Oud 21-01-2005, 18:02
kieviet
kieviet is offline
Ik vind het echt een super gaaf verhaal! wanneer komt er een vervolg?
Advertentie
Oud 21-01-2005, 18:57
SiemdeCyper
Avatar van SiemdeCyper
SiemdeCyper is offline
Het blijft akelig stil de laatste tijd...
Oud 28-01-2005, 21:45
Kommunist
Avatar van Kommunist
Kommunist is offline
echt briljant!
heb nu alles achter elkaar gelezen en kan mezelf wel al verslaafd noemen ja!

ik vind het heel erg Sturm und Drang, ik had zelfs bij het eerste deel het gevoel dt ik een nieuwe versie van 'die Leiten des Junge Werthers' zat te lezen.

ik heb wel de nodige kritiek, maar op de details, jullie gaan er zeker komen met zn tweetjes

en ik kan alleen maar hopen dat jullie volgende stuk niet te lang op zich zal laten wachten.
Oud 02-02-2005, 17:06
Verwijderd
Knarsetandend probeer ik mijn nieuwe gebit te doen slijten. Met nieuwe schoenen is het stukken simpeler. Je baggert even door de hondenstront en wrijft diezelfde stront er hardhandig af met alles wat je kan vinden (het vijltje van je zakmes of zelfs de elektrische tandenborstel van je zuslief) totdat je schoenen qua stijl van zondags naar vrijdagsavonds zijn gegaan. Met die tanden gaat dat heel wat moeilijker en ik beeld me in dat krantenjongens op de hoek van de straat staan te gillen dat "Robbert Mier zijn melktandjes net heeft gewisseld". Ik stop bij de bakker om een chocoladecroissant te halen. Vervolgens loop ik naar de drogisterij om flossdraadjes te kopen die ik op weg naar huis zorgvuldig over mijn tanden ros zodat de chocola zijn werking kan doen tussen mijn tanden en het flossdraad de irritante glans kan doen verdwijnen die mij elke keer verblind wanneer ik in een winkelruit kijk. Met mijn ogen knijpend en elke winkelruit vermijdend baan ik mijn weg naar huis.

Eenmaal thuis aangekomen wil ik naar boven stuiven om de nagelvijl van mijn zus te ontvreemden. Dit wordt echter bruut verstoord door mijn moeder. Ik sleep me naar de woonkamer waar ik op commando moet lachen om de verwachtingsvolle gezichten te bevredigen. Ik probeer nog zoveel mogelijk chocopasta tussen mij tanden uit te slurpen en met tegenzin open ik mijn mond. Mijn zus begint te kokhalzen en mijn moeder brengt haar alom bekende: "He Robbert.." uit. Voor ik me kan verzetten heeft ze al een zakdoekje uit haar linkerbroekzak getrokken. Ze spuugt er een paar keer zorgvuldig op en probeert er de chocopasta rond mijn mond en op mijn tanden mee weg te boenen. Even probeer ik deze traumatiserende gebeurtenis te verwerken, maar na een aantal seconden begin ik zelf bijna te kokhalzen. De in bier geweekte croissaint baant zijn weg naar boven en maakt zich klaar om zich met een snelheid van 100km per uur uit mijn mond te stuwen tot hij mijn moeder hoort zeggen: "Niet te flauw Robbert, dit ziet er al een stuk beter uit". Met tegenzin laat de croissant zich weer naar beneden glijden, wetend dat hem nu een heel wat minder prettige uitweg te wachten staat. De croissant besluit niet te gaan zonder slag of stoot en ik ren met de snelheid van het licht naar het toilet om hem van wat tegendruk te voorzien.

Als ik nog wat na zit te puffen op de wc hoor ik de telefoon overgaan en in een fractie van een seconde staat Kris op mijn deur te bonken dat Snok aan de telefoon is. Normaal gesproken komt Snok op de laatste plaats na het lozen van mij zelfgecreeerde biologische massa, maar ik hoop dat hij me kan verblijden met een verhaal over het verlies van een vinger, een teen of misschien zelfs een oor. Met een hand hijs ik mijn broek op terwijl ik de deur ongeduldig openduw om de atoombom te ontvluchten die ik "een avondje bier drinken noem". Alsof hij het voelde aankomen maakt Kris een snoekduik richting zijn kamer. Als ik hem vragend aankijk fluistert hij: " Ik heb ook weleens een klassefeestje gehad hoor. " Giechelend geeft hij de telefoon en rent hij weer naar beneden. Ik schraap mijn keel om mijn katerige gorgels voor Snok te verbergen en zeg dan zo levendig mogelijk: "Hee Snok jongen, last van een katertje zeker? Ik voel me piekfijn, dat krijg je met zo'n atletisch gebouwd lichaam. Ik kan nogal wat hebben " Snok negeert mijn opmerking en antwoord totaal ongepast met: " Wat deed jij bij de tandarts? Mijn tante belde namelijk net..." Ik lach even stoer en zeg dan: " Toen jullie nog zaten te lallen in het cafe heb ik het risico genomen om alleen naar huis te fietsen. Halverwege werd ik staande gehouden door een groep jongens met bandana's. Ze wilden me flink te grazen nemen en terwijl ik op drie man stevig insloeg greep de vierde me bij mijn kraag, duwde me met mijn mond tegen mijn fietsstuur en gooide mijn fiets in de sloot. Zodoende." Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn en ik probeer de stilte te verbreken door zuchtend: "overmacht, overmacht" uit te brengen. Nog voordat Snok hier een reactie op kan geven breek ik het gesprek af en zeg ik dat ik hem nog wel spreek als de examenuitslagen bekend zijn.

Er gorgelt nog van alles achter in mijn keel en ik vrees dat ik vandaag nog vele keren op de wc zal zitten, of erboven moet hangen. Ik betrap mezelf erop dat ik al afscheid neem van alle dingen die me nog enigszins interesseren hier in Zeeland. Ik ga hier weg, dat staat vast en ik kan er niet rouwig om zijn. Wat me wel droeviger stemt is dat mijn robuuste jongenskamer misschien wel naar Kris gaat. Na al die jaren zwoegen om de juiste posters op te hangen, de beste plaats voor mijn piano te bepalen, moet alles weer verhuisd worden. Anderzijds als ik in Amsterdam ga wonen heb ik amper nog contact met het thuisfront. Ik begin al opgewonden te giechelen bij dat idee. Geen zeurende moeders meer die je mond schoonmaken met een bespuugd zakdoekje, totale concentratie voor mijn pianospel. Eindelijk kan ik kleren kopen in een tweedehandswinkel zonder dat mijn moeder zorgelijk preekt dat iemand met een huidziekte deze kleren misschien wel gedragen heeft. Totale vrijheid ga ik tegemoet, maar eerst voel ik nog een golf maagzuur opkomen.

Terwijl ik narochelend boven de wc hang komt Kris de telefoon weer brengen. Wat is dat toch vandaag? “Ja?” boer ik in de telefoon, met mijn hand hard wrijvend over mijn zere maag. “Hallo” klinkt het ingetogen. Een symfonie orkest verzamelt zich om de vieze wc-pot en zet een voortreffelijk geschreven arrangement in van Pink Floyd’s Wish you were here. Daar zit ik dan, met mijn met drab besmeurde gezicht, op de grond met chique geklede violisten, en koperblazers om me heen. De violen spelen het oorspronkelijk voor gitaar geschreven arrangement voortreffelijk. Misschien nog wel beter dan het origineel! Ik moet onthouden dat ik Pink Floyd’s origineel bewerk op mijn piano na dit ongetwijfeld bevredigende telefoongesprek. De muziek zwelt aan, mijn braaksel in de wc is niet smerig meer, maar nu is het de hoogste vorm van kunst. Jasmijn Jasmijntje Jasmina, ze wil me toch. Ze wil me. “ja hoi” breng ik uiteindelijk uit, me hard afvragend wat ze zou willen (Mij! Mij!). “Hallo, Robbert Mier? Je spreekt met Erica Lemmens van de Vrije Universiteit Amsterdam. Je hebt een informatie aanvraag ingestuurd, maar je hebt niet aangegeven in welke opleidingen je specifiek geïnteresseerd bent.” Dit moet ik even door laten dringen. Word ik soms paranoïde? Alle meisjes klinken wel een beetje hetzelfde, inschattingsfoutje. Toch enigszins teleurgesteld sta ik Erica te woord. In welke opleidingen ben ik geïnteresseerd? Geen idee. “Archeologie is een noeste hobby waar ik mij zo nu en dan mee occupeer evenals kunstgeschiedenis en wijsbegeerte” verzin ik lustig. Erica lijkt tevreden met mijn antwoord en verbreekt na een vriendelijk “Je krijgt de folders zo snel mogelijk thuisgestuurd!” de verbinding.

Ik trek door en spoel mijn mond voor ik mijn piano beroer en Wish you were here speel zoals niemand het ooit vertolkt heeft op piano. Een paar dagen later ben ik weer volledig hersteld van mijn drankgelag in café Onnep en ben ik zo blasé dat ik voorlopig niet meer de behoefte heb om uit te gaan.Ik vraag me niet één keer af of ik mijn diploma wel gehaald heb en het interesseert me geen snars. Ik vul mijn dagen nu met piano spelen, eten en slapen. Ik kom weer in de realiteit terecht als mijn zus nieuwe kleren is gaan kopen om aan te trekken op mijn diploma uitreiking. Alvast. Alleen daarom bid ik al dat ik het niet haal. Nog een week en het is zover, dan hoor ik de uitslag. Ach ja.
Oud 02-02-2005, 17:19
Kommunist
Avatar van Kommunist
Kommunist is offline
geweldig, kan niet anders zeggen


hoe langer het wachten hoe beter de bevrediging he
Oud 02-02-2005, 17:25
SiemdeCyper
Avatar van SiemdeCyper
SiemdeCyper is offline
Jammer dat jullie het oude tempo niet hebben met plaatsen, want dit is echt leuk.

Maar eerst voel ik nog even een golf maagzuur opkomen
Oud 02-02-2005, 18:59
Changshan
Avatar van Changshan
Changshan is offline
Mooi ... gaan jullie nu weer wat sneller schrijven?
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
Oud 08-02-2005, 20:45
nienor
Avatar van nienor
nienor is offline
supergoedstuk!
Oud 19-02-2005, 15:00
Mir-idiotA
hjaha jakkes!

wel geweldig dat er weer iets is, hoe verzinnen jullie het, die erica die even belt! Sjeeej! geweldig
Oud 19-02-2005, 20:04
Sartre
Sartre is offline
heel tof, erg goed en levendig geschreven.
__________________
Единый, могучий Советски
Oud 21-02-2005, 17:09
Nijn*
Avatar van Nijn*
Nijn* is offline
Leuk stuk weer, komt het vervolg nu wat sneller?
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
Oud 21-02-2005, 19:25
Verwijderd
Hopelijk.
Oud 22-02-2005, 21:30
fc-tiktak
fc-tiktak is offline
top, helemaal gelezen, in een adem, steeds zoeken waar het verder ging
echt goed, soms wat spelfouten, verder !
__________________
I'm top secret, don't ask who I am.
Oud 23-02-2005, 20:10
Verwijderd
Het volgende stuk komt er spoedig aan. Ik ben in ieder geval blij dat het jullie nog niet verveelt
Oud 23-02-2005, 20:11
Verwijderd
Citaat:
pandarve schreef op 23-02-2005 @ 20:10 :
Het volgende stuk komt er spoedig aan. Ik ben in ieder geval blij dat het jullie nog niet verveelt
Altijd lollig, elitaire kereltjes op hun bek zien gaan
Oud 24-02-2005, 19:19
Verwijderd
weer prima
Oud 24-02-2005, 21:05
Aardbei-meisje
Aardbei-meisje is offline
Geweldig! In één woord: geweldig. Heb het zo'n beetje in één keer gelezen.. ga zo door..
__________________
Een stilte wordt pas pijnlijk als je merkt dat er stilte is...
Oud 15-03-2005, 17:59
esprit-chick
Avatar van esprit-chick
esprit-chick is offline
even ter herinnering,

up
Oud 18-03-2005, 13:01
Verwijderd
Als ik donderdag een week later in mijn pyama naar beneden kom voor het avondeten en ineens mijn oma aan tafel tref begint het me pas werkelijk te dagen. " Robbert, zo kun je er niet bijlopen als vanavond de rest van de familie komt. Trek het ensemble eens aan wat ik heb klaargehangen aan je kast." zegt mijn moeder opgewonden. Ik heb niet de puf om tegen te stribbelen, begroet mijn oma en ga naar boven om me aan te kleden. Altijd weer die familie.

Ik heb totaal niets met mijn hele familie. Niet met mijn ooms die elke verjaardag gezamelijk zitten te ginnegappen over een poster van een schaars geklede dame uit een tienerblaadje. Ook niet met mijn tantes die keer op keer een poging doen om hun porseleinen poppen verzameling met me door te spreken en al helemaal niet met mijn neven en nichten die vroegrijp als ze zijn al op hun 23e met een leger van kinderwagens lopen te slepen.

Mocht ik zakken dan hoef ik me voor deze mensen in ieder geval niet te schamen. Ik hoef dan alleen maar te grinniken mijn kaken op elkaar klemmen en moeizaam te stotteren dat neef een twee of drie vast wel een baantje bij de Gamma kan regelen. Vervolgens houd ik een speech dat het allemaal te zwaar voor me is geweest om de familie-eer op mijn schouders te dragen ondanks dat ik een brein heb dat hen allemaal overstijgt. Dat het allemaal hun schuld is geweest met hun slechte zaad en lage iq's en dat ze zich bij voorbaat al zouden moeten schamen voor hun kleinkinderen ook al zijn ze er alleen nog maar in gedachten of spetteren ze nog lekker rond in een warme baarmoeder.

Dan verleg ik de aandacht door op charmante wijze naar mijn nicht te wijzen en te roepen dat het voor haar ook allemaal erg zwaar is geweest om in deze familie te worden geboren wetende dat ze lesbisch is. Ach ja, ik heb in ieder geval niets te vrezen. Ik doe de bovenste knoopjes van mijn overhemd dicht om alvast te wennen aan de verstikkingsverschijnselen die ik wat er ook gebeurd vanavond zal ervaren. Of het nu de warme liefdevolle "je bent geslaagd" knuffel van mijn moeder zal zijn of de verstikkende "je betaalt je schoolgeld stukje bij beetje terug, domoor" greep van mijn vader. Vanavond zal ik bedwelmd worden door vieze geurtjes en een gebrek aan lucht.

Onder luid gekakel van moederlief schuif ik mijn gehaktballen met aardappelpuree naar binnen. Mooie boel weer. Dit zou mijn grote avond moeten zijn, maar niemand heeft aan mij gevraagd of ik wel zin had in gehaktballen met aardappelpuree. Geen kipfilet op mijn bord, zelfs geen drumstickje, geen kip in een braadzak of kipcordonblue slaat te klok. Ik kijk naar het verlekkerde gezicht van mijn zus terwijl ze zegt: "Smaakt goed ma". En luister met een half oor naar het verhaal dat mijn moeder hierna afsteekt over de gehaktballen van de HEMA die tegen bleken te vallen tijdens hun moeder en dochter "wij zoeken een reden om kleding te gaan kopen en een eindexamen is een goede reden" dagje.

Ik kan ze wel villen zoals ze daar beleefde conversatie voeren zonder op te merken dat ik geconsumeerd word door de klok. Bijna op magische wijze slaat die klok precies op dat moment vijf uur en het aftellen kan beginnen. Tussen vijf en zes kan er gebelt worden. Mijn moeder stelt voor om met zijn allen bij de telefoon te gaan zitten en een kaarsje voor me te gaan branden. Ik verslik me bijna in mijn gehaktbal en kijk haar kokhalzend aan. Wat een vuiligheid, wat een hypocrisie.

Ik neem een slok water en stamp mijn glas neer op tafel. In plaats van mijn woede hiermee te benadrukken schijnt iedereen te denken dat het een soort startsein is. Het is onvoorstelbaar hoe je ziet dat mensen elkaar altijd maar dan ook altijd nadoen. Nadat ik mijn glas met een klap neerzet staat mijn moeder op om daadwerkelijk een kaarsje te halen, en mijn oma is plots in de weer met lucifers. Mijn vader besluit ineens dat het tijd is om borden op te halen, mijn zus gaat haar neus poederen en Kris zet zijn favoriete cd voor onder het eten op: panfluit kersthits.

Het enige dat ik doe in de tussentijd is een stukje overgebleven gehaktbal fijnprakken met mijn vork. Ik vraag me af hoe lang het duurt voor er schimmel op geprakte gehaktbal komt. Ik neem me alvast voor mijn bord straks mee te nemen naar mijn kamer en dit experiment verder uit te werken. Dit interesseert me eerlijk waar nog meer dan die uitslag. Ik kijk naar de klok, tien over vijf. Mijn pa is mijn bord blijkbaar vergeten op te halen mooi zo. Met een zwierige zwaai zet hij het dessert op tafel: vanille roomijs met slagroom, en één schaaltje met een parapluutje in het ijs.

Ik geloof dat ik bijna echt moet braken als ik dat walgelijke parapluutje zie. Waarom zijn ze zo bezig met het feit of ik dat stomme rot examen haal? Krijg ik dat afzichtelijke parapluutje omdat ik een nietszeggend examen haal? In blinde woede wil ik alle schaaltjes ijs van tafel maaien en de glazen bakjes vermorzelen met mijn voet, en iemand aan dat miezerige parapluutje spietsen. Zou de punt scherp genoeg zijn om door iemands hoofd te splijten? Het is paars. Ook dat nog. Een parapluutje verdomme, dit wordt me echt teveel.

Als ik mijn mond open doe om iets te zeggen en mijn wijsvinger belerend hef komt Kris aangerend en begint meteen te smullen van het ijsje met het parapluutje erin. “lekker hè Krisje” krast mijn oma. “Vroeger wou je altijd een parapluutje in je ijsje, hè jongen” Dat had ik kunnen weten. Die kleine aap wordt altijd vertroeteld door mijn oma, die doet alsof hij nog maar zes is. Plots word ik nog kwader, het is niet voor mij! Hoe zit dit nou? Geven ze me nou volledige aandacht of niet? Half zes. Ze geven toch geen snars om me.
Oud 18-03-2005, 13:09
Sketch
Avatar van Sketch
Sketch is offline
Het parapluutje is niet voor hem XD
Oud 18-03-2005, 13:26
Verwijderd
Whahaha, ik heb zo ontzettend dubbelgelegen.


Ik kijk naar de klok, tien over vijf. Mijn pa is mijn bord blijkbaar vergeten op te halen mooi zo.

Die zin moet je wel even overkijken en misschien elders in het verhaal ook wat komma's droppen

Maar, geniaal.
Oud 18-03-2005, 14:07
Flowtje
Avatar van Flowtje
Flowtje is offline
Geweldig! Dat parapluutje, lol!
__________________
Wark!
Oud 18-03-2005, 14:48
Verwijderd
echt geweldig!
Oud 18-03-2005, 17:50
Changshan
Avatar van Changshan
Changshan is offline
Yup, weer erg mooi. Benieuwd hoe je hem origineel laat slagen/zakken.
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
Oud 18-03-2005, 18:43
Sketch
Avatar van Sketch
Sketch is offline
heb je eigenlijk al bepaald of hij gaat slagen/zakken? Zo ja, dan ga ik raden. Zo niet, dan ga ik niet raden, zodat ik je niet op enige wijze kan beinvloeden.
Oud 18-03-2005, 20:57
Sketch
Avatar van Sketch
Sketch is offline
Ik heb een heel sterk vermoeden, met onderbouwing, maar dat hou ik nog even voor me.
Oud 20-03-2005, 17:59
Bumpie
Avatar van Bumpie
Bumpie is offline
Ik wist niet eens meer dat hij een zus had... heb het van begin tot eind doorgelezen...
__________________
Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat.
Oud 21-03-2005, 17:30
Verwijderd
haha dank jullie weer voor de reacties Jaaaaaaaaaaa we weten al oftie gaat zakken of slagen, dus ik ben onbeinvloedbaar
Oud 21-03-2005, 18:12
Sketch
Avatar van Sketch
Sketch is offline
In dat geval, ik denk dat 'ie gaat zakken.
Oud 21-03-2005, 18:18
Verwijderd
Citaat:
Sketch schreef op 21-03-2005 @ 18:12 :
In dat geval, ik denk dat 'ie gaat zakken.
en je onderbouwing?
Oud 21-03-2005, 18:21
Sketch
Avatar van Sketch
Sketch is offline
Citaat:
leekah schreef op 21-03-2005 @ 18:18 :
en je onderbouwing?
Zijn 'relatie' met het kleine blonde meisje kan geen stand houden als hij niet meer naar die school hoeft (iig wordt dat moeilijk), en hij moet er natuurlijk nog achter komen dat dat meisje niet verliefd is op hem, maar op haar tennisleraar. Dus hij kan niet slagen.
Oud 22-03-2005, 08:45
Verwijderd
Citaat:
Sketch schreef op 21-03-2005 @ 18:21 :
Zijn 'relatie' met het kleine blonde meisje kan geen stand houden als hij niet meer naar die school hoeft (iig wordt dat moeilijk), en hij moet er natuurlijk nog achter komen dat dat meisje niet verliefd is op hem, maar op haar tennisleraar. Dus hij kan niet slagen.
Daarnaast is dat wel lekker voor zijn ego

Aan de andere kant, er moet toch wel één lichtpuntje zijn?
Oud 22-03-2005, 14:10
Sketch
Avatar van Sketch
Sketch is offline
Citaat:
Grim schreef op 22-03-2005 @ 08:45 :
Daarnaast is dat wel lekker voor zijn ego

Aan de andere kant, er moet toch wel één lichtpuntje zijn?
Maar dan is de hele gebeurtenis rondom het meisje voor niets geweest. Het heeft niet voor niets zo veel aandacht gekregen. Anders is het zo'n zijspoor dat niet verder wordt uitgewerkt. Zou wel zonde zijn.

In theorie zou het natuurlijk nog steeds kunnen worden uitgewerkt als hij wel slaagt, maar dat is wel een stuk lastiger.
Oud 28-03-2005, 01:03
barkrukkie
barkrukkie is offline
even 1 post om te zeggen dat dit een geniaal verhaal is

leuke ontwikkeling, je valt niet in herhalingen bij gebeurtenissen, steeds weer verassend
__________________
[spAm]
Oud 29-04-2005, 20:07
Sketch
Avatar van Sketch
Sketch is offline
Ik wil nu wel weten of hij slaagt of niet, post weer eens een stukje verhaal.
Oud 03-06-2005, 17:45
Verwijderd
Kwart voor zes, vijf voor zes, zes uur. Ik sta op en wil met gemengde gevoelens naar boven. Ik weet niet of ik nu blij moet zijn of juist niet. Mijn moeder weet me bij mijn arm te grijpen, haar mond beweegt geluidloos, ik laat me gedwee omhelzen. Mijn vader slaat me op mijn schouders en iedereen lijkt zo godvergeten blij. Hoe moet dat nou met mij? Ik probeer mezelf een emotie te ontfutselen maar ik ben helemaal leeg. Jasmijn schiet door mijn hoofd, geen Jasmijn meer op school, weg alle geborgenheid. Wat moet ik gaan studeren? Hoe maak je gehaktbal? Zal ik later ook in mijn blote kont de kamer stofzuigen? Wat gebeurt er allemaal? Ik heb ineens het beklemmende gevoel dat er nu een punt is dat ik een keuze moet maken, dat er druk op me gezet wordt. Er knapt iets in me, ik kan niet blijven doen alsof alles me ongemoeid laat, hoewel het dat nog steeds doet. Hoe moet het nou met mij?
Ik wacht tot iedereen klaar is met felicitaties, forceer een glimlach en ga naar boven. Ik plof neer op mijn bed en blijf daar even stokstijf zitten tot ik niet meer tegen kan houden dat ik met mijn handen voor mijn gezicht en mijn hoofd in mijn schoot de tranen langs mijn handen voel druppen. Ongecontroleerd snik ik en het kan me allemaal ook niet meer schelen. Jasmijn niet, Snok niet, niks niet. Ik probeer mijn hoofd leeg te maken en alles op een rijtje te zetten maar er schieten alleen maar stomme dingen door mijn hoofd. Een chocoladecroissant die opgegeten wordt door een herdershond, ik zie mezelf in een vieze kamer met een veertienjarig meisje en een kind van ons samen, ik krijg een visioen van mijn familie, kerst vierend zonder mij, rouwend om mijn droevige lot. Mijn moeder koestert mijn bril zoals de ouders van Tiny Tim met zijn wandelstok gedaan hebben. Zo gaat studeren toch helemaal niet? Of wel?
Ik hoor mijn deur opengaat. Door mijn betraande ogen zie ik dat Kris binnenkomt. Hij zegt niks en kruipt tegen me aan. Hij begint ook zachtjes te snikken en zegt uit het niets; “Sinds Plato dood is ben ik mezelf niet meer Rob. Ik neem ’s ochtends en ’s avonds paracetamol zodat de pijn in mijn hart misschien minder wordt en het helpt niet. Dat is natuurlijk niks vergeleken met jouw verdriet. Dat je gaat studeren en misschien wel bang bent, als dat het is waarom je huilt” zegt hij er voorzichtig achter. Ook dat nog, ik heb Plato vermoord. Wie ben ik dat ik misschien wel de enige persoon die om me geeft, zo kwets? Ik omhels Kris, misschien wel voor de eerst keer in mijn leven, en we houden elkaar stevig vast.
Oud 03-06-2005, 19:52
Verwijderd
Cute.
Oud 03-06-2005, 21:03
Changshan
Avatar van Changshan
Changshan is offline
Werk je nu naar een einde toe?
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
Oud 07-06-2005, 00:12
Mir-idiotA
als dat zo is, van het einde, maak het niet te snel!
Oud 07-06-2005, 10:40
Sketch
Avatar van Sketch
Sketch is offline
Citaat:
Grimm schreef op 03-06-2005 @ 19:52 :
Cute.


Mijn voorspelling klopte niet
Nouja. Meer?
Oud 07-06-2005, 11:18
Verwijderd
Haha, nou ik moet jullie teleurstellen, we zitten nog maar op de helft van het boek of misschien nog niets eens op de helft van het boek volgens onze synopsis
Oud 07-06-2005, 11:34
Sketch
Avatar van Sketch
Sketch is offline
Citaat:
pandarve schreef op 07-06-2005 @ 11:18 :
Haha, nou ik moet jullie teleurstellen, we zitten nog maar op de helft van het boek of misschien nog niets eens op de helft van het boek volgens onze synopsis
Oh, maar dat is geen teleurstelling hoor.
Oud 07-06-2005, 12:13
Verwijderd
Citaat:
Sketch schreef op 07-06-2005 @ 11:34 :
Oh, maar dat is geen teleurstelling hoor.
Agree.
Oud 07-06-2005, 18:35
Changshan
Avatar van Changshan
Changshan is offline
Citaat:
Grimm schreef op 07-06-2005 @ 12:13 :
Agree.
*trouw fan zijnde*
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
Oud 08-06-2005, 12:34
Verwijderd
Een uur of twee later word ik wakker met een onaangename kramp in mijn nek. Ik wrijf in mijn ogen en zie door de waas van slaap Jasmijn naast me liggen. Ik buig me over haar heen en streel haar gezicht. Ze is na al die maanden nog steeds het mooiste wezen wat ik ooit heb gezien. Ze is zo zuiver, zo echt en ze ligt hier maar mooi naast me in mijn bed. Dat heb ik toch weer eens mooi voor elkaar gekregen. Mijn handen trillen van blijdschap en opwinding en ik streel haar linkerwang. Onder de lelieblanke samengeknepen oogleden zie ik haar betoverende ogen van boven naar beneden flitsen en ik maak hieruit op dat zij aan het dromen is over onze toekomst. Jasmijn die vol bewondering naar mijn eerste pianorecital in “de Doelen” luistert. Jasmijn die zwierig aan mijn hand loopt bij het betreden van de zaal met Nobelprijswinnaars. Jasmijn die met haar gebroken witte hotpants onze zoon zijn eerste tennisles geeft op het gazon. Ik buig me nog iets dieper over haar heen zodat mijn lippen bijna die van haar raken. Mijn linkerhand begint te trekken onder mijn gewicht en geeft een spastisch schokje tegen haar linkerzij. “Robbert, hoe laat is het?” hoor ik iemand vragen. Ineens ben ik me bewust van mijn met zweet doordrenkte shirt en ik spring op waardoor ik met mijn hoofd bijna de rand van het bed raak. Nog verdwaasd door de gebeurtenis van enkele seconden geleden begin ik tegen Kris te schreeuwen dat hij weg moet gaan. “Ik heb toch niet gevraagd of je naast me komt liggen op bed” schreeuw ik totaal buiten mezelf. Kris, zelf ook nog half slapend, mompelt beduusd dat hij het allemaal niet meer snapt en loopt als een zombie mijn kamer uit.

Ik voel me vies en alles jeukt. Ik gooi mijn shirt op de grond en laat mijn nagels over mijn huid gaan. Steeds sneller en steeds harder, maar ik voel amper iets. Hysterisch loop ik rondjes door mijn kamer. Ik trek mijn lades open, graai erin rond tot ik de hele inhoud beet heb gehad en gooi ze daarna weer dicht. Ik haal mijn boekenkast leeg en kniel neer tussen de opengeklapte skeletten van meesters die op een bepaald punt in mijn jeugdige jaren voor mij van levensbelang leken. Mijn handen dolen over de grond en gaan door tot ze vermoeid maar voldaan het boek in handen hebben wat ik nu eindelijk ten volste moet kunnen begrijpen en waarderen. Mijn ademhaling stottert en mijn linkerhand probeert de lelijke vuilgrijze vloerbedekking waar ik me al jaren aan erger open te krauwen. Ik dwing mezelf omhoog en strompel naar mijn cd-speler waar ik Mozart aantref.

Daarna sleur ik mezelf naar bed en probeer zonder de knopen open te doen mijn broek uit te krijgen door gewoon hard te trekken aan de linkerbroekspijp. Ik krijg het steeds warmer en mijn hart lijkt bijna uit mijn borstkas te springen, maar ik kan niet ophouden. Die broek moet uit. Mijn hand voelt verdoofd aan en ik duik als een maniak onder mijn bed zonder te weten wat ik eigenlijk zoek. Naast wat kleffe etensresten vind ik het instrument dat mijn zoektocht naar gevoel zal volbrengen. Ik zet de vork achter mijn bovenste knopen en probeer ze trekkend aan mijn broekspijp los te krijgen. Ik hoor een doffe klank en zie mijn Mozart borstbeeld lijdzaam staan met zijn afbrokkelende neus.
Eindelijk lukt het me om me te wurmen uit de plakkerige broek en ik pak het boek op wat al die tijd geduldig aan mijn zijde heeft gewacht. Ik laat me omarmen door het hoofdstuk uit “Misdaad en Straf” waar Raskolnikow de twee zusters vermoord. Dit in combinatie met het Requiem van Mozart en het dwangmatige gekras van de vork op mijn lijf maakt me rustiger dan ik me ooit in had kunnen denken.

Volledig voldaan lig ik een uur later achterover in mijn stoel. Nergens anders zou ik me kunnen bevinden op dit moment. Ik voel me robuust. Ik voel me mannelijk. Dit gevoel slaat echter totaal om wanneer er een huiveringwekkend geluid voortgebracht wordt door een kras in de cd. Ik houd een arm tegen het zachte licht van mijn schemerlamp en zie rode krassen die zich in een paar minuten van een prikkeling naar een ondragelijke pijn door mijn hele lichaam hebben gevorderd. De tranen die ik een aantal uur geleden had uitgeschakeld beginnen weer te stromen. Met een hand strijk ik langs mijn gezicht en mijn zoute tranen op de wonden geven mij een klap die me doet inzien dat ik niet veel lager meer kan zakken. Dit punt bereiken veel echte genieën. Het is de kunst om hier overheen te kunnen stappen en me een weg te banen naar de essentie van het goddelijke dat voor mij al bijna grijpbaar is. Ik zet mijn cd-speler uit en de computer aan. Mijn handen typen reacties op kamers in Amsterdam en zachtjes hum ik mee: “It’s the end of the world as we know it.”
Oud 08-06-2005, 12:52
SiemdeCyper
Avatar van SiemdeCyper
SiemdeCyper is offline
Ik volg dit gedeelte niet volledig, hij wordt gek, omdat hij geslaagd is??

En hij heeft zichzelf met een vork verwond?
Oud 08-06-2005, 12:57
Verwijderd
Hij word gek omdat hij Kris voor Jasmijn aanzag en hem bijna ging kussen.

En hij verwondde zich met een vork ja
Oud 08-06-2005, 16:31
moi-lkkrding-mo
Avatar van moi-lkkrding-mo
moi-lkkrding-mo is offline
Echt een super verhaal!!! hij is zelfs nog beter dan sommige boeken die ik heb gelezen ik heb me bij sommige stukken dood gelachen laat het me weten wanneer hij te koop is (zou wel een goed idee zijn, verkoopt vast goed)
__________________
~°~ Love = Life * No Love = No Life * True Love = Real Life ~°~*|*PLease neem m'n nick niet serieus, okej? *|*
Oud 08-06-2005, 18:16
Changshan
Avatar van Changshan
Changshan is offline
Er komt weer leven in dit topic. Leuk stukje, al weet ik niet of het succesvol zou zijn om de hele rest van het boek een gek als hoofdpersoon te hebben.
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
Oud 08-06-2005, 18:20
moi-lkkrding-mo
Avatar van moi-lkkrding-mo
moi-lkkrding-mo is offline
Citaat:
Changshan schreef op 08-06-2005 @ 18:16 :
Er komt weer leven in dit topic. Leuk stukje, al weet ik niet of het succesvol zou zijn om de hele rest van het boek een gek als hoofdpersoon te hebben.
tja pubers zijn nu eenmaal crazy ( maar je kan ook overdrijven )
__________________
~°~ Love = Life * No Love = No Life * True Love = Real Life ~°~*|*PLease neem m'n nick niet serieus, okej? *|*
Advertentie
Topic gesloten

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 07:15.