Advertentie | |
|
09-09-2007, 12:10 | |
Verwijderd
|
Ja inderdaad, op de middelbare school bij nieuwe groepen komen is niet onmogelijk, maar wel moeilijk. Gemakkelijker en prettiger zou het misschien inderdaad zijn om bij een soort club te gaan (sport, toneel, wat dan ook). En uitzitten, ja.
Ik weet er weinig over te zeggen, in ieder geval.. Zie het vaker gebeuren dat mensen op de middelbare school maar niet echt aansluiting kunnen vinden en enorm blij zijn als ze eindelijk studeren. |
09-09-2007, 12:18 | |
Verwijderd
|
Hoe is de toekomst met deze klas? Zul je nog lange tijd met dezelfde mensen in de groep zitten of zit er een verandering aan te komen?
Wat er gezegd wordt.. middelbare scholieren, vooral in jouw leeftijd, zijn moeilijk. De meesten willen "erbij horen" en doen daar moeite voor, eventueel ten koste van anderen. En dat jij enorm je best doet er wel "bij te horen", werkt dat misschien alleen maar tegen. Mensen kunnen jou bijvoorbeeld weer gebruiken om een band met elkaar te vormen, via geroddel e.d., wat dan helemaal niet persoonlijk tegen jou gericht hoeft te zijn. Ik heb in de 1e en 2e klas van de middelbare school enorm mijn best gedaan erbij te horen, maar door de verschillende interesses e.d. werd ik daar zelf eigenlijk ook niet gelukkig van. Ik moest altijd zo mijn best doen, dat was dodelijk vermoeiend. Uiteindelijk heb ik me toen gesetteld als "buitenbeentje" en kwam ik in een clubje terecht met alle mensen die buiten de groepjes in hun klas vielen. Met elkaar hadden we het enorm gezellig, organiseerden we onze eigen feestjes en via hen leerde ik ook weer nieuwe mensen kennen. In de 4e klas kwam alles goed.. daar was iedereen volwassener en hoefde je je niet meer te bewijzen. Iedereen ging met iedereen om, naast het hebben van de vaste vriendinnen. Het is vervelend dat je geen vaste basis aan vriendinnen hebt. Een goede vriendin die niets met school te maken heeft o.i.d. In de toekomst komt het vast allemaal goed met jou, maar daar heb je nu nog niet zoveel aan. Misschien moet je eens kijken of je 1 persoon ziet/kent met wie je gewoon 1 op 1 na schooltijd eens iets af kunt spreken.. dus niet meteen bij een hele groep willen horen, maar eerst wat kleiner wat fijne vriendschappen opbouwen. Vanuit daar kom je dan misschien wel in een leuk groepje terecht of deze persoon kan je in ieder geval steunen wanneer je je eenzaam voelt o.i.d. |
09-09-2007, 12:38 | ||
Stel dat je nu wel bij een groepje zou horen, en veel vaker met een vast kliekje zou afspreken, binnen school, buiten school, eender hoe, zou je dat echt gelukkiger maker maken? Ik denk het niet.
Grootste probleem lijkt me op dit moment dat je een beetje alle kleine probleempjes op een grote hoop gooit, en ineens die hele grote hoop probleempjes wil oplossen. Dat werkt niet. Je wil misschien ook teveel datzelfde conventionele tienerleven van al je klasgenoten, maar misschien is dat niet eens waar jij je het best in voelt. Sommige mensen passen ook helemaal niet in dat groepjesdenken. Dat doe je nu niet, en volgens mij zal dat op zich ook weinig veranderen als je nu eens wel in een club/clubje/whatever, of binnen een paar jaar in een universiteit terecht komt. De aard van het beestje verandert toch nooit, hoezeer je ook je best doet, en dat hoeft ook niet. En zoals je aanvoelt maakt dat ook niet het verschil of mensen je aardig vinden of niet, maar ik denk dat je dat al door hebt. Oplossingen? Er bestaan veel kleine oplossingen voor veel van je kleine deelprobleempjes. In plaats van jouw groepje te zoeken, vinden en erin te infiltreren, kan je toch ook gewoon af en toe proberen closer te worden met mensen apart. Dus niet ernaar hengelen om door godweet welk groepje uitgenodigd te worden om komende zaterdag mee te gaan naar hun danscafé op zaterdagavond, maar vraag jij gewoon eens iemand die je zelf leuk vind, en waarvan je weet dat hij/zij jou ook wel aardig vind, om eens iets samen te doen. Ook voor kleine dingetjes. Vraag eens iemand om gewoon donderdag na school mee de stad in te gaan om die en die leuke broek te gaan gaan kopen, en dan kan je nog eventjes een koffie samen gaan drinken, en that's is. Op zaterdagavond hoef je ook niet per se met een groepje mensen af te spreken om hun programma te volgen, maar bedenk eens wat jij leuker vindt dan thuis op de bank te hangen. Resultaat kan gerust zijn dat je dan om 20u een pannenkoek gaat eten met A, om 22u even binnenspringt om hallo te gaan zeggen bij B en C, om 23u zie je D en om 1u ga je dan eens kijken of E zoals bijna elke zaterdag ergens te vinden is en maak je daar een half uur een praatje mee. Een beetje vlinderen tussen allemaal leuke mensen is misschien veel meer iets voor jou. Als de gelegenheid zich voordoet geef je zelf eens een feestje en nodig jij een paar leuke mensen uit. Maar sowieso: allemaal kleine dingetjes, kleine stapjes, en hooguit proberen om kleine deelprobleempjes op te lossen in plaats van wachten tot alles alles alles ineens als een puzzel in elkaar valt. Wat je ook moet 'durven': niet afhankelijk zijn van anderen, en dingen puur voor jezelf doen. Desnoods betekent dat dat je ergens heen gaat waarvan je eigenlijk bijna weet dat je er amper bekenden tegenkomt, maar laat dat juist een challange zijn om je er op jezelf te amuseren, spreek eens een vreemde aan, en doe consequent keihard wat je zelf het leukst lijkt. Citaat:
En laatste tip. Als je closer wil worden met die ene jongen die je wel leuk lijkt: spreek liever niet met hem af wanneer die met zijn vriendengroepje een avond ergens gaat staan zuipen, want dan heeft hij toch vooral aandacht voor zijn drinkbuddies en niet voor jou. Je mag hem gerust af en toe voor je opeisen, maar liefst in kleine porties per keer, en met hem alleen, want jij functioneert volgens mij duidelijk veel beter als individu dan in een onbekend groepje.
__________________
Let's fantasize a revolution
|
09-09-2007, 13:30 | |
Groepen spelen (vaak onbewust) spelletjes met rank en dergelijke. Sterke personen worden vaak door de "popi-jopie" types geweerd omdat zij een bedreiging vormen voor hun "leiderschap" binnen de groep.
Vaak stralen deze popi jopie types ook alleen maar kracht uit die ze niet echt hebben. Ik denk dat je dat zelf deels ook inziet en dat het daarom ook bedreigend voor ze is om je dichterbij te hebben. Tot zover het gedeelte waarom ze je waarschijnlijk niet toelaten binnen de groep. Verder zul je het heft in eigen hand moeten nemen en scheit hebben aan de mening van anderen. Dat klinkt heel simpel, maar ik weet maar al te goed dat dat niet zo is. Als je er over wil praten o.i.d. kun je me wel PM'en, ik denk dat ik wel begrijp in welke situatie je nu zit. Het klinkt voor een enorm groot deel heel erg herkenbaar van vroeger. Ten slotte wil ik je een assertiviteitsgroep aanraden. Het valt me op dat je psycholoog daar nog niet over is begonnen. Een assertiviteitsgroep is erg gericht op de problemen die jij op dit moment hebt (omgang en band met anderen)
__________________
Hello, 911? It's Quagmire. Yeah, it's caught in the window this time.
Hugs are drugs and I'm an addict. |
09-09-2007, 13:40 | ||
Nou, het is natuurlijk zo dat ik over twee jaar een heel nieuw leven begin en daar naar uitkijk (alhoewel ik ergens bang ben dat ik weer in hetzelfde patroon terug zal vallen), maar ik leef nú en ik wil er iets van maken, ik wil niet zo eenzaam zijn. Ik voel de laatste tijd steeds meer dat ik een paar vriendinnen nodig heb als ik ruzie heb met mijn ouders, als er op het werk geroddeld wordt, school niet meezit of wat dan ook. Ik krijg nu op zich van de paar meisjes uit mijn klas wel steun, dat is wel heel lief maar net te oppervlakkig.
Ik heb het in mijn openingspost denk ik te veel over groepsvorming gehad. Die is er wel, maar gelukkig niet altijd. Eén op één met elkaar optrekken lijkt me voorlopig ook het beste, maar ik heb daar moeite mee, mis de vaardigheden eigenlijk die een gesprek leuk en scherp houden. Citaat:
|
09-09-2007, 13:41 | ||
Citaat:
Vreemd ook dat je haar eerst een te sterke persoonlijkheid aanmeet, en dan uit je hoge hoed een assertiviteitscursus opduikelt.
__________________
Let's fantasize a revolution
|
09-09-2007, 14:01 | |||
Citaat:
Wat ik wilde zeggen, is dat ik gewoon net te weinig contacten heb om duidelijke afspraken te maken en dat zit me steeds dwars. Citaat:
Over iets dergelijks als een assertiviteitsgroep is mijn psycholoog wel begonnen, maar om even heel eerlijk te zijn, daar ben ik te arrogant voor. Ik zal hier best kritiek op krijgen, maar ik denk dat ik niets leer van nagespeelde scenes met onzekere mensen. De realiteit is heel anders. Maar bedankt voor je reactie, de anderen ook. Ik heb trouwens geen tijd en zin om naar een of andere sport- brei- of schaakclub te gaan. Ten eerste omdat ik er op dit moment helemaal geen tijd voor heb, en ten tweede omdat ik vrijwel zeker weet dat ik in exact hetzelfde patroon terugval: ik heb het erg gezellig, kan goed met de mensen omgaan (maar die mensen hebben ook weer hun eigen vrienden), maar echte vrienden zal ik er niet maken. |
09-09-2007, 14:05 | ||
Citaat:
__________________
Hello, 911? It's Quagmire. Yeah, it's caught in the window this time.
Hugs are drugs and I'm an addict. |
09-09-2007, 14:23 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Dan hou je natuurlijk dat als meisje a, b, c en d altijd samen uitgaan ze uit automatisme jou misschien niet meevragen.. maar door zelf iets te organiseren kun je dat patroon misschien doorbreken? |
09-09-2007, 15:39 | ||
Citaat:
|
09-09-2007, 17:30 | |||
Citaat:
Citaat:
Zie het gewoon als uitgaan. Als je naar een kroeg/club gaat, liggen daar toch ook alleen maar de voorwaarden voor de gezelligheid; de daadwerkelijke sfeer hangt toch voornamelijk van je eigen stemming en instelling af?
__________________
Alles gaat fout, maar het is goed zolang ik het beleef. Want ik leef.
Laatst gewijzigd op 09-09-2007 om 17:37. |
09-09-2007, 19:01 | |
Het is lastig om uit je bericht op te maken waar het probleem precies ligt. Ik denk dat je gewoon moet blijven proberen en vooral niet een te grote control-freak moet zijn. Easy-going is wat mensen graag hebben. En het is moeilijk voor veel mensen om easy-going te zijn omdat ze bang zijn dat ze meelopen of zichzelf verliezen in de groep. Het is een uitstraling die je ook moet hebben/ontwikkelen.
Ik herken je probleem best wel goed, ik had het vroeger namelijk ook en het is vanzelf goedgekomen. Ik weet niet waardoor het gekomen is, ik ben naar mijn mening juist veel minder sociaal / lief dan vroeger maar juist nu mogen mensen me veel meer en bellen ze me op of ik mee wil naar allerlei dingen. Heel bizar. Sterkte!
__________________
The bad news is we don’t have any control. The good news is you can't make any mistakes
|
01-10-2007, 00:15 | |
Het inderdaad heel moeilijk om in al gevormde groepjes te komen. Probeer inderdaad bij verenigingen wat vrienden te maken. Je zegt dat je 2 keer per week danst, vraag aan mensen van dansen of ze zin hebben om op stap te gaan. Dan kom je weer mensen tegen die zij kennen, etcetera. Ga in pauzes gewoon bij een groepje zitten en probeer wat mee te kletsen met waar ze het ook over hebben. En bij groepjes maken, vraag gewoon iemand of je erbij mag. Niet geschoten is altijd mis .
__________________
~ Liefhebben = Loslaten ~
|
01-10-2007, 18:16 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Misschien is een teamsport iets voor jou? Of vrijwilligerswerk bij jou op school? Bij ons was er altijd een soort vereniging op de middelbare die feestjes organiseerde e.d. |
01-10-2007, 20:15 | |
Ik geloof heus dat je niet sociaal gestoord bent. Eenzaamheid is soms iets wat ontstaat door bepaalde keuzes en wat niet echt bewust ontstaan is. Een eerste liefde is vaak iets wat invloed kan hebben op hoe jij je voelt. Ik denk dat je moet proberen om met hem af te spreken. (ja dat is heel erg eng, maar anders hou je altijd spijtgevoelens omdat je niet keihard "nee" gekregen hebt van hem, keihard "nee" hoe pijnlijk ook helpt)
Probeer de eenzame mensen te vinden in je klas, of de mensen die anders denken (probeer je eigen vooroordelen opzij te zetten) en probeer wel jezelf te blijven bij je contacten. Probeer ook contacten te combineren, zit er niet iemand op dansles ook toevallig bij jou op school? Ik vind het dapper dat je geprobeerd hebt contacten te maken op dat feest. Ik heb het idee dat je enig kind bent, is dat zo? Dat kan vaak in je nadeel werken, een zus of broer kan je vaak meenemen en je kunt vaak bij zijn/haar vriendengroep hangen zonder dat het raar lijkt. Hoe raar het ook is, als ik zie dat iemand alleen staat, durf ik ook niet altijd iemand erbij te betrekken (ik maakte het vandaag nog mee, ik voel mee met diegene maar ik weet niet hoe ik diegene bij het gesprek kan betrekken; ook verlegenheid van mij) Probeer ook uit de slachtofferrol te blijven trouwens. Ik denk dat je inderdaad moet blijven proberen, het zal misschien even duren. En misschien komen de fijne contacten uit onverwachte hoek (miss via familie of buurkinderen or whatever). Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
__________________
..so what was good..what just slipped out..what went wrong?..oh the way he feels about me has changed....thanks for playing try again! (game over)
|
Ads door Google |
01-10-2007, 22:42 | |
Ik ben geen enigkind, maar heb wel een zusje van drie jaar jonger...af en toe mis ik een oudere broer of zus wel, om zoveel redenen...
Over hoe het nu gaat, eigenlijk nog steeds hetzelfde... Het is lastig, ik opende dit topic in een wanhopige opwelling na die ene avond, maar na een paar dagen is alles weer zoals het was en ben ik er weer helemaal aan gewend geraakt. Ik heb de laatste tijd wat zelfvertrouwen opgebouwd, maar ik merkte net weer dat dit eerder opgeblazen zelfvertrouwen is... zaterdag was er namelijk een feest van de AH, erg gezellig gehad en was ook redelijk bezopen toen ik thuis werd gebracht door een jongen en een meisje (minstens een jaar ouder dan ik), die waren gewoon gezellig vrolijk en eigenlijk niet bezopen. Nu vertelde dat meisje me zondag op msn dat ze zeven glazen wijn op had... maar zij vond zichzelf helemaal niet bezopen... Nou vond ik dat niet helemaal kloppen, en schijnbaar heb ik tegen andere mensen (?) gezegd dat zij dus echt wel dronken was ofzo, en net zei ze op msn tegen me dat ze dat niet leuk vond van me... Nja, dat meisje is ontzettend betrouwbaar en zorgzaam, daar steek ik mn hand voor int vuur, en ze zou me ook niet thuis hebben gebracht als ze echt bezopen was... Daar word ik dan weer zoo onzeker van... ik bedoel ze had het me 10 min later gelijk weer vergeven eig en wilde me graag helpen, maar toch... ik zou niet graag over haar willen roddelen, echt niet... En het gesprek begon toen over roddelen. Tja, ik weet niet hoeveel ik over anderen praat, maar wat mijn moeder me laatst vertelde, dat maakte toen wel indruk... dat mijn oma en overgrootoma, zoveel mogelijk mensen weghielden van huis, bang waren over wat er over hun gezegd werd en daarom zelf de ergste dingen zeiden over anderen, en als je dat hoort dat is echt niet leuk, maar verschrikkelijk cynisch en hard. Ik dacht misschien heb ik dat ook wel een beetje. Omdat ik altijd wel buitengesloten ben, heb ik altijd het idee gehad dat mensen over me roddelden...het is een soort cirkel. Ik heb niemand die ik écht kan vertrouwen en met wie ik het over zoiets kan hebben. Dat mis ik gewoon. Nooit iemand zomaar kunnen bellen, of gewoon bij iemand binnen kunnen lopen. Eigenlijk gewoon geen feedback, maar ik ben er aan gewend geraakt en heb er mee leren leven... hoewel ik toch eigenlijk nog onzeker ben, heeft me dat aan de andere kant weer hard gemaakt. Wat ook een soort cirkel is, nou die ene jongen waar ik totaal geen contact meer mee heb. Als ik vrienden zou hebben met wie ik uit kon gaan zou ik allicht met heb in contact komen, maar zolang ik dat niet heb krijg ik door een mogelijke relatie met hem ook niet meer vrienden (aanzien, ja zo zit de wereld in elkaar). En dan is de cirkel weer rond. Het is moeilijk hoor, die cirkels te doorbreken... wat er ook nog bijkomt is dat ik uitgaan echt heel leuk vind, maar dat het voor mij best wel deprimerend is met het idee "mn klasgenoten zitten gezellig in de kroeg" zaterdagavond al op bed te liggen... |
05-10-2007, 19:08 | |
Ik weet het niet want ik heb niet alles gelezen... maar doe je miss niet te hard je best om vrienden te maken en ergens bij te horen? Naar mijn eigen ervaring blijkt dat bepaalde dingen op een gegeven moment gewoon komen en dat je niet enorm je best hoeft te doen om vrienden te maken. Het is natuurlijk wel raadzaam om eens ergens naar toe te gaan en wat contacten te leggen, maar ga het niet forceren.
Echt, ik weet hoe vervelend het is om er op school niet tussen te passen. Maar op een gegeven moment leer je mensen buiten school kennen, waarbij je niet je best hoeft te doen om uitgenodigd te worden en die je gewoon nemen zoals je bent. En op dat moment heb je je klasgenoten ook helemaal niet meer nodig... Ik ken iemand die heel hard haar best doen om vrienden te maken. Ze doet overspontaan, nodigd iedereen thuis uit, maakt met iedereen een kletsje en een babbeltje. Enja, mensen doen aardig terug ze vinden haar ook wel aardig, maar vrienden maakt ze er niet mee integendeel zelfs. Omdat het te overduidelijk is dat ze koste wat het kost vrienden wil maken en zich eigenlijk maar opdringt.
__________________
"Falling feels like flying, until you hit the ground. And everything looks beautiful, until you take a look around"
|
06-10-2007, 12:50 | |
Ik werk nu ook ongeveer 2 maanden bij de AH als cassiere en ik merkte doordat de sfeer daar veel opener is, er zijn wat oudere jongeren (omdat de minimum leeftijd 16 is) die vaak al studeren o.i.d.. ik ben ook nooit goed geweest in vrienden maken, maar ik begin ook steeds beter met mn collega's om te gaan. Je zei dat je met je klasgenoten niet zo goed kon opschieten omdat ze niet echt vertouwen (over iets dat eerder gebeurd was?), dus misschien kan je vrienden op werk proberen te maken, of misschien bij dansles..(ik heb mijn beste vriendin ook ontmoet bij mn sportvereniging)
__________________
Don't take your organs to heaven. Heaven knows we need them here.
|
06-10-2007, 17:34 | ||
Bij dansles en ook bij de AH werkt het hetzelfde als op school: ik kan er goed met de mensen opschieten, alleen echt iets afspreken, zo ver komt het eigenlijk nooit.
Misschien omdat ik het idee heb dat mensen er vanuit gaan dat je toch wel je eigen vriendenclubje hebt, en zij hun eigen, dat het onderwerp "laten we iets gaan doen" onbewust nooit echt te sprake komt. Citaat:
Volgens mij doe ik echt niet opvallend mijn best vrienden te maken, sterker nog ik laat het eerder op een beloop, hoewel ik wel contact probeer te maken hoor. |
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Psychologie |
Geen vrienden... Verwijderd | 10 | 06-07-2012 10:53 | |
Verhalen & Gedichten |
Verlatingsangst AskMeAnything | 3 | 14-04-2007 09:56 | |
Verhalen & Gedichten |
Wat ik droom wanneer ik waak. Pantoufle | 7 | 13-08-2005 15:21 | |
Verhalen & Gedichten |
[(Begin van) Antiverhaal] Het sneeuwt buiten. Verwijderd | 49 | 01-08-2004 13:32 | |
Psychologie |
Ik heb mezelf niet helder. Scatterheart | 10 | 18-09-2003 08:18 | |
Psychologie |
Ik haat mezelf Killercars | 15 | 06-08-2002 19:11 |