleen nog maar haar uitpuilende ogen en zand. Overal zand. Ik schrik op en realiseer me dat in de gymzaal zit tussen zwoegende medestudenten.

Ik bevoel mijn wangen. Alles voelt normaal. Ik kijk naar het examen dat voor mijn neus ligt. Nog een halfuur. Voor mij zit die Lars. Het zweet drupt langs zijn nek omlaag, zijn Sepultura shirt in. Wonderbaarlijk hoe zeer die jongen uit zijn nek zweet. Ik zou er uren naar kunnen kijken maar ik heb nog een examen af te maken. Ik lees vluchtig de laatste vragen door en krabbel mijn antwoorden neer. Voor ik het examen inlever breek ik het potlood doormidden en laat het als een stille waarschuwing op het tafeltje liggen.
Oud 26-09-2004, 19:52
Zut Alors!
Avatar van Zut Alors!
Zut Alors! is offline
Citaat:
pandarve schreef op 26-09-2004 @ 19:49 :
Scheikunde is gelukkig mijn enigste examen vandaag.


goddamn! denk je dat ie dood is, komt er ineens zoooooo'n lap tekst. Briljant!!!

[edit] en die laatste zin. Briljant!!!
__________________
Recht voor je raapje!

Laatst gewijzigd op 26-09-2004 om 19:56.
Oud 26-09-2004, 20:13
Nijn*
Avatar van Nijn*
Nijn* is offline
Jeeej!! Eindelijk vervolg! Ik vind het een gestoorde jongen, maar een geweldig verhaal!! Ik hoop dat het vervolg wat eerder komt dan de laatste keer!

Nijn*
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
Oud 26-09-2004, 20:56
Flowtje
Avatar van Flowtje
Flowtje is offline
Citaat:
Ik schrik op en realiseer me dat ik in de gymzaal zit tussen zwoegende medestudenten.
Verder is hij echt geweldig!
Oud 26-09-2004, 21:17
Verwijderd
Dit heerst!
Oud 26-09-2004, 21:48
Aléantheriël
Avatar van Aléantheriël
Aléantheriël is offline
Citaat:
Scheikunde is gelukkig mijn enigste examen vandaag.
Volgens mij is het enige

Maar verder echt heel leuk om te lezen
Oud 27-09-2004, 18:10
SiemdeCyper
Avatar van SiemdeCyper
SiemdeCyper is offline
Jullie moeten sneller produceren! Ik mis dit....
Oud 28-09-2004, 20:05
Verwijderd
Ahh, bedankt voor het ontdekken van de foutjes! Ja we zijn maar weer aan het schrijven geslagen. Ik was namelijk alweer bijna vergeten waar ons verhaal over ging
Oud 28-09-2004, 20:09
Verwijderd
Ik neem niet eens de moeite om op Snok te wachten. Het tegendeel zelfs zodra ik op mijn horloge zie dat zijn vbo-grens nadert maak ik me zo snel mogelijk uit de voeten en snelwandel ik de gangen door. In mijn hoofd spookt nog steeds het hoofd van Snok geluidloos schreeuwend: “Je haalt het niet!” Even stop ik met snelwandelen, duik het fietsenhok in en leun tegen een paars met gifgroene fiets die zonder twijfel behoort tot een van de zielige punkertjes hier op school. Dan sluit ik mijn ogen en in gedachte prik ik met gifgroene spikes Snok zijn zelfingenomen smoel lek tot het geluidloze is teruggebracht naar een zacht gesis. Ik stap op mijn fiets, haal één maal diep adem en hou deze zolang mogelijk in bang om besmet te raken met de examenplaag. Thuisgekomen blaas ik pas voor de zesde keer mijn adem uit en terwijl mijn gezicht van blauw terug naar roze kleurt struikel ik bijna over een dikke envelop die zich ostentatief op de deurmat neer heeft geplant.

Met moeite zak ik door mijn knieën en met in een hand de kilo’s wegende envelop en met mijn andere hand steunend op de verwarming hijs ik me seconden later weer op. Ongeïnteresseerd werp ik de envelop op de keukentafel en spoed me naar de koelkast om mijn dorst te stillen met een glas niet te versmaden chocolademelk. Eenmaal terug tot mijn positieven gekomen realiseer ik me dat het al eeuwen geleden moet zijn dat ik me vol overgave heb gestort op mijn pianospel. Een glimp van vrouwen, chocomel en scheikunde en menig man raakt spontaan ontspoord. Bij de gedachte alleen al gaan mijn vingers tintelen, mijn tenen kriebelen en mijn hoofd op hol. Met een plotselinge stoot energie beklim ik als een wilde bosaap in drie seconden de trap en gooi mezelf op mijn eenzame pianokrukje. Met gesloten ogen vier ik alle wiskundige vergelijkingen, engelse grammar en natuurkundige formules bot op de piano tot ze een wondermooi muziekstuk vormen waar ik drie uur later wanneer mijn vingers niet meer willen het begin totaal van vergeten ben. Mijn spieren lijken te zijn vastgeketend en ik hoor mezelf kraken terwijl ik opsta.

Als ik bij wijze van ontspanning mijn Enya cd-tje op wil zetten hoor ik aan het gemurmel komend van beneden dat ik daar verwacht word. Ik schuifel de trap af en kom terecht in een oase van vage rookworstgeuren en gillende keukenmeiden, mijn zus en moeder genaamd. Mijn buik zit spontaan vol en als ik me om wil keren om terug naar boven te sluipen word ik bijna geraakt door een vliegend object dat mijn zus met een woest gebaar mijn kant op smijt. Die verdomde envelop weer natuurlijk. Ik heb er nog niets aan gehad behalve dan misschien lichamelijk letsel. Ik onderdruk mijn neiging om tegen de envelop te trappen en te schelden, maar ik besef me net op tijd dat het een envelop is en richt mijn woede op mijn lieflijke zusje. Net als ik mijn hand in haar haren wil verstrengelen pakt mijn moeder mijn schouder en duwt de envelop tegen mijn borstkas. Dwingend verzoekt ze me: “ Ga je nou die envelop de hele dag in mijn keuken laten slingeren? Ik zou het waarderen als je hem meenam naar je eigen kamer en eens een keer je zaakjes op orde ging brengen. Het is bijna eind van het schooljaar en je hebt helemaal nog niets bepalends voor je toekomst ondernomen! “ Mokkend loop ik naar boven, plof neer op mijn bed en scheur de envelop open. In gedachten verzonken blader ik in de informatiegids blind voor de tekst op de bladzijdes.
Oud 28-09-2004, 20:31
Nijn*
Avatar van Nijn*
Nijn* is offline
HA! Zo willen we het hebben, in dit tempo! 't Is weer een heerlijk stukje verhaal, hoop op vervolg.. Trouwens, deze zin is echt te leuk voor woorden! :
Citaat:
Ik onderdruk mijn neiging om tegen de envelop te trappen en te schelden, maar ik besef me net op tijd dat het een envelop is en richt mijn woede op mijn lieflijke zusje.
En je laatste zin is ook bijzonder mooi..
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
Oud 30-09-2004, 09:38
Verwijderd
Weer een nieuw stukje, maar tlijkt of niemand het meer leest behalve jij *Nijn !!

Mijn lichaam schreeuwt om slaap. Het voelt alsof ik wekenlang al rondjes om mezelf heen aan het rennen ben. Ik puf en ik hijg, maar ik schijn niet tot stilstand te kunnen komen. Met mijn teennagels klem ik me vast in de grond, maar mijn voeten worden uit hun voegen getrokken en ik word meegesleurd in mijn oneindige marathon. De uitdrukking: mijn gedachten nemen een loopje met me heb ik nooit eerder zo serieus genomen als dat ik nu doe. Soms zit ik in de klas een van mijn laatste examens te maken, soms fiets ik terug naar huis of zit ik achter mijn piano. Mijn apathie maakt het mogelijk dat ik in het raam buiten mezelf zie hordelopen, mezelf zie rennen door de weilanden of zie gewichtheffen met mijn mozartborstbeeld. Als ik dan ’s avonds op bed instort lijkt slaap nog steeds iets onhaalbaars. Elke keer na het sluiten van mijn ogen roept de quizmaster in mijn hoofd: “ Ding, ding, ding, ding..Amsterdam..we have a winner! “ Telkens nieuwe prijzen, vragen en antwoorden scanderend in mijn overvolle hoofd. Mijn lichaam schreeuwt om slaap, maar mijn hoofd kan dat begrip er niet meer bijproppen. Zodoende lig ik elke nacht te woelen en te draaien. Te winnen en te verliezen en prijzen weg te kapen die mij niet eens toekomen.

Namen van opleidingen flitsen door mijn hoofd maar ik ben niet in staat om er ook maar één te onthouden. Ik val op mijn bed in slaap en al slapende sleep ik mij door de andere examens heen. Elke ochtend sta ik op, breek wat potloden en ga weer terug naar huis. In mijn hoofd vormt zich een immens koor van mannen en vrouwen in zwarte pakken die meerstemmig zingen; “Je haalt het nie-ie-iet” Het koor negerend maak ik in een roes alle examens zonder tussendoor mijn boeken open te slaan.
Als ik me vrijdagmiddag afgepeigerd in de bank laat vallen is het koor eindelijk opgehouden met zingen. Ze pakten hun biezen en vertrokken uit mijn hoofd.Eindelijk zit het er na veertien lange dagen op. Ik schrik op als de telefoon gaat. Wie durft mij te storen tijdens mijn contemplaties? “Ja?” zeg ik bits. Het blijft even stil aan de andere kant, en dan hoor ik Snok’s lispelige stemmetje. “ uhh hoi Robbert” begint hij aarzelend. “ik heb je niet zoveel gezien tijdens de examens, uh ging alles goed?” “Retorische vraag Snok” zeg ik droog. “Ja uh ok, waar ik voor belde, ga je vanavond mee iets drinken in Café Onnep om te vieren dat alles achter de rug is? “ Ik geef geen antwoord. “En misschien kunnen we weer vrienden worden?” voegt hij er met een klein stemmetje aan toe. Triomf! Victoriegevoelens overmeesteren me. Ik ben onmisbaar! “Ja leuk Snok, dan kun je vertellen over je vervolgstudie in dat achterstadje, Leiden was het toch?” “Ja! Tot vanavond” zegt hij verheugd, de sarcasme in mijn stem niet opmerkend. “Ja tot vanavond” zeg ik en hang direct op.

Mijn humeur kan niet meer stuk. Ik heb sinds de examens niks meer van Jasmijn gehoord bedenk ik me, en ik heb haar niet eens gemist. Ze durfde me niet te storen natuurlijk, maar ondertussen kladdert ze met haar sierlijke meisjesletters haar hele dagboekje vol, over hoe fantastisch ik ben. Wat herinner ik me eigenlijk van die hele examenperiode?Ik kom nu eindelijk weer een beetje tot mezelf. Ik open mijn ogen en ik zie weer bewust wat er om me heen gebeurt. Als ik me probeer te herinneren hoe ik alle examens heb gemaakt stokt mijn herinnering bij het beeld van Lars’ zwetende nek. Meer herinnering zit er niet in. Tragisch dat het enige dat ik me van ‘deze grote stap naar de rest van mijn leven’alleen een nek kan herinneren waar koud zweet uit gutst. Het zij zo. Ik blijf de rest van de middag voor tv zitten en geniet om zes uur van de rundervink met broccoli en aardappels die rijkelijk besproeid zijn met jus. Na de bosvruchtenkwark kruip ik weer achter mijn piano en speel een variant op het meesterlijke stuk dat ik eerder gecomponeerd had.
Om half tien besluit ik koers te zetten naar het café.
Oud 30-09-2004, 21:35
Verwijderd
Normaal gesproken houd ik niet zo van uitgaan, maar om een kruipende Snok te zien trotseer ik alles. Die jongen, Lars, zal er ook wel bij zijn en het is vast een hele verademing om hem te zien zonder zweetstraal uit zijn nek. De gedachte doet me jubelen, fijn afrekenen met al mijn examentrauma’s. Onnep is een café zoals het een café betaamt. Een grote bruine bar met daarboven allerlei flessen drank, waar ik overigens nog nooit iets van heb gedronken. Houten tafels met wankel uitziende stoelen bezet door allerhande mensen. Achterin een relaxhoek. Gevuld met oude banken, waar waarschijnlijk al talloze mensen op hebben genekt, gekwijld en zelfs geneukt, maar wat niemand kan schelen. Aan de muur filmposters van de geijkte films. Een scarface, pulp fiction, fight club en zelfs legally blond poster is hier met geweld opgehangen om de opgedroogde kauwgum te verbergen. Een pooltafel in de hoek van het café waar jongens wanhopig indruk proberen te maken. Met kreten en boeren denken ze de mooiste meisjes te kunnen scoren en vaak lukt dat nog ook. Aan de bar de altijd aanwezige dorpsalcoholisten. Jan met de littekens. Rattenkop die iedereen aanspreekt met namen van familieleden die hij in een ver verleden heeft gekend toen hij nog in de fabriek werkte. Gerard met de baard die niet onderdoet voor een wassenbeeld van David de Kabouter.En dan nog de stiefvader van Jos. De onderschatte man die met iedere ex van zijn fatale stiefzoon emotionele gesprekken aanknoopt totdat ze zich aan het eind van de avond laveloos in zijn armen bevinden.

Helemaal vanachter in het café spot ik Snok, Vranx, Maarten en Lars alle vier onhandig een enorme kroes bier vasthoudend. Met moeite worstel ik me langs Rattenkop die met zijn klauwachtige handjes mijn pols vastgrijpt en roept: “He, Miertje, de hroeten aan oe pa ih. “ Ik plof neer op een van de banken gooi mijn hoofd naar achter en snuif de geur op van zweet, sigaretten, en verstaald bier. Ik wenk naar het barpersoneel bestaand uit een dikke man met een oorbel omringd door jongetjes van zestien en wat meiden die me vaag bekend voorkomen en waar ik waarschijnlijk ooit mee op school heb gezeten. Ineens ben ik intens gelukkig met het feit dat ik naar Amsterdam zal gaan volgend jaar en dit dorp en alle routine achter me laat om de wereld te laten zien wat het al die jaren gemist heeft. Als er geen reactie komt op mijn wenk en ik net de aandacht naar me toe wil trekken door hard te gaan gillen over de belabberde service word ik aangestoten door Maarten. Met zijn lippen stil alsof hij zich schaamt sist hij: “ Naar de bar, bestellen doe je hier aan de bar. “ Ik knik en geef hem een klopje op zijn schouder om aan te geven dat hij zich heus niet hoeft te schamen. Het is heus geen schande dat hij het niet eerder op mijn manier heeft geprobeerd.

Ik hef me op en begeef me naar de bar. De barman voert een gesprek met een vreemde man. Alleen al uit het feit dat ik hem nog nooit eerder heb gezien kan ik concluderen dat hij geen Zeeuw is en hier waarschijnlijk pas is komen wonen. Zal ik een biertje over zijn hoofd gooien waarna ik roep: “Ik doop u een Zeeuw? “ Terwijl ik dit serieus aan het overwegen ben merk ik dat ik aangekeken word door één van de barvrouwen. Het meisje met het blonde haar in een knotje, de strakke spijkerbroek met daarboven een tribal-tattoo en daaronder schoenen met enorme zolen kijkt me verveelt aan. “Ehh, doe mij maar een Jupiler, flesje graag ” zeg ik met een stem alsof ik op uitdrogen sta. “ Dat wordt dan 2 euro “ zegt ze haastig. Ik betaal en waggel terug naar de rest met het flesje in mijn hand als een kostbare schat. Halverwege hoor ik twee jongens die niet veel ouder dan mij kunnen zijn over het klem rijden van een vervelende buurman en ik maak me spontaan een stukje breder. Met het zweet gutsend uit mijn oksels en mijn flesje stevig in mijn handpalm geklemd kom ik terug aan en hoor Snok zeggen: “ Ik lust er nog wel zo eentje. “ Ik gun hem geen blik waardig en laat me voor de tweede keer deze avond zakken op de verlepte bank.

Ik nip een paar keer van mijn pilsje kijk van de barvrouw naar mijn vrienden naar de jongens aan de pooltafel en tot slotte naar rattenkop en gooi in een keer de helft van mijn biertje in mijn keel. Even laat ik het op mijn tong rollen om de hoeveelheid koolzuur te vergelijken met een slokje cola en zet daarna mijn slokdarm open om het door te laten sijpelen en verdwijnen in het achtereinde van mijn mond. “ Doe mij er ook nog zo een “ roep ik nog net op tijd tegen Vranx die aan de bar staat “of maak er maar twee van.” Na twaalf pilsjes voorzichtig te hebben laten verdwijnen in de achterkant van mijn mond kan ik niet anders dan om beurten Snok, Vranx, Maarten en Lars aanstoten en tegen hun allemaal afzonderlijk fluisteren: “ Vnafond, gn we fljnk noar du klote, ghi ghi ghi. “ Plots hou ik van ze allemaal. Ik kijk ze diep in de ogen en het valt me op dat die ogen wel erg ver weggedraaid zijn. Ze zijn vast zat. Ik sta op doe niet eens meer voorzichtig. Schoppend tegen de knieën van mijn vier vrienden (die ik ondertussen fluisterend verwijt alcoholist te zijn) probeer ik de stinkende zithoek te ontvluchten op zoek naar een wc. Het café is al een stuk leger, want er is voldoende loopruimte en ik bereik de wc zonder kleerscheuren. Ik ga zitten op de wc-pot doe het licht uit en steek een sigaret aan uit een pakje Marlboro dat ik volgens mij van de barvrouw heb gekregen. Die lachte trouwens ook ineens heel wat leuker naar me dan eerst. Ik zucht en geniet van de stilte. Verschillende sigaretten later kruip ik de wc uit en check mijn haar in de spiegel. Ik zie twee grote natte vlekken ter hoogte van mijn tepels en plots besef ik me dat ik nog geen twee uur geleden boerend op de bar heb staan gillen dat mijn “ grote siliconenmemmen gesprongen waren. “

Als ik kijk op mijn horloge zie ik dat het al vijf uur is geweest en ik vraag me af hoe het mogelijk is dat de tijd vanavond al net zo snel verdwijnt als mijn bier. Kijkend om het hoekje van het café zie ik mijn vrienden nog steeds lallend zitten in de hoek en ik besluit dat het tijd is om naar huis te fietsen. Na acht pogingen en een spatbord minder zit ik eindelijk op mijn fiets op weg naar huis. Hard zing ik een liedje van “van Dikhout” en geniet van de ontnuchterende lucht die langs mijn gezicht scheert. Als ik na de slotnoot van mijn lied een staande ovatie denk te horen achter me draai ik me om en rijd frontaal tegen een lantaarnpaal op. Even ben ik verdwaasd. Ik besluit dat ik geen pijn heb en sta op. Ik voel een warme straal over mijn gezicht lopen en nadat ik grondig mijn gezicht heb betast besluit ik dat ik een bloedneus rijker en twee tanden armer ben. Mijn fiets is krom, dus fietsen is geen optie. Ik sleep hem een stukje van de lantaarnpaal weg en zie hoe hij van het heuveltje waar ik hem zo nauwkeurig mogelijk op heb gezet afglijd en verdwijnt in de sloot. Ik besluit mijn fiets maar te laten voor wat hij is. Mezelf staande ovaties gevend strompel ik naar huis. Hoelang het heeft geduurd voor ik thuis was kan ik me niet herinneren, maar toen ik aanbelde en de bezorgde gezichten van mijn ouders zag kon ik niet anders dan beweren dat ik in elkaar ben geslagen en dat de klootzakken mijn fiets in de sloot hebben gegooid.

De hele zaterdagochtend breng ik misselijk in bed door. De alcoholwalm die ik verspreid kan mijn moeder niet ontgaan zijn toen ze me in bed stopte. De brakende geluiden een paar uur later evenmin. Als ik wakker wordt sijpelt er een stroompje kwijl over mijn kin en heb ik een vieze zure smaak in mijn mond. Ik probeer rechtop te gaan zitten om op mijn wekker te kijken maar mijn hoofd weegt als lood en wil niet van mijn kussen af. Vermoeid blijf ik maar liggen en probeer me afgelopen avond voor de geest te halen. Wat is er de laatste tijd toch mis met mijn geheugen? Hoe vaker ik voor mezelf herhaal dat ik in elkaar geslagen ben, hoe aannemelijker het gaat klinken. Ik ga het zelfs geloven. Dat stel eikels heeft mijn fiets in de sloot gegooid. En waarom zou het niet zo kunnen zijn? Wie bewijst dat? Nadat ze mijn Batavus-ros een zeemansdood gegeven hadden gooiden ze me op het harde asfalt en stampten een trechter in mijn mond. Ze bleven er maar bier doorgieten totdat ik tegen mijn wil in dronken werd, en de hele weg naar huis moest strompelen. Dik tevreden wil ik weer lekker onder mijn dekbed kruipen maar voel iets nats aan mijn wang plakken als ik mijn hoofd draai. De lucht die zo diep in mijn neus trekt maakt me misselijk en voor ik naar de wc kan rennen ga ik weer over mijn nek. Het lijkt wel alsof ik al mijn ingewanden uitkots. Ik heb me zelden zo ellendig gevoeld als nu. Een griepje, dat kan niet anders. Snok, Vranx, Maarten en die suffe Lars waren behoorlijk dronken. Was ik daarom ook niet weggegaan? Omdat ze zo onaangenaam zaten te lallen? Dat was het ja.

Ik besluit uit bed te gaan zodat mijn moeder mijn bed kan verschonen en me kan verzorgen. Kris zijn deur staat open, en hij zit driftig achter zijn bureautje te schrijven terwijl Radiohead uit zijn speakers knalt. Hij draait zich om en kijkt me doordringend aan. Ik wil verder schuifelen maar hij komt zijn kamertje uitgerend en bekijkt me van top tot teen. “Zoooo dus zo ziet iemand eruit die een kater heeft! Cool man! Ik kan niet wachten tot ik ook uit mag!” Zijn stemmetje snerpt door mijn gehavende hoofd en ik weet niet eens een weerwoord. “Ik heb geen kater, suffe. Zie je niet dat ik griep heb?” brom ik. “Hahaha ja hoor held” spot Kris en hij rent snel weer zijn kamertje binnen, bang voor mijn toorn natuurlijk. Ik stamp zijn kamer binnen en hij heeft zich gillend op zijn bed geposteerd met meneer Paco als een schild voor zijn gezicht. Hij trappelt wild met zijn benen: “Doe me niks wrede broeder! De drank heeft bezit van u genomen!” giert hij van het lachen. Ik besluit het hierbij te laten.

Als ik beneden kom staat er al een kommetje thee klaar en een beschuitje met aardbeienjam. Mijn moeder kijkt me bezorgd aan en ik forceer een glimlach. “Lastig hè zo’n griepje” zeg ik miserabel. Ik neem een slok thee en voel meteen dat dit een slok teveel was. Geen voedsel voorlopig. Ik besluit even een luchtje te scheppen en in mijn pyjama wandel ik naar buiten. Als ik bij Plato’s lege hokje kom voel ik weer een vlaag misselijkheid opkomen, en de slok thee van daarnet komt weer zwierig uit mijn keel gevlogen. Als ik nog wat na sta te roggelen staat mijn vader ineens voor mijn neus. “Haaa mijn Robken wordt groot” bast hij. “Ja knapie, je eerste kater is altijd de vervelendste, maar wennen doet het nooit” zegt hij knipogend. “Pa waar heb jij het over? Ik was helemaal niet dronken. Hoe vaak moet ik nou nog zeggen dat ik griep heb?” “O ja natuurlijk” grinnikt hij. “En gemene jongens hebben je fiets in de sloot geduwd. Zeg eens eerlijk, wat is er met die fiets gebeurd?” “ Dat zeg ik toch?” krijs ik. “Waarom beste pa, waarom gelooft niemand me ooit? Ik heb griep en het enige wat jullie kunnen doen is mij betichten van allemaal onzin. Het gat in de ozonlaag wordt zeker ook groter door mij?” “Nou het zou kunnen dat het groter is geworden door jouw adem van gisteravond. Dat jij zo onplezant uit je mond kan rieken zeg!” zegt hij en beent lachend weg.


Ik loop hem achterna naar binnen , zinnens een woedende tirade af te steken. Als ik de keuken binnenstamp staat Kris te smoezen met mijn zus en mijn pa staat er lachend bij. Ik kijk ze kwaad aan en mijn moeder begint ook te lachen. Ze staan me allemaal uit te lachen en kijken naar mijn pyjama, waar nog een spetter kots op zit. “Robbert geef nou gewoon toe dat je geen griep hebt, doe niet zo flauw” zegt mijn zus. “Ja dat zou je wel willen he, dat het zo was. Ik ben niet zoals jij, jij wordt zo dronken dat je met elke jongen die zijn hand op je kont legt en wijn voor je koopt mee naar buiten gaat en vieze dingen doet in een donker hoekje. En ma, van jou had ik wel een meer volwassen reactie verwacht. Ik ben je zoon, zou ik je voorliegen? Stelletje huichelaars” “Ja zo is het wel genoeg” zegt mijn moeder. “Ga jij maar op je kamer zitten tot je afgekoeld bent”. Ik loop heel langzaam naar boven en kijk nog een keer minachtend om. Waar hebben zij in vredesnaam last van?
Oud 30-09-2004, 22:02
Verwijderd
<3

Soms een paar schoonheidsfoutjes, maar ik heb geen zin om zandkorrels uit zwembaden te vissen

Grim
Oud 02-10-2004, 16:40
Nijn*
Avatar van Nijn*
Nijn* is offline
Nice! Wann komt het vervolg?
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
Oud 02-10-2004, 17:54
Verwijderd
Ik lees het ook nog hoor... Post alleen niet steeds een reply

Maar is nog steeds goed!
Oud 04-10-2004, 21:08
Verwijderd
he gelukkig nou
Oud 05-10-2004, 09:11
SiemdeCyper
Avatar van SiemdeCyper
SiemdeCyper is offline
He Pandarve,

Ik blijf lezen hoor, je hebt er alleen niet zo heel veel aan als ik steeds zeg: leuk, mooi etc.

Maar als dat je een beter gevoel geeft, wil ik dat best voor je doen hoor .

In ieder geval: Leuk, mooi! Ga zo door! Vooral die zin van dat jij zo uit je mond kan rieken vond ik erg grappig
Oud 08-10-2004, 15:00
Changshan
Avatar van Changshan
Changshan is offline
Ik heb dit verhaal in een paar dagen gelezen en vind het net als de meesten ook een fantastisch (geschreven) verhaal. Je hebt er dus nog een stille lezer bij.
Het verhaal is vast nog lang niet af, ik weet niet hoe lang je hier nog wilt blijven posten, maar ik zal het gewoon blijven lezen, al geef ik misschien geen commentaar meer.

Let wel op de stukjes met 'beter dan mij' o.i.d.. Dat moet natuurlijk 'beter dan ik (ben)' zijn.
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
Oud 08-10-2004, 17:07
Zut Alors!
Avatar van Zut Alors!
Zut Alors! is offline
Maarreh... Waar zijn z'n voortanden nou gebleven?
__________________
Recht voor je raapje!
Oud 12-10-2004, 16:07
VirginVampiress
VirginVampiress is offline
Ik lees het ook nog steeds hoor! post alleen niks omdat de anderen de kritiek al voor hun rekening nemen (niet dat ik geen kritiek heb, maar dingen dubbel zeggen heeft zo weinig nut).

Maar allejezus wat een irritant joch is dat zeg. Ik vind het echt een enorme eikel. Hulde!
Oud 12-10-2004, 16:31
flamez
flamez is offline
in één woord: geweldig. Wilde eigenlijk mijn schilderij af gaan maken toen ik dit topic zag. Toen ik het eerste stuk heb gelezen, heb ik alle stukken in een word document gezet & uitgeprint. Daarna alles in één stuk uitgelezen! nogmaals: geweldig

greetz

Flamez
__________________
wie niet waagt, die heerscht niet
Oud 12-10-2004, 17:23
aaronmirck
aaronmirck is offline
ja ziet er goed uit, heb helaas nog niet alles gelezen, ga vooral door, strax heb ik geleze wat je geschreve heb en wat mot ik dan doen op scholiere
__________________
So it's immaterial who the puppet is, because the puppet masters remain the same- tom morrello
Oud 21-12-2004, 12:49
Verwijderd
Ik plof neer op mijn bureaustoel. Dat is nou je familie. Van je familie moet je het hebben. Wat doe ik hier eigenlijk nog? Waarom zou ik ze dit genoegen eigenlijk nog gunnen? Ostentatief stampvoet ik naar mijn stereo en zet hem op standje oneindig. Ha, dat zal ze leren! Ik moet hier gewoon weg. Als zelfs je ouders je niet meer begrijpen, dan is het ver gekomen met deze wereld. Wat nou eigenlijk met deze wereld? Ik ben niet eens van deze wereld. IK BEN NIET VAN DEZE WERELD! Ik herhaal dit een paar keer en tik met mijn vingers op de tafel om mijn woorden kracht bij te zetten. Ik word rustig van mijn eigen woorden en al gauw kan ik zelfs weer rationeel nadenken. Mijn moeder kan er immers ook niet aandoen dat ze een godenzoon heeft gebaart. Daar heeft ze niet om gevraagd. Zoiets verwacht je niet. Ik heb het nooit aan ze gevraagd, maar het is vast spectaculair geweest, mijn verwekking bedoel ik. Liever had ik gehad dat hij onbevlekt was geweest. Dat bevat wat meer drama en gooit de gedachte dat mijn moeder en vader ooit seks hebben gehad overboord. Maar goed, ik ben er toch maar gekomen he.

Stel je het je even voor. Pa en ma Mier op vakantie naar een exotisch oord. Allebei nog jong en geil. Broeierige avonden en een hutje ergens op de heide. Wie had kunnen vermoeden dat onder dat mooie groene heidegras ooit een oude begraafplaats lag van Romeinse goden. Met het getrommel van inboorlingen verdiept in hun ritueel op de achtergrond ging pa rustig op en neer tot moeder met een woeste schreeuw het trommelen van de inboorlingen overstemde en ik als een speer op zoek ging naar het eerste beste eitje om me aan vast te klampen. Een andere manier van verwekken kan ik me niet bedenken. Behalve die onbevlekte dan en zelfs dat is niet onmogelijk concludeer ik na een blik op een foto van paps en mams.

Ik schrik op uit mijn gedachten als mijn moeder roept dat ik nu naar de tandarts moet. “Je hebt een afspraak over een half uur, opschieten en snel een beetje” klinkt het bits van onderaan de trap. Ik haat de tandarts, en dan vooral het wit reflecterende wachtkamertje waar je met allemaal onbekenden als sardines in een blik zit te wachten tot de volgende naar de slachtbank moet. Ongewild staart iedereen je aan, en sommige mensen hebben zelfs het lef om tegen je te praten. Omdat laatste te voorkomen kies ik altijd een saai tijdschrift uit waar ik lusteloos in blader tot de man in het witte pak me komt halen. Zo ook straks. Met tegenzin sta ik op, pak mijn jas en ga zonder iets te zeggen de deur uit.

Ik zie uit mijn ooghoeken dat mijn moeder de telefoon pakt als ik de deur uitloop. Die belt mijn tante vast en zeker om haar te vragen wat ze “met me aanmoet”.
Onderweg check ik mijn tanden in een winkelruit. Ik zie er wel origineel uit zo, het is weer eens wat anders! Na een verkwikkende wandeling van tien minuten stap ik binnen in de gehate wachtkamer. Zoals verwacht staart iedereen me aan als ik binnenkom. De tante van Snok, die overigens een knoest van een neus heeft, doet haar mond open om me te begroeten maar ik kijk snel een andere kant op. Ik ga naast een besnorde man zitten die in een ComputerIdee bladert terwijl zijn zoontje iets bouwt met legosteentjes wat waarschijnlijk door moet gaan voor een huis. Omdat iedereen verder stil is stoort het kind me enorm. Hij zit op een krukje dat een tand met een gezichtje voorstelt en rammelt luidruchtig met de legosteentjes en wil om de vijf minuten weten wat “pahpah” van zijn kunstwerk vindt. De tandarts komt de wachtkamer binnen en de man naast me staat op. Zijn zoontje jammert dat hij zo lekker aan het spelen was en gaat met tegenzin mee, terwijl de tandarts de man een slap handje geeft. Dat haat ik dus. Mensen die je een slap handje geven. Nou begrijp ik dat zo’n tandarts de hele dag niks anders doet dat mensen een hand geven, maar probéér er tenminste een ferme handdruk van te maken.
Een half uur later krijg ik een slap handje dat ook nog een klef handje blijkt te zijn. Dat belooft niet veel goeds.

Als ik anderhalf uur later weer naar buiten ga en in het voorbijgaan even in de wachtkamer gluur, kijkt iedereen me geïrriteerd aan. Ik lach even met mijn splinternieuwe prothesetanden en onderdruk een golf van pijn
Oud 21-12-2004, 18:19
Picasso
Picasso is offline
hoe krijg je het voor elkaar om zo'n verhaal op te schrijven, tis
Oud 21-12-2004, 18:29
Verwijderd
dat duurde lang...

ga vooral verder!
Oud 21-12-2004, 19:07
Changshan
Avatar van Changshan
Changshan is offline
Citaat:
thomaster87 schreef op 21-12-2004 @ 18:29 :
dat duurde lang...

ga vooral verder!
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
Oud 21-12-2004, 20:46
Nijn*
Avatar van Nijn*
Nijn* is offline
Na een hele lange tijd eindelijk weer vervolg, maar dat joch blijft een raar kind Ik hoop dat het vervolg niet zo lang op zich laat wachten
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
Oud 21-12-2004, 21:44
Zut Alors!
Avatar van Zut Alors!
Zut Alors! is offline
Okee, hij was dus toch wel zijn tanden kwijt. Al vind ik (en dat vond ik bij de vorige tekst al) dat je daar een beetje weinig mee doet, je gaat er een beetje te makkelijk mee om.
__________________
Recht voor je raapje!
Oud 23-12-2004, 17:30
(PiTT)
(PiTT) is offline
Citaat:
thomaster87 schreef op 21-12-2004 @ 18:29 :
dat duurde lang...

ga vooral verder!
Oud 23-12-2004, 19:25
Hamkaastostie
Avatar van Hamkaastostie
Hamkaastostie is offline
jottem
__________________
Het is niet af maar er komt geen vervolg.
Oud 23-12-2004, 19:46
Brasco
Avatar van Brasco
Brasco is offline
Fan-tas-tisch.. ben al sinds 17:30 zo'n beetje non stop aan het lezen, en ik kan nu al niet meer wachten op een vervolg. Als dit verhaal af is, moeten jullie er zeker iets mee gaan doen !! Ga zo door !
Oud 07-01-2005, 18:06
Mir-idiotA
Haha geweldig, ik was weer even twee dagen bezig met bijlezen!
Wat gaan jullie ermee doen, uitgeven?

Ik kwam zelfs nog een beetje iets soort gelijks tegen dat ik in "gangen van gedachten" heb staan. Leuk.

Hahah ja echt leuk was het weer
Oud 07-01-2005, 18:08
Mir-idiotA
oh trouwens, wat is het hokje van Plato? heb ik dat ergens gemist?
Oud 21-01-2005, 17:55
L0tte
Avatar van L0tte
L0tte is offline
Komt er nog een vervolg ?
__________________
Ook de spiegel van de wijsheid beslaat.
Advertentie
Topic gesloten

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 20:19.