omgaan met verkrachting vriendin

[Haagent]

hoi lezers

mijn vriendin heeft me pas geleden verteld dat ze bijna 3 jaar geleden is verkracht door een "onbekende jongen". ze was op bezoek bij haar vriendin en haar vriendin zou die jongen wel kennen maar ze schaamt zich heel erg om het ook maar aan iemand te vertellen (allene maar aan mij). als ze het aan haar vriendin zou zeggen dan zouden we misschien die jongen kunnen traceren, want het is bij haar vriendin thuis gebeurd (toen was haar vriendin even niet thuis)

nu respecteer k haar keuzes en probeer haar ook de tijd te gunnen maar het vreet aan mij. ik wil dat die jongen terrecht wordt gestaan voor datgene dat hij heeft gedaan. hoe kan ik het beste hiermee omgaan.

sorry als het in verkeerde chat staat of als ik verkeerd bezig ben.

Zoals je zegt, die jongen traceren en bij hem verhaal halen.

[Haagent]

Reverend schreef:

Zoals je zegt, die jongen traceren en bij hem verhaal halen.

het probleem is is dat mijn vriendin het dan tegen haar vriendin moet zeggen en dat wil ze niet want ze schaamt zich. ik kan moeilijk zelf tegen haar vreindin gaan zeggen dat ze toen ze bij haar op bezoek is 3j geleden verkracht is door iemand die bij haar thuis is. het probleem is dat ik niet 100% ben of haar vriendin weet wie ze bedoelt.

mijn vreindin weet hem wel nog enigzins te beschrijven. verhaal halen is toch wel zeker iets wat ik nog wil doen, met alle respect maar hij zal boeten of ga ik dan te ver

[feniks]

Hangt er vanaf.
Als jijzelf verhaal wil gaan halen, en de held wil uithangen, ga je alleen maar meer ellende veroorzaken, ook voor je vriendin.

[Haagent]

feniks schreef:

Hangt er vanaf.
Als jijzelf verhaal wil gaan halen, en de held wil uithangen, ga je alleen maar meer ellende veroorzaken, ook voor je vriendin.

ik wil het in overleg met haar doen maar je kan iemand die zoiets doet toch niet onbestraft laten of ben ik gek

en wat voor ellende dan want ik zou juist het zien als een afsluiten van een hoofstuk

[bloodyb]

Maar wat wil je dan gaan doen als je er achter komt wie die jongen is. Als je hem het ziekenhuis in mept zal jij waarschijnlijk een hoop problemen kunnen krijgen en ik denk niet dat je vriendin daar gelukkiger van wordt. Als zij nog aangifte tegen hem wil doen kan ze misschien aan haar vriendin vragen of ze nog weet wie hij was, zonder te zeggen wat hij gedaan heeft. Ik snap wel dat je er moeite mee hebt maar het is toch belangrijker hoe je vriendin er over denkt. Misschien kan ze als ze geen aangifte wil doen eens met een therapeut gaan praten. Dan zal ze het misschien beter kunnen verwerken.

Haagent schreef:

het probleem is is dat mijn vriendin het dan tegen haar vriendin moet zeggen en dat wil ze niet want ze schaamt zich. ik kan moeilijk zelf tegen haar vreindin gaan zeggen dat ze toen ze bij haar op bezoek is 3j geleden verkracht is door iemand die bij haar thuis is. het probleem is dat ik niet 100% ben of haar vriendin weet wie ze bedoelt.

Tsja, als je vriendin er duidelijk geen zin in heeft (om wat voor reden dan ook) moet je het misschien ook maar laten. Tot die tijd kan je proberen logica en ratio te gebruiken om haar te overtuigen dat er geen enkele reden is om zich te schamen.

mijn vreindin weet hem wel nog enigzins te beschrijven. verhaal halen is toch wel zeker iets wat ik nog wil doen, met alle respect maar hij zal boeten of ga ik dan te ver

Te ver voor wat?

[arPos]

Wat reverend zegt.

Verder ga ik niet zeggen tegen je dat je "niet de held moet spelen" dat dat "alleen maar tot meer ellende lijdt" wat mij betreft zorg je er tactisch en op onverklaarbare wijze voor dat hij een gebroken bot of 20 krijgt (of een bezemsteel in zijn aarsch).

[Haagent]

bloodyb schreef:

Maar wat wil je dan gaan doen als je er achter komt wie die jongen is. Als je hem het ziekenhuis in mept zal jij waarschijnlijk een hoop problemen kunnen krijgen en ik denk niet dat je vriendin daar gelukkiger van wordt. Als zij nog aangifte tegen hem wil doen kan ze misschien aan haar vriendin vragen of ze nog weet wie hij was, zonder te zeggen wat hij gedaan heeft. Ik snap wel dat je er moeite mee hebt maar het is toch belangrijker hoe je vriendin er over denkt. Misschien kan ze als ze geen aangifte wil doen eens met een therapeut gaan praten. Dan zal ze het misschien beter kunnen verwerken.

het gaat er mij om dat die jongen bestraft wordt voor izjn daden. natuurlijk gaat ziekenhuis te ver. ik wil dat hij bijvoorbeeld in de bak komt of in ieder geval inziet wat hij heeft aangeircht. ik ben ook bang dat het doordat het 3j terug is dat de politie het niet meer serieus neemt. het is ook niet in nl gebeurd maar in be. misschien is het daar helemaal anders. ik denk niet dat ze met iemand erover wil praten. ze vond het al moeilijk om het tegne mij te zeggen.

Reverend schreef:

Tsja, als je vriendin er duidelijk geen zin in heeft (om wat voor reden dan ook) moet je het misschien ook maar laten. Tot die tijd kan je proberen logica en ratio te gebruiken om haar te overtuigen dat er geen enkele reden is om zich te schamen.
Te ver voor wat?

ik probeer er mee om te gaan en het is heel zwara nu voor mij. ik ga ook met logica te werk, ze doet er nogal lakoniek over dat het haar schuld was en ze zoekt naar een weg om haarzefl de schuld ervan te geven. zo voelt het voor mij dan. ze hoeft zich echt niet te schamen.
en dat van dat ik vind dat hij moet boeten gaat miscshien al te ver? ik weet dat geweld niets uithaalt, maar hij kan toch niet zomaar rondlopen zonder consekwenties te hebben gehad/

arPos schreef:

Wat reverend zegt.

Verder ga ik niet zeggen tegen je dat je "niet de held moet spelen" dat dat "alleen maar tot meer ellende lijdt" wat mij betreft zorg je er tactisch en op onverklaarbare wijze voor dat hij een gebroken bot of 20 krijgt (of een bezemsteel in zijn aarsch).

nogmaals dit heeft niet met heldhaftig zijn te maken. ik wil dat hij bestraft wordt en ik denk dat als hij dat heeft ondergaan het misschien ook makkelijker is voor mij en mijn vriendin om dit achter ons te laten.

ik zal heel eerlijk zijn en opbiechten dat ik al iets met een heggeschaar en zijn piemel zat te bedenken (jouw bezemsteel in aars is ook goed) maar ik denk dat dat er helaas nooit in gaat zitten en dat vreet/knaagt aan mij.

zou de politie iets nog doen na 3j?

Hoe wil jou vriendin na drie jaar (nog) bewijzen dat ze verkracht is, of dat het ueberhaupt verkrachting betrof?

[bloodyb]

Ik denk niet dat verkrachting al verjaard is na 3 jaar maar als je vriendin beslist geen aangifte wil doen houdt het een beetje op en dat het in België is gebeurd maakt het ook niet makkelijker. Ik zou het zelf belangrijker vinden dat het slachtoffer het op een goede manier verwerkt dan dat de dader bestraft wordt. (Al sluit hetgeen het ander natuurlijk niet uit)

[Oezem]

Ik snap heel goed dat je woedend bent op die jongen en dat je wilt dat hij gestraft wordt. Ik ben het daar ook helemaal mee eens.
Maar wat je vriendin op dit moment nodig heeft is iemand die naar háár luistert en haar helpt om dit te verwerken. Probeer haar in te laten zien dat het NIET haar schuld is en dat als zij iets niet wil ze dat mag zeggen. En dat als ze geen ''nee'' zegt dat niet direct een groen licht is om wel seks met haar te hebben.
Als dat je is gelukt, is ze misschien wel bereid om het met haar vriendin te bespreken en dan kun je aangifte gaan doen. Ga alsjeblieft niet zelf die jongen voor z'n bek meppen. Ik snap dat je die neiging hebt en hij heeft het ook behoorlijk aan zichzelf te danken, maar het helpt jou (op het kwijtraken van wat frustratie) niet verder.

Waar ze waarschijnlijk bang voor is, is dat anderen zeggen dat het haar schuld is en dat, wanneer ze het aan haar vriendin vertelt, haar vriendin boos op haar wordt en haar niet gelooft. Ik kan niet zeggen of dat wel of niet gaat gebeuren, maar probeer je vriendin te laten zien dat, ongeacht hoe anderen reageren, het NIET haar schuld is. Dat die jongen een eikel is en zij niet. Ik weet niet of je haar vriendin kent, maar als je contact met haar hebt, zou je eventueel een gesprek kunnen hebben over verkrachtingen en kijken wat haar mening is. Misschien dat het jou vriendin geruststelt als deze vriendin een duidelijk geluid laat horen en durft ze dan wel te zeggen wat er is gebeurd. Ik zou zelf een jongen die een van mijn vriendinnen verkracht een klap voor z'n bek (willen) geven en echt direct m'n leven uitgooien (en haar ervan overtuigen dat ze aangifte moet doen).
En behalve dat heeft het waarschijnlijk ook zin om met haar naar een therapeut te gaan, als ze dat zelf wil natuurlijk. Ik weet niet of het mogelijk is om samen met haar te gaan als ze het te moeilijk vindt, maar dat zou ook nog een oplossing kunnen zijn. Dan heeft ze in ieder geval iemand die ze vertrouwt bij zich. Ik vond het zelf wel heel prettig om mijn beste vriendin mee te nemen toen ik aangifte van aanranding ging doen (ik had het daarna vrij snel verwerkt en kreeg een paar maanden later bericht dat ze de waarschijnlijke dader hadden opgepakt). Ze zijn heel vriendelijk en serieus bij de politie, maar je moet wel een aantal keer heel gedetailleerd je verhaal doen en dat kan heel confronterend zijn.

Dat laatste maakt ook dat het voornamelijk heel pijnlijk kan zijn voor je vriendin. Zeker omdat het al drie jaar geleden is, kan het zijn dat de pijn die het haar doet om het hele verhaal weer op te rakelen niet opweegt tegen de opluchting die het jou geeft om die jongen te straffen. In theorie is het heel nobel van je dat je wil dat de dader gepakt wordt en de cel in gaat of iets dergelijks, maar doordat je het steeds weer blijft noemen, kan het voor je vriendin veel pijnlijker zijn dan jij denkt. Als zij niet wil, houdt het gewoon op. Ga dan niet zelf toch op zoek naar die jongen, voor haar kan de emotionele pijn dan veel erger zijn dan je denkt. Het lijkt en voelt alsof je nu een goed doel voor ogen hebt, en in principe is dat ook zo, maar je wilt nu je eigen boosheid en frustratie kwijt misschien ten koste van de emotionele gesteldheid van je vriendin.
Ik heb het idee dat ze, omdat jij na 3 jaar de enige bent aan wie ze het verteld heeft, heel gevoelig is met dit onderwerp. Ik ben zelf nogal down-to-earth en weet en wist dat het op geen enkele manier mijn schuld was dat een of andere randdebiel me ineens aanrandde toen ik op weg was naar huis, maar je wordt wel geraakt waar je het intiemst bent (zowel lichamelijk als geestelijk). Ik kon dat handelen door er over te praten en omdat ik ontzettend nuchter ben op dat gebied, maar jouw vriendin blijkbaar niet. Ga daarom niet uit nobelheid of (rechtmatige) woede vol over de emoties van je vriendin heen. Ga op haar tempo, het is háár 'probleem'. Zij is verkracht, niet jij. Het zijn haar keuzes, niet de jouwe.

[arPos]

Haagent schreef:

nogmaals dit heeft niet met heldhaftig zijn te maken. ik wil dat hij bestraft wordt en ik denk dat als hij dat heeft ondergaan het misschien ook makkelijker is voor mij en mijn vriendin om dit achter ons te laten.

Dat begrijp ik het was de term die een andere forummer hier gebruikte en een vriendin van mij toen ik haar aangaf spijt te hebben niet op stel en sprong haar uit een nare situatie gehaald te hebben (en zij later omdat ze daar nog steeds zat ook een verkrachting meemaakte).

We zijn nu jaren verder en ik wist destijds niet de werkelijke ernst van de situatie en had niets meer te bieden dan een studentenhok maar ik haat mezelf er nog steeds over en loop nog altijd rond met het idee hem op te zoeken.

En dan weet zij daarmee wel te dealen.

ik zal heel eerlijk zijn en opbiechten dat ik al iets met een heggeschaar en zijn piemel zat te bedenken (jouw bezemsteel in aars is ook goed) maar ik denk dat dat er helaas nooit in gaat zitten en dat vreet/knaagt aan mij.

zou de politie iets nog doen na 3j?

Nee ik denk dat de politie sowieso bar weinig doet en daardoor lopen zulke klootzakken vrolijk rond vandaar ook dat ik wel vind dat als je iets zou willen doen je vooral het recht in eigen hand moet nemen.

De vraag is alleen wil je het (en waarom) want wat Oezem hierboven zegt is natuurlijk heel belangrijk daarin, jij wilt haar niet kwetsen en dan moet je dus oppassen dat je dat uit egoïsme niet toch doet (met de beste intenties dat wel, maar het verkeerde resultaat)
Het kan voor een man vreemd klinken maar zij zal er veel meer waarde aan hechten om door een vriend begrepen en niet gekwetst te worden dan gekwetst te worden door een vijand.

Helpt het haar? nee... helpt het jou? ja... helpt het verkrachting int algemeen te verminderen? misschien een miniem beetje.

over dat het haar schuld was en ze zoekt naar een weg om haarzefl de schuld ervan te geven

Dat vind ik nou het erge dat doen ze nou altijd "ik had daar niet moeten lopen op dat tijdstip" "ik was zo en zo gekleed" "ik was onder invloed"

En zo'n pleurishond (excuus aan de echte honden) die de werkelijke schuld draagt zit een dag later vrolijk te pilsen met z'n maatjes

[feniks]

Arpos toch, stem je op Wilders? Wat een onzin verklaar je hier.
Als dat meisje aangifte doet van verkrachting, gaat de politie daar serieus mee om. Ook als het 3 jaar geleden is, want volgens mij is de verjaringstermijn bij verkrachting en moord best lang.

Het nadeel van het recht in eigen hand nemen, is dat degene die dat doet, er een stuk minder makkelijk mee wegkomt. Omdat dat soort wraaknemingen altijd veel minder intelligent zijn. En veel minder intelligent worden uitgevoerd.
Dan is de oorspronkelijke dader "te grazen genomen", en gaat de wraaknemer de gevangenis is.
Wie is er dan precies geholpen? Het meisje in kwestie zeer zeker niet.

Steun je vriendin, daar heeft ze meer aan dan aan een stoere held die niet weet wat hij verder zou moeten doen.

feniks schreef:

Arpos toch, stem je op Wilders?

Want de alternatieven zijn zo aantrekkelijk en intelligent.

Wat een onzin verklaar je hier.

Jij bent echter een baken van logica?

Als dat meisje aangifte doet van verkrachting, gaat de politie daar serieus mee om. Ook als het 3 jaar geleden is, want volgens mij is de verjaringstermijn bij verkrachting en moord best lang.

Geen bewijs = er gaat niets gebeuren. En er is geen bewijs.

Het nadeel van het recht in eigen hand nemen, is dat degene die dat doet, er een stuk minder makkelijk mee wegkomt. Omdat dat soort wraaknemingen altijd veel minder intelligent zijn. En veel minder intelligent worden uitgevoerd.

Nutteloos argument. Dat hangt natuurlijk helemaal van de persoon af die de wraak neemt.

Dan is de oorspronkelijke dader "te grazen genomen", en gaat de wraaknemer de gevangenis is.

Niet als je niet gepakt wordt.

Wie is er dan precies geholpen? Het meisje in kwestie zeer zeker niet.

De jongen, en afhankelijk van het meisje zijzelf natuurlijk ook.

Steun je vriendin, daar heeft ze meer aan dan aan een stoere held die niet weet wat hij verder zou moeten doen.

Ik heb al wat leuke plannetjes van zijn kant gezien anders.

[Rommeltje]

Hoe oud was je vriendin 3 jaar geleden als ik vragen mag?
Als ze nog jong was, 14 -16. Dan Zou je ook kunnen kijken hoe oud die kerel toen was en hem aangeven voor pedofilie.
Je voelt je waarschijnlijk heel erg machteloos en als je je vriendin ziet is het beeld van haar met een andere kerel mss moeilijk weg te krijgen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit soort verhalen al best vaak heb gehoort van verschillende meisjes. Over hoe ze vroeger door een of andere leraar zijn aangerand of hoe ze tegen hun zin in sex hebben gehad.
Mss vond ze de sex wel fijn met die jongen maar dacht ze halverwege 'nee dit wil ik niet' . Het kan allemaal. Heeft hij haar nog bedreigt dat ze haar mond moest houden? Heeft hij met de dood bedreigt? OOk iets wat je de politie kan vertellen. naja

[Haagent]

Oezem schreef:

Ik snap heel goed dat je woedend bent op die jongen en dat je wilt dat hij gestraft wordt. Ik ben het daar ook helemaal mee eens.
Maar wat je vriendin op dit moment nodig heeft is iemand die naar háár luistert en haar helpt om dit te verwerken. Probeer haar in te laten zien dat het NIET haar schuld is en dat als zij iets niet wil ze dat mag zeggen. En dat als ze geen ''nee'' zegt dat niet direct een groen licht is om wel seks met haar te hebben.

ik heb het nu misschien 20 minuten met haar gehad hierover pas geleden en probeer het er niet meer over te hebben. ze heeft heel veel last van hoofdpijnen/stress en ik heb haar nog nooit zo meegemaakt als toen ze het tegen mij vertelde. ze is heel open over alles en kan alles makkelijk verwoorden, maar dit heb ik er letterlijk uit moeten peuteren.
ze wou het opschrijven, ze kon het niet zeggen maar uiteindelijk wist ik wel wat er nu precies was. ze zei wel iets van; "ik probeer er over na te denken wat ik fout heb gedaan, maar ik heb niets fout gedaan. maar toch is het mijn schuld."
ik ben voornamelijk boos op haar beste vriendin, die haar alleen met een (zover ik weet) wildvreemde jongen in haar appartement gaat om iemand op te halen.[/quote]

Oezem schreef:

Als dat je is gelukt, is ze misschien wel bereid om het met haar vriendin te bespreken en dan kun je aangifte gaan doen. Ga alsjeblieft niet zelf die jongen voor z'n bek meppen. Ik snap dat je die neiging hebt en hij heeft het ook behoorlijk aan zichzelf te danken, maar het helpt jou (op het kwijtraken van wat frustratie) niet verder.
Waar ze waarschijnlijk bang voor is, is dat anderen zeggen dat het haar schuld is en dat, wanneer ze het aan haar vriendin vertelt, haar vriendin boos op haar wordt en haar niet gelooft. Ik kan niet zeggen of dat wel of niet gaat gebeuren, maar probeer je vriendin te laten zien dat, ongeacht hoe anderen reageren, het NIET haar schuld is. Dat die jongen een eikel is en zij niet. Ik weet niet of je haar vriendin kent, maar als je contact met haar hebt, zou je eventueel een gesprek kunnen hebben over verkrachtingen en kijken wat haar mening is. Misschien dat het jou vriendin geruststelt als deze vriendin een duidelijk geluid laat horen en durft ze dan wel te zeggen wat er is gebeurd.Ik zou zelf een jongen die een van mijn vriendinnen verkracht een klap voor z'n bek (willen) geven en echt direct m'n leven uitgooien (en haar ervan overtuigen dat ze aangifte moet doen).

ik ken haar vriendin, en haar vrienden groep. zij zijn best boos op mij omdat mijn vriendin zo erg voor mij heeft gekozne. ze heeft nu zelden tijd over voor hun, en ze maken vaak grapjes dat ze mij wat aan zouden doen als ik niet goed met haar om ga. ze zijn heel begaand met haar en ik weet zeker dat haar beste vriendin het heel erg vindt. zeker omdat het bij haar is gebeurd en zij niet thuis was. maar ik ben evengoed nog boos op haar beste vriendin.
natuurlijk wil ik mijn woede uiten op die gast, maar zoals velen zeggen ze heeft geen bewijs voor wat er is gebeurd. als de politie niets doet dan loopt hij vrij rond zonder gestraft te worden.

Oezem schreef:

En behalve dat heeft het waarschijnlijk ook zin om met haar naar een therapeut te gaan, als ze dat zelf wil natuurlijk. Ik weet niet of het mogelijk is om samen met haar te gaan als ze het te moeilijk vindt, maar dat zou ook nog een oplossing kunnen zijn. Dan heeft ze in ieder geval iemand die ze vertrouwt bij zich. Ik vond het zelf wel heel prettig om mijn beste vriendin mee te nemen toen ik aangifte van aanranding ging doen (ik had het daarna vrij snel verwerkt en kreeg een paar maanden later bericht dat ze de waarschijnlijke dader hadden opgepakt). Ze zijn heel vriendelijk en serieus bij de politie, maar je moet wel een aantal keer heel gedetailleerd je verhaal doen en dat kan heel confronterend zijn.

zoals ik al zei, mijn vreindin is heel open over alles maar je hebt wel gelijk dat ze het hier heel zwaar mee had. mijn vriendin heeft echt vele kut situaties meegemaakt in haar verleden, maar ik heb haar zo erg nog niet gezien als over dit onderwerp. toch denk ik niet dat het haar zo erg "dwarszit" dat ze therapie nodig heeft. het is meer een gevoel wat ik heb. ze wil het alleen heel graag vergeten. en ik denk dat je juist door stappen te ondernemen het beter kan vergeten, niet?

Oezem schreef:

Dat laatste maakt ook dat het voornamelijk heel pijnlijk kan zijn voor je vriendin. Zeker omdat het al drie jaar geleden is, kan het zijn dat de pijn die het haar doet om het hele verhaal weer op te rakelen niet opweegt tegen de opluchting die het jou geeft om die jongen te straffen. In theorie is het heel nobel van je dat je wil dat de dader gepakt wordt en de cel in gaat of iets dergelijks, maar doordat je het steeds weer blijft noemen, kan het voor je vriendin veel pijnlijker zijn dan jij denkt. Als zij niet wil, houdt het gewoon op. Ga dan niet zelf toch op zoek naar die jongen, voor haar kan de emotionele pijn dan veel erger zijn dan je denkt. Het lijkt en voelt alsof je nu een goed doel voor ogen hebt, en in principe is dat ook zo, maar je wilt nu je eigen boosheid en frustratie kwijt misschien ten koste van de emotionele gesteldheid van je vriendin.

ik heb het pas één keer met haar over gehad. ik probeer het te vermijden maar ikzelf ben ook zeer geraakt met het nieuws. ik lag gister samen met haar in bed en ik kon mijn tranen moeilijk bedwingen omdat ik het zo erg vind wat er met haar is gebeurd. zij is iemand in mijn leven die zoiets niet verdient heeft. niemand verdient natuurlijk zoiets, maar jullie begrijpen dat als iemand waarvan je houdt je dat dichtbij meemaakt dat je die wil beschermen. en ik probeer daarom er pas over te beginnen als zij heeft nagedacht over wat ze precies wou.

ik heb haar namelijk toen in dat gesprekje een paar keer aan helpen herineren dat ze hem niet ongestraft kan laten wegkomen waar ze het wel mee eens was deels. maar ze is iemand die meer om anderen geeft en andere mensen en ook altijd klaar staat voor iedereen nooit naar haarzelf kijkt. ze laat over zich heen lopen en ook met dit. als ze het echt niet wou had ze dat mij toen wel duidelijk gemaakt.

Oezem schreef:

Ik heb het idee dat ze, omdat jij na 3 jaar de enige bent aan wie ze het verteld heeft, heel gevoelig is met dit onderwerp. Ik ben zelf nogal down-to-earth en weet en wist dat het op geen enkele manier mijn schuld was dat een of andere randdebiel me ineens aanrandde toen ik op weg was naar huis, maar je wordt wel geraakt waar je het intiemst bent (zowel lichamelijk als geestelijk). Ik kon dat handelen door er over te praten en omdat ik ontzettend nuchter ben op dat gebied, maar jouw vriendin blijkbaar niet. Ga daarom niet uit nobelheid of (rechtmatige) woede vol over de emoties van je vriendin heen. Ga op haar tempo, het is háár 'probleem'. Zij is verkracht, niet jij. Het zijn haar keuzes, niet de jouwe.

bedankt voor je lange verhaal en ik ben blij om te horen dat het (zo te horen) goed met jou gaat na zoiets vreselijks. ik snap natuurlijk dat alles op haar tempo gaat. ik hoop alleen dat ik zelf niet doorbreek als ze gaat vragen of er iets is. ik wil haar vertellen dat ik er heel erg mee zit dat haar zoiets is overkomen en dat we dit samen kunnen oplossen, maar ik wil haar de tijd gunnen om er over na te denken of ze het wel haar vriendin kan vertellen. ze weet niet of ze haar beste vriendin kan vertrouwen namelijk, maar ze is wel cruciaal in het verhaal omdat het bij haar gebeurd is en zij kent die jongen waarschijnlijk.

ik denk dat ik nog een paar dagen af wacht en als we dan thuis zijn samen als ze niet hoeft te werken dan het gesprek richting die kant nog eens wil duwen. als ze niet wil dan breek ik het ook meteen af. ik merk het wel of ze er klaar voor is of niet. nogmaals bedankt

[Haagent]

Rommeltje schreef:

Hoe oud was je vriendin 3 jaar geleden als ik vragen mag?
Als ze nog jong was, 14 -16. Dan Zou je ook kunnen kijken hoe oud die kerel toen was en hem aangeven voor pedofilie.
Je voelt je waarschijnlijk heel erg machteloos en als je je vriendin ziet is het beeld van haar met een andere kerel mss moeilijk weg te krijgen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit soort verhalen al best vaak heb gehoort van verschillende meisjes. Over hoe ze vroeger door een of andere leraar zijn aangerand of hoe ze tegen hun zin in sex hebben gehad.
Mss vond ze de sex wel fijn met die jongen maar dacht ze halverwege 'nee dit wil ik niet' . Het kan allemaal. Heeft hij haar nog bedreigt dat ze haar mond moest houden? Heeft hij met de dood bedreigt? OOk iets wat je de politie kan vertellen. naja

ze was 17-18 zoiets.
ze beschreef het als een dag met haar beste vriendin en die jongne. die beste vreindin ging iemand ophalen en zij was alleen in het appartement van haar beste vriendin met die jongen. die jongen maakte een move op haar, maar die wuifde ze af.
vervolgens deed mijn vreindin bij mij na hoe die jongen aan haar broek trok en ze zei dat hij haar had misbruikt. wat precies is voorgevallen weet ik niet, dat wil ik eigenlijk wel nog met haar bespreken.

maar hoe moeilijk dat voor haar en mij lijkt, denk ik juist dat zij daar heel "makkelijk" (na omstandigheden) over kan praten. ze is iemand die haarzelf wegcijfert en niet zoveel om haarzelf geeft. ze schaamt zich ervoor dat dit gebeurd is, terwijl ze juist zich niet hoeft te schamen. daarom heeft ze het alleen maar tegen mij verteld en tegen niemand anders, omdat ze zich schaamt en ze wil niet dat haar familie of vrienden zorgen maken om haar.

als we weten wat hij heeft gedaan, wanneer en wie die jongen is (daar komt haar beste vriendin bij te pas) dan kunnen we dan verder kijken wat we gaan doen. maar het erge is is dat ze ook zei haar beste vriendin niet 100% te vertrouwen, want ze is bang dat ze het door gaat vertellen wat ze niet wil. maar zij is cruciaal bij vast te stellen wie het was, en zij heeft ook bewijzen dat het gebeurd kan zijn (ze was niet thuis ze was bij die jongen).

zoals ik al eerder zei ga ik binnenkort nog eens proberen lichtjes met haar erover te praten. ik ben bang dat het namelijk bij mij er uitgaat flappen omdat ik heel verdrietig ben als ik erover denk dat iemand, die nu nog onbestraft rondloopt, zoiets bij iemand heeft gedaan.

ik dank jullie allen voor adviezen en vind het heel fijn dat er reageert wordt. het steunt mij in ieder geval een deel voor de verwerking hiervan. en ik hou jullie op de hoogte.

[bloodyb]

Probeer haar over te halen om er ten minste met jou over te praten en te vertellen wat er gebeurd is.Er zit nogal wat verschil tussen aanranden en verkrachten. Als zij het aan jou wil vertellen op voorwaarde dat je er met niemand anders over praat en ook verder geen actie onderneemt (zoals proberen er achter te komen wie die jongen is) doe dat dan ook anders vertrouwt ze zo niemand meer. Probeer haar wel over te halen (zonder door te gaan drammen) om met een professionele hulpverlener te gaan praten, dat kan zonder dat ze aangifte hoeft te doen.Wat ook kan helpen om het te verwerken is dat ze een brief schrijft aan de dader waarin ze uitlegt wat hij haar heeft aangedaan. En die hoeft ze niet te versturen natuurlijk. Sterkte.

[Rommeltje]

Ik ben het eens met bloodyb.
Psycholoog als het echt verkrachting was. Eerlijk gezegd vind ik het hele verkrachting gebeuren met haar en die kerel een beetje vreemd. Als ze echt werd verkracht, sorry voor de lompe woorden ik kom uit brabant. Als ze echt was verkracht dan heeft ze geschopt geslagen gebeten en god weet ik veel wat gedaan, misschien zelfs ontlasten ofzo weet ik veel, vechten omdat je wordt verkracht lijkt mij.
Misschien schaamt ze zich er ervoor dat ze het eigenlijk wel leuk vond toen der tijd en heeft ze er niet zo veel tegen gevochten, en nu heeft ze er spijt van en zegt ze dat het verkrachting was. Het is een negatieve theorie van iemand die er niet veel van afweet, hecht er dus ook niet al te veel waarde aan.

[arPos]

Eigenlijk hoef ik weinig toe te voegen aan wat reverend zegt maar zal toch even persoonlijk reageren op je emotionele reactie.

feniks schreef:

Arpos toch, stem je op Wilders? Wat een onzin verklaar je hier.

Nee ik stem geen wilders? wat is de relevantie?

Als dat meisje aangifte doet van verkrachting, gaat de politie daar serieus mee om.

Ik betwijfel niet dat ze in het gesprek met het slachtoffer heel erg serieus doen, ik meen alleen dat het dan óf op de plank komt, óf dat ook al gaan ze er wonderbaarlijk serieus mee aan de slag dat de kans op aanhouding én veroordeling heel klein is. (ik zeg dat zo omdat ze soms inderdaad wel iemand weten aan te houden; die dan ontkent...)

Ook als het 3 jaar geleden is, want volgens mij is de verjaringstermijn bij verkrachting en moord best lang.

Geen idee, de verjaartermijn heeft niets te maken met het de kans op succesvolle en afdoende bestraffing.

Het nadeel van het recht in eigen hand nemen, is dat degene die dat doet, er een stuk minder makkelijk mee wegkomt.

Irrelevant dat is een keuze die je voor jezelf maakt, in mijn geval zou ik (als ik zou denken dat mijn vriendin het op prijs zou stellen dat ik die kerel een lesje leer) die kerel een lang en pijnlijke les geven, en vervolgens nog dezelfde dag mijzelf aangeven voor mishandeling.

Verder denk ik niet dat als je je niet zou aangeven dat je dan persé er niet mee wegkomt, wat gaat jouw "slachtoffer" doen als ze hem vragen waarom een compleet onbekende man hem in elkaar sloeg onder het schreeuwen van "smerige klootzak een beetje weerloze meisjes verkrachten he" (want ik zal als dader natuurlijk ook een verklaring onder ede afleggen)

Omdat dat soort wraaknemingen altijd veel minder intelligent zijn.

Waarom zou wraak intelligent moeten zijn? ik zeg hierboven toch dat je het meisje er waarschijnlijk geen plezier mee doet, wraak nemen is om je eigen emotie te sussen, omdat je vind dat het moet gebeuren, omdat je vind dat iemand er niet ongestraft mee weg hoort te komen.

Niet omdat je er de oplossing voor het voedselprobleem mee bedenkt.

En veel minder intelligent worden uitgevoerd.

Hoeft niet, als ik mijn plan goed zou uitvoeren wordt ik nooit gepakt, de kerel woont namelijk ergens waar ik hem wel kan vinden maar hij weet niet eens van mijn bestaan, sterker niemand in zijn omgeving weet van mijn bestaan, ik zou bij wijze van kunnen uitstappen, mijn ding kunnen doen, weer kunnen instappen en weg kunnen zijn... eer de pliese ter plaatse is ben ik allang in 'waaristiegebleven'

Ik zou er in feite net zo makkelijk mee wegkomen als hij met zn verkrachting, nee makkelijker immers hij/zijn omgeving kent mij niet en ik hem wel.

Dan is de oorspronkelijke dader "te grazen genomen", en gaat de wraaknemer de gevangenis is.

Irrelevant, dat ik wordt gestraft voor mijn mishandelen is net zo terecht als dat hij dan gestraft is voor zijn mishandelen.

Wie is er dan precies geholpen?

Zoals ik aangeef, Hij (TS)

Het meisje in kwestie zeer zeker niet.

Nee dat klopt (voor de meeste meisjes/vrouwen); Zoals ik aangeef, Hij en een klein beetje de wereld (de kans op recidive is ietsje kleiner als je door je actie enorm gewond bent geraakt dan als je nooit bestraft bent, al is dat discutabel en weet ik dat)

Steun je vriendin,

Het eerste nuttige dat uit je komt.

daar heeft ze meer aan dan aan een stoere held die niet weet wat hij verder zou moeten doen.

Ja maar daar ging het nou net niet om, en misschien hebben vrouwen die in de toekomst door hem verkracht zouden worden omdat hij er toch mee wegkomt er nog wat aan (discutabel)

Kijk dat jij dat niet begrijpt dat vergeef ik je, die denkwijze is een beetje een mannending, zoals ik al zei een vrouw vind het belangrijker dat ze steun krijgt en niet verraden wordt door een vriend dan wel verraden wordt door een vijand.
Een man niet.

Rommeltje schreef:

Als ze echt werd verkracht, sorry voor de lompe woorden ik kom uit brabant. Als ze echt was verkracht dan heeft ze geschopt geslagen gebeten en god weet ik veel wat gedaan, misschien zelfs ontlasten ofzo weet ik veel, vechten omdat je wordt verkracht lijkt mij.
Misschien schaamt ze zich er ervoor dat ze het eigenlijk wel leuk vond toen der tijd en heeft ze er niet zo veel tegen gevochten, en nu heeft ze er spijt van en zegt ze dat het verkrachting was. Het is een negatieve theorie van iemand die er niet veel van afweet, hecht er dus ook niet al te veel waarde aan.

ik weet niet wat het te maken heeft met uit welke provincie jij komt maar wow, dus vrouwen die verstijven van angst en niets durven te doen zijn eigenlijk niet verkracht? Sommige vrouwen laten het maar gebeuren als ze eenmaal zijn overmeesterd omdat ze dan het idee hebben dat het dan sneller voorbij is. Maakt de verkrachting niet minder echt of ineens onwaar. Er zijn geen regels verbonden aan hoe je daarop moet reageren ofzo.

Je theorie, die je zelf al negatief en niet serieus te nemen noemt, vind ik nogal beledigend.

[arPos]

rommeltje schreef:

Het is een negatieve theorie van iemand die er niet veel van afweet, hecht er dus ook niet al te veel waarde aan

Wees gerust, zullen we niet doen ook.

bloodyB schreef:

Er zit nogal wat verschil tussen aanranden en verkrachten

Vind ik niet maar ach, die discussie heb ik al eens gevoerd.

Wraak is een beetje als de hele dag op je pens willen liggen met pizza en Breaking Bad. Voelt lekker, klinkt als een goede tijdsbesteding, en je kan er best eventjes in zwelgen, maar als je niet doorgaat met je normale leven wordt het al snel vrij kansloos, en de langetermijngevolgen kunnen ook nogal tegenvallen.

Verder: het is begrijpelijk dat jij hier emotioneel op reageert, en jouw boosheid en gekrenkt rechtvaardigheidsgevoel zijn niet onterecht, maar drammen, zoeken naar bewijs, aandringen op details, proberen te achterhalen wie die jongen is, wraak willen nemen, zelfs jouw wens dat ze aangifte doet, al die dingen gaan om wat jíj wil. Wat wil jouw vriendin?

Die balans bewaren lijkt me wel belangrijk. Jij moet ruimte krijgen voor jouw boosheid en rechtvaardigheidsgevoel, maar niet ten koste gaat van haar. Zij moet net zo goed de ruimte krijgen en haar onder druk zetten hindert dat.

Hoe je die balans precies bereikt weten jullie beter dan ik, want ik ken jullie niet, maar het lijkt me best een prioriteit.

[feniks]

Ik ga niet in op de onzin die zowel reverend als arpos verder debiteren. (Waarbij ik hooguit wil aangeven dat ik de ironie van de onderbuik reacties van die twee wel heel komisch vind, waar ze mij emotioneel reageren verwijten. )

Mijn tip: doe het vooral niet zelf. Want uiteindelijk al dat stoere gemauw, gaat je niet verder helpen. Hooguit verder omlaag.

[Haagent]

Paranoide schreef:

Wat wil jouw vriendin?

het vergeten, het uit haar hoofd krijgen. dat lukt haar maar niet. vandaar dat ik het idee heb dat het goed is om een soort van afsluiting te vinden in ditgene door verscheidene opties te bespreken. zoals ik al zei ik ga proberen nog een keer met haar te praten, kijken wat er nu precies gebeurd is en hoe zij het verwerkingsproces zit. als ze echt wil dat die jongen niet wordt aangepakt/bestraft, had zij het toen wel duidelijk gemaakt toen we dat gesprekje hadden. daar ken ik hara goed genoeg voor. mocht ze het nu in het nieuwe gesprekje wel duidelijk maken dan houdt het allemaal op natuurlijk.

Paranoide schreef:

Die balans bewaren lijkt me wel belangrijk. Jij moet ruimte krijgen voor jouw boosheid en rechtvaardigheidsgevoel, maar niet ten koste gaat van haar. Zij moet net zo goed de ruimte krijgen en haar onder druk zetten hindert dat. Hoe je die balans precies bereikt weten jullie beter dan ik, want ik ken jullie niet, maar het lijkt me best een prioriteit.

ik zet haar niet onder druk. ik heb nogmaals pas een maal het gesprek gehad, ik probeer alleen binnenkort er nog eens over te beginnen. en dan probeer ik duidelijkheid te verkrijgen.

feniks schreef:

Ik ga niet in op de onzin die zowel reverend als arpos verder debiteren. (Waarbij ik hooguit wil aangeven dat ik de ironie van de onderbuik reacties van die twee wel heel komisch vind, waar ze mij emotioneel reageren verwijten. )

Mijn tip: doe het vooral niet zelf. Want uiteindelijk al dat stoere gemauw, gaat je niet verder helpen. Hooguit verder omlaag.

Je was ook erg emotioneel. Dat viel terug te lezen in het gebrek aan logica.

[Haagent]

feniks schreef:

Mijn tip: doe het vooral niet zelf. Want uiteindelijk al dat stoere gemauw, gaat je niet verder helpen. Hooguit verder omlaag.

ik weet niet waar ik ergens "stoer gemauw" neerzet. of is bestraffen/berechten tegenwoordig al "stoer gemauw"?

[arPos]

feniks schreef:

Ik ga niet in op de onzin die zowel reverend als arpos verder debiteren. (Waarbij ik hooguit wil aangeven dat ik de ironie van de onderbuik reacties van die twee wel heel komisch vind, waar ze mij emotioneel reageren verwijten. )

Ik verwijt je niets (ik geef zelfs aan je je onmacht in een mannenbrein in te leven te vergeven), jouw gedachtegang is een volledig logische vrouwelijke gedachtegang.
De mijne (de wens wraak te nemen) is een volledig logische mannelijke gedachtegang.

Ik reageer niet vanuit mijn onderbuik ik heb geen enkel belang in het verhaal van de TS behalve dan misschien dat ik stil hoop dat het helpt om verkrachtingen in de toekomst te voorkomen.
Maar al zou ik dat doen dan zou je mij dat net zo goed moeten vergeven als dat ik jouw emotionele reactie vergeef, ik ben een mens, ik heb gevoelens over onrecht, en met name over fysiek onrecht jegens vrouwen

Daarnaast zou het je sieren als je ook zou lezen dat ik zeg dat wraak nemen niet persé het resultaat behaald wat je voor ogen hebt buiten jezelf als man (en dus als zelfverklaard beschermer van het meisje waarin je zelfverklaard gefaald hebt en elke dag faalt door geen wraak te nemen) te laten gelden.

Zij is fysiek niet in staat zich te weren tegen een man, dus zal een andere man die het goed met haar voorheeft dat voor haar willen doen (hij had er het liefst op tijd bij geweest maar dat is een verwijt aan jezelf wat helemaal pijnlijk onmogelijk is)

Mijn tip: doe het vooral niet zelf. Want uiteindelijk al dat stoere gemauw, gaat je niet verder helpen. Hooguit verder omlaag.

Niemand inclusief TS (vooral de TS niet die is veel gereserveerder dan ik) zegt dat hij het moet doen of dat het een louter goed idee is om het te doen (iaw door wraak te nemen laat je het om jouw gevoel draaien en niet om haar gevoel), maar ja je leest wat je wilt lezen niet?

Verder: als je toch niet wilt ingaan op ontopic posts van mensen/mannen die een andere mening hebben zou je me dan op zijn minst willen uitleggen wat Wilders er mee te maken heeft en waarom dat geen onzin is?

gaat je niet verder helpen

Het gaat bij wraak niet om helpen maar om bestraffen

(kijk ik val jou niet aan, lief he)

Haagent schreef:

het vergeten, het uit haar hoofd krijgen. dat lukt haar maar niet. vandaar dat ik het idee heb dat het goed is om een soort van afsluiting te vinden in ditgene door verscheidene opties te bespreken.

Ik denk niet dat ze dit zomaar eventjes 1-2-3 gaat kunnen afsluiten. Maar goed, 't klinkt verder niet alsof je vreselijk fout bezig bent, hoor. Mijn post was meer een 'kijk je wel uit?' dan een terechtwijzing. Ik zou bijvoorbeeld ook uitkijken dat je niet te veel psycholoogje gaat spelen.

als ze echt wil dat die jongen niet wordt aangepakt/bestraft, had zij het toen wel duidelijk gemaakt toen we dat gesprekje hadden. daar ken ik hara goed genoeg voor.

Die jongen moet eigenlijk bestraft worden ongeacht haar mening, maar los daarvan: zulk soort dingen zou ik gewoon aan haar vragen.

arPos schreef:

Ik verwijt je niets (ik geef zelfs aan je je onmacht in een mannenbrein in te leven te vergeven), jouw gedachtegang is een volledig logische vrouwelijke gedachtegang.
De mijne (de wens wraak te nemen) is een volledig logische mannelijke gedachtegang.

Feniks is zelf een man.

[arPos]

Paranoide schreef:

Feniks is zelf een man.

(faal)

Een zonder testosteron dan want dan kan ik me maar moeilijk voorstellen dat hij als man a) zo reageert en b) nooit zelf die gedachtestroom volgt vanuit intuïtie.

Vind het nogal een zeikwijf om eerlijk te zijn

Er bestaat niet zoiets als 'een volledig logische vrouwelijke/mannelijke gedachtegang'. Wraakgevoelens zijn menselijk, niet mannelijk. Vertrouwen in de politie is persoonlijk, niet vrouwelijk.

Ik heb je post gezien voordat je 'alfa-eigenschappen' veranderde in 'testosteron', dus je krijgt mijn reactie zoals ik 'm al had. Je bedoelt er toch ongeveer hetzelfde mee.

Zwelgen in je wraakgevoelentjes vind ik niet echt alfa, maar dat maakt niet uit, want het concept van 'alfa' is hierin sowieso irrelevant. Je moet 'eigenschappen die een rol spelen bij aantrekkelijkheid' niet gaan verwarren met argumenten. Als ik mijn definities van 'aantrekkelijke vorm van dominantie' gelijk stelde aan 'moreel juist, mag een algemene wet worden' dan zou ik vrezen voor de wereld. Maar gelukkig hoeft dat niet, omdat we geen dieren zijn, en dus een maatschappij kunnen inrichten op iets anders dan neuken.

Of nouja, we zijn natuurlijk wél dieren, maar je snapt wat ik bedoel. Hurr.

Paranoide schreef:

Er bestaat niet zoiets als 'een volledig logische vrouwelijke gedachtegang'.

true

:')

[emma-emmy]

Het is moeilijk om na 3 jaar een jongen nog te laten op draaien voor seksueel misbruik dat soort dingen moet je gelijk aanpakken maar voor die daad is geen 1 straf goed genoeg. En na 3 jaar praat met haar erover ga met haar kijken of ze professionele durft te vragen dat zou haar niet helpen het uit haar hoofd te zetten maar wel om het een plekje te geven en natuurlijk is dat eng en schaamtelijk en ze zou er veel over moeten praten maar hun kunnen haar helpen om het een plekje te geven en ze is daat heus niet de eerste die misbruikt is het kan haar echt helpen

[arPos]

Paranoide schreef:

Er bestaat niet zoiets als 'een volledig logische vrouwelijke/mannelijke gedachtegang'. Wraakgevoelens zijn menselijk, niet mannelijk. Vertrouwen in de politie is persoonlijk, niet vrouwelijk.

Ik heb het niet over volledig, ik begrijp je op en aanmerkingen erover en die zijn terecht maar ik kan moeilijk bij alles wat ik zeg opmerken: "uitzonderingen daargelaten" mijns inziens hebben mannen dat over het algemeen genomen in dit soort situaties specifiek meer dan vrouwen, dat wil natuurlijk op geen enkele manier zeggen dat vrouwen niet wraakzuchtig kunnen zijn (hell in andere situaties met name jegens andere vrouwen een stuk meer) maar het ging om de gevoelens die je als man en als vriend van een vrouwelijk slachtoffer vanuit emotie hebt.

Het vertrouwen in de politie heeft niets te maken met sekse, dat is gewoon een algemene observatie over hoe dit soort zaken afgehandeld worden en wat ze ermee kunnen zonder bewijs, bar weinig.
het is niet eens een echte kwestie van wantrouwen, ik geloof best dat ze bij de politie hun absolute best willen doen en dat ook proberen, het is gewoon veel lastiger zo'n dader te berechten (en al helemaal met een in mijn ogen afdoende straf) dan hem een honkbalknuppel in zijn nek leggen.

Ik heb je post gezien voordat je 'alfa-eigenschappen' veranderde in 'testosteron', dus je krijgt mijn reactie zoals ik 'm al had. Je bedoelt er toch ongeveer hetzelfde mee.

Zwelgen in je wraakgevoelentjes vind ik niet echt alfa, maar dat maakt niet uit, want het concept van 'alfa' is hierin sowieso irrelevant. Je moet 'eigenschappen die een rol spelen bij aantrekkelijkheid' niet gaan verwarren met argumenten.

Ik geef geen argumenten ik geef aan dat mijns inziens dat mannen vanuit het opzicht van 'de beschermer willen zijn voor het weerloze meisje' zo'n gedachtengang kunnen volgen en dat dat mijns inziens bij de meeste mannen zo is.

Of je er in zwelgt, of er wat mee doet met die plaatsvervangende wraakgevoelens (iaw wraak willen nemen vóór een ander), dat is een tweede, en of het het verstandige is om te doen is een derde en of het slachtoffer er iets mee opschiet is een vierde.

Als ik mijn definities van 'aantrekkelijke vorm van dominantie' gelijk stelde aan 'moreel juist, mag een algemene wet worden' dan zou ik vrezen voor de wereld. Maar gelukkig hoeft dat niet, omdat we geen dieren zijn, en dus een maatschappij kunnen inrichten op iets anders dan neuken.

Ik zeg nergens dat wraak moreel juist is, sterker ik beweer het tegendeel o.a. met

Dat impliceert al een mate van immoreel handelen, mijn mening is echter dat sommige vormen van mishandeling nu eenmaal minder immoreel zijn dan anderen, maar dat is een puur persoonlijk oordeel.

Of nouja, we zijn natuurlijk wél dieren, maar je snapt wat ik bedoel. Hurr.

Ik snap wat je bedoelt, ik weet alleen niet of het waar is dat wij zoals we denken ons kunnen onttrekken aan dierlijk gedrag zonder (zelf)discipline en opgelegde consequenties i.a.w. ik meen dat een verkrachter die onbestraft blijft dat zo weer doet (of eigenlijk iedereen die tegen de wil van de ander de lichamelijke integriteit schend op welke manier dan ook dat zo doet).

[Haagent]

gepraat en weet niet wat ik er van vinden moet. respecteer haar, dat voorop gesteld.

ze heeft verteld ongeveer wat er gebeurd is, ze was idd verstijft van angst (zoals al eerder in het topic gesuggereerd) en "liet het gebeuren". ze heeft wel de hele tijd tegen hem gezegt dat hij moest ophouden, ze wou niet, maar hij ging gewoon door. ze was er niet helemaal bij toen het gebeurde, ze was bang dat er conskwenties zouden zijn als ze zou stribbelen.

nu is haar oplossing om het gewoon te vergeten. met niemand er meer over te praten. ze zegt dat die kerel is al "meer dan genoeg gestraft" door wat hij heeft gedaan. ze denkt dat hij er namelijk spijt van hem heeft want dat voelt ze gewoon. ze wilt hem ook geen pijn (meer) doen.

maar zoals ik al zei is dit haar oplossing. jammer genoeg ben ik het er niet 100% mee eens, maar ik zal er maar mee moeten leven.

[arPos]

kijk zo:

nu is haar oplossing om het gewoon te vergeten. met niemand er meer over te praten. ze zegt dat die kerel is al "meer dan genoeg gestraft" door wat hij heeft gedaan. ze denkt dat hij er namelijk spijt van hem heeft want dat voelt ze gewoon. ze wilt hem ook geen pijn (meer) doen.

zou een man dus nooit denken. (wachten op de eerste die zegt... wat nou nooit in 0.000001% van de gevallen)

en voor ik weer de wereld over me heen krijg; ik snap natuurlijk dat dat haar manier is om het proberen achter haar te laten, leugentje voor eigen bestwil e.d.
alleen hij is natuurlijk niet gestraft, heeft waarschijnlijk geen spijt en wordt al helemaal niet door haar pijn gedaan
Het vergeten gaat natuurlijk niet gebeuren simpelweg door erover te zwijgen en net te doen alsof het nooit gebeurd is.

[Haagent]

arPos schreef:

kijk zo:

zou een man dus nooit denken. (wachten op de eerste die zegt... wat nou nooit in 0.000001% van de gevallen)

en voor ik weer de wereld over me heen krijg; ik snap natuurlijk dat dat haar manier is om het proberen achter haar te laten, leugentje voor eigen bestwil e.d.
alleen hij is natuurlijk niet gestraft, heeft waarschijnlijk geen spijt en wordt al helemaal niet door haar pijn gedaan
Het vergeten gaat natuurlijk niet gebeuren simpelweg door erover te zwijgen en net te doen alsof het nooit gebeurd is.

en dat is precies waar ik mee zit.

En jij denkt dat hij van een pak slaag ineens beseft hoe fout hij bezig was? De kans is eerder groter dat jij als een gewelddadige griezel over komt en je vriendin als een borderline ophitser. Neem het advies van oezem ter harte want dat is het enige verstandige wat je kunt doen. Steun haar en wacht af tot ze aangifte gaat doen

DuoPenotti schreef:

En jij denkt dat hij van een pak slaag ineens beseft hoe fout hij bezig was?

Niet relevant.

Maarja, als je vriendin wilt dat je niets doet moet je ook niets doen. En als je hem dan toevallig nog een keer ergens tegenkomt en zij herkent hem kan je altijd nog een paar tanden verwijderen.

arPos schreef:

zou een man dus nooit denken. (wachten op de eerste die zegt... wat nou nooit in 0.000001% van de gevallen)

Mannen die misbruikt zijn denken anders regelmatig precies zo. Waarom ga je ervan uit dat dit een vrouwelijke gedachtegang is, en niet een gedachtegang die hoort bij slachtoffer zijn?

[edit] Boosheid komt overigens wel vaker voor, zowel bij mannen als vrouwen.

Ik denk trouwens wel dat de vriendin van OP misschien niet helemaal eerlijk is geweest, want 'ik weet zeker dat hij spijt heeft' en 'ik wil hem geen pijn doen' klinkt alsof ze heel goed weet wie het is.

Het verhaal over die onbekende kennis van haar vriendin waarvan ze ook spontaan 't uiterlijk een beetje vergeten is lijkt me dan een manier om 't verhaal kwijt te kunnen bij TS, zonder dat TS meteen emotioneel uit huis stormt om een specifiek iemand in elkaar te slaan.

Maar goed, dit is speculatie.

Ik ben ook geen expert op het gebied van verkracht worden maar het lijkt me dat je juist hartstikke goed kan onthouden wie het heeft gedaan.

[arPos]

DuoPenotti schreef:

En jij denkt dat hij van een pak slaag ineens beseft hoe fout hij bezig was?

Lijkt me een betere indicatie voor je fout bezig zijn dan geen gevolgen ondervinden.

en je vriendin als een borderline ophitser.

Leg uit?

Mannen die misbruikt zijn denken anders regelmatig precies zo. Waarom ga je ervan uit dat dit een vrouwelijke gedachtegang is, en niet een gedachtegang die hoort bij slachtoffer zijn?

[edit] Boosheid komt overigens wel vaker voor, zowel bij mannen als vrouwen.

Ok jij wint, ik zal moeten toegeven dat ik geen enkele kredietwaardigheid op dit gebied heb, kan het me nog steeds moeilijk voorstellen maar je zal er ervaring mee hebben zo definitief als je er in bent.

Maar goed, dit is speculatie.

Wel vanuit een zinvolle en scherpe observatie.

[Oezem]

arPos schreef:

Lijkt me een betere indicatie voor je fout bezig zijn dan geen gevolgen ondervinden.

Leg uit?


Ok jij wint, ik zal moeten toegeven dat ik geen enkele kredietwaardigheid op dit gebied heb, kan het me nog steeds moeilijk voorstellen maar je zal er ervaring mee hebben zo definitief als je er in bent.


Wel vanuit een zinvolle en scherpe observatie.

Wat ik merk uit verhalen van mannen die misbruikt zijn (veelal van internet, dus niet via vrienden oid), is dat ze zich zo ontzettend hard schamen dat ze niks durven zeggen. Zeker als ze misbruikt zijn door een vrouw. Jouw reacties hier laten zien dat je je veel sterker en beschermender/mannelijker voelt dan de gemiddelde vrouw. Denk je dan eens in hoe het is als JIJ misbruikt bent door een vrouw (ja blabla zal nooit gebeuren, maar wat als zij jou drogeert en vastbindt oid waardoor je niks meer kunt). Zou je het dan van de daken schreeuwen en een horde boze vrienden verzamelen om haar eens flink de les te lezen? Of zou je je kapot schamen omdat je door een vrouw misbruikt bent? Hoe denk je dat de reacties zijn als blijkt dat ze seks met je heeft gehad? ''Je kreeg hem omhoog, het is geen verkrachting.'' ''Je vond het zelf duidelijk ook wel lekker!'' ''Hahaha ouwe viezerik! ''
Of als je door een man misbruikt bent. Zou jij er voor uit durven komen dat je seks hebt gehad met een man? Ook al wilde jij het absoluut niet? Zou je het aan je vrienden durven vertellen? Of aan je vriendin?

Voor vrouwen is het net zo beschamend maar op een andere manier. Zij zijn overmeesterd door een sterkere man, dus ze hoeven zich in ieder geval geen zorgen te maken over hun mannelijkheid, maar ze voelen zich wel enorm machteloos. Als een sterker persoon je in een houdgreep houdt en dingen met je doet die je absoluut niet wilt, voel je je ongelooflijk machteloos en bang en onveilig. Voor veel mensen werkt dat traumatiserend waardoor ze geen enkele man meer vertrouwen. Stel je voor dat het door een vreemde op straat is gebeurd; dan durf je nooit meer alleen over straat omdat elke vreemde man je zomaar zou kunnen verkrachten. Of door een vriend die je vertrouwde; hoe kan je ook iemand anders vertrouwen? En waarschijnlijk voelt ze zich ook vies en onwaardig. Doordat iemand zonder haar mening/gevoelens mee te nemen haar verkracht heeft kan dat het gevoel geven dat ze blijkbaar niks waard is. Haar gevoelens zijn niet belangrijk. Als iemand wil doet hij toch wel met haar waar hij zin in heeft. Waarschijnlijk heeft ze na drie jaar die gevoelens eindelijk een beetje onderdrukt. Maar misschien kwam het weer omhoog toen ze een vriendje kreeg die graag seks wilde en besloot ze het toen te vertellen. Voor haar lijkt het dan of het heeft geholpen om de boel te onderdrukken, ze heeft er immers al een tijdje geen last van gehad en zodra ze er weer mee geconfronteerd raakt (bijvoorbeeld door intimiteit met haar vriendje of een confrontatie met de dader) komt het weer allemaal naar boven. De pijn, de angst, alles. Ik denk dat dát meer meespeelt dan dat ze die jongen wel of niet zou willen straffen.

TS: ik snap heel goed dat je die jongen z'n tanden een voor een uit z'n kaken wil trekken of een bezemsteel in z'n aars wil drukken. Het zou ook mijn eerste reactie zijn als ik een vriendin heb die verkracht is (of aangerand) en ik ben nog wel een vrouw. Maar het helpt je vriendin (op dit moment) niet verder. Ze is er niet klaar voor en ik weet niet of ze dat ooit zal zijn. Jouw gevoelens zijn echt gerechtvaardigd, maar als jij nu toch achter die jongen aan gaat is je vriendin zo, mede door jouw nobele intenties, waarschijnlijk een emotioneel hoopje ellende. Jij mag de gevoelens die je nu hebt echt hebben en ik denk dat het zelfs zinnig kan zijn ze met haar te delen. Aan de ene kant kun jij zo je frustratie ventileren en aan de andere kant leert zij hoe mannen ook kunnen denken. Maar ga (nog) niet verder met die gevoelens voordat je zeker weet dat je vriendin de consequenties (haar verhaal doen bij de politie tot in het kleinste detail, een confrontatie met de dader, het moeten vertellen aan de betrokkenen (haar vriendin bijv.)) aan kan. Misschien is dat wel nooit, maar ik denk dat de pijn van jouw rechtvaardigheidsgevoel dat je niet kan uiten veel minder is dan de pijn die zij voelt bij het verkracht-zijn en de pijn die zij kan gaan voelen als ze alles weer op moet gaan rakelen.

[Haagent]

Oezem schreef:

Wat ik merk uit verhalen van mannen die misbruikt zijn (veelal van internet, dus niet via vrienden oid), is dat ze zich zo ontzettend hard schamen dat ze niks durven zeggen. Zeker als ze misbruikt zijn door een vrouw. Jouw reacties hier laten zien dat je je veel sterker en beschermender/mannelijker voelt dan de gemiddelde vrouw. Denk je dan eens in hoe het is als JIJ misbruikt bent door een vrouw (ja blabla zal nooit gebeuren, maar wat als zij jou drogeert en vastbindt oid waardoor je niks meer kunt). Zou je het dan van de daken schreeuwen en een horde boze vrienden verzamelen om haar eens flink de les te lezen? Of zou je je kapot schamen omdat je door een vrouw misbruikt bent? Hoe denk je dat de reacties zijn als blijkt dat ze seks met je heeft gehad? ''Je kreeg hem omhoog, het is geen verkrachting.'' ''Je vond het zelf duidelijk ook wel lekker!'' ''Hahaha ouwe viezerik! ''
Of als je door een man misbruikt bent. Zou jij er voor uit durven komen dat je seks hebt gehad met een man? Ook al wilde jij het absoluut niet? Zou je het aan je vrienden durven vertellen? Of aan je vriendin?

Voor vrouwen is het net zo beschamend maar op een andere manier. Zij zijn overmeesterd door een sterkere man, dus ze hoeven zich in ieder geval geen zorgen te maken over hun mannelijkheid, maar ze voelen zich wel enorm machteloos. Als een sterker persoon je in een houdgreep houdt en dingen met je doet die je absoluut niet wilt, voel je je ongelooflijk machteloos en bang en onveilig. Voor veel mensen werkt dat traumatiserend waardoor ze geen enkele man meer vertrouwen. Stel je voor dat het door een vreemde op straat is gebeurd; dan durf je nooit meer alleen over straat omdat elke vreemde man je zomaar zou kunnen verkrachten. Of door een vriend die je vertrouwde; hoe kan je ook iemand anders vertrouwen? En waarschijnlijk voelt ze zich ook vies en onwaardig. Doordat iemand zonder haar mening/gevoelens mee te nemen haar verkracht heeft kan dat het gevoel geven dat ze blijkbaar niks waard is. Haar gevoelens zijn niet belangrijk. Als iemand wil doet hij toch wel met haar waar hij zin in heeft. Waarschijnlijk heeft ze na drie jaar die gevoelens eindelijk een beetje onderdrukt. Maar misschien kwam het weer omhoog toen ze een vriendje kreeg die graag seks wilde en besloot ze het toen te vertellen. Voor haar lijkt het dan of het heeft geholpen om de boel te onderdrukken, ze heeft er immers al een tijdje geen last van gehad en zodra ze er weer mee geconfronteerd raakt (bijvoorbeeld door intimiteit met haar vriendje of een confrontatie met de dader) komt het weer allemaal naar boven. De pijn, de angst, alles. Ik denk dat dát meer meespeelt dan dat ze die jongen wel of niet zou willen straffen.

TS: ik snap heel goed dat je die jongen z'n tanden een voor een uit z'n kaken wil trekken of een bezemsteel in z'n aars wil drukken. Het zou ook mijn eerste reactie zijn als ik een vriendin heb die verkracht is (of aangerand) en ik ben nog wel een vrouw. Maar het helpt je vriendin (op dit moment) niet verder. Ze is er niet klaar voor en ik weet niet of ze dat ooit zal zijn. Jouw gevoelens zijn echt gerechtvaardigd, maar als jij nu toch achter die jongen aan gaat is je vriendin zo, mede door jouw nobele intenties, waarschijnlijk een emotioneel hoopje ellende. Jij mag de gevoelens die je nu hebt echt hebben en ik denk dat het zelfs zinnig kan zijn ze met haar te delen. Aan de ene kant kun jij zo je frustratie ventileren en aan de andere kant leert zij hoe mannen ook kunnen denken. Maar ga (nog) niet verder met die gevoelens voordat je zeker weet dat je vriendin de consequenties (haar verhaal doen bij de politie tot in het kleinste detail, een confrontatie met de dader, het moeten vertellen aan de betrokkenen (haar vriendin bijv.)) aan kan. Misschien is dat wel nooit, maar ik denk dat de pijn van jouw rechtvaardigheidsgevoel dat je niet kan uiten veel minder is dan de pijn die zij voelt bij het verkracht-zijn en de pijn die zij kan gaan voelen als ze alles weer op moet gaan rakelen.

het is bij haar opgekomen omdat we aan het praten waren over dingen die we nog niet wisten van elkaar. toen zeiden we nog voor de grap dat het misschien wle beter was om toch iets te hebben wat iemand nog niet wist.

toen we gingen slapen kwam het bij haar opeens naar boven, met barstende hoofdpijn en zo is het naar boven gekomen. ze heeft bovengemiddeld veel genegenheid nodig, juist eignelijk het omgekeerde wat je zou verwachten van iemand die zoiets heeft meegemaakt.

ik vind wel dat je gelijk hebt uiteindelijk. waar anderen suggeren, ze weet wel hoe hij eruit ziet, maar misschien wil ze inderdaad wel niet dat ik weet wie het is. leugens voor bestwil zijn niet verkeerd daarvoor. ik ga het proberen te laten rusten ook al heb ik zelf er nog wel moeite mee als ik bijvoorbeeld sex met haar heb, ben ik nu nogal voorzichtig. ik ben bang dat het haar ergens aan herrinert.

het beinvloed uiteindelijk toch wel deels een relatie denk ik.