toneel oefeningen voor kinderen

[debieltje nr 1]

Ik geef vanaf morgen toneellessen aan kinderen van 8 en ben nog opzoek naar leuke toneel-gerelateerde spelletjes en oefeningen. Ik heb niet echt veel ervaring met jongen kinderen en wil me er goed op voorbereiden. Weet iemand nog iets leuks?

ten eerste jezelf niet opstellen als debieltje nr 1, get some zelfvertrouwen

[Batave]

http://lmgtfy.com/?q=toneelspelletjes

[debieltje nr 1]

Rode Panda schreef:

ten eerste jezelf niet opstellen als debieltje nr 1, get some zelfvertrouwen

dankje voor je nuttige repliek 'Rode Panda'. Debieltje nr 1 dateert nog ergens van lang geleden toen ik een puber van 14 was, eeuwen geleden dat ik nog op dit forum ben geweest.

[debieltje nr 1]

Batave schreef:

http://lmgtfy.com/?q=toneelspelletjes

had ik zelf ook wel al bedacht.

[Batave]

Rode Panda schreef:

ten eerste jezelf niet opstellen als debieltje nr 1, get some zelfvertrouwen

Ik vind het wel een toffe nickname eigenlijk

[sarahanna]

Ken je het spel 'weerwolven?'
dat is echt ontzettend leuk, alle kinderen vinden dat leuk!
Het heeft zeker weten ook met toneel te maken, ik doe het af en toe ook in mijn lessen, je leert namelijk liegen: dat jij de weerwolf niet bent. Je moet anderen proberen te misleiden, daar moet je dus voor acteren.

debieltje nr 1 schreef:

dankje voor je nuttige repliek 'Rode Panda'. Debieltje nr 1 dateert nog ergens van lang geleden toen ik een puber van 14 was, eeuwen geleden dat ik nog op dit forum ben geweest.

Vanwaar dat je mijn nick-name tussen haakjes plaatst?

[Dingaantouwtje]

Vanaf acht jaar, ja dat is moeilijk.
Altijd leuk om een kleine sketch te maken met de kids en dan met een andere omstandigheid/emotie nog een keer spelen, en nog een keer, en nog een keer.
Zo leer je repeteren en met een emotie spelen. Maar 8 jaar? Moeilijk.
Ik probeer te denken aan de tijd dat ik acht was en op toneelles zat, maar ik kan me werkelijk niks herinneren

Om emoties te leren spelen:

Baas boven baas
Kindjes in een kring, een kindje kiest een emotie, moet die heel klein uiten tegen de persoon links van hem (bv: boos, en dan als actie: alleen boos kijken). Kindje ernaast uit het net iets heviger (bv: heel boos kijken). Kindje ernaast nog iets heviger (bv: heel boos kijken en een boos geluid maken). Kindje ernaast nog iets heviger (bv: hetzelfde en erbij stampvoeten). Zo de kring rond totdat iemand een maximum bereikt (bv: een enorme brullende woedeaanval en doen alsof je iemand wurgt). Dan een andere emotie kiezen.

De emotiebus:
1 persoon speelt buschauffeur met een neutrale stemming. 1 persoon doet alsof hij in de bus stapt en kaartje koopt, en doet dat met een bepaalde emotie (bv: vrolijk, en dan breed lachend 'haaaa goedmorgen chauffeur wat een mooie dag is het vind u niet?') en de buschauffeur speelt terug in dezelfde emotie. Degene die is ingestapt gaat achter de chauffeur zitten. De volgende persoon stapt in de bus met een andere emotie (bv: droevig, en dan snikkend een kaartje kopen etc), en de buschauffeur én degene die al was ingestapt, nemen die emotie over. Dan gaat de 2e persoon ook 'in de bus' zitten en praat droevig met zjin droevige medepassagier. Enzovoort.
Afhankelijk van hoeveel kinderen het zijn mogen ze wel of niet een emotie kiezen die al eerder gebruikt is, kinderen van acht kunnen maar een stuk of vijf emoties verzinnen.

Ik zat zo rond die leeftijd op toneel, en de dingen die Sarah noemt deden wij ook. Die vond ik altijd wel leuk. We deden ook een spel met een machine, dat begon met de docent die voor de klas een beweging ging maken. Een draaiende beweging met een arm, bijvoorbeeld. Vervolgens moesten de kinderen één voor één opkomen en een beweging maken die daarop aansloot, zodat je uiteindelijk één grote machine kreeg, als het ware. Als iedereen geweest was moest je, wederom omstebeurt, een geluid verzinnen dat bij jouw beweging paste. Er staat me ook een pose-oefening bij, daarbij werd een stoel in het midden van de kamer gezet en je moest dan (in groepjes van vier) een leuke (zelfverzonnen) pose doen. De regel was dat je de stoel wel constant moest blijven aanraken.

Wat me verder vooral is bijgebleven is de dag waarop we echte toneeltechnieken leerden, maar toen was ik iets ouder. Een jaar of tien/elf, denk ik. Dan ging de docente uitleggen hoe je bijvoorbeeld geloofwaardig kon overbrengen dat iemand aan iemand anders z'n haar trok, zulk soort dingen. Maar ik kan me voorstellen dat acht jaar nog wat te jong is voor zulk soort zaken.