Intiem zijn

[-Anna]

Hallo allemaal

Ik hoop dat jullie het oke vinden dat ik mijn verhaal hier deel.

Het zit zo, ik ben 17 en ik durf eigenlijk helemaal niet intiem te zijn met jongens.
En dat komt volgens mij omdat ik zo ben opgegroeid. Ik ben vroeger nooit intiem geweest met mijn ouders of broers/zussen en daarmee bedoel ik, een knuffel voor het slapen gaan of een kus op je voorhoofd, zulke dingen, dat deden mijn ouders gewoon niet. En ik merk gewoon dat ik daar nú en altijd al erg last van heb omdat ik dat vroeger nooit heb meegemaakt. Ik heb toen ik jong was wel een korte relatie gehad, (toen durfde ik dat nog wel aan) maar nu vind ik dat opeens veel moeilijker en iedere keer als ik een jongen leuk vind en het misschien iets kan worden neem ik daar afstand van omdat ik gewoon niet intiem durf te zijn. En daarbij komt ook nog dat mijn ouders best moeilijk doen over vriendjes. Dus eigenlijk begin ik er al niet aan omdat ik gewoon in me hoofd denk, 'dat durf ik toch niet dus dat gaat niks worden.' Het is gewoon echt stom want dan vind ik iemand gewoon hartstikke leuk maar dan kan ik er gewoon niks mee. En ik weet dat ik er zelf ook niks mee opschiet. Maargoed ik ben nu 17 en ik denk dat er wel klaar voor ben om er 'iets' aan te doen. Maarja, hoe? En gewoon doen is echt makkelijker gezegd dan gedaan als je het gewoon eng vind om intiem met mensen te zijn.

Bedankt voor jullie aandacht en alvast bedankt voor de reacties

Je hoeft toch niet meteen intiem te zijn? Het gaat niet om het intiem zijn, dat is niet waar het altijd maar om draait! Begin klein, houd zijn hand vast, geef een knuffel en raak eraan gewend. Maak het probleem ook niet te groot, en leg het gewoon eerlijk uit hoe het zit. Diegene zal er vast wel begrip voor opbrengen.

[-Anna]

Met intiem zijn bedoel ik niet seks hoor, ik bedoel gewoon hand vasthouden en zoenen. Dat durf ik dus niet en daarom kan ik in eerste instantie niet een relatie met iemand beginnen ómdat ik dan weet dat het toch niks kan worden, door mij.

Wel bedankt voor je reactie!

[Akhlys]

Als jij een gozer tegenkomt die je echt leuk vindt en het kan wel wat worden, dan is het een goed begin om je situatie aan hem uit te leggen. Als hij daar geen begrip voor heeft is hij je ook niet waard.

Maar er zal uiteindelijk een verandering in je denkpatroon moeten komen. Als je van te voren al denkt dat het niks wordt omdat je niet intiem kan zijn, dan gaat het sowieso al niet lukken. Niet om je onder druk te zetten ofzo, maar je zal uiteindelijk toch voor jezelf de stap moeten nemen.

Maar goed, als je een leuke jongen tegen komt en hij heeft begrip voor jouw situatie, dan kan je gewoon rustig aan met de kleine dingetjes beginnen. Laat desnoods met hand vasthouden en dat soort kleine dingen het initiatief van hem uit komen en just go with the flow. Gewoon de dingen langzaam opbouwen en pas intiem zijn op het moment dat Jij er klaar voor bent.

[SiemdeCyper]

Langzaam opbouwen. Ik ben er ook geen ster in, ik heb het moeten leren. Al denk ik niet zo erg als jij.
Plak er geen stempel op met wij gaan 'verkering' nemen. Nee, jij vindt die jongen leuk, hij jou. Ga langzaam leuke dingen doen en inderdaad mocht er een situatie komen dat hij je wil zoenen of wat ook. Je kunt je grenzen aangeven door te zeggen dat je het eng vindt of niet zo goed weet wat je er mee aan moet. Waarschijnlijk vindt hij het nog lief ook. En anders is het sowieso een no go.

Hij zal vast eens een arm om je heen leggen. Je kunt het gelaten over je heen laten komen, goh hoe voelt dit?
Heb je goede vriendinnen? Daar kun je ook mee oefenen. Door zeg maar een kus te geven op de wang als afscheid van een afspraak, of een knuffel geven als je elkaar even geholpen hebt in een lastige situatie? Zusjes broertjes? Kun je zelf ook meer knuffelwaardering geven. Ik ben veel knuffeliger dan de rest hier en heb de rest er gewoon in mee genomen.

Verkering nemen hoeft niet bezegeld te worden met een zoen en er hoeft geen grens te zijn van nu hebben we wel wat of niet. Kijk naar die oude films, daar is juist super veel spanning tussen de hoofdpersonen omdat ze eerst heel lang om elkaar heen draaien voordat het puntje bij het paaltje komt.

Oké foute woordkeuze. Nevertheless. Succes

[bakfietsje2]

ik zou gewoon zeggen... ga eerst een hoop praten, zorg dat je echt iemand vertrouwt en daarna kun je het misschien langzaam opbouwen?
maaar heeeeeeel toevallig weet ik wel dat veel jongens van 17 toch niet altijd even geduldig zijn (A)

[Pyro Power]

Ik heb ook aanraakofobia. Als ik op de bank zit naast een meisje, en onze schouders raken elkaar aan, en knieën enzo, dan krijg ik al helemaal kriebels. En dat meisje heeft dan echt zoiets van: "wat doe jij dan in eens nerveus?" Maar gelukkig wen ik er wel een beetje aan.