Wat te doen als je weet dat iemand zich snijd?

[goudamandel]

Wat te doen als je weet dat iemand zich snijd?

raad nodig!!

[xx-Joyce-xx]

Heb ervaring daarmee!
Als iemand zich snijdt, zit daar altijd een achterliggend probleem achter.
Bij mij heeft het geholpen door heel veel met die jongen te praten.
En hij is uiteindelijk toen tot de conclusie gekomen dat het niet langer kon, en heeft een gesprek weet ik veel waar voor een vrijwillige opname.
Maar je kan erg weinig doen eraan, als je het verder verteld, zal ie je niet meer vertrouwen..
Dus probeer er zoveel mogelijk voor hem te zijn, en zoek het achterliggende probleem waarom diegene in zichzelf snijdt.
Als je dat oplost, is vaak het snijden over.
En als ie al in zichzelf heeft gesneden moet je heel erg goed opletten of zijn wonden niet ontsteken!

Als er wat is kan je pm sturen..

[Em.]

Ik zou niet weten wat ik ermee moest. Nu ben ik sowieso niet supergeschikt in naar iemand luisteren en troosten enzovoort, ik weet nooit wat ik moet zeggen. Wat dat betreft ben ik een halve man, geloof ik.

Ik denk wel dat het het beste zou zijn om niet teveel aandacht te geven aan het snijden zelf, want als iemand snijdt is iemand ongelukkig en van aandacht wordt men blij en van aandacht voor het snijden blijft men snijden. Béétje superkort door de bocht, maar ik denk wel dat aandacht geven aan het probleem/het snijden zelf, het kan verergeren. Omdat iemand dan denk 'jippie er luistert iemand naar me', maar als diegene dan zou stoppen met snijden, zou iedereen denken 'oh het gaat goed' en dan is de aandacht over. Ik kan me voorstellen dat een onderbewustzijn zo werkt.

Aan de andere kant, als men gelukkig is dan hoeft men niet te snijden. Heeft men geen afleiding nodig of waar snijden ook toe mag dienen. Dus iemand helpen met de óórzaken van het snijden, waarom diegene niet gelukkig is, desnoods gewoon luisteren/aandacht geven aan een persoon zelf/samen leuke dingen doen. Maar dan zonder het 'ik moet je helpen want je moet echt ophouden met snijden1!11!!'

Maar uiteindelijk moet je niet vergeten dat het niet JOUW probleem is. Je moet in eerste instantie voor jezelf zorgen en niet kostte wat het kostte de problemen van anderen gaan oplossen. Daar zijn dan nog altijd psychiaters en dergelijke voor.

[xx-Joyce-xx]

Em. schreef:

Maar uiteindelijk moet je niet vergeten dat het niet JOUW probleem is. Je moet in eerste instantie voor jezelf zorgen en niet kostte wat het kostte de problemen van anderen gaan oplossen. Daar zijn dan nog altijd psychiaters en dergelijke voor.

Maar hierbij moet je niet vergeten, het is misschien niet haar probleem, maar het is wel zo dat snijden kan overgaan in zelfmoord.
En dat is heel erg moeilijk te verwerken, zeker als je het gevoel heb, van ik heb niets eraan gedaan.
En ik denk dat veel mensen zich toch wel de problemen van vrienden erg aantrekken
Dus ook al is het niet jou probleem, jij bent dan wel degene die hij vertrouw, en op wie hij dus kan steunen. Je hoeft het echt niet op te lossen, luisteren is vaak al genoeg...

Dat je hierachter komt is al vrij zeldzaam, want vaak verstoppen deze mensen dit heel erg goed.
Zoals hierboven al werd gezegd door Joyce is er vaak sprake van een achterliggend probleem. Als het iemand is die jij liefhebt op welke manier dan ook, kan je het beste zo open mogelijk tegen diegene zijn, maar niet gaan roepen dat diegene hulp moet zoeken etc. want iemand zal zich dan juist terugtrekken en jou niet in vertrouwen nemen. Help diegene om er zelf achter te komen dat hij/zij hulp nodig heeft, alleen dan werkt zoiets. Geef diegene een andere uitlaatklep dan het snijden zoals door met jou te kunnen praten of iets leuks te doen samen. Veroordeel niet, maar wees afwachtend tot hij/zij zelf komt met het feit dat het slecht is.
Maar idd, onthou ook dat het niet jouw probleem is. Er zijn al vele mensen ten onder gegaan aan problemen van anderen. Jij wil hem/haar helpen, maar verder moet je ook aan jezelf denken.

Sterkte!

[xx-Joyce-xx]

lise_smiles schreef:

Dat je hierachter komt is al vrij zeldzaam, want vaak verstoppen deze mensen dit heel erg goed.

Ik vraag mij dan ook af of de TS erachter is gekomen, of dat diegene het heeft verteld.
Want het is namelijk een groot verschil, is ze erachter gekomen, dan gaat diegene het nog erger verbergen. Heeft diegene het verteld, dan weet diegene al dat het helemaal niet goed gaat met hem, en zoekt hij inprincipe al hulp bij jou.

[Em.]

xx-Joyce-xx schreef:

Maar hierbij moet je niet vergeten, het is misschien niet haar probleem, maar het is wel zo dat snijden kan overgaan in zelfmoord.
En dat is heel erg moeilijk te verwerken, zeker als je het gevoel heb, van ik heb niets eraan gedaan.
En ik denk dat veel mensen zich toch wel de problemen van vrienden erg aantrekken
Dus ook al is het niet jou probleem, jij bent dan wel degene die hij vertrouw, en op wie hij dus kan steunen. Je hoeft het echt niet op te lossen, luisteren is vaak al genoeg...

Dan nog (dan juist?) moet je in de eerste plaats voor jezelf zorgen. Als een ander zelfmoord pleegt dan is het zo stom als mensen zichzelf vaak onterecht gaan verwijten 'het kwam door mij!' en 'ik had het moeten voorkomen!' enzovoort. Natuurlijk is het goed om je medemens te helpen, maar niet ten koste van jezelf. Dan ben je alleen maar verder van huis. Psychologen en dergelijke zijn gemaakt om mensen (proffesionele) hulp te verlenen, om ze beter te maken, niet jij. Niet dat ik heel hard wil zijn, maar net zoals je niet echt van iemand ander kunt houden zonder van jezelf te houden, denk ik dat je iemand anders niet kunt helpen als je er zelf aan onderdoor gaat.

En verder denk ik niet dat mensen die snijden héél veel meer kans lopen op een zelfmoord. Ik denk dat het snijden niet echt gericht is op het doodsnijden (om het zo te noemen) en het betekent wel dat iemand ongelukkig is, maar ik denk dat het vaker voorkomt dan je denkt en dat het gros van de snijders nooit zelfmoord zal plegen. En dan zijn er altijd nog talloze mensen die ongelukkig zijn/al dan niet zelfmoord willen plegen die niet snijden. Ik zou niet zomaar in elke snijder een potentiële zelfmoordenaar willen zien.

[xx-Joyce-xx]

Em. schreef:

En verder denk ik niet dat mensen die snijden héél veel meer kans lopen op een zelfmoord. Ik denk dat het snijden niet echt gericht is op het doodsnijden (om het zo te noemen) en het betekent wel dat iemand ongelukkig is, maar ik denk dat het vaker voorkomt dan je denkt en dat het gros van de snijders nooit zelfmoord zal plegen. En dan zijn er altijd nog talloze mensen die ongelukkig zijn/al dan niet zelfmoord willen plegen die niet snijden. Ik zou niet zomaar in elke snijder een potentiële zelfmoordenaar willen zien.

De keren dat ik het heb meegemaakt waren wel degelijk poging tot zelfmoord, ik weet van 1 vriendin dat haar beste vriend aan zelfmoord is overleden.
En die vriend van mij die deed het ook als zelfmoord, maar die bedacht op het laatste moment dat dat niet zo slim was, en heeft het toen dicht gebracht met een naald en een aansteker.
Dus iemand die in zich zelf snijdt, kan het wel degelijk doen omdat hij zelfmoord wil plegen, en je moet het dus absoluut niet onderschatten.
Daarbij is het zo gebeurt als je net iets te diep snijdt.

[NaamInGebruik]

Op een leeftijd van 14 jaar is het meestal aandachttrekkerij. Zielig doen zonder gegronde reden. Ken ook mensen die dat op die leeftijd deden, en die leven nu allemaal nog steeds, zijn nooit afgevoerd naar het ziekenhuis en hebben geen littekens.

Is de leeftijd, waait vanzelf over.
Veel gemaakte fout voor de aandacht is het niet gebruiken van de goede snij instrumenten. Je fietssleutel, puntenslijper gaat iemand niet om zeep helpen.

Ook zijn krassen vaak niet echt diep, maar wordt toch benadrukt hoe pijn dat het doet (wantja, als het niet zeer doet ist ook niet echt zielig, en dus geen aandacht)

En vaak met de armlengte mee, wat toch net even iets minder gevaarlijk is dan er dwars over heen.

NaamInGebruik schreef:

Op een leeftijd van 14 jaar is het meestal aandachttrekkerij. Zielig doen zonder gegronde reden. Ken ook mensen die dat op die leeftijd deden, en die leven nu allemaal nog steeds, zijn nooit afgevoerd naar het ziekenhuis en hebben geen littekens.

Is de leeftijd, waait vanzelf over.
Veel gemaakte fout voor de aandacht is het niet gebruiken van de goede snij instrumenten. Je fietssleutel, puntenslijper gaat iemand niet om zeep helpen.

Ook zijn krassen vaak niet echt diep, maar wordt toch benadrukt hoe pijn dat het doet (wantja, als het niet zeer doet ist ook niet echt zielig, en dus geen aandacht)

En vaak met de armlengte mee, wat toch net even iets minder gevaarlijk is dan er dwars over heen.

Ik vind dat je daar verkeerd over oordeelt. Een gezond persoon doet zichzelf geen pijn, op welke manier dan ook. Op je 14de vraag je aandacht door je net te bloot te kleden als meisje of juist heel opvallend als jongen (of ook als meisje), je gedraagt je misschien wat overemotioneel, maar snijden is echt niet normaal! Als iemand aandacht vraagt op deze manier zit er zeker iets heeel erg fout of heeft diegene echt serieuze problemen.
Dit is een serieus probleem en er is geen enkele arts die dit als onbenullige puberneiging zal beoordelen.

[Thew]

Probeer hem / haar te betrappen daarop, en vragen wat de hel hij aan het doen is. Als het je niet lukt om hem te betrappen, vraag dan waarom hij veel korstjes op zn arm heeft, en vraag er dan bij 'Snij je jezelf ofzo?'...

Praat er met hem over, en overtuig hem dat hij echt moet stoppen, of anders dat je z'n ouders inschakelt...

Ik denk dat Em. het beste advies geeft. Natuurlijk zit er iets niet goed als je dit doet en daarom moet je zo iemand helpen, maar aandacht geven aan het snijden zelf, leert iemand een verkeerde manier van aandacht vragen aan.

@NaamInGebruik: ik denk dat het inderdaad om aandacht is, maar als je op deze manier aandacht vraagt ben je mijns inziens toch psychisch niet helemaal in orde. Vergeet niet dat psychische stoornissen vaak in de puberteit ontstaan. Ik ben blij dat jij niemand kent die daarmee naar het ziekenhuis is gebracht of littekens heeft. Ik ken er helaas genoeg bij wie dat wel is gebeurd. Ik denk dat de meeste automutileerders geen zelfmoord plegen hoor en dat is vaak ook helemaal niet waarom ze gaan automutileren, toch moet je er altijd op verdacht blijven, vind ik.

Ik neem aan dat je je laatste zin precies andersom bedoeld?

[Pluis]

dit past beter op psychologie, aangezien het, hoewel het een lichamelijke uiting is van een probleem, toch een geestelijk probleem is.

[xxceline]

Thew schreef:

Probeer hem / haar te betrappen daarop, en vragen wat de hel hij aan het doen is. Als het je niet lukt om hem te betrappen, vraag dan waarom hij veel korstjes op zn arm heeft, en vraag er dan bij 'Snij je jezelf ofzo?'...

Jouw bericht slaat wel echt totaal nergens op. Hopelijk zie je dat zelf ook in.

[T_ID]

xxceline schreef:

Jouw bericht slaat wel echt totaal nergens op. Hopelijk zie je dat zelf ook in.

Dat is onterecht neerbuigend. Er is meestal wel iets te zeggen voor een directe negatief-confronterende aanpak.

Dat dat in dit geval niet zo hoeft uit te pakken omdat het een symptoom is betekend niet dat jij zonder onderbouwing zoiets kan roepen.

En dan nog, als diegene dan stopt en andere dingen gaat doen die minder schade aanrichten is het nog steeds een vooruitgang. Doen alsof het allemaal maar moet kunnen omdat er toch een onderliggende oorzaak is slaat sowieso nergens op. Die oorzaak los je niet in een middagje op, dus symptoombestrijding kan dan best nodig zijn. Hulpverlening doet dat net zo goed: symptomen en probleem aanpakken.

NaamInGebruik schreef:

En vaak met de armlengte mee, wat toch net even iets minder gevaarlijk is dan er dwars over heen.

Niet goed opgelet in zelfmoordles? Precies andersom lieve schat, vooropgesteld dat je inderdaad de ader raakt. Maar jij denkt automatisch dat snijden te maken heeft met zelfmoord (willen) plegen en alvast oefenen ofzo, terwijl het eerder zo is dat mensen zichzelf pijn doen omdat de fysieke pijn een mentaal proces blokkeert - het wordt gebruikt om angsten te beheersen of dwangmatige gedachten te stoppen, bijvoorbeeld.

[Eend]

Freyja schreef:

Niet goed opgelet in zelfmoordles? Precies andersom lieve schat, vooropgesteld dat je inderdaad de ader raakt. Maar jij denkt automatisch dat snijden te maken heeft met zelfmoord (willen) plegen en alvast oefenen ofzo, terwijl het eerder zo is dat mensen zichzelf pijn doen omdat de fysieke pijn een mentaal proces blokkeert - het wordt gebruikt om angsten te beheersen of dwangmatige gedachten te stoppen, bijvoorbeeld.

Oops, vatte je verkeerd op

Ik snij, omdat ik mijn emotie geen plaats kan geven. Het is geen aandachttrekken, anders deed ik het wel midden op straat. Sterker nog, ik schaam me dood als er weer een arts moet komen om te hechten! Dus nee, het is niet voor aandacht!

Eend schreef:

Oops, vatte je verkeerd op

Ik snij, omdat ik mijn emotie geen plaats kan geven. Het is geen aandachttrekken, anders deed ik het wel midden op straat. Sterker nog, ik schaam me dood als er weer een arts moet komen om te hechten! Dus nee, het is niet voor aandacht!

Dat zei ik ook niet, toch?

[Eend]

Freyja schreef:

Dat zei ik ook niet, toch?

Nee, laat maar, het ging over de manier hoe te snijden

Maar we zitten op één lijn hoor

Eend schreef:

Nee, laat maar, het ging over de manier hoe te snijden

Maar we zitten op één lijn hoor

dit moet je niet in één post zetten /context

[Rivka]

Hè Repelsteel

OT: Snijden is idd een uiting van een emotioneel probleem, zoals enorme stress of dwang of... nou ja, van alles. Probeer diegene iig goede hulp te laten vinden, want jijzelf bent geen therapeut.

[Eend]

Repelsteel schreef:

dit moet je niet in één post zetten /context

Pfff... Ik weet niet wat ik heb vandaag. Ik zeg allemaal rare dingen, zoals dat ik goed ben met komkommer!


OT:
Whaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, ik word gek!!!!!!!!!!!!!!

[Imaginairy]

Snijden hoeft absoluut geen schreeuw om aandacht te zijn. Het probleem negeren zorgt dus zeker niet altijd voor vermindering van automutilatie, eerder andersom denk ik, het gevoel onbegrepen te worden kan weer een trigger zijn voor negatieve gevoelens.

Automutilatie is niet over één kam te scheren, er is niet 1 standaard beweegreden. Maar automutilatie is in principe geen verkapte zelfmoordpoging, het is juist om de te hoog opgelopen stress weer te bedaren. Wel is het zo dat mensen die automutileren een hoger suiciderisico lopen, maar dat komt omdat suicide nagenoeg altijd een psychisch probleem als oorzaak heeft en automutileren ook.

Ik zou het juist bespreekbaar maken, maar niet tot in detail. Je hoeft als vriendin niet aan te horen hoe de wond er precies uit ziet, hoe het precies gedaan is, etc. Maar maak wel bespreekbaar dat het gebeurt, anders maak je de eenzaamheid en het gevoel onbegrepen te worden juist veel groter. Maar als je dit soort zware gesprekken niet aan kunt, wat ik heel logisch vind, stel je grenzen dan hierin. Adviseer diegene om hulp te zoeken, de huisarts kan doorverwijzen naar GGZ oid.

En nog even over dat aandachttrekken: Dit klinkt heel negatief, 'zielig doen', terwijl het juist erg verdrietig is als dit de enige manier is waarop iemand aandacht kan krijgen. Ieder kind heeft zorg en liefde nodig, wil gezien en gehoord worden. Als automutilatie de enige manier is waarop een kind dit kan krijgen, is er volgens mij een heel groot probleem, en absoluut niet iets om te bagatelliseren of af te doen als een fase.

NaamInGebruik: Wat je zegt is klinklare onzin. Dat jij iemand kent die het deed uit aandachttrekkerij, om zielig te doen, betekent absoluut niet dat het hele fenomeen is uit aandachttrekkerij. Maar aangezien jij zo'n uitgesproken (en bekrompen) mening hebt hierover, zul je waarschijnlijk ook nooit weten wat iemand die serieus problemen heeft hierin beweegt.

[Droomvlucht]

Het stuit mij ook erg tegen de borst dat er hier zo gemakkelijk gesproken wordt over aandachttrekkerij. Ik worstel nu al een hele tijd met automutilatie en doe het echt niet voor de aandacht. Het werkt bij mij ook zo dat als er flinke spanning komt, de drang ook komt. Dan heb ik er intussen niet over nagedacht of ik het voor de aandacht doe. Daarnaast is het zo dat ik het voor mijn gevoel doe om iets uit mezelf weg te krijgen. Of het nu de pijn is, herbelevingen te willen stoppen. Punt 3 is dat ik ook automutileer is in dissociatie, dan lijkt het me nog moeilijker te vatten dat je zoiets voor de aandacht doet.

Natuurlijk is 14 jaar erg jong, maar sommigen beschadigen zich op die leeftijd ook al een aantal jaar. Je weet pas precies waarom iemand automutileert als je de echte oorzaak kent. Je merkt ook vanzelf wel aan de persoon of hij het al dan niet voor de aandacht doet. Wat mij opvalt bij mensen die graag de aandacht naar zich toe trekken is dat ze vaak duidelijk met verbandjes of helemaal geen verbandjes gaan lopen. Dat ze bewust zelf de aandacht op de zelfbeschadiging richten door het steeds te benoemen. Natuurlijk kun je niet altijd je verband of pleisters etc verbergen, maar ik ken bijvoorbeeld ook een meisje dat heel haar arm inpakte in verband en dan gewoon lekker zo in de kroeg ging staan, waar ik wist dat ze maar heel oppervlakkig zichzelf beschadigde.

Ik word persoonlijk het liefst met rust gelaten als het gaat om het weten van de automutilatie. Ik verberg niet vaak mijn littekens meer en als mensen vragen hebben dan krijgen ze ook gewoon antwoord, maar dat vind ik logisch. Ik zit er zelf niet zo op te wachten als mensen er veel aandacht aan schenken. Wil er helemaal niet over praten.

Dus denk dat het erg verschillend is per persoon. Wat je in ieder geval kunt uitproberen is begrip tonen, er voor haar zijn. Ben je bang dat ze zichzelf gaat beschadigen, zou je kunnen proberen haar af te leiden of te verleiden tot afleiding. Stukje gaan lopen, schrijven iets tekenen. Of gewoon praten. Wat in ieder geval, laat ik voor mezelf spreken, bij mij niet helpt is het daadwerkelijk proberen te voorkomen door dingen te verstoppen, fysiek tegen te houden. Boos worden. Ik heb een partner die kon me het hele huis achterna jagen en bonkend op de badkamerdeur en dan eisen dat ik eruit kom. Ik kan je vertellen dat dat alleen maar meer spanning oproept en ik er uiteindelijk heftiger door automutileerde. En dan kan ik wel extra janken en doe dat meestal ook.

Nog iets dat me te binnenschiet, ik laat mijn wonden ook nooit verzorgen tenzij het echt moet. De mensen die bij de kleinste wonden al bij de eerste hulp zitten, die zijn er genoeg. Maar zo is dus niet iedereen, want ikzelf wil die aandacht helemaal niet.

[Infidel]

Redenen voor automutilatie zijn er zat en niemand hier weet waarom jouw kennis automutileert.

Jij kunt het niet oplossen.

Je kunt wellicht hulp bieden, steun bieden, maar je kunt het niet oplossen. Probeer dat ook alsjeblieft niet, want zoiets is niet alleen automutilatie. Daar zit hoe dan ook een probleem achter en daar kun jij niets mee. Mijn advies zou zijn met je kennis te overleggen en voor te stellen samen hulp voor hem/haar te zoeken. Professionele hulp.

Rivka schreef:

Hè Repelsteel

Spoiler

[Gary Brown]

Mate, you've go a proble. Je moet denk ik wel een arts erbij halen, want anders gaat het niet goed komen met die persoon. En probeer erachter te komen waarom hij zichzelf snijdt, op die manier kun je hem misschien opvrolijken

[Vice]

Het punt is dat er geen vaste reden is waarom iemand aan zelfbeschadiging doet. Het is dan ook maar de vraag om je iemand daarmee kan helpen. Sowieso zou ik er niet over beginnen, aangezien de meeste mensen ervoor schamen. De persoon in kwestie moet zelf het besef krijgen dat zelfbeschadiging alleen een positieve effect heeft op korte termijn en een negatief effect op langer termijn. Juist door die korte positieve effect, kan het ook nog eens verslavend worden.

Droomvlucht schreef:

Het stuit mij ook erg tegen de borst dat er hier zo gemakkelijk gesproken wordt over aandachttrekkerij. Ik worstel nu al een hele tijd met automutilatie en doe het echt niet voor de aandacht. Het werkt bij mij ook zo dat als er flinke spanning komt, de drang ook komt. Dan heb ik er intussen niet over nagedacht of ik het voor de aandacht doe. Daarnaast is het zo dat ik het voor mijn gevoel doe om iets uit mezelf weg te krijgen. Of het nu de pijn is, herbelevingen te willen stoppen. Punt 3 is dat ik ook automutileer is in dissociatie, dan lijkt het me nog moeilijker te vatten dat je zoiets voor de aandacht doet.

Natuurlijk is 14 jaar erg jong, maar sommigen beschadigen zich op die leeftijd ook al een aantal jaar. Je weet pas precies waarom iemand automutileert als je de echte oorzaak kent. Je merkt ook vanzelf wel aan de persoon of hij het al dan niet voor de aandacht doet. Wat mij opvalt bij mensen die graag de aandacht naar zich toe trekken is dat ze vaak duidelijk met verbandjes of helemaal geen verbandjes gaan lopen. Dat ze bewust zelf de aandacht op de zelfbeschadiging richten door het steeds te benoemen. Natuurlijk kun je niet altijd je verband of pleisters etc verbergen, maar ik ken bijvoorbeeld ook een meisje dat heel haar arm inpakte in verband en dan gewoon lekker zo in de kroeg ging staan, waar ik wist dat ze maar heel oppervlakkig zichzelf beschadigde.

Ik word persoonlijk het liefst met rust gelaten als het gaat om het weten van de automutilatie. Ik verberg niet vaak mijn littekens meer en als mensen vragen hebben dan krijgen ze ook gewoon antwoord, maar dat vind ik logisch. Ik zit er zelf niet zo op te wachten als mensen er veel aandacht aan schenken. Wil er helemaal niet over praten.

Dus denk dat het erg verschillend is per persoon. Wat je in ieder geval kunt uitproberen is begrip tonen, er voor haar zijn. Ben je bang dat ze zichzelf gaat beschadigen, zou je kunnen proberen haar af te leiden of te verleiden tot afleiding. Stukje gaan lopen, schrijven iets tekenen. Of gewoon praten. Wat in ieder geval, laat ik voor mezelf spreken, bij mij niet helpt is het daadwerkelijk proberen te voorkomen door dingen te verstoppen, fysiek tegen te houden. Boos worden. Ik heb een partner die kon me het hele huis achterna jagen en bonkend op de badkamerdeur en dan eisen dat ik eruit kom. Ik kan je vertellen dat dat alleen maar meer spanning oproept en ik er uiteindelijk heftiger door automutileerde. En dan kan ik wel extra janken en doe dat meestal ook.

Nog iets dat me te binnenschiet, ik laat mijn wonden ook nooit verzorgen tenzij het echt moet. De mensen die bij de kleinste wonden al bij de eerste hulp zitten, die zijn er genoeg. Maar zo is dus niet iedereen, want ikzelf wil die aandacht helemaal niet.

Ik heb ook het woord aandacht gebruikt in mijn post, maar wil dit nog even verduidelijken. Veel mensen zien het als een vorm van aandacht trekken en dan aandacht trekken in de negatieve zin. Ik wil helemaal niemand veroordelen en aandacht trekken zoals ik het hier bedoel, geef ik geen positief of negatief oordeel.

Ik had het er laatst nog met een vriendin over en wij kwamen samen tot de conclusie (zoals het bij ons ging) dat het erom ging dat je een soort onvermogen hebt om te vertellen of op een andere manier dan destructief gedrag te laten zien dat je je absoluut niet goed voelt. Je voelt je zo ontzettend rot of hebt zo veel spanning, dat daar geen woorden meer voor zijn en je er geen uiting aan kunt geven. Je wilt van het gevoel af, je wilt dat iemand je helpt dat gevoel te verminderen. En wat het dan moeilijk maakt om ermee te stoppen, is dat je bang bent dat mensen zullen denken dat het weer heel goed met je gaat en dat je je nooit meer rot voelt, dat ze je weer ten volle kunnen belasten en dat ze geen rekening meer met je hoeven te houden.

Ik heb dus ook best een tijd geautomutileerd en ook ik liep er echt niet continu mee te koop, maar er waren wel een aantal mensen die het wisten. Ik wilde zeker niet van iedereen aandacht over het automutileren, maar wel van mensen die mij konden helpen (in eerste instantie een vriendin, later een docent en weer later professionele hulpverlening en andere mensen die dicht bij mij stonden zoals vrienden ed.)

Goed, ik wil eigenlijk nog veel meer zeggen en mijn standpunt verduidelijken maar ik ben half uur naar het scherm aan het staren en kom niet op de zinnen die ik zeggen schrijven wil.

[koekje97]

praten.
proberen over te halen om problemen met iemand anders te bespreken.
een persoon die dat doet voor zijn/haar beroep, want wie weet blijft het niet bij snijden...

[NaamInGebruik]

Of het in orde is om jezelf te snijden voor aandacht staat er nmi wat los van.

Hoeveel kinderen trappen wel niet een tafel omver op school voor aandacht? dat is ook verkeerde aandacht, maar werkt ook.

Ik heb zo vaag iemand horen zeggen "als je het uitmaakt spring ik voor de trein". Niet nodig om te zeggen dat die relaties niet in stand zijn, maar ook niemand dood is.

Het feit dat het een schrik teweeg brengt brengt hogere aandacht garantie met zich mee.
Het is ook niet voor niks dat +-14 jarig leeftijd meisjes gaan paardrijden, ze hebben extra aandacht nodig en dat krijgen ze niet van jongens van hun leeftijd.

Het verschil dat hierboven een paar keer gemist wordt, is dat diegene 20+ zijn, niet 14.

het KAN inderdaad wel zo zijn dat er bij TS sprake is van een serieuze situatie, maar statistisch is die kans heel klein. Bovendien heeft FS ook de neiging onzekere en relatief goed beschermde mensen aan te trekken. Post dit op partyflock en een reactie zal zijn "toff jonguh, moguh we meedoewn?".

[Imaginairy]

NaamInGebruik: Waar haal jij dan de statistiek vandaan dat de kans dat iemand die automutileert in serieuze problemen zit, heel klein is? Heb je een betrouwbare bron? Heb je hier onderzoek in gedaan? Of is dit weer zo'n situatie waarin je ooit iemand gekend hebt, en dit geval generaliseert naar de voltallige bevolking en termen als 'statistische kansen' gebruikt om geloofwaardig te klinken?

Hetzelfde als je bewering dat mensen met serieuze problemen omtrent automutilatie 20+ zijn.

En jij hebt iemand ooit eens horen zeggen dat hij voor de trein zou springen, en hij leeft nog... Maakt het dan voor jouw 'statistieken' ook nog uit of ik of mijn buurvrouw of een willekeurige voorbijganger op straat ooit het tegenovergestelde heeft meegemaakt?

[Eend]

Ik snij al vanaf mijn twaalfde, dus niet na mijn 20ste...

[NaamInGebruik]

Imaginairy schreef:

NaamInGebruik: Waar haal jij dan de statistiek vandaan dat de kans dat iemand die automutileert in serieuze problemen zit, heel klein is? Heb je een betrouwbare bron? Heb je hier onderzoek in gedaan? Of is dit weer zo'n situatie waarin je ooit iemand gekend hebt, en dit geval generaliseert naar de voltallige bevolking en termen als 'statistische kansen' gebruikt om geloofwaardig te klinken?

Hetzelfde als je bewering dat mensen met serieuze problemen omtrent automutilatie 20+ zijn.

En jij hebt iemand ooit eens horen zeggen dat hij voor de trein zou springen, en hij leeft nog... Maakt het dan voor jouw 'statistieken' ook nog uit of ik of mijn buurvrouw of een willekeurige voorbijganger op straat ooit het tegenovergestelde heeft meegemaakt?

Algemene kennis >.<, nu weet ik dat mijn algemene kennis vrij hoog is (ja ook betrouwbare bron voor) maar kommop, je zit op forum scholieren .krom, verwacht je een paper over iets obvious? Wees blij dat ik m'n zinnen begin met een hoofdletter.

[Imaginairy]

Jouw algemene kennis is bullshit. Ik kan ook wel zeggen dat ik uit mijn algemene kennis weet dat alle mensen met rood haar geen ziel hebben, maar dat maakt het niet minder bullshit. Als jij het hebt over statistische kansen, dan verwacht ik dat je dat ofwel zelf onderzocht hebt, of een betrouwbare bron hebt die dit onderzocht heeft, want anders heb je namelijk niet te maken met statistiek. En dát is algemene kennis.

[ilse]

Damn imaginairy weet niet wat iemand met zo'n instelling hier doet, maar goed

OT: dat het aandachttrekkerij is is onzin, bij mij wist de eerste 4 jaar niemand ervan af en dan heb je evengoed redenen om het te doen. Maar, geef niet teveel aandacht aan het snijden maar meer aan het verhaal erachter. Wat is er aan de hand? Als dat verandert vermindert het snijden misschien ook, je kan niet (of moeilijk) 'zomaar' het snijden oplossen zonder dat de reden ervoor weg is. Het is goed om er voor iemand te zijn die dit doet, maar pas op dat het je niet meesleept. succes! O, en goed dat je het zo serieus neemt en ermee bezig bent!