Carbage Run 2012

[KIET]

Ik open er maar een eigen topic over, als alles goed gaat kon dat wel de moeite waard zijn en volgt er de komende maanden nog meer

Samen met minimaal één vriend doe ik deze zomer mee met de Carbage Run, een rondrit van 2700 km in 5 dagen door Europa in een auto van (ongeveer ) maximaal 500 euro. vorig jaar heb ik mij bij een bestaand team aangesloten, dit jaar hebben we ons eigen team. Er zullen zo'n 500 teams dit jaar in een bonte stoet van gepimpte brikken meerijden, langs een route die start in Hardenberg en vanaf daar naar Dresden, Krakau, Budapest, Rijeka en tot slot Salzburg zal leiden

Een groot deel van het deelnemersveld bestaat al uit oude Volvo's en ook BMWs zijn populair. Wij wilden iets... anders. Iets originelers. Iets met minder luxe, iets simpelers wat meer een uitdaging is om de rit vol te houden, en iets kleiners. Veel kleiners.
Sinds vandaag zijn wij daarom in het bezit van deze schitterende bolide


Een Polsi Fiat 126p Personal 4 uit 1990. 652cc luchtgekoelde 2-cilinder, goed voor 24 pk op de achterwielen 4-bak waarvan de eerste ongesynchroniseerd, verbruik tussen de 1:18-1:25, 0-100 in circa 40 seconden en top van maar liefst 105

Rest van de fotootjes (klikbaar voor grote versies):


Voor zover we na kunnen gaan een goede, harde auto die altijd prima onderhoud heeft gehad en recent nog een compleet nieuwe kop. Minpuntjes zijn dat de 12volt-aansluiting niet is aangesloten en de km-teller 20 km afwijkt. Er zit een barstje in de voorruit - geen APK afkeur en schijnt er al heel lang in te zitten, uit voorzorg is er wel een andere ruit meegeleverd - en een deukje in de motorkap maar dat maakt voor de CR niets uit.


Uiteraard gaan we de auto nog bewerken, en uitrusten met wat extra speeltjes. Een verzamelaar van 126jes bij mij in de buurt gaat met mij zorgen dat de auto helemaal goed is en we ons bij pech kunnen redden. Wellicht dat er een derde teamlid bijkomt, die zal dan schuin op de achterbank moeten liggen en dan moeten we de trekhaak ook gaan benuttigen, maar dat zien we later wel. We hebben er in ieder geval erg veel zin in

[Qimm]

wat een fantastische wagen! <3 De carbage run is iets wat ik ook nog wel graag een keer mee zou willen maken!! Ik bedoel, ZO VET!

Lieftallige echtgenoot voelt er alleen helemaal niets voor

[Pluis]

Jeetje dat ding loopt een stuk zuiniger dan mijn auto wel echt een supergaaf idee

[paulie90]

Leuk idee !

[Axel11]

Superleuke auto!

Vet!
Maar, niet om heel erg lullig te doen, is die auto van jullie niet een beetje te leuk om mee te nemen in zo'n carbage run?

Ik wou dat ik mee kon

Wat een briljante auto zeg

[KIET]

Stiekem ben ik er echt ontzettend blij mee Ik wilde al zo'n ding sinds ik ze 12 jaar geleden op mijn eerste vakantie in Polen massaal zag rondrijden

Qimm schreef:

wat een fantastische wagen! <3 De carbage run is iets wat ik ook nog wel graag een keer mee zou willen maken!! Ik bedoel, ZO VET!

Lieftallige echtgenoot voelt er alleen helemaal niets voor

Het is echt heel erg gaaf om aan mee te doen Lekker rijden en hangen met andere auto-fans, bizarre creaties en gave opdrachten onderweg. Gewoon proberen je lieftallige echtgenoot verder aan te sporen
Hoewel ik een beetje bang ben dat het evenement al zichzelf dreigt te ontgroeien. Dit is hun vierde jaar, dus de beperkte bekendheid en het originele is er behoorlijk vanaf en sommigen zien het al als vaste prik. Ook als je kijkt dat er nu al 500 teams meedoen, dat is best wel massaal. Dus ik loop niet op de zaken vooruit door te zeggen dat ik zomer 2013 weer op de lijst wil staan En zelfs op budget is het nog een duur gebeuren. Maar om minstens een keer meegemaakt te hebben, zeker doen

Pluis schreef:

Jeetje dat ding loopt een stuk zuiniger dan mijn auto wel echt een supergaaf idee

De tank is ook maar 20 liter groot Ik had er 10e (6 liter) brandstof ingegooid en de tankwijzer ging van tegen bijna leeg direct naar halverwege
Maar het wisselt per ervaring wat exact het gebruik is; fabriek zegt 1:16, deze eigenaar reed 1:18 en de verzamelaar haalt zelfs 1:25. We gingen voor de CR uit van 1:10 voor het geval we een grote auto kochten, dus het valt hoe dan ook mee in het budget

Louis Armstrong schreef:

Vet!
Maar, niet om heel erg lullig te doen, is die auto van jullie niet een beetje te leuk om mee te nemen in zo'n carbage run?

Ik wou dat ik mee kon

Ik snap je punt wel hoor Kijk, als hij inderdaad ook technisch zo strak is als ik vermoed dat hij is, is dat alleen maar mooi voor ons. Dat was onze enige eis en de buitenkant maakte ons niet uit. Helaas waren we nogal gericht aan het zoeken en dit was de enige betaalbare (hij is iets boven budget ) 126 die we konden vinden. Tsja, dat hij er dan nog vrij strak uitziet is dan wel jammer, maar ja. Gelukkig is het geen originele Nederlandse auto en zijn 3,4 miljoen Polski Fiats 126p gemaakt dus er gaat niets zeldzaams verloren. Al ben ik wel gaan kijken of er een manier is dat we de auto bedekken met een folie-/zeillaag of stickerlaag die later verwijderbaar is. Dan zouden we die kunnen spuiten en na afloop de auto weer origineel kunnen maken. Hangt allemaal van de centjes af dan

Overigens waren onze alternatieve voorkeuren de Fiat 127 en Autobianchi A112, die we voor dezelfde prijs mochten meenemen In beide ligt dezelfde 903cc motor als in de Marbella

Tsja, als je in de winter een week vrij kunt krijgen... er is dan ook een wintereditie

[KIET]

Vandaag de hele dag in/onder de auto gezeten met de verzamelaar in de buurt. Veel gecontroleerd en kleine werkzaamheden gedaan (fuseepennen met vet bijvullen, aandrijfasflensen controleren en met vet bijvullen, afstellen van ontsteking, kleppen en carburateur, thermostaat bleek defect en is vervangen, remmen gecontroleerd en remcilinders gesmeerd/los gemaakt, stoelveren vervangen zodat de zitting nu weer goed is). Hij vond het een erg goede, nette auto

Helaas zijn er wel wat minpunten; de lijst van adviseerbare reserve-onderdelen loopt al flink. Bovenal zijn alle wiellagers hoorbaar en dienen vervangen te worden; dit komt nogal nauw en kunnen we het beste bij een garage doen eigenlijk voor het geval het misgaat. Ook de remvoeringen hebben hun best tijd gehad. Ze zijn nog niet op, maar ze moeten er toch af om bij de wiellagers te komen en kunnen dan beter mee. Bougiekabels zijn verlept, v-snaar ook, en de auto backfired/knalt in de carburateur. Waarschijnlijk een lek bij het voetstuk van de carburateur waardoor hij valse lucht aanzuigt - want de ontsteking, contactpunten, carburateur en kleppen hebben we verder afgesteld en gecontroleerd en we kunnen het nog niet oplossen. Geen grote of dure reparatie verder maar toch. Die wiellagers en remmen is gewoon logische slijtage na 22 jaar, alleen jammer dat het allemaal tegelijk is. We hikken nu toch tegen een rekening van minstens 300 euro aan

En, is het nu nog steeds een leuk autootje? Wel balen, maar zo te zien valt dat allemaal wel mee. Gaan jullie dat ook allemaal laten repareren of niet?

[KIET]

Ja hoor, rijdt nog steeds geweldig Het meeste kan ik prima zelf. In principe de wiellagers ook, maar het bevestigen van de buitenste asmoer voor en de binnenste asmoeren achter komt nogal nauw qua kracht. Voor de één is mijn momentsleutel niet gevoelig genoeg, en de ander heb ik een krachtmeter nodig want hij moet zo vast dat de remtrommel met een bepaalde trekkracht gaat draaien. Dan ga ik het zelf niet riskeren op de tast als we er nog 4000 km ver in het buitenland mee moeten rijden

Denk dat het komt omdat de auto gewoon weinig gebruikt is en veel binnen heeft gestaan, en de boel nu uitgedroogd is. De asflensen waren ook kurkdroog. Heb er in een week 300 km mee gereden, als de wiellagers ook zo droog zijn is het geen wonder dat ze kapot gaan. Remschoenen is gewoon veiligheid natuurlijk

Het enige echt grote sleutelwerk wat er misschien gedaan moet worden is de achterste krukaskeerring vervangen, afhankelijk van het olieverbruik. Gelukkig is het niet duur en een 2-cilinder is niet moeilijk eruit te schroeven

Als alles zo uitgedroogd is, is het dan geen optie om ook de slangen preventief te vervangen? Anders krijg je daar nog weer gedoe mee.
Mocht je trouwens een middag ergens hulp nodig hebben moet je maar even pm'en

[KIET]

Niet per sé, die zitten buiten en komen meer in aanraking met lucht(vochtigheid). Zo'n wiellager is goed afgesloten dus kan min of meer droogkoken als het veel niet draait/gesmeerd wordt.
Maar wel een goed punt om toch nog even te controleren. Nadeel is als die moeten, de remcilinders die op leeftijd zijn dan net zo goed ook kunnen want dan kun je daarna lekker het hele systeem gaan ontluchten

Denk niet dat het nodig zal zijn, maar bedankt. Die paar dingetjes die verder gedaan moeten worden zijn doodsimpel Bovendien moet m'n teamgenoot ook wat te doen hebben

[KIET]

Tijd voor een update

We zijn nu officieel met ons tweeën, wat gezien de binnenruimte niet heel vervelend is Teamgenoot was vandaag ook langs geweest om de auto te checken, hij is ook erg enthousiast en vindt het in de praktijk een erg gaaf ding dat ook hij de extra kosten kan vergeven. We krijgen er ook hele toffe reacties op - ik heb al twee keer meegemaakt dat mensen de oprit op kwamen lopen omdat ze er nieuwsgierig naar waren of er vaag bekend mee waren van vroeger
We hebben ook besloten de auto niet te verven, daarvoor ziet hij er te netjes uit en we willen hem in originele staat kunnen brengen. Wat we in gedachten hadden blijkt ook als patroon leverbaar als plakfolie te zijn. Dat is iets duurder, maar gezien de kleine omvang van de auto valt het nog te doen, dus dat gaat er gebeuren. Binnenkort even de auto goed opmeten en dan bestellen

Ik ben er al een aantal keer mee op en neer geweest naar de verzamelaar, die mij met onderdelen en andere tips heel goed geholpen heeft. Erg fijn en handig om zo'n man in de buurt te hebben, helemaal omdat hij ons ook erg graag helpt puur uit liefde voor en plezier aan de 126jes.

Er is een flinke berg onderdelen besteld en er voor het grootste gedeelte in- of opgezet. Ik had gehoopt dat afgelopen donderdag allemaal al klaar te hebben zodat hij vrijdag naar de garage voor de wiellagers kon, maar dat lukte helaas niet meer op tijd ondanks hard werken. De remveertang die ik besteld had liet net te lang op zich wachten

Desalniettemin;
Het motorblokje:


Het voetstukje van de carburateur. Zoals te zien is de oude, rechts, niet al te fris meer en ingescheurd (op meerdere plekken) wat voor valse lucht zorgde. Dus die heb ik vervangen met wat pakkingen.


Luchtfilter mocht ook wel even een nieuwe in...


V-snaar vervangen, die zit met een beetje een rotsysteem erop zodat je heel erg op gevoel hem moet vervangen en pas als je helemaal klaar bent met dingen aandraaien weet je of hij strak genoeg zit. De getande is de nieuwe, maar je kunt duidelijk de droogtescheurtjes in de oude zien (die wel als reserve meegaat).


De oude remschoenen en cilinder, al gedemonteerd in de remtrommel. De voeringen (aan de bovenkant, want daar drukt hij het meest tegen de trommel) waren dus al vrij dun.


En de nieuwe remmerij, in dit geval linksachter. Vooral die onderste veer levert veel gedoe op bij het monteren, die zit enorm strak. Rondom zijn dus de remschoenen, cilinders en de montageclipjes vervangen. Bij het losdraaien van de remleiding naar de remcilinder draaide het uiteinde dol dus ook dat stukje leiding moest vervangen worden (1,25 euro ). Remslangen waren overigens nog in goede conditie.


Daarna de boel ontlucht, daarvoor had ik een Eezi-bleed setje aangeschaft. Het werkt met een tankje wat je met remvloeistof vult, die wordt met een bijgeleverde slang aangesloten aangesloten dop op je remvloeistofreservoir, en een slang die je op je reserveband kan aansluiten. Dan is het een kwestie van een slangetje op een ontluchtingsnippel zetten, die opendraaien en de druk van de band doet de rest. Als er alleen nog maar heldere vloeistof uitkomt nippel dichtdraaien, herhalen op de andere hoeken, reservoir op juist niveau brengen en dan ben je klaar
Alleen vond ik het pedaal nogal slap aanvoelen en had het idee dat de boel niet goed stelde. Volgende dag was het al wat beter, kon wel gewoon remmen, ben ermee naar de verzamelaar gereden en die vond dat het goed aanvoelde. Alle wielen draaiden vrij, en stopten als je de rem stapte. Dus dat lijk ik goed te hebben gedaan

Verder heb ik de bougiekabels vervangen, ik had eerst te korte besteld, en de baksteunen. Wat reserveonderdelen betreft nemen we mee: de oude v-snaar en bougiekabels, setje bougies, 2 condensatoren (want dubbele bobine), setje contactpuntjes, regelblokje voor de dynamo, een krukaskeerring (die we misschien voor die tijd nog moeten vervangen), 2 asklossen, 5 liter mineraalolie en wat remvloeistof. Waarschijnlijk mogen we nog meer reservemateriaal lenen van de verzamelaar, wat we teruggeven als we het niet nodig hebben.

Nou moeten alleen nog de wiellagers door de garage vervangen worden, de onderdelen zijn wel al binnen. En hij backfired nog steeds. Dat kan aanslag in de carburateur zijn door te beperkt gebruik, misschien dat het na een goede lange rit eens weggaat. Die stond sowieso al in de planning, dus dat gaan we eerst doen. Is het dan niet over, dan gaat er nog een keer naar gekeken worden.

[KIET]

Pff, ik heb eens de rekeningen onder elkaar gelegd (nu de wiellagers ook gedaan zijn); qua onderhoud en (reserve)onderdelen zitten we nu zoveel als op de aanschafwaarde van de auto We hadden wel met een beetje onderhoud rekening gehouden, en op zich als je kijkt wat er voor dat geld allemaal gedaan is is het niet duur, maar zoveel extra kosten hadden we eigenlijk echt niet op gerekend

[Qimm]

dat valt al-tijd tegen

Wat ook tegenviel was hoeveel moeite het bleek om zo'n klein autootje vol te plakken met bestickering ... We hadden bedacht dat het vast wel zou kunnen om in 1x hele stukken af te plakken, maar dat ging helaas niet zo goed
Kiet heeft dus morgen nog wel even wat te doen






Hij past in een tent!

[KIET]

Gelukkig maar dat-ie in een tent past, want echt droog gaat het tot zondag niet meer worden Hadden we er gisteren een erg goede dag nog voor

En inderdaad, wat een rotwerk Ik heb nou al last van mijn hand en dan moet de rest van de auto nog...

[Qimm]

haha wat gaaf

[feniks]

Hahaha, monteer er een mitrailleur op en een kleine mortierwerper, en we hebben een vervanging voor de leopards die opgedoekt worden

[KIET]

Uiteindelijk is het allemaal nog gelukt, mede dankzij de enorme hulp van Dittrich en mijn broertje Ik zal wel een verslagje en foto's/filmpjes posten als ik één dezer dagen m'n nieuwe laptop heb

Oh ja, ik had ook nog wat foto's gemaakt





En hier laat Kiet zien dat het er toch echt opgeplakt zit

[Neko*]

Wauw, dat ziet er echt tof uit.

[Qimm]

dat opwindsleuteltje <3

[KIET]

Voor de TL;DR-lui eerst een filmpje


Dat opwindsleuteltje is erg gaaf, maar helaas niet van ons Die is van de 126-verzamelaar en hebben we voor de Run te leen. Als we langere tijd ergens onbewaakt staan gaat hij er ook vanaf, anders gaan mensen eraan trekken en doen. Al krijgen we er zoveel leuke reacties op, dat eens uitzoeken of we zo'n ding kunnen laten namaken na afloop haalbaar is.

Ik had een paar drukke dagen vorig weekend om hem op tijd af te hebben; op donderdag is Dittrich nog langs gekomen en zijn we 3 uur bezig geweest met plakken. Eerst hadden we gehoopt grote vellen te kunnen doen en dan dingen uitsnijden, maar het bobbelde en kreukelde verschrikkelijk. Het valt dan niet te sturen en een bocht om wil het ook niet zonder dubbel te gaan en zo. Na ongeveer 10 minuten hadden we geen interesse meer in secuur werken en gingen we gewoon voor een lapjesdeken van kleine stukjes Gelukkig is dat met dit patroon, zeker vanaf een meter of 1,5, al geen probleem meer. Nadat Dittrich naar huis is gegaan heb ik nog 2,5 gespendeerd aan het motorkapje, mede dankzij die ventilatieroosters. Vrijdag heb ik nog allemaal dingen moeten regelen voor de barbecue die zaterdag zou volgen, en heeft mijn broertje van 15:00 tot 22:00 meegeholpen met plakken. Toen ben ik nog tot 01:00 bezig geweest in de tent (die mooi uitkwam omdat het bleef regenen). Daarna nog dingen opruimen, schoonmaken en indelen en om 04:00 gaan slapen. Om 08:00 er weer uit en een half uur later stond ik weer te plakken Rond 11:00 kwam mijn teamgenoot (uit Breda), die meteen aan het werk gezet, en om 13:30 zat alles er eindelijk (weer terug) op en konden we naar de introductiedag



(Da's mijn broertje trouwens )
Daar wat rondgeslenterd, ik heb niet zoveel foto's gemaakt eigenlijk dus ik leen wel even van anderen, maar er stonden wel weer leuke dingen tussen. Er zijn altijd wat zeldzame uitschieters die echt veel werk in hun auto hebben gestoken, de rest is gewoon geinig en dan blijkt dat wij het eigenlijk nog niet zo heel lelijk hebben gedaan. Het bleek ook dat 29% van de 535 teams uit Volvo's bestaat en 14% uit BMWs, dus met een Fiat waren we sowieso al wat origineler. We hadden hem ook naast een deelnemende Panda gezet en ze geplaagd met hun 'grote' auto Reacties op onze auto zijn echt geweldig, we hebben een half uur bij de auto gestaan voordat we echt onszelf moesten dwingen om weg te gaan en rond te lopen/ons melden, anders hadden we er de hele dag kunnen staan om erover te praten



Gelukkig zijn we niet de enige met traag vervoer; er doet een Trabant mee (met een luchtgekoelde 600cc 2-cilinder 2-takt motor, maar wel met 2 pk en 11 Nm meer), een Reliant Robin, een stadsbus , een Daf cabrio en diverse oude busjes. Maar toch blijkt de 126 het meest onbekend en de minst 'logische' keuze uit dit assortiment


En dit is denk ik wel de meest extravagante/spraakmakende

Ze zijn ook al 4 keer aan de kant gezet, maar één van de knutselaars is APK-keurmeester en heeft erg goed opgelet dus het is allemaal wel in orde.





En nog veel meer op de site van dit team, Team Scooby Snacks: http://www.dumee.net/gallerys/07/201.../00/index.html
Helaas begon ons Carbage Run avontuur niet al te soepel; 2 km na het wegrijden van de introductiedag kreeg ik hem niet meer boven de 30. Toen we stopten bleek dat één van de bougiekabels los was geschoten en hij nog maar op 1 cilinder liep Kabel er weer op, wegrijden, 500 meter verder weer hetzelfde verhaal. Dit tot vermaak van de 2 teams die achter ons reden, eentje met een gouden 121, op weg naar de barbecue bij mij thuis. Kabelmondje iets bijgedrukt en sindsdien niet meer gehad


Na een gezellige avond/barbecue besloten mijn teamgenoot en ik om de zondag erop een dagtocht te houden, kijken hoe alles ging. We zijn eerst naar Zwolle gereden bij Dittrich langs, zodat hij het resultaat zelf nog even kon bewonderen. Daarna zijn we (met wat verkeerd rijden) naar de afsluitdijk gereden en via Harlingen en B-wegen terug naar Leeuwarden, en dan via de autoweg weer naar huis. We zijn zo'n 6 uur weggeweest en hebben 350 km gereden, wat vooral bevestigde wat we al wisten: hij is klein, traag en luid, en we gaan een lange week tegemoet Helaas krijgen we hem niet boven de 1:16 uit, en dat zou wel beter moeten. Dus de afstelling heeft nog wat aandacht nodig waarschijnlijk.





Afgelopen vrijdag ben ik ermee naar Walibi gereden, en daarna door naar Wageningen voor een feestje van mijn teamgenoot. Op zich is de 126 een redelijk gevaar op de weg; veel mensen gaan wat rare capriolen uithalen om het eens beter te bekijken of om er foto's van te kunnen maken Ik heb zoveel duimpjes en zo van mensen gehad, het is echt leuk.
Ik heb op die rit terug ook ontdekt dat 90 (op onze teller) een fijne kruissnelheid is; vlotter dan de vrachtwagens in principe, en rustiger en makkelijker consistent te houden dan 100. Wat ongeveer ook z'n top is. Doordat we remtrommels rondom hebben en geen rembekrachtiger is remmen opeens een stuk lastiger; helemaal met nat weer moet je echt 3 keer zoveel remweg in gedachten houden als normaal. Dat heb ik met een licht angstig momentje moeten ondervinden. De trommels hebben gewoon weinig remkracht en ook geen goed dosering en je staat vrij snel met slippende banden. Op hogere snelheden is dat dus snel pompend remmen. Daarnaast heb ik het vermoeden dat we een lager van de dynamo beginnen te horen en dat daar nog even naar gekeken moet worden voor vertrek.

Zaterdag heeft mijn teamgenoot zich over de mistlampen gebogen, die nog niet aangesloten waren. Ondertussen heb ik de achterbumper vervangen door een chromen exemplaar, al moest daar even een apart kentekenlampje op gefrusteld worden. Dat deden we bij hem in de straat in Wagingen, waar we wederom op veel aandacht konden rekenen Er moeten nog wat thema-dingetjes gebeuren en dus nog een goede mechanische check/licht onderhoud, en de achterbank eruit voor meer ruimte, en dan vinden we het wel mooi zo Voor de start volgen wel fotootjes in vol ornaat, maar één toevoeging zat er vrijdag al op. Die moet alleen nog beter bevestigd worden voor gebruik bij 80+, anders kantelt hij wat.

Episch Kiet, een ander woord is er gewoon niet

[Qimm]

gaaf!

[feniks]

Met de motor achterin, krijg je dan niet een enorme bak herrie, als je de achterbank verwijdert?

Ik zit me te beraden om volgend jaar ook mee te gaan doen.

[KIET]

We gooien er weer ander semi-dempend materiaal voor in de plaats, en een bak herrie hebben we toch al Genoeg ruimte misschien niet

[KIET]

De laatste paar dagen heb ik mij bezig gehouden met het maken van de details, en vanmiddag was de auto ook optisch zo goed als klaar. Daarna nog mee naar de verzamelaar gereden, ontsteking nog eens afgesteld en een condensator vervangen, maar verder hadden we niet echt een bevredigende oplossing voor het terugslaan, inhouden bij koud, of het relatief hoge brandstofverbruik. Het lijkt allemaal wel binnen de toleranties - warm loopt hij lekker en hij start ook gewoon goed Hetgeen dat leek te klinken als een lager is waarschijnlijk de ventilator in de luchtkast die wat herrie maakt, is niet ongewoon op zich. Misschien dat we wel de flensen van de aandrijfassen wat horen zo nu en dan, maar daar hebben we reserve-exemplaren van in de auto liggen. Ik moet alleen nog de kleppen eens stellen - ik had die wat ruimer gezet op advies van een monteur, maar ik zet ze denk ik toch terug op de stelling die ze horen. En olie in ieder geval bijvullen voor vertrek, maar misschien is verversen ook niet slecht. Daarna gaan we het er maar gewoon op wagen

Na het geknutsel deden we even een proefrit en wilden we een kleine photoshoot doen, wat iets anders verliep dan gepland... Van een afstandje staat hij best op een aardige locatie


Het ziet er zelfs sportief uit



Maar eigenlijk zit het vast


Even de kanttekening dat ik niet reed! De verzamelaar reed naar wat hem een leuk plekje leek voor de foto's, en opeens knalt het voorwiel door die geul, laat hij het gas los en zaten we dus met het achterwiel muurvast Dus moest er versterking bijgeroepen worden...


Met wat zand weg scheppen, een sleeptouw en het gecombineerde vermogen van de 4 cilinders kregen we hem uit deze 'forse' geul En konden we op een betere plek wat foto's trekken, samen met de taxi.










Die bordjes zijn uitneembaar en wapperen daardoor in de wind bij stilstand heen en weer, vandaar dat ze niet strak naar achteren op de foto's staan. Tijdens het rijden worden ze door rijwind vrij consistent naar achteren geduwd. Al denk ik dat ze nog extra gezekerd gaan worden dmv een touw/scheerlijn naar de bumper. De bedoeling is links de Nederlandse vlag te voeren, en rechts die van het land waar we doorheen komen (Duitsland, Polen, Slowakije, Hongarije, Kroatië, Slovenië en Oostenrijk). Ik gebruik om duidelijke redenen rechts de Poolse momenteel als 'default'
Door de wat matige kwaliteit van de stickers icm glas zijn we al twee letters van de Carbage Run-sticker op de voorruit verloren, die vullen we wel aan met ons eigen stickermateriaal. Waar nog hooguit 1,5 meter van over is, van de 24 Ik sluit niet uit dat we van de letters op de zijruiten bij een bui ook nog wat gaan verliezen, glas plakt erg slecht. Alle letters, ook die op het team-bord, zijn met de hand uitgeknipt en erop geplakt

Mijn teamgenoot ging nog audio regelen in de auto, de 12-volt aansluiting moeten we nog doen zonder dit keer dingen door te laten branden, het dashboardje moet nog vastgezet worden en er moet nog een mistlicht op. Dan de achterbank eruit, inladen en maar gaan

[Neko*]

Als je nou de letters in spiegelbeeld uitknipt en vervolgens aan de binnenkant van de ramen plakt? Dan heb je geen last van loslaten na een grote regenbui.

[KIET]

Is nogal veel werk om nog een keer te doen, ik mag hopen dat ze er niet allemaal afwaaien Wel neem ik op gewoon papier nieuwe templates mee, er is nog wit plakfolie over en ik kan dan altijd even een nieuwe letter uitknippen als er eentje vandoor gaat.
Ik had ook niet verwacht dat het zo slecht zou plakken op glas, anders had ik ze inderdaad direct binnenin gedaan

Komt de ster voorop nog? Mooi verhaal trouwens dat je daar vast stond

[KIET]

Welke ster voorop? Er zitten er al vier op het plankje en een hele grote op de motorkap, waar zou nog meer een ster moeten?

Voorop! In de "grille" zeg maar

[KIET]

Daar 'hoort' op zich niets - nou ja, behalve een grille maar daar hebben we niets aan Overigens moeten we bij de start achteruit inparkeren, bij de auto blijven en - dit werd benadrukt in het handboek - een gevarendriehoek, EHBO-kit en gevarenhesjes op de motorkap neerleggen ter inspectie Ik heb best wel zin om ze daarmee te pesten

Ik heb wel nog zo'n sterrenbordje gemaakt die we verder als default-vlag kunnen gebruiken voor- en na afloop van de Run. We gaan mogelijk via Italië/Zwitserland (o.a. de Stelvio dan) terug naar huis, maar ik had geen zin om nog meer vlaggen te schilderen.

[KIET]

Pff, wat een reis en een avontuur is dat geweest zeg Het is ook allemaal een heel stuk anders verlopen dan de planning was, maar soit, het was gaaf.

We zijn in de nacht van dinsdag op woensdag thuisgekomen, helaas in een Volkswagen Up van Europcar want de 126 hebben we dinsdagochtend 600 km van huis in de buurt van Pforzheim achter moeten laten met een lekke koppakking Dus die staat op transport naar Nederland. Maar daarvoor hebben we al de hele week problemen gehad met onderdelen die los trilden en uitlaten die afbraken, waardoor we ivm kans op gehoorschade en reparatietijd de finish zelf niet gehaald hebben Maar wel een gave reis gehad en toch nog 3600 km erin afgelegd in een week tijd

Later volgt wel een uitgebreider verslag met de sterke verhalen En als we volgend jaar meedoen, willen we wel iets dat comfortabel harder dan 90 kan op de snelweg, heuvels niet met max 60 kan nemen en steile hellingen enkel in z'n 1... We hebben de hele dag niets anders gedaan dan rijden om maar op tijd binnen te zijn

Wel even een fotootje van een ander team toen we letterlijk net wegreden uit ons vak bij de start, en we nog optimistisch waren over een probleemloze reis

Dat is jammer zeg! Dan kon ie het dus toch net niet meer aan allemaal Ga je/gaan jullie het ding nog wel opknappen of gaat ie linea recta naar de sloop als ie in Nederland is?

[KIET]

Ik weet eigenlijk niet hoelang we al met een lekkende koppakking hebben rondgereden. De paar symptomen die we hadden - dat terugslaan en nogal onregelmatig lopen/inhouden bij koude motor - werd alleen maar erger en we dachten dat het aan de ontsteking of contactpunten lag. Die laatste hebben we een paar keer breder gezet en zelfs een keer vervangen, toen liep hij weer goed, maar de volgende dag was het allemaal weer een factor 10 erger. Als de pakking al wat olie lekte in een cilinder of valse lucht aanzoog en dat de problemen veroorzaakte, kan ik er dus al bijna 5k mee rondgereden hebben Probleem is dus dat de symptomen op ontstekingsproblemen leken (en die kunnen er ook nog wel zijn...); nadeel van de luchtgekoelde motor is geen koelvloeistof wat dit soort problemen kan benadrukken.

In het ergste geval moet er een compleet nieuwe kop op als dat allemaal veel te heet is geworden, die kost 210e en dat is op zich al vrij snel makkelijker dan nieuwe kleppen en de oude kop vlakken, en een set pakkingen 35. Voor 1000e schroef je echt een compleet nieuwe motor in elkaar (dus nieuw blok, nieuwe zuigers, nieuwe kop, nieuwe distributie en nieuwe koppeling) Maar zoveel geld hebben we niet meer, dus afhankelijk van de schade bekijken we of we gaan repareren en daarna wel of niet houden, of gewoon direct weg 'as is' en wat de gek ervoor geeft. Dat zien we wel als ik hem uit elkaar kan halen wanneer hij weer terug in Nederland is.

En een donorblok uit een van de fiatjes van de verzamelaar is geen optie? Anders kun je 'm altijd nog schorsen en achter het huis stallen.
Anders zet je er voor volgend jaar die nieuwe tweecilinder turbobenzinemotor van Fiat in. Dan komt die 126 vast wel de bergen over

[KIET]

Hij kwam nu ook al de bergen over!
Met deze motortjes is het wel zo dat alles zo goedkoop is, dat je beter wat extra's kan uitgeven en het door nieuw vervangen dan door gebruikte onderdelen. Die verzamelaar is nu zelf op vakantie, een 126 World Meeting in Hongarije, dus die kan ik pas over een week of 1,5 weer spreken. De 126 zelf is inmiddels al bij de garage hier afgeleverd door de ANWB, dus ik ga kijken of ik die maandag deze kant op kan rijden/slepen en dan gaat het blokje er gewoon even in het geheel uit en uit elkaar denk ik Als de schade niet te groot is kwestie van repareren en daarna overwegen wat ermee te doen, anders gaat hij gewoon weg. Zoveel geld hebben we niet meer en aan nog een defecte auto heb ik echt niets

[KIET]

Verslag is al deels geschreven, maar ik kom er de laatste dagen niet echt aan toe

En de 126 staat nu bij mijn ouders, te wachten op een rustig moment om naar mijn huis gesleept te worden. Afgelopen week was het dorp steeds afgesloten vanwege de fiets-vierdaagse. Rijden gaat écht niet lukken; hij heeft een compressie van een vaatdoek 10 km/u is het maximaal, je kunt de kleppen gewoon tussen de kop en het blok vandaan horen en zo héél nu en dan heeft hij een goede slag en rukt de boel naar voren. Deed er 10 minuten over om de 1 km van de garage naar het huis van mijn ouders af te leggen, en dat klonk allemaal niet erg goed

[KIET]

Vergeet het uitgebreide verslag van 12 pagina's (en dan moet ik nog 2 dagen uittypen), we gaan gewoon foto's posten en verhaaltjes erbij typen

Zijn nogal veel foto's dus het moet in meerdere posts, en ik plaats klikbare thumbs (dus klikken voor grotere versie). De meesten zijn afkomstig van mij en Kees - mijn teamgenoot - maar een stuk of 15 zijn van andere teams afkomstig. De verzamelaar noemen we even Roefel, dat is zijn internetnaam



Pre-start

De ochtend van vertrek, lekker om een uur of 6 eruit want we wilden rond 07:00 in Hardenberg zijn. De dag ervoor alles vlug bij elkaar gegrabbeld, achterbank eruit getrokken (letterlijk, zit met een paar haken vast), van Roefel mochten we een imperiaal lenen en dat kwam gelukkig goed uit want nu konden we een extra tent en wat stoelen meenemen. Achterin staat een kratje met kleiner spul en eten en drinken, een koelbox, twee volle weekendtassen, twee kussens, twee slaapzakken, twee luchtbedden, een kleine barbecue, wat boodschappen en onze tassen voor onderweg. Onder de ene stoel een ANWB campingboek en een laptop, onder de andere wat sleutel- en direct pechmaterialen. Her en der lagen kaarten, brillen, camera's, telefoons en MP3-spelers verstopt (we waren regelmatig wat kwijt ). In de kofferbak lag nog meer sleutelmateriaal en onderdelen, en de luchtbedpomp. Kortom, de auto zat stampvol - en om aan te tonen hoeveel ruimte we in de auto hadden; die tas die voorin ligt is een normaal formaat rugtas (die is heel snel naar achteren verhuisd).
De geluidsbox was vakkundig met dubbelzijdige tape en duct tape opgehangen en heeft het vrij goed volgehouden. Onze radio kan naar links of rechts forseren; we hebben een andere box voor onder de auto aan een A-frame gehangen met tie-wraps en daar speelden we dan onze 'toeters' en geluiden mee af. Beetje matig geluid, maar het werkt in verhouding tot de auto prima


In Coevorden nog even getankt, dagteller op nul, banden op spanning en op naar de start! Zo'n 535 teams deden mee, dus er was genoeg variatie in het deelnemerveld. En 535 teams zijn er veel...

De dames in de Daf-cabrio reden voor het goede doel, maar moesten helaas de tweede dag al overstappen op een vervangend vervoer-auto van de ANWB



Op de eerste foto het team waar ik vorig jaar met mee heb gereden. De tweede foto toont Kees in de bijpassende shirts die we nog even op het laatste moment geregeld hadden. Ook mijn vader kwam ons nog even uitzwaaien.


De concurrent, een Trabant met aanhanger. Zo'n 600cc uit eveneens 2 luchtgekoelde cilinders (maar dan 2-takt), maar wel met iets meer vermogen en koppel. Ze hebben het gehaald, maar ze hebben niet altijd de toeristische route van de organisatie gevolgd. Onderstaande bus wellicht ook niet

Een Fortanic! En het was kennelijk een lange rit heen al voor de heren in de Mercedes Taxi...

Lightning McQueen Opel Calibra

Onze stem voor de originaliteitsprijs ging naar deze Citroën BX Back to the Future 'DeLorean' met werkende vleugeldeuren! Vooral omdat het niet vakkundig maar gewoon voor de lol was gedaan.

[KIET]

Dag 1 - Hardenberg-Dresden
Tijd om hem maar eens te peren
535 auto's zijn niet zomaar weg, en om dat iets te laten vlotten gingen we in twee rijen via twee routes die iets later op elkaar aan zouden sluiten. Het is natuurlijk een enorm leuke ervaring om met zo'n bonte stoet te vertrekken, te midden van zoveel toeschouwers, in een kakofonie van claxons, sirenes, muziekinstallaties en wat maar nog meer lawaai kan maken Onze buiten-speaker blies er passend maar bescheiden de mars uit Patton uit.


En zo ziet dat er in het geheel uit:

Wij komen om 4:00 de hoek om op de rechterbaan, maar er zit nog veel meer leuks tussen dus als je een half uurtje kunt missen...


Je krijgt elke dag een setje papiertjes met een (eventuele) route. Die hoef je niet te volgen, maar hij is wel de moeite waard. Er staan ook opdrachten op om punten te scoren, en daar zit een geldprijs aan verbonden. Verder zat er bij de start nog een soort 'campingdouche' bij en een Playboy
De opdrachten van de eerste dag waren vage omschrijvingen voor of connecties met plaatsen langs de route, waar je langs moest om een foto te maken. Omdat ik pal langs de N34/A37 woon zijn we gewoon weer even naar mijn huis gereden om op ons dooie gemak te ontbijten (hadden we nog niet gedaan) en vooral via fatsoenlijk internet de plaatsen op te zoeken. De bonusopdracht voor 10 punten - een henna-tatoeage met 'Carbage Run' op je voorhoofd laten zetten hebben we maar laten schieten, maar er zijn een paar teams geweest die dit gedaan hebben

Het zou een lange dag worden, het was een kilometer of 700 naar Dresden. En dit was pakweg onze kruissnelheid:

90-95 op onze teller, 85-90 op GPS. Maar om eerlijk te zijn, nadat je bent uitgehuild omdat de eerste 10 vrachtwagens je voorbij zijn gegaan, wen je daar snel aan
Een bevriend team in hun 121 () kwam voorbij en zette ons op de gevoelige plaat.

Eigenlijk kwamen vroeg of laat álle teams ons wel voorbij En zette ons op de foto, en wij hun. Enige nadeel was dat we constant moesten terugtoeteren, zodat na 2 dagen onze claxon het gewoon niet meer deed - hij was schor

Die wagen vol met dopjes zat pas vol nadat ze een half jaar lang diverse cafés hebben gevraagd of ze de dopjes wilden achterhouden, en ze hebben er (ik geloof) zo'n 140 uur in gestoken om alles erop te plakken - dan valt mijn 24 uur of zo met stickers plakken nog best wel mee Het ding op die Volvo is een heus luchtalarm, dat keurig iedere ochtend om 7 uur afging. De honden...


Eén van de plaatsjes waar we heen moesten.


Vlaggetje rechts vervangen voor die van het juiste land!


Inhalen


Na elke 100-150 kilometer, meestal wanneer er nog een kwart in de tank zat, stopten we om tanken en even benen te strekken - en om zelf even bij te tanken of wat te eten. Al snel kwamen we erachter dat dit onze beste strategie was, en bijna al onze stops waren tank-gerelateerd. Nadat de tank vol zat, wij wat hadden gegeten/gedronken met wat er maar aanwezig was en het sanitair bezocht was gingen we weer verder. Soms bleven we even praten met geïnteresseerden - meestal andere teams - maar met een kwartier waren we altijd weer onderweg voor de volgende 1,5/2 uur. We hadden ook na 2 opdrachten al door dat als we ze allemaal wilden doen, we veel te laat aan zouden komen. Kortom; de pot op met de punten en gewoon maar door blijven karren!

'Blazen' op de Autobahn - en 126


En toen, 20 kilometer voor Dresden en waar de heuvels begonnen - 70 in z'n 3 maximaal op de Autobahn - begon het gedonder.
Eerst geen vermogen meer: het verbindingstukje tussen de bougie en de bougiekabel was losgetrild dus we liepen op 1 cilinder. Dit was snel opgelost. 5 minuten later hoorden we ineens wat gerammel en toen een diep gebrom... waren we twee bouten uit het uitlaatspruitstuk verloren
De regel is 'bij een team met pech stop je' dus we hadden al snel twee andere teams om ons heen, maar geen met de correcte bouten. Dan maar met een lekke uitlaat naar Dresden en kijken of een ander team ons kon helpen, en anders de volgende ochtend een bouwmarkt opzoeken (gewone M8-bouten gingen erin). De hulpende teams hebben uit eigen aanbod achter ons aangereden voor het geval dat, en zo kwamen rond een uur of 22:00 een beetje luid bij de finish aan in Dresden.


De finishlocatie was een beetje ehm... kut. Organisatie had dit jaar bij de finishlocaties campings geregeld, maar die in Dresden kon het aantal geïnteresseerden niet aan. Ten eerste moesten we een redelijk eind van het kamp'veld' vandaan kamperen, dus je zag echt honderden mensen met kampeerspullen de doorgaande weg oversteken Ten tweede bestond het 'kampeerveld' uit een aantal beachvolleybalvelden, met strandzand... daar kan je niet fijn op kamperen. Daarbij waren we nogal laat en was het enorm krap, je stond echt tent aan tent. Tegen de tijd dat we wat gegeten hadden (wederom; wat we in de auto hadden liggen want een tentje opzoeken of ging niet meer), de boel hadden staan en in bed lagen was het al middernacht. Natuurlijk is het daar één groot feest, dus er was het nodige lawaai, en toen dat eenmaal weg was kon je meegenieten hoe mensen in de tent naast je hun naar-bed-gaan-rituelen uitvoerden Waren die eenmaal rustig, kwamen de mensen in de tent achter je hun slaapzak opzoeken en begon het van voor af aan... kortom; we sliepen een keer rond 3 uur.

[KIET]

Dag 2 - Dresden-Krakau
Om 7 uur ging de wekker weer, hoewel we om half 7 al wakker werden van alle activiteit om ons heen. Korte nacht dus Boel afgebroken en weer ingepakt - gelukkig zijn we ervaren kampeerders dus dat opzetten/afbreken en in-/uitpakken is voor ons geen probleem. Maar goed, ik weet niet hoeveel lui er kampeerden maar 800-1000 man is misschien geen slechte schatting. Met een stuk of 5 douches en dito wasbakken schiet dat niet echt op. Door onze volgorde konden we later even wassen, maar douchen zat er voorlopig niet in wisten we al. Een ander team - dat later zou winnen met alle opdrachten - had geschikte bouten voor ons en na wat vloeibare pakking ertussen gefrut te hebben slot onze uitlaat weer prima af

En toen mochten we met 500+ wagens door Dresden, wat een beetje een opstopping veroorzaakte Kostte een uur om Dresden uit te raken.


Omdat de route anders weer uit een groot deel snelweg zou bestaan, en dat is vooral voor ons saai want dat gaat voor ons niet echt veel sneller, had de organisatie een mooie route door Tsjechisch heuvelgebied uitgezet, om zo naar Görlitz te komen.

Inmiddels met een Poolse vlag Hier werd het al steiler, en al snel moesten we zelfs plankgas in z'n 2 rijden om 40 km/u te halen
Wederom knalde er een bougiekabel uit, maar nadat ik het uiteinde daarvan iets had bijgeknepen hebben we daar geen last meer van gehad.

Een ander team kwam langs de kant van de weg staan met een los hangende uitlaat, wat vakkundig met een stuk verlengsnoer werd opgelost


En op weg naar Görlitz kwamen we de 121 weer tegen.


En dit is het zicht wat je bij een gemiddeld tankstation - hier al in Polen - tegenkomt. Een flinke verzameling Runners

Hier hebben we, bij hoge uitzondering, even wat langer gestaan om met diverse teams wat te babbelen.



Sfeerimpressie in de auto; beetje snel volgebouwd in zo'n kleine auto Er gaat vanaf de 12v een splitter, met daarin de koelbox en het navigatiesysteem (dat steeds naar beneden knikte). Vanuit de radio gaat een kabel naar een MP3-speler die 'ergens' ligt, toevallig dit keer op een handige plek. En dan is er normaal niet zo héél veel ruimte tussen ons tweeën in. Maar je raakt er snel aan gewend, en eigenlijk merkten we er nog weinig van dat het zo krap was. Qua comfort was het zelfs prima te doen.


Het was lekker warm buiten, maar in de 126 wordt het niet zo benauwd als je zou denken. Het was prima vol te houden. Helemaal wanneer we dat driehoekige venstertje in de deuren even helemaal openklapte en er zo lucht naar binnen werd geforceerd. Instant afkoeling, echt een briljant systeem
Let ook even op het strakke wegdek. De Polen hebben in het zuidwesten letterlijk hard aan de weg getimmerd. Het kost wel tol, voor ons stuk van 150-200 km iets van 3 euro, maar het is echt dik in orde Jaar ervoor ben ik heel Polen doorgereden; in het noordoosten is dat echt wel anders hoor, daar is het armoe troef.

Gelukkig ging de route van de snelweg af en via leuke binnendoorwegen naar de finish.

Eén van de mooiste dingen is de ontelbare mensen die langs de kant van de weg gaan staan om te zwaaien, en om er dan (in een stoet) langs te rijden
Ander puntje van heldhaftigheid is dat we die Saab 900 kwijt zijn gereden Hun achterophanging was zo slecht dat ze het op de slechtere wegen rustiger aan moesten doen, dus toen ze op een bepaald moment achter ons zaten en wij wat vlotter (!) door konden rijden waren ze ons kwijt




En ook in Polen kennen ze 121s Overigens is in dat deel van Polen het wagenpark erg gemoderniseerd. Weinig andere Maluchjes nog te vinden, al werden we telkens snel herkend met een luid geroep - 'Maluch!'.

De opdrachten voor die dag weten bestonden volgens mij uit het meenemen van een instructieboekje van een FSO Syrena 105 (een ander, zeldzamer Pools product met een 3-cilinder 2-takt motor uit de jaren '70), een flesje Polonez Wodka (want de Polonez van FSO was ook een Poolse auto) en een condoom met kiwismaak (voor de vitaminen...). Team Spyker, waar ik vorig jaar dus bij zat, had zo'n flesje wodka gevonden en zou dat voor ons meenemen, dus we hadden na twee dagen maar liefst 7 punten! De bonusopdracht bestond uit wie de langste Chinees (met een Chinees paspoort) mee naar de finish kon nemen. 2 teams was dat gelukt, waaronder Team Spyker want - kijk maar even bij hun foto een stukje terug - één van hun teamleden is Chinese mét paspoort Hadden ze toch even mooi 10 punten extra binnen.

Op dit punt hadden we al door dat we gewoon geen tijd hadden om opdrachten te doen, wilden we bijtijds (voor 22:00) binnen zijn. We moesten gewoon door blijven rijden de hele dag, van 07:00 tot hoe laat het was dat we aankwamen en dat was nooit voor 21:00. Eten werd daardoor beperkt tot wat we bij ons hadden, eerste paar dagen broodjes, daarna koekjes, chips en knakworsten, en wat bij tankstations konden halen. Avondeten schoot er meestal in, hoewel we deze dag op tijd genoeg waren om de finish een redelijk smakelijk maal te scoren.


Tussen de andere Runners bij de start-finish.
Ditmaal was het kamp veel ruimer en hoewel we weer een takkeneind bij onze auto vandaan stonden, we konden wat meer achteraf staan zodat het stiller en rustiger was. Oké, 10 mobiele toiletten voor pakweg 1000 man is ook geen pretje en om onze tanden te kunnen poetsen en ons de volgende ochtend wat op te kunnen frissen hadden we een fles water bij de tent neergezet, maar het was redelijk te doen gezien de omvang. We waren zelfs vroeg genoeg klaar dat we met Team Tuborg Patrol (zusterteam van Team Spyker, dus die kende ik)) een paar uurtjes konden praten en een biertje drinken en het een gezellige avond was.

Overigens veel mensen die ons steeds kwamen vragen of het een beetje vol te houden was in dat kleine Fiatje, of ze waren gewoon verbaasd dat we er nog steeds waren

[KIET]

Dag 3 - Krakau-Budapest
Pas de volgende dag, bij het opbreken van het kampement, krijg je een beetje de indruk van hoeveel mensen er eigenlijk aan z'n evenement meedoen. En dit zijn alleen de mensen die ervoor kiezen om (bij de start-finish) te kamperen. Er zijn nog zat andere teams die elders een hotel of hutje pakken (zoals Team Spyker).



Helaas werkte de Maluch niet echt mee. Hij sloeg bij het starten heel slecht aan en leek te verzuipen zodra je gas gaf, waardoor hij steeds stil viel. Daarbij had hij ook moeite met het hoge grasveld waarin we stonden. Wat warmer liep hij zo brak dat we besloten een garage op te zoeken, waar ik niet helemaal door had bij het achteruit parkeren dat de berm waar ik hem in wilde zetten niet zozeer een berm was, maar een sloot... Ging gelukkig nog net goed


Er werd het vermoeden geuit dat het wel eens de brandstofpomp kon zijn en we werden naar een auto-onderdelenman doorverwezen, waar al een stuk of 5 andere teams stonden die hun eigen problemen hadden. Eén van die Runners was automonteur en vermoedde dat ons probleem elders lag; de contactpunten gingen niet meer open. Hij heeft dat bijgesteld en de boel deed het weer prima, dus we konden weer op weg
We hadden besloten samen op te rijden met die andere 'kleine' Fiat - da's allemaal relatief opeens -, een Panda'tje met een 900cc blokje en zo'n 37 pk van Team Extreme.

Op de rondweg van Krakau hoorden we een bekend diep gebrom uit het motorruim komen, dus we konden weer naar de kant...

Yups, weer de uitlaat. Dit keer de bouten van de achterste flens (verbinding tussen de uitlaat en het uitlaatspruitstuk). Andere bout met moer erin gestopt, maar we hadden geen borgringen. Gek genoeg hield dat het niet lang, maar bij een tankstation kregen we van een ander team nog een bout en hebben we de borgringen van de sleutel die op de motorkap zit gebruikt. En dat hield het, dus we konden weer verder

Na een groot deel de hoofdroute gevolgd te hebben gingen we daar vanaf en mochten we door schitterende bergroutes naar Slowakije. In Slowakije moest natuurlijk de Slowaakse vlag erop, maar mijn briljante 'vlag-aan-stok-die-je-zo-uit-de-buis-kan-trekken-en-omwisselen'-systeem had een zwaktepunt: de houten stokken zogen zich (ondanks een laklaag) vol met water bij regen en dan wilden ze er niet meer uit. Team Extreme had een boor aan boord dus we hebben de oude stok - die afbrak - uit moeten boren en er met een hamer en andere stok uit moeten slaan voordat de Slowaakse vlag erin kon
Gelukkig was die op een punt waar ook o.a. Team Spyker stond, dat alles op Twitter volgde. Er werd gewaarschuwd dat we door een zigeunerdorpje zouden komen en dat de mensen daar van heel enthousiast over waren gegaan op het leegroven van auto's. Advies was ramen en deuren gesloten te houden en proberen niet tot stilstand te komen. Wij hebben er niet echt last van gehad, maar bij andere teams zijn er paspoorten, telefoons, navigatiesysteems via het open raam uit de auto getrokken en werd er versieringen van de auto getrokken...

Gelukkig hoefden wij alleen maar te genieten van de mooie natuur en route.

In dit bergachtige gebied klaagde Kees opeens dat de auto weinig vermogen had, wat later bleek niet aan de auto te liggen maar aan het fenomeen van vals plat We gingen gewoon omhoog en dat werd eerst maximaal 60 in zijn 3, en later 40 in z'n 2 plankend omhoog De lui in de Panda gaven aan dat ze wel wat vlotter omhoog konden dan wij, maar niet heel veel.


We kwamen op een mooi punt Team Spyker nog eens tegen, zij gingen verder terwijl wij even bleven afkoelen.



En ik heb Kees even op een lekker brak weggetje gestuurd De hoofdroute ging met een bocht naar links, maar er was een schraal paadje dat rechts ging en ik zei voor de grap 'hier rechts', waarop Kees hem zonder verder na te denken snoeihard naar rechts gooide


Zwaaiende toekijkers. Die zie je dus overal langs de route, meestal ouders met hun kinderen, en die vinden dat helemaal geweldig Echt één van de leukste dingen aan de Run.



Nou komt er even veel tekst zonder foto's, maar kort na deze tankstop - toen we in Hongarije zaten - ging het dan goed mis. Eerst hoorden we weer de uitlaat, maar dit keer waren het geen bouten... één van de uitlaatpijpen was bij de knalpot afgebroken en dat konden we niet meer opknappen.
In een klein Hongaars dorpje stopten we om de schade te inspecteren, en daarna heb ik met Roefel gebeld om te kijken of hij een contact in de buurt had die een andere uitlaat voor ons kon regelen. We waren op weg naar Vac (nabij Boedapest) en dat was nog een kilometer of 100. Roefel zou een noodlijn uitwerpen op een Hongaars 126 forum, en terwijl hij dat deed maakten wij aanstalten om dan maar met de lekke uitlaat weer verder te gaan. Alleen toen ik de sleutel omzette... niets. Alles bleef zwart. Niets deed het ook meer, geen lampje of wat dan ook.
En dat was niet leuk, want we werden langzaam omsingeld door zigeunervolk uit dat dorp, die nogal irritant zaten te bedelen om geld of drugs (Nederlanders, dus er is vast wel ergens wiet te halen! ). Kees is toen maar in de auto gaan zitten met de deuren op slot om onze spullen te bewaken, want er werd nogal geïnteresseerd naar binnen geloerd. Uiteindelijk heb ik de jongens van Team Extreme verzocht hun alarmverlichting aan te zetten, en gelukkig, binnen een minuut hadden we nog 5 andere teams om ons heen. Dat leek de zigeuners af te schrikken. Terwijl ik de ANWB probeerde te bellen had iemand van een ander team het euvel ontdekt: de draad tussen de accu en het startslot/dashboard was doorgescheurd. Dat werd bij elkaar gedraaid en gelukkig, alles deed het weer Op dat moment kwam er ook politie bij, die het hele oponthoud niet zo kon waarderen en ons sommeerde te vertrekken. Dus in stoet zijn we snel verder gereden, want het was inmiddels al donker en laat.
Ondertussen hadden er mensen op onze noodoproep gereageerd en naar ons op zoek Maar ja, wij moesten verder (uit veiligheid, van de politie en tsja, we moesten nog een stukje) en door miscommunicatie en slecht ontvangst is dat verder wat spaak gelopen, maat toch ontzettend gaaf dat we midden in Hongarije door onbekenden geholpen worden puur uit medeliefde voor de 126
Ik heb het tempo er redelijk ingehouden, en we zijn via allemaal dubieuze tussendoor wegen naar Vac gereden. Ging best vlot en was nog leuk ook, hoewel een beetje lawaaiig. Eén van de stukken was een pad met enorme gaten en kuilen dat pal tussen velden en struiken doorliep. Even een foto van een ander team overdag; in het donker was dat natuurlijk nóg spannender


Ander punt was dat in Vac we met een veerpont over moesten steken, en die voer maar tot middernacht. Normaal zelfs 20:00, maar voor de Carbage Run kon dat wel uit. Wij waren daar tegen 23:00, en hadden ons al bij de organisatie afgemeld dat we niet om 23:00 zouden finishen. Je mag best later binnenkomen - als je je maar meldt - alleen dan tellen je punten niet meer mee van de opdrachten van die dag. Waar we niet eens aandacht aan hebben geschonken. Gewoon totaal geen tijd voor
Team Extreme besloot het risico niet te nemen en via Boedapest om te rijden naar de finish, wij hebben op het pontje gewacht en om middernacht stonden we op de laatste boot naar de overkant. Tijdens het wachten kregen we echter een telefoontje; iemand die in Boedapest woonde kon ons verder helpen en na wat communicatieproblemen, zijn Engels was wat matig maar uiteindelijk voldoende, kreeg ik een adres waar ik de volgende ochtend om 07:00 moest zijn. Ik moet eerlijk zijn dat we nogal verbaasd waren over hoe snel dat allemaal is gegaan, echt geweldig!

Aan de overkant van de Donau gingen wij niet naar de Carbage Run camping. We gingen naar een camping 12 km verderop in Szentendre, waar we in het verleden vaker hadden gestaan. Team Tuborg Patrol was daar (veel) eerder op de dag aangekomen en had een plekje oor ons gereserveerd. Op weg naar de camping kwam Team Extreme ons tegemoet, dus in principe was het pontje toch sneller
Tegen de tijd dat we op de camping waren was het al na 1 uur, en de nachtwacht had min of meer begrepen dat er voor ons gereserveerd was. Dus we mochten er nog met auto en al op! Maar ja, het is wel heel lastig om dan zo héél stil als mogelijk over de camping te rijden - in een 2-cilinder met lekke uitlaat

Eén van de leden was nog op, en terwijl ik de tent opzetten (harde grond, lekker hard midden in de nacht op haringen staan rammen) wakkerde Kees een barbecue aan zodat we een soort van avondeten hadden. Om 2 uur 's nachts zaten we dus nog te barbecueën Daarna in het toiletgebouw de luchtbedden opgepompt (vanwege het lawaai), en heb ik nog even lekker kunnen douchen. Dat was de reden dat we die camping hadden uitgezocht: rust want wij waren de enige teams daar, stroom om dingen op te laden, en even fatsoenlijk sanitair. Ook al sliepen we pas om 3 uur, het was zeker de moeite waard

[KIET]

Dag 4 - Boedapest-Rijeka
Het was een korte nacht, want voor mij ging om 06:00 de wekker. Kees mocht 'uitslapen' en zou later de boel wel afbreken, maar ik moest Boedapest in voor een nieuwe uitlaat!

Om iets over 7 uur was ik op het opgegeven adres, wat een straatje met garageboxen bleek en waar die jongeman zelf twee Maluchjes had staan. Onze 126 werd even soort van droog weggezet en snel van de kapotte uitlaat ontdaan:

Hier valt duidelijk te zien waar de pijp van de knalpot is gescheurd. Gelukkig had die jongen een fonkelnieuwe uitlaat voor ons - inclusief boutjes en pakkingen - maar al snel stuitte we op het daadwerkelijke probleem...
Normaal hoort de uitlaat met twee beugels aan het motorblok bevestigd te worden om vibraties op te vangen. Die beugels zitten met elk 2 bouten in het blok geschroefd. Maar toen we de oude uitlaat en beugels eraf haalden zagen we dit:

Eén bevestingshoek op het motorblok was in een ver verleden compleet afgebroken. De beugels zaten maar met 3 ipv 4 boutjes vast, en nu was bij die ene beugel ook de andere bout afgebroken. De uitlaat zat maar met 1 beugel eigenlijk vast en dat was niet genoeg, waardoor alles los trilde. Tsja, daar hadden we zo snel ook geen oplossing voor Dan maar met één beugel, alles goed aandraaien en hopen dat het blijft zitten!

Het mooiste was dat die jongen een uur van zijn dag heeft opgegeven om ons te helpen, een complete uitlaat (40 euro in Nederland) er heeft opgezet en toen ik hem wat wilde geven het pertinent weigerde! Was puur uit liefde voor het model en hulp voor een mede-126-eigenaar Ik kreeg zelfs een kalender van de Hongaarse 126-club van hem. Echt geweldig dat iemand dat voor een compleet vreemde overheeft, we zijn hem ook enorm dankbaar

Enfin, hij moest wel naar zijn werk en ik moest uiterlijk om 9:30 wel bij de start-finish zijn om ons weer aan te melden. Dus ik ben de 20 kilometer of zo door het (drukke, want ochtendspits) Boedapest gereden en was om 9:15 bij de finish waar ik de andere teams toevallig weer trof. Opdrachten gehaald, en toen weer snel terug (met Team Extreme weer achter mij aan) naar de camping. Kees zou de auto opnieuw inruimen en inpakken terwijl ik nog een keer ging douchen. Al met al was het 11 uur toen we eindelijk weer onderweg waren.

Klein voordeel met al dat heen en weer gecros: de opdracht 'maak een foto van dat je brandstoflampje brand' was direct binnen

De overige opdrachten hebben we laten varen - zeker de bonusopdracht van 'neem een zo dik mogelijke Duitser mee naar de finish'.

De route van de organisatie ging binnendoor naar het Balatonmeer en pas daar de snelweg op, maar we waren al laat en dat zou ons nog meer tijd kosten. Dus we moesten even tijd inhalen - en dat doen we al niet zo makkelijk. Met andere woorden; vignet kopen en de snelweg op. Kleine tip: wel op het navigatiesysteem de optie 'tolwegen vermijden' even uitzetten, anders duurt het fokking lang voordat je een keer op de snelweg komt

Wel even Boedapest meegepikt.



126


Tijd om weer te tanken, en de volgende calamiteit: oliedop was los getrild. Gelukkig lag de oliedop nog in het ruim, maar dat ruim zat nu wel ónder de olie (net als onze achterruit want we reden met de klep open 'hé, dat raam is toch wel erg vies...'). Dus dat konden we eerst lekker schoonmaken en weer bijvullen
Later op de dag ook nog een hinderlijk klepperende geluid opgelost: een afdekplaat van het koppelingshuis was los getrild en zat met nog maar één boutje vast. Het is dat de stang van de trekhaak er nog onder zat, anders waren we die dus al lang kwijt geweest Nu konden we het weer vastdraaien.

Tsja, en dan moet je met 500 teams de grens met Kroatië over. En die hebben nog douane, paspoortcontrole en als je echt pech hebt, grondige autocontrole. Dus dat stond lekker snel vol

Eindelijk een voordeeltje met onze 126! Hij valt makkelijk te duwen in die trage wachtrij


Inmiddels moesten de vlaggen handmatig aan de stok vervangen worden ipv simpelweg de stok eruit trekken, maar mijn handgeschilderde exemplaar van Kroatië moest gewoon even getoond worden



Vanuit de Panda genomen, we hebben even een kwartiertje gewisseld met bijrijders. Als je uit zo'n 126 stapt en in een Panda gaat zitten, normaal al een kleine rotauto, dan is die opeens behoorlijk stil, vlot en ruim Mooie is dat wij al zo aan de 126 gewend waren geraakt dat we het zelfs in de 126 allemaal niet zo erg vonden. Als je het kan accepteren is het prima te doen.


Jazeker, er deed ook een Reliant mee


Teams Spyker en Tuborg Patrol kwamen even voorbij geblazen.

Iets voor Rijeka gingen we weer van de snelweg af en kwamen we via een leuke pas uit bij de finish, gelegen op een circuit.
Dit had wat nadelen, waaronder geen enkel stuk fatsoenlijke grond. De organisatie heeft kennelijk weinig besef van hoe een tent werkt en wat je met haringen dient te doen, maar de grond gingen ze nauwelijks in (ik heb altijd dikke haringen bij mij ipv die smalle ondingen, maar met een fatsoenlijke hamer kreeg ik zelfs die er maar halverwege in). Andere teams 'zekerden' hun tent met stenen of aan hun auto; sommigen gingen maar op het asfalt staan.
Ander nadeel was dat het ontzettend lawaaiig was, een boel teams gingen gerust tot 3 uur door met luide muziek draaien - en dan heb ik het over complete geluidsinstallaties op auto's, niet een paar lullig boxjes - en feest vieren. Alleen wij hadden maar 3 uur slaap gehad, de hele dag gereden en waren doodmoe. En zelfs daar viel gewoon niet doorheen te slapen, dus dat werd weer uren wakker liggen.
Ook kon de lokale voedselvoorziening de vraag niet aan en was er voor ons gewoon geen eten meer. Door Team Extreme werden we op een wat meer afgelegen tentje gewezen. Toen we aankwamen waren ze al aan het sluiten maar ze hadden nog een bord met lauwe friet en vage vleesdingen staan. Dat was beter dan niets en het smaakte desondanks nog prima ook.
Alsof dat nog niet genoeg was ging het 's nachts enorm waaien, en met die slap opgezette tenten klapperde dat als een malle. Kortom, het was weer een zeer korte nacht met amper goede slaap.


Om eerlijk te zijn begon het ons ook een beetje op te breken, want het was ieder dag: om 7 uur op, de boel opbreken, vertrekken en rijden, rijden, rijden anders kwamen we nooit op tijd binnen. Laat aankomen, tent opzetten en bijna meteen gaan slapen. Eten schoot er vaak bij in en kwam pas eind van de middag, met wat een benzinestation had liggen. Ik was nog een beetje verkouden aan het begin van de Run; donderdag begonnen we toch allebei behoorlijk te kuchen en doen. Het was geen héél gezonde bezigheid achteraf Maar wel ontzettend gaaf

[KIET]

Dag 5 - Rijeka-SalzburgTolmin
De volgende ochtend hebben we vernomen dat er mensen ondersteboven in hun tent wakker werden, maar dat hebben wij gelukkig niet gehad Opfrissen ging weer als in Krakau, met een fles water bij de tent, en om 08:00 waren we al weer onderweg nadat ik de kleppen had gecontroleerd. De laatste dag, dat betekende ook dat de finish al om 20:00 uur zou zijn. Maar het betekende ook dat nog een hele mooie route zouden krijgen!

Voordat we Kroatië uit waren stonden we echter op de vluchtstrook. Ditmaal omdat een team vlak voor ons daarop draaide. Ze waren uitgevallen en kwamen niet meer aan de praat. Terwijl iemand anders het verkeer een strook opstuurde werden twee auto's naast elkaar gezet om de accu's te verbinden (2 Pontiac transports, geen kleine wagentjes). Het geratel uit het blok verried iets anders dan alleen een dynamoprobleem. Er moest gesleept worden, niet iets wat wij echt kunnen Dus een ander team met een grote wagen heeft ze geholpen terwijl wij Kroatië verlieten en Slovenië indoken.

In Slovenië had de organisatie inderdaad een schitterende route uitgezet en we genoten er echt van. Nu blind, want mijn navigatiesysteem was op onfortuinlijke wijze uit zijn houder gevallen met de scherm precies op de pook... exit navigatie Met de Panda zijn we er daarna even overheen gereden, en dat was dan wel weer leuk. Dus nu met de Panda voorop konden we heerlijk door de Sloveense bergjes crossen. Totdat... jawel, het gebrom uit de uitlaat. Toch weer bouten. Dachten we.


De fonkelnieuwe uitlaat was gewoon kats in tweeën gebroken Tsja, dat ga je met gun gum uitlaatpasta toch echt niet redden. We hebben het wel geprobeerd: dikke laag gun gum, een Golden Power blikje er omheen, slangklemmen erop, ijzerdraad er omheen. Alles goed aangedraaid. We waren zowaar trots op het resultaat

Dat heeft het zéker 5 minuten volgehouden! Toen besloten we maar gewoon zo verder te rijden, maar na een half uur werd het lawaai toch te erg en zijn we gestopt. Van het blikje bleek niet veel over.

Nog met de slangklemmen wat anders geprobeerd, maar na nog eens 10 minuten werd het lawaai nog luider en begon er wat te rammelen. Toen meteen gestopt.

De pijp was nu op 2 punten afgebroken en de herrie was letterlijk oorverdovend. Met enorme tegenzin, we hebben serieus overwogen of we ergens gehoorbeschermers konden vinden om zo door te kunnen rijden , hebben we de auto aan de kant gezet. Het was niet meer verantwoord om door te rijden De uitlaat zou dat toch niet houden en we zouden er serieuze gehoorbeschadiging aan overhouden. Zo'n 200 km van de finish hebben we de auto weggezet en de handdoek in de ring moeten gooien



Tegen de jongens van Team Extreme gezegd dat ze maar door moesten rijden want anders kwamen ze nooit op tijd binnen, en ik heb de ANWB gebeld (ik heb Europa-dekking met vervangend vervoer). Door diverse miscommunicaties hebben we daar 5 uur gestaan en vervloog onze hoop dat we op magische wijze geholpen konden worden om die dag Salzburg nog te halen. Uiteindelijk heb ik de organisatie moeten bellen met het bericht dat we alsnog waren uitgevallen We baalden ontzettend, vooral omdat het om zo'n lullige reden was.

Hoe dan ook, het probleem dat men ons niet kon vinden om te helpen was omdat het wegennetwerk een beetje vreemd in elkaar steekt in Slovenië. We stonden bij weg 102, hectometerpaal 10,5 en dat hadden we doorgeven. Het blijkt alleen dat na bepaalde punten die telling zich reset. Dus we konden op diverse punten staan op de 102 die een hectometerpaal van 10,5 hadden, en ze hadden een plaatsnaam nodig. Maar ja, ons navigatiesysteem was kapot en we hadden geen flauw idee waar we waren. We konden 200 meter van een dorp zitten, of 20 km en tenzij we geen duidelijkheid konden verschaffen konden ze ons ook niet vinden.
Dus met frisse tegenzin - ik met oordoppen in de oren, Kees met een kussen om zijn oren - die rotherrie weer opgestart en zijn we op weg gegaan. Bleken we verdorie 2 minuten van Tolmin te zitten. Bij een supermarkt zijn we gaan staan, met een kwartier was er een wagen. Die stuurt ons twee hoeken om, en we staan bij een garage Als we verdorie dat nou eerder hadden geweten had dat ons 5 uur kunnen schelen

Die man heeft de garage gebeld. We konden de auto achterlaten, sleutels in de brievenbus, en dan zouden ze de volgende ochtend de boel weer aan elkaar lassen. Vervolgens heeft hij ons naar een hotel gewezen - echt dikke prima; twee heerlijke bedden, goede douche, lekker ontbijt en dat voor 25 euro per persoon


Die avond zijn we bij een lokale bar-grill wat gaan eten, met live-muziek erbij. Erg leuk tentje en fijn om wat warms en relatief fatsoenlijks naar binnen te werken. Wel nog met de ANWB gebeld om er zeker van te zijn dat ze het probleem met de ophanging van de uitlaat door zouden geven, anders waren we bang dat de uitlaat gewoon weer zou knappen. We zijn best vroeg naar bed gegaan en hebben daar echt extreem goed geslapen gek genoeg

[KIET]

Dag 6 - Tolmin-Chiemsee
Volgende ochtend wel wat bijtijds opgestaan - hoewel 8:00 eruit voor ons echt uitslapen was - en gegeten. Beneden zat nog een ander team dat ook in Tolmin was gestrand, en gedeelde smart is toch een beetje halve smart. We baalden er nog steeds van dat, ondanks onze pogingen de auto maar rijdend te houden, we vanwege zo'n stomme mankement het niet gehaald hebben. Aan de andere kant, de tijdsdruk van steeds op tijd binnenkomen was er nu wel af en dat betekende dat we wat rustiger aan konden doen. Lees; fatsoenlijk eten en slapen

Auto bij de garage opgehaald - we hadden aan één woord genoeg: wij waren van de Calimero De uitlaat was op 3 punten (een ander punt scheurde ook al door) weer aan elkaar gelast. Ze hadden de afgebroken bout uit het blok gevist en de uitlaat zat nu weer met 3 ipv 2 bouten vast. Aan het gietijzeren blok kan je niet lassen dus dit was het beste wat ze konden. De kosten waren 45 euro, best netjes, en we konden weer op weg



Aan de rand van het dorpje stond nog een toepasselijke reclame-object voor een lokale rijschool

Omdat we geconstateerd hadden dat de uitlaat het niet leuk vond als we laag in z'n toeren reden, wat vooral in bergen veel voorkwam, besloten we zo snel mogelijk snelweg op te zoeken en zo naar huis te rijden. Dan dachten we de uitlaat minder te belasten. Helaas hadden we alleen de ANWB-kaarten met een paar hoofdwegen en de route van de organisatie, en ligt Tolmin midden in de Sloveense Alpen Dat is een ontzettend mooi gebied, mooi genoeg om nog eens heen te willen besloten we, dus we dachten slim te zijn om de route van de organisatie te volgen tot Villach en daar de snelweg op te draaien. Best een goed idee.

Totdat we passen van 14-18% tegen kwamen
En dan slik je wel even, met je afgeladen-auto-met-24-pk...
Helemaal als je dit soort borden ziet, die aangeven hoeveel haarspeldbochten de pas in totaal heeft.


Al snel bleek dat 40 in z'n 2 hier het maximale zou zijn, en als we de buitenbocht hadden en heldhaftig genoeg waren dan hadden we genoeg vaart om omhoog te komen. De binnenbocht was een ander verhaal. Je hebt geen overzicht en de auto trok het gewoon niet in z'n 2. En als je in een 126 naar zijn 1 wilt, zit je met een ongesynchroniseerde versnelling. Oftewel, je moet volledig stilstaan voor dat hij in zijn 1 kan. Dus bij élke binnenbocht moesten we het meest vlakke punt zoeken, stoppen, terugschakelen, handrem erop (die het gelukkig hield), veel gas geven en met slippende koppeling króóp de Maluch dan de bocht door totdat hij genoeg koppel kreeg om tempo te genereren en we - uiteindelijk - weer naar z'n 2 konden. Dan kregen we een buitenbocht met gas er vol op, en dan weer een binnenbocht waar het geheel van voor af aan begon. En dat was best spannend


Laten we het erop houden dat we best wel blij waren toen we eindelijk de top hadden behaald, waarop de auto is getracteerd op een bijbehorende sticker van de verder prachtige Vrsiska-pas.



Ook naar beneden ging het best steil, maar dat was makkelijker dan omhoog. Ik moest alleen behoorlijk stevig remmen steeds, want we hebben maar trommelremmen rondom zonder bekrachtiging en zo'n 2-cilinder remt niet zo briljant op de motor.

Beneden hebben we de auto nog een keer laten afkoelen terwijl wij een terrasje zochten. Daarna getankt en op weg naar Oostenrijk. Waarvoor we eerst een kleine pas over moesten met vergelijkbare percentages Hij was niet zo hoog of zwaar qua bochten, we hoefden 'slechts' één keer terug naar z'n één op een heel steil stuk, maar als je bij de afdaling dit bord ziet:

Word je in een Maluch wel een beetje nerveus. Ik moest steeds zo snel en vaak hard op de rem trappen om het tempo laag te houden, dat ik serieus hoopte dat ze het zouden houden. Ik was in ieder geval blij dat ik de remmerij rondom vervangen had!

Die 18% naar beneden is maar over een stuk van 900 meter, maar direct bij de eerste inham heb ik de auto aan de kant gezet. Maar goed ook, want de rookwalmen kwamen van de remtrommels

Oftewel, we stonden daar nog wel even voor we weer verder zouden kunnen.


Bij Villach konden we de snelweg op - nu met Oostenrijkse vlag uiteraard. Tot mijn opluchting remde de auto nog normaal. Bij een pitstop kwamen we naast een soort van verwante bak te staan, op een paar subtiele verschillen na.


We hadden gehoopt de daadwerkelijk finish-plaats te bezoeken, maar zonder navigatie was dit toch wat lastig. Helemaal toen we na één afslag voorbij gereden te hebben opeens al de Duitse grens overstaken. Maar goed. Een beetje vaag, maar we hebben Salzburg wel gehaald en de Run min of meer uitgereden


Onderweg naar Chiemsee deed de auto weer lastig, dus we hebben de contactpunten weer breder gezet wat iets leek te helpen. Ook moesten we bij file of stilstand de choke iets openzetten anders viel hij stil, afstellen van de carburateur hielp steeds maar even. We hebben een camping opgezocht, zijn in een dorpje bij een pizzeria wat gaan eten en in het rode avondlicht wat staan fotograferen.


Wel weer vroeg naar bed, maar dit keer konden we ook uitslapen

[KIET]

Dag 7 - Chiemsee-Cawl
Het leuke van onze 126 is natuurlijk alle aanspraak. Niet alleen de versiering trekt bij ons de aandacht, ook het autootje zelf. Dit resulteert in héél veel duimpjes onderweg, mensen die langzamer gaan rijden om een foto te maken, zodra we stoppen staat er we iemand met een camera bij en we moeten constant tekst en uitleg geven. Dus toen om 10:00 eens wakker werden, stond er een Nederlandse moeder met kroost bij de auto om foto's te maken

We wilden eigenlijk een dag blijven, maar het weer was nogal matig dus we besloten te vertrekken. Meteen liep de auto weer ontzettend brak, dus weer met de contactpuntjes zitten frutselen tot hij wat beter liep. We hadden besloten dat we uit wilden komen in het noorden van het Zwarte Woud (omgeving Karlsruhe) of als het meezat in de buurt van Koblenz of de Nürburgring. Helaas kent de Autobahn tot aan München nog een paar bijzonder steile stukken en zaten we regelmatig met 60 in z'n 3 een helling te nemen


Een combinatie van files en de verkeerde keuze maken om dwars door München te gaan resulteerde erin dat we Cawl, in het noorden van het Zwarte Woud, als doel kozen. Nu begon de auto nog slechter te lopen, ook wat te schokken bij bepaalde toerentallen, maar we konden de camping die we zochten uiteindelijk wel vinden. Nadat we ergens verkeerd waren gereden en weer een helling van 14% omhoog terug mochten rijden
Na de boel geïnstalleerd te hebben gingen we naar de lokale McDonalds, waar alle parkeervakken vol stonden. Het terrein was in plateau's opgedeeld met een trap naar boven. En het bleek dat het 'vrijhoudvak' voor die trap perfect op maat was gemaakt voor een Fiat 126. Wat wij helemaal bovenaan als parkeervak hebben geclaimd



Eenmaal terug op de camping hadden we zowaar nog wat tijd voor onszelf


Dag 8 - Cawl
Het weer leek redelijk en we besloten een dagje te blijven staan, even uitrusten. Eerst moesten we nog naar de supermarkt om ons ontbijt te halen, en de 126 weigerde nu gewoon te starten. Met andere woorden: weer aan de ontsteking frutselen. Ditmaal heb ik in het geheel maar de contactpunten vervangen, samen met een condensator en een bougie, en toen liep hij weer prima. Na boodschappen en het ontbijt zijn we Calw in gegaan. Best een leuk stadje met die oude ambachtswoningen


Om de benen wat beter te strekken zijn we ook het lokale bos in gedoken, want natuur is er in die hoek genoeg.


En 's avonds konden we eindelijk, na die tergend irritant rammelende meuk een week lang meegesjouwd te hebben, de barbecue van stal halen (net als de tafel en stoelen trouwens)

We kregen van andere gasten wel te horen dat barbecueën op houtskool eigenlijk niet was toegestaan, maar wat niet weet wat niet deert

Kees ontdekte ook nog kleurverwissel features op mijn camera, met een bereik van heel grof tot heel subtiel.


's Avonds hebben we nog bij een groep Nederlandse studenten gezeten op de verder verlaten camping, dus het was een lekker ontspannen dagje



Dag 9 - Cawl-Thuis
Gelukkig was dit onze laatste nacht, want van de tent was er 's nachts een stok gebroken. Die kon niet nog een keer opgezet worden, al had ik een reservetent meegenomen. Al bleek dat niet ons grootste probleem te zijn die dag.

Auto was compleet ingeladen en we wilden weg; hetzelfde gedoe. De boel liep voor geen meter, maar bleef min of meer draaien. Op goed geluk zijn we gaan rijden. Al snel werd het schokken steeds erger, hij verloor vermogen in zijn eindbereik en we waren nog maar 20 kilometer onderweg. Toen heb ik de auto bij de eerste de beste garage aan de kant gezet; dit werd niets meer.

We stonden dus bij een Mercedes-Benz-dealer De problemen uitgelegd, en de monteur heeft hem (met pistoolschoten van knallen uit de uitlaat) de garage in gereden. We kregen keurig wat drinken, en al snel bleek dat zij ons niets verder konden helpen maar een garage 3 km verderop zou dat wel kunnen. We hoefden niet eens iets te betalen. Maar goed ook, want we zijn 100 meter ver gekomen. De Maluch wilde nu niet meer boven de 10 km/u uit.
Ik ben teruggelopen, heb de situatie uitgelegd, en ze waren zelfs zo schappelijk om ons naar die garage te slepen Wel achter een trekstang, dus ik moest in de auto zitten om mee te sturen. Het is best wel een interessante ervaring om met 70 km/u 2 meter achter een grote bestelbus te zitten, en dat je mee moet sturen puur op basis van wat je die stang ziet doen

Wederom, we hebben niets hoeven te betalen Die andere garage is er gelijk mee aan de slag gegaan, en na 1,5 uur kwam het verlossende woord: zylinderkopfdichtung defekt Geen wonder dus dat hij zo brak liep, met valse lucht, olie en slechte compressie. En dat hebben we al die tijd staan compenseren met afstelling van de carburateur en de ontsteking. Da's het nadeel van een luchtgekoelde motor; geen koelvloeistof om dit soort symptomen snel op te sporen. Op zich hebben we het nog best lang volgehouden met die koppakking, gezien de problemen eigenlijk al voor vertrek aanwezig waren. Roefel sluit niet uit dat hij altijd al wat lekte.
Enfin, bij de garage waren ze ook niet al te optimistisch over de reparatiemogelijkheden, dus wederom de ANWB maar bellen. Die belden iets later terug. Tijd om maar dat vervangend vervoer gebeuren in te schakelen. Na 3600 km had de Maluch dan toch echt de geest gegeven, 650 km van huis En dat regelen duurt allemaal best lang, want veel instanties moeten contact met elkaar hebben. We waren rond half 11 bij die garage: om 16:00 was onze taxi er. Na het nodige gedoe om dingen te regelen werd ons het volgende duidelijk: de 126 zou op een later tijdstip naar huis gaan, en wij konden in Pforzheim bij Europcar een huurauto ophalen, en de taxikosten om ons naar Pforzheim te brengen konden we declareren. Best netjes

Onze taxi was een M-B B-klasse van 3 jaar oud die al 600.000 had gereden Ding voelde nog helemaal strak en netjes aan, en die gast joeg behoorlijk door.
Bij Europcar bleek ons vervangend vervoer een VW Up! te zijn, de 55 kw versie. Oftewel, we gingen van een 2-cilinder naar 3-cilinder Wel een luxe 3-cilinder; de sterkere 75 pk motor, cruise control, airco, verwarmde stoelen (wat heel leuk is om elkaar mee te pesten ) - en natuurlijk dingen die we niet meer gewend waren, zoals: ruimte, comfort in de stoelen, een soepele bak, stilte in de auto en eh... vermogen Voor een moderne auto heeft de Up niet zulke boeiende specificaties (wel een heel levendig motortje zodat het vlot voelt), maar als je eerst 3600 km in een Fiat 126 hebt gezeten... Jezus Ding leek wel een raket!
We moesten eerst even terug naar de garage om de 126 leeg te halen. Alles wat we met moeite in dat kleine wagentje hadden gestopt - en zelfs erop - ging probleemloos in de 'stadswagen' van VW. Zoals ik over die Panda ook al zei: klein is relatief Rond 16:30 hebben we dan afscheid moeten nemen van de Maluch en konden we op huis aan.




Met de Up ging alles toch iets vlotter, gek genoeg. Voor zover het allemaal lukt heb ik met 130-140 meegereden met het verkeer, helaas kwamen we wel in een dikke file die ons bijna een uur heeft opgehouden, en we hebben ergens gestopt om te eten. Bij een tankstation werden we even door de politie aan de kant gezet Korte inspectie van de auto, of we problemen hadden gehad met politie of drugs in het verleden, en daarna mochten we verder. Eenmaal later op de avond toen we op de 31 zaten, een vrij verlaten stuk Autobahn, heb ik de Up op de cruise control gezet en zijn we - in schril contrast met alle andere snelwegkilometers - met 160 naar huis gereden En nog haalde dat ding 1:15,5.
Uiteindelijk waren we tegen 01:00 dan bij mij thuis, en zat ons Carbage Run-avontuur er tot onze grote spijt op!



Hoewel, tot onze grote spijt... Het is een enorm gaaf avontuur geweest, maar in zo'n 126 is het ook ontzettend vermoeiend. Je moet er eigenlijk teveel, praktisch non-stop mee rijden op hele korte nachten. Je moet vroeg op en je komt laat binnen. Veel tijd voor opdrachten of andere dingen heb je niet. En aan de ene kant is dat ontzettend gaaf - de uitdaging die we zochten - en aan de andere kant een beetje zonde want je mist ook veel. Helemaal als je bovengemiddeld vaak met de auto bezig bent om dingen vast te draaien en zo De auto is trouwens geweldig, als je z'n beperkingen op de weg kan accepteren, en prima in vol te houden. We hebben nooit geklaagd dat we weer in die rotauto moesten of zo. Maar we gaan het niet nog een keer met z'n ding doen. Als we nog eens mee willen doen, is dat in een auto met normaal vermogen. Dat je een beetje door kan rijden en andere leuke dingen met eventueel andere mensen kan doen, en niet noodgedwongen zulke lange dagen moet rijden
De laatste paar dagen waren eigenlijk beter voor de 126, die is er gewoon niet voor gemaakt om op zo'n tijdslimiet te rijden. Kan je je eigen tempo aanhouden, stoppen wanneer je wilt, dan is het een heel fijn en grappig wagentje om mee te toeren - en nog steeds uitdagend. Hoe dan ook, we hebben er een extreem gaaf avontuur aan over gehouden en we hebben er eigenlijk geen moment écht spijt van gehad