Oud 23-08-2003, 21:13
Dromer
Dromer is offline
Ik weet nog niet of het verhaal echt vondeling gaat heten.
Ik ben heel benieuwd wat jullie er van vinden. Zelf weet ik nog niet hoe het af gaat lopen. Het begint in ieder geval zo:


Kus? vraagt Nadine. Bart drukt snel een kusje op haar wang, schiet zijn jas aan en trekt de deur achter zich dicht. Auto in, gordels, starten. Hij zucht en luistert naar het ronken van motor. Hij zal wel weer te laat zijn. De betekenisvolle blikken van zijn collega’s kent hij. Wilde nacht gehad fluisteren ze naar elkaar als Bart net weg is. Hij deed er zelf net zo hard aan mee als een van de anderen er wat afgepeigerd uitzien. Ze moesten eens weten, die grappenmakers, maar Bart moest toegeven dat hij best zin had in weer eens een nacht met goede seks en veel wijn, zoals Nadine en hij toen ze elkaar net kenden bijna wekelijks hadden. De nachten die ze nu samen doorbrachten waren vooral lang en slopend. Menno huilde bijna aan een stuk door. Bij ieder geluid dat van het matras uit het hoekje van de kamer kwam schrok Bart wakker, bang dat het geluidje weer zou overgaan in een niet te stoppen huilbui, bang dat er iets met die kleine aan de hand is, maar ook bang dat behalve zij ook de buren wakker werden. Al dagen denkt hij na over een bevredigend antwoord, voor als ze op de stoep staan straks.

Na ook nog eens een half uur file komt Bart inderdaad te laat aan op z’n werk. Eigenlijk kan het hem niet zoveel schelen, maar hij is een man van principes en vindt dat hij net als de rest op tijd hoort te zijn. Hij moet er zelf een beetje om lachen. Als man van principes had hij wel anders moeten reageren de afgelopen weken. Wanneer hij zijn jas over de rugleuning van z’n stoel hangt probeert hij krampachtig het huilende hoopje mens uit zijn gedachten te bannen. Hij klikt z’n computer aan en wacht tot het inlogscherm verschijnt. Naam, wachtwoord. Onmiddellijk verschijnt ook zijn agenda in beeld. Vanmiddag overleg met een aantal ambtenaren van justitie. Hij probeert zich te herinneren waarover het overleg zou gaan, maar het schiet hem niet te binnen. Straks even aan Herman vragen, denkt hij. Hij kende Herman al lang, zou hem zelfs een vriend kunnen noemen. Hij at soms bij Herman en Jeanne met Nadine, ze zijn ook een keer naar de film geweest samen. Maar de vriendschap ging niet zo diep dat hij Herman in vertrouwen durfde te nemen. Herman zou waarschijnlijk toch hetzelfde zeggen als iedereen: je had meteen de politie moeten waarschuwen. We hadden meteen de politie moeten waarschuwen! Had hij vannacht ook weer tegen Nadine geschreeuwd. Hij had er spijt van. Hij was net zo goed gezwicht voor dat kleine kopje met de zwarte haartjes. Voor dat miniatuur mensje dat te verbaasd was om te gaan huilen. Toen nog wel.

Bart opent zijn mailbox. Zes nieuwe berichten, geen virussen deze keer, ziet hij na een snelle blik. Hij opent de eerste, een bericht van een van de ambtenaren met de agenda van de volgende algemene vergadering. Hij probeert zich te concentreren op de inhoud, maar dwaalt toch met zijn gedachten weer terug naar die vrijdagavond in het park, twee weken geleden alweer.

Nadine had een kort wit rokje aan en zwarte sandaaltjes. Wat hij zelf droeg wist hij niet meer. Hij hoopte zijn lichtblauwe overhemd, want als hij dan naast Nadine liep in haar rokje vond hij dat ze er goed uitzagen samen, een onbezorgd jong stel in de bloei van hun leven. Nadine was op haar hurken gaan zitten om een steentje uit haar sandaaltje te halen. Ze trok aan zijn mouw. Kneep in z’n arm. Wees. Haar gezicht was een mengeling van schrik en vertedering, alsof ze zojuist een jong katje had geaaid dat geprobeerd had in haar vinger te bijten.

Er wordt op zijn deur geklopt. Hij schrikt op. Ja? Het is iemand van de administratie, een aardig meisje, maar hij vond haar iets sletterigs uitstralen. Ze was lang en dun en maakte zich flink op. Zijn collega’s hadden allemaal al een keer getracht haar mee uit te vragen, iets wat niet zelden zonder veel moeite lukte. Ze had een stapeltje brieven in haar hand. Post! Zei ze vrolijk en legde het stapeltje op zijn bureau. De klikte snel weer op haar hakjes naar buiten. Bijna onmiddellijk was hij terug in het park.

Hij had Nadines uitgestrekte vinger gevolgd. Net buiten het licht van de nieuwe, maar geheel volgens de laatste trends ouderwets vormgegeven straatlantaarns lag een bolletje stof. Uit het bolletje stak een heel klein hoofdje. Bart had angstig om zich heen gekeken toen Nadine het bolletje voorzichtig optilde en bekeek. Ze hield haar hoofd een beetje schuin om in de licht geopende oogjes te kijken. Het kindje in het pakketje lag er vredig bij. Het kon nauwelijks een maand oud zijn, schatte Bart. Hij probeerde zich voor de geest te halen hoe groot het dochtertje van zijn zus geweest was na een paar weken. Het meisje was inmiddels vier en vier jaar geleden dacht Bart nog niet eens aan samenwonen, laat staan dat hij ook zo’n klein gillend wezentje wilde. Inmiddels woonde hij al twee jaar bij Nadine, die tot haar spijt geen kinderen kon krijgen. Bart had daar nooit een probleem van gemaakt. Ik heb aan jou toch genoeg, kindje, zei hij wel eens tegen haar.

Nadine keek hem over het bolletje in haar armen heen aan. Haar blik was moeilijk te omschrijven. Smekend, had hij het later genoemd, maar het was vermengd met vertedering en angst. Barts blik gleed van haar ogen naar het kleine kopje in haar armen en terug. Het was het mooiste beeld wat hij ooit had gezien. Nadine als volleerd moeder met dat pakje in haar armen.
__________________
I'm as calm as a fruitstand in New York and maybe as strange - Ryan Adams
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 23-08-2003, 23:42
Fladdergeval
Fladdergeval is offline
Mooi, kan niet anders zeggen.

(Het zijn alleen die laatste paar zinnen die me tegen de borst stuiten, ze lopen niet zo als ik zou willen.
Vormen ze wel een einde? (Zou dit bijvoorbeeld als eind van een hoofdstuk kunnen dienen?)
Kijk er dus (als je het nuttig vindt ) nog even naar)
Met citaat reageren
Oud 24-08-2003, 10:51
Dromer
Dromer is offline
het is nog niet afgelopen ik ben bezig met het vervolg!
__________________
I'm as calm as a fruitstand in New York and maybe as strange - Ryan Adams
Met citaat reageren
Oud 24-08-2003, 12:13
Verwijderd
Mooi verhaal! Ik ben benieuwd naar 't vervolg

Nog een enkele opmerking:

Citaat:
Dromer schreef op 23-08-2003 @ 21:13:
Ze moesten eens weten, die grappenmakers, maar Bart moest toegeven dat hij best zin had in weer eens een nacht met goede seks en veel wijn, zoals Nadine en hij toen ze elkaar net kenden bijna wekelijks hadden.
tangconstructie.. Viel me op, eerst dacht ik dat er een woord ("hadden") miste namelijk. Beter is denk ik "zoals Nadine en hij bijna wekelijks hadden toen ze elkaar net kenden" oid.

't begin vond ik ook een beetje verwarrend, 't leek alsof Bart weg ging bij Nadine, toen eerst thuis ging slapen en daarna ging werken. (ipv dat 'k doorhad dat het een flashback is) Maar dat kan aan mij liggen
Met citaat reageren
Oud 24-08-2003, 13:06
Dromer
Dromer is offline
Nadine laat de wasbak in de badkamer vollopen en voelt voorzichtig de temperatuur. Dan tilt ze Menno op en laat hem voorzichtig in het water glijden. Ze is blij dat ze jaren geleden een bijbaantje als oppas gehad had. De bezorgde moeders wilden altijd alles uitleggen over de verzorging van een kleintje en Nadine had altijd braaf geluisterd. Ze vond het leuk om naar de trotse gezichten van de ouders te kijken als die enthousiast vertelden over hun zoontje of dochtertje.
Menno knippert even met zijn oogjes als hij het water voelt, maar blijft dan rustig liggen als Nadine hem zachtjes wast. Ze moet lachen als ze denkt aan de eerste keer dat ze haar buurjongetje in bad had gedaan. Zowel zijzelf als de badkamer waren drijfnat geweest. Dan ging het haar nu al veel beter af. Wie had ooit gedacht dat ze nog eens dag en nacht een baby’tje onder haar hoede zou hebben. Op haar twintigste was al duidelijk geweest dat ze geen kinderen kon krijgen. Iets met haar eileiders. Het was een schok geweest, al was ze nog niet zo bezig geweest met haar toekomst, ze had het veel te druk met studeren, uitgaan en vriendjes. Ze had zich er, nuchter als ze was, bij neergelegd. De laatste jaren, toen haar vriendinnen steeds vaker over stoppen met de pil begonnen en over moedergevoelens begon het wel een beetje te kriebelen bij haar. Ze was ooit eens over adoptie begonnen maar Bart had daar nauwelijks op gereageerd. Toen had ze het onderwerp maar laten rusten.
Ze pakt een grote zachte handdoek en wrijft Menno droog. Hij slaapt alweer bijna ziet ze. Zal ze hem maar laten slapen of toch eerst een flesje? Ze twijfelt maar legt hem toch maar op het matras. Een geluk dat ze dat nog hadden. Onopvallend een matras of wiegje je huis inkrijgen zou niet zo’n gemakkelijke opgave zijn. In stilte bejubelt Nadine de postorderbedrijven waar ze al jaren hun boodschappen bestellen. De pakken luiers en een paar babykleertjes had ze zo snel in huis. Liever was ze lekker gaan winkelen met Carly, haar beste vriendin. Ze liepen wel vaker even langs de kinderafdeling, Carly was gek op die kleine shirtjes en sokjes. Ze was blij dat Carly vakantie aan het vieren was in Griekenland en pas volgende week terug zou komen. Nadine vertelde haar vriendin bijna alles en zo’n groot geheim bewaren viel haar zwaar. Ze dacht na over Barts uitroep die nacht. Misschien moesten ze inderdaad maar naar de politie gaan. Helaas was hun gedrag van de afgelopen weken moeilijk te verklaren. Een kind van amper twee maanden in je huis verstoppen zou een hoop uitleg vergen. En vroeg of laat zou ze toch weer eens naar buiten moeten, vrienden bezoeken, voor besprekingen naar de redactie. Tot nu toe had ze al haar stukken netjes digitaal ingeleverd, maar er zou binnenkort wel weer een vergadering borrel of uitje georganiseerd worden waarbij ze ‘onmogelijk gemist kon worden.’ Ze hoorde het Marlies van de administratie zeggen.
__________________
I'm as calm as a fruitstand in New York and maybe as strange - Ryan Adams
Met citaat reageren
Oud 24-08-2003, 13:06
Dromer
Dromer is offline
Vroeg of laat zal het toch wel uitkomen, denkt ook Bart, terwijl hij op weg is naar het gebouw van Justitie, een paar straten verderop. Hij was wit weggetrokken toen Sabrina hem de agendapunten had overhandigd. Als gewoonlijk twee punten over de stand van zaken omtrent enkele verblijfsvergunningen voor witte illegalen, maar als derde punt stond er: mogelijke juridische stappen tegen moeders die hun kind te vondeling leggen. Zijn hart had even een sprongetje gemaakt, maar hij bedacht zich dat ze het daar vorige maan ook al even over gehad hadden. Het ging alleen om de moeders, die voor kindermishandeling bestraft konden worden. Over de vinders van zo’n vondelingetje was niks gezegd.
Eenmaal binnen loopt Bart eerst even de toiletten in. Hij zucht en bekijkt zichzelf in de spiegel. Hij heeft weer een beetje kleur in zijn gezicht, maar de wallen onder zijn ogen zijn nog niet verdwenen. Dan niet, mompelt hij en gaat op zoek naar het zaaltje wat voor het overleg gereserveerd is.
__________________
I'm as calm as a fruitstand in New York and maybe as strange - Ryan Adams
Met citaat reageren
Oud 24-08-2003, 20:07
Verwijderd
Citaat:
Dromer schreef op 24-08-2003 @ 13:06:
Ze is blij dat ze jaren geleden een bijbaantje als oppas gehad had. is dat niet wat dubbelop?

Menno knippert even met zijn oogjes als hij het water voelt, maar blijft dan rustig liggen als Nadine hem zachtjes wast.
beetje vaag, of ligt dat nou aan mij
ik zou d'r van maken "Menno knippert even met zijn oogjes als hij het water voelt, maar blijft rustig liggen terwijl Nadine hem zachtjes wast" ofzo

Ze moet lachen als ze denkt aan de eerste keer dat ze haar buurjongetje in bad had gedaan. Zowel zijzelf als de badkamer waren drijfnat geweest geworden?. Dan ging het haar nu al veel beter af. na lang nadenken zijn die tijden steeds warriger voor me geworden.. ik weet 't ook niet meer goed :/

Op haar twintigste was al duidelijk geweest geworden of niks is denk 'k beter dat ze geen kinderen kon krijgen. .

De laatste jaren, toen haar vriendinnen steeds vaker over stoppen met de pil begonnen en over moedergevoelens , begon het wel een beetje te kriebelen bij haar.
[/B]
Ook een leuk stukje, maar ik vond het eerste gedeelte beter (spannender!)
Al die "dubbele verleden tijd vormen" zoals 'waren geweest' etc. vind ik niet zo mooi.. Maar zoals ik al zei, ik weet niet of 't nou echt fout is... ik ben de draad helemaal kwijt.
Met citaat reageren
Oud 24-08-2003, 20:13
metallica
Avatar van metallica
metallica is offline
heel leuk
__________________
"Falling feels like flying, until you hit the ground. And everything looks beautiful, until you take a look around"
Met citaat reageren
Oud 25-08-2003, 22:50
N*A*Shezbaernon
N*A*Shezbaernon is offline
Het begin van het verhaal is leuk en het leest ook lekker. Er zit spanning in; ik kon niet snel genoeg lezen, ik was benieuwd naar waar het eigenlijk heen gaat. Het begin lijkt inderdaad op het eerste gezicht verwarrend, je verwacht dan wat anders van het verhaal (eerder alsof het niet meer zo goed tussen die 2 gaat, dan een terugblikkend verhaal als gevolg), maar dat vind ik juist goed . Goede vorm, die 2 verhalen, en die flashbacks vind ik er mooi bij passen.

'"Kus?", vraagt Nadine.' ... denk ik, en dat komt vaker voor.
__________________
Bloedserieus
Met citaat reageren
Oud 25-08-2003, 23:07
N*A*Shezbaernon
N*A*Shezbaernon is offline
'De laatste jaren, toen haar vriendinnen steeds vaker over stoppen met de pil begonnen en over moedergevoelens begon het wel een beetje te kriebelen bij haar.' ... die zin is volgens mij krom.
'De laatste jaren, hoe haar vriendinnen steeds vaker over stoppen met de pil en over moedergevoelens begonnen te praten, begon het bij haar wel een beetje te kriebelen' ... zoiets ? Maar dan nog heb je 2x 'beginnen' in een te klein stukje tekst, en daar kun je beter ook wat aan doen.

'Ze pakt een grote zachte handdoek en wrijft Menno droog. Hij slaapt alweer bijna, ziet ze.'

Ikzelf zou het eerste stukje als een verhaal op zichzelf laten en geen vervolg voor schrijven, want het is gewoon goed en ook mooi compleet, naar mijn mening. Het stukje over Nadine&Menno vind ik veel minder, das' gewoon chronologisch beschrijven wat er gebeurd was met hier en daar een literaire 'krulletje', en het lijkt nog slechter te zijn dan het werkelijk is, omdat we de vergelijking met het beginverhaal over Bart hebben.

En het derde stukje ... weer over Bart ... tja. Normaal. Ik vind het vervolg gewoon overbodig, alsof je kunstmatig het verhaal probeert uit te rekken, terwijl dat hellemaal niet nodig is. Het beginverhaal is lekker snel en vlot, maar aan het begin van het tweede stukje begin je te verdrinken, tot je uiteindelijk verdrinkt.
__________________
Bloedserieus
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 13:43.