Ik ben zelf te opletterig en angstig tegelijk

[Komkommertje]

Ik zit met een probleem waarmee ik de laatste jaren sjoemel.
Ik let teveel op mijn zusje, ik verbeter haar telkens, alles wat ze doet is in mijn ogen fout en moet worden verbeterd door haar als ik zeg wanneer ze iets fouts doet, zoals te hard op de grond lopen, slaat nergens op natuurlijk.
Ik zeg altijd als ze uit school komt "ga je je handen wassen" ook nadat ze naar de wc is geweest zeg ik dat altijd, zij wordt er doodziek van en ik word ook ziek van mijn opletterigheid, alleen het lijkt wel een gewoonte ik kom er niet meer vanaf.
Ik ben altijd al een angst voor buikgriep, het klinkt heeeel maf en raar, maar ik heb er echt een doodsangst voor. Zelf heb ik het al heel wat jaren niet meer gehad, maar altijd als iemand zegt dat hij of zij heeft overgegeven of buikgriep heeft, wordt ik bangig en ben ik bang dat ik het ook krijg.
Wat kan ik doen om van die angst af te komen, ELKE dag denk ik er wel aan... ik wordt er niet goed van, echt waar. Ik wil kunnen genieten van de dag zonder dat ik me telkens zorgen maak over dingen die misschien niet eens gebeuren! Echt ik voel hierdoor doodongelukkig, kunnen jullie me helpen?

[//ItsJustMe\\]

Was je die keer dat je buikgriep had zo erg of vervelend?
Hoe groot is nou de kans nou dat je het weer krijgt?
Lijkt me niet zo groot.
Hyperchondrie ofzo heet het als je bang bent voor enge ziektes geloof ik wanneer er eigenlijk geen rede voor is.
Daar lijkt het een beetje op, daar kan je heel goed voor naar psycholoog voor gaan. Die zouden er voor kunnen zorgen dat die angst verdwijnt (of iig niet zo overheersend is).

Dat je teveel op je zusje let kan gewoon komen dat je niet tevreden met jezelf bent. Door verschillende redenen. Als je wat meer tevreden over jezelf bent (kan om kleine dingetjes gaan hoor) zal je waarschijnlijk vanzelf minder op haar gaan letten.

[Keyser Saus]

Hmm dat is een vervelend probleem Komkommertje.
Zou het soms kunnen komen door spanningen dat je, nouja laat ik het maar 'overbezorgd' noemen, bent? Het zou kunnen, net zoals de onzekerheid die ItsJustMe aangeeft. Heb je zelf een idee dat het door een van die twee zou kunnen komen?

Misschien zou je er iig met je zusje over kunnen praten, waarom je zo doet? Dan zal zij het misschien ook een beetje meer snappen en er minder ziek van worden. En er event. rekening mee houden.

Voor die angst voor buikgriep...ik zou het niet weten...'k zou er iig met iemand (niet per se meteen een proff iemand, gewoon iemand) over praten... En event. idd echte hulp zoeken, als het niet houdbaar meer is ed.

Sterkte iig.

[Komkommertje]

Buikgriep... ja het is gewoon een angst, waarom? joost mag het weten Zelf heb ik het al heel wat jaren niet meer gehad.. maar ik leef altijd in angst en ben ik bang dat ik het ook krijg, want het is toch best besmettelijk? Of hoe kan je buikgriep dan krijgen? Allemaal vragen die in mijzelf opkomen, ik word er niet goed van.

En op mijn zusje zo opletterig zijn... in mijn ogen doet zij gewoon veel dingen fout, ik zeg altijd dat ze handen moet wassen na het plassen (ze is ook altijd eigenwijs hoor). Maar ik word er zelf ook helemaal gek van, bij andere mensen heb ik dat niet, alleen maar bij mijn zusje, hoe kom ik hier overal van af? Het werkt echt enerverend

Komkommertje schreef op 21-09-2003 @ 15:38:
Buikgriep... ja het is gewoon een angst, waarom? joost mag het weten Zelf heb ik het al heel wat jaren niet meer gehad.. maar ik leef altijd in angst en ben ik bang dat ik het ook krijg, want het is toch best besmettelijk? Of hoe kan je buikgriep dan krijgen? Allemaal vragen die in mijzelf opkomen, ik word er niet goed van.

En op mijn zusje zo opletterig zijn... in mijn ogen doet zij gewoon veel dingen fout, ik zeg altijd dat ze handen moet wassen na het plassen (ze is ook altijd eigenwijs hoor). Maar ik word er zelf ook helemaal gek van, bij andere mensen heb ik dat niet, alleen maar bij mijn zusje, hoe kom ik hier overal van af? Het werkt echt enerverend

Ik heb ook zo'n angsten en kritiek op mijn zussen.

Ik ben vies van de voeten van mijn familie, vooral dan van mijn oudste zus en mijn ouders. Ik weet niet hoe het komt, maar het is echt een obsessie geworden. Ze mogen hun voeten niet naast me leggen, ik mag ze niet zien, ze moeten ze onder een deken stoppen, ze moeten hun schoenen aanlaten...
Als mijn ene zusje (jonger) iets doet zoals roken, meegaan met een vriendin die steelt, bij krapuul zitten...dingen die ik ook nog gedaan heb eigenlijk, wil ik per se er haar vanaf houden, wil ik 'mama' spelen en bemoei me verschrikkelijk, terwijl het eigenlijk mijn zaken niet zijn. Ik denk dat ze me ondertussen ook al een beetje begint te haten...want ja, ik wil haar altijd verbeteren. 'Je moet je hw maken, je mag niet zo lomp zijn...'

Hoe je het kan stoppen?
Die angst, mja, je weet waarschijnlijk zelf wel (net als ik het weet van mijn angst) dat hij ongegrond is. Toch blijf je bang en je weet niet wat je eraan kan doen. Ik denk dat het vooral belangrijk is te weten te komen waarom die herinnering aan die buikgriep van enkele jaren geleden zo 'traumatisch' was.
Probeer het toch wat te relativeren en besef hoeveel gemakkelijker het leven wordt zonder angst! Als je dan een buikgriep zou krijgen, wel dan heb je het maar é, dan kan je er toch niets tegen doen! Je angst kan niet voorkomen worden, denk gewoon: hoe groot is die kans nu dat ik een buikgriep krijg? Dan zal je mss tot het besef komen dat die nogal klein is. En plus...'t is niet levensbedreigend é.

En ja, uw zusje zal je waarschijnlijk ook al beginnen haten.
Probeer eens te kijken of je aan de eisen die je aan je zusje stelt zelf voldoet. Waarschijnlijk niet, é? Indien wel, dan ben je wel een perfectionisctisch ingestelde persoon. Verwacht niet van anderen dat ze dezelfde hoge eisen stellen als jijzelf.
En ja, wat is er nu gemakkelijker dan je jongere zusje commando's te geven. Als je kon, zou je het zeker bij anderen ook doen.

Nou ja, veel succes ermee .

wow, heb ik veel getypt...

[Komkommertje]

phensic schreef op 26-09-2003 @ 17:12:
Ik heb ook zo'n angsten en kritiek op mijn zussen.

Ik ben vies van de voeten van mijn familie, vooral dan van mijn oudste zus en mijn ouders. Ik weet niet hoe het komt, maar het is echt een obsessie geworden. Ze mogen hun voeten niet naast me leggen, ik mag ze niet zien, ze moeten ze onder een deken stoppen, ze moeten hun schoenen aanlaten...
Als mijn ene zusje (jonger) iets doet zoals roken, meegaan met een vriendin die steelt, bij krapuul zitten...dingen die ik ook nog gedaan heb eigenlijk, wil ik per se er haar vanaf houden, wil ik 'mama' spelen en bemoei me verschrikkelijk, terwijl het eigenlijk mijn zaken niet zijn. Ik denk dat ze me ondertussen ook al een beetje begint te haten...want ja, ik wil haar altijd verbeteren. 'Je moet je hw maken, je mag niet zo lomp zijn...'

Hoe je het kan stoppen?
Die angst, mja, je weet waarschijnlijk zelf wel (net als ik het weet van mijn angst) dat hij ongegrond is. Toch blijf je bang en je weet niet wat je eraan kan doen. Ik denk dat het vooral belangrijk is te weten te komen waarom die herinnering aan die buikgriep van enkele jaren geleden zo 'traumatisch' was.
Probeer het toch wat te relativeren en besef hoeveel gemakkelijker het leven wordt zonder angst! Als je dan een buikgriep zou krijgen, wel dan heb je het maar é, dan kan je er toch niets tegen doen! Je angst kan niet voorkomen worden, denk gewoon: hoe groot is die kans nu dat ik een buikgriep krijg? Dan zal je mss tot het besef komen dat die nogal klein is. En plus...'t is niet levensbedreigend é.

En ja, uw zusje zal je waarschijnlijk ook al beginnen haten.
Probeer eens te kijken of je aan de eisen die je aan je zusje stelt zelf voldoet. Waarschijnlijk niet, é? Indien wel, dan ben je wel een perfectionisctisch ingestelde persoon. Verwacht niet van anderen dat ze dezelfde hoge eisen stellen als jijzelf.
En ja, wat is er nu gemakkelijker dan je jongere zusje commando's te geven. Als je kon, zou je het zeker bij anderen ook doen.

Nou ja, veel succes ermee .

wow, heb ik veel getypt...

Hey! Bedankt voor je reactie, hier heb ik veel aan.
Ik moet iid dat gedoe met buikgriep van me af zetten, ik heb nog nooit iets traumatisch met buikgriep gehad, ik heb het ook al heel wat jaren niet meer gehad, alleen ik ben er gewoon bang voor dat ik het misschien een keer krijg, heel stom, ik weet het.

Dat gedoe met mijn zusje, ik hoop ook wat minder te gaan commanderen want het is echt erg met mij. Ook ben ik bang dat zij dan bv buikgriep krijgt en dat ik het dan ook krijg... HEEEL stom misschien maar dat zijn ook weer van die angsten, ik wordt er echt GEK van, altijd blijven die dingen door mijn hoofd spoken, er zal echt een verschrikkelijk grote last van me afvallen als ik niet meer aan die angsten denk en minder commandeer tegen mijn zusje, alleen HOE?

Het is gewoon een karaktertrek van mij en ik weet ook niet of dat weg te nemen is, ik moet me er gewoon overheen zetten... ik weet alleen niet hoe...

Komkommertje schreef op 28-09-2003 @ 12:00:
Het is gewoon een karaktertrek van mij en ik weet ook niet of dat weg te nemen is, ik moet me er gewoon overheen zetten... ik weet alleen niet hoe...

En dus is het misschien wel verstandig als je iemand zoekt die je kan helpen. iig dat je er met mensen (irl) over praat.