Okee, ik heb even hulp nodig. Ongeveer een half jaar geleden is het na 2 jaar uitgegaan met mijn ex, nadat het al een hele tijd niet meer lekker liep. We waren veel te veel met onze eigen dingen bezig, ook als we (elk weekend) bij elkaar waren. We hadden nooit echt ruzie, wel regelmatig een meningsverschil, maar ik ergerde me heel erg aan hem op een gegeven moment. Ook heb ik altijd het idee gehad dat het 'hem' niet was. Hij was naar mijn idee zo heel anders dan ik qua karakter. Ik ben heel rustig en hij is altijd heel druk en aanwezig, wil graag op de voorgrond staan.
Goed, op een gegeven moment hebben we samen de knoop doorgehakt en het uitgemaakt. Toen ben ik best wel losgegaan, ik ging ineens veel uit en heb met een aantal jongens gezoend enz. Vanaf het begin vond ik een jongen stiekem best leuk, maar ik had niet het idee dat dat ooit wat zou worden, ook omdat ik dacht dat onze karakters niet bij elkaar zouden passen. Ik dacht dat hij een enorm feestbeest was, en het speelt ook mee dat hij zijn toenmalige vriendinnetje heeft bedrogen door met mij te zoenen (zijn 'relatie' met dat vriendinnetje heeft maar een paar weken geduurd, ook om andere redenen zag hij het niet met haar zitten). Ik had dus niet zo'n hoge pet van hem op en vond het vooral leuk om met hem te zoenen.
Na een maand of vier besloten we na wat heen en weer ge'sms een keertje samen wat te gaan drinken, een date dus. Dat was heel leuk en al gauw begonnen we vaak te bellen en kwam hij bij mij langs op m'n studentenkamer (ruim drie uur reizen). Toen had ik al wel wat twijfels of ik wel wat met hem wilde, mede omdat ik het idee had dat ik niet zo goed met hem kon praten. Dus we zeiden telkens tegen elkaar dat we nog niks hadden, maar voor de rest kwam het er eigenlijk op neer dat we alle dingen deden die je in een relatie ook doet. En ik vond hem toch wel erg leuk, dus werd het wat!
Bijna meteen sloegen de twijfels weer toe, hij belde toch wel erg vaak.... (meestal 2x op een dag) En we hadden elkaar toch wel héél weinig te vertellen.... En hoe langer het voortduurde, hoe meer ik begon te twijfelen. Hij lijkt niet echt oprecht geïnteresseerd in mij, in wat ik doe, wie ik ben en wat ik van dingen vind. We hebben nu twee maanden wat, en ik ben eigenlijk helemaal niet meer verliefd en alles lijkt al compleet 'normaal', een soort sleur dus. Vorige week ging ik naar hem toe om het uit te maken, maar ik kon dat niet over mijn hart verkrijgen.
En eigenlijk was het toch best gezellig.
Ook speelt mee dat ik mijn ex nog steeds vrij vaak spreek,
weer eigenlijk, want hij is nu op wereldreis en daarvoor hebben we elkaar ineens een paar weken achter elkaar gebeld. We hebben het dan nog best vaak over 'ons' en over de tijd die we samen gehad hebben. En over wat er mis is gegaan, en dat we eigenlijk nooit echt voor elkaar hebben gevochten. Dat we nog steeds wel van elkaar houden.
En nu komt mijn probleem, ik heb ineens weer verliefde gevoelens voor mijn ex. Ik weet niet of het met de lente te maken heeft, of met het feit dat hij nu op wereldreis is en dus 'onbereikbaar', maar ik maak mezelf compleet in de war. Sinds mijn nieuwe vriendje ben ik erachter gekomen wat een super karakter mijn ex eigenlijk heeft en ik dagdroom erover dat ik met hem hand in hand over straat loop, dat we leuke dingen samen gaan doen. We kunnen nog steeds urenlange gesprekken houden over de telefoon. Ik denk nu dat ik zijn minder mooie kanten voor lief zou kunnen nemen. Máár, mijn ex en ik hebben toendertijd afgesproken dat we het niet opnieuw zouden proberen omdat we allebei vonden dat dat niet veel zin zou hebben. En ik ben zo bang, dat áls we het opnieuw zouden proberen, ik na een tijdje denk van, nee dit is het toch niet. Dat wil ik hem en mij niet aandoen want we hebben er allebei superveel verdriet van gehad. Ik weet natuurlijk ook niet hoe hij op dit moment denkt over het opnieuw proberen.
Bovendien zit ik met het uitmaken met mijn huidige vriendje. Ik ben bang dat als ik het uitmaak, dat ik dan over een paar maanden hetzelfde over hem denk als ik nu over mijn ex doe. Dat ik dan misschien spijt krijg. Ik ben zo boos op mezelf dat ik niet gewoon blij ben met wat ik heb en dat ik er telkens op de verkeerde momenten achterkom wat iemand voor mij betekent.
En nu weet ik echt niet wat ik moet doen, ik ben zo bang een verkeerde beslissing te maken....