verhaal.. geef je mening

[-=M=-01]

Ik heb een verhaal geschreven.. En ik zou graag jullie mening willen horen. Ik post eerst een klein stukje. Wees alsjeblieft eerliIk heb een verhaal geschreven.. En ik zou graag jullie mening willen horen. Ik post eerst een klein stukje. Wees alsjeblieft eerlijk en kritisch. Ik kan er tegen

Anna sluipt naar buiten. Het is stil en donker in haar straat. De volgende lantaarnpaal staat tien meter verderop, maar overal zijn er schaduwen. Er zijn overal plaatsen waar iemand zich kan verbergen en zo voor haar neus tevoorschijn springen.
Snel loopt Anna door, zonder om zich heen te kijken.
Als Anna bij het pleintje aankomt ziet ze niemand staan.
Hij is er nog niet. Wat als hij haar laat zitten? Als hij er over 5 minuten niet is, ben ik weg, denkt Anna.
Het is koud, zelfs door haar dikke winterjas heen is het nog te voelen. Ze rilt even. Zag ze nu iets bewegen, tussen de struiken? Ze zal het zich wel verbeelden…
Opeens voelt ze handen op haar schouders. Van schrik springt ze op. Dan hoort ze gelach achter zich. Ze draait zich om en kijkt in het gezicht van Just. ‘Je bent er al’,zegt Just. ‘Eikel, roept Anna boos. ‘Dat doe je dus echt nooit meer, hè. Je weet best hoe ik me voel in het donker.’ Ze is behoorlijk kwaad. ‘Sorry’, zegt Just en hij probeert schuldig te kijken. Het ziet er zo lief uit dat Anna het alweer vergeten is.

Just is nog knapper dan toen ze hem voor het laatst zag, met zijn blauwe ogen en donker haar. Het is alweer een jaar geleden dat ze hem heeft gezien. Vroeger waren ze beste vrienden en deden alles samen. Maar Just kreeg problemen thuis. De kinderbescherming vond dat Just beter ergens anders kon gaan wonen. Dus verhuisde hij naar een pleeggezin in Amsterdam. Een maand in het jaar komt hij hier terug om bij zijn oom en tante te logeren.

Vorig jaar mocht Anna Just niet meer zien. Haar ouders vonden dat hij te veel problemen bracht. Ze mocht zelfs niet met hem bellen of mailen. Daarom ging ze ‘s nachts met hem afspreken. Toen is Just een keer met Anna mee naar huis gegaan. Ze hebben toen net zolang op Anna’s moeder ingepraat totdat ze elkaar weer mochten zien. Toch zijn ze doorgegaan met elkaar s nachts te zien. Als traditie.
Daarom staat ze hier nu midden in de nacht met Just. Zo doen ze het elk jaar. Als haar ouders slapen sluipt ze stiekem naar buiten naar het pleintje voor de oude basisschool, hun vaste verzamelplaats.

‘Kom we gaan naar binnen’ Just haalt een sleutel uit zijn zak en steekt hem in het slot van de school. Het is de basisschool waar ze vroeger samen op hebben gezeten. Hij is niet meer in gebruik nu, maar het slot is nog het zelfde. Just had de sleutel ooit gevonden in de zandbak en heeft hem altijd gehouden.
Ze lopen een leeg, vervallen lokaal binnen. Just gaat op de grond liggen. ‘Ik heb je gemist’, zei Just. ‘Ik jou ook’ en Anna gaat naast hem liggen. ‘En, hoe is het met Mark?’ Vorig jaar, toen Just ook in de stad was had Anna verkering gehad met Mark. ‘Oh, dat is allang uit’ Het was eigenlijk zo geweest dat Anna Mark gelijk vergeten was, toen ze Just zag. Ze dacht echt dat ze verliefd was op Mark, maar vergeleken bij Just was Mark zo saai. ‘Oh, zei Just. ‘en nu? Heb je iemand anders?’ Waarom wil hij dat allemaal weten? Zou hij haar toch leuk vinden? Just zag haar altijd als zijn maatje, en niets anders. Misschien zou dat dit jaar wel veranderen. ‘ Ik heb wel een vriendin’ onderbreekt Just haar gedachten. Tot zover die fantasie dus.
‘Nou, wat gaan we doen vannacht?’ Snel verandert Anna het onderwerp. Just pakt zijn rugzak en haalt er een paar bussen uit. Graffiti. Anna had het nog nooit gedaan. Ze kan het wel, denkt ze. Op school haalt ze de hoogste cijfers voor tekenen. Ze gaat echt niet zeggen tegen Just dat ze het nog nooit gedaan heeft. Dadelijk vindt hij haar een watje.
‘We kunnen onder het viaduct spuiten.’ Zegt Just. Anna denkt even na. Het viaduct ligt dichtbij het huis van de oom en tante van Just. Als ze klaar waren moest ze dan een heel stuk alleen naar huis. No way dat ze in haar eentje door het donker ging lopen. ‘Ik heb een beter idee. Deze school kan ook wel wat verf gebruiken.’
‘Hier?’ aarzelde Just ‘de kans is hier groter dat we betrapt worden. Maar ik hou wel van een uitdaging.’ En hij kijkt haar lachend aan. ‘Goed idee, An.’
Betrapt worden. Daar had Anna nog niet eens aan gedacht. Maar terugkrabbelen ging niet meer. ‘Nou kom op, dan’ en ze staat op.
‘We kunnen de muur aan de achterkant van de school nemen. Daar kan niemand ons zien.’ Opgelucht haalt Anna adem. Pfiew. ‘of.. ‘ ging Just verder, ‘ we pakken de muur aan de voorkant. Dan kan iedereen ons kunstwerk goed zien.’ Anna aarzelde, het liefst zou ze de achtermuur nemen. De muur aan de voorkant wordt verlicht door een lantaarnpaal. Iedereen die langs komt zou hun kunnen zien. Maar wat heeft het voor nut graffiti te spuiten aan de achterkant? Dan kan niemand het resultaat zien.
‘De voorkant dan maar’ zegt Anna, en uitdagend kijkt ze Just aan.

Anna kijkt steeds achterom. Ze staan voor de muur aan de voorkant en ze zijn nog beter te zien dan ze gedacht had. Ze kunnen best in de problemen komen als iemand hen zo ziet. Niet alleen moeten ze dan naar de politie, maar ook komen haar ouders erachter dat ze stiekem met Just afspreekt. ‘Wat gaan we maken?’ vraagt Anna. Just schudt met zijn spuitbus. ‘Ik dacht aan een groot hart met Just loves Eva.’ Zei hij hard. Hij deed blijkbaar niet zijn best om te fluisteren. ‘Of had jij een beter idee?’
‘Laten we Bush maken, met een groot kruis erdoorheen, dan kunnen we tenminste onze mening nog geven’ Anna fluistert nog steeds. ‘Ja, jouw mening’ zegt Just ‘ik vind die vent wel cool’ Maar dat begint hij te spuiten: Bush stick your head in a cow.

Anna en Just gaan helemaal op in het spuiten. Anna heeft een koe gespoten en Just is nog met Bush bezig. ‘Je bent hier goed in’ zegt Anna tegen Just. ‘Hoe vaak doe je dit?’ Anna is opgehouden met fluisteren. Ze voelt zich totaal op haar gemak bij Just. Het is net als vroeger. ‘Eigenlijk’, zegt Just ‘heb ik dit nog nooit eerder gedaan.’ ‘Ik ook niet’ zegt Anna en ze moet lachen.
Opeens horen ze geluid achter zich. Er is een auto gestopt en een man stapt uit. Met een klap slaat de man het portier dicht en komt op hen afgerend. ‘HEE’ schreeuwt hij.
‘Snel, alle spullen.’ sist Just tegen Anna. Snel verzamelen ze alles en rennen hard weg. De man volgt hen. Het is maar goed kan Anna een goede conditie heeft want de man rent ook behoorlijk snel. ‘Doe je handen voor je gezicht zodat die vent je niet herkent.’ roept Just.
Na een tijd hebben ze de man afgeschud. Hijgend staan Just en Anna tegenover elkaar. Anna kijkt Just aan en opeens beginnen ze allebei heel hard te lachen.
‘Kom op, ik loop met je mee naar huis.’ zegt Just, en hij slaat beschermend een arm om Anna heen. Wat lief, denkt Anna. Hij wil het zeker goedmaken dat hij me zo liet schrikken eerder.
Ze komen bij Anna’s huis aan en hij pakt haar handen vast. ‘Ik vond het echt heel leuk om je weer te zien.’ Anna wil zeggen dat ze het ook leuk vond maar ze kan niks uitbrengen. Just kijkt haar diep in de ogen aan. Zo staan ze een tijdje te kijken.
‘Toen die man begon te schelden toen hij ons niet bij kon houden’ zegt Just opeens, en hij verbreekt plotseling ons oogcontact. ‘Ik hield het bijna niet meer’
‘ow ehh, ja ik ook.’ antwoord Anna een beetje afwezig. ‘Zie ik je morgen weer?’ vraagt Just. ‘Zelfde tijd, zelfde plaats.’ ‘Oke, mijn moeder zal zich wel afvragen waarom ik opeens zolang uitslaap.’ lacht Anna. Just geeft haar een kusje op haar wang en fluistert ‘tot morgen, Anna.’