Mijn leven naar de afgrond?

[Thanatios]

Geachte mede-forumers.

Na 4 jaar gezeten te hebben op het VMBO, besloot ik HAVO te gaan doen. Het einde nadert, en ik sta maar voor 3 van de 7 vakken voldoende. Voor wiskunde een 4,3 en de rest cijfers tussen de 5,3 - 5,6. Met nog een tentamen week die aankomt over 2 weken, 7 boek verslagen te maken, 3 Praktische opdrachten, en ik de afgelopen maand totaal niets heb gedaan aan school.

Mijn motivatie is verdwenen. Niet alleen in het leren. Maar ook in het leven. Ik heb 1 of andere dieptepunt bereikt, ik heb geen depressie, niets ergs mee gemaakt. Maar gewoon een besluit: Ik wil niet meer leven.

Maar jammer zo zeer, doe je dat niet. Niet tegenover je ouders, vrienden, geliefde, en mijn lieve zusje.

Ik kan niet tegen deze maatschappij, waar simpelweg de sterkere samenkomen om de zwakkere te onderdrukken, uit te buiten. En ik klink nu misschien revolutionair/extremistisch, maar dat is gewoon mijn mening, wat ik de afgelopen 5 jaar heb gezien en ook wel gevoelt. Hoe moet je overleven? Zonder diploma, zonder iets.

Zo, mijn hart is gelucht.

Dan nu mijn vraag:
Tot aan vandaag heb ik mezelf nog op geen enkele MBO school ingeschreven. (Dacht HAVO te kunnen halen..) De open dagen zijn voorbij. En de scholen waar ik het meeste interesse in toonde, nemen (volgens mij) al geen mensen meer aan.

Mijn interesses zijn:
Muziek
Kunst
Poëzie
Psychologie

In woon omstreeks regio Rotterdam. Graag zou ik willen weten of ik nou te laat ben of niet?

Ik heb me (online) al geprobeerd in te schrijven voor de opleiding SPW 4 (Richting Psychologie leek mij dit), ik heb 1 maand gewacht op een reactie, en nog steeds niets. Ik heb de directie gemaild. 1 week later nog steeds geen antwoord ontvangen. Nog een gemaild, nu 3 dagen voorbij, en nog steeds niets.

Wat kan ik het beste doen in mijn situatie?

Alvast zeer hartelijk dank voor uw advies.

[Osmoian]

Kan je niet gewoon nog een keer de HAVO proberen?

[handschoen]

Inderdaad, je kan het eventueel nog een keer proberen he? Maar als het je lukt om jezelf te motiveren, dan zou je kunnen proberen om voor die vakken waarbij je tussen de 5,3 en 5,6 staat, toch minimaal een 5,5 te staan door die tentamens goed te maken. (althans dat is dan toch wel voldoende?) Kijk, dat is alsnog niet zo'n fijne uitgangspositie, maar als je dan volgend jaar je best doet, dan heb je misschien ook wel wat betere resultaten.
Voor die boekverslagen en praktische opdrachten kan je misschien afspreken dat je een gedeelte ervan nu probeert te maken en dat je de rest bijvoorbeeld als vakantietaak gaat doen.

Tja dat is allemaal niet leuk, maar als je het echt graag wilt halen dan lukt het je misschien ook wel als je nu nog even hard gaat werken. En ga eventueel eens met je mentor/coordinator praten en laat je motivatie zien.
En mocht het allemaal toch niet lukken dan is je leven nog niet naar de afgrond... Je kan het jaar ook nog een keer overdoen.

Verder is het niet echt netjes dat er niet op je mail wordt gereageerd. Ik zou gewoon eens gaan bellen; dat is soms effectiever dan mailen.

Maar ik zou vooral nog eens nadenken over wat je wilt! Wil je de havo halen? Ga daar dan nu heel erg hard voor werken of doe je jaar over! Heb je daar geen zin meer in? Ga dan voor die mbo-opleiding!

En nog even over jou levensvisie: je hebt uiteindelijk je lot in eigen hand. En misschien heb je geen depressie, zoals je zegt, maar helemaal normaal vind ik het ook niet.

[Thanatios]

Als je van het VMBO komt, mag je niet blijven zitten op de HAVO (In ieder geval bij ons niet). Daar heb ik al over na gedacht, maar het mag dus blijkbaar niet.

Ik weet niet tot wanneer ik de tijd heb om mezelf in te schrijven? En hoe moet ik dat doen?

Thanatios schreef:

Wat kan ik het beste doen in mijn situatie?

Het mbo dat je gemaild hebt bellen? Dan kan je meteen vragen hoe je je kunt inschrijven (meestal dmv een inschrijfformulier, dat je vaak van de website af kunt halen en anders vast wel op de school kunt krijgen).

En verder denk ik toch maar hulp zoeken voor je problemen, want als je je zo voelt zou het wel eens kunnen dat mbo ook te zwaar is, terwijl het dat als je goed in je vel zit niet zou zijn (net als havo waarschijnlijk).

Ik heb even gezocht en de websites helpen je ook verder, bijvoorbeeld: Zadkine (maar ik zou dus zeker even bellen, want zoals er op de site staat: "Via deze site meld je je aan voor een opleiding. Daarmee ben je nog niet ingeschreven. Voor de meeste opleidingen is er eerst een intakegesprek. Daarna kijken we naar de datum van aanmelding; hoe eerder de aanmelding binnenkomt, hoe groter de kans op inschrijving.") en ook bij het Albeda kun je je online aanmelden (maar ook daar zou ik daarnaast even naar bellen als ik jou was).

[Chris-Verhoeckx]

Wat erg

Als ik jou was zou ik kijken via de Zadkine of de Albeda of je daar vavo mag doen (in havo) en als je dat echt niet ziet zitten dan zou ik inderdaad SPW niveau 4 doen. Dat heeft een beetje alles wat jij wil.

Offtopic: Ik begin 'm nu ook wel te knijpen hoor Ik wilde ook na mijn examen naar 4-havo en een N&G-profiel doen maar ik hoor van menig mensen dat 't echt een trapje te hoog is

[Osmoian]

Trouwens, het is toch ook zo dat je na je MBO nog altijd naar het HBO kan?

[brands]

Osmoian schreef:

Trouwens, het is toch ook zo dat je na je MBO nog altijd naar het HBO kan?

Dat kan jah, zelf ga ik het ook doen. En als je MBO hebt kun je altijd nog zeggen van het HBO lukt me niet. Dus stop ik.

Gr.Brands

[T_ID]

Thanatios schreef:

Ik kan niet tegen deze maatschappij, waar simpelweg de sterkere samenkomen om de zwakkere te onderdrukken, uit te buiten. En ik klink nu misschien revolutionair/extremistisch, maar dat is gewoon mijn mening, wat ik de afgelopen 5 jaar heb gezien en ook wel gevoelt. Hoe moet je overleven? Zonder diploma, zonder iets.

Met die mentaliteit kom je er sowieso niet, opleiding of niet.

Ik heb wel grotere aantallen zwaardere onvoldoendes gehad halverwege, en het aan het eind van het jaar toch gehaald. Wat is daar dan aan dat jij niet zou kunnen? Je kan alles tenzij het niet kan, moet je insteek zijn. Als je dom was dan was je überhaupt niet op de Havo terecht gekomen, dus dat is niet de beperking. De enige beperking is dan dus wat je wilt.


Verder kun je je just in case prima inschrijven bij een MBO. Gewoon bellen, hoppa, je hoort vanzelf wat kan en niet kan. Wanneer je het alsnog haalt, kun je altijd die inschrijving cancellen.

[Balance]

Thanatios schreef:

Mijn motivatie is verdwenen. Niet alleen in het leren. Maar ook in het leven.
(..) ik heb geen depressie
(..)Ik wil niet meer leven.

Euh, hier gaat het al mis volgens mij.
Ga toch eens naar een arts en laat je door verwijzen naar een psycholoog.

[Iduna]

Ik heb meerdere topics van je gelezen over je thuissituatie e.d. Dat is heel zwaar, maar met deze negatieve instelling is het nog veel zwaarder. Wellicht kun je daar eens met iemand over praten? Het kan iig opluchten en nieuwe inzichten bieden.
En ga vooral bellen met MBO scholen (niet e-mailen), wie weet nemen ze je nog gewoon aan. Wie niet waagt..

[Daboman]

T_ID schreef:

Met die mentaliteit kom je er sowieso niet, opleiding of niet.

Ik heb wel grotere aantallen zwaardere onvoldoendes gehad halverwege, en het aan het eind van het jaar toch gehaald. Wat is daar dan aan dat jij niet zou kunnen? Je kan alles tenzij het niet kan, moet je insteek zijn. Als je dom was dan was je überhaupt niet op de Havo terecht gekomen, dus dat is niet de beperking. De enige beperking is dan dus wat je wilt.


Verder kun je je just in case prima inschrijven bij een MBO. Gewoon bellen, hoppa, je hoort vanzelf wat kan en niet kan. Wanneer je het alsnog haalt, kun je altijd die inschrijving cancellen.

Ik ben het met T_ID eens. En bij mij dreigde het ook vaak genoeg te gebeuren dat ik niet over zou gaan en op de uni is het ook al een keer bijna mis gegaan. De eerste stap zou eigenlijk moeten zijn, dat je je gedachte "ik kan het niet" verandert in de gedachte "ik kan het wel".

[Lotte]

Vaak hielp het bij mij om die boosheid om te zetten in de gedachte: 'Ik zal ze eens laten zien wat ik kan'. Misschien dat jij ook kracht uit je woede kan halen.

[Thanatios]

Bedankt voor jullie reacties. Jammer maar zo zeer, ben ik niet meer in staat om zelfs überhaupt goed te functioneren. Ik merk dat ik gewoon niet meer volg wat mensen tegen mij zeggen. Ik merk dat ik niet meer na-denk, en alles in mijn hoofd is gewoon.... blank. Het is lastig om uit te leggen. Maar ik heb serieus het idee alsof ik mijn bewustzijn verlies.

Ik heb 5 jaar lang alleen maar problemen gehoord van mijn moeder haar kant. Geld problemen. Problemen thuis. Ouders problemen. Problemen zusje die naar de verkeerde school gaat. Brieven schrijven naar verschillende mensen en instanties. Daarnaast mijn moeder die best vaak drinkt de laatste tijd, en waar ik persoonlijk veel zorgen om maak, maar het niet durf te zeggen omdat als ik over haar begin ik de kans heb dat zij boos op mij wordt.

Ik zit nu in mijn tentamen week. Vandaag heb ik Economie gehad. Naar mijn idee ging die goed. Misschien zelfs te goed. Het kan gewoon niet, want ik heb helemaal niets geleerd ervoor. Morgen heb ik Nederlands en Wiskunde. Voor Wiskunde was de leraar de afgelopen 2 maanden ziek. Dus ik heb helemaal niets opgeschoten. En daarnaast sta ik een 3,8 voor Wiskunde.

Vandaag kwam ik thuis uit school. En dezelfde routine... alweer, ik kan er niet meer tegen. Na school weer werken. Om 7 uur naar huis. Inmiddels al half 8. En in plaats van te beginnen met huiswerk zo als ik eerst altijd deed, viel ik in slaap.
Ik eet al... een lange tijd niet meer. En ik voel druk, zware druk op mijn hoofd.
Ook telkens, al begint mijn moeder over de Examens in 5 Havo, en vervolgens de universiteit waar ik naartoe ga volgens haar. Krijg ik gewoon kramp van binnen.

Ik heb mezelf zwaar uitgesloofd dit jaar, vriendin, baan, Havo. En aan het eind van het jaar heb ik over:
Een ex, die met iemand anders naar bed gaat.
Vriendengroep die mij in de steek heeft gelaten, dankzij mijn ex.
Mijn baas die mij overuren laat draaien, en ruzie met mij zoekt.
Na hard mijn best te hebben gedaan, allemaal 5en.
Een moeder die mij ziet als mislukkeling en een niets.

En wat nu?..
Ik heb morgen Nederlands en Wiskunde. Om kwart over 11 beginnen ze. En dan... Ik weet niet eens waar ik moet beginnen met leren of dergelijke.

Misschien moet je eens orde op zaken stellen.

Wat wil je? Zet dat op papier. Zoek uit hoe je wat je wilt kunt bereiken. Zet dat ook op papier. En ga daar aan werken.

Laat je leven niet van anderen afhangen, maar neem het in je eigen hand (of iig: probeer dat). En daarbij hulp zoeken als je het zelf niet kunt (en die indruk krijg ik), is geen schande, daar zijn die mensen voor.

Op een gegeven moment helpt afwachten niet meer en moet je stappen ondernemen.

[aapje1985]

Het is inderdaad heel moeilijk om positief te blijven als je het gevoel hebt dat alles verkeerd gaat in je leven. En vooral als het dingen zijn waar je zelf weinig grip op hebt. Maar waar jij wel grip op hebt is de manier waarop jij in het leven staat en hoe jij met situaties om gaat. Zoals al is gezegd door anderen: jij bent degene die je lot in handen heeft. Ook al gebeuren er soms dingen waar jij niks aan kunt doen, jij bepaalt hoe je ermee om gaat. Je moet je op den duur afvragen wat je wil. Als je ervoor kiest om een negatieve houding te hebben en op te geven, gaat je leven sowieso niet beter worden. Als je positief blijft en hoe moeilijk ook erin gelooft dat je het kan en dat het beter zal worden, zal dat ook gebeuren. Misschien niet in een keer, maar ik ben ervan overtuigd dat als je ergens in gelooft en je er voor inzet, dat het zal lukken.

Ik weet het het is makkelijk gezegd, maar geloof me ik heb ook een tijd lang problemen gehad thuis met scheiding ouders en het is wel zo. Ook al heb je het idee dat alles verkeerd gaat en dat het toch geen zin meer heeft, toch is het belangrijk om niet op te geven.

Verder heb ik inderdaad het idee dat je het allemaal behoorlijk negatief inziet en je machteloos voelt, wat op zich niet zo vreemd is gezien je situatie. Maar het is niet goed om daar in te blijven hangen. Ik ben geen psycholoog ofzo, maar heb wel psychologie gestudeerd dus weet er wel het een en ander van. Ik zou je echt aanraden om er met een psycholoog over te praten en anders in ieder geval met iemand uit je omgeving. Dat lucht denk ik echt op en diegene kan je dan ook helpen om de dingen op orde te krijgen. Bovendien zou ik op school je situatie uitleggen zodat ze er rekening mee kunnen houden. Gezien je situatie, is het echt niet gek dat je zoveel onvoldoendes hebt.

Never lose your hope, cause hope is al there's left when everything seems lost.