6/8 in 2-en

[Halogeen]

Suja suja Stekeltje


6/8 in 2-en

de maat is als de arm
van mijn moeder die me
in slaap sust zoals
de vissers hier hun vangst
op waarde schatten

het deinen laat niets
uit het ritme van deze
uterische greep ontsnappen
en mijn wereld die
opgedeeld in tweeën op
en neer beweegt dwingt
me dichter bij mezelf

ik kijk tegen haar op als
ze een wiegelied liegt
over onaanraakbaarheid
en als ik eindelijk slaap
biecht ze op dat ze niet
meer weet hoe ik ontstond

we kijken frontaal naar de slinger
van onze persoonlijkheid als hij
zwaait van links naar rechts
terwijl hij van bovenaf werkelijk
achtjes draait; op zijn zij is dat
oneindig

[Reynaert]

Ik vind het heel erg sterk hoe je refereert naar het kinderliedje van Annie M.G. Schmidt, en het als het ware ook echt opneemt in je tekst. Ik weet niet of je het echt popcultuur mag noemen, maar ik ben sowieso wel een fan van slimme verwijzingen naar cultuur die een belangrijke rol in het leven van véél mensen of zelfs een generatie heeft gespeeld.
De dubbele vergelijking in de eerste strofe vond ik de eerste keer storend, omdat ik terug moest lezen om te kijken wat je nu precies bedoelde. Maar het kan er ook aan liggen dat ik niet echt geconcentreerd las, want als ik het nu lees heb ik er geen problemen mee.
Wat betekent uterisch eigenlijk? Ik vond het niet in het woordenboek vinden.
Ik vind het mooi hoe je de thematiek van het ritme ook echt voelt in het gedicht, alsof je meedeint met de verteller. Wel jammer dat een woord zoals uterisch dat behoorlijk opbreekt. ik kijk tegen haar op als//ze een wiegelied liegt vond ik héél erg sterk trouwens, een mooie en droevige gedachte tegelijk. En ja, dan die laatste strofe. Het woord persoonlijkheid had ik zelf vervangen voor iets anders, maar afgezien daarvan... Ja, is hij echt overweldigend prachtig. De hele moeder/kind thematiek komt zo mooi bij elkaar in die laatste paar regels, echt heel erg knap gedaan.
Ik heb al een tijdje nagedacht over de titel maar ik kom er niet veel verder mee. 6/8e zal waarschijnlijk te maken hebben met ritme, en daarin komt het getal 8 (oneindig) ook weer terug. En ik verwacht dat in 2-en te maken heeft met de relatie moeder-kind, maar dat weet ik niet zeker. Kan je het misschien toelichten?

[Porcelain]

Och jeetje, dat liedje, dat is lang geleden.. ik wist pas weer hoe hij ging met de noten erbij. Ja, de titel, ik dacht dat het gewoon over de maat ging eigenlijk (twee zesachtste maten per regel, zo zie ik ook die bewegingen gebeuren die je beschrijft in de tweede strofe).
Die 'vlakke' titel past goed bij de laatste strofe, het lijkt of ze bij elkaar passen en alsof het gedicht zo ook oneindig wordt.

De eerste strofe klinkt wat ingewikkeld de eerste keer, maar dat is gewoon even beter lezen en toen gaf ik je groot gelijk. Je beschrijft echt de muziek, dus met het liedje in mijn hoofd begrijp ik de eerste twee strofes pas echt.

Wat een verdrietig tweede deel dan toch terwijl je net in dat gelukzalige nostalgische sfeertje verkeert met dat liedje in je hoofd. Reynaert zei het al en ik vind het ook: 'ik kijk tegen haar op - terwijl ze een wiegelied liegt' is door die mix van mooi en triest heel sterk. Hele mooie assonantie ook. Ik wil hem wel boven mijn bed hangen, zo met het plaatje ernaast.

Stiekem moest ik best lang nadenken over de slinger die pas een 8 slingert als je hem van boven ziet in plaats van van voor. Magisch zoals je ineens van het sprookjesachtige overgaat in een meer natuurkundige, filosofische kijk.
Je gedicht dooft heel mooi uit.

Ik vind dit een meesterwerkje, Michel. Zelden dat een gedicht me zo ontroert. Heel, heel mooi.

[Halogeen]

Reynaert schreef op 30-08-2006 @ 19:51 :
Ik vind het heel erg sterk hoe je refereert naar het kinderliedje van Annie M.G. Schmidt, en het als het ware ook echt opneemt in je tekst. Ik weet niet of je het echt popcultuur mag noemen, maar ik ben sowieso wel een fan van slimme verwijzingen naar cultuur die een belangrijke rol in het leven van véél mensen of zelfs een generatie heeft gespeeld.
De dubbele vergelijking in de eerste strofe vond ik de eerste keer storend, omdat ik terug moest lezen om te kijken wat je nu precies bedoelde. Maar het kan er ook aan liggen dat ik niet echt geconcentreerd las, want als ik het nu lees heb ik er geen problemen mee.
Wat betekent uterisch eigenlijk? Ik vond het niet in het woordenboek vinden.
Ik vind het mooi hoe je de thematiek van het ritme ook echt voelt in het gedicht, alsof je meedeint met de verteller. Wel jammer dat een woord zoals uterisch dat behoorlijk opbreekt. ik kijk tegen haar op als//ze een wiegelied liegt vond ik héél erg sterk trouwens, een mooie en droevige gedachte tegelijk. En ja, dan die laatste strofe. Het woord persoonlijkheid had ik zelf vervangen voor iets anders, maar afgezien daarvan... Ja, is hij echt overweldigend prachtig. De hele moeder/kind thematiek komt zo mooi bij elkaar in die laatste paar regels, echt heel erg knap gedaan.
Ik heb al een tijdje nagedacht over de titel maar ik kom er niet veel verder mee. 6/8e zal waarschijnlijk te maken hebben met ritme, en daarin komt het getal 8 (oneindig) ook weer terug. En ik verwacht dat in 2-en te maken heeft met de relatie moeder-kind, maar dat weet ik niet zeker. Kan je het misschien toelichten?

uterisch = baarmoederlijk (ik vind het zelf niet zo geweldig)

Over het woord persoonlijkheid, daar heb je helemaal gelijk in. Je moest eens weten hoeveel ik van dat soort begrippen al uit de kladversie heb gewerkt . Maar persoonlijkheid kreeg ik niet weg.

6/8 is een maatsoort. het in 2-en houdt in dat het onderverdeeld is in 2 x 3 tellen. En ja 8 slaat op het oneindig, 2 op moeder en kind, maar ook een beetje op de slinger (ene uiterste en andere uiterste). Het gedicht is gebaseerd op het wiegeliedje aan de ene kant, maar nog sterker op de maatsoort die erbij hoort. Het gedicht beschrijft mijn associaties. De titel, de maatsoort, is het fundament voor de gedachten.

Je hebt de tweede strofe veranderd, hij is beter zo. Beter leesbaar, in ieder geval. Ik blijf erbij dat ik de laatste strofe er minder bij vind passen.

Reynaert schreef op 30-08-2006 @ 19:51 :
. De hele moeder/kind thematiek komt zo mooi bij elkaar in die laatste paar regels, echt heel erg knap gedaan.

Daar ben ik het niet mee eens, het komt op mij over als een soort wijsheid die veel opdringender is dan de rest van het gedicht. Zonde. Want het ontroerende (zoals Porcelain het noemt) doorbreek je daarmee een beetje.

Wat niet wegneemt dat ik de laatste strofe juist het best vind. En de rest fijn, vooral de derde strofe.

Ga je Suja, suja, stekeltje nog inzingen? (a)

[Halogeen]

Porcelain schreef op 30-08-2006 @ 21:46 :
Och jeetje, dat liedje, dat is lang geleden.. ik wist pas weer hoe hij ging met de noten erbij. Ja, de titel, ik dacht dat het gewoon over de maat ging eigenlijk (twee zesachtste maten per regel, zo zie ik ook die bewegingen gebeuren die je beschrijft in de tweede strofe).
Die 'vlakke' titel past goed bij de laatste strofe, het lijkt of ze bij elkaar passen en alsof het gedicht zo ook oneindig wordt.

De eerste strofe klinkt wat ingewikkeld de eerste keer, maar dat is gewoon even beter lezen en toen gaf ik je groot gelijk. Je beschrijft echt de muziek, dus met het liedje in mijn hoofd begrijp ik de eerste twee strofes pas echt.

Wat een verdrietig tweede deel dan toch terwijl je net in dat gelukzalige nostalgische sfeertje verkeert met dat liedje in je hoofd. Reynaert zei het al en ik vind het ook: 'ik kijk tegen haar op - terwijl ze een wiegelied liegt' is door die mix van mooi en triest heel sterk. Hele mooie assonantie ook. Ik wil hem wel boven mijn bed hangen, zo met het plaatje ernaast.

Stiekem moest ik best lang nadenken over de slinger die pas een 8 slingert als je hem van boven ziet in plaats van van voor. Magisch zoals je ineens van het sprookjesachtige overgaat in een meer natuurkundige, filosofische kijk.
Je gedicht dooft heel mooi uit.

Ik vind dit een meesterwerkje, Michel. Zelden dat een gedicht me zo ontroert. Heel, heel mooi.

dankjewel voor het grote compliment.

En TF, bedankt voor het commenteer en nee, ik zie maar af van het inzingen.

[Disintegration]

Het zou onnodig zijn, en afbreuk aan je gedicht doen om verdere commentaar te geven.