pabo, creatieve therapie of sph?

[sweetblondgirl]

heeej,
ik vroeg me af of er hier mensen waren die pabo, creatieve therapie of sph doen of hebben gedaan en mij de voor- en nadelen kunnen vertellen. Over deze 3 ben ik namelijk erg aan het twijfelen.

Ik wil iets met kinderen gaan doen en ik heb het idee dat je met pabo een vrolijker beroep krijgt dan die andere 2. Bij die andere zit je alleen maar problemen op te lossen. Ik dacht ook altijd zeker te weten dat ik naar de pabo ging maar er zijn nu 2 vriendinnen en een vriend van mij afgegaan, er werd tegen ze gezegd dat ze niet geschikt waren. Ik weet niet of dat aan de opleiding ligt of aan hun. Ik hoop dat iemand me kan helpen.

kei veel liefs

Ik zit in mn eerste jaar creatieve therapie. Dat 'alleen maar problemen oplossen' vind ik niet een goede omschrijving van dit beroep eigenlijk. Je wilt mensen helpen door met hen creatieve activiteiten te doen. (ik doe zelf muziek btw) Wat ik hoor van creatief therapeuten, is dat je -natuurlijk- moeilijke dingen tegenkomt, 'erge' verhalen maar ik hoor ook hele mooie dingen. Mensen die echt verder zijn gekomen na ct. En bijzondere dingen tijdens de therapie.

Voor- en nadelen vind ik een beetje vaag eig. wat wil je precies weten?

xx

[Balance]

Is die meisjes dan niet verteld waarom ze niet geschikt zijn?

[autodropje]

Ik doe pabo, en tot nu toe bevalt het me prima, als je nog wat specifieke vragen hebt, ga je gang

[madwoman]

Ik doe SPH, dus als je iets specifiekere vragen hebt, kom maar op. Nu ben je wel erg vaag. Wel is het inderdaad zo dat je bij SPH eigenlijk pas met de mensen in aanraking komt als er al problemen zijn, anders hebben ze geen hulp nodig

[sweetblondgirl]

bedankt voor de reacties, ik zal proberen wat specifieker te zijn

die erge verhalen houden me een beetje tegen bij creatieve therapie, kheb het idee dat als ik hun problemen niet op kan lossen dat ik me zelf ook slecht ga voelen. Ik snap wel dat het niet om mezelf gaat, maar dat is niet leuk werken anders. De opleiding zelf lijkt me wel leuk en interessant. Was het wat je ervan had verwacht?

Zo heb ik dat bij SPH ook maar bij SPH kan je meerdere kanten op, zo kan je ook kinderopvang gaan doen. De stages zijn alleen wel weer verschillend, zo kan het ook gebeuren dat je met zelfmoorden te maken krijgt. Dat is natuurlijk niet vaak. Maar dat lijkt me erg eng. ja mensen ik ben een beetje bang aangelegd

Mijn vriendinnen en een vriend zijn van de pabo afgegaan omdat er tegen hun is gezegd dat ze dat beter konden doen. Ze vonden de stage niet goed gaan. Maar is de stage zo moeilijk dan ?want ik heb gehoord dat heel veel mensen een slecht advies hebben gekregen bij de stage, terwijl ze het heel erg naar hun zin hadden. Ook heb ik gehoord dat je veel presentaties moet geven bij de pabo en daar hou ik absoluut niet van.

Ik kom er zelf echt niet meer uit, komt het vaak voor dat problemen niet op te lossen zijn, hoe moeilijk is de opleiding? bij pabo zeggen ze altijd het is niet moeilijk maar wel veel, hoe zit dat bij SPH en CT? Ik hoop dat ik al weer iets specifieker ben geweest.

veel liefs en alvast bedankt

[madwoman]

Over SPH:

Ik zou niet weten hoe het is als je de problemen niet op kunt lossen. Ik denk ook niet dat het een goed beeld is dat je hebt. Problemen zijn ook niet altijd op te lossen, en het is al helemaal niet de bedoeling dat jíj de problemen oplost. Je gaat de client helpen zichzelf te accepteren en te leven met 'het probleem'. Als je het al zo kan noemen. Het draait in ieder geval om de zelfstandigheid van de client. Jij ondersteunt. Je betrekt een client actief bij de behandeling.

Welke richting je op wilt en gaat bepaal je zelf. Zo ook met je stage. Als jij niet in de psychiatrie wilt werken, dan doe je dat niet en loop je een stage bijv. op een MKD. O en ook bij SPH moet je veel presentaties geven, maar dat went. Ik kon eerst niet voor de klas presenteren zonder te hyperventileren, maar je moet zoveel presenteren dat je het bijna gewoon gaat vinden. Wel wordt ik helemaal gek van het gepraat over jezelf. Je reflecteert je helemaal maf, en leert jezelf (te) goed kennen.

En of de opleiding moeilijk is? Absoluut niet. Ik vind het eigenlijk té makkelijk. Maar dat is heel persoonlijk. Ik heb een vwo achtergrond en kan de opleiding daarom versneld aan de HvA doen (in 3 jaar ipv 4). Had dat niet gekund, had ik me echt verveeld denk ik. Nu heb ik het lekker druk. Soms iets te, maar dat is wel ok. Dus in mijn geval is het druk, maar niet moeilijk.

Als je nog meer vragen hebt, laat je het maar horen. Succes met kiezen!

Over SPH:

Ik zou niet weten hoe het is als je de problemen niet op kunt lossen. Ik denk ook niet dat het een goed beeld is dat je hebt. Problemen zijn ook niet altijd op te lossen, en het is al helemaal niet de bedoeling dat jíj de problemen oplost. Je gaat de client helpen zichzelf te accepteren en te leven met 'het probleem'. Als je het al zo kan noemen. Het draait in ieder geval om de zelfstandigheid van de client. Jij ondersteunt. Je betrekt een client actief bij de behandeling.

Denk dat dit ook vor ct geld.

Verder; de opleiding is wel wat ik verwachtten. Of nou ja, voor zo ver ik verwachtingen had. Veel muziek (in mijn geval dan) en daarnaast theorie.

Mag ik vragen wat jij van de opleiding verwacht?

Ik zit op de Pabo, maar volgens mij is leerkracht basisonderwijs nu niet direct een 'vrolijker' beroep dan creatief therapeut of iets met SPH.
Of het moeilijk is, dat ligt natuurlijk aan jou. Je geeft aan dat je een hekel hebt aan presentaties houden, zou je dan wel willen lesgeven?
Als je het op stage en op de Pabo naar je zin hebt, zegt dat nog niet dat je het hoeft te kunnen. Het is wel de bedoeling dat de kinderen iets van je leren, dat het zinvol is dat jij daar voor de klas staat. Dan kun je het zelf nog zo leuk vinden, en de leerlingen hebben het misschien ook wel heel erg naar hun zin, maar als je meer aan het oppassen bent dan aan het lesgeven kun je inderdaad een negatief advies krijgen.
De leerstof op de Pabo vind ik niet moeilijk, ik vind het ook niet veel, maar anderen vinden dat wel. Vooral stage kost veel tijd: voor een hele dag lesgeven ben je een halve dag aan het voorbereiden en een andere halve dag aan het evalueren.
Wij moeten vooral veel bijhouden van wat je doet, wat je leert, of je vooruit gaat.
Ga eens wat open dagen bezoeken!

[sweetblondgirl]

dat is juist hetgene waarover ik twijfel bij de pabo, het voor de klas staan. Leer je echt goed voor mensen te kunnen praten of zou ik zo zenuwachtig blijven.

open dagen heb ik al 3 keer bezocht en ik heb ook al een keer aan een meeloopdag meegedaan. Bij de SPH heb ik ook aan een meeloopdag meegedaan maar dat was meer van alle sociale studies. Ook ben ik al 3 jaar lang via school naar beroepen/opleidingenavonden geweest. Dat was dan verplicht.

En ik weet ook gewoon dat ik iets met kinderen wil doen. Echt ik vind kinderen zo megaleuk!! Ik wil alleen de opleiding echt zeker weten, want wat mijn vrienden nu hebben vind ik zonde. Maar ja heel erg bedankt voor jullie reacties, ik ben in ieder geval nu meer op de hoogte van deze 3 opleidingen. Ik moet nu echt gaan kiezen, gaat wel lukken dankzij jullie.

[sweetblondgirl]

even nog een antwoord op de andere vraag: wat ik van de opleiding ct verwacht is dat je meer actief problemen(sorry, ik weet niet hoe ik het anders moet noemen) gaat oplossen dan bij sph. Je gaat wat doen met die mensen. Zoals jij met muziek, maar zo kan dat ook met tekenen en kleien denk ik. Als iem. bijv een trauma heeft van een auto-ongeluk laat je dat die tekenen en dan moet jij er wat op uit kunnen maken.

Het doet me een beetje denken aan in films dan zie je wel eens zo'n mensen die moeten uit vlekken zeggen wat ze zien.

Ik weet niet of dit het goede beeld heb, misschien heb ik het wel helemaal fout. sorry daarvoor dan. Het was ook eerst altijd twijfel tussen SPH en pabo, CT is er later bij gekomen. Dus daar heb ik me nog niet zo lang mee bezig gehouden.

[Balance]

sweetblondgirl schreef op 14-02-2005 @ 15:37 :
dat is juist hetgene waarover ik twijfel bij de pabo, het voor de klas staan. Leer je echt goed voor mensen te kunnen praten of zou ik zo zenuwachtig blijven.

Ik ben ook altijd erg zenuwachtig als ik tegen groepen moet praten. Sinds 11 maanden ben ik leidster bij de scouting en daarbij moet ik ook eens in de maand een programma verzinnen en de kinderen de spellen etc. uitleggen. Tegen kinderen praten blijkt echt totaal anders dan tegen volwassenen. Bovendien ben ik in een paar maanden gigantisch vooruit gegaan en doe ik het nu helemaal zonder zenuwen! Dit kan dus weldegelijk veranderen!

Voor/tegen kinderen praten is idd anders dan voor/tegen volwassenen/leeftijdsgenoten. Je loopt op de pabo veel stage en ook op de opleiding heb je veel presentaties en soortgelijke dingen en je merkt dus snel genoeg hoe dat gaat en je hebt ook voldoende gelegenheid om er aan te werken.

Om het nog moeilijker te maken: is pedagogiek niets voor jou?

[sweetblondgirl]

Over pedagogiek heb ik ook al zitten te denken, mijn moeder zegt dat dat echt iets voor mij is. Verder weet ik van die opleiding niet veel. Ik weet alleen dat je dan meer jeugdzorg of kinderbescherming ofzo kan gaan doen. Ik heb wel zoiets van ik wil kinderen helpen en dat doe je bij alle 4 die opleidingen daarom is het zo moeilijk voor me.

Ik heb ook het idee dat praten voor kinderen anders is, maar nog nooit echt het verschil ervaren. Maar het is in ieder geval iets waar ik echt over heen moet komen bij welke opleiding dan ook en als balance zegt dat het echt kan veranderen stelt me dat al een heel stuk gerust.

Is maar net welke richting je kiest. Je kunt idd iets bij jeugdzorg of de kinderbescherming gaan doen, maar dat is maar een heel klein gebied.

[Balance]

Ik loop momenteel stage op een zmlk school. De pedagoge die daar werkt heeft weliswaar de universitaire variant gedaan, maar je kunt met Pedagogiek dus ook op andere plekken terecht komen dan jeugdzorg of de kinderbescherming. Het hoeft allemaal echt niet zo 'ernstig' te zijn.
Je hebt, zoals Leonoor al zegt, ook heel veel richtingen.

[sweetblondgirl]

hmm het is idd nog moeilijker gemaakt nu Wat voor vakken krijg je bij pedagogiek?

sweetblondgirl schreef op 15-02-2005 @ 20:15 :
Wat voor vakken krijg je bij pedagogiek?

Wat ik tot nog toe gehad heb: orthopedagogiek, transculturele pedagogiek, organisatie & beleid, onderwijskunde, adviseren en begeleiden, behandelingsplanning, zorgsystemen, ethische vragen, onderzoek, gespreksvoering, systeemgericht werken, gezinsgericht werken en drama (maar dat stelt niet zo heel veel voor, volgens mij, is één module (ik had er vrijstelling voor )). En standaard vakken als mentoraat/studiebegeleiding, stagebegeleiding en -voorbereiding ed.

Als er een vak is waar je meer uitleg bij wilt, dan hoor ik het wel. Alles nu "even" uitleggen is een beetje veel werk.

Om nog een paar werkvelden voor een hbo-pedagoog te geven: opvoedingsondersteuning geven, onderwijsondersteuning of iets als intern begeleider (maar daar vragen ze vaak ook wel een onderwijsbevoegdheid voor), dingen als het JIP of een opvoedingswinkel, kinderopvang, projecten als Thuis op Straat en ga zo maar door.

[xxmizzjessicaxx]

eej balance.

dat van die scouting hulp wat jij doet heb je daar een opleiding voorgedaan,is het vrijwillegerswerk of zit je zelf bij de scouting en wilde je graag helpen?

als je een opleiding hebt gedaan die bij dit soort dingen aansluit zou je dan willen vertelluh welke opleiding je heb gedaan en wat het inhoud?

xx mij

[Balance]

xxmizzjessicaxx schreef op 14-07-2005 @ 11:27 :
eej balance.

dat van die scouting hulp wat jij doet heb je daar een opleiding voorgedaan,is het vrijwillegerswerk of zit je zelf bij de scouting en wilde je graag helpen?

als je een opleiding hebt gedaan die bij dit soort dingen aansluit zou je dan willen vertelluh welke opleiding je heb gedaan en wat het inhoud?

xx mij

het is vrijwilligerswerk. Ze komen bij de scouting vaak leiding tekort en 2 vriendinnen die op scouting zaten zeiden dat ze het wel iets voor mij vonden. Ik heb toen contact gezocht met de leiding daar en ben wezen kijken. Zo ben ik er terecht gekomen.
Bij ons hanteren ze overigens wel de regel dat je minimaal 16 moet zijn om leiding te zijn en dan mag je nog geen volledige verantwoordelijkheid dragen. Dat is pas vanaf 18.

sweetblondgirl schreef op 14-02-2005 @ 15:37 :
En ik weet ook gewoon dat ik iets met kinderen wil doen. Echt ik vind kinderen zo megaleuk!! Ik wil alleen de opleiding echt zeker weten, want wat mijn vrienden nu hebben vind ik zonde. Maar ja heel erg bedankt voor jullie reacties, ik ben in ieder geval nu meer op de hoogte van deze 3 opleidingen. Ik moet nu echt gaan kiezen, gaat wel lukken dankzij jullie.

Ik kan je vertellen dat pabo in ieder geval de meest geschikte opleiding is als je echt direct (ook tijdens je opleiding) met kinderen wilt werken.
Ik heb een jaar CT gedaan (dus over SPH kan ik niet echt iets vertellen) in Nijmegen en er waren meerdere mensen in de klas die persé met kinderen wilde werken en die zijn mede dankzij dat dat weinig tijdens de studie kon afgehaakt.
We hebben wel een blok gehad dat specifiek op kinderen was gericht en dat vond ik ook erg interessant, maar tijdens de assessments (nep-therapieen) wordt er alleen met volwassenen gewerkt en ook alle overige oefeningen en theorieen zijn op volwassenen gericht. Tijdens de stage is er ook nauwelijks aandacht voor kind-praktijken omdat er gewoon weinig aanbod in is. Dit is dus wat ik op de HAN (Nijmegen) heb meegemaakt, misschien is het op de HvU weer anders, maar ik denk het haast niet.

Dit alleen omdat je heel erg aangeeft dat je echt met kinderen wilt werken, nouja, zie maar wat je er mee doet, succes met je keuze.

sweetblondgirl schreef op 12-02-2005 @ 18:46 :
bedankt voor de reacties, ik zal proberen wat specifieker te zijn

die erge verhalen houden me een beetje tegen bij creatieve therapie, kheb het idee dat als ik hun problemen niet op kan lossen dat ik me zelf ook slecht ga voelen. Ik snap wel dat het niet om mezelf gaat, maar dat is niet leuk werken anders. De opleiding zelf lijkt me wel leuk en interessant. Was het wat je ervan had verwacht?

Zo heb ik dat bij SPH ook maar bij SPH kan je meerdere kanten op, zo kan je ook kinderopvang gaan doen. De stages zijn alleen wel weer verschillend, zo kan het ook gebeuren dat je met zelfmoorden te maken krijgt. Dat is natuurlijk niet vaak. Maar dat lijkt me erg eng. ja mensen ik ben een beetje bang aangelegd

Mijn vriendinnen en een vriend zijn van de pabo afgegaan omdat er tegen hun is gezegd dat ze dat beter konden doen. Ze vonden de stage niet goed gaan. Maar is de stage zo moeilijk dan ?want ik heb gehoord dat heel veel mensen een slecht advies hebben gekregen bij de stage, terwijl ze het heel erg naar hun zin hadden. Ook heb ik gehoord dat je veel presentaties moet geven bij de pabo en daar hou ik absoluut niet van.

Ik kom er zelf echt niet meer uit, komt het vaak voor dat problemen niet op te lossen zijn, hoe moeilijk is de opleiding? bij pabo zeggen ze altijd het is niet moeilijk maar wel veel, hoe zit dat bij SPH en CT? Ik hoop dat ik al weer iets specifieker ben geweest.

veel liefs en alvast bedankt

Ik denk dat je nog niet zover moet denken. Het zijn natuurlijk opleidingen waarbij je wordt geleerd hoe je problemen moet aanpakken. Maar natuurlijk is het niet gek als je op je 18e nog niet weet hoe dat moet. Dat ga je door middel van stages leren, je wordt zelf ook ouder, krijgt meer levenservaring en ervaring in je studie. Ik ken mensen die Pedagogiek en SPH studeren en studeer het zelf niet, maar ik denk dat je mensen sowieso kunt helpen met hun probleem om te gaan, alvorens je het probleem oplost. Daar hebben die mensen toch al heel erg veel aan. Je krijgt natuurlijk verhalen aan te horen die minder leuk zijn, maar het is ook al waardevol dat juist jij de kans krijgt om mensen gelukkiger te maken. En wat betreft Pabo, iedereen is wel zenuwachtig voor een groep, maar hoe vaker je het doet hoe makkelijker het wordt. Het gaat om de ervaring. Is het nu misschien nog niet zo leuk om voor een groep leeftijdsgenoten te staan, wellicht voel je je al veel meer op je gemak als je voor een groep met kinderen van 8 jaar staat.

Ik heb een tip van een van mijn beste docenten: als je een presentatie oid moet houden, weet alleen jij wat je vergeten bent te vertellen, de toeschouwers niet! In dat geval weet jij altijd meer dan de groep die je voor je hebt, en dat maakt je misschien minder zenuwachtig.