Oud 14-10-2010, 08:15
Dott
Avatar van Dott
Dott is offline
Hey mensen,

Normaal post ik hier eigk nooit, maar ik denk dat het nu wel een keer goed is om te doen.
Ik heb namelijk iets wat me heel erg in de weg zit en dat is mijn faalangst.
Vooral sinds ik ben gaan studeren, dus na mijn examens heeft het echt bijzondere vorm aangenomen.
Ik denk dat het deels ook onderliggende reden is dat ik 2 studies gestopt ben en nu van mijn 3e studie het 2e jaar over moet doen.
Het is dat ik zo vreselijk graag deze studie wil doen en halen, anders denk ik dat ik deze ook al gestopt had.
Naast mijn faalangst heb ik namelijk ook nog eens extreem hoge eisen aan mezelf.
Dit houd elkaar in stand, en versterkt elkaar.
Het is echt ontzettend irritant en maakt dat ik mezelf regelmatig in d weg zit.
In dit geval gaat het dan vooral om stage.
Ik werk op een hele leuke plek, maar met niet heel veel begeleiding voor de stagiaires.
Je moet heel veel zelf uitzoeken en ze hebben geen vast patroon of ritme.
En ik merk dat ik daar wat moeite mee heb, ik wil heel graag weten waar ik aan toe ben (schijnt ook sterk bij faalangst te horen heb ik gelezen ).
Maar alles gaat daar zijn gangetje, en ondanks dat mijn mede stagiaire het overduidelijk beter doet dan ik (wat me dan weer stoort, niet omdat ik het haar niet gun, maar omdat ik zulke hoge eisen aan mezelf stel) heb ik niet het idee dat ik het slecht doe ofzo.
Maar als ik foutjes maak, ook al zijn het maar kleintjes, of ik moet gevraagd worden om iets aan te geven ipv dat ik dat zelf zie, dan kan me dat de hele dag dwars zitten.

VB: Een paar weken geleden had ik een enting verkeerd aangemaakt (loop stage bij een dierenarts) en dat kon heel simpel opgelost worden en was dus geen ramp.. maar ik zit er nu nog mee.
Ik hoor aan alle kanten om mij heen dat de stagiaires het daar de eerste weken wat moeilijk hebben qua ritme, maar waarom stoort het mij dan zo dat ik dat wel heb?
Ik verwacht van mezelf dat ik een soort supermens ben dat nooit iets vergeet en alles in 1 keer goed doet, en verstandelijk gezien weet ik dat dat niet kan.. en toch blijft dat in mijn hoofd zitten.
En zodra ik ergens een steekje laat vallen dan zit ik mezelf weer op de kop te geven.

Ik heb het met meer dingen, maar stage is het meest duidelijke voorbeeld.
Daarom zit ik van tevoren er al tegenop te hikken, terwijl er niks aan de hand is want ik vind het er eigenlijk heel erg leuk.
De nacht er voor ben ik heel vaak wakker en zit ik de uren te tellen dat ik nog kan slapen.


Is er iemand die goede tips/ervaring heeft met faalangst in deze mate?
En nu niet zeggen je erover heen zetten en gewoon doen of probeer het los te laten als je iets fout hebt gedaan want dat is menselijk, want zo werkt het gewoon niet..
Dat probeer ik nu namelijk al.
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 14-10-2010, 10:47
Verwijderd
Ik heb hier niet echt ervaring mee en ben nogal van de simpele huis-, tuin- en keukentips. Ik hoop dat je er wat aan hebt, maar het lijkt alsof je focust op dingen die fout gaan, niet de dingen die je goed doet of waar je complimentjes op krijgt. Misschien is het het proberen waard om na elke werkdag drie dingen op te schrijven die goed gingen. Van een complimentje dat je kreeg, tot een enting die je goed zette, tot 'iets' wat je zelf signaleerde bij het dier. Het zal je waarschijnlijk niet helpen van je faalangst af te komen, maar wel om in te zien dat er dingen zijn die wél goed gaan, dat je het niet alleen mar fout doet. Door ze op te schrijven word je gedwongen er even bewust bij stil te staan. Daarnaast kun je terugkijken op momenten waarop je het zwaar hebt en denken ''Dit is het bewijs dat ik het wel kan, er zijn wel degelijk dingen die ik goed doe.'

Het is niet veel en ik zou het helemaal snappen als je er niks aan hebt, maar ik hoop wel dat je er iets mee kunt, want de situatie is vrij klote... Succes en sterkte ermee!
Met citaat reageren
Oud 14-10-2010, 14:59
Dott
Avatar van Dott
Dott is offline
Bedankt voor de tips, wat je zegt ga ik zeker proberen SA.
Ik merk ook wel dat als ik een dag goed heb gewerkt in mijn ogen (zoals vandaag) dat ik dan met een heel tevreden gevoel lekker thuis kan zitten.
Maar ja als ik morgen op sta dan zit die angst er weer.
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
Met citaat reageren
Oud 14-10-2010, 18:22
Verwijderd
^Schrijf vandaag dan die dingen op die goed gingen, wwaar je zo trots op bent. Morgen, voordat je gaat, lees je dat nog even door en probeer je het gevoel van nu weer tevoorschijn te halen. Probeer dat gevoel te verspreiden over je hele lijf, die goede energie die zich concentreert op een plek, stuur je door je hele lijf. Probeer dat gevoel vast te zetten. Als je onzeker bent, sta dan bewust stil bij dat gevoel en probeer dat weer te voorschijn te halen.
Laat negatieve gedachten niet door, zeg desnoods hardop tegen jezelf 'Nee, stop. Ik kan dit. Ik heb gisteren bewezen dat ik hier goed in ben, en dat ga ik vandaag weer proberen te doen.' Zeg bewust niet 'dat moet vandaag ook weer' want door dat je iets moet, word de drempel heel hoog. Snap je?
Ik hoop dat je er iets mee kunt.....
Met citaat reageren
Oud 14-10-2010, 18:34
Verwijderd
Wat SA zei kun je zeker doen.

en ik denk dat als jij je medestagiare ook complimentjes geeft, zij ook sneller zal gaan aangeven waneer jij iets goed doet ipv minder goed.
want dat helpt ook dingen als minder goed zien ipv slecht.
Met citaat reageren
Oud 14-10-2010, 18:47
Balance
Avatar van Balance
Balance is offline
Citaat:
Is er iemand die goede tips/ervaring heeft met faalangst in deze mate?
En nu niet zeggen je erover heen zetten en gewoon doen of probeer het los te laten als je iets fout hebt gedaan want dat is menselijk, want zo werkt het gewoon niet..
Dat probeer ik nu namelijk al.
Ik heb ook ervaring met faalangst in de mate die jij beschrijft en heb na jaren zelf aanmodderen (en vooral vinden dat ik zoiets zelfstandig moest oplossen), nu de stap gemaakt naar een psycholoog. Ik ben er erg blij mee, heb het idee dat ik vooruit ga en dat ik verder kom dan ik ooit in mijn eentje zou komen. Omdat ik nog niet klaar ben kan ik niet vertellen wat het eindresultaat is en of ik er helemaal vanaf kom, maar ik kan je wel als tip meegeven er eens over na te denken.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
Met citaat reageren
Oud 14-10-2010, 23:36
Infidel
Avatar van Infidel
Infidel is offline
Hoeveel momenten gaan er goed ten overstaan van de momenten die fout gaan? Laten we de normaal voorlopig op 50/50 houden, ik weet zeker dat er dan bij jou veel meer goed gaat dan fout.
Probeer die goede momenten ook bewust te beleven. Zet dus duidelijk uit: dit ging goed, dit ging goed, dit ging minder, dit ging goed en maak na een dag de balans op. Meestal willen we het namelijk (als mensen) alleen zien als we iets verkeerd doen. Verder helpt het misschien te bedenken dat alles heelt. Het is naar als je een fout maakt, maar menselijk en het is te herstellen. Zolang jij (of een ander (dier)) er niet aan dood gaat, is het geen niet te overziene ramp.
__________________
Wie de kat niet uit de boom kijkt, moet 'm er met de ladder uit halen.
Met citaat reageren
Oud 15-10-2010, 08:16
Dott
Avatar van Dott
Dott is offline
Citaat:
Hoeveel momenten gaan er goed ten overstaan van de momenten die fout gaan? Laten we de normaal voorlopig op 50/50 houden, ik weet zeker dat er dan bij jou veel meer goed gaat dan fout.
Probeer die goede momenten ook bewust te beleven. Zet dus duidelijk uit: dit ging goed, dit ging goed, dit ging minder, dit ging goed en maak na een dag de balans op. Meestal willen we het namelijk (als mensen) alleen zien als we iets verkeerd doen. Verder helpt het misschien te bedenken dat alles heelt. Het is naar als je een fout maakt, maar menselijk en het is te herstellen. Zolang jij (of een ander (dier)) er niet aan dood gaat, is het geen niet te overziene ramp.
Hier heb je helemaal gelijk in.
Ik denk ook dat die dierenarts het allang weer vergeten is, het is namelijk alweer een paar weken geleden dat dat gebeurde.. maar ja, mij zit het dus nog steeds dwars.
Ik heb gister alle dingen die in mijn ogen goed gingen opgeschreven en net weer doorgelezen, maar merk toch dat er een gevoelletje bij komt kruipen van, oh wat als me dat vandaag niet lukt? wat als ik een slechte dag heb? wat als ik dingen niet zie liggen (werk niet zien liggen is een beetje mijn struikelblok omdat me dat ooit verteld is, terwijl ik het momenteel meestal wel zie).
De tegenzin is nu wel een stuk minder dan gister gelukkig,.. maar goed ik moet nu gaan.
Ben idd ook aan het overwegen om professionele hulp in te schakelen..
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
Met citaat reageren
Oud 15-10-2010, 10:29
Verwijderd
Ik heb het zelf ook, en ik kom er ook zelf niet uit. Telkens als er iets goed gaat, leg ik de lat voor mezelf ook weer hoger, waardoor het dus steeds lastiger is om in mijn eigen ogen iets goed te doen. Ik faal dus vaak zelfs wanneer ik eigenlijk gewoon iets goed heb gedaan En dit blijft zich dus zo versterken, ik kom er zelf niet meer vanaf, dus ik ben weer op professionele hulp aan het wachten
Met citaat reageren
Oud 15-10-2010, 14:27
Balance
Avatar van Balance
Balance is offline
Even over de tips m.b.t. vooral kijken naar wat je goed doet en goed kan: ik leer nu in mijn behandeling juist ook heel bewust te kijken naar wat er fout ging en waar ik slecht in ben. Maar in plaats van mezelf proberen te verbeteren, moet ik mezelf juist accepteren. Want als je de lat heel hoog legt voor jezelf, ben je geneigd om alles wat fout gaat als een hele negatieve situatie te ervaren en wil je jezelf alsmaar verbeteren. Zo van "Vorige week ging het fout? Shit, ik ga er voor zorgen dat ik het volgende week goed doe!" Maar soms moet je ook gewoon zeggen: "Vorige week ging het fout? Volgende week gaat het waarschijnlijk weer fout. Ik ben daar gewoon niet zo goed in en dat hoort bij mij. Ik ben in andere dingen goed." Dus bewustwording van je eigen minpunten en die accepteren.

En dus ook accepteren dat een fout maken bij jou hoort. Ik heb precies wat je omschrijft, als er iets fout gaat kan ik me een maand later nog voor mijn kop slaan, terwijl ieder ander het voorval allang weer vergeten is. Dat komt omdat ik 'fouten maken' eigenlijk niet in mijn woordenboek heb staan. Voor mezelf dan; dat een ander fouten maakt vind ik logisch.
Eigenlijk streef je dus iets na, wat niemand is, namelijk feilloos zijn! Logisch dat je daar gespannen van wordt of tegenzin krijgt in je werk, want als er zulke hoge verwachtingen aan je werk verbonden zijn, dan is het voor niemand meer leuk.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
Met citaat reageren
Oud 15-10-2010, 15:15
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Ik denk dat dat wel klopt, wat Balance zegt. Naast elke dag een paar dingen bedenken die goed gingen, kan het ook nogal troostrijk zijn om je te realiseren dat niemand perfect is en dat het niet erg is om af en toe fouten te maken. De wereld vergaat er meestal echt niet van. Maar zulk soort gedachten kunnen wel behoorlijk hardnekkig zijn, ja. Misschien is er ook wel een of andere faalangstcursus die je kunt volgen? Ik heb laatst een assertiviteitscursus gedaan en daar kwam het eigenlijk ook al wel aan bod.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 15-10-2010, 15:21
Verwijderd
Ik moest trouwens als onderdeel van therapie tegen oa faalangst ook juist eens met opzet falen. Gewoon iets kleins, zoals bijvoorbeeld een glas water omgooien ergens en maar zien wat er gebeurt en hoe dat voelt. Dat is heel leuk Maar ik vind het nu dus weer moeilijk dat toe te passen, dus echt goede tips heb ik verder niet. (Mijn probleem is ook vooral dat ik liever alles vermijd dan ook maar kans te lopen te falen, terwijl dat vermijden veel erger is dan het falen. Dus ik moet gewoon dóen en accepteren dat ik soms niet goed zal zijn in dingen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan )
Met citaat reageren
Oud 15-10-2010, 18:17
Dott
Avatar van Dott
Dott is offline
Citaat:
Ik heb het zelf ook, en ik kom er ook zelf niet uit. Telkens als er iets goed gaat, leg ik de lat voor mezelf ook weer hoger, waardoor het dus steeds lastiger is om in mijn eigen ogen iets goed te doen. Ik faal dus vaak zelfs wanneer ik eigenlijk gewoon iets goed heb gedaan En dit blijft zich dus zo versterken, ik kom er zelf niet meer vanaf, dus ik ben weer op professionele hulp aan het wachten


Citaat:
Dat komt omdat ik 'fouten maken' eigenlijk niet in mijn woordenboek heb staan. Voor mezelf dan; dat een ander fouten maakt vind ik logisch.
Eigenlijk streef je dus iets na, wat niemand is, namelijk feilloos zijn! Logisch dat je daar gespannen van wordt of tegenzin krijgt in je werk, want als er zulke hoge verwachtingen aan je werk verbonden zijn, dan is het voor niemand meer leuk.
Ik hoor mezelf praten

Citaat:
Ik moest trouwens als onderdeel van therapie tegen oa faalangst ook juist eens met opzet falen. Gewoon iets kleins, zoals bijvoorbeeld een glas water omgooien ergens en maar zien wat er gebeurt en hoe dat voelt. Dat is heel leuk Maar ik vind het nu dus weer moeilijk dat toe te passen, dus echt goede tips heb ik verder niet. (Mijn probleem is ook vooral dat ik liever alles vermijd dan ook maar kans te lopen te falen, terwijl dat vermijden veel erger is dan het falen. Dus ik moet gewoon dóen en accepteren dat ik soms niet goed zal zijn in dingen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan )
Iets simpels als een glas water omgooien zou ik denk ik al niet doen, puur om dat het geen nut heeft en alleen maar rotzooi maakt maar ik heb ook wel door dat dat een excuus is om het niet te doen
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
Met citaat reageren
Oud 17-10-2010, 14:21
Infidel
Avatar van Infidel
Infidel is offline
Dat helpt wel, trouwens, met opzet iets fout doen. Niet dat ik daardoor meer 'fout' (ik moest het doen in een andere setting, minder rigide worden, messen en vorken omdraaien tijdens het tafel dekken) durfde te doen, maar het confronteerde mij er heel erg mee dat ik het gewoon echt niet kon. Daardoor was het gemakkelijker te accepteren dat ik nu eenmaal zo was en daarna kon ik het wél. Die gedachtegang, accepteren dat je iets niet kunt en het daardoor daarna wellicht wel kunnen, was voor mij heel nieuw en vreemd. Maar het klopt wel.
__________________
Wie de kat niet uit de boom kijkt, moet 'm er met de ladder uit halen.
Met citaat reageren
Oud 17-10-2010, 15:05
Verwijderd
Ja, het is heel vreemd om met opzet iets fout te doen, ook al is het niet eens iets wat je wel eens fout hebt gedaan oid. Ik vind mijzelf bv niet iemand die iets omgooit of laat vallen, en het gebeurt me dan eigenlijk ook nooit, maar als je dan ervaart hoe zoiets simpels voelt, dan voel falen op een hoger niveau ook simpeler.
Met citaat reageren
Oud 18-10-2010, 10:18
Verwijderd
Er zijn zoveel dingen die ik herken van wat iedereen hier zegt dat ik wel moet reageren! Ik stel zelf ontzettend veel uit en ik kwam er een paar jaar geleden achter bij een cursus die door de universiteit werd aangeboden dat de oorzaak vooral in mijn perfectionisme ligt. Voor tentamens leerde ik een paar jaar terug bijna niet en dan haalde ik een 6. Dat was niet erg, want dan kon ik zeggen "ja ik heb ook bijna niks gedaan". Want wat nou als ik mijn uiterste best zou doen en dan zou falen, een laag cijfer zou halen of norg erger: een onvoldoende? Maar ik merk het nu ik mijn scriptie schrijf nog het allermeest. De angst dat het niet goed genoeg zal zijn wat ik opschrijf en tegelijkertijd wetende dat ik het nooit goed genoeg zal vinden. Als ik een 8 haal, had ik dus net zo goed een 8,5 kunnen hebben. En het verlamt me: dan leer ik dus niet voor een tentamen, of begin ik steeds maar niet met typen. Alles wat je niet doet, kan ook niet beoordeeld worden. Het voelt als een berg die ik elke dag als ik aan mijn scriptie werk weer moet beklimmen en het is zo vermoeiend.

Okee behalve weten dat je dus niet alleen bent, wat heb jij (TS) hieraan? Ik weet niet of ik je goede tips kan geven, omdat ik zelf ook niet de oplossing heb gevonden (als die er al is). Het is inderdaad misschien een goed idee om echt hulp te zoeken. Ik heb dat nooit echt gedaan, buiten die cursus dan maar dat ging niet echt over faalangst. Het voelt raar om te zeggen dat ik faalangst heb en ik weet nog niet of dat het echt is, omdat ik geen 'klassieke tekenen' heb: ik word bijvoorbeeld nooit zenuwachtig voor tentamens of presentaties, maargoed tegelijkertijd ben ik op van de zenuwen als ik mijn scriptiebegeleidster mail.. Maar ik denk wel dat Balance en Andijvie gelijk hebben: als je er op een gegeven moment niet alleen uitkomt is dat wel een verstandig idee. Ook omdat het niet hoeft te stoppen als je klaar bent met je opleiding. Daarnaast gaf een docente mij laatst een tip, ze zei "begin gewoon met schrijven voor een 6". Als je jezelf kan overtuigen van zo'n gedachte, dan haal je de druk er ietwat vanaf. Het is wel erg lastig hoor, en ik weet niet precies hoe je dat kan vertalen naar jouw stage..

Het is gewoon heel moeilijk om te accepteren dat falen niet erg is, erbij hoort en zelfs goed kan zijn. Maar bedenk dat je van andere mensen ook accepteert als zij falen en dat zelfs heel normaal vindt. Waarom zou jij anders zijn en niet mogen falen? Ik las laatst een speech van JK Rowling (ja echt..) die ze gaf op Harvard waarin ze zei: "It is impossible to live without failing at something, unless you live so cautiously that you might as well not have lived at all – in which case, you fail by default." En als Harvard studenten mogen falen, mogen wij dat al helemaal
Met citaat reageren
Oud 18-10-2010, 10:56
Verwijderd
Die quote is - voor mij - wel echt 'spot on'. Ik heb nu in totaal 2 jaar (met daartussen twee goede jaren ) echt zooo vermijdend geleefd, oa dus door die faalangst, ik nam géén risico's en kon dus niet falen, maar eigenlijk deed ik niets anders dan falen door alles uit de weg te blijven gaan. Maar ik vind het heel vreemd om dat toe te geven, want ook nu zie ik vermijden en uitstellen nog niet per se als falen maar juist als kans om niet te falen. En dat klopt niet

En wat je als eerste zegt, herken ik ook helemaal. Ik deed eerst een opleiding die onder mijn niveau lag, dat ging me frustreren. Ik haalde de 8'en zonder moeite, en toen ging ik moeite doen en was ik echt zoo teleurgesteld wanneer ik een 9,8 haalde. En ik kan me ook nog 10'en herinneren waar ik niet tevreden over was Ik herinner me ook nog heel goed dat ik een tentamen waar 3 uur voor stond in een half uurtje echt gewoon af had, ik leverde het in en de docent keek me echt pissig aan, alsof ik niet geleerd zou hebben. Ik had een 10, maar gewoon die blik voelde al als falen. Heel wazig gevoel

En vervolgens het mailen van docenten en scriptiebegeleiders; ik vind het echt een hél. Mijn handen beginnen al te zweten bij alleen de gedachte eraan. Ik ben bang dat ik te formeel ben, of juist te informeel. Dat ik iemand lastig val. Etc etc. Met puur alleen werken aan een scriptie, heb ik wat minder moeite, omdat ik voor mezelf de lat dan nog relatief lang hoog kan houden. Pas als ik het in moet gaan leveren, wordt het vervelend...
Met citaat reageren
Oud 18-10-2010, 12:20
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Citaat:
Voor tentamens leerde ik een paar jaar terug bijna niet en dan haalde ik een 6. Dat was niet erg, want dan kon ik zeggen "ja ik heb ook bijna niks gedaan". Want wat nou als ik mijn uiterste best zou doen en dan zou falen, een laag cijfer zou halen of norg erger: een onvoldoende?
Dit vind ik ook ontzettend herkenbaar. Ik doe nu een nieuwe master, die echt een stuk moeilijker is, dus nu móet ik wel leren, ik weet 100% zeker dat ik een onvoldoende haal als ik helemaal niet leer (bij mijn andere studie was dat niet zo, dan haalde ik zonder echt te leren vaak alsnog een zeven), maar nu ben ik bang dat zelfs dat niet genoeg is en dat ik dan pas echt faal, want wel leren en alsnog een slecht cijfer lijkt me veel erger dan niet leren en een slecht cijfer.

Maar goed, ik probeer het maar te relativeren: is het een wereldramp als ik dit tentamen niet haal, is het iets waar ik nooit meer bovenop kan komen? En nee, dat is het eigenlijk niet. Geeft wel wat rust
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Ads door Google
Oud 18-10-2010, 12:23
Dott
Avatar van Dott
Dott is offline
Ik heb ook geen standaard tekenen van faalangst.
Scripties, werkstukken, proefwerken ik maak het allemaal zonder problemen.
Daar is het namelijk bij mij mee begonnen, ik kreeg black outs bij proefwerken.
Daar heb ik ook training voor gehad, en dat kan ik nu zonder problemen.
Ik heb het echt in het presteren, ik moet en wil dingen in 1 keer kunnen.
Ik ga ze echter niet uit de weg, althans in mijn ogen niet.
Vroeger heb ik wel eens gehad dat op het moment dat de druk voor mezelf te hoog werd, ik me een dag ziek meldde.. helaas had dat als gevolg dat de druk de week erop nog hoger was want 'oh wat zouden ze wel niet denken van me'.
Dat is ook iets wat voor mij heel zwaar telt.. wat andere mensen wel niet van me denken, hoe ik overkom, wat ik zeg.
Vragen stel ik wel, maar dat is ook ter zelfcontrole, zelfs al weet ik het eigenlijk wel.
Soms weet ik iets en zeg ik het met opzet niet uit angst het fout te zeggen, al blijkt meestal dat ik het wel goed heb.

Mailen heb ik ook totaal geen problemen mee, bellen daarentegen was een heel ander verhaal, vooral vroeger.
Nu ben ik daar een beetje overheen gegroeid door mijn werk bij een callcenter, maar de eerste paar dagen klopte mijn hart vreselijk op het moment dat ik moest gaan bellen.. want wat zou die ander wel niet denken als ik me zou verspreken.

Ik denk dat ik idd wel onder mijn niveau werk, ik ben geschat op VWO maar heb mijn VMBO diploma en ben nu aan mn 3e MBO4 studie bezig, de andere 2 ben ik gestopt omdat de ene niet bij me paste en bij de andere er dingen van buitenaf mee gingen spelen.
Dit is iets wat ik af wil en moet maken, en ik merk ook dat het theoretische deel me best goed af gaat.
Ik kan namelijk niet leren dat speelt ook nog mee.. concentratie vermogen van een muis.. zolang het in de les behandeld is kan ik het zo navertellen en met die informatie ga ik ook toetsen in.. kan ook rustig ondertussen met andere dingen bezig zijn, de informatie die word behandeld blijft wel hangen.
Maar als ik het zelf moet leren blijft het gewoon niet hangen..
Afijn voor zo ver het onder mijn niveau werken.. geloof niet dat ik het heel bewust heb gedaan.

Het is iig fijn om te lezen dat ik niet de enige ben, en ook niet de enige bij wie het in deze mate is.
Mijn vriend heeft het ook maar die heeft het de andere kant op, hij heeft faalangst dus de discipline niet om er aan te beginnen, want dan kan ie sowieso niet falen.
Ik begin er wel aan, maar verwacht dat ik alles beter doe.. door hem ook wel een combinatie van 'schema falen/mislukken' in combinatie met 'schema extreem hoge eisen' en die houden elkaar ook nog eens in stand om het simpel te houden.
Pff.. wat een gedoe
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
Met citaat reageren
Oud 18-10-2010, 13:16
Balance
Avatar van Balance
Balance is offline
Ik moet wel lachen om dat expres fouten maken. Ik zou het echt niet leuk vinden om een glas om te moeten gooien
Soms probeer ik mijn emails op mijn werk eens te versturen met een typfout ofzo, gewoon om het beeld te wekken dat ik niet altijd alles tot in den treure controleer. Maar zelfs dat kan ik eigenlijk niet over mijn hart verkrijgen

Ik moest als onderdeel van m'n therapie trouwens een lijst opstellen met positieve en negatieve eigenschappen. Nadat ik hem af had ging ik even googelen op 'positieve eigenschappen' om te zien of ik nog dingen vergeten was. Ik kwam uit op deze site met persoonlijkheden en heb vrijwel elke term van nummer 1 'de perfectionist' in mijn lijst staan
Misschien wel leuk voor jullie om ook te kijken of dat overeenkomt. En eigenlijk dus eerst zelf nadenken en dán pas op die lijst kijken.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
Met citaat reageren
Oud 18-10-2010, 19:12
Dott
Avatar van Dott
Dott is offline
Ik heb het voor de grap ook gedaan en ook ik kwam in eerste instantie voornamelijk overeen met 'de perfectionist' ik merk dat ik van die eigenschappen ook een paar negatieve heb, niet allemaal gelukkig maar ik oordeel bijv wel snel.
Dat ik 9 van de 10 keer ook goed oordeel dus de boel niet bij hoef te stellen helpt ook in dat opzicht.. iets met mensenkennis jaloers en dominant passen niet bij mij, maar de rest kan ik in alle gevallen wel plaatsen.
Gelukkig heb ik ook een hele hoop andere eigenschappen van de andere vlakken maar dat zijn overwegend de positieve
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
Met citaat reageren
Oud 19-10-2010, 17:55
Verwijderd
Ik heb er op bepaalde andere terreinen soms ook last van.

Als ik bevoorbeeld met een leuk meisje praat denk ik teveel van: "kom ik niet stom over?", "is het niet stom of verkeerd wat ik nu zeg?". Dat is af en toe best lastig.

Met citaat reageren
Oud 19-10-2010, 17:56
Dott
Avatar van Dott
Dott is offline
Dat denkt iedereen
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
Met citaat reageren
Oud 19-10-2010, 17:57
Verwijderd
Er zijn mensen die er totaal geen last van (lijken te) hebben.
Maar over het algemeen heeft iedereen het wel in meer of mindere mate, dat is zeker waar.
Met citaat reageren
Oud 19-10-2010, 21:00
Balance
Avatar van Balance
Balance is offline
Citaat:
Ik heb er op bepaalde andere terreinen soms ook last van.

Als ik bevoorbeeld met een leuk meisje praat denk ik teveel van: "kom ik niet stom over?", "is het niet stom of verkeerd wat ik nu zeg?". Dat is af en toe best lastig.

De angst om een blauwtje te lopen is behoorlijk realistisch, dat is heel wat anders als echte faalangst. In het geval van faalangst gaat het om angsten die voor een ander eigenlijk totaal niet logisch zijn en om angst die heel hevig, zelfs beperkend is.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 20-10-2010, 09:14
Verwijderd
Citaat:
Die quote is - voor mij - wel echt 'spot on'. Ik heb nu in totaal 2 jaar (met daartussen twee goede jaren ) echt zooo vermijdend geleefd, oa dus door die faalangst, ik nam géén risico's en kon dus niet falen, maar eigenlijk deed ik niets anders dan falen door alles uit de weg te blijven gaan. Maar ik vind het heel vreemd om dat toe te geven, want ook nu zie ik vermijden en uitstellen nog niet per se als falen maar juist als kans om niet te falen. En dat klopt niet

En wat je als eerste zegt, herken ik ook helemaal. Ik deed eerst een opleiding die onder mijn niveau lag, dat ging me frustreren. Ik haalde de 8'en zonder moeite, en toen ging ik moeite doen en was ik echt zoo teleurgesteld wanneer ik een 9,8 haalde. En ik kan me ook nog 10'en herinneren waar ik niet tevreden over was Ik herinner me ook nog heel goed dat ik een tentamen waar 3 uur voor stond in een half uurtje echt gewoon af had, ik leverde het in en de docent keek me echt pissig aan, alsof ik niet geleerd zou hebben. Ik had een 10, maar gewoon die blik voelde al als falen. Heel wazig gevoel

En vervolgens het mailen van docenten en scriptiebegeleiders; ik vind het echt een hél. Mijn handen beginnen al te zweten bij alleen de gedachte eraan. Ik ben bang dat ik te formeel ben, of juist te informeel. Dat ik iemand lastig val. Etc etc. Met puur alleen werken aan een scriptie, heb ik wat minder moeite, omdat ik voor mezelf de lat dan nog relatief lang hoog kan houden. Pas als ik het in moet gaan leveren, wordt het vervelend...
Jouw verhaal is inderdaad ook ontzettend herkenbaar voor mij. Ik heb het niet in die sterke mate - ik neem nog wel risico's - maar het is wel erg frusterend vaak. Vooral omdat je best wel weet dat je het kan! Als ik jouw verhalen lees en je cijfers zie, dan durf ik te wedden dat je (bijna) nooit echt gefaald hebt. Dat vind ik zelf ook het bizarre ervan: ik heb mezelf al bewezen dat ik intelligent genoeg ben om bijvoorbeeld een thesis te schrijven en tóch ben ik bang dat het nooit goed genoeg zal zijn/weet ik dat ik het nooit goed genoeg ga vinden. Het is een bepaalde knop die je om moet zetten ofzo, zoals jij ook zegt: het is heel vreemd om toe te geven dat het uit de weg gaan van falen, juist falen is. Ik denk dat ook dat als iemand hier 'uitvindt' hoe dat moet, je erg rijk kan worden met het schrijven van zelfhulp-boek erover

Citaat:
Maar goed, ik probeer het maar te relativeren: is het een wereldramp als ik dit tentamen niet haal, is het iets waar ik nooit meer bovenop kan komen? En nee, dat is het eigenlijk niet. Geeft wel wat rust
Het is inderdaad wel goed om wat te relativeren. Alleen slaat het bij mij dan juist vaak door naar de andere kant: dan relativeer ik alles weg en doe niets meer - en kan ik dus ook niet meer falen zogezegd. Dit klinkt heel paradoxaal he? Maar zo werkt het wel bij mij..


Wat betreft wat Alibi zegt: ik denk dat het voornamelijk onzekerheid is en dat erg veel mensen daar last van hebben, maar dat je al met een meisje durft te praten lijkt me dan al heel wat

Het brengt me wel op iets anders wat ik me afvroeg. We hebben het nu vooral over faalangst wat betreft stage/studie, hebben jullie er ook op andere gebieden last van? Bijvoorbeeld op het gebied van relaties? Dat denk ik soms bij mezelf wel eens: dat ik streef naar iets perfects, een ideaal en dat niemand inclusief mezelf daar echt aan kan voldoen.
Met citaat reageren
Oud 20-10-2010, 11:15
Verwijderd
Ik heb voor mijn gevoel 1x gefaald, en dat was toen ik gezakt ben voor het VWO. Maar gek genoeg vond ik dat toen helemaal net zo erg, ik had een back-up plan en dat bleek echt geweldig te zijn. Dus helemaal geen ramp allemaal. Maar die stress die er bij is komen kijken voor die examens (ik deed staatsexamen en moest voor ieder vak mondelingen doen, echt een hél voor mij) heeft me volgens mij een 'tik' gegeven. Daarvoor was ik altijd wel normaal gespannen voor examens en mondelingen, maar nooit die spanning als toen. En daarna kreeg ik heel erg die bewijsdrang voor mezelf. Maar het vreemde is dus, dat ik het falen (zakken voor je eindexamens) helemaal niet als falen zie en ook nooit heb gezien. (Maar misschien dacht ik wel dat ándere mensen het als falen zagen. Mijn ouders dachten ook dat ik een grapje maakte toen ik belde met het nieuws dat ik gezakt was voor m'n her-examen, bijvoorbeeld.)

Ik heb het ook buiten examens/tentamens etc om, eigenlijk bij alles wel. Ik moet voor mezelf altijd bewijzen dat ik ergens een doel voor heb, wat het dan ook is. Daar kan ik nu wel weer goed mee omgaan, maar die angst om te falen blijft. Eigenlijk zou ik gewoon eens op alles extreem moeten 'falen' - in mijn ogen dan. Dus een keer geen geld bij je hebben in de supermarkt, een keer struikelen op staat etc etc.
In mijn relatie heb ik het trouwens niet, daar heb ik veel faal-mogelijkheden weggehaald en kan ik erom lachen als ik iets fout/raar doe, en dan ook echt oprecht. Dus dat is wel erg fijn Maar als ik weer vastloop in mijn angst, dan hou ik dat wel zo lang mogelijk voor mezelf, dus dan ben ik wel weer bang dat hij het ziet als falen. (Maar dat doet hij helemaal niet.)
Met citaat reageren
Oud 20-10-2010, 12:15
Dott
Avatar van Dott
Dott is offline
Ik kom het in mijn relatie ook wel tegen, niet dat ik het idee heb bij hem te falen, maar dat ik in vorige relaties gefaald heb..
Mijn ex is in 2 jaar tijd vreemdgegaan bij het leven, en in plaats van dat ik dan denk: 'wat een klootzak, ik verdien beter' denk ik: 'ik zal wel niet goed genoeg zijn geweest, anders was ie niet vreemdgegaan'.
Ik ben niet bang dat mijn huidige vriend vreemd zal gaan, want dat zit niet in zijn aard, maar als ik dan hoor dat zijn ex nog helemaal weg van hem is, dan zeg/denk ik wel: 'wil je niet liever bij haar zijn? zij is toch veel liever/knapper/leuker/gezelliger/noemmaarop dan ik, en dat verdien je'.
Hij ziet dat uiteraard heel anders, maar dat krijgt ie mij niet aan m'n verstand gepeuterd.
Dit heeft ook te maken met een laag zelfbeeld, maar denk ergens ook wel met faalangst.
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
Met citaat reageren
Oud 20-10-2010, 18:28
Balance
Avatar van Balance
Balance is offline
Citaat:
Het brengt me wel op iets anders wat ik me afvroeg. We hebben het nu vooral over faalangst wat betreft stage/studie, hebben jullie er ook op andere gebieden last van? Bijvoorbeeld op het gebied van relaties? Dat denk ik soms bij mezelf wel eens: dat ik streef naar iets perfects, een ideaal en dat niemand inclusief mezelf daar echt aan kan voldoen.
Mijn faalangst ligt niet zozeer op stage/studie gebied, maar meer op sociaal gebied. Toch komt de faalangst het meest voren tijdens mijn studie/werk, omdat ik daar het meest in het type sociale situaties terecht kom waar ik zo'n moeite mee heb. Het rare is dat ik juist enorm sociaal ben. Maar misschien is dat vergelijkbaar met faalangst in je studie: daar zijn het ook juist meestal de mensen die negens en tienen halen die faalangst hebben.

Een serieuze relatie heb ik nooit gehad, ik maakte het steeds uit zodra het serieus begon te worden. Dat zal ongetwijfeld met onzekerheid te maken. Ik denk ook standaard bij elke leuke jongen dat hij mij toch niet leuk vindt, zelfs als iemand letterlijk tegen me zegt van wel. Dus ja, ik heb er ook in relaties last van
In vriendschappelijke relaties dacht ik dat ik er geen last van had. Maar in mijn therapie kom ik er achter dat dat niet klopt. Ik doe mij als vriendin zó perfect voor, dat mijn vrienden eigenlijk maar 1 kant van mij kennen. Terwijl je als vrienden ook elkaars kwetsbare kant moet kunnen zien. Het is overigens een houding waar ik me niet eens bewust van ben. Ik wil gewoon graag een hele goede vriendin zijn en schuif blijkbaar daardoor onbewust al het negatieve opzij.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
Met citaat reageren
Oud 21-10-2010, 11:45
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Citaat:

Het is inderdaad wel goed om wat te relativeren. Alleen slaat het bij mij dan juist vaak door naar de andere kant: dan relativeer ik alles weg en doe niets meer - en kan ik dus ook niet meer falen zogezegd. Dit klinkt heel paradoxaal he? Maar zo werkt het wel bij mij..

Het brengt me wel op iets anders wat ik me afvroeg. We hebben het nu vooral over faalangst wat betreft stage/studie, hebben jullie er ook op andere gebieden last van? Bijvoorbeeld op het gebied van relaties? Dat denk ik soms bij mezelf wel eens: dat ik streef naar iets perfects, een ideaal en dat niemand inclusief mezelf daar echt aan kan voldoen.
Ja, daar begin ik dan meestal mee, maar gedachtes als: "Het is geen wereldramp als ik het fout doe" motiveren me juist dan om toch iets te gaan doen, om toch in elk geval iets te proberen in plaats van het er maar gewoon bij te laten zitten. Alleen draai jij dan veel sneller in het kringetje rond en kom je al meteen weer uit bij het beginpunt van: ik wil niet falen, dus dan doe ik liever niets zodat ik ook niet kan falen.

In mijn relatie had ik er eerst ook erg last van ja, maar nu niet meer zo
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 01-11-2010, 11:59
Dott
Avatar van Dott
Dott is offline
Ik heb eens wat mailtjes gestuurd, maar er zit hier in de buurt gewoon niks concreets wat zich op faalangst richt.
*zucht*
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
Met citaat reageren
Oud 01-11-2010, 16:48
Balance
Avatar van Balance
Balance is offline
Citaat:
Ik heb eens wat mailtjes gestuurd, maar er zit hier in de buurt gewoon niks concreets wat zich op faalangst richt.
*zucht*
Elke eerstelijnspsycholoog behandelt faalangst.
En daarvoor hoef je niet zelf eerst wat mailtjes te sturen. Je gaat naar de dokter, vertelt dat je graag behandeld wil worden voor faalangst en hij/zij zal na wat doorvragen direct een suggestie doen voor een praktijk.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
Met citaat reageren
Oud 01-11-2010, 16:51
Dott
Avatar van Dott
Dott is offline
Oke, dat wist ik verder niet.
Maar ik ben bang dat een psycholoog ook in andere dingen gaat zitten graven en daar heb ik nou net weer geen zin in.
Daarnaast heb ik niet zulke hele goede ervaringen met een psycholoog dus had ik in eerste instantie mediant gemaild of zij iets voor me konden doen of wisten.
Maar zij wisten dus ook niks.
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
Met citaat reageren
Oud 01-11-2010, 18:49
Balance
Avatar van Balance
Balance is offline
Citaat:
Oke, dat wist ik verder niet.
Maar ik ben bang dat een psycholoog ook in andere dingen gaat zitten graven en daar heb ik nou net weer geen zin in.
Daarnaast heb ik niet zulke hele goede ervaringen met een psycholoog dus had ik in eerste instantie mediant gemaild of zij iets voor me konden doen of wisten.
Maar zij wisten dus ook niks.
Sowieso heb je voor al die vormen van hulpverlening een verwijzing van je dokter nodig, anders vergoedt de verzekering het niet.
Verder is er dikke kans dat jouw probleem hem juist zit in de dingen waar je niet in wil graven. Dus je kan een 'oppervlakkige therapie' wensen, maar als het je niet van je klachten af helpt heb je er ook weinig aan hè?
Wat wel zo is, is dat je bij een psycholoog kan aangeven dat je dat onderwerp in eerste instantie niet wil aansnijden. Dan zal zo'n iemand veel beter kijken naar of het echt nodig is om het er over te hebben. En zo ja, dan wordt het ook op jouw tempo aangesneden.
Althans, dat is mijn ervaring. Ik merk dat mijn psycholoog goed kijkt naar wanneer ik het onprettig vind en dat ze me dan rustig de tijd geeft om te wennen. Anders bereikt ze namelijk ook niks

Edit: het hoeft natuurlijk niet perse dat de faalangst aan die gebeurtenis(sen) gerelateerd is. Zo niet, dan zal zo'n iemand er ook niet onnodig naar gaan vragen. Misschien stelt dat je gerust.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
Met citaat reageren
Oud 01-11-2010, 19:42
Verwijderd
Citaat:
Oke, dat wist ik verder niet.
Maar ik ben bang dat een psycholoog ook in andere dingen gaat zitten graven en daar heb ik nou net weer geen zin in.
Daarnaast heb ik niet zulke hele goede ervaringen met een psycholoog dus had ik in eerste instantie mediant gemaild of zij iets voor me konden doen of wisten.
Maar zij wisten dus ook niks.
De behandeling van faalangst is geen jaren-70-psychoanalyse he sowieso wordt dat in Nederland nauwelijks toegepast. De behandeling van faalangst richt zich meer op informatie (wat is faalangst, waarom wordt het steeds erger, enzovoort - dat helpt om er afstand van te nemen), stimuleren van het zelfvertrouwen en het doen van oefeningen of uitdagingen. Dat is niet voor iedereen genoeg, maar voor veel mensen wel. Het heeft zelfs vaak de naam 'cursus' of 'training' omdat het zo praktisch gericht is.
Met citaat reageren
Oud 01-11-2010, 20:01
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
En als je naar maatschappelijk werk gaat? Die zijn in elk geval praktisch en zullen niet van je verwachten dat je uitgebreid je hele levensverhaal gaat uitdiepen. (en het is gratis en je hebt geen verwijzing of iets nodig)
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Ads door Google
Oud 01-11-2010, 20:14
Dott
Avatar van Dott
Dott is offline
Bedankt voor de tips, zal morgen sowieso mijn dokter even bellen, die zal me vast verder kunnen helpen.
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
Met citaat reageren
Oud 01-11-2010, 20:14
Picidae
Picidae is offline
Dit komt me erg bekend voor, je ongelooflijk ergeren aan eigen gemaakte fouten en daar de rest van de dag last van hebben, of zelfs nog langer. Ook faalangst tot de max, ik weet dat ik het ken maar zelfs al sta ik een 9 op een vak en ik moet er een toets voor maken dan slaap ik al niet, ik kan sowieso niet slapen voor een toets . Het vwo eindexamen was echt killing, echt een wonder dat ik dat goed gemaakt heb.

En de hulp hier, lief dat jullie zo jullie best doen!, helaas weet ik dat het "logisch redeneren" totaal misloopt op dit vlak.
Dingen zoals : "Hoeveel momenten gaan er goed ten overstaan van de momenten die fout gaan? Laten we de normaal voorlopig op 50/50 houden, ik weet zeker dat er dan bij jou veel meer goed gaat dan fout.
Probeer die goede momenten ook bewust te beleven"" , klinken logisch maar zijn écht lastig uit te voeren.

In ieder geval veel sterkte en succes met je opleiding .
Met citaat reageren
Oud 01-11-2010, 20:34
Verwijderd
Citaat:
Ik moest trouwens als onderdeel van therapie tegen oa faalangst ook juist eens met opzet falen. Gewoon iets kleins, zoals bijvoorbeeld een glas water omgooien ergens en maar zien wat er gebeurt en hoe dat voelt. Dat is heel leuk Maar ik vind het nu dus weer moeilijk dat toe te passen, dus echt goede tips heb ik verder niet. (Mijn probleem is ook vooral dat ik liever alles vermijd dan ook maar kans te lopen te falen, terwijl dat vermijden veel erger is dan het falen. Dus ik moet gewoon dóen en accepteren dat ik soms niet goed zal zijn in dingen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan )
"If you're not prepared to be wrong, you'll never come up with anything original."

Oftewel, ik loop er tijdens mijn studie ook continu tegenaan - juist door telkens op safe te spelen, leer ik niks, ontwikkel ik mezelf minimaal, en ben ik niet echt creatief bezig... En télkens weer is het een gevecht om fouten te dúrven maken.
Met citaat reageren
Oud 01-11-2010, 22:56
Infidel
Avatar van Infidel
Infidel is offline
Citaat:
Dit komt me erg bekend voor, je ongelooflijk ergeren aan eigen gemaakte fouten en daar de rest van de dag last van hebben, of zelfs nog langer. Ook faalangst tot de max, ik weet dat ik het ken maar zelfs al sta ik een 9 op een vak en ik moet er een toets voor maken dan slaap ik al niet, ik kan sowieso niet slapen voor een toets . Het vwo eindexamen was echt killing, echt een wonder dat ik dat goed gemaakt heb.

En de hulp hier, lief dat jullie zo jullie best doen!, helaas weet ik dat het "logisch redeneren" totaal misloopt op dit vlak.
Dingen zoals : "Hoeveel momenten gaan er goed ten overstaan van de momenten die fout gaan? Laten we de normaal voorlopig op 50/50 houden, ik weet zeker dat er dan bij jou veel meer goed gaat dan fout.
Probeer die goede momenten ook bewust te beleven"" , klinken logisch maar zijn écht lastig uit te voeren.

In ieder geval veel sterkte en succes met je opleiding .
Ik weet dat het lastig uit te voeren is, maar op een gegeven moment helpen dit soort redenaties een positief gevoel vast te houden. Creëren zal wellicht en waarschijnlijk anders moeten, maar vasthouden werkt voor mij zo wel erg goed.
__________________
Wie de kat niet uit de boom kijkt, moet 'm er met de ladder uit halen.
Met citaat reageren
Oud 01-11-2010, 22:57
Verwijderd
Citaat:
Ik heb voor mijn gevoel 1x gefaald, en dat was toen ik gezakt ben voor het VWO. Maar gek genoeg vond ik dat toen helemaal net zo erg, ik had een back-up plan en dat bleek echt geweldig te zijn. Dus helemaal geen ramp allemaal. Maar die stress die er bij is komen kijken voor die examens (ik deed staatsexamen en moest voor ieder vak mondelingen doen, echt een hél voor mij) heeft me volgens mij een 'tik' gegeven. Daarvoor was ik altijd wel normaal gespannen voor examens en mondelingen, maar nooit die spanning als toen. En daarna kreeg ik heel erg die bewijsdrang voor mezelf. Maar het vreemde is dus, dat ik het falen (zakken voor je eindexamens) helemaal niet als falen zie en ook nooit heb gezien. (Maar misschien dacht ik wel dat ándere mensen het als falen zagen. Mijn ouders dachten ook dat ik een grapje maakte toen ik belde met het nieuws dat ik gezakt was voor m'n her-examen, bijvoorbeeld.)

Ik heb het ook buiten examens/tentamens etc om, eigenlijk bij alles wel. Ik moet voor mezelf altijd bewijzen dat ik ergens een doel voor heb, wat het dan ook is. Daar kan ik nu wel weer goed mee omgaan, maar die angst om te falen blijft. Eigenlijk zou ik gewoon eens op alles extreem moeten 'falen' - in mijn ogen dan. Dus een keer geen geld bij je hebben in de supermarkt, een keer struikelen op staat etc etc.
In mijn relatie heb ik het trouwens niet, daar heb ik veel faal-mogelijkheden weggehaald en kan ik erom lachen als ik iets fout/raar doe, en dan ook echt oprecht. Dus dat is wel erg fijn Maar als ik weer vastloop in mijn angst, dan hou ik dat wel zo lang mogelijk voor mezelf, dus dan ben ik wel weer bang dat hij het ziet als falen. (Maar dat doet hij helemaal niet.)
Misschien beschouwde je het zakken voor VWO niet echt als falen, omdat je er juist niks voor gedaan had? Als in: voor mij voelt het nooit als falen als ik toch niet mijn best heb gedaan. Maar misschien was dat bij jou helemaal niet het geval hoor en had je een hele goede reden, ik kan me alleen voorstellen dat het zoiets zou kunnen zijn (ik heb na deze verhalen het gevoel dat we een beetje op elkaar lijken in dit opzicht)

Wel erg fijn dat je er in je relatie weinig/geen last van hebt. Je zegt dat je daar faal-mogelijkheden hebt weggehaald, wat bedoel je daar precies mee? En hoe heb je dat gedaan?

Citaat:
Balance schreef:
Mijn faalangst ligt niet zozeer op stage/studie gebied, maar meer op sociaal gebied. Toch komt de faalangst het meest voren tijdens mijn studie/werk, omdat ik daar het meest in het type sociale situaties terecht kom waar ik zo'n moeite mee heb. Het rare is dat ik juist enorm sociaal ben. Maar misschien is dat vergelijkbaar met faalangst in je studie: daar zijn het ook juist meestal de mensen die negens en tienen halen die faalangst hebben.

Een serieuze relatie heb ik nooit gehad, ik maakte het steeds uit zodra het serieus begon te worden. Dat zal ongetwijfeld met onzekerheid te maken. Ik denk ook standaard bij elke leuke jongen dat hij mij toch niet leuk vindt, zelfs als iemand letterlijk tegen me zegt van wel. Dus ja, ik heb er ook in relaties last van
In vriendschappelijke relaties dacht ik dat ik er geen last van had. Maar in mijn therapie kom ik er achter dat dat niet klopt. Ik doe mij als vriendin zó perfect voor, dat mijn vrienden eigenlijk maar 1 kant van mij kennen. Terwijl je als vrienden ook elkaars kwetsbare kant moet kunnen zien. Het is overigens een houding waar ik me niet eens bewust van ben. Ik wil gewoon graag een hele goede vriendin zijn en schuif blijkbaar daardoor onbewust al het negatieve opzij.
Hm zo had ik er nog nooit over nagedacht. Eigenlijk dacht ik tot voor kort sowieso vrij weinig na over faalangst en als ik dat al deed vooral op het gebied van studie. Nu betrek ik dat de laatste tijd ook op relationeel gebied, maar tot jouw post eigenlijk niet op vriendschappen. Het is erg herkenbaar wat je zegt, ik wil voor veel mensen een soort perfecte vriendin zijn die begrip heeft voor alles/altijd luistert/waar je altijd bij terecht kan enz. Maar tegelijkertijd laat ik niet heel veel van mezelf zien. Dat wil niet zeggen dat ik niet close ben met een aantal vrienden, maar ik vind het bijvoorbeeld ontzettend lastig om te huilen als er anderen bij zijn, ook al zijn dat goede vrienden. Komt dat jou ook bekend voor? En wat betreft relaties heb ik ook echt hetzelfde: ik heb het niet eens door als iemand me leuk vindt, zelfs al vertelt iedereen om me heen dat ook en dat komt vast ergens voort uit een soort ongeloof dat het echt mogelijk is dat iemand op mij zou vallen. Maar dat vind ik altijd verschrikkelijk om toe te geven, omdat ik mezelf totaal niet als een onzeker-zielig-hoopje-meisje zie.. Vraag is vooral: hoe doe je daar iets aan, in plaats van wachten tot er iemand langskomt die de tijd neemt en doorzettingvermogen heeft om daar door heen te prikken?

@ Dott: Je kunt vast wel bij een psycholoog terecht en aangeven dat je tijdens deze behandeling alleen wilt richten op faalangst. Mocht dat niet mogelijk zijn bij iemand, kun je altijd nog stoppen toch? Beter dat je het dan eerst hebt geprobeerd! En wat Sarah zegt: er zijn ook gericht trainingen voor, tenminste op de universiteit waar ik zit worden die aangeboden. Misschien bij jouw opleiding ook?
Met citaat reageren
Oud 02-11-2010, 22:49
Balance
Avatar van Balance
Balance is offline
Citaat:
Hm zo had ik er nog nooit over nagedacht. Eigenlijk dacht ik tot voor kort sowieso vrij weinig na over faalangst en als ik dat al deed vooral op het gebied van studie. Nu betrek ik dat de laatste tijd ook op relationeel gebied, maar tot jouw post eigenlijk niet op vriendschappen. Het is erg herkenbaar wat je zegt, ik wil voor veel mensen een soort perfecte vriendin zijn die begrip heeft voor alles/altijd luistert/waar je altijd bij terecht kan enz. Maar tegelijkertijd laat ik niet heel veel van mezelf zien. Dat wil niet zeggen dat ik niet close ben met een aantal vrienden, maar ik vind het bijvoorbeeld ontzettend lastig om te huilen als er anderen bij zijn, ook al zijn dat goede vrienden. Komt dat jou ook bekend voor?
Ja
Mijn psycholoog vroeg me hoe ik het vind om te huilen in het bijzijn van anderen (niet familie). Ik zei dat ik het niet wist. Toen zei ze dat ik moest denken aan de laatste keer dat ik huilde bij een vriend(in). En ik kon geen enkel voorval bedenken. Zegt genoeg
Vervolgens kreeg ik een opdracht, namelijk: vraag aan een vriend(in) 3 positieve en 3 negatieve dingen over jou op te schrijven. Mijn vriendin had 3 positieve opgeschreven, maar wist geen negatieve. Ze zei er echt goed over na te denken en het is iemand die in het kader van 'dit is goed voor je' ook heus de waarheid zou durven te zeggen. En de conclusie is natuurlijk helemaal niet dat ik geen negatieve kanten heb, want iedereen heeft die. En eigenlijk hoor je die ook van een vriendin wel te kunnen benoemen. Zo kan ik van haar ook best een paar negatieve eigenschappen benoemen. Maar zij wist er geen een van mij. Oftewel, ik doe zooo mijn best in onze vriendschap dat ik elke negatieve eigenschap compleet opzij schuif om mezelf maar prachtig te presenteren. Zonder dat op dat moment door te hebben. Best confronterend eigenlijk.

Citaat:
En wat betreft relaties heb ik ook echt hetzelfde: ik heb het niet eens door als iemand me leuk vindt, zelfs al vertelt iedereen om me heen dat ook en dat komt vast ergens voort uit een soort ongeloof dat het echt mogelijk is dat iemand op mij zou vallen. Maar dat vind ik altijd verschrikkelijk om toe te geven, omdat ik mezelf totaal niet als een onzeker-zielig-hoopje-meisje zie.. Vraag is vooral: hoe doe je daar iets aan, in plaats van wachten tot er iemand langskomt die de tijd neemt en doorzettingvermogen heeft om daar door heen te prikken?
Mjah voor mijzelf is de grens eigenlijk wel bereikt en ik geloof niet meer dat ik maar moet wachten tot iemand er doorheen prikt. Ik ben nu wel zover dat ik begrijp dat ik mezelf wat moet veranderen en me wat kwetsbaarder moet durven presenteren. Het lukt me nog niet hoor, daar moet nog aan gewerkt worden. Maar ik denk dat de oplossing dus uiteindelijk in jezelf ligt en niet in een ander die doortastend zou moeten zijn.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
Met citaat reageren
Oud 02-11-2010, 23:29
Picidae
Picidae is offline
Wow, dit komt me bekend voor zeg

Had je psycholoog ook nog tips gegeven hoe je jezelf dan kwetsbaarder zou moeten opstellen?
Met citaat reageren
Oud 03-11-2010, 15:50
Daboman
Avatar van Daboman
Daboman is offline
Ik zou je ook nog even willen wijzen op dit topic: http://forum.scholieren.com/showthre...ight=faalangst . Het is al wat ouder, maar ik denk dat er zeker wel iets in staat waar je wat aan hebt. Zelf heb ik ook wel last van faalangst. Voornamelijk in de vorm dat als er iets fout gaat dat het dan wel mijn schuld zal zijn. Dit heb ik aangepakt door middel van NLP-coaching. Hierbij heb ik voornamelijk geleerd om gevoelens uit situaties waarbij het wel goed ging te gebruiken in situaties waarbij het minder goed gaat. Het resultaat hiervan is dat ik kritiek niet zonder meer meer overneem, ook niet onbewust. En dat is maar goed ook, want ik ben op een werkvloer terecht gekomen waarbij ik om bepaalde redenen niet-opbouwende kritiek krijg op mijn werk. Van het type "ik denk dat je niet geschikt bent, maar ik kan je niet vertellen waarom". Een ander voordeel is dat ik dus niet meer overstuur thuis kom, als er weer eens beweerd wordt dat ik op basis van een foutje gelijk ongeschikt ben voor het vak. Er wordt nog steeds slecht over me gedacht en op basis hiervan worden nog steeds beslissingen genomen, maar ik heb er vrede mee omdat ik alles wat in mijn macht ligt gedaan heb om de situatie te verbeteren. En natuurlijk zoek ik ondertussen naar iets anders
__________________
Diamanten zijn moeilijk te vinden.
Met citaat reageren
Oud 03-11-2010, 18:11
Balance
Avatar van Balance
Balance is offline
Citaat:
Wow, dit komt me bekend voor zeg

Had je psycholoog ook nog tips gegeven hoe je jezelf dan kwetsbaarder zou moeten opstellen?
Working on it
Het is volgens mij niet zo zeer een manier van opstellen, maar meer je hele denkwijze die moet veranderen. En na verloop van tijd hoop ik dan vanzelf te merken dat ik daardoor ook meer durf, waaronder dus ook dingen waar ik minder controle op heb (en dus kwetsbaarder ben)

@Daboman: ik denk dat je voor jouw methode al wel redelijk ver moet zijn in het omzetten van verstand naar gevoel. Ik kan je gedachtengang volledig volgen, maar kan de stap in de praktijk echt niet maken.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
Met citaat reageren
Oud 03-11-2010, 19:56
Verwijderd
Citaat:
Ja
Mijn psycholoog vroeg me hoe ik het vind om te huilen in het bijzijn van anderen (niet familie). Ik zei dat ik het niet wist. Toen zei ze dat ik moest denken aan de laatste keer dat ik huilde bij een vriend(in). En ik kon geen enkel voorval bedenken. Zegt genoeg
Vervolgens kreeg ik een opdracht, namelijk: vraag aan een vriend(in) 3 positieve en 3 negatieve dingen over jou op te schrijven. Mijn vriendin had 3 positieve opgeschreven, maar wist geen negatieve. Ze zei er echt goed over na te denken en het is iemand die in het kader van 'dit is goed voor je' ook heus de waarheid zou durven te zeggen. En de conclusie is natuurlijk helemaal niet dat ik geen negatieve kanten heb, want iedereen heeft die. En eigenlijk hoor je die ook van een vriendin wel te kunnen benoemen. Zo kan ik van haar ook best een paar negatieve eigenschappen benoemen. Maar zij wist er geen een van mij. Oftewel, ik doe zooo mijn best in onze vriendschap dat ik elke negatieve eigenschap compleet opzij schuif om mezelf maar prachtig te presenteren. Zonder dat op dat moment door te hebben. Best confronterend eigenlijk.
Dat zegt inderdaad wel genoeg ja Interessante opdracht trouwens! Je hebt het er neem ik aan ook met haar over gehad, over waarom je deze vraag aan haar stelde. Herkende zij dat beeld van de perfecte vriendin ook in jou? Het lijkt me inderdaad heel confronterend, vooral omdat je het helemaal niet bewust doet. Ik kan zelf wel een paar gevallen noemen waarin ik heb gehuild waar vrienden bij waren, maar dat waren situaties waarin ik het écht niet kon inhouden, omdat het echt verdrietige situaties waren (iedereen schrikt zich ook altijd lam als ik moet huilen in hun bijzijn omdat ik dat dus nooit doe). Ik denk wel dat het feit dat je je er bewust van bent al heel wat is, toch een soort eerste stap naar bepaalde dingen anders aanpakken.
Typisch is trouwens ook dat ik er wél erg goed in ben om andere mensen kwetsbaar te laten zijn naar mij toe, dat ik precies de goede vragen weet te stellen en ze op een of andere manier veel aan me durven te vertellen. Maar zodra de rollen omgekeerd zijn...

Citaat:
Mjah voor mijzelf is de grens eigenlijk wel bereikt en ik geloof niet meer dat ik maar moet wachten tot iemand er doorheen prikt. Ik ben nu wel zover dat ik begrijp dat ik mezelf wat moet veranderen en me wat kwetsbaarder moet durven presenteren. Het lukt me nog niet hoor, daar moet nog aan gewerkt worden. Maar ik denk dat de oplossing dus uiteindelijk in jezelf ligt en niet in een ander die doortastend zou moeten zijn
Ja je hebt zeker gelijk, wachten heeft weinig zin. Dat besef ik ook wel degelijk en ik probeer me ook op momenten dat het ertoe doet - bijvoorbeeld als er een leuk persoon langskomt - daarvan bewust te zijn en daarnaar te handelen. Maar poeh wat is dat lastig! Lastig, omdat zoals je in je latere post zegt, het niet alleen gaat om je meer open en kwetsbaar op te stellen, maar om echt op een andere manier erover na te denken. Namelijk dat een keer op je bek gaan niet erg is, dat je dat ook wel weer overleeft. Zoiets.

@ Dott: Hoe gaat het bij jou? Heb je al contact met huisarts/psycholoog/iets anders opgenomen?
Met citaat reageren
Oud 03-11-2010, 23:12
Daboman
Avatar van Daboman
Daboman is offline
Citaat:
@Daboman: ik denk dat je voor jouw methode al wel redelijk ver moet zijn in het omzetten van verstand naar gevoel. Ik kan je gedachtengang volledig volgen, maar kan de stap in de praktijk echt niet maken.
Nou ik was er zwaar aan toe hoor, eerlijk gezegd. Je wordt helemaal gek als je alle fouten naar jezelf trekt en je leidinggevende het nog doodleuk gaat bevestigen ook (ondanks het feit dat die hartstikke fout zat). Het was meer dat ik een baken had om op terug te vallen, een deel van mijn leven waar ik wel succes had. Het is alleen de kunst om het niet langer als vanzelfsprekend te ervaren. Ik weet bij jou ook zeker dat je dingen kan die niet iedereen je zomaar na doet. Bijvoorbeeld een universitaire studie afronden. Laat dat trotse gevoel eens toe, ruik er eens aan En ga me vooral niet vertellen dat je niet trots bent op je universitaire diploma

Nouja dat is dus kortweg het proces, een NLP-coach begeleidt je daarin. Als het nodig is, helpt hij je graven naar een situatie waarin je wel die positieve gevoelens had.
__________________
Diamanten zijn moeilijk te vinden.
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Psychologie Faalangst enquête
Floortje-1996_
1 07-05-2014 16:51
Psychologie Gratis coaching voor faalangstige gevoelens
Petra000
6 07-03-2011 16:50
Psychologie Verlegen, faalangst enzovoorts
Verwijderd
18 30-08-2005 16:56
Psychologie Faalangst
Agnès
4 26-10-2003 02:10
Psychologie 'k heb faalangst
moon
6 21-08-2003 11:08
Psychologie faalangst
heavinly
16 11-11-2002 18:37


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 21:57.