What to do?

[Apomes]

Zo kort mogelijk:

Jaar geleden is het uitgeraakt met mijn vriend, sindsdien hadden we een vriendschap/seks relatie zonder relatie. In augustus hebben we daar een stop achtergezet en sindsdien is het mijn beste vriend en sindsdien ben ik een wrak. Ik hou teveel van hem en denk altijd aan hem. Hij zegt dat hij me graag ziet maar toch komt er geen relatie meer van. Een nieuwe relatie lukt me niet meer en ik word afstandelijker van vrienden en depressief. Maar ik kan geen afscheid nemen van hem aangezien ik me hypergelukkig voel als ik bij hem ben en hij me nooit iets verkeerd heeft aangedaan maar toch is het verdomd hard. Ik ben echt de zin in leven kwijt.

Doe daar nog een portie 'seks' problemen bij, in de zin van: ik kan wel opgewonden geraken van jongens enzo maar in bed lukt het 'klaarkomen effect' niet. Bij hem lukte dat zonder moeite. het is niet dat ik alleen maar na hem daar problemen mee had, dervoor had ik deze ook al. Just not with him.

Da's nog niet alles want ik heb ook nog eens Body Dismorphic Disorder op het gebied van huid. Als mijn huid niet perfect is, word ik depressief en dan bedoel ik echt depressief en niet gewoon 'down'. Ik zit maandelijks bij de dermatoloog. Maar ik wil niet eindigen als Michael Jackson.
Het enige voordeel hiervan is, is dat ik een enorme kennis heb betreffende huidproblemen door mijn dagelijks intensief opzoekwerk.

En als laatste: Vroeger had ik Anorexia Nervosa. Daar ben ik nu grotendeels uit, alleen blijf ik heel hard letten op mijn gewicht/voedsel en elke dag tig aantal keer mijn calorieën tellen...


Ben al naar psychologen geweest maar dat hielp blijkbaar niet. Ik weet geen raad.

Ik kan wel terecht bij mijn vrienden, maar zij zeggen altijd dat ik nooit mijn emoties toon en dat ik op dat gebied oppervlakkig ben, maar persoonlijk vind ik van niet. Ik vertel wat ik wil vertellen en als ik ergens mee zit zeg ik het dan wel. het komt mss niet over alsof het erg is, terwijl het dat wel is. En ik heb altijd schrik dat ik ze lastig val ookal weet ik dat zij dat niet vinden.

Ik ben het gewoon een beetje beu om elke dag depressief te zijn door mijn huid obsessie en mijn geliefde. Maar ik kan het niet verhelpen. Ik kan de klik niet maken.

ik denk dat ik gewoon mijn ei kwijt wou.

Tips & advies zijn natuurlijk altijd welkom .


Oh en ik ben homo, voordat ik opmerkingen krijg in de trend van: j'e weet toch dat M staat voor man en niet voor meisje he'

[Pandora]

Wat je bdd/onzekerheid betreft: alhoewel het misschien te simpel klinkt werkt het gewoon trotseren van je angsten het beste. Het is niet iets wat op de korte termijn over zal gaan (misschien wel helemaal nooit), maar er valt mijns inziens het beste mee te leven als je jezelf hard opstelt en tóch die straat opgaat. Daarnaast zoveel mogelijk proberen de spiegel te vermijden - ookal is die drang nog zo groot. Bovendien: vooral niet meer dingen op internet gaan opzoeken. Als je je constant op je onzekerheden stort blijf je maar in het negatieve hangen. Dus nogmaals, probeer het los te laten.

Misschien eens andere hulp proberen dan de soort hulp die je tot nog toe gehad hebt?

[Roos]

Ik denk dat het verstandig is als je het contact met die jongen verbreekt. Niet meer afspreken, bellen, smsen, etc.
In het begin zal dat heeeel moeilijk zijn, maar na een tijdje juist makkelijker, omdat je dan niet na elke afspraak weer met gemixte gevoelens zit.

Overigens lijkt het me ook een goed idee om alsnog professionele hulp te zoeken. Ik weet niet wat je al hebt geprobeerd, maar ik denk dat bepaalde vormen van psychotheraptie (bijvoorbeeld cognitieve therapie) je best zouden kunnen helpen.

Zet hem op!

[Apomes]

de laatste maanden/jaren ging ik naar verschillende psychologen waar eigenlijk de kern was: Vraag & antwoord & advies.

Wat zijn dan de andere vormen? en vooral hoe weet je welke psycholoog welke vorm toepast? gewoon bellen en vragen?

[Apomes]

Roos schreef op 14-03-2007 @ 10:54 :
Ik denk dat het verstandig is als je het contact met die jongen verbreekt. Niet meer afspreken, bellen, smsen, etc.
In het begin zal dat heeeel moeilijk zijn, maar na een tijdje juist makkelijker, omdat je dan niet na elke afspraak weer met gemixte gevoelens zit.

Dat heb ik gedaan in augustus, ik had hem een brief geschreven waarin ik heel eerlijk was en open, iedereen die de brief las moest wenen. Zelfs de psycholoog was er niet goed van en zei dat ze dit nog bijna nooit had meegemaakt in haar 25 jarige carriere.
Ik gaf de brief en kreeg 's avonds een mail van hem terug dat hij me nooit kwijt wou en dat hij me toch wel geweldig vond en dat ik moest beloven hem ooit terug op te zoeken.
6 weken heb ik hem 'geband', geen sms, geen mail, gewoon geen contact.
Elke avond huilde ik me in slaap en telkens als ik bij vrienden was moest ik gewoon bij iemand uithuilen...Het klinkt verdomd puberaal en kinderachtig, maar het was nu eenmaal zo. 6 weken later heb ik besloten hem dan terug te zien. we did and never talked about it again! Nu zijn we dus beste kameraden en toch voel je telkens weer die rare spanning tussen ons.

Ik denk dat dat probleem van dat klaarkomen enzo (en natuurlijk ook de andere problemen ) er gewoon aan ligt dat je ex superspeciaal voor je was en dat je nog niet iemand tegen bent gekomen die net zo speciaal voor je was, op wie je zo verliefd was en bij wie je je zo op je gemak voelde.
En voordat je je open kunt stellen voor iemand anders en niet meer zoveel aan hem denkt moet je eerst "afkicken" en bij mij werkt zoiets het beste door in 1 keer heel streng voor mezelf te zijn en ff geen contact te hebben, etc.

Maar heb je echt bdd, of ben je gewoon obsessief met je huid bezig? Dat laatste ben ik nl ook (), maar bij mij is dat echt niet zonder reden en als ik jouw reacties op L&G weleens lees is dat bij jou ook niet echt zonder reden, toch? (=niet lullig bedoeld )
Kijk, het leven is gewoon veel makkelijker als je al een perfecte huid hebt.. veel mensen begrijpen gewoon niet hoe ontzettend moeilijk het is om huidproblemen te hebben, maar dat wil toch nog niet zeggen dat je dan meteen bdd hebt?

[Apomes]

Alicia Silverstone schreef op 14-03-2007 @ 18:10 :
Ik denk dat dat probleem van dat klaarkomen enzo (en natuurlijk ook de andere problemen ) er gewoon aan ligt dat je ex superspeciaal voor je was en dat je nog niet iemand tegen bent gekomen die net zo speciaal voor je was, op wie je zo verliefd was en bij wie je je zo op je gemak voelde.
En voordat je je open kunt stellen voor iemand anders en niet meer zoveel aan hem denkt moet je eerst "afkicken" en bij mij werkt zoiets het beste door in 1 keer heel streng voor mezelf te zijn en ff geen contact te hebben, etc.

Maar heb je echt bdd, of ben je gewoon obsessief met je huid bezig? Dat laatste ben ik nl ook (), maar bij mij is dat echt niet zonder reden en als ik jouw reacties op L&G weleens lees is dat bij jou ook niet echt zonder reden, toch? (=niet lullig bedoeld )
Kijk, het leven is gewoon veel makkelijker als je al een perfecte huid hebt.. veel mensen begrijpen gewoon niet hoe ontzettend moeilijk het is om huidproblemen te hebben, maar dat wil toch nog niet zeggen dat je dan meteen bdd hebt?

Het klaarkomen probleem is zoals eerder gezegd niet pas ontstaan na hem, maar was er voor hem ook.

Ik heb inderdaad last gehad van acne huid en toen had ik reden, maar die huid heb ik niet meer maar toch blijft het ongezond obsessief voor me. Ik freak letterlijk bij het minste, mijn dermatoloog zegt dat mijn huid perfect is en toch blijf ik gaan en wil ik behandelingen of ik ga gewoon naar een andere dermatoloog (In België gaat dat zo eenvoudig ). Ik spendeer letterlijk honderden euro's per maand aan producten en als mijn huid me niet aanstaat (lees: egaal, vlekkeloos, porieloos) dan kom ik gewoon de deur niet uit). Ik denk dat dit net iets verder gaat dan obsessief bezig zijn met de huid . en mijn vorige psycholoog zei het ook, maar ze deed er helemaal niets aan...gaat wel voorbij zei ze .
Soms krijg ik opmerkingen in de zin van: amaai, uw huid ziet er goed uit en dan denk ik gewoon dat ze liegen.

Ik weet ook wel dat er mensen met BDD zijn, die benen afhakken etc. Maar dat kan je moeilijk doen met je hoofd he . Wat je wel kan doen en wat ik ook doe is er gewoon glycol of TCA op smeren met 70% zuurtegraad. zodat je huid afpelt.

Ik kan me voorstellen dat veel mensen dit raar vinden/overdreven, maar voor mij niet en is dit realiteit.

Oke, ik weet er verder niks van af, maar eh, als je dingen op je huid smeert waardoor ze zoals jij het zo mooi stelt 'afpelt', dan lijkt dit me er ook niet bijzonder mooi uitzien?

Liever een huid die niet geheel egaal is dan huid die er met flarden van af valt, of wat?

[Roos]

Hoi Apomes, ik heb nu niet veel tijd om te reageren op je vraag, maar misschien kun je zelf wat informatie verzamelen over "cognitieve gedragstherapie". Dit is een vorm van "psychotherapie".
Deze therapie kan goed werken voor mensen met 'obsessies' en denkpatronen die niet rationeel zijn, zoals jouw obsessie voor je huid en je calorieen-intake. Je leert (niet in 1 sessie hoor ) om je gedachtes en gevoelens te onderscheiden, en om bewust te worden van je gedachtes. Als je je gedachtes namelijk kunt veranderen (bijvoorbeeld: ik kan best naar buiten als ik een pukkel heb), verander je ook je gevoelens, en zo verander je je gedrag.

Ik weet niet hoe het in Belgie werkt, maar in Nederland zou ik je aanraden om via de huisarts een verwijzing te vragen. Er zijn speciale psychologen/psychiaters die zich gespecialiseerd hebben in bepaalde vormen van therapie. Via je huisarts (of inderdaad zelf bellen) kom je erachter. Je huisarts kan je wellicht ook meer info geven over therapieen die jou zouden kunnen helpen.

Succes!

p.s. misschien heb je iets aan deze sites
Over BDD http://bdd-info.nl/
Over cogn. therapie: http://www.ccgt.nl/
http://www.vgct.nl/

[Pandora]

Apomes schreef op 15-03-2007 @ 00:40 :

Ik heb inderdaad last gehad van acne huid en toen had ik reden, maar die huid heb ik niet meer maar toch blijft het ongezond obsessief voor me. Ik freak letterlijk bij het minste, mijn dermatoloog zegt dat mijn huid perfect is en toch blijf ik gaan en wil ik behandelingen of ik ga gewoon naar een andere dermatoloog (In België gaat dat zo eenvoudig ). Ik spendeer letterlijk honderden euro's per maand aan producten en als mijn huid me niet aanstaat (lees: egaal, vlekkeloos, porieloos) dan kom ik gewoon de deur niet uit). Ik denk dat dit net iets verder gaat dan obsessief bezig zijn met de huid . en mijn vorige psycholoog zei het ook, maar ze deed er helemaal niets aan...gaat wel voorbij zei ze .
Soms krijg ik opmerkingen in de zin van: amaai, uw huid ziet er goed uit en dan denk ik gewoon dat ze liegen.

Ik weet ook wel dat er mensen met BDD zijn, die benen afhakken etc. Maar dat kan je moeilijk doen met je hoofd he . Wat je wel kan doen en wat ik ook doe is er gewoon glycol of TCA op smeren met 70% zuurtegraad. zodat je huid afpelt.

Ik kan me voorstellen dat veel mensen dit raar vinden/overdreven, maar voor mij niet en is dit realiteit.

Nogmaals wat ik hierboven al zei. Echt.

[Apomes]

Paranoide schreef op 15-03-2007 @ 00:54 :
Oke, ik weet er verder niks van af, maar eh, als je dingen op je huid smeert waardoor ze zoals jij het zo mooi stelt 'afpelt', dan lijkt dit me er ook niet bijzonder mooi uitzien?

Liever een huid die niet geheel egaal is dan huid die er met flarden van af valt, of wat?

Ja, want als die afpelt dan weet je dat die oneffenheden ook mee afpellen en dat heb ik er graag voor over. bovendien met de juiste creme zie je het niet. Wat niet wilt zeggen dat het allemaal gezond is, want ik begin nu al te merken dat mijn huid veeeeel trager hersteld.


@ Roos: thanks voor de site, heb zelfs als een gedragstherapeut gevonden in de omgeving!

@ Pandora: dat weet ik wel, maar gemakkelijk is anders he

[Pandora]

Apomes schreef op 15-03-2007 @ 18:37 :
@ Pandora: dat weet ik wel, maar gemakkelijk is anders he

Dat weet ik (en dat beaamde ik eerder ook) maar het werkt wel. Ook met therapie zul je waarschijnlijk die kant op moeten. Zolang je alleen naar datgene luistert wat je misschien wílt horen - zo lijkt het iig - schiet je weinig op. Niet om flauw te doen overigens.
Maar goed, succes.