hoe dichtte je vroeger?

[=zwart wit=]

vroeger...
of het nu voor jou 1 of 10 jaar geleden is, het blijft interessant om te kijken hoe je nou vroeger dichtte. als er weer oude schriften boven worden gehaald, komen natuurlijk de herinneringen boven. af en toe lijkt het op stoel vallen, soms neig je naar huilen, dan weer naar een geschokt zijn. en de onderwerpen niet te vergeten, was ik vroeger zo serieus??
post eens wat!


10 jaar:

De dageraad brak aan.
Ik zat tussen het struikgewas.
Voor me lag een waterplas.
Ik was alleen; het was er stil.
De dag brak aan en 't was nog kil.
Ineens hoorde ik geluid.
Uit de struiken kwam een hondensnuit.
Ik zag het hondje staan.

Oeh, leuk topic, ik ben nieuwsgierig

Vroeger is voor mij wel heel kort geleden, ik ben pas een paar maanden geleden begonnen...
Misschien één gedichtje een keer voor school toen ik een jaar of twaalf was, maar dat heb ik hier niet meer, en het was iets vaags over sneeuw

Wat een lief gedichtje =zwart wit = <3
En Ik was alleen; het was er stil.
De dag brak aan en 't was nog kil.
vind ik best wel heel mooi!

[Sketch]

Gedicht gevonden! 't Is wel een lange zeg

------

Een Droom

Hier sta ik nu, zo heel alleen
Ik ken niets, hier om mij heen

Alles hier
dat lijkt te leven
Stenen trillen,
bomen beven

Waar ben ik hier
Waar moet ik heen
Hoe kom ik hier
zo heel alleen

Wat is er hier
toch aan de hand
Hoe kom ik in
dit vreemde land

Het is hier niet
net zoals thuis
Deze wereld
lijkt mij niet pluis

In een andere wereld
ben ik nu
Hoe kom ik weg
Wat moet ik nu

In deze wereld
is alles anders
Of ligt het aan mij
Ben ik veranderd

Paniek grijpt mij
Ik begin te rennen
Ik val een keer
Ik sta op, maar ga niet verder
Ik kan niet meer

Mijn benen voelen
net als lood
Deze werled
wordt straks mijn dood

Ik heb de moed nu opgegeven
Ik zal hier verder moeten leven
Waar stenen trillen,
en bomen beven

Ik ga maar slapen
Heel alleen
Met deze vreemde dingen om mij heen

Dan schrik ik op
Kijk in het rond

Daar ligt mijn troep
Daar op de grond

En daar is mijn raam
De gordijnen zijn open

Het was een droom
zie ik nu in
Hij is gelukkig

Afgelopen

------

Hehe, herken mijn rijmschema.

ik heb zelfs het commentaar van de juf nog


Edit: ik zat toen in de derde, dus was ik...14

[Bloementje]

sinds een half jaar heb ik een beetje mijn eigen stijl ontwikkeld
kheb nu een gedichtje terug gevonden van anderhalf jaar geleden (toen ik net begonnen was..)

erg cliché schreef ik toen

~*verlangen*~


~Ik verlang een vlindertje te zijn~
~Zo mooi en lief en vrij~
~Een vlindertje zonder verdriet of pijn~
~Gelukkig er wel bij~

.Ik verlang een zandkorrel te zijn.
.Zo klein en onopvallend iets.
.Een zandkorrel zonder verdriet of pijn.
.Want dat kent het gewoon niet.

^Ik verlang een wolkje te zijn^
^Gewoon al het donkere vallen laten ^
^Ja dat donker, het verdriet en pijn^
^Blijft weg in werelds gaten^

*Ik verlang gelukkig te zijn*
*Zo blij en vrolijk voor altijd*
*Gelukkig zonder verdriet of pijn*
*Dat alles wil ik kwijt*
...



ow en nog een, kmoet er nu nog wel om lachen, maar ajb let niet op mijn rijm van toen


Sterren plukken

Daar sta ik dan op de maan
Reikend naar de sterren boven mij
Ik ga hoger op mijn tenen staan
Maar ik kan er net niet bij

Ik heb helemaal hier heen zitten dromen
Om ze te plukken hier vanaf de maan
En nu kan ik er nog niet bij komen
Kan ik weer helemaal terug gaan

Zwevend terug naar echt
Bedenk ik dat ik me kan verlengen
Zet mn dromen weer recht
En besluit een kruk mee te brengen

Met een kruk over mn schouders
Droom ik snel weer naar de maan
Ik hoop dat het mag van mn ouders
En ik ga wankelend staan

eindelijk kunnen mijn vingers een ster omsluiten
Zo droom ik en ga verder sterren plukken
Maar in echt sta ik gewoon kijkend buiten
Want alleen in dromen kan dit lukken

[Sketch]

@ =zwart wit=: Ik vind die plotselinge wending op het eind wel leuk

@ Bloementje: Je rijm is niet eens storend.


Jullie dichtten veel beter dan ik vroeger

[Not for Sale]

Ik vond laatst nog een gedicht van mij uit 1995
Het ligt elders, maar de eerste strofe ging zo:

Er was eens een dino, die wou naar de maan.
Maar ja, dat zal helaas niet gaan.
Want enkel al zijn baseball-pet
paste niet in een raket

Misschien post ik volgend weekend wel het hele gedicht plus tekening
Leuk topic trouwens

[CSN]

Ik dichtte niet echt vaak, al kan ik me nog een soort van rap herinneren, ter gelegenheid van de kinderboekenweek van .. wat zal het geweest zijn: 1998, 'van rijm tot rap'? Ik verzon vaak liedjes. Op de mount everest, staat een boompje met verdriet. Er rollen tranen over zijn wang, en meer zeg ik niet. 3 coupletten, ik kan ze me niet allemaal meer herinneren. Ik denk dat ik 5 of 6 was. Toen ik 11 was schreef ik alleen gedichtjes in het steenkolen-Engels .

[Not for Sale]

CSN schreef op 28-03-2005 @ 22:46 :
al kan ik me nog een soort van rap herinneren...

Au. Moest je míj nou ook aan een rap herinneren?

[=zwart wit=]

af en toe schrik ik eigenlijk van mijn eigen serieusheid toendertijd .
niet dat ik nou niet serieus ben hoor .

helemaal lol om nu nog te lezen, wat ik vroeger schreef als spot tot het Moderne Gedicht (ja, daar kon (of kan mss) ik niet tegen, dat niveauloze kinderlijke gedicht van die moderne dichters, die blijkbaar in een paar luttele seconden bergen goud verdienden):

Eerzaam Gewaad


Daarginds sta ik in schuchtere schoenen,
Afwachtend, verlegen als
Tere plantjes in maart.

Dat moment onder de horizon
Als paardebloemen
in schoenen die overwoekeren.
Zo zal mijn hoofd ruimte krijgen.
Afknakken als een gestoord lam,
Die op hoge poten de schapenvacht achterna jaagt.

dit was nr. 1 dan, er volgde er natuurlijk nog een hele serie.

[Reem]

Haha, leuk. Het is dat ik nu op school zit, anders zou ik het gedicht posten dat ik schreef toen ik eh... acht was, geloof ik. Ik zal het eens gaan zoeken als ik thuis ben.

Dit
Of dat
Wat neem ik
Ik weet het al
Bitterbal

[Not for Sale]

Oja.. Dit herinner ik me door bovenstaande ^
Toen ik dertien was geschreven samen met een meisje uit mijn klas (ze heeft er nog wat mee gewonnen ook )

Toverballen zijn wauw
Toverballen zijn blauw
Toverballen zijn groot
Toverballen zijn rood

Toverballen kunnen toveren

[*Eleni*]

Jah eeeuhm, toen ik een jaar of 8 was

De toekomst in zicht



Ik vaar over een grote grote zee.
Ik alleen met wat eten mee.
Ik sta al uren lang op de uitkijk.
Maar er is niets geen haven en geen dijk.
Ik ga naar het land waar de toekomst is.
Maar misschien heb ik het toch mis.
Ik ben nu gaan staken.
Want een toekomst kun je niet zien maar maken.
Ik vaar voor niets over een grote grote zee.
Met alleen wat eten mee!



Hier toen ik 11/12 was.

Fladderend door de nacht




Fladderend achter het raam
De nacht heeft je kleuren
Doen verbleken


Fladderend achter het raam
Pas wanneer de wereld stil is
Kom jij tot leven


Fladderend achter het raam
Jij slaapt door de dagen heen
En wacht op het donker


Fladderend achter het raam
En in het schijnsel van de maan
Fladder ik met je mee


Fladder ik door de nacht
Dromend daar waar
De vlinder mij bracht


En ja, van ongeveer een jaar geleden:

Vurig Rood


Een komma, maar geen punt
Het einde, maar niet een slot
Stoppen terwijl je verder kunt
veranderd, maar niet kapot.

Wel tranen, maar geen spijt
Gesloten, maar niet voor altijd

Zo weer hier, maar toch niet vlug
Geen idee wat ik nu mis
Maar het bruine haar komt terug
Als het rood geweken is.

Ik had m'n haar rood geverfd

[Reem]

Okay. Het is wel erg lang. Ik geloof dat ik acht was of zo, maar er staat geen datum bij.

van begin tot einde, inclusief taalfouten:

Dit is een verhaal dat rijmt.
Niet uit jezelf lezen A.U.B.

Remy

Het heet: Mijn ouders zijn naar Engeland.

_
In spin, het verhaaltje gaat in,
nu komt de eerste zin.

1
Daar sta ik dan, met een ballon in mijn hand,
mijn ouders zijn naar Engeland.

Daar sta ik dan, met mijn knuffel in mijn hand.
Ik blijf met mijn tante in Nederland.

Ik wil nog naar mijn ouders toe.
Maar nu ben ik toch zo moe.

Ik ga zo lekker in mijn bed dromen,
maar eerst vraag ik aan tante wanneer ze terugkomen.

Tante zegt: over een hele poos.
Maar ik slaap al als een roos.

2
Vandaag was het een leuke dag,
want weet je wat ik zag?

Een nieuw vriendinnetje voor mij,
o, wat was ik toen blij!

We gingen de hele dag spelen,
we hoefden ons echt niet te vervelen.

Buiten spelen op de schommel,
Opeens zagen we een hommel!

We renden heel hard weg.
Tante zei: wie is er nou bang voor een hommel, zeg.

En ’s avonds in mijn bed
dacht ik er nog lang over na, retteketet!

3
Nu ben ik me aan het vervelen,
ik weet niks om mee te spelen.

Het regende al de hele dag,
en weet je wat ik nu van tante mag?

Ik mag een cake maken, met tante natuurlijk,
het mixen was een beetje gevaarlijk.

Dat deed tante best wel snel,
dat vondt ik tenminste wel.

Nu staat de cake in de oven
en ik ben eindelijk aan het spelen, boven.

Tuut, tuut, hé, dat was de cake,
wat mij tenminste leek.

Ik liep van de trap,
en beneden kreeg ik cake met sap.

Het was heel lekker hoor,
dat dringt nu pas bij me door.

4
Ik heb een kaart in mijn hand,
hij komt helemaal uit Engeland!

Van wie zou hij dan zijn?
Van mijn ouders, o, wat fijn!

Ik ga hem goed bewaren,
die kaarten en brieven van mijn ouders ga ik sparen.

Mijn tante zegt: we gaan naar de zee,
nou dat vondt ik een goed idee.

We maakten een mand met eten, helemaal vol,
o, wat had ik een pret en lol.

Ik had ook een frisbee, eigenlijk een plastic bord,
en ik zeg je, de dag was kort.

5
Ik ben jarig, we aten taart,
van mijn ouders kreeg ik ook een kaart.

Ik kreeg van tante een knutselpakket met schaar erbij,
nou, toen was ik blij!

Maar het leukste kado,
was van tante Jo.

Het was een knuffelbeer!
Maar daar vertel ik meer over, de volgende keer.

Ik zit de kado’s nu te bewonderen,
o, het zijn er honderden.

Ik pakte mijn schaar,
en knutselen maar!

Ik maakte voor tante een ster,
hij stond aan de hemel heel ver.

En nu moet ik gapen,
dus ga ik slapen.

6
Ik zou je vertellen over mijn beer,
dat zou ik doen, de volgende keer.

Mijn vriendinnetje kwam spelen,
met de beer hoefden we ons niet te vervelen.

Maar toen moest mijn vriendinnetje weg,
o, wat een pech!

Toen ik mijn vriendinnetje uit liet,
vertelde ik hoe de ster eruit ziet.

Je weet wel, die voor mijn tante,
ik geef hem als ze roept: ga aan de kante!

Dat heb ik expres gedaan,
maar nu ben ik moe, ik doe mijn pyjama aan.

7
Vandaag kreeg ik een kaart van mijn ouders, alweer,
dit stond er ongeveer:

Beste Anne,
doe de groeten aan tante Lianne.

We wouden zeggen dat we over een jaar terugkomen,
trouwens vindt je deze anzichtkaart mooi met die bomen?

Dag, mama!
En ook kusjes van papa.

Er rolde een traan over mijn neus,
ik vondt het zo erg, heus!

Tante, die de kaart had voorgelezen,
ging zo maar een boek lezen.

Ik ging naar mijn kamer om uit te huilen,
daarna pakte ik een sticker die ik met mijn vriendinnetje ging ruilen.

8
Ik ging naar mijn vriendinnetje om de sticker te ruilen,
maar er zaten druppels op van het huilen.

Daarom wou ze de sticker niet meer,
wat deed dat binnen in mijn hart zeer!

Daarom vertelde ik haar van de kaart,
dat mijn ouders pas terugkwamen in maart.

Nu vondt ze mij,
ineens wel zielig en was ik blij.

Mijn vriendinnetje liet mij,
haar hut zien in de wei.

Hij was hartstikke mooi,
Met een echt dak van hooi.

Ik ben heel jaloers, ja,
maar is dat een raadsel? Rara, ra.

9
Vandaag speel ik met mijn teddybeer,
ik gooide hem steeds heen en weer.

Maar ik ben begon me snel te vervelen,
dus ik ging bij mijn vriendinnetje spelen.

Het was een mooie dag dus we gingen buiten spelen,
daar gingen we een reep chocola delen.

Het was heel leuk,
want telkens lagen we in een deuk.

We gingen weer op de schommel,
en we vingen een hommel.

Die is nou bij mij thuis,
en een doos is zijn huis.

Maar nu moet ik gapen,
eigenlijk moet ik slapen.

10
Vandaag kreeg ik weer een kaart,
met op de voorkant een paard.

Mijn ouders zouden over een maandje komen stond er,
maar nu waren ze nog zo ver.

Maar ik was heel blij,
met die kaart van mij.

Vandaa gaf ik aan tante de ster omdat
tante dat riep, ja dat:

Ze moest zeggen ga aan de kante,
dan zou ik de ster geven aan tante.

Tante was er heel blij mee,
en vond het van mij een goed idee.

Eigenlijk vindt ik het ook wel goed,
ookal dat ik het zelf zeggen moet.

11
Daar sta ik dan, met een ballon in mijn hand,
mijn ouders komen terug uit Engeland.

Daar sta ik dan, met een knuffel in mijn hand,
mijn ouders komen weer naar Nederland.

Ik ga meteen naar mijn ouders toe,
o, wat ben ik blij en moe.

Ik ga zo lekker in mijn bedje dromen,
maar eerst vraag ik of ze nog naar Engeland moeten komen.

Moeder zegt: over een hele poos,
maar ik slaap al als een roos.

_
Uit spuit, het verhaaltje gaat uit,
als je je verveelt, speel je een liedje op de fluit.

[bij]

Over een leuke jongen toen ik 11 was ...

Ik zag laatst een leuke jongen
M´n hart bleef hangen als hij
naar me keek.
Deze jongen leek bijzonder,
een lieve lach.
Jeetje misschien komt hij wel
bij mij in de klas.
O, ik hoop dat dat zo was.

Je zit in mijn geheugen geprint,

Ik hoop dat je mij ook leuk vindt.


-heel diepgaand-

[xineof]

Leuk topic! De ellende wil dat ik begon met engels schrijven, tenminste na enkele hersenspinsels toen ik nog jonger was. Dichten met regelmaat deed ik vanaf mijn 12e, toen heb ik welgeteld 5 gedichten ofzo in het engels geschreven en heb mezelf toen flink uitgelachen en daarna nederlands gaan dichten en dat ging beter .

Hier mijn eerste gedicht, dat was toevallig een wel aardig gedichtje, degene uit mijn eerste periode van vast dichten waren RAMPZALIG.

Ik herhaal.

RAMPZALIG. Die zal ik nog wel eens posten.

door jonge ogen

ben niet moe
wil niet gaan slapen
maar het moet,
zoals je zei

duik snel onder
stuur alles weg
zo is het goed,
zoals je zei

het is zo donker
maar mag niet bang zijn
want dat hoort niet,
zoals je zei

ach alsjeblief
ik heb je nodig
wees toch ook eens
lief voor mij

[CSN]

Omg ik vind 'm geweldig .

[Sketch]

Re3m schreef op 30-03-2005 @ 20:10 :
*gedichtjes*

ik heb ze allemaal gelezen

In spin, het verhaaltje gaat in,
nu komt de eerste zin.

briljant

Eigenlijk vindt ik het ook wel goed,
ookal dat ik het zelf zeggen moet.

@ xin:
ik ben eigenlijk wel heel benieuwd naar je rampzalige gedichten (bij gebrek aan een betere smiley)



Ik vraag me af hoe ik over 10 jaar, als ik terug kijk op de gedichten die ik nu schrijf, over m'n gedichtjes denk.

[Lalala1111]

Een hoop gedichten die ik de laatste tijd heb gepost zijn van vroeger, maar bijvoorbeeld ook:

De Ware
Het voelt alsof je naast me staat
Maar als ik omkijk ben je weg
Het lijkt alsof we samen praten
Maar ik ben de enige, die wat zegt

Het voelt alsof ik van je hou
Maar ik weet dat ik je niet ken
Het lijkt alsof we samen horen
Maar ik weet totaal niet, wie je bent

Ik wil je voelen, horen, ruiken
Maar ik weet dat het niet gaat
Ik wil voor altijd bij je blijven
Maar ’t probleem is... dat je niet bestaat.

Mijn 1e gedichten waren verschrikkelijk, al zat er kwaliteit tussen die ik nu ook nog kan waarderen ^^.
Mijn 1e gedichten in mijn schriften (ik hou al sinds mijn 12e geloof ik schriften bij) zijn in het Frans.

Maar ik ben chagrijnig. Ik haat excel en ik haat werken.

Roos (ergens wel terug te vinden bij de knippooggedichtjes en als schilderij op DA is ook een van mijn vroege gedichten).

[SellaYoung]

En erg nietszeggend gedichtje, maar de eindzin vind ik nog steeds wel bijdehand voor een huppie van 10:

Mijn vader en moeder
Samen verliefd
niet in hun eentje
Maar samen
Samen in zee
Samen op het strand
Samen hand in hand
Gelukkig maar
Hij is blij
Zij geniet
Gelukkig maar
Anders was ik er niet

Groep 6 of 7:
Hondje kijkt schichtig om zich heen
rent door de straten heen
piepende remmen, een knal
bezorgde stemmen
hondje ziet alles in een waas
dan sluit hondje zijn ogen voorgoed
naar de hemel waarhij wezen moet

[CSN]

*up* (zulke topics mogen toch vrij geupt worden?)

Zie hier, mijn rap:

"Op een hoge berg"
ergens op een hoge berg,
staat een heel oud huisje
in dat huisje woont een dwerg,
met een piepklein muisje
dat muisje heeft zijn eigen hol,
met een tafel en een stoel
op een avond ging hij rappen,
toen werd het een dolle boel
met een hoop gejoel


Er staat onder dat ik acht was en dat zullen we dus maar geloven.

[Reynaert]

Hij was al eens hier te lezen, maar vooruit: mijn eerste gedicht. Ik was zeventien en kreeg een opdracht voor Nederlands. Er waren tien opdrachten, negen beschouwingen en betogen en één literaire opdracht. Ik koos de laatste en schreef een verhaal waarvan dit gedicht een onderdeel was. En ik kreeg een 8, ofwel die leraar eerst had beweert dat hij alleen een 1 of een 10 voor die opdracht zou geven. Volgens mij houdt hij niet zo van tienen uitdelen. Mocht er behoefte aan zijn dan post ik het hele verhaal, maar dat is dus proza.

De schaal

De dode man, omvat door leven,
Gaf mij eens een lege schaal.
Hij sprak slechts eenmaal, zeer verheven,
“Beste jongen, dood gaan wij allemaal.”

Terstond viel hij toen ter aarde,
Om nimmer meer op te staan.
De schaal, en dan vooral haar waarde,
Is mij desondanks niet ontgaan.

Want hij die de dood in ogenschouw neemt,
Wordt als het ware van het leven vervreemd.
De schaal brak ik op zijn hoofd,
En ik heb hem toen, van zijn portemonnee beroofd.

De Wilgen, april 2004

[Flower_4_u]

Ik snelde meteen naar boven toen ik deze topic las, om mijn 'tofschrift' uit het vierde leerjaar, want daar staan mijn eerste gedichtjes in. Eens boven kwam ik tot de vaststelling dat die tofschrift nog bij m'n papa ligt ...dus als het goed is mogen jullie volgende week ofzo m'n eerste gedichten aanschouwen

[Porcelain]

Haha, prachtig dit. Re3m, waren je ouders écht zo lang naar Engeland? Wat een lieve beginzin.

Ik schreef veel simpeler.
Toen ik negen was ofzo:
____________________

Als ik alles wist

Als ik wist
wat er was
achter de sterren

dan wist ik vast
wel alles

Behalve wat er achter
datgene is
dat achter de sterren is

en dan moest ik nog weten
wat dáárachter
dan weer was.

en dan...

gelukkig weet ik niet alles.
___________________________

Een jaar of 13, 14 (toen schreef ik ook in vreselijk Engels, en anders een soort verhaaltjes zoals die hieronder, ik dacht er niet zo over na).
___________________________

Afschuw

Ik schrijf regels op papier
ik verafschuw ze
de afgrijselijke zinnen
woorden die niks zeggen
Ik verafschuw ze
___________________________

[Vogelvrij]

Toen ik waarschijnlijk zes, was:

bladeren vallen van de bomen
herfst zal zo wel weer komen
niet erg hoor dat de herfst zal komen
want alle bomen dromen
in de herfst en winter fijn
over alle zonneschijn
En voor je het weet is hij er weer
De zon die schijnt weer keer op keer

Toen ik iets van dertien was:

Jullie aan de ene kant
en ik hier aan de rand
Laat me meedoen, alsjeblieft
Ik werd toch niet expres verliefd?

Waarom sluiten jullie me uit?
Zwijgend, zonder enige geluid
word me verstaan gegeven
dat ik beter niet kan leven


Ik heb er nog een hoop meer, dit zijn dan een van de betere. Hm, soms denk ik echt dat ik heel erg vooruit ben gegaan, maar soms heb ik ook echt het idee dat ik nooit wat heb bijgeleerd

Hartstikke leuk topic trouwens!

[namnatulco]

ik dichtte vroeger altijd rijmpjes
ik heb er in groep 5 voor het eerst serieus gedicht, en ik ben het zegmaar een paar dagen terug maar weer eens gaan doen, ik kon er nooit wat van, maar ik wilde et weer es proberen

jammer dat al mijn oude gedichten verdwenen zijn

Ik vind dit nog steeds een erg leuk topic

En mijn sneeuwgedicht hangt ergens op school en verder heb ik geloof ik nooit meer gedicht, tot ik er een paar maanden geleden ineens mee begon.

[Diary of Dreams]

Ik nagel hiermee mezelf persoonlijk aan de schandpaal


maar ach, dat is toch ook wel is leuk toch

Mijn masker

Elke dag weer,
op school, thuis, overal.
Verschuil ik achter mijn masker
mijn masker van vreugde,
om te verbergen,
dat ik eenzaam ben.

Niemand weet het,
ik denk soms:
'niemand boeit het'
Ik weet niet hoe lang
ik dit nog vol kan houden.
Hoelang ik nog kan verschuilen
achter mijn vrolijkheid.

Als ik alleen ben,
overspoeld door emoties,
stort ik neer,
huilend van ellende.

Hoelang nog,
ik houw het niet meer uit,
ik kan dit niet meer.
Met trillende hand,
schrijf ik mijn leven
op papier.
Met rode ogen,
strompelend door de straten,
uitgelachen door de mensen.

Traag ga ik omhoog,
eindelijk ben ik op het dak,
langzaam komt de rand dichterbij,
angst slaat om mij heen.
Maar ik heb geen keus,
ik kan dit niet meer.

Mensen, klein als miertje,
worden snel groter,
De lucht neem mijn adem weg,
alles word langzaam zwart,
Mensen gillen.

Eindelijk ben ik bevrijd
van mijn masker,
Iedereen mag het weten,
ik ben bevrijd.

Mijn grafkist,
gedragen door 4 vrienden,
beweegt langzaam naar mijn graf.
Iedereen is er,
iedereen huilt.
Waarom huilen ze,
ze gaven toch niet om mij ?

Ze wisten het niet...
Ik heb niks gezegd...
Te laat, besef ik nu,
ik had het kunnen zeggen,
ze hadden naar me geluisterd,
Ze hadden me getroost.
Maar nu ben ik te laat.

Ik had mijn masker
weg moeten doen,
het was niet nodig,
ik had niet hoeven leiden,
ik deed het mezelf aan.
Te laat

[Diary of Dreams]

xineof schreef op 30-03-2005 @ 20:12 :
RAMPZALIG. Die zal ik nog wel eens posten.

Wat dacht je van nu? Klinkt best interesant
er is nog ruimte naast me waar je jezelf aan op kan hangen, of is het niet zo erg?

[indigo]

hmm.. vroeger, dat is denk ik zo'n 7 jaar geleden, toen begon ik serieus met dichten. Ik deed (zo zie ik nu in een van mijn gedichtenboekjes) erg m'n best om alles te laten rijmen... maar de kwaliteit is echt zielig. Och, vooruit, een die ermee doorkan (ik was toen net 12)

Ik kijk naar buiten,
de lucht is grauw.
Ik wou dat hij blauwer was,
blauwer dan blauw.

Maar ach, men kan het weer,
niet maken zoals men wil:
de wind suist door de bomen,
maar de bladeren hangen stil.

En oh wacht, eentje die wel een beetje cliché is (maar waar ik wel een dichtwedstrijd mee heb gewonnen ), ook toen ik 12 was:

Herfst
Een blad valt stilletjes op de grond,
een vogel fluit zijn laatste lied - onbezonnen.
De regen die tikt zachtjes neer:
de herfst is begonnen.

[Flower_4_u]

Ik was vrees ik literair niet zo hoogstaand als jullie, en het AABBCCDDEEFFGG-rijmschema was m'n favoriet.

op 17 oktober 1996 schreef m'n mollige kinderhand:

Mijn rare zus

Mijn grote zus,
zit altijd naast een jongen in de schoolbus.

Ze spaart vogelkooien,
en wint alle voetbaltornooien.

Als ze naar de Spaanse kust gaat,
doet ze altijd de vaat.

't Is echt niet te geloven,
maar ze slaapt ondersteboven.

Maar ik, ik ben heel normaal,
dat vinden de mensen allemaal.


op 27 oktober 1996 schreef ik (het was geloof ik een inspiratiemaand voor me):

Raar


Mijn zus heeft een puist,
mijn papa heeft een dikke vuist.

Tante heeft een houten been,
oom Karel heeft een dikke teen.

Mijn nichtje heeft heel veel sproeten,
en hele lange voeten.

Mijn neef heeft een hele lange neus,
echt heus!

Echt, iedereen heeft wat,
zelfs mijn dikke kat!

(ik heb helemaal geen oom Karel )


22.10.1996:

De diertjes

Vijf mooie dikke katten
zitten met verf te spatten.

Er is ook een ander dier,
een dame, een mier.

De hele lelijke apen
zijn hele lieve knapen.

De gekke, luie giraffen
liggen heerlijk te maffen.

Er is maar 1 dier en dat is heel normaal,
het spreekt gewoon dierentaal!

(wat had ik toch met dat rare en normale en al die beschrijvingen )

06.01.1997, eentje om het nieuwe jaar in te springen:

Het nieuwe jaar!

1996 is nu voorbij,
dit schrijf ik nu op mijn lei.

Het vuurwerk vliegt in de lucht,
mijn nichtje slaat op de vlucht.

Ze zeggen allemaal: Oo! Aa! hoe
schoon, hoe prachtig,
het word me allemaal te machtig!

Mijn buik staat op springen van al
die kalkoen,
een raad bij nieuwjaar voor elke
kalkoen,
nooit de deur opendoen!

Ik heb er nog meer maar daar zal ik jullie niet langer mee vervelen, hoewel ik hier nog prachtige moraliserende werkstukken heb liggen over pesten, emotionele over m'n oma, enzoverder enzovoort.

[Azalea]

Mijn allereerste dicht.. schaam ik me best wel voor.
Maargoed, gelukkig vinden velen dat ik verbeterd ben.
Hier komt het dan:

Je stralende ogen
je prachtige lach
Je mooie stem
ik hoor en zie je iedere dag
Ik droom van je dag en nacht
van wat ik verwacht
Maar wat misschien nooit komen gaat
hoewel ik er zo naar verlang
De angst dat je niet van me houdt
maakt me ontzettend bang.

Ik blijf maar fijn dromen
van je schitterende ogen en je mooie lach
Zodat ik er niet aan hoef te denken
dat alles wat ik droom
misschien nooit werkelijkheid gaat worden
hoewel ik je erg graag mag.


Hmm, volgens mij moeten jullie ook nog een gedicht lezen zoals ik nu dicht. Doe ik dat ook even:


Mijn handgeschreven boek.


Boeken zou ik kunnen schrijven
met pagina’s vol zwarte inkt
beschrijvend mijn totale leven
in sierlijke letters gevormd
met een gouden rand omringt

Eindeloos zou ik kunnen schrijven
over de liefde die jij me gaf
het geluk, de momenten samen
waarin we blijmoedig elkaar kusten
het verhaal was helemaal af.

Maar wie wil mijn boeken lezen
waarin slechts beschreven staat
hoe mooi dit kille leven kan zijn
een geschrift waarin ik slechts
het kwaad achterwege laat?


Marjolein.



Zeg maar eerlijk wat je er van vind hoor
Er kan wat mij betreft nog heel wat verbeterd worden in mijn dichten.


Liefs,
Azalea.

[Paris]

Ik was aan het opruimen en kwam een oud gedicht tegen en ik dacht meteen aan dit topic.


'Herfst'
De herfst dat is een leuk seizoen.
Soms is er door de regen niet veel te doen.
Dan zitten de mensen binnen voor de open haard.
Of spelen gezellig een spelletje kaart.
Als het lekker weer is wandelen ze buiten in het bos.
En kijken ze naar de gekleurde bladen en het mos.
Dan heb je natuurlijk nog Sint Maarten of Halloween.
Als dat alles geweest is,
heb ik het toch wel weer met de herfst gezien.

Er staat geen datum bij, maar aan mijn handschrift te zien, gok ik dat ik ongeveer acht/negen was.

[Diary of Dreams]

Ghihi, wat hebben maart en 'ween nou weer in vredesnaam met de herfst te maken, het rijmt niet eens , geweldig.
Leuk, die kindergedichtjes .

[Paris]

Diary of Dreams schreef op 07-07-2005 @ 20:57 :
Ghihi, wat hebben maart en 'ween nou weer in vredesnaam met de herfst te maken, het rijmt niet eens

Sint Maarten valt in de herfst en Halloween ook.

En Halloween en zien: ik denk dat ik vroeger dacht dat, dat wel rijmde.

[Diary of Dreams]

Paris schreef op 07-07-2005 @ 21:14 :
Sint Maarten valt in de herfst en Halloween ook.

o

[Bowser]

vroeger dichtte Bowser met een pen, tegenwoordig dicht Bowser met zijn toetsenbord.