Examensfeer!

[Gleipnur]

"Jij zit daar, jij gaat daar zitte....nee, allemaal 1 bank tusselate..."

Ik kijk even om me heen, nu het nog kan...iedereen zit met een onnatuurlijk ernstig gezicht te kijke, we krijgen onze vragen, even rap overlopen, ken ik, ken ik, ken...nog nooit van gehoord....aha...

"Ja, begin maar hé"

Neem mijn mooiste pen, uit een hele reeks reserves...want als er es een pen leeggeraakt, is dat steevast op 'n examen!

Leg eerst m'n blad op de gewenste coôrdinaten, zodat het makkelijkst is om te schrijven...
1ste vraag, kijk stiekem rondom mij...mijn medeklasgenoten hebben zich reeds verdiept in de donkere schachten van hun eigen sponsgelijke brein. Daar alles overhoop halend in de hoop het perfecte antwoord te vinden, en kotsen dat vervolgens op hun blad uit via blauwe inkt in dunne krulletjes en vluchtige streepjes...
Bij elke volgende vraag, komen de antwoorden weer net iets later, aangezien ze eerst de rommel moeten opruimen die de vorige vraag veroorzaakte....geen echte blokbeesten in ons klasje...

Niemand maakt een geluid, of toch bijna niemand, soms hoor ik mezelf een lelijk woordje fluisteren, als ik het weer niet meer weet, dan beeld ik me even in hoe iemand die voor mij zit dat vast gehoord heeft en even snel in zichzelf zei "zwijg, je stoort me, ik heb me eige probleme hier..."

Enige tijd later, stoort er mijzelf iets, nee, eigelijk vinnik het een grappig geluidje, luid krakend gekouw plant zich voort uit de mond van iemand die achter me zit, ik wil even omkijken, maar realiseer me dat dat nie mag, dus ik kijk even opzij.
Er lagen namelijk mokjes op elke hoek van de bank vandaag, je raad wel waarom.
Ik dierf er niet van eten, ten eerste, had ik me sjiek nog en dat loopt nie goe af samen met koekjesgruis...ten tweede wilde ik dat oorverdovende gekraak vermijden. Want dat bezorgd me altijd weer een rooie kop, en dan weet ik plots niet meer hoe ik moet slikken, en dan blijf ik maar kouwen...

6 vragen later, heb de moelijkste voor't laatst gehouden, ben bljkbaar niet de enige, daar ik even een nee-schuddende hoofdbeweging van de jongen die voor me zit opmerk, ja jong, ik weet het...same here.

Uiteindelijk, zit ik bij de laatsten die afgeven, het zijn altijd weer dezelfde...we wachten op elkaar buiten de klas om ons te ontladen op elkaar van het opgespaarde concentratieniveau...als gulzige babbelaars luisteren we nauwelijks naar wat de ander zegt om dan weer net hetzelfde terug te zeggen, in eigen woorden weliswaar...bij mij duren die conversaties nie erg lang, ik laat ze maar pruttelen.
En toch valt het me weer op dat er tijdens examentijd een veel coherentere klasgeest is, iedereen probeerd iedereen gerust te stellen en ook wel uit vriendschappelijkheid zenuwachtig te maken, en iedereen zegt vrolijk "tot morgen hé!" als we elk onze eigen weg naar huis vervolgen.

Naar huis, waar de volgende lading leerstof ligt te wachten, ongeduldig om gelezen en herhaald en uiteindelijk verwerkt te worden.
Om dan te worden uitgevrongen op een blad, A4 formaat, en daarna weer zoals gewoonlijk compleet vergeten wordt, of ergens achterblijft, in de nooit gedumpte vuilnisbak, ergens in een hoekje van ons verstand. Zoals de proppen papier onder mijn bureau, ze zijn er wel, maar wat er in staat? Dat mag Joost weten!

[bubbeltjes]

Haha idd Leuk geschreven, je hebt helemaal gelijk

[aquafemme]

Ik kijk nu al uit naar mei...

Geinig geschreven...

[stroopwafel]

hehe,

[ekki]

leuk


je hebt idd helemaal gelijk, alleen van die koekies niet geloof ik tot nog toe bij ons op school...

[Gleipnur]

LEUK, jullie reacties!