Studie kiezen: Toegepaste Psychologie/Psychologie?

[Anna17J]

Hallo allemaal,

Ik heb mij vandaag geregistreerd hier omdat ik enorm bang ben voor het maken van een studiekeuze. Ik ben momenteel bezig met 5 HAVO. Op mijn school hebben wij geen decaan, dus iemand die ervoor is opgeleid om leerlingen te begeleiden bij hun studiekeuze is er niet.
Ik ben geïnteresseerd in de opleiding Psychologie aan de Universiteit (van Utrecht trouwens). Echter, haal ik dus mijn HAVO diploma en niet een VWO diploma. Maar wanneer ik naar Open Dagen ga en op internet zoek trekt de universiteit mij veel meer. Ik vind het leuk om dingen te leren en te ontdekken.

Ik zou wel de opleiding Toegepaste Psychologie aan de HBO kunnen kiezen. Als vooropleiding voor de universitaire studie. Ik twijfel alleen heel erg; ik vraag me af of ik de HBO studie leuk zal vinden, of het bij mij past. Of zou ik beide studies moeten doen (nadat ik propedeuse toegepaste psychologie heb gestudeerd) en de een in Voltijd doen en de ander in Deeltijd? Zodat ik altijd één van de twee studies vast houdt.
Er zijn twee mogelijkheden die voor mij van toepassing zijn om naar de universiteit te gaan;
-Propedeuse HBO halen en dan verder met de Universiteit.
-Hele HBO opleiding afronden (Bachelor) en verder met Universiteit (Bachelor of Master?).

Ik ben er echter achtergekomen dat op de site van de Universiteit van Tilburg dat eerste wordt afgeraden. Omdat in de praktijk veel studenten de universiteit toch niet redden en afhaken.

Ik weet echt niet wat ik moet doen (überhaupt nog niet of ik echt psychologie wil studeren) en ik zou graag wat reacties met ervaringen of tips en kennis willen ontvangen,

Met Vriendelijke Groeten,
Anna.

[Alyssia]

Ik denk, dat als ik in jouw schoenen stond, ik gewoon zou beginnen met de HBO studie. Je kan dan al een beetje bekijken of je Psychologie eigenlijk wel leuk vindt om te studeren. Je zegt zelf al dat je graag leert, en dus ben je meer een theoriemens dan een praktijkmens? Dan zou op zich een universitaire studie best kunnen. Dat de universiteit van Tilburg het afraadt, is op zich best logisch, omdat HBO'ers vaak/vaker praktijk gewend zijn, terwijl je bij de universiteit heel veel moet leren en lezen en veel aan zelfstudie moet doen.

Ik zou eerst maar eens kijken of die HBO studie gaat. Misschien vind je het onderwerp wel interessant maar wil je liever op een andere manier leren - dan zou je beter bij de universiteit passen. Maar stel nou dat je het hartstikke naar je zin hebt en het goed doet op de HBO studie, dan kan je altijd nog beslissen om gewoon daarmee door te gaan. ^^

[blablatje]

Allebei tegelijk doen slaat echt nergens op, dan bezorg je jezelf alleen maar heel veel werk zonder dat je er iets mee opschiet.
Een alternatief is nog wel om hbo-psychologie af te maken en daarna een universitaire master psychologie te gaan volgen. HBO-bacheler+uni-master gaat vaker goed dan HBO-propedeuse+uni-bachelor&-master. Dat kan wel een halfjaartje langer duren omdat je een schakeltraject moet volgen, dat hangt af van welke universitaire master binnen de psychologie je zou doen. Bijkomend voordeel is dat als je na een HBO-diploma een universitaire master gaat doen, je een jaar extra studiefinanciering krijgt.

Ja, HBO-bachelor en dan premaster-master is denk ik wel de beste oplossing. Je hebt dan al een redelijke basis en kan vanuit daar verder werken. Je hoeft dan ook niet al die vreselijke algemene vakken te doen (inleiding psychologie enzovoort) en krijgt een pakket afgestemd op wat je interesses zijn!

[martijn1985]

Een andere optie is natuurlijk om na je Havodiploma naar het VWO te gaan en op die manier de studie psychologie te gaan doen.

Als toevoeging - de meeste mensen die ik ken die begonnen zijn met een HBO-propedeuse en doorgestroomd zijn naar het het eerste jaar WO hebben daar misschien soms wel iets meer moeite mee gehad, maar hebben het allemaal wel gehaald. Vind het geen slecht plan, vooropgesteld dat je gedisciplineerd genoeg bent om zelfstandig te werken e.d., en het scheelt je wel een jaar ten opzichte van eerst je VWO-diploma halen.

[CoolJessy]

Ik zou niet aanraden het HBO te doen in de veronderstelling dat je daarna meteen een master op WO kan doen in psychologie, ik heb ondervonden in mijn zoektocht naar een master dat er voor psychologie niet vaak een schakeltraject gegeven wordt, en dus je als HBO toch maar weer met de bachelor moet beginnen, waarin je dan juist weer veel herhaald krijgt (dit is zo bij Leiden, de VU en de UVA). Zelf heb ik namelijk niet precies psychologie gestudeerd (maar university college) waardoor mijn aanmelding voor een psychologie master ook sterk bemoeilijkt wordt.

Dus mij lijkt het beste om of eerst VWO te doen of na de HBO propedeuse over te schakelen. Inderdaad moet je er rekening mee houden dat WO veel theoretischer is dan HBO, bedenk dus vast wat je erna wilt doen. Want hoewel je met HBO geen psychotherapeut kan worden, kan je verder wel alle kanten op vanwege de ervaring in stages. Op het WO kun je na de studie wel verder leren voor psychotherapeut maar verder is het voornamelijk gericht op onderzoek. Ik weet nog niet precies of dat ook zo is na een master, maar nu ik alleen een bachelor heb gedaan weet ik niet waar ik zou moeten solliciteren als dat niet met onderzoek te maken heeft (en HBO is dus al 'klaar' na een bachelor).

Als je zeker weet dat je universiteit wil doen, psychologie of niet, dan zou ik aanraden om eerst het VWO te doen, omdat dat meer algemeen voorbereidt op de universiteit, terwijl een HBO propedeuse denk ik toch vooral op het vak is gericht en niet op de vaardigheden die je nodig hebt op het WO.

Volgens mij is de UT een van de universiteiten waar je gemakkelijk inkanstromen met HBO-bachelor. Ik weet alleen niet of je heel gelukkig zal worden van het niveau, tenminste het schijnt niet een van de betere opleidingen te zijn op het gebied van psychologie, maar het barst er van de premasters (en duitsers)

Ik heb toevallig (propedeuse) Toegepaste Psychologie gedaan op het HBO en ben daarna overgestapt naar de universiteit (van Utrecht). Dat is prima te doen. Je merkt wel dat het tempo flink wat hoger ligt dan op het HBO, maar als je je voldoende inzet zal dat geen probleem zijn.
Verder leer je op het HBO al dingen als kritisch nadenken, essays schrijven, onderzoeken opzetten etc. Allemaal vaardigheden die je ook op de universiteit nodig hebt, met die uitzondering dat het niveau op de universiteit hoger ligt.
Wat je kunt met de WO opleiding is heel erg divers en zeker niet enkel de richting van klinisch psychotherapeut of onderzoeker, dus laat dat je niet tegenhouden. Vraag gewoon eens de informatiebrochure aan van de universiteit die je voorkeur heeft en neem die door.

Het is inderdaad waar dat veel mensen die via een HBO-propedeuse naar het WO gaan, het niet redden. Bedenk echter wel dat psychologie één van de makkelijkste studies is en dus moet het met voldoende motivatie zeker lukken.

[sannesanne]

Sorry, Kazet, maar hier moet ik toch even op reageren. Het is namelijk echt niet waar dat psychologie 'één van de makkelijkste studies' is en dat zal dan ook wellicht verkeerde verwachtingen scheppen. Het ligt zowiezo aan de universiteit waarvoor je kiest hoe de studie wordt vormgegeven en daarmee ook hoe moeilijk de studie wordt ervaren. Daarbij wordt de studie over het algemeen door studenten niet als makkelijk ervaren maar ook vaak als best zwaar. Ik weet niet of je het zelf studeert maar als dat zo is, is het natuurlijk heel subjectief en wil het niet zeggen dat als jij de studie niet moeilijk vindt, iedereen dat niet vindt. Ik weet dat er veel mensen zijn die de studie juist wel als moeilijk ervaren. Zo komt het over alsof het met een beetje motivatie wel gaat lukken maar er is wel meer voor nodig dan dat.

sannesanne schreef:

Sorry, Kazet, maar hier moet ik toch even op reageren. Het is namelijk echt niet waar dat psychologie 'één van de makkelijkste studies' is en dat zal dan ook wellicht verkeerde verwachtingen scheppen. Het ligt zowiezo aan de universiteit waarvoor je kiest hoe de studie wordt vormgegeven en daarmee ook hoe moeilijk de studie wordt ervaren. Daarbij wordt de studie over het algemeen door studenten niet als makkelijk ervaren maar ook vaak als best zwaar. Ik weet niet of je het zelf studeert maar als dat zo is, is het natuurlijk heel subjectief en wil het niet zeggen dat als jij de studie niet moeilijk vindt, iedereen dat niet vindt. Ik weet dat er veel mensen zijn die de studie juist wel als moeilijk ervaren. Zo komt het over alsof het met een beetje motivatie wel gaat lukken maar er is wel meer voor nodig dan dat.

Maar waar zit de moeilijkheid dan in? Ik volg nu een aantal vakken samen met psychologie vanuit mijn opleiding onderwijskunde en meerdere mensen vinden dat echt een aanfluiting. Nu is onderwijskunde ook niet een gigantisch moeilijke studie, maar ik ben benieuwd waarom psychologie studenten, psychologie nou zo moeilijk vinden?

[light fighter]

Voor mij ligt de moeilijkheid van statistiek voornamelijk in statistiek. De echt puur psychologische vakken zijn inderdaad goed te doen, maar de moeilijkheid daarin zit in de hoeveelheid. Daarin ben ik wel subjectief aangezien ik dyslexie heb en langzaam lees. Qua inhoud is het inderdaad heel goed te doen, het enige vak waar ik dus echt moeite mee heb om het te begrijpen is statistiek

[blablatje]

Makkelijke studie vind ik altijd een onzinbegrip want geen enkele universitaire studie is 'makkelijk', maar de enige reden waarom iemand die het vwo heeft gehaald psychologie zwaar zou kunnen vinden, is als je moeite hebt met het lezen van veel teksten. Maar dan heb je eigenlijk gewoon een beetje een verkeerde richting gekozen. Ik ken meerdere psychologiestudenten, en ik ken ze in twee soorten: degenen die zo'n 25 uur per week aan hun studie besteden en daarmee inderdaad regelmatig een vak niet halen, en degenen die netjes 35 uur per week studeren en daarmee uitsluitend achten vangen. Psychologie is een studie waarvan het resultaat vooral van je inzet afhangt.
De statistiekvakken worden wel als zwaar ervaren, maar dat komt niet doordat statistiek zo moeilijk is maar doordat het statistiekonderwijs bij psychologie vrij bagger is: het is niet echt gericht op de alfa's die je daar zult vinden en er wordt gebruik gemaakt van totaal irrelevante voorbeelden waardoor de motivatie ook ver te zoeken is.

blablatje schreef:

Makkelijke studie vind ik altijd een onzinbegrip want geen enkele universitaire studie is 'makkelijk', maar de enige reden waarom iemand die het vwo heeft gehaald psychologie zwaar zou kunnen vinden, is als je moeite hebt met het lezen van veel teksten. Maar dan heb je eigenlijk gewoon een beetje een verkeerde richting gekozen. Ik ken meerdere psychologiestudenten, en ik ken ze in twee soorten: degenen die zo'n 25 uur per week aan hun studie besteden en daarmee inderdaad regelmatig een vak niet halen, en degenen die netjes 35 uur per week studeren en daarmee uitsluitend achten vangen. Psychologie is een studie waarvan het resultaat vooral van je inzet afhangt.
De statistiekvakken worden wel als zwaar ervaren, maar dat komt niet doordat statistiek zo moeilijk is maar doordat het statistiekonderwijs bij psychologie vrij bagger is: het is niet echt gericht op de alfa's die je daar zult vinden en er wordt gebruik gemaakt van totaal irrelevante voorbeelden waardoor de motivatie ook ver te zoeken is.

Dat is apart, ik sprak laatst nog een derdejaars psychologiestudent die ongeveer 5 uur per week aan zijn studie besteedde en op schema lag. Hij deed er wel een studie naast, omdat hij vond dat psychologie te weinig uitdaging bood.

Kazet Nagorra schreef:

Dat is apart, ik sprak laatst nog een derdejaars psychologiestudent die ongeveer 5 uur per week aan zijn studie besteedde en op schema lag. Hij deed er wel een studie naast, omdat hij vond dat psychologie te weinig uitdaging bood.

Zo is er voor alles wel een uitzondering te vinden. Het blijft natuurlijk gewoon staan dat geen enkele universitaire studie 'gemakkelijk' is. Zou dat wel zo zijn, zou het geen universitaire studie zijn.
De moeilijkheid bij psychologie zit 'm voornamelijk in de hoeveelheid stof die je moet doornemen, de hoeveelheid opdrachten die je moet maken en de vaak belabberde wijze waarop statistiek wordt gegeven. De gemiddelde psychologiestudent besteedt per vak ongeveer 23-28 uur per week aan dat vak, op de UU dan.
Om psychologie te halen, moet je toch echt wel gemotiveerd zijn, maar belangrijker nog, gemotiveerd blijven.
Daarnaast hangt de moeilijkheid van de studie ook af van de richting die je ermee op wilt gaan. Voor een master in de richting van Klinische - en Gezondheidspsychologie moet je bijvoorbeeld gemiddeld een 9 staan om überhaupt in aanmerking te komen. Daarnaast moet je je ook op andere vlakken onderscheiden. Nu zijn er meerdere richtingen (op de UU iig 5) en niet iedere richting heeft zulke zware eisen voor een normale master (Researchmasters hebben vrijwel zonder uitzondering de eis van 7,5+ gemiddeld en een sollicitatieronde).

23- 28 uur per week per vak vind ik wel erg veel! Hoeveel vakken volg je dan per week/blok en hoeveel ECTS zijn die dan?

Welke vakken je volgt hangt volledig af van je studiepad (specialisatierichting) en interesses.
Het eerste jaar ligt wel volledig vast en is voor iedereen hetzelfde. Je volgt 2 vakken per blok (x4), waarvan ieder vak 7,5 ECTS oplevert.
Het tweede jaar heb je het eerste blok nog 2 verplichte vakken, van 7,5 ECTS. Hiervoor geldt zeker dat je daar wel 23-28 uur per week per vak aan kwijt bent als je het met een fatsoenlijk gemiddelde wilt afsluiten. Uiteraard is het zo dat je (in het eerste jaar in overleg met studieadviseur en tutor) wel een extra vak kunt volgen, maar het maximum ligt altijd op 3 vakken per blok. Bovendien heb je het eerste jaar vrij veel werkgroepbijeenkomsten en zit je in een "College", waar binnen je activiteiten (zoals lezingen, discussies e.d.) moet gaan organiseren en bijwonen.
De hoeveelheid uren die je er in stopt hangt natuurlijk ook af van de richting die je van plan bent te volgen. Als je Klinische - etc op wilt gaan, is het verstandig om vanaf het begin zo hoog mogelijk (9+) te scoren en ben je dus sowieso vrij veel tijd kwijt aan het perfectioneren van opdrachten e.d. Ga je bijvoorbeeld Sociale psychologie doen, dan kun je vaak al met een 7,5 genoegen nemen en hoef je er dus ook niet noodzakelijkerwijs net zo veel tijd aan te besteden als iemand die klinisch wil gaan doen.

Dittrich schreef:

De gemiddelde psychologiestudent besteedt per vak ongeveer 23-28 uur per week aan dat vak, op de UU dan.

Bron?

[Anna17J]

Dittrich schreef:

.
Om psychologie te halen, moet je toch echt wel gemotiveerd zijn, maar belangrijker nog, gemotiveerd blijven.
Daarnaast hangt de moeilijkheid van de studie ook af van de richting die je ermee op wilt gaan. Voor een master in de richting van Klinische - en Gezondheidspsychologie moet je bijvoorbeeld gemiddeld een 9 staan om überhaupt in aanmerking te komen. Daarnaast moet je je ook op andere vlakken onderscheiden. Nu zijn er meerdere richtingen (op de UU iig 5) en niet iedere richting heeft zulke zware eisen voor een normale master (Researchmasters hebben vrijwel zonder uitzondering de eis van 7,5+ gemiddeld en een sollicitatieronde).

Voor welke universiteiten geldt dat dan? Ik kan het namelijk echt niet vinden en ik heb het bij meerdere universiteiten opgezocht.(Ikzelf zou het liefste naar de Universiteit Utrecht (UU) gaan).

Kazet Nagorra schreef:

Bron?

eenzelfde geldige bron als jouw 'student' die 5 uur aan zijn studie besteedt?

Anna17J schreef:

Voor welke universiteiten geldt dat dan? Ik kan het namelijk echt niet vinden en ik heb het bij meerdere universiteiten opgezocht.(Ikzelf zou het liefste naar de Universiteit Utrecht (UU) gaan).

In ieder geval aan de UU. Dat soort dingen krijg je aan het begin van het jaar meestal te horen. Erg enthousiast om je dat te vertellen voordat je je hebt aangemeld zijn ze niet. Zelf kwam ik er ook pas achter toen ik er al studeerde (zit nu in m'n tweede jaar).
Tip: Kijk eens rond op de website van de UU naar de Masters die ze aanbieden.

Louis Armstrong schreef:

eenzelfde geldige bron als jouw 'student' die 5 uur aan zijn studie besteedt?

Onderwijsevaluatiebijeenkomsten en ik ken ook genoeg mensen die Studenteninspraak doen Maar goed, dat gezeur om bronnen als iemand zelf geen psychologie studeert en dat ook niet ambieert, is compleet irrelevant want TS komt er niet verder mee. Laten we het hier dus maar bij laten en proberen TS zo goed mogelijk te helpen.