10-11-2003, 16:58
|
|
|
De bedoeling:
Maak een kleine verhaal-vorm van een eigen negatieve gedachte, een negatief gevoel of een negatieve gebeurtenis van dit moment of van het verleden wat weer naar boven komt drijven; laat het duidelijk ergens afspelen, beschrijf wat je voelt denkt, ziet en wat er gebeurt met jou en alles om je heen. Dit vanuit de ik-vorm.Laat het verhaal in een open einde. Vervolgens gaat iemand anders(je mede-forummer), dit verhaal beïnvloeden.. Je stapt als het ware in het verhaal en je laat jezelf meespelen in het verhaal. Hoe je jezelf in het verhaal brengt/gaat verwerken, kan je zelf bedenken.(als broer, zus, vriendin, kennis)) de bedoeling is dat je op het verhaal van de starter inspringt en als eigen persoon, in gedachten, gevoelens, sfeer uitdrukt, hoe jij met dat probleem/ de negatieve gedachte/ het negatieve gevoel, op een positieve voorzichtig manier om zou gaan en/of wat je er mee zou doen.(oplossing). Dus met jouw positieve kijk/kant, ideeën/oplossingen/gedachten/gevoelens brengen tot het verhaal van de persoon die met het verhaal is begonnen. Doel: ~Kijken hoe jij om gaat in een bepaalde “rol” met het probleem van de ander. ~De starter van het verhaal, de gelegenheid geven, met andere ogen te kijken naar zijn gevoel/gedachten/gebeurtenis; een positieve blik werpen op het gegevene, in een creatieve , wat minder directe vorm. 1 moet dus beginnen met de spits af te bijten, vervolgens gaat er een forummer serieus op het verhaal in, op de manier als dat ik hierboven heb beschreven. Na het afmaken/ ingaan op het verhaal van een (andere) forummer, reageert de starter van het eigen verhaal op die beïnvloeding van de mede-forummer op het verhaal. Om te voorkomen dat het een puinhoop wordt, moet het verhaal eerst goed “afgerond worden”. Ook andere forummers kunnen reageren op het gemaakte verhaal, hoe zij er tegen aankijken. Als het wat besproken is, wordt de volgende situatie/gevoel/gedachten door een forummer weer in gebracht. Pas wanneer de starter van een verhaal heeft gereageerd op het verhaal dat is afgemaakt door een ander, dan pas met het volgende verhaal komen, zodat het wat ordelijker wordt/blijft. Ik ben benieuwd  .Dreamerfly
__________________
Dat je wou dat je nog kind was...
Laatst gewijzigd op 11-11-2003 om 19:20. 
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
10-11-2003, 19:06
|
|
|
Laat ik dan maar beginnen.
Ik ben zestien jaar nu. Mijn ouders zijn uit elkaar. Niets bijzonders in deze tijd zou je zeggen. Maar ik heb al jaren geen contact meer met mijn vader. Vroeger kwam hij eens een avondje bij ons langs. Later belde hij alleen nog maar af en toe. Later is het contact met hem dus helemaal verbroken. Ik kan me niet herinneren dat ik in de tijd dat ik op de middelbare school zat contact met mijn vader heb gehad. Ik weet ook niet hoe mijn ouders uit elkaar zijn gegaan, wanneer, waarom etc. etc. Ik durf hier ook niet met mijn moeder over te spreken, en zij doet dat ook niet met mij. Dat is nou eenmaal zo gegroeid. Maar de laatste tijd ben ik juist weer heel nieuwsgierig enzo. Ik denk er veel over. Maar vragen KAN gewoon niet ofzo.  zo goed? 
|
|
10-11-2003, 19:19
|
|
|
|
Is goed hoor, en ieder schrijft zijn verhaal ook op zijn eigen manier.
Edit by Quiana: Je inbox is vol, zodra het kan pm ik je... Weet je gelijk waarom ik deze post edit.  (of zie topic-opties)
__________________
Dat je wou dat je nog kind was...
Laatst gewijzigd op 10-11-2003 om 19:39.
|
|
11-11-2003, 07:55
|
|
Verwijderd
|
Hmm.. lastig.. snap nog niet helemaal wat de bedoeling is, maar zal wel even reageren.
Psst... het is HET spits afbijten  Ik herken je verhaal wel een beetje. Mijn ouders zijn ook gescheiden, (meer dan 9 jaar geleden) en het contact met mijn vader was op een gegeven moment ook nihil. De vraag die mij onmiddelijk opkomt is: Waarom durf je dit niet met je moeder te bespreken? Ik denk dat zij er (ook al is het (misschien) moeilijk voor haar) wel voor open staat om jou het antwoord te geven op je vragen. (hmm.. de bel gaat.. nu presentatie. Weet voorlopig nog niet echt wat ik verder moet zeggen. Laat maar weten of t goed is. Kus)
|
|
11-11-2003, 11:13
|
|
|
Ook mijn ouders zijn gescheiden ik heb ook best weinig contact met mijn vader...Dit komt eigenlijk omdat ik altijd naar hem toemoet en hij nooit eens hier komt ofzo en naja ik heb niet alle tijd van de wereld om hem op te zoeken, dus ik kom maar 1 keer in de maand bij hem, als het niet minder is...
Met mijn moeder kan ik alles bespreken, dit is dus geen probleem voor mij, maar dat je moeder niet met jou dingen bespreekt, kan dit toch wel andersom? Of ben je bang voor haar reactie op jouw vragen? Als ik jou was zou ik het onderwerp toch een keer proberen aan te kaarten en kijken hoe ze reageerd hierop! Succes!
__________________
And I'll be holding your hand 'cause it's never too late!
|
|
11-11-2003, 12:37
|
|
|
Hee Mies,
Ik kan me heel goed voorstellen in wat voor een situatie je zit. Mijn ouders zijn nu 4 jaar geleden gescheiden en ik heb al die tijd wel contact gehad met mijn vader alleen heb ik mn momenten gehad dat ik helemaal geen contact wilde met mn vader. Ik kan zelf heel goed opschieten met mn moeder maar ik kan me voorstellen dat het voor jou anders is. Jongens trekken over het algemeen (zeker in de puberteit) meer naar hun vader dan naar hun moeder. Omdat jij je puberteit doorgekomen bent en doorkomt zonder vader in je leven zul je het wel met je moeder moeten doen maar ik zeg niet dat dat makkelijk is. Dit is ook geen onderwerp waar je zo een, twee, drie met je moeder over begint. Je moet een aanleding zoeken, ga bijvoorbeeld eens foto's kijken van je jeugd, misschien zitten er nog foto's tussen van je vader. Dit is vast niet iets wat je iedere dag doet dus je moeder zal vast vragen wat je aan het doen bent, nu heb je een mooie opening om er met je moeder over te beginnen. Je kan ook gewoon afwachten tot je een keer een gesprek hebt waar dingen in zitten die voor jou een aanleiding kunnen zijn om over je vader te beginnen. Ik weet dat je niet veel echt contact hebt met je moeder maar als je meer wilt weten over je jeugd, over je vader, over je ouders toen dan zul je dat uit haar moeten zien te krijgen. Hee Mies, veel sterkte hiermee enne ik ben er voor je he als je wilt praten Liefs, Dana
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
|
|
11-11-2003, 14:13
|
|
|
|
Oej, ik geloof dat het niet begrepen wordt
.Het is niet de bedoeling zeg maar om letterlijk te reageren, zoals in de andere topics, maar om er een verhaal vorm van te maken.Je gaat verder met het verhaal die boven je staat. Je stapt in het verhaal van de ander en voegt jezelf toe als een soort personage in het verhaal, 't mag ook een ding zijn, het vergt wel even wat denkwerk. Ik zal de uitleg laters nog wel evn veranderen zodat het duidelijker wordt, of ik laat het in een voorbeeld zien.
__________________
Dat je wou dat je nog kind was...
|
|
11-11-2003, 14:16
|
|
|
|
Dus je moet er een verzin-verhaaltje van maken? Dus ik kan me bijvoorbeeld voordoen als zijn moeder en dan een gesprek voeren ofzo? Ik snap het nut hier niet helemaal van, maar goed...
__________________
And I'll be holding your hand 'cause it's never too late!
|
|
11-11-2003, 14:29
|
|
|
Het zonlicht schijnt zwak door het raam, het stof danst om hem heen. Er staan open dozen om hem heen, foto's liggen verspreid op de grond, en voorzichtig bladert hij door een fotoboek heen.
Vragen spoken door zijn hoofd, zelfbedachte scenario's vliegen over en weer. Waar is hij nu, waarom en hoe is het zo gelopen, wat... Hij slaat de bladzijde om, en ziet... Z'n handen trillen, zijn hart slaat een slag over. Dat is de foto die hij zocht. 'Keyser Saus? Ben je al thuis?' 'Ik ben op zolder mam, ik kom er zo aan!' Snel loopt hij de trap af, met de foto in zijn hand. 'Wat deed je op zolder?' 'Ik was aan het zoeken naar een foto...' Hij steekt de hand met de foto uit. Rode vlekken komen op in haar hals, haar adem stokt. Gespannen kijkt hij toe. 'Wat...'
__________________
Drie.
Laatst gewijzigd op 11-11-2003 om 14:38.
|
|
11-11-2003, 14:30
|
||
|
|
Bovenstaand verhaal is dus een vervolg op dat van Keyser Saus. Ik heb geprobeert een beginnetje te maken, wmb kan iemand anders erop verder gaan, aangezien ik niet heel lang meer kan inetten. Als niemand het verder heeft afgemaakt, ga ik vanavond/morgen wel verder.
Citaat:
en vanuit de ik-persoon het verhaal dus afmaken. Hoe zou jij het aanpakken, wat denk je dat er zal/kan gebeuren, enz.
__________________
Drie.
|
|
|
11-11-2003, 14:31
|
|
|
Maandagavond 20.30 uur.
"Joost, kom je even naar beneden, ik wil even met je praten". Joost sloft de trap af en loopt naar de kamer...."Ja mam, wat is er"? "Ga even zitten" Joost ploft op de bank en legt zijn benen op de leuning neer. "Ik wil ergens met je over praten, maar ik weet niet goed waar ik moet beginnen..." Ze valt stil... Joost vraagt zich af waar zijn moeder naartoe wil. "Je weet dat je vader en ik gescheiden zijn toen je nog maar heel klein was..." Joost knikt en denkt na... Hij zit de laatste tijd met heel wat vragen, maar vooral EEN woord blijft door zijn gedachten spoken.... WAAROM...??? Waarom zijn zijn ouders gescheiden, waarom doet zijn moeder zo geheimzinnig over de scheiding, waarom laat zijn vader nooit meer iets van zich horen...? Dan begint zijn moeder te vertellen........
|
|
11-11-2003, 14:39
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Dat je wou dat je nog kind was...
|
|
|
11-11-2003, 14:46
|
||
|
|
Citaat:
__________________
And I'll be holding your hand 'cause it's never too late!
|
|
|
11-11-2003, 14:48
|
|
|
|
was het nu goed, dan?
|
|
11-11-2003, 15:12
|
|
|
Joost weet het allemaal ffies niet meer... zolang heeft hij gehoopt dat zijn moeder er eindelijk is uit zichzelf over zou beginnen... waarom zijn zijn ouders gescheiden... Nu zit hij daar, met zijn moeder tegenover hem, op het punt om het hem allemaal te vertellen... wil hij het wel weten ? Opeens wordt hij bang, het komt nu allemaal wel erg dichtbij...
...................................................................... .................................. Dit uit eigen ervaring omdat ik me nu wel eens afvraag of ik eigenlijk wel had willen weten waarom mijn ouders gescheiden zijn. Misschien wel, misschien niet, nu zit ik in ieder geval niet meer met de vragen waar de verhaalstarter mee zit.. maar toch
|
|
11-11-2003, 15:14
|
|
|
|
Joost draait onrustig om zich heen, wachtend tot zijn moeder haar verhaal vervolgd...
Dan, plotseling, zonder enige reden.......barst zijn moeder in snikken uit..
|
|
11-11-2003, 15:19
|
|
|
|
mag ik heel even reageren tussendoor..
 het gaat er toch niet om dat we met ze alles een leuk verhaaltje gaan verzinnen ofzo... je moet toch proberen met je reactie een soort indirect advies te geven, jouw visie op hoe jij het zou aanpakken, aan de verhaalstarter ?? Of mis ik gewoon iets
|
|
11-11-2003, 15:22
|
|
|
|
Ik ben zestien jaar nu. Mijn ouders zijn uit elkaar. Niets bijzonders in deze tijd zou je zeggen. Maar ik heb al jaren geen contact meer met mijn vader. Vroeger kwam hij eens een avondje bij ons langs. Later belde hij alleen nog maar af en toe. Later is het contact met hem dus helemaal verbroken. Ik kan me niet herinneren dat ik in de tijd dat ik op de middelbare school zat contact met mijn vader heb gehad. Ik weet ook niet hoe mijn ouders uit elkaar zijn gegaan, wanneer, waarom etc. etc. Ik durf hier ook niet met mijn moeder over te spreken, en zij doet dat ook niet met mij. Dat is nou eenmaal zo gegroeid. Maar de laatste tijd ben ik juist weer heel nieuwsgierig enzo. Ik denk er veel over. Maar vragen KAN gewoon niet ofzo.
Het zonlicht schijnt zwak door het raam, het stof danst om hem heen. Er staan open dozen om hem heen, foto's liggen verspreid op de grond, en voorzichtig bladert hij door een fotoboek heen. Vragen spoken door zijn hoofd, zelfbedachte scenario's vliegen over en weer. Waar is hij nu, waarom en hoe is het zo gelopen, wat... Hij slaat de bladzijde om, en ziet... Z'n handen trillen, zijn hart slaat een slag over. Dat is de foto die hij zocht. 'Keyser Saus? Ben je al thuis?' 'Ik ben op zolder mam, ik kom er zo aan!' Snel loopt hij de trap af, met de foto in zijn hand. 'Wat deed je op zolder?' 'Ik was aan het zoeken naar een foto...' Hij steekt de hand met de foto uit. Rode vlekken komen op in haar hals, haar adem stokt. Gespannen kijkt hij toe. 'Wat...' Maandagavond 20.30 uur. "Joost, kom je even naar beneden, ik wil even met je praten". Joost sloft de trap af en loopt naar de kamer...."Ja mam, wat is er"? "Ga even zitten" Joost ploft op de bank en legt zijn benen op de leuning neer. "Ik wil ergens met je over praten, maar ik weet niet goed waar ik moet beginnen..." Ze valt stil... Joost vraagt zich af waar zijn moeder naartoe wil. "Je weet dat je vader en ik gescheiden zijn toen je nog maar heel klein was..." Joost knikt en denkt na... Hij zit de laatste tijd met heel wat vragen, maar vooral EEN woord blijft door zijn gedachten spoken.... WAAROM...??? Waarom zijn zijn ouders gescheiden, waarom doet zijn moeder zo geheimzinnig over de scheiding, waarom laat zijn vader nooit meer iets van zich horen...? Dan begint zijn moeder te vertellen........ [Mijn gedeelte] Nadat zijn moeder stopte met spreken, het verhaal was verteld, begonnen alle zinnen en woorden zich een weg te banen door zijn hoofd. Het alles verwarde hem, maar ook een gevoel van opluchting omdat hij eindelijk wist hoe het zat. Maar ook zoveel vraagtekens meer die werden gezet bij wat hij nu wist. En nu?, dacht hij, even zwijgde hij.... Na een kort stil moment, werd de stilte verbroken: "Mam, ik ga naar m'n kamer, het wordt mij allemaal even te veel". Zijn moeder knikte, Michel verdween naar boven. .................. Tringggggggg...tringgggggg....triingggggggg... De telefoon. Met een snelle greep plukt Michel de telefoon van de haak naast zijn bed. "Hallo met Michel". "Hallo met Mark". "Heej Mark, hoe gaat ie?". "Ja goed hoor en met jou"?. Nou om eerlijk te zijn, niet heel goed. Ik had je laatst verteld toch dat ik veel nadenk de laatste tijd over mijn vader?. "Ja, klopt, daar zat en zit je best wel mee toch?". "Ja best wel en nou heeft mijn moeder zonet een heel verhaal verteld over hem, hoe het alles zo'n beetje zit. "Jee Michel, dat was zeker best confronterend?, wat heeft ze verteld?" .....................................*Michel vertelt aan zijn vriend wat hij van zijn moeder te horen heeft gekregen*........................................ "Michel, heb je enig idee wat je nu gaat doen?", ik bedoel, je hebt nu vanalles van je moeder gehoord, maar je blijft met bepaalde vragen zitten. Zou je het alles niet op kunnen schrijven?, er een soort brief van maken aan je vader?. Ik heb ooit een keer een brief geschreven aan iemand, om het alles voor mezelf duidelijk te krijgen en om hem te laten lezen aan die persoon, hoe denk jij daar over? Een stilte valt
__________________
Dat je wou dat je nog kind was...
Laatst gewijzigd op 11-11-2003 om 15:27.
|
| Ads door Google |
|
11-11-2003, 15:26
|
||
|
|
Citaat:
Klopt .Lezen mensen , het is misschien ook een beetje onduidelijk verteld ofzo?.Ik hoop dat het nu wel een beetje duidelijk is voor iedereen, anders vraag t maar.
__________________
Dat je wou dat je nog kind was...
|
|
|
11-11-2003, 15:29
|
|
|
|
Volgende dag 08.00 ontbijt
Joost staart voor zich uit.... Hij weet niet wat hij van het verhaal moet denken, aan de ene kant wil hij het wel geloven, maar aan de andere kant is ook weer het gevoel van angst wat hem in de macht heeft. Hij weet het niet
|
|
11-11-2003, 15:33
|
|
|
|
Hij denkt nog een goed na over het voorstel van zijn vriend...
een goed idee is het zeker, een brief schrijven als zijn vader,,, twee weten altijd meer dan een... Misschien dat het dan allemaal eens duidelijk wordt... eng is het ook wel, en wat moet hij schrijven,,, hij besluit het er toch maar op te wagen... Hij begint te schrijven ...
|
|
11-11-2003, 15:37
|
||
|
|
Citaat:
Michel houdt de foto in zijn hand en denkt: "kon ik maar"........ .................................................... Een STOP op dit verhaal nu, goed??.(anders gaan we nog ellelang door, wat niet echt de bedoeling is )
__________________
Dat je wou dat je nog kind was...
Laatst gewijzigd op 11-11-2003 om 15:43.
|
|
|
11-11-2003, 15:38
|
|
|
|
Lieve Papa,
Ik weet niet waar ik moet beginnen of wat ik moet zeggen, maar toch... Dikke tranen vallen op het papier n vlekken de inkt uit. 'Waarom, WAAROM', schreeuwt Joost... Waarom mijn vader... Dan zakt hij in elkaar, als een klein hoopje blijft hij stil op de grond liggen, naschokkend van de huilbui... Plotseling komt zijn moeder de keuken binnen.........
|
|
11-11-2003, 15:40
|
|
|
|
conclusie voor verhaalstarter :
Ga is met je moeder praten, misschien is het een idee contact te herstellen met je vader zodat je einelijk een antwoord krijgt op al je onbeantwoorde vragen, daar heb je recht op who's nexxxxxxt
|
|
11-11-2003, 15:41
|
|
|
|
Viel mij op i.g. we hebben allen steeds een andere naam gebruikt, maarja, geeft niet, het is wel te begrijpen.
Het lijkt mij goed nu te stoppen, omdat het dan meer een verzonnen verhaaltje wordt en anderen willen mischien ook graag de kans een eigen verhaal hier neer te zetten?. Keyser Saus, zou jij op het verhaal willen reageren; hoe jij er tegen aankijkt?
__________________
Dat je wou dat je nog kind was...
|
| Advertentie |
|
|
|
11-11-2003, 15:47
|
|
|
|
oke, ik zit dus met het probleem dat mijn moeder ruzie heeft met haar broer en zusje en haar moeder, en dat is nu al zo'n 7 jaar aan de gang.
ik heb al die tijd ook geen contact gehad met de familie omdat mijn moeder geen man heeft en ik enig kind ben en ik het daarom als verraad zou zien als ik wel contact zou hebben met de familie. de laatste tijd denk ik er steeds vaker aan om gewoon een keer de telefoon te pakken (ze wonen 60 km. verderop) en dan eerst mijn oma op te bellen. alleen zit ik met het probleem dat ik het als verraad naar mijn moeder zou zien (ze word al kwaad als ik het alleen maar over de familie heb...) en ik zou NIET weten wat ik zou moeten zeggen....
|
|
11-11-2003, 15:54
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
11-11-2003, 15:58
|
|
|
|
ja, ik kan er wel iets over zeggen (ik weet ook niet alles, van die ruzie...) maar het gaat over dat mijn moeder vroeger niet gewenst was (ik weet niet hoe ik dat naders moet zeggen, maar ze kwam op nogal een vervelend moment-) veel sterfgevallen in de familie enzo) en net op dat moment bleek mijn oma zwanger...ze hebben het mijn moeder vaak verweten dat ze er niet geweest had moeten zijn, maar mijn moeder heeft ook vaak hele rotdingen naar hun hoofden gegooid....dus hebben ze allebei schuld, maar het is mee het probleem dat ik niet durf te bellen 9of in ieder geval contact op te nemen) wat moet ik in vredesnaam zeggen...ik was 10 toen ik ze voor het laatst zag...en ik ben nu 17, moet ik me helemaal opnieuw gaan voorstellen ofzo?of moet ik opnemen en zeggen: "Hallo, met Margreet" ze schrikken zich dood, en misschien worden ze wel heel kwaad ofzo???
|
|
11-11-2003, 16:03
|
|
|
|
het hele gebeuren blijft Margreet maar bezig houden,,, wat moet ze nou toch.... ze wil echt haar moeder niet afvallen, maar die nieuwschierigheid, en toch ook weer die angst... ze besluit eens aan haar vriend te vragen hoe hij er over denkt...ze belt hem op..
"haaai" Heyhey hoe is het met jouw? "mjah wel goed, maar ik wilde eigenlijk je mening vragen, over de situatie met mijn moeders familie weet je wel" het houd je nogal bezig he, als ik jou was zou het er gewoon op wagen, ik vind dat je moeder dat gewoon moet begrijpen, ook al is het moeilijk voor haar. En tuurlijk is het eng, maar haar familie heeft toch niets tegen jou, en ja als ze je uitschelden, weet je tenminste waar je aan toe bent, en is wel je nieuwschierig heid verdwenen... "dankje schat  "
|
|
11-11-2003, 17:02
|
||
|
|
Citaat:
Ten eerste moet ik zeggen dat door er zo over te schrijven en hoe anderen erop reageren mij wel raakt. Maar nu even over het stukje zelf. Als het zo zou gaan zoals in het stukje, zou dat een pak van mn hart zijn. Jammer genoeg durf ik er niet zo over te beginnen. En foto's van hem zijn er niet, geloof me, dat is zo. Mijn hoop is dat mijn moeder ooit zo met mij zal praten zoals in het stukje gebeurt. Al vrees ik dat het bij hoop zal blijven......
|
|
|
11-11-2003, 17:09
|
|
|
Even iets kleins...ik snap de bedoeling hiervan, ook het nut etc, maar nu is het voor de meesten al moeilijk volgbaar, terwijl er pas een 'verhaal' is, dat van Dhr. Keyser. Als er teveel mensen hun eigen verhaal gaan vertellen en elkaars verhalen gaan aanvullen, wordt dan alles niet heel erg chaotisch?
__________________
IN HET SPROOKJESBOS IS HET OOK WELEENS HOMMELUS !! Arthur Schopenhauer is geniaal.
|
|
11-11-2003, 18:30
|
||
|
|
Citaat:
, ik dacht hier zelf ook aan. Ik zal een aanvulling maken op de uitleg! tnx voor feedback 
__________________
Dat je wou dat je nog kind was...
|
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
| Topictools | Zoek in deze topic |
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| De Kantine |
Undercover Weerwolfspel #1 Spelleider | 480 | 07-12-2011 09:07 | |
| Nieuws, Achtergronden & Wetenschap |
Media en de islam juno | 20 | 25-11-2005 10:35 | |
| Verhalen & Gedichten |
Johannes de Doper [Komedie] Green Day | 11 | 15-08-2005 16:35 | |
| Verhalen & Gedichten |
Verhaal: Cryonics Verwijderd | 8 | 14-03-2004 21:55 | |
| Verhalen & Gedichten |
Boekbespreking: het kiezen van het boek! Verwijderd | 16 | 11-02-2004 15:14 | |
| Verhalen & Gedichten |
Het verhaaltjes-van-vroeger topic In Your Room | 4 | 05-02-2003 17:14 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 12:06.
Adverteren