Oud 27-02-2007, 15:43
Verwijderd
- - -

Het was een nacht als alle anderen geweest. Een nacht gevuld met rusteloze dromen en ingeklemd tussen twee identieke dagen, in een week die iedere andere week had kunnen zijn. Zijn wekker ging om acht uur af. Hij luisterde tot half negen naar muziek die de blikkerige ruis probeerde te overstemmen. Waar hij zijn wekkerradio ook neerzette en hoe helder het signaal op dat moment ook leek, de volgende morgen was het altijd die schurende ruis met op de achtergrond die gepolijste muziek. Iets na half negen zette hij de wekker uit, hield één voet kort buiten de dekens en rolde weer terug in de lakens.

Om half elf schrok hij wakker. Alweer een morgen verziekt, en daarmee feitelijk de rest van de dag. Ook vanavond zou hij weer slapeloos rondwoelen en zelfs morgen zou hij nog de naweeën van deze mislukking voelen, wanneer hij na een te korte nacht weer zou proberen om om acht uur op te staan. Uiteindelijk rolde hij uit bed en nam een douche. Terug uit de badkamer keek werktuiglijk op zijn telefoon. In plaats van de tijd te zien, zag hij '1 missed call'.

Veel later werkte hij met moeite een ontbijt weg. Hij dacht aan hoe hij eigenlijk melk zou moeten drinken, omdat dat gezond was. Hij dacht aan hoe hij fruit zou moeten eten, twee stuks per dag. Hij dacht aan zijn nooit vervulde plannen ooit eens te gaan sporten. Hij dacht aan van alles en nog wat, om die 'missed call' maar uit zijn hoofd te kunnen bannen.
De normale gang van zaken, zo wist hij heel goed, was dat hij nu terug belde naar het nummer dat hem gebeld had, om te vragen waarom ze überhaupt naar hem gebeld hadden. De normale gang van zaken zou zijn dat hij gewoon op 'call' drukte, de kiestoon liet ratelen, geen brok in zijn keel kreeg, geen zweterige handen voelde en dat hij niet snel het gesprek weg drukte voordat iemand kon opnemen. Dat was de normale gang van zaken. In plaats daarvan sabbelde hij op een stuk oud, droog brood, zoals hij iedere morgen deed.

Het was vast iemand die een verkeerd cijfer had getoetst. Vast iemand die in de haast van alledag, in de drukte van zijn of haar bestaan, een knop gemist had. Vast iemand die voorop liep in de vaart der volkeren. Als je er over nadacht kon het feitelijk niets anders zijn. Zo'n nummer van een mobiele telefoon bestaat uit tien cijfers en hoe groot is de kans dat een onoplettend mens, het is immers een routinezaak, met zijn of haar stompe, uitgeëvolueerde vingers alle tien de juiste knoppen weet te raken? Eigenlijk was het wonderbaarlijk dat hij niet de hele dag platgebeld werd door mensen die het verkeerde nummer hadden ingetoetst. Eigenlijk was dat heel wonderbaarlijk. Zo wonderbaarlijk zelfs dat de wonderbaarlijke afwezigheid van die eerdere missers, juist maakte dat dit geval nog veel wonderbaarlijker was. Hoe langer hij er over nadacht, hoe zekerder hij wist dat het onmogelijk was dat iemand het verkeerde nummer had getoetst. Had niet iedereen een digitaal telefoonboek? Kon niet iedereen zijn nummers via vreemde golflengten naar elkaar WiFi'en of Wappen? Was het menselijk falen niet geheel en al weggewerkt uit de moderne telecommunicatie? Zeker wel.
Al dit denken over techniek bracht hem op het idee het nummer dat hem gebeld had eens op te zoeken op internet, om te zien of er iemand aan te koppelen viel. Er waren slechts twee zoekresultaten en allebei verwezen ze naar dezelfde pagina; de contactgegevens van de directeur van de Vrouwenopvang Fryslân. De vrouwenopvang Friesland... hij was nooit in Friesland geweest en had ook nooit veel met vrouwen van doen gehad. Waarom zou de vrouwenopvang van Friesland hem in 's hemelsnaam bellen?

Het was een nacht als alle anderen geweest. Een nacht gevuld met rusteloze dromen en ingeklemd tussen twee identieke dagen, in een week die iedere andere week had kunnen zijn. Zijn wekker ging om acht uur af en om half elf schrok hij wakker. Verdomd!

Opnieuw had hij '1 missed call' en opnieuw het nummer van de vrouwenopvang. Nog altijd ongekleed zakte hij op zijn bed en staarde hij naar het nummer. Hij staarde lang naar het nummer. Zo lang, dat al het andere uit zijn blikveld verdween en alleen het gelige, vieze scherm van zijn telefoon overbleef, met daarop het nummer dat hem de vorige dag zo gekweld had en dat hem deze dag opnieuw zou kwellen. Opnieuw zouden alle gedachten die bij hem opkwamen slechts ten doel hebben hem niet aan het nummer te doen denken, opnieuw zou hij naarstig op zoek gaan naar bezigheden om maar niet aan het nummer te moeten denken en opnieuw zou zijn hele denken en doen een dag lang in het teken staan van dat nummer. De onbekende stem die erachter zou liggen. De stem die nu een vragend 'Hallo?' uit zijn telefoon liet klinken.

Zijn duim had gerust op de belknop en kennelijk had hij hem ingedrukt. Hij bracht de telefoon snel naar zijn oor en antwoordde.
“Uhm... hallo?”
“Ah”, klonk een vrouwenstem. “Hallo. Met wie spreek ik?”
Hij zei zijn naam en voor de zekerheid ook zijn woonplaats. “U heeft mij vanmorgen en gisteren gebeld, dus ik dacht... ik bel maar eens terug.” Hij floepte het er zo uit. Het was precies waar het op stond en wat hij wilde zeggen. Een volkomen onbekend gevoel van trots en competentie laaide in hem op.
“Ah, dus toch! Ik dacht het al. Nee, sorry. Ik heb kennelijk een verkeerd nummer opgeschreven, want ik ben op zoek naar Debby.”
“Oh. Nou, ik ben geen Debby, voor zover ik weet.” Hij voelde een diepe steek door zijn hart gaan. Hij had er op dit moment alles voor overgehad om Debby te mogen zijn.
“Sorry, wat zei u? De lijn is hier heel slecht.” De lijn was niet slecht, dat wist hij. Het was zijn telefoon die slecht was. Een vies, oud, versleten ding waarmee nauwelijks nog viel te bellen, als hij dat al wilde.
“Ik zei: dan heeft u vast een verkeerd nummer gedraaid.”
“Ja, inderdaad. Het spijt me. Ik zal uw nummer nu van de lijst schrappen, dan heeft u geen last meer van me, als het goed is. Nogmaals excuses!”
“Dat geeft niet, hoor.”
“Ok. Dag!” Ze hing op.
“Dag”, mompelde hij tegen de de pieptoon.

Het gesprek was voorbij. Hij had beter 'vaarwel' kunnen zeggen. Hij had beter kunnen proberen nog langer met haar te blijven praten. Hij had beter kunnen zeggen dat hij wel Debby was, maar dan verkouden en met een zware stem. Hij had... hij gooide zijn telefoon weg, viel weer terug op zijn bed en staarde weer voor zich uit. Zij zou hem nooit meer bellen, hij zou haar nooit meer kunnen bellen. Ze was zijn nummer nu al kwijt en hij had alleen nog die twee pijnlijke herinneringen in het geheugen van zijn stervende telefoon die als brandende kolen in zijn ziel gedrukt werden.

Uiteindelijk zou ze sterven en zou hij niet weten waar haar graf was. Uiteindelijk zou ook hij sterven en zou niemand weten waar zijn graf was. Zelfs niet de Vrouwenopvang Fryslân.

Buiten woei de wind bij gebrek aan beter.

- - -

Gelieve dit pas te lezen als u het verhaal al achter de kiezen heeft:
Spoiler


P.s. De eventuele spel- en grammaticafouten mag u beschouwen als toegift. Dat neemt overigens niet weg dat ik ze graag van u verneem, ter verdere verbetering van dit verhaal en zodoende onze wereld.

P.s.s. Dit verhaal is gebaseerd op waargebeurde feiten. Ik heb inderdaad een oude, kapotte telefoon en ik ben inderdaad tweemaal gebeld door de directeur van de Vrouwenopvang Fryslân omdat zij een verkeerd cijfer had opgeschreven. De rest is verzonnen. Ik ben immers een toffe peer, en geen sociale loser.

P.s.s. Zou die directeur het waarderen wanneer ik dit verhaal naar haar zou proberen te mailen, met een begeleidend schrijven? Ik zou niet graag als een enge stalker willen overkomen, zeker niet tegenover Friese vrouwenopvangers, maar het lijkt me gewoon heel grappig om het te doen.

LUH-3417

Laatst gewijzigd op 27-02-2007 om 20:13.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 27-02-2007, 16:12
leiv
leiv is offline
Citaat:
LUH-3417 schreef op 27-02-2007 @ 15:43 :


Het was een nacht als alle anderen geweest. Een nacht gevuld met rusteloze dromen en ingeklemd tussen twee identieke dagen, in een week die iedere andere week had kunnen zijn. Zijn wekker ging om acht uur af, [Overgang is niet helemaal soepel] hij luisterde tot half negen naar muziek die de blikkerige ruis probeerde te overstemmen. Waar hij zijn wekkerradio ook neerzette en hoe helder het signaal op dat moment ook leek, de volgende morgen was het altijd die schurende ruis met op de achtergrond die gepolijste muziek. Iets na half negen zette hij de wekker uit, hield hij één voet kort buiten de dekens en rolde hij weer terug in de lakens. [Die twee extra 'hij's' breken de zin.]

Om half elf schrok hij wakker. Alweer een morgen verziekt, en daarmee feitelijk de rest van de dag. Ook vanavond zou hij weer slapeloos rondwoelen en zelfs morgen zou hij nog de naweeën van deze mislukking voelen, wanneer hij na een te korte nacht weer zou proberen om om acht uur op te staan. Uiteindelijk rolde hij uit bed, nam hij een douche en keek hij werktuiglijk op zijn telefoon. [Weer hij, hij en hij. Is dat een taalregel?] In plaats van de tijd te zien, zag hij '1 missed call'.

Veel later werkte hij met moeite een ontbijt weg. Hij dacht aan hoe hij eigenlijk melk zou moeten drinken, omdat dat gezond was. Hij dacht aan hoe hij fruit zou moeten eten, twee stuks per dag. Hij dacht aan zijn nooit vervulde plannen ooit eens te gaan sporten. Hij dacht aan van alles en nog wat, om die 'missed call' maar uit zijn hoofd te kunnen bannen.
De normale gang van zaken, zo wist hij heel goed, was dat hij nu terug belde naar het nummer dat hem gebeld had, om te vragen waarom ze überhaupt naar hem gebeld hadden. De normale gang van zaken zou zijn dat hij gewoon op 'call' drukte, de kiestoon liet ratelen, geen brok in zijn keel kreeg, geen zweterige handen voelde en dat hij niet snel het gesprek weg drukte voordat iemand kon opnemen. Dat was de normale gang van zaken. In plaats daarvan sabbelde hij op een stuk oud, droog brood, zoals hij iedere morgen deed.

Het was vast iemand die een verkeerd cijfer had getoetst. Vast iemand die in de haast van alledag, in de drukte van zijn of haar bestaan, een knop gemist had. Vast iemand die voorop liep in de vaart der volkeren. Als je er over nadacht kon het feitelijk niets anders zijn. Zo'n nummer van een mobiele telefoon bestaat uit tien cijfers en hoe groot is de kans dat een onoplettend mens, het is immers een routinezaak, met zijn of haar stompe, uitgeëvolueerde vingers alle tien de juiste knoppen weet te raken? Eigenlijk was het wonderbaarlijk dat hij niet de hele dag platgebeld werd door mensen die het verkeerde nummer hadden ingetoetst. [Leuk] Eigenlijk was dat heel wonderbaarlijk. Zo wonderbaarlijk zelfs dat de wonderbaarlijke afwezigheid van die eerdere missers, maakte juist dat geval nog veel wonderbaarlijker was. [Deze zin mist het een en ander.] Hoe langer hij er over nadacht, hoe zekerder hij wist dat het onmogelijk was dat iemand het verkeerde nummer had getoetst. Had niet iedereen een digitaal telefoonboek? Kon niet iedereen zijn nummers via vreemde golflengten naar elkaar WiFi'en of Wappen? Was het menselijk falen niet geheel en al weggewerkt uit de moderne telecommunicatie? Zeker wel.
Al dit denken over techniek bracht hem op het idee het nummer dat hem gebeld had eens op te zoeken op internet, om te zien of er iemand aan te koppelen viel. Er waren slechts twee zoekresultaten en allebei verwezen ze naar dezelfde pagina; de contactgegevens van de directeur van de Vrouwenopvang Fryslân. De vrouwenopvang Friesland... hij was nooit in Friesland geweest en had ook nooit veel met vrouwen van doen gehad. Waarom zou de vrouwenopvang van Friesland hem in 's hemelsnaam bellen?

Het was een nacht als alle anderen geweest. Een nacht gevuld met rusteloze dromen en ingeklemd tussen twee identieke dagen, in een week die iedere andere week had kunnen zijn. Zijn wekker ging om acht uur af en om half elf schrok hij wakker. Verdomd!

Opnieuw had hij '1 missed call' en opnieuw het nummer van de vrouwenopvang. Nog altijd ongekleed zakte hij op zijn bed en staarde hij naar het nummer. Hij staarde lang naar het nummer. Zo lang, dat al het andere uit zijn blikveld verdween en alleen het gelige, vieze scherm van zijn telefoon overbleef, met daarop het nummer dat hem de vorige dag zo gekweld had en dat hem deze dag opnieuw zou kwellen. Opnieuw zouden alle gedachten die bij hem opkwamen slechts ten doel hebben hem niet aan het nummer te doen denken, opnieuw zou hij naarstig op zoek gaan naar bezigheden om maar niet aan het nummer te moeten denken en opnieuw zou zijn hele denken en doen een dag lang in het teken staan van dat nummer. De onbekende stem die erachter zou liggen. De stem die nu een vragend 'Hallo?' uit zijn telefoon liet klinken.

Zijn duim had gerust op de belknop en kennelijk had hij hem ingedrukt. Hij bracht de telefoon snel naar zijn oor en antwoordde.
“Uhm... hallo?”
“Ah”, klonk een vrouwenstem. “Hallo. Met wie spreek ik?”
Hij zei zijn naam en voor de zekerheid ook zijn woonplaats. “U heeft mij vanmorgen en gisteren gebeld, dus ik dacht... ik bel maar eens terug.” Hij floepte het er zo uit. Het was precies waar het op stond en wat hij wilde zeggen. Een volkomen onbekend gevoel van trots en competentie laaide in hem op. [Mooi]
“Ah, dus toch! Ik dacht het al. Nee, sorry. Ik heb kennelijk een verkeerd nummer opgeschreven, want ik ben op zoek naar Debby.”
“Oh. Nou, ik ben geen Debby, voor zover ik weet.” Hij voelde een diepe steek door zijn hart gaan. Hij had er op dit moment alles voor overgehad om Debby te mogen zijn.
“Sorry, wat zei u? De lijn is hier heel slecht.” De lijn was niet slecht, dat wist hij. Het was zijn telefoon die slecht was. Een vies, oud, versleten ding waarmee nauwelijks nog viel te bellen, als hij dat al wilde.
“Ik zei: dan heeft u vast een verkeerd nummer gedraaid.”
“Ja, inderdaad. Het spijt me. Ik zal uw nummer nu van de lijst schrappen, dan heeft u geen last meer van me, als het goed is. Nogmaals excuses!”
“Dat geeft niet, hoor.”
“Ok. Dag!” Ze hing op.
“Dag”, mompelde hij tegen de de pieptoon.

Het gesprek was voorbij. Hij had beter 'vaarwel' kunnen zeggen. Hij had beter kunnen proberen nog langer met haar te blijven praten. Hij had beter kunnen zeggen dat hij wel Debby was, maar dan verkouden en met een zware stem. Hij had... hij gooide zijn telefoon weg, viel weer terug op zijn bed en staarde weer voor zich uit. Zij zou hem nooit meer bellen [komma] hij zou haar nooit meer kunnen bellen. Ze was zijn nummer nu al kwijt en hij had alleen nog die twee pijnlijke herinneren [herinneringen] in het geheugen van zijn stervende telefoon die als brandende kolen in zijn ziel gedrukt werden.

Uiteindelijk zou ze sterven en zou hij niet weten waar haar graf was. Uiteindelijk zou ook hij sterven en zou niemand weten waar zijn graf was. Zelfs niet de Vrouwenopvang Fryslân. [Ik vind deze alinea wat cliché en overbodig.]

Buiten woei de wind bij gebrek aan beter.

---
De eenzaam- en troosteloosheid druipen ervan af. Ik moet eerlijk zeggen dat de door jouw bedoelde symboliek mij niet was opgevallen. Wel leuk gedaan. Het is merkbaar dat je in het hoofd van een sociale loser bent gekropen. Wat vast een lastige opgave is voor een dergelijke toffe peer. Al met al een interessant verhaal dat lekker wegleest.
__________________
pretentieus vlerkenwerk
Met citaat reageren
Oud 27-02-2007, 18:57
Verwijderd
Heb dank! Ik heb de meeste van je opmerkingen ter harte genomen. Het probleem met alle 'hij-en' is tweeledig: enerzijds maakte ik vroeger altijd zinnen als 'Met een schok stond hij op, keek rond en ging weer zitten', waarmee ik dus feitelijk zeg 'Met een schok stond hij op, met een schok keek hij rond en met een schok ging hij weer zitten'. Althans, ik lijk me te herinneren dat dat taalkundig zo werkte.
Anderzijds was dit verhaal in eerst in de eerste persoon en heb ik het daarna omgezet naar de derde persoon, wat het daarna moeilijk te beoordelen maakt of een 'hij' terecht is of niet. Ik had er namelijk al een heleboel gezien.

Die laatste alinea is inderdaad wat suf. Bijna net zo erg als al je personages afslachten aan het einde, maar goed. Misschien is het wel onderdeel van de routine, misschien is het om de allerlaatste zin beter uit te laten komen, want dat vind ik nog steeds één van de betere manieren om een verhaal te beëindigen.

LUH-3417
Met citaat reageren
Oud 27-02-2007, 19:42
leiv
leiv is offline
Citaat:
Met een schok stond hij op, keek rond en ging weer zitten', waarmee ik dus feitelijk zeg 'Met een schok stond hij op, met een schok keek hij rond en met een schok ging hij weer zitten'.
Klopt, maar die voorbeeldzin is een geval apart.

In de volgende zinnen gaat dat argument niet op:

"Iets na half negen zette hij de wekker uit, hield hij één voet kort buiten de dekens en rolde hij weer terug in de lakens."

"Uiteindelijk rolde hij uit bed, nam hij een douche en keek hij werktuiglijk op zijn telefoon."


Onderstaande zinnen lijken mij taalkundig kloppend (Schrijfwijzer-proof) en veel soepeler:

'Iets na half negen zette hij de wekker uit, hield één voet kort buiten de dekens en rolde weer terug in de lakens.'

'Uiteindelijk rolde hij uit bed, nam een douche en keek werktuiglijk op zijn telefoon.'

Ik moet opmerken dat ik die tweede zin sowieso niet zo zou schrijven. Het voelt niet evenwichtig om het nemen van een douche en het kijken op een telefoon achter elkaar te zetten in een schakel-zin.

Maar, misschien zijn dit kwesties van smaak...

Succes in elk geval.
__________________
pretentieus vlerkenwerk
Met citaat reageren
Oud 27-02-2007, 20:05
Verwijderd
Ik had ze in het origineel al veranderd. Gelukkig maar, want ik schrijf graag met de zegen van de Schrijfwijzer.

Die tweede is inderdaad wat vreemd. Zeker ook omdat er nogal een verschil is tussen hoe lang de opgesomde activiteiten duren. Uit bed komen een paar seconden, op de telefoon kijken ook maar een fractie maar doe zelf al snel een dik kwartier over douchen. Ik moet er nog eens naar kijken. Bedankt voor je scherpe blik.

Oh, het is zeker ook een kwestie van smaak. Op één of andere manier heb ik mezelf die opsommingszinnen aangeleerd en komen ze in een heleboel teksten van me voor. Ik kan er nu moeilijk nog omheen.

LUH-3417
Met citaat reageren
Oud 27-02-2007, 21:57
leiv
leiv is offline
Citaat:
LUH-3417 schreef op 27-02-2007 @ 20:05 :


Oh, het is zeker ook een kwestie van smaak. Op één of andere manier heb ik mezelf die opsommingszinnen aangeleerd en komen ze in een heleboel teksten van me voor. Ik kan er nu moeilijk nog omheen.

Ik maak ook voortdurend gebruik van opsommingszinnen. Heerlijk om daar mee te knutselen. Met die kwestie van smaak bedoelde ik de structuur van die zinnen.

Maar nu hebben we er wel genoeg over gezegd. Tijd voor reacties van anderen!
__________________
pretentieus vlerkenwerk
Met citaat reageren
Oud 28-02-2007, 19:03
Verwijderd
Als eerste een compliment voor het goedlopend verhaal. Op bovenstaande taalkundige opmerkingen had ik eerlijk gezegd nog niet eens op gelet. Dus daar ga ik me ook niet mee bemoeien.

Naar aanleiding van je spoiler kan ik het volgende zeggen: Het viel me wel op dat de eenzaamheid en de wil om in contact te komen met de buitenwereld van het verhaal afdruipt. Ook valt het op dat de persoon het wil maar er niet mee in contact kan komen. De symboliek van de oude vieze telefoon was ik niet op gekomen.

Zelf viel me op dat de hoofdpersoon een soort telefoonangst heeft en bang is om met vreemde mensen te praten (sociale angst) Ook maak ik uit het verhaal op dat hij een saai en eenzaam leventje heeft. (beide dingen lijken me nogal duidelijk )

De laatste alinea vond ik een beetje overdreven. In het hele stuk probeer je door middel van symboliek iets uit te dragen. Opeens is de laatste alinea heel dramatisch in mijn ogen.

De laatste zin vind ik wel meer bij de sfeer van het verhaal passen. Ik had stiekem gehoopt dat het verhaal wat langer was...
Met citaat reageren
Oud 28-02-2007, 21:22
EggeD
Avatar van EggeD
EggeD is offline
hij 52
de 42
het 34
zijn 32
en 32
een 26
was 22
dat 22
van 22
had 19
op 18
die 17
zou 17
nummer 16
te 16
in 15
hem 12
om 11
niet 11
uit 10
met 10
naar 10
” 10
ik 9
telefoon 8
aan 8
kunnen 7
dag 7
nog 7
zo 6
al 6
hoe 6
er 6
iemand 6
als 6
opnieuw 6
dacht 6
ook 6
nacht 5
nooit 5
weer 5
ze 5
terug 5
vrouwenopvang 5
haar 5
twee 5
week 4
maar 4
debby 4
beter 4
__________________
Lampaan.
Met citaat reageren
Oud 02-03-2007, 11:35
Porcelain
Avatar van Porcelain
Porcelain is offline
Eh egged? Wat is dat?
Met citaat reageren
Oud 04-03-2007, 14:12
Porcelain
Avatar van Porcelain
Porcelain is offline
Had ik een hele reactie getypt, sluit ik het venster perongeluk -_-'. Nog maar eens dan.

Sterk geschreven verhaal. Jammer dat je verklapt waar het idee van de vrouwenopvang vandaan kwam, want ik vond het een geniale vondst.

Je zegt dat je dmv routine het gevoel van eenzaamheid wil versterken. Leg dat eens uit? Ik beleef routine eigenlijk juist als iets dat hoort bij iemand met een gewoon leven, werk, sport, zaterdagavond met vrienden en zondagochtend met een krant en sigaret uitrusten. Een sociale loser is in mijn idee veel eenzamer en hulpelozer als hij dat niet meer heeft: als hij elke dag op een ander tijdstip wakker wordt en de ene keer met de lasagna van gisteravond ontbijt, de andere keer met een bedorven pak melk dat eenzaam in de ijskast stond, áls hij al ontbijt.

Het enige eenzame aan de routine in je verhaal, misschien bedoel je dat, vind ik de zinloosheid ervan: waarom zou je om 8 uur opstaan als er verder toch niets is in je leven?

Ik vind dat vooral gedachten als 'ik zou fruit moeten eten en melk moeten drinken' de eenzaamheid benadrukken. En natuurlijk de manier waarop iets onbeduidends als een gemiste oproep twee dagen lang de rode draad in zijn leven is: dat toont aan hoe weinig de rest van zijn leven voorstelt. De symboliek van de telefoon vind ik leuk, maar die haal ik er tijdens het lezen niet uit (volgens mij is dat altijd zo met symboliek, die zie je alleen als je ernaar gaat zoeken, of ligt dat aan mij?).
Met citaat reageren
Oud 04-03-2007, 18:03
Verwijderd
Klopt ja. Gelukkig maar dat symboliek helemaal niet nodig is om een verhaal te lezen. Het speelt alleen een rol als je zoveel mogelijk van een verhaal wilt begrijpen of er later interessant over wilt doen, verder weinig.

Misschien is routine het verkeerde woord en had ik het beter over eentonigheid kunnen hebben. Een eentonig leven betekent, naar mijn idee, dat er weinig invloeden van buitenaf zijn die het ritme ervan (kunnen) verstoren en duidt daarmee op eenzaamheid. En eentodigheid wordt wel versterkt door herhaling, rite? Of niet?

Waarom hij om acht uur op wilt staan weet ik niet precies. Uit zijn wens om goed te eten en te sporten blijkt dat hij wel voornemens heeft om zijn 'leven te beteren' of in ieder geval om het meer en meer diverse invulling. Ik gok dat het vroege opstaan hoort bij het beteren van zijn leven.
Of het gaat om de suggestie. Hij heeft geen drol te doen, maar als hij elke dag tot elf uur op zijn nest ligt, geeft hij daar aan toe. Als hij, daarentegen, elke morgen om acht uur opstaat, heeft het er in ieder geval nog de schijn van dat hij een druk en nuttig leven leidt.
Of een combinatie van beiden.

LUH-3417
Met citaat reageren
Oud 04-03-2007, 19:40
Porcelain
Avatar van Porcelain
Porcelain is offline
Eentonig, ah. Dat is een ander verhaal.

Wel een enigzins verstandige sociale loser dus, die de zaken nog best een beetje op orde heeft en zijn leven wil beteren. Ik weet niet of ik dat helemaal vind passen bij de mate waarin hij gechoqueerd is door die gemiste oproep.

'Het was vast iemand die een verkeerd cijfer had getoetst. Vast iemand die in de haast van alledag, in de drukte van zijn of haar bestaan, een knop gemist had. Vast iemand die voorop liep in de vaart der volkeren. Als je er over nadacht kon het feitelijk niets anders zijn. Zo'n nummer van een mobiele telefoon bestaat uit tien cijfers en hoe groot is de kans dat een onoplettend mens, het is immers een routinezaak, met zijn of haar stompe, uitgeëvolueerde vingers alle tien de juiste knoppen weet te raken? Eigenlijk was het wonderbaarlijk dat hij niet de hele dag platgebeld werd door mensen die het verkeerde nummer hadden ingetoetst. Eigenlijk was dat heel wonderbaarlijk. Zo wonderbaarlijk zelfs dat de wonderbaarlijke afwezigheid van die eerdere missers, juist maakte dat dit geval nog veel wonderbaarlijker was. Hoe langer hij er over nadacht, hoe zekerder hij wist dat het onmogelijk was dat iemand het verkeerde nummer had getoetst.'

Hulde.
Met citaat reageren
Oud 04-03-2007, 20:47
Verwijderd
Voor die passage? Die vond ik zelf ook wel mooi. Zonder veel van toon te veranderen, verandert hij 180 graden van mening.

En ach verstandig. Verstandig in de zin van dat hij weet dat het zo niet goed gaat, maar ik geef hem weinig kans op verbetering.

LUH-3417
Met citaat reageren
Oud 04-03-2007, 21:29
homehapero
Avatar van homehapero
homehapero is offline
lekker stukkie!
alleen blijf ik nu met zo'n pijnlijk leeg gevoel achter doordat ik zoveel medelijden met die vent heb (misschien omdat ik er mezelf in herken; een kluizenaar wiens enige contact met de buitenwereld dit forum is en die vreemd slechte stukjes schrijft op een oude pc met flikkerend scherm...*).
Wil je geen vervolg schrijven waarin alles goedkomt? Voor mijn zielrust weet je




*we kunnen niet allemaal vlotte players als LUH zijn...
__________________
"nu nog hopen dat niemand anders een verhaal instuurt en de kat is in het bakkie..."
Met citaat reageren
Oud 04-03-2007, 23:00
Verwijderd
Citaat:
homehapero schreef op 04-03-2007 @ 21:29 :
lekker stukkie!
alleen blijf ik nu met zo'n pijnlijk leeg gevoel achter doordat ik zoveel medelijden met die vent heb (misschien omdat ik er mezelf in herken; een kluizenaar wiens enige contact met de buitenwereld dit forum is en die vreemd slechte stukjes schrijft op een oude pc met flikkerend scherm...*).
Wil je geen vervolg schrijven waarin alles goedkomt? Voor mijn zielrust weet je

*we kunnen niet allemaal vlotte players als LUH zijn...
Lang was ik als jou, broeder, maar toen smeet ik anderhalf duizend euro tegen een nieuwe pc aan en kijk nu eens!: Toffe peer, presto!

Nee, er komt geen vervolg. Ik doe weinig met vervolgen en zeker niet op verzoek. Maar ik kan je persoonlijk garanderen dat de hoofdpersoon uit dit verhaal slechts enkele dagen later de liefde van zijn leven tegenkomt en voor de rest van zijn bestaan volstrekt gelukkig is, ook al beseft hij zich dat pas op zijn sterfbed. Maar goed, consessies moeten we doen.

LUH-3417
Met citaat reageren
Oud 05-03-2007, 13:47
Porcelain
Avatar van Porcelain
Porcelain is offline
Citaat:
LUH-3417 schreef op 04-03-2007 @ 23:00 :
Lang was ik als jou jij,
.

En ja, die passage is prachtig gedaan.
Met citaat reageren
Oud 05-03-2007, 14:37
Verwijderd
Helaas had ik geen geld meer voor een spellingscontrole. Maar ach, een vriendin die Nederland studeert kan dat weer ondervangen.

LUH-3417 - Oeh, hier ga ik klappen voor krijgen.
Met citaat reageren
Oud 05-03-2007, 15:12
Verwijderd
Neuh, waarom?
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 00:33.