Gezinscoach zus, mentor zo,
Gerben, ik weet precies hoe je je voelt, en al die 'hulpmiddelen' die worden genoemd, 't zijn maar uiterste hulpmiddelen.
Wat voor mij altijd hielp was een soort van weglopen, lange boswandelingen, ver weg van huis een fietstocht maken,
Eventjes weg van alle problemen, gewoon, alleen 'in the middle of nowhere' op een bankje, een momentje voor jezelf.
En dat pesten, ik weet zelf ook niet wat of hoe ik er mee moet omgaan, het is en blijft voor mij een wondje die wanneer er iemand aan zit het blijft bloeden.
Besef je altijd dat je niet altijd iemand nodig hebt, je hebt (net als ik) autisme, ikzelf heb niemand om me heen nodig,
Ik heb wel 1 beste vriend, maar ik red me prima alleen, en ik denk jij ook, Wij autisten zijn onze eigen beste vriend
Zelfmoord, jongen geloof mij, 'soon things will be better' dit gevoel is niet voor altijd, hou dat in gedachten.
En dan nog dat naar de kerk, ik snap dat je dat erg vervelend vind, maak dit duidelijk, je bent 15 jaar, en oud genoeg om te bepalen wat jij zelf wilt en wat niet.
En ja, broertjes en zusjes, het is en blijft terror, dat heb ik zelf ook ondervonden.
Hopelijk heb je wat aan mijn tips gehad, en ik hoop graag nog iets van je te horen, hoe het verder met je gaat
Groetjes!