Epiloog van mijn (SF/Fantasy)verhaal

[Retinite]

Ik ben vrij vandaag, dus ik dacht, goh laat ik ns beginnen een nieuw verhaal te schrijven.
Het is een Fantasy-SF verhaal, ,het gaad over Angst, nou lees anders zelf maar, misschien is het te gehaast, misschien te sloom, zeg ff wat je van dit epiloog vindt en zeg hoe ik het kan veranderen om het te "improven", of als je massale schrijfblunders ziet meld ze dan plieees ook graag BVD, hier is't:

Epiloog:

Er waren millennia voorbij gegaan, maar nooit, had iemand er op gelet. Het was al voorspeld in de oude geschriften van Krint'he, door de oude beschaving Chri'nde. Die uitgeroeid was door het bloeddorstige volk van de T'kens.
Maar eeuwen later splitste een groep wezens van de T'kens en begon een eigen bestaan. Ze veranderden. Ze kwamen al snel met werktuigen en een maatschappij met een leider aan het hoofd. Hun gebied groeide, de wezens leefden met elkaar, zonder haat en zonder ruzie.
Honderden jaren waren verstreken en de, inmiddels groot gegroeide 'nieuwe' stammen, de Te'lin, waren ontdenkt door de T'kens. De T'kens waarbij de technologie niet zo erg was gevorderd als bij de Te'lin, probeerden toch het hele volk uit te roeien. Er ontstond een oorlog van 167 jaar die veel leden van beide volkeren uitroeiden. De Te'lins hadden het geluk van hun botgenootschap van de andere Te'lin volkeren in de buurt. De T'kens waren nog immers primitief en waren jagers. Het enige wat zij wilden was vechten met de Te'lins.
Hierdoor ontstond weer, wat eeuwen niet meer had bestaan. Het groeide groter, steeds weer groter bij elke dode van de Te'lins. De T'kens hadden er geen last van, die bekommerde zich niet om hun doden. De vrouwtjes in de stammen kregen meestal vier of zes jongen per bevalling. Genoeg om een sterk leger op te bouwen in vijfentwintig jaar, en een paar minder leden interesseerde hen dus niet.
Na de oorlog, gewonnen door de Te'lins, droop Het weer af. Het verdween, alleen in de bergen van Etsuo en Het werd nooit meer gezien.
De overgebleven beschaving groeide verder en de mensen werden steeds slimmer. De Te'lins kregen nu gemiddeld maar één kind per bevalling, dus de bevolking rees wel, maar niet zo snel als de T'kense bevolking vroeger deed.
De stoommachine was reeds uitgevonden en daardoor werd de verleiding van Het groot om terug te keren naar Zijn plaats. Veel ongelukken gebeurden nog niet met de machines, maar de mensen waren bevreesd door het sputterende ding dat een van de dorpelingen gebouwd had.
Het schrift was eeuwen geleden al ontstaan, maar werd nog zelden gebruikt en was alleen noodzakelijk voor de stamleiders, architecten, ambtenaars en onderwijzers. Het grondgebied per stam groeide uit tot een gemiddelde grootte van zevenenzestig vierkante kilometer, om de 10 jaar verdubbelde de bevolking en werd het grondgebied per stam vijfentwintig procent groter. Kaarten werden gemaakt, en elke stam kreeg een bevolkingsregister. Dit bevolkingsregister werd bijgehouden door de stadsambtenaren, en moest elke twee jaar naar het hoofd van de Te'lins, de Keis'her gestuurd worden.
Niet veel jaren gingen voorbij en toen kwam de grootste fout van de gehele geschiedenis. De komst van het ruilmiddel de munt. De munt die in eenheden de Klen, en in fracties de Klenin genoemd werd, waren schaars. Mensen probeerden ze te roven van de stoommobielen die per rails door de steden reden.
De bergen van Etsuo werden nog steeds bewoond door Het. Het keerde uiteindelijk terug naar Zijn plaats. Zijn plaats tussen de Te'lins. Tussen de bevolking kreeg Het weer genoeg kracht en het groeide weer. Het werd sterker, bij elk beetje haat, elk beetje woede, groeide Het weer groter. Het was zo klein, nog steeds onzichtbaar voor het blote oog en de vergrotingslenzen van de Te'lins, maar het groeide wel.
De haat in de steden groeide en de mensen kwamen in opstand vanwege het brute leiderschap van de Vierde Keis'her. De stadsambtenaren hielpen de protestanten. De Keis'her was nog jong en zou nog waarschijnlijk honderdachtendertig jaar kunnen doorbrengen op de troon. De stadsambtenaren en de grote groepen reisden naar de Grootstad van de Keish'her. Miljoenen mensen waren in opstand gekomen en een groot deel daarvan was mee gegaan naar de Grootstad. De haat groeide en Het reisde mee.
De mensen namen de wachters en de Keis'her mee en trokken hen letterlijk met hele groepen mensen aan stukken, net zoals de Keis'her met de opstandelingen had laten doen.
Nu gebeurde het, Het kreeg zoveel kracht dat het zich los kon koppelen van de bevolking en alleen toch alle negatieve krachten van de wezens op kon nemen.

Tientallen eeuwen gingen weer voorbij, de Te'lins waren inmiddels geëvolueerd tot lange wezens van gemiddeld zes voet lang, ze hadden een bleke, rozeachtige huidskleur. Ze hadden twee armen met vijf vingers en twee voeten met elk vijf tenen. Op hun hoofd zat haar dat bij elke Te'lin weer anders was. De meest voorkomende kleuren waren blauw en groen. De wezens waren Telepathisch ver ontwikkeld maar wisten dat zelf niet en konden hun vermogens niet gebruiken. Hierdoor waren hun emoties heel erg sterk en was iemand snel boos of blij.
De technologie was nu zo ver gevorderd dat de gehele thuisplaneet van de Te'lins te vol was geraakt en er grote structuren om de planeet heen zweefden waar eenderde van de wereldbevolking in leefde. Voor Het was het steeds moeilijker zich te verstoppen, Het was immers al zo groot als een speldenknop en Het werd om de twintig jaar twee keer zo groot. Zodat Het uiteindelijk na tweehonderd jaar een Te'linse gedaante had aangenomen en onder de bevolking leefde.
Er gingen vijf jaren voorbij totdat Het zijn ultieme gedaantevorm aan had genomen. Het vertelde mensen over hun telepathische gaven en wist ze te vertellen hoe deze te gebruiken. Het's volgelingen vestigden zich op de kleinste maan van de Te'linse thuiswereld. Het kreeg een naam en werd Xav genoemd.
Het veroorzaakte oorlogen op de planeet en moordde massa's Te'lins uit met zijn telepathische leger. De normalen Te'lins ontdekten ook hoe ze telepathie moesten gebruiken en zetten de tegenaanval in. De inmiddels met vijftien procent geslonken wereldbevolking werd een grote chaos. Tientallen jaren lang werd er weer oorlog gevoerd. De oorlog eindigde met de Normale Te'lins in de ruimtestations en Xav's Leger levend op de planeet. Het bleef uiteindelijk rustig.
Er werd onderzoek gedaan naar Xav's herkomst, de oude geschriften van Krint'he werden gevonden en daar stond het antwoord op hun vraag.
Xav was geschapen in Hun schaduw. Het was Hun schuld. Xav was geen iets, maar een emotie, door te veel aan deze emotie had de emotie een vaste vorm bereikt. Xav bleek al duizenden jaren oud te zijn en wist zo alles van Te'lins. De oude geschriften zeiden dat er niks tegen gedaan kon worden en dat het gehele universum door hen in Angst zou worden gehuld. Angst, want dát is wat Xav was. Xav was ontstaan uit eeuwen oude doodsangst. Ze dachten dat Xav dan binnenkort wat zal doen om de planeet voorgoed te verlaten en op andere planeten zichzelf voort te planten en zo een leger van Angst over het universum te kunnen verspreiden...

[fruitmand]

jezus, wat goed man!!!!!!!!!!!!! Lijkt me goed boek, SCHRIJF SNEL EN ZET HEM HIEROP

[Retinite]

OOEPS heeeeeel grote fout, dit is mijn PROloog, niet de Epiloog, sorry fruitmand
maar dit speelt af vóór mn verhaal. Verbeterde versie (ik kan niet WIJZIGEN doen :

VERBETERDE VERSIE PROLOOG:

Er waren millennia voorbij gegaan, maar nooit, had iemand er op gelet. Het was al voorspeld in de oude geschriften van Krint'he, door de oude beschaving Chri'nde. Die uitgeroeid was door het bloeddorstige volk van de T'kens.
Maar eeuwen later splitste een groep wezens van de T'kens en begon een eigen bestaan. Ze veranderden. Ze kwamen al snel met werktuigen en een maatschappij met een leider aan het hoofd. Hun gebied groeide, de wezens leefden met elkaar, zonder haat en zonder ruzie.
Honderden jaren waren verstreken en de, inmiddels groot gegroeide 'nieuwe' stammen, de Te'lin, waren ontdenkt door de T'kens. De T'kens waarbij de technologie niet zo erg was gevorderd als bij de Te'lin, probeerden toch het hele volk uit te roeien. Er ontstond een oorlog van 167 jaar die veel leden van beide volkeren uitroeide. De Te'lins hadden het geluk van hun bondgenootschap van de andere Te'lin volkeren in de buurt. De T'kens waren nog immers primitief en waren jagers. Daardoor waren zij sterker gebouwd. Het enige wat zij wilden was vechten met de Te'lins.
Hierdoor ontstond weer, wat eeuwen niet meer had bestaan. Het groeide groter, steeds weer groter bij elke dode van de Te'lins. De T'kens hadden er geen last van, die bekommerden zich niet om hun doden. De vrouwtjes in de stammen kregen meestal vier of zes jongen per bevalling. Genoeg om een sterk leger op te bouwen in vijfentwintig jaar, en een paar minder leden interesseerde hen niet.
Na de oorlog, gewonnen door de Te'lins, droop Het weer af. Het verdween, alleen in de bergen van Etsuo en Het werd nooit meer gezien.
De overgebleven beschaving groeide verder en de mensen werden steeds slimmer. De Te'lins kregen nu gemiddeld maar één kind per bevalling, dus de bevolking rees wel, maar niet zo snel als de T'kense bevolking vroeger deed.
De stoommachine was reeds uitgevonden en daardoor werd de verleiding van Het groot om terug te keren naar Zijn plaats. Veel ongelukken gebeurden nog niet met de machines, maar de mensen waren bevreesd door het sputterende ding dat een van de dorpelingen gebouwd had.
Het schrift was eeuwen geleden al ontstaan, maar werd nog zelden gebruikt en was alleen noodzakelijk voor de stamleiders, architecten, ambtenaars en onderwijzers.
Het grondgebied per stam groeide uit tot een gemiddelde grootte van zevenenzestig vierkante kilometer, om de tien jaar verdubbelde de bevolking en werd het grondgebied per stam vijfentwintig procent groter. Kaarten werden gemaakt, en elke stam kreeg een bevolkingsregister. Dit bevolkingsregister werd bijgehouden door de stadsambtenaren, en moest elke twee jaar naar het hoofd van de Te'lins, de Keis'her gestuurd worden.
Niet veel jaren gingen voorbij, toen kwam de grootste fout van de gehele geschiedenis. De komst van het ruilmiddel de munt. De munt die in eenheden de Klen, en in fracties de Klenin genoemd werd, waren schaars. Te'lins probeerden ze te roven van de stoommobielen die per rails door de steden reden, ze wilden er desnoods hun soortgenoten ervoor doden.
De bergen van Etsuo werden nog steeds bewoond door Het. Maar Het keerde uiteindelijk terug naar Zijn plaats. Zijn plaats tussen de Te'lins. Tussen de bevolking kreeg Het weer genoeg kracht en het groeide weer. Het werd sterker, bij elk beetje haat, elk beetje woede, groeide Het weer groter. Het was zo klein, nog steeds onzichtbaar voor het blote oog en de vergrotingslenzen van de Te'lins, maar het groeide.
De haat in de steden groeide en de mensen kwamen in opstand vanwege het brute leiderschap van de Vierde Keis'her. De stadsambtenaren hielpen de protestanten. De Keis'her was nog jong en zou nog waarschijnlijk honderdachtendertig jaar kunnen doorbrengen op de troon. De stadsambtenaren en de grote groepen Te'lins reisden naar de Grootstad van de Keish'her. Miljoenen mensen waren in opstand gekomen en een groot deel daarvan was mee gegaan naar de Grootstad. De haat groeide en Het reisde mee.
De mensen namen de wachters en de Keis'her mee en trokken hen letterlijk met hele groepen mensen aan stukken, net zoals de Keis'her met de opstandelingen had laten doen.
Nu gebeurde het, Het kreeg zoveel kracht dat het zich los kon koppelen van de bevolking en alleen toch alle negatieve krachten van de wezens op kon nemen.

Tientallen eeuwen gingen weer voorbij, de Te'lins waren inmiddels geëvolueerd tot lange wezens van gemiddeld zeven voet lang, ze hadden een bleke, rozeachtige huidskleur. Ze hadden twee armen met vijf vingers en twee voeten met elk vijf tenen. Op hun hoofd zat haar dat bij elke Te'lin weer anders was. De meest voorkomende kleuren waren blauw, groen, geel en rood. En ze hadden puntige oren. De wezens waren Telepathisch ver ontwikkeld maar wisten dat zelf niet en konden hun vermogens niet gebruiken. Hierdoor waren hun emoties heel erg sterk en was iemand snel boos of blij.
De technologie was nu zo ver gevorderd dat de gehele thuisplaneet van de Te'lins te vol was geraakt en er grote structuren om de planeet heen zweefden waar eenderde van de wereldbevolking in leefde. Voor Het was het steeds moeilijker zich te verstoppen, Het was immers al zo groot als een speldenknop en Het werd om de twintig jaar twee keer zo groot. Zodat Het uiteindelijk na tweehonderd jaar een Te'linse gedaante had aangenomen en onder de bevolking meeleefde.
Er gingen vijf jaren voorbij totdat Het zijn ultieme gedaantevorm aan had genomen. Het vertelde mensen over hun telepathische gaven en wist ze te vertellen hoe deze te gebruiken. Het en Het's volgelingen vestigden zich op de kleinste maan van de Te'linse thuiswereld. De Het kreeg een naam en werd Xav genoemd.
Xav veroorzaakte oorlogen op de planeet en moordde massa's Te'lins uit met zijn telepathische leger. De Normale Te'lins ontdekten hierdoor ook hoe ze telepathie moesten gebruiken en zetten de tegenaanval in. De inmiddels met vijftien procent geslonken wereldbevolking veranderde in een grote chaos. Tientallen jaren lang werd er weer oorlog gevoerd. De oorlog eindigde met de Normale Te'lins in de ruimtestations en Xav's Leger levend op de planeet. Het bleef uiteindelijk rustig.
Er werd onderzoek gedaan naar Xav's herkomst, de oude geschriften van Krint'he werden gevonden en daar stond het antwoord op hun vraag.
Xav was geschapen in hun schaduw, De schaduw van de Te'lins. Het was hun schuld. Xav was geen iets, maar een emotie, door te veel aan deze emotie had de emotie een vaste vorm bereikt, Xav. Xav bleek al duizenden jaren oud te zijn en wist zo alles van Te'lins. De oude geschriften zeiden dat er niks tegen gedaan kon worden en dat het gehele universum door hen in Angst zou worden gehuld. Angst, want dát is wat Xav was. Xav was ontstaan uit eeuwen oude doodsangst. De Te'lins waren bevreesd en dachten dat Xav dan binnenkort wat zal doen om de planeet voorgoed te verlaten en op andere planeten zichzelf voort te planten en zo een leger van Angst over het universum te kunnen verspreiden...

[Lyx]

Very nice !!

maarja.... heb je een voorbeeld waar jij je proloog beetje op baseerd??

tolkien, jordan , feist , goodkind ??

[Retinite]

Sommige dingen kunne nwel een beetje worden zoals bij feist maar ik ga geen dingen na-apen uit bestaande boeken, ik had dit zonder "voorbeeld" in mn hoofd geschreven...(ja, ik wist wel natuurlijk wat ik wilde schrijven )

maar wie weet wat er allemaal nog gebeuren gaat... nieuwe lord of the rings... wie weet

ben bijna klaar met eerste hoofdstuk trouwens

[Lyx]

zet ut maar ergens op internet...