Te aardige schoonouders?

[Poor twisted me]

De titel van dit topic zal sommige mensen hier best verbazen. " Te aardige schoon-ouders?" Bestaan die ook? Ik zit er een beetje mee in m'n maag omdat ik me (eigenlijk) op een rare manier soms schuldig voel. Ik vroeg me af of meer mensen dit weleens meegemaakt hebben.

Nouja het zit zo:

Ik heb sinds een half jaar een superlieve vriend. Hij is bijna een jaartje jonger dan mij en ik ken hem van de vorige opleiding die ik volgde. Hij is altijd al een goede vriend van me geweest, en eigenlijk mijn beste vriend. Ik ben zijn eerste vriendin, en hij scheen al superlang verliefd op me te zijn voordat we iets hadden.

Toen ik het ongeveer 2 maanden een relatie met hem had (zo rond de zomervakantie) vroegen zijn ouders of ik mee ging met hun op vakantie, samen met mijn vriend natuurlijk. Opzich geen slecht idee, maar ik zat wel een beetje in m'n maag met het idee dat hun alles zouden betalen en ik niets. Want dat ik iets bijbetaalde wilden ze absoluut niet.

Mijn schoonouders zijn absoluut niet rijk, in tegendeel zelfs. Maar altijd als mijn vriend en ik iets willen gaan doen b.v. bioscoopbezoek of iets anders betalen zijn ouders dat vaak. Ze geven hem dan vaak geld om " wat gezelligs te gaan doen met je vriendin". Laatst zouden we naar de Gameplay gaan, samen met mijn broer en m'n vriend. Toevallig ging zijn vader ook mee, en ja hoor voordat ik een kaartje kon kopen had hij alle kaartjes alweer gekocht (inclusief die voor m'n broer). Hem iets terugbetalen is onmogelijk want dat wil hij gewoon niet.

Het is binnenkort weer bijna kerstmis en natuurlijk willen ze voor mij ook een kerstcadeautje kopen. Een kleinigheidje is dan toch meer dan genoeg? Maar volgens mijn vriend is het toch wel iets redelijk duurs.

Als ik naar huis wil fietsen en het is een beetje bewolkt, springt zijn vader meestal al op om de autosleutels te pakken en me naar huis te brengen. Als ik naar m'n vriend toe wil is het eigenlijk hetzelfde verhaal.

Er zijn nog wel tientallen andere voorbeelden te bedenken van wat ik hierboven geschreven heb. Zo heeft zijn moeder me ook wel eens bedankt voor het feit dat ik z'n vriendin ben.. omdat hij zo veranderd was de laatste tijd, vrolijker etc.

Mijn ouders zijn zo anders in dit soort zaken, misschien dat het ook wel meespeelt in hoe ik er nu tegen aan kijk. Ze zijn niet zo enthousiast als je het zo zou kunnen omschrijven. Ze zouden veel voor m'n vriend over hebben, en het is ook nooit een probleem als hij naar huis moet worden gebracht. Toch zijn ze veel nuchterder in dit soort dingen.

Ik vraag me af of er meer mensen zijn die dit herkennen, en hoe kijken jullie dan tegen dit soort dingen aan?

[BleuEyes]

Ik kan jou schoonouders niet té aardig noemen. Ik denk dat ze het beste met jullie voor hebben.

Toen ik nog samen was met mijn ex haalde mijn vader ook wel eens zulke dingen uit. Bracht hem naar huis als het regende, bracht en haalde mij op van hem. Mijn vader reed echt hele kilometers voor ons. Heel fijn, maar soms ook best irritant. Met kerst kochten ze ook vrij dure cadeautjes voor hem, terwijl dat bij zijn ouders heel anders zat..

Ik heb het nooit als heel irritant ervaren, maar dat was natuurlijk ook omdat ik een andere positie zit als jij nu.

[Kitten]

Goede schoonouders laten hun kinderen ook vrij genoeg om hun eigen beslissingen te nemen vind ik. Ik heb bij mijn 'schoonmoeder' aangegeven dat ik ook zelf voor dingen betaal en ze lijkt zich daar soms niet prettig onder te voelen. Dus heb ik gisteren maar geaccepteerd dat ze me de boodschappen die ik had gedaan betaalde.

Misschien ligt het er aan dat jouw vriend nog niet zo zelfstandig is als jij en dat zijn ouders jou op datzelfde niveau behandelen?

[Malossi]

Zeg gewoon een keer duidelijk dat je ook dingen zelf wilt betalen of doen...
Zo lijkt het erop dat je schoonouders je een goede partij vinden en ze je graag in de familie willen hebben zegmaar... Ik zou er het zijne van beginnen te denken. Ze kunnen je beter gewoon wat met rust laten, laat ze doorhebben dat het je om hun dochter gaat, en niet om hun!

[Crimson]

Wat ik zou doen, is gewoon het zo laten, maar het terug doen. Kopen zij voor het kerst een mooi cadeau voor je? Dan koop je ook wat voor hen. De ouders van mijn vriend zijn ook zo tegen mij dat als ik bij mijn vriend was (wonen inmiddels samen) en hij moest werken, zijn moeder me gewoon mee nam naar de Ikea of ik ging lunchen met z'n ouders ofzo. Daar komt misschien niet zo veel geld bij kijken, maar dat krijgt ook het label 'aardige schoonouders'.
Dus gewoon zo laten, maar laten merken dat je 'dankbaar' bent door af en toe wat terug te doen.

[At the Drive-in]

Crimson schreef:

Wat ik zou doen, is gewoon het zo laten, maar het terug doen. Kopen zij voor het kerst een mooi cadeau voor je? Dan koop je ook wat voor hen. De ouders van mijn vriend zijn ook zo tegen mij dat als ik bij mijn vriend was (wonen inmiddels samen) en hij moest werken, zijn moeder me gewoon mee nam naar de Ikea of ik ging lunchen met z'n ouders ofzo. Daar komt misschien niet zo veel geld bij kijken, maar dat krijgt ook het label 'aardige schoonouders'.
Dus gewoon zo laten, maar laten merken dat je 'dankbaar' bent door af en toe wat terug te doen.

Mee eens

Daarnaast zit de TS niet echt in de positie dat ze erg mag klagen Het kan veel erger

[Armoed]

Als ik dit soort topics lees denk ik altijd "waar verstoppen ze zich toch".

[Poor twisted me]

Ik weet zelf ook wel dat ik niets te klagen heb... Maar ik voel me soms gewoon schuldig ofzo op een rare manier.

Ik heb echt de meest geweldige schoonouders die je je kunt voorstellen. Ik kan het supergoed vinden met zijn moeder en we praten best veel. Met z'n vader kan ik het ook goed vinden, maar die is meestal wat met z'n eigen dingen bezig als ik bij m'n vriend thuis kom. "Jullie zijn van die arme studentjes!" zegt ie vaak als ie weer voor iets betaald ofzo.

Echt altijd zijn z'n ouders blij enzo als ik er weer ben, of vragen ze wanneer ik weer langskom.

Ik ben nu inderdaad ook wel van plan om een kerstcadeautje te kopen voor ze. En op 1 of andere manier wil ik het gewoon min of meer een beetje in balans houden. Zo heb ik laatst b.v. een keer 2 flessen wijn voor ze gekocht nadat ik iets van hun gekregen had.

Ik heb soms gewoon het idee dat ze zich teveel willen aanpassen ofzo. Als ze horen dat ik b.v. smorgens wel eens een Sultana mee naar school neem kopen ze die ook meteen etc.

Ik kan me je schuldgevoel heel goed voorstellen, maar ik denk dat je ze geen plezier zou doen door dingen niet meer aan te nemen. Ik zou in jouw plaats de boel in natura gaan terugbetalen. Eens lekker uitgebreid voor ze koken omdat ze altijd zo lief voor je zijn, wanneer ze iets extra's hebben gedaan een bedank-kaartje sturen.. Een bosje bloemen meenemen.. het huis schoonmaken.. helpen in het huishouden in het algemeen etc.

Wanneer het echt de spuigaten uit gaat lopen zou ik het er een keertje met hen over hebben.. heel open en eerlijk. Wellicht kunnen zij dan een klein beetje minderen of dingen iets meer toelichten en zo je schuldgevoel wat verminderen.

Overigens is mijn vader heel erg iemand die liefde op die manier uit.. die deed dat dan naar mij toe. Als ik 1 keertje zei dat ik dat ene broodbeleg wel lekker vond, hadden we dat voortaan altijd in huis. Ik kreeg ieder weekend ontbijt op bed, hij bracht me altijd weg en haalde me altijd op.. Hij zit gewoon zo in elkaar. Ik wil dat ook graag.. Mensen verzorgen, rekening houden met wat ze willen etc. Sommige mensen uiten gewoon hun liefde op die manier en dat doet ze alleen maar heel veel plezier dat te mogen doen. Ik ben op het moment heel arm, maar als ik eens wat over hou gaat dat altijd op aan cadeautjes. Ik vind het gewoon veel leuker anderen te verwennen met mijn geld dan voor mezelf een nieuw shirtje te kopen ofzo. Dat is bij hen waarschijnlijk ook het geval

[SiemdeCyper]

Ik kan me voorstellen dat je je daar behoorlijk raar van gaat voelen. Ik vind het persoonlijk echt niet fijn als mensen alles voor me betalen. Daarom wil ik ook absoluut geen vriend die constant cadeautjes voor me koopt. Nee dank je, dan krijg je iedere keer dat je iets krijgt het gevoel dat je iets terug moet doen. Ik denk dat zijn ouders waarschijnlijk hem nog een beetje als hun kleine zoontje behandelen. Beetje beschermend komt het geheel op mij over en daar sleuren ze jou automatisch in mee. Want jij bent onderdeel uit zijn beschermde leventje. Als mijn ouders alles voor mijn vriend zouden betalen zou ik ze dwingend verzoeken daarmee op te houden. Heeft je vriend er nooit een opmerking over gemaakt? Of dat jij er iets over tegen hem gezegd hebt?

Ik denk dat ik het maar niet gewoon zou accepteren, niet lullig bedoeld, maar ik denk dat de verhouding tussen jou en die ouders en je vriend compleet scheef gaat liggen op een gegeven moment als alles wat jij doet voor hem niet meer opweegt met wat zij voor jou doen. Wellicht toch ze er op attent maken dat je het heel erg waardeerd, maar het echt ECHT niet nodig is. Een soort competitie beginnen met wie het meest voor de ander betaald lijkt me geen goed idee. Ze zouden hun zoon en jou met rust moeten laten, vind ik. Jullie zijn oud genoeg om jezelf te redden.

[Poor twisted me]

Inderdaad zijn ze redelijk beschermend over hem.. Hij is hun jongste kind. De enige die nog een opleiding volgt, en de enige die geen werk heeft dus geen vast inkomen. (En m'n vriend z'n geval momenteel ook geen bijbaantje).

Wat inderaad irritant is dat ik ook vaak het gevoel heb dat ik meteen iets terug moet doen. Ik betrap mezelf erop dat ik die gedachten al heb als ik bij de kassa sta bij b.v. de gameplay beurs.

Ik heb het er zelf weleens over gehad met mijn vriend. Zijn reactie is vaak zoiets als: "Maar hij wil dat gewoon graag!" Mijn vriend heeft er zelf nooit een opmerking over gemaakt. Wel dat zijn vader al van te voren had gezegd dat hij het wilde betalen maar verder niets.
Ik denk dat hij dat zo gewend is. Zijn ouders zijn sowieso behoorlijk gul, ook naar vrienden van hem.(Bijvoorbeeld het organiseren van een bbq voor al z'n vrienden).

Ik hoop dat het uiteindelijk wel weer zal veranderen, wanneer m'n vriend en ik afgestudeerd zijn en werk hebben.

[SiemdeCyper]

vecht voor je vrijheid! zelfstandigheid is het grootste goed

[x-spekkie-x]

Was jouw vriend misschien heel introvert vroeger? Ging hij nooit uit en leek het alsof hij geen sociaal leven had? Het kan namelijk zijn dat zijn ouders extreem blij voor hem zijn dat hij nu eindelijk een vriendin heeft, dat hij eindelijk weer onder de mensen komt en steeds meer opleeft
Ik denk dat zijn ouders jou daarvoor constant willen bedanken, plus het feit dat ze normaal gesproken zo ook al doen.

Ik zou ze met kerst ook een (groot) cadeau geven, als je echt het gevoel hebt dat je iets terug moet doen. Bijvoorbeeld twee kaartjes voor een musical of een weekendje weg voor hun tweeën.
Verder vond ik de tip van Dusjcrib ook wel leuk

Dusjcrib schreef:

Ik kan me je schuldgevoel heel goed voorstellen, maar ik denk dat je ze geen plezier zou doen door dingen niet meer aan te nemen. Ik zou in jouw plaats de boel in natura gaan terugbetalen. Eens lekker uitgebreid voor ze koken omdat ze altijd zo lief voor je zijn, wanneer ze iets extra's hebben gedaan een bedank-kaartje sturen.. Een bosje bloemen meenemen.. het huis schoonmaken.. helpen in het huishouden in het algemeen etc.

[remy476]

zo veel geld geven hoeft natuurlijk niet....er zijn al genoeg voorbeelden......koop bloemen oid.....

[Tiño]

haha heb precies hetzelfde eigenlijk.
soms voel ik me wel schuldig ,maargoed het is ook omdat ze hun eigen dochter gelukkig willen zien en ik ondertussen wel opgenomen ben in de familie na ruim3 jaar.

Je kunt weinig doen behalve af en toe zelf spontaan iets aardigs en je beste beentje voorzetten en op de momenten dat je dus nuttig kan zijn voor ze helpen.

Ik zie het liever zo als dat ze altijd maar ruzie veroorzaken

[Not for Sale]

Klinkt bekend, zoiets had ik ook. Met vakanties en uitjes enzo.

Tenzij het je écht erg in verlegenheid brengt zou ik niet proberen het te veranderen bij hun, dat is (onnodig) moeilijk en ze bedoelen het goed. Ik zou gewoon duidelijk laten merken dat je het waardeert, en dan niet half maar echt duidelijk zeggen.

Probeer niet té hard om het "in balans" te houden zoals je zegt, want in financieel opzicht lukt dat je natuurlijk toch niet als student, en dan blijf je je er maar ongemakkelijk bij voelen. Als ze echt zo aardig zijn zullen ze een welgemeende kleinigheid ook vast van je waarderen.

Het klinkt ook een beetje als een voorbeeld van lege-nest-syndroom trouwens. Zijn je vriend en zijn broers/zussen nog niet zo lang het huis uit? Dan zal het wel verminderen in de loop der tijd, denk ik.

Ik heb niet alle reacties van anderen gelezen dus 't is vast allemaal mosterd na de maaltijd, sorry for that

Mijn vriend is vaker hier dan bij zichzelf thuis. Mijn ouders dokken veel voor ons, en met gelegenheden als zijn verjaardag ofzo wordt er ook behoorlijk groot uit gepakt. Als we naar de dierentuin gaan krijgen we zo'n 20 euro mee voor iets lekkers of kaartje of wattanook.

In het begin kwam ie wekelijks met een bloemetje aanzetten, als bedankje voor mn ma. Hij wilde zelfs een gedeelte meebetalen, omdat hij toch 4 a 5 keer in de week hier eet en drinkt en luncht en wattanook. Mn ouders vonden dat bullshit. Nu heeft ie zich er eindelijk bij neergelegd. Mn ma wil m vaak even langs t treinstation brengen, want t anders "ben je pas diep in de nacht thuis" en "met de tram duurt zo lang".

Hij kookt af en toe, doet de afwas, helpt mee in het huishouden. Dat waardeert mn ma enorm, dus 't is mooi zo.

Denk dat als je er ECHT niet mee kan leven je 't gewoon moet zeggen.

Zijn ouders willen gewoon zorgen dat hun zoon leuk gevonden wordt ook denk ik. Als ze zo'n hele barbecue organiseren doen ze dat denk ik omdat ze ervoor terug krijgen dat hun zoon+ vrienden een fijne avond hebben en dat je vriend aardig gevonden wordt, niet dat dat nu niet zo is, maar ik denk dat ze dat gewoon heel graag hebben. En dat hij dingen met vrienden doet.
Idem met vriendin, ze willen graag dat hij een vriendin heeft, want leuk voor hem etc, dus proberen ze je meteen heel erg op te nemen.