Sinds gisteren hebben wij een kat te logeren van vrienden, die opeens allebei in het ziekenhuis liggen. Het is een mannetje en hij is zo'n 12 jaar oud, en erg mager. Hij blijft waarschijnlijk minstens een half jaar, misschien langer of voor altijd.
Nu hebben wij zelf een hond, een golden retriever van 6 jaar, die dus nog heel nieuwsgierig en speels enzo is. Onze hond is wel een kat gewend, toen ze hier kwam hadden wij al een kat, waar ze dikke vriendjes mee was, maar die inmiddels alweer 3 jaar overleden is.
Het samen leven is dus geen probleem, niet voor onze hond, en ook niet voor die kat, die thuis ook een hondje gewend was.
Waar ik dan wel mee zit: onze hond gaat zich heel 'zielig' gedragen, omdat hij ineens de aandacht moet delen. Ze blijft zeuren om geaaid te worden, komt telkens tegen je aan en over je heen liggen etc. Nu geven we haar die extra aandacht nog, omdat de kat erg veel aandacht moet krijgen (telkens achter haar aan vangen zodat ze niet ontsnapt, zoeken waar ze zich nu weer heeft verstopt etc.
Maar dat kan natuurlijk niet zo doorgaan, en die verhouding meot weer gelijk worden.
Onze hond heeft hier al eerder last van gehad toen we een hele tijd een hond van een fokker te logeren hadden (het arme beest was ontzettend mager en altijd gewend om om aandacht te bedelen tussen 6 anderen), en die dus echt altijd zich overal tussen drukte, ook als we onze eigen hond aandacht gaven. Misschien 'weet' onze hond dat nog en 'denkt' ze dat dat weer zo zal zijn.
Nu is mijn vraag, moeten we onze hond die extra aandacht blijven geven (het gaat echt niet over even een aaitje ofzo, ze krijgt normaal ook aandacht genoeg, maar wil nu echt elke minuut van de dag geaait worden), of het gewoon zo laten als t was? Of even afwachten tot de kat zich 'gesettelt' heeft en dan het normale weer oppakken?
Ow sorry, ik zie dat t wel een erg lang verhaal is geworden, en vast met overbodige elementen..